اتریوم وارد مرحله جدیدی شد و ذخایر کلی آن از مرز ۱۰۰ میلیون گذشت. به‌عبارت دیگر اکنون بیش از ۱۰۰ میلیون واحد ارز دیجیتال اتر در چرخه‌ی کار قرار دارد. اتریوم برخلاف بیت‌کوین که عرضه‌ی کلی آن در عدد ۲۱ میلیون متوقف شده است، به حد بالاتری در ذخایر عرضه خود رسید. چنین امری نگرانی‌ها در مورد تورم در جامعه اتریوم را افزایش داده است.

ویتالیک بوترین، یکی از مؤسسان اتریوم ،در سال ۲۰۱۶ ادعا کرد که ذخایر از ۱۰۰ میلیون نخواهد گذشت و حداقل تا قرن آینده شاهد چنین موردی برای اتریوم نخواهیم بود. مشخصا موردی در محاسبات آن‌ها از قلم افتاده است.

بوترین شاید به وضعیت ابتدایی اتریوم شک کرده و پیشنهاد پیشرفت اتریوم (EIP) را در آوریل ۲۰۱۸ مطرح کرده باشد تا جلوی روند ذخایر اتر را بگیرد و مقدار آن از مرز ۱۲۰ میلیون عبور نکند. ویتالیک در آن مقطع گفت:

برای اینکه از پایداری وضعیت اقتصادی در پلتفرم در شرایط گوناگون اطمینان حاصل کنیم و همچنین با توجه‌ به اینکه ارائه سکه‌های جدید برای اثبات کار ماینرها دیگر راه مؤثری برای توزیع عادلانه‌ی سکه نیست، پیشنهاد می‌کنم جلوی افزایش اتر را بگیریم. پیشنهاد می‌کنم بیشینه ذخایر در گردش، ۱۲۰ میلیون باشد؛ یا اینکه دقیقا ۲ برابر آن مقداری باشد که اتر در عرضه‌ی اصلی خود به‌ فروش رفت.

EPI تا به حال مورد قبول واقع نشده است و ذخایر شبکه فعلا بدون کنترل محدودیت هستند.

مجموع عرضه‌ی ارز دیجیتال اتر روز‌به‌روز در حال افزایش است ( تقریبا سالانه ۱۰ درصد افزایش می‌یابد). اولین بلاک چین اتریوم با ۷۲ میلیون اتر در سال ۲۰۱۵ عرضه شد. بنابراین ۲۸ میلیون اتر دیگر در این سه سال استخراج شده است.

افزایش ذخایر ارز دیجیتال اتر مانند پول‌های بی‌پشتوانه عمل می‌کند و باعث نگرانی جامعه‌ی اتریوم از نقطه‌نظرهای مختلف اقتصادی شده است. یکی از مشکلات وضعیت اقتصادی اتر، مسئله‌ی عرضه و تقاضا است. برای اینکه قیمت کالا یا ارز افزایش یابد، باید ذخایر آن در مقایسه با تقاضا، کمتر باشد. مشخصا با افزایش ارز، چنین کمبودی هیچ‌گاه به‌ وجود نخواهد آمد.

تا به حال راه حل‌های زیادی برای مشکل ذخایر اتریوم پیشنهاد شده؛ ولی هیچ کدام از آن‌ها تا به امروز اجرایی نشده‌ است. حتی اگر پیشنهادات بوترین برای مهار ذخایر ارز دیجیتال اتر اجرایی نشود، باز هم امکان کاهش مقدار وجود دارد. درواقع چنین کاری با پروتکل گواه بر سهام (پروتکل کسپر) اتریوم شدنی است.

انتظار می‌رود پروتکل کسپر نرخ تورم ۱۰ درصدی فعلی را به ۰.۵ تا ۲ درصد در سال کاهش دهد؛ اما زمان اجرایی شدن آن هنوز مشخص نیست.

یک مسئله مشخص است: ما با اجرایی شدن و نتیجه دادن هر نوع رهیافت عملی جدید، ماه‌ها یا شاید سال‌ها فاصله داریم. حتی اگر روشی پیشنهاد شود که بتواند مشکل پشتیبانی و تامین اتریوم را در میزان ذخیره‌ی ۱۲۰ میلیون حل کند، ویتالیک کماکان معتقد است که بایستی سقف ۱۴۴ میلیون را برای گسترش اتریوم در نظر بگیریم. 

دانشمندان ناسا دهه‌هاست که قادر به حل معمای گرم شدن ناگهانی دمای سطحی ماه پس از کاشت پرچم‌ها در ماه مورد نبوده‌اند. هنگامی که دانشمندان در اوایل دهه‌ی ۱۹۷۰، به این مسئله برخوردند، می‌دانستند که غبار ماه یا سنگ‌پوشه (Regolith) می‌تواند فضانوردان را دچار گرمایش کند، اما آیا این امکان هم وجود داشته که فضانوردان ماه را دچار گرمایش کرده باشند؟

فضانوردان ماموریت‌های آپولو بین سال‌های ۱۹۷۱ تا ۱۹۷۷، آزمایش‌هایی را روی ماه انجام دادند و دریافتند که سطح ماه به‌طرز مرموزی گرم شده است. اما اطلاعات این آزمایش‌ها، از سال ۱۹۷۴ به بعد در بایگانی‌ها مفقود شده بودند و این معما حل نشده باقی مانده بود. اکنون سیچی نیگاهارا، دانشمند علوم سیاره‌ای در دانشگاه فناوری تگزاس و همکارانش با بازیابی این اطلاعات دریافتند که دلیل این گرمای ناگهانی ماه، حضور انسان‌ها بوده است.

این آزمایش‌های گرمایی برای بررسی سرعت از دست دادن گرمای درونی ماه طراحی شده بودند. فضانوردان ماموریت‌های آپولو ۱۵ و ۱۷، گودال‌هایی به عمق ۲٫۳ متر را حفر کردند و در آن سنجش‌های دمایی را انجام دادند. در این سری آزمایش‌های بلندمدت، فضانوردان آپولو ۱۵، بین سال‌های ۱۹۷۱ تا ۱۹۷۷ و فضانوردان ماموریت آپولو ۱۷ بین سال‌های ۱۹۷۲ تا ۱۹۷۷، اندازه‌گیری‌هایی را در اعماق سطح ماه انجام داده بودند.

اطلاعات ثبت‌شده این آزمایش‌ها روی نوارهایی ضبط شدند و به بایگانی مرکز اطلاعات ناسا منتقل شدند؛ اما بر اثر یک اشتباه در بایگانی، این اطلاعات پس از سال ۱۹۷۴ به‌کلی مفقود شده بودند. و اکنون بعد از گذشت بیش از چهار دهه؛ نیگاهارا و همکارانش پس از یک جستجوی هشت ساله، توانسته‌اند که بیش از ۴۰۰ حلقه فیلم از نوارهای مفقود شده ناسا را بازیابی کنند.

بخش‌های تیره‌تر خاک که توسط فضانوردان ماموریت آپولو بر جای مانده‌اند، به وضوح در عکس‌های دوربین مدارگرد شناسایی ماه قابل مشاهده‌اند

این نوارها، اطلاعاتی از سال ۱۹۷۵ را نشان می‌دهند و ۱۰ درصد کل نوارهای بایگانی‌شده‌ی ناسا را شامل می‌شوند که بسیاری از آن‌ها دیگر قابل بازیافت نبودند. نیگاهارا و همکارنش به جز این، از دفاتر ثبت هفتگی موسسه‌ی قمری و سیاره‌ای استفاده کردند که در آن اطلاعاتی تا پایان سال ۱۹۷۷ ثبت شده بود و ادامه گرمای ماه را نشان می‌دادند.

این اطلاعات، همچنین نشان می‌دادند که دمای نزدیک به سطح ماه گرم‌تر شده که نشان می‌دهد، گرما از سطح ماه به وجود آمده بود. اما، آیا حرکات فضانوردان باعث برهم زدن خاک ماه شده بود؟ پژوهشگران در مقاله جدید خود، نوشتند:

 به‌تازگی تصاویری از دوربین مدارگرد شناسایی ماه در دو محل فرود ماموریت‌های آپولو منتشر شده است که نشان می‌دهد، سنگ‌پوشه‌هایی که در مسیر فضانوردان قرار داشته‌اند تیره‌تر هستند. فکر می‌کنیم که در اثر فعالیت‌های فضانوردان، نور خورشید بیشتری توسط سنگ‌پوشه‌ها جذب و در نتیجه، موجب گرم شدن دمای ماه شده است.

به عبارت دیگر، زمانی که فضانوردان روی ماه فرود آمدند و با ماه‌نوردها به نواحی نزدیک محل‌های فرود رفته‌اند، با فعالیت‌های خود خاک سطح ماه را برهم زد‌ه‌اند و منجر به تیره‌تر شدن سنگ‌پوشه‌ها و از بین بردن خاصیت آلبدوی (میزان بازتاب نور) آن شده‌اند.

والتر کیفیر، دانشمندی از موسسه‌ی ماه و سیاره‌‌ای در هیوستون و یکی از پژوهشگران این تیم، به CBC گفت:

واقعا می‌توانید ردپای فضانوردان (در تصاویر مدارگرد شناسایی ماه) مشاهده کنید. در مشاهدات خود دریافتیم، در نواحی که فضانوردان از آن عبور کر‌ده‌اند، رد تیره‌ای‌ از خود به جای گذاشته‌اند.

این سطوح تیره‌تر، میزان زیادی از نور را بازتاب نمی‌دهند، بلکه در عوض، آن را جذب می‌کنند.

بنابراین این سطوح تیره‌تر، گرمای بیشتر را جذب می‌کردند و و در طول ۶ سال، این خاک به اندازه‌ای انرژی تابش‌های خورشیدی را جذب کرد که توانست درجه حرارت کل سطح ماه را تا ۲ درجه سانتی‌گراد افزایش دهد. کیفیر گفت:

به‌عبارت دیگر، فضانوردانی که روی ماه راه رفتند، ساختار سنگ‌پوشه‌ها را تغییر دادند.

این یافته‌های جدید که در ژورنال  Geophysical Research منتشر شده، همچنین نشان می‌دهد که سفر آینده انسان‌ به ماه، می‌تواند محیط ماه را برای همیشه تغییر دهد.

استارتاپ چینی بایتون، ۱۶ شهریورماه سال گذشته، رسما در شانگهای معرفی شد. حدود ۴ ماه بعد از این مراسم، اولین محصول این خودروساز در قالب کراس‌اور و با نام بایتون کانسپت، اوایل سال جاری به معرض دید عموم درآمد. از آنجا که بایتون با هدف جلوگیری از اتلاف وقت راننده و سرنشین‌ها به وسیله‌ی توسعه‌ی حمل و نقل مدرن فعالیت می‌کند؛ وجود فناوری خودران را در محصولات خود ضروری می‌داند. به همین جهت، کراس‌اور چینی این فناوری را در سطح ۳ ارائه می‌دهد و در آینده امکان پشتیبانی از سطح ۴ را خواهد داشت.

جالب است بدانید که با رونمایی موفقیت‌آمیز این خودرو، بایتون نظر سرمایه‌گذاران بزرگی مثل Contemporary Amperex Technology و گروه خودروسازی FAW را جلب کرده است تا برای تولید انبوه محصول خود، در حدود ۵۰۰ میلیون دلار بودجه داشته باشد. فعالیت بایتون در یک نقطه متمرکز نیست و این شرکت در شهرهای مختلف مثل هونگ کونگ، نانجینگ و ... دفاتر خود را توسعه داده است.

اخیرا و در آستانه‌ی CES آسیا، بایتون از یک سدان تمام برقی به نام K-Byte کانسپت پرده برداشته است. این خودرو از سال ۲۰۲۱ به تولید انبوه می‌رسد تا در عصر خودروهای خودران بدرخشد. شاهکار چینی، نمایی منحصر‌به‌فرد با چراغ‌های LED باریک دارد و با وجود اجزای برجسته‌ی پشتی، آیرودینامیکبهتری فراهم می‌کند.

همان‌طور که گفته شد، سرمایه‌گذاری بایتون به فناوری خودران اختصاص دارد. در این زمینه، K-Byte، از سنسورهای یکپارچه و جداشدنی‌‌ خاصی بهره می‌گیرد تا بین زیبایی و عملکرد تعادل ایجاد کند. مهم‌ترین این سنسورها، LiGuards و از نوع لیدار هستند که روی گلگیر‌های جلو تعبیه شده‌اند. این حسگر‌ها زمانی که خودرو در حالت خودران تنظیم شود، سرجای خود مستقر می‌شوند و هنگام پارک خودرو، به حالت اولیه باز می‌گردند. به علاوه، این سنسورها به منظور علامت‌دهی و تعامل با عابرین پیاده و سایر مقاصد ایمنی، به چراغ مجهز شده‌اند.

علاوه‌بر حسگر‌های جانبی، سیستم LiBow هم روی سقف خودرو دیده می‌شود. این سیستم دربردارنده‌ی سنسور‌های جلو و پشت است تا به این ترتیب خودرو دید ۳۶۰ درجه و کاملی از محیط اطراف داشته باشد.

بایتون در راستای توسعه‌ی فناوری نیمه خودران سطح ۴ با برند آرورا همکاری کرده است و هر دو شرکت انتظار دارند تا اواخر سال ۲۰۲۰، ناوگانی از نمونه‌های اولیه‌ی مجهز به فناوری سطح ۴ را به منظور آزمون و خطا آماده‌ی بهره‌بردای کنند.

خودروساز چینی هنوز مشخصات فنی این محصول را منتشر نکرده است؛ اما اعلام کرده است که قصد دارد از عبارت Byte در سه مدل پیش‌روی خود استفاده کند. همچنین نام کراس‌اور مفهومی مذکور را به M-Byte تغییر داده است.

دکتر دنیل کِرکِرت، ریاست بایتون می‌گوید:

کانسپت K-Byte توانایی ما را در ارائه پلتفرم خود به شکل‌های مختلف و با ویژگی‌های گوناگون به تصویر می‌کشد. به این ترتیب محصولی خلق می‌شود که با سبک‌ زندگی افراد مختلف تطبیق‌پذیر است. ما متعهد می‌شویم که این سدان در سال ۲۰۲۱ روانه‌ی بازار جهانی شود.

محققان دانشگاه آستین تگزاس، در مقاله‌ای جنجالی علت افزایش قیمت ارزهای رمزنگاری شده از جمله بیت‌کوین، اتریوم و آلت کوین را فاش کردند. از نظر این تیم تحقیقاتی، علت افزایش قیمت برخی ارزهای دیجیتال و به‌خصوص بیت‌کوین، دستکاری بازار بوده است.

مقاله‌ی مذکور توسط یکی از متخصصان زبده در امر شناسایی تقلب‌ و کلاهبرداری‌ مالی به رشته تحریر درآمده است و به‌خوبی نشان می‌دهد که الگوهایی مشخصی در معاملات ارز دیجیتال قابل شناسایی است. این معاملات در صرافی معروف بیت‌فینکس هنگ‌کنگ به انجام رسیده و باعث افزایش قیمت ارز رمزنگاری شده است. 

گزارش ۶۶ صفحه‌ای که منبع اصلی مقاله‌ است، به‌خوبی نشان می‌دهد که بیت‌فینکس، از تتر برای بالا بردن قیمت بیت‌کوین سوء استفاده کرده است و در زمان افت قیمت بیت‌کوین در بازار، با خرید حجم بالایی از آن توسط ارز دیجیتال تتر، باعث افزایش قیمت ارزهای دیجیتال از جمله بیت‌کوین شده است. انجام چنین کاری دقیقا شبیه به این است که با چاپ اسکناس اضافه، در بازار تورم ایجاد شود. 

محققان با بررسی تراکنش‌های مالی و الگوریتم‌های مناسب، به تجزیه و تحلیل میلیون‌ها معامله‌ی معمول بازار پرداختند و متوجه شدند دقیقا چند ساعت قبل از بازه‌هایی که قیمت بیت‌کوین افزایش پیدا کرده است، تتر وارد بازار شده تا به‌صورت تعمدی باعث افزایش قیمت بیت کوین و سایر ارزهای رمزنگاری شده شود. در بیش از نیمی از معاملات ثبت‌شده چنین شرایطی قابل رصد بود و محققان توانستند به این الگوهای تکرارشونده دسترسی پیدا کنند. در اصل قیمت بیت‌کوین به‌صورت تعمدی توسط تتر دستکاری شده و پشت پرده‌ی افزایش قیمت بیت‌کوین، تتر ایستاده است.

گزارش تهیه‌شده نمی‌تواند دستکاری قیمت‌ها را به‌وضوح نشان بدهد؛ ولی به‌خوبی وجود الگوهای دستکاری مشکوک و مصنوعی در افزایش قیمت‌ها را نشان می‌دهد و تأیید می‌کند. وجود الگوهای تکرارشونده نشان می‌دهد تراکنش‌هایی که با حضور ارز تتر به انجام رسیده، عموما باعث افزایش قیمت ارزهایی مانند اتریوم و زی‌کش شده است که در سایر تراکنش‌های مالی بدون حضور تتر، این وضعیت مشاهده نمی‌شود. بر اساس اطلاعات مندرج در گزارش، در سال جاری و پس از آنکه بیت‌فینکس در معاملات و تراکنش‌های خود استفاده از تتر را محدود کرد، دیگر شاهد چنین الگوهایی نبودیم.

لازم به ذکر اسب که صرافی بیت‌فینکس در هنگ‌کنگ قرار دارد ولی ابتدا در کارائیب به ثبت رسیده است. به این ترتیب مقامات ایالات متحده تنها زمانی می‌توانند وارد داستان معاملات شوند که سرمایه‌گذارانی از ایالات متحده در این معاملات مالی دخیل باشند و عملکردی بیش از این، عملا غیر قانونی محسوب می‌شود. اما محدودیت‌های جغرافیایی، مانع تلاش مقامات دولتی برای ورود به این حوزه نشده و آن‌ها را متوقف نکرده است.

در ماه دسامبر، پس از آنکه سرمایه‌گذاران نگرانی‌های خود را در مورد دستکاری قیمت‌ها مطرح کردند، کمیسیون تجارت آینده‌ی کالا در ایالات متحده، شرکت‌های بیت‌فینکس و تتر را برای پاسخگویی در این مورد احضار کرد که در ماه ژانویه، گزارش‌هایی از این جلسه‌ منتشر شد. در برخی از گزارش‌های منتشرشده در این رابطه، ذکر شده بود که شرکت تتر ارتباط خود را با شرکت حسابرسی که کار ممیزی داخلی تتر را انجام می‌دهد، قطع کرده است. به‌علاوه بر اساس گزارش اخیر بلومبرگ، دپارتمان عدالت در تلاش است با همکاری CFTC به بررسی موضوع دستکاری قیمت بیت‌کوین بپردازد. البته این تحقیق هنوز در مراحل اولیه‌ قرار دارد.

حرف و حدیث‌های بسیاری در مورد بیت‌فینکس و تتر وجود دارد که شنیدن آن هیجان‌انگیز خواهد بود. مدیرعامل هر دو شرکت بیت‌فینکس و تتر، جان لودوکیو است که اطلاعات زیادی در مورد وی در دست نیست. نکته‌ی مهم دیگر این است که شرکت تتر، صرافی مبادلات ارز بیت‌فینکس را به‌عنوان یکی از مراکز اصلی مبادلات ارز رمزنگاری شده، در فهرست خود جای داده و در اصل شرکت تتر به‌نوعی خود را در بیت‌فینکس ادغام‌شده می‌بیند، اما بیت‌فینکس چنین رویکردی ندارد و در صفحه اصلی وب‌سایت خود و در ده‌ها ارز رمزنگاری شده، تتر را حذف کرده است. بیت‌فینکس در سال ۲۰۱۵ در پست وبلاگ خود تنها یک بار از تتر نام برد ولی هیچ‌گونه توضیحی در مورد مالکیت مشترک این دو شرکت مطرح نکرد. 

تتر پیش از این ادعا کرده بود در اثر حمله‌ی هکر، ۳۱ میلیون دلار ارز دیجیتال از این شرکت به سرقت رفته است. هم‌چنین تتر ادعا می‌کند که سکه‌های دیجیتال این شرکت با دلار آمریکا پشتیبانی می‌شود. البته مدارک زیادی برای تأیید این ادعاها وجود ندارد؛ ولی بر اساس اطلاعات مندرج در سایت CoinMarketCap.com، پشتوانه‌ی بازار تتر در حدود ۲.۵ میلیارد دلار است. بیت‌فینکس هنوز پاسخی به گزارش منتشرشده از سوی محققان دانشگاه تگزاس نداده و تنها به نیویورک تایمز اعلام کرده است:

اسناد مربوط به تتر، نمی‌تواند افزایش قیمت بیت‌کوین یا هر ارز رمزنگاری شده دیگری را از طریق بیت‌فینکس توجیه کند.

در جریان نبرد بی‌پایان حقوقی اپل و سامسونگ بر سر تخطی از قوانین پتنتی، ماه گذشته دادگاهی با صدور حکم به سود اپل، سامسونگ را به پرداخت ۵۳۹ میلیون دلار به‌ دلیل سوءاستفاده از طراحی اپل و پتنت‌های متعلق به این شرکت ملزم کرد. حال به‌ نظر می‌رسد که کره‌ای‌ها تمایلی به تسلیم‌ شدن ندارند و به‌ دنبال جنگ حقوقی دیگری با اپل هستند.

به‌ گزارش وب‌سایت Law360، سامسونگ از حکم‌ صادرشده رضایت ندارد و درخواستی ارائه کرده است که در آن از دادگاه می‌خواهد «کافی نبودن مدارک موجود را بپذیرد یا جلسه‌ی دادرسی جدیدی برگزار کند». کره‌ای‌ها معتقدند که رأی دادگاه با شواهد موجود سازگاری ندارد. در متن درخواست سامسونگ چنین آمده است:

رأی دادگاه سخت‌گیرانه و گزاف است و با شواهد موجود در مورد هیچ‌کدام از موارد یادشده سازگاری ندارد... شواهد و مدارک موجود، جریمه‌ی بیشتر از ۲۸.۰۸۵ میلیون دلار را توجیه نمی‌کنند.

نارضایتی سامسونگ از رأی صادرشده بیشتر به این موضوع بازمی‌گردد که هیئت منصفه، «تولید» (یکی از چهار دسته‌ی اصلی که از نظر قوانین پتنتی آمریکا، می‌توان آن را به‌عنوان اختراع ثبت کرد) یکی از پتنت‌های طراحی اپل را به کل گوشی هوشمند تعمیم داده است؛ اما سامسونگ باور دارد که پتنت مربوط به چینش آیکون‌ها در صفحه‌ی هوم، یک بخش از رابط گرافیکی کاربر است و با باقی بخش‌های یک گوشی هوشمند ارتباطی ندارد؛ از این رو، حکم صادرشده باید با ارزش پتنت نقض‌شده برابری کند.

سامسونگ در درخواستی دیگر، از دادگاه می‌خواهد جریمه‌ی ۱۴۵ میلیون دلاری پرداخت‌شده توسط این شرکت به اپل بر سر خسارات ناشی از یک پتنت صفحه‌ی لمسی غیر معتبر (پتنت شماره‌ی ۷,۸۴۴,۹۱۵) را بازپس دهد. کره‌ای‌ها می‌گویند از آنجایی که این پتنت از سوی سازمان ثبت اختراع و نشان تجاری ایالات متحده غیر معتبر اعلام شده است، اپل باید این مبلغ را به‌ همراه سود آن، بازپس دهد. خاطرنشان می‌کنیم که پتنت یادشده، بخشی از برگزاری مجدد دادگاه بین اپل و سامسونگ نیست؛ اما یک هیئت منصفه در سال ۲۰۱۲، سامسونگ را به نقض این پتنت محکوم و به پرداخت خسارت ملزم کرد.

فضاپیمای افق‌های نو (New Horizons) از خواب زمستانی بیدار شد و در حال آماده شدن برای دورترین رویداد مواجه شدن با اجرام آسمانی در تاریخ است؛ عبور از نزدیکی یکی از اجرام کمربند کویپر کهاولتیما تول نامیده می‌شود و با آغاز سال ۲۰۱۹ اتفاق خواهد افتاد.

این فضاپیما پس از گشت‌ زدن در کمربند کویپر در فاصله‌ی بیش از ۶ میلیارد کیلومتری زمین، از ۲۱ دسامبر به‌منظور ذخیره‌ی انرژی به حالت خواب زمستانی رفت. سیگنال‌های رادیویی نشان می‌دهند که فضاپیمای افق‌های نو دستورات کامپیوتری ارسال‌شده از سوی تیم هدایت‌کننده در آزمایشگاه فیزیک کاربردی جان هاپکینز  مریلند (APL) را برای خروج از حالت خواب زمستانی دریافت کرده است.

آلیس بومن از APL گزارش داد که فضاپیما در شرایط خوبی به سر می‌برد و عملکرد آن طبیعی است و به‌محض اجرا، تمام سیستم‌های آن به حالت آنلاین برمی‌گردند. طی روزهای آتی، اعضای این مأموریت اطلاعات مربوط به جهت‌یابی و موقعیت را با استفاده از سیگنال‌های شبکه‌ی اعماق فضای ناسا جمع‌آوری می‌کنند و نخستین دستور اجرایی را به کامپیوترهای افق‌های نو می‌فرستند تا برای گذر از اولتیما آماده شود؛ کاری که دو ماه طول می‌کشد. این آماده‌سازی‌ها برای گذر از موقعیت تعیین‌شده شامل به‌روزرسانی حافظه، بازیابی اطلاعات علمی کمربند کویپر و مجموعه‌ای از بازرسی‌های علمی ابزارها و زیرسیستم‌ها است. در ماه آگوست اعضای این مأموریت به فضاپیمای افق‌های نو دستور آغاز مشاهدات نزدیک اولتیما را صادر خواهند کرد؛ تصاویری که به پژوهشگران کمک خواهد کرد مسیر فضاپیما را برای انجام پروازی در نزدیکی جسم مورد نظر، تصحیح کنند.

ترسیمی هنرمندانه از عبور فضاپیمای افق‌های نوی ناسا از کنار اولتیما تول، یکی از اجسام موجود در کمربند کویپر که با نام رسمی 2104MU69 شناخته می‌شود

آلن استرن از مؤسسه‌ی تحقیقاتی جنوب غربی در بولدوی کلرادو، می‌گوید:

گروه ما در حال انجام طراحی‌ها و شبیه‌سازی‌های پروازی است که به‌زودی بر فراز اولتیما تول انجام خواهد شد و ما از این‌که فضاپیمای افق‌های نو به حالت فعال خود بازگشته و آماده‌ی انجام مأموریت‌های جدیدی است، هیجان‌زده‌ایم.

فضاپیمای افق‌های نو در تاریخ ۱۴ جولای ۲۰۱۵ پروازی تاریخی بر فراز سیاره‌ی پلوتو داشت و داده‌هایی فراهم کرد که دیدگاه ما را در مورد این دنیای جذاب موجود در لبه‌ی داخلی کمربند کویپر تغییر داد. از آن موقع، این فضاپیما به مناطق دوردست‌تری رفته و اجسام دیگر موجود در کمربند کویپر را مشاهده کرده و خصوصیات هلیوسفر آن‌جا را هنگام حرکت به سمت اولتیما تول اندازه‌گیری کرده است؛ حدود ۱.۶ میلیارد کیلومتر آن سوی پلوتو در تاریخ ۱ ژوئن ۲۰۱۹.

فضاپیمای افق‌های جدید اکنون از اولتیما ۲۶۲ میلیون کیلومتر (کمتر از دو برابر فاصله‌ی بین زمین و خورشید) فاصله دارد و هر روز ۱,۲۲۳,۴۲۰ کیلومتر به آن نزدیک‌تر می‌شود. در تاریخ پنج ژوئن ۲۰۱۸،فضاپیمای افق‌های نو در فاصله‌ی ۶.۱ میلیارد کیلومتری از زمین قرار داشت. از آن‌جا، در فاصله‌ی بیش از ۴۰ برابر فاصله بین زمین و خورشید، با سرعت نور از سوی فضاپیما یک سیگنال رادیویی فرستاده شد که پنج ساعت و چهل دقیقه بعد به زمین رسید.

خواب زمستانی ۱۶۵ روزه که در چهارم ژوئن به پایان رسید، دومین مورد از دو دوره‌ی استراحت برای این فضاپیما قبل از آغاز سفر به سوی اولتیما تول بود. این فضاپیما تا اواخر سال ۲۰۲۰ فعال باقی خواهد ماند و بعد از اینکه تمام اطلاعات گرفته‌شده از رویارویی با اولتیما را منتقل کند، به زمین باز خواهد گشت و دیگر مشاهدات علمی کمربند کویپر را تکمیل خواهد کرد.

الگوبرداری از شبکه‌های عصبی در طراحی و ساخت تراشه‌های سیلیکونی می‌تواند کاربرد یادگیری ماشینرا در دستگاه‌های کوچک مانند گوشی‌ هوشمند کاربردی‌تر کند. شبکه‌های عصبی در بخش نرم‌افزاری از ساختار مغز انسان الگوبرداری می‌کنند؛ ولی در بخش سخت‌افزاری تاکنون شاهد این الگوبرداری نبوده‌ایم. در بخش الگوبرداری نرم‌افزاری، محققان سعی‌ می‌کنند تراشه‌های کامپیوتری را هوشمندتر و با کارایی بیشتر برنامه‌ریزی کنند؛ هرچند گاهی این روند با کندی پیش می‌رود ولی در جریان است.

همان‌طور که می‌دانید، در مغز انسان سلول‌های عصبی با کمک نورون‌ها با یکدیگر در ارتباط هستند و نورون‌ها با کمک سیناپس‌ها، کار دریافت و انتقال و پردازش پیام‌های عصبی را بین سلول‌های مغز بر عهده دارند. سیناپس باعث ارتباط و اتصال نورون‌های عصبی به یکدیگر می‌شود. در مغز انسان بیش از ۶۸ میلیون نورون وجود دارد که برای ارتباط با یکدیگر از سیناپس‌های عصبی الکتریکی و شیمیایی کمک می‌گیرند. بر اساس تحقیقات، هرچه ارتباط و اتصال بین نورون‌های یک سلول عصبی در مغز با سلول عصبی دیگر بیشتر برقرار شود، کارایی مغز بالاتر می‌رود. در اصل هرچه ارتباط بین نورون‌ها در سلول‌های عصبی مغز بیشتر باشد، اصطلاحاً فرد مغزش بهتر کار می‌کند. در ارتباط بین نورون‌ها، سیناپس‌های عصبی نقش مهمی بازی می‌کنند. 

بخش تولید تراشه‌ی شرکت IBM با الگوبرداری از ساختار سیناپس‌های عصبی مغز و یادگیری ماشین در تلاش است تا کارایی تراشه‌های سیلیکونی را ۱۰۰ برابر کند؛ البته ساختار مغز قطعا تفاوت‌هایی با تراشه‌ی سیلیکونی دارد. همان‌طور که گفته شد، در بخش نرم‌افزاری، محققان تلاش‌های بسیاری در این زمینه انجام داده‌اند ولی در بخش سخت‌افزاری و الگوبرداری از روش انتقال و دریافت پیام هنوز زمینه‌ی وسیعی برای تحقیق وجود دارد. 

بر اساس مقاله‌ی پژوهشی منتشرشده در نشریه نیچر، محققان شرکت آی‌بی‌ام، یک سیناپس میکروالکترونیکی طراحی کرده‌اند که از دو نوع سیناپس مغز انسان الگوبرداری کرده است. این سیناپس میکروالکترونیک می‌تواند سیناپس‌های کوتاه‌مدت را برای محاسبات و سیناپس‌های بلندمدت را برای حافظهی تراشه‌‌ی سیلیکونی ایجاد کند. مایکل اشنایدر، محقق مؤسسه‌ی استاندارد و فناوری ملی ایالات متحده که پژوهشگر بخش سخت‌افزار کامپیوتری در حوزه‌ی الگوبرداری از سلول‌های عصبی است، اعتقاد دارد استفاده از این روش می‌تواند مزایای خوبی به دنبال داشته باشد. وی معتقد است که دقت سیستم در تلاش‌ها و تحقیقات قبلی برای الگوبرداری از شبکه‌های عصبی، پایین‌تر بود ولی الگوبرداری از سیناپس‌ها دقت سیستم را بالا برده است. 

محققان در ادامه‌ی تحقیقات خودیک شبکه عصبی را که دو فعالیت مختلف در حوزه‌ی تشخیص تصویر بر عهده داشت، مورد آزمون قرار دادند. این شبکه‌ی عصبی باید دست خط را تشخیص می‌داد و رنگ‌ها را طبقه‌بندی می‌کرد. محققان بعد از آزمون متوجه شدند که دقت سیستم مبتنی بر هوش مصنوعی جدید، به اندازه‌ی دقت یک سیستم نرم‌افزاری مبتنی بر شبکه عصبی است. آن‌ها در کمال حیرت متوجه شدند که سیستم تنها یک درصد انرژی معمول را استفاده کرده است. این کشف نه‌تنها در حوزه‌ی هوش مصنوعی حائز اهمیت است بلکه در تولید محصولات و در حوزه‌ی تجارت نیز اهمیت دارد. کاهش مصرف انرژی و بهره‌وری بیشتر برگ برنده‌ای در دست IBM‌ خواهد بود و می‌تواند تحولی در حوزه‌ی تولید تراشه‌های سیلیکونی ایجاد کند.

 IBM در حال حاضر این تراشه را به بازار عرضه نکرده؛ ولی در تلاش است تا ساختار جدیدی در بخش سخت‌افزاری تولید تراشه‌ ایجاد کند و بتواند با تولید قطعات میکروالکترونیک جدید مبتنی بر هوش مصنوعی و سیناپس مصنوعی، تحولی بزرگ در این صنعت ایجاد کند که منجر به پیشرفت‌های بزرگ بعدی خواهد شد. این روش جدید می‌تواند اولین گام در مسیر تولید تراشه‌های مبتنی بر ماشین‌های یادگیرنده‌ی کارآمدتر باشد که نصب ساده‌تری در دستگاه‌های کوچک مانند گوشی‌های هوشمند دارند. 

اشنایدر معتقد است: 

۱۰۰ برابر شدن بهره‌وری انرژی و افزایش سرعت یادگیری در سیستم‌های یادگیرنده‌ در همه‌ی لایه‌های متصل به سیستم، قطعا نیاز به تلاش بیشتری دارد.

کابنا بوهن که در بخش معماری کامپیوتر استنفورد تحقیق می‌کند، می‌گوید این رویکرد وی را به یادممریستور یا مقاومت حافظه‌دار می‌اندازد. حافظه‌ ممریستور بعد از قطع جریان برق پاک نمی‌شود و در اصل نوعی ترانزیستور است که تا حدی شبیه به سیناپس عمل می‌کند. ممریستورها حدود یک دهه قبل طراحی و توسعه یافتند.

طراحی تراشه‌های IBM بر اساس الگوهای طبیعی در مغز انسان، کمی پیچیده است‌. تراشه‌ای شامل پنج ترانزیستور و سه قطعه دیگر را در نظر بگیرید که قرار است با سیناپس مصنوعی کار کند؛ درحالی‌که در تراشه‌های معمولی تنها یک تراشه وجود دارد. علاوه بر این، باید در نظر داشته باشیم که برخی از مباحث مطرح‌شده در ارتباط با این سیستم، تاکنون تنها در شبیه‌سازی‌ها مورد آزمایش قرار گرفته است. البته روش شبیه‌سازی عموما برای بررسی ریزتراشه‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد و رویکرد جدیدی نیست. آی‌بی‌ام برای ساخت تراشه‌ای کامل نیاز به زمان بیشتری برای بررسی و آزمایش دارد. با این وجود، این رویکرد می‌تواند گامی بزرگ در حوزه‌ی ساخت کامپیوترهایی با قدرت منطق هوش مصنوعی و با الهام از ساختارهای بیولوژیکی باشد.