خودروهای حفاظت شده از جمله مفاهیم جدید نظامی است که در جهان پس از ۱۱ سپتامبر رواج پیدا کرد و از نتایج تهاجم نظامی آمریکا به افغانستان و عراق محسوب می شود. این خودروها در حقیقت نوعی خودروی تاکتیکی اما با سطح بالایی از حفاظت برای خدمه در برابر تهدیداتی مثل انواع گلوله ها، بسته های انفجاری و نارنجک ها هستند که در کشورها درگیر با تهدیداتی چون اشرار و گروهک های تروریستی، یک وسیله مهم و ضروری به حساب می آید.

بر این اساس، خودروی "طوفان" به عنوان اولین خودروی حفاظت شده و کاملا استاندارد که در صنایع دفاعی کشورمان به صورت انبوه به تولید رسیده با برگزاری مراسمی تحویل نیروهای مسلح ایران شد تا مرزبانی از مرزهای پرگهر کشورمان، بهتر و دقیق تر انجام بگیرد. اما قبل از آشنایی با طوفان باید نگاهی داشته باشیم به ریشه تولید خودروهای حفاظت شده، جایی در اطراف ایران؛ در بیابان های عراق.

جهنم عراق برای آمریکایی ها، آیا راه فرار هست؟

بعد از تجاوز نظامی آمریکا به عراق در سال ۲۰۰۳ میلادی و اشغال این کشور، حجم زیادی از نقل و انتقالات و تحرکات نیروهای آمریکایی با خودروهای تاکتیکی موسوم به هاموی صورت می گرفت اما با شروع مبارزات علیه نیروهای اشغالگر، سیل وحشتانکی از بمب های کنار جاده ای، تک تیراندازهای مخفی شده در خانه ها و خرابه ها و تیم های آر پی جی زن از هر سو به سمت آمریکایی ها حمله کردند و خودروی هاموی در همان ابتدای راه نشان داد که در برابر این نوع تهدیدات اصولا کاری از پیش نمی برد و صرفا تبدیل به یک تابوت چرخ دار برای نیروهای آمریکایی شد.

نتیجه برخورد هاموی با IED در عراق

البته در آن دوره، برخی بسته های حفاظتی برای خودروهای سری هاموی ارائه شد که تا حدی مقاومت این خودروها در برابر گلوله ها را افزایش داد ولی بسته های انفجاری و بمب های کنار جاده ای موسوم به IED همچنان نیروهای آمریکایی را چه سواره و چه پیاده، در یک تابوت راهی خانه می کردند و همین امر، فشار زیاد سیاسی، اقتصادی و نظامی به این اشغالگران وارد کرد.

MRAP ها وارد می شوند

آمریکایی ها که با حجم سنگینی از تلفات رو به رو شده بودند، ناچار به دنبال یک جایگزین کاملا متفاوت رفتند؛ خودروهای موسوم به MRAP که به نوعی مخفف عبارت "مقاوم در برابر مین و حفاظت شده در برابر کمین" است و این وسیله نقلیه امن با یک برنامه اورژانسی، از چند شرکت و در چند مدل مختلف به عراق سرازیر شدند.

بیشتر بخوانید:نصب موفقیت‌آمیز «کورنت ایرانی» بر روی بالگرد مشهور نیروهای مسلح/کبراهای ارتش دیگر در نبردهای هوا به زمین تنها نخواهند بود+تصاویر

در یک نگاه کلی این نوع خودروها به نسبت مدل های دیگر از ارتفاع بیشتری برخوردار بوده، سطوح مختلف بدنه و نقاط حساس در آن زره پوش شده و البته در زیر بدنه از یک طرح V شکل بهره می برند. ترکیب ارتفاع بیشتر از سطح زمین و شکل خاص زیر بدنه باعث می شود تا در صورت بروز انفجار در زیر این خودروها، نیروی انفجار به کنارین منتقل شده و از انتقال انرژی حاصل از انفجار به بدنه خودرو و نیروهای داخل آن تا حد زیادی کاسته شود.

خودروی حفاظت شده کوگار در عراق بعد از تحمل انفجار بسته ۱۳۰ کیلویی - تمام خدمه زنده ماندند

با سرازیر شدن این خودروها به عراق، سطح تلفات نیروهای آمریکایی به شدت کاهش پیدا کرده و حتی بر اساس یک برآورد از سپاه تفنگداران دریایی آمریکا این کاهش به ۸۰ درصد هم رسید. امرپ ها موفق شدند تا آنچه را که برای آن ساخته شده بودند را به انجام برسانند و حالا رقابت برای ساخت انواع و اقسام خودروهایی در این کلاس در جهان آغاز شد. از کره جنوبی و چین تا روسیه و اروپا و آمریکا و کانادا، آفریقای جنوبی و بسیاری دیگر از کشورهای دنیا در حال حاضر یک یا چند مدل از این خودروهای حفاظت شده را در حال تولید دارند و تقریبا اکثر کشورهای دنیا نیز به صف خریداران این خودروها پیوستند.

از طوفان کانادایی تا طوفان ایرانی

برای اولین بار در سال ۱۳۹۵ و در جریان نمایشگاه ایپاس، خودروی حفاظت شده طوفان ایرانی رویت شد. به نظر می رسد این خودرو به نوعی با الگو برداری از یک طرح موفق کانادایی به نام Typhoon یا همان طوفان از شرکت Streit Group طراحی و توسط متخصصان کشورمان، کاملا به صورت بومی تولید شده است. محصولات این شرکت کانادایی در کشورهایی مثل نیجریه، لیبی، سودان و اوکراین که هر کدام از آنها به نوعی با درگیری های تروریستی، سازمان های جنایت کار سازمان یافته یا گروهک های جدایی طلب سر و کار دارند به خوبی فروش کرده و توانسته است کیفیت خود را به عنوان یک امرپ استاندارد در شرایط پر خطر نشان دهد.

خودروی حفاظت شده Typhoon ساخت کانادا

اما ایران ما نیز در بخش هایی از خطوط مرزی خود سالهاست که با گروهک های تروریستی و سوداگران مرگ درگیر بوده و اکنون نیز برخی گروهک های تکفیری و حمایت شده توسط برخی اعراب و کشورهای غربی، به دنبال تلافی شکست بزرگ خود در عراق و سوریه هستند، مشخصا خودرویی در این کلاس را نیاز داشت که می تواند برای افزایش سطح حفاظت نیروهای مرزبانی کشور بسیار موثر باشد.

اما نگاهی داشته باشیم به مشخصات و مختصات طوفان ایرانی که به تازگی وارد سازمان رزم نیروهای مسلح شده است.

ارتفاع کلی این خودرو بیش از ۳ متر، فاصله کف آن تا سطح ۷۰ سانتی متر، طول ۷ متر، عرض آن حدود ۲.۵ متر و وزن آن در وضعیت عملیاتی کامل ۱۴ تن است. مشخصا اما سوال بزرگ درباره هر خودروی حفاظت شده ای قبل از هر چیز، میزان حفاظت آن است. این خودرو از سطح حفاظت STANAG ۴۵۶۹ سطح ۳ برخوردار است. اما این سطح از حفاظت به چه معنا است؟

امرپ ایرانی "طوفان"

خط تولید کاملا ایرانی طوفان

این سطح حفاظت به این معنی است که طوفان ایرانی می تواند در برابر تهدید گلوله ها تا کالیبر ۵۱*۷.۶۲، انفجار ۸ کیلو تی ان تی در زیر بدنه و انفجار یک گلوله ۱۵۵ میلی متری در فاصله ۶۰ متری مقاومت کند. تقریبا می توان گفت این سطح حفاظت برای مرزهای کشور ما کفایت کرده و بخش عمده ای از تهدیدات را خنثی خواهد کرد. طبیعتا این خودرو این امکان را نیز دارد که به سطح حفاظت بالاتر نیز ارتقاء پیدا کند. در زیر بدنه طوفان نیز از طراحی V شکل استفاده شده و برای تهدیداتی مثل راکت های سری آر پی جی نیز می توان به راحتی از زره های قفسی که سالهاست در کشورمان موجود است روی این خودرو نصب کرد.

امرپ ایرانی طوفان

این خودرو توان حمل ۱۲ نفر را دارد که ۲ نفر به عنوان یکی راننده و یکی در صندلی جلو و ۱۰ نفر در بخش عقب سوار می شوند. این خودرو با تجهیز به چرخ های "پنچررو" قادر است عملیات را ادامه داده و نیز برای ترک محل درگیری در حالت پنچری چرخ ها تا شعاع ۵۰ کیلومتری حرکت کند. طوفان ایرانی از یک موتور به قدرت ۳۶۰ اسب بخار نیرو می گیرد که سرعت نهایی در حدود ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت و توان عبور از حدود ۱.۵ متر آب را نیز دارد. در بخش بالای این خودرو امکان نصب یک قبضه مسلسل سنگین با کالیبر ۱۲.۷ میلی متر وجود دارد و در اطراف کاربر سلاح نیز پوشش حفاظتی تعبیه شده است.

خودروهای حفاظت شده در بازار جهانی معمولا قیمتی در حدود ۵۰۰ هزار الی ۱ میلیون دلار دارند که البته وزیر دفاع در مراسم رونمایی از طوفان اعلام کرده که هزینه نهایی برای صنایع دفاعی ایران برای هر خودرو در این کلاس کمتر از ۵۰۰ هزار دلار خواهد بود که با توجه به نمونه های مشابه مبنی بر صرفه جویی در تولیدات داخلی، قطعا این مبلغ بسیار قابل توجه و ارزشمند است.

باید تاکید کرد طوفان ایرانی به عنوان اولین تجربه بومی در بحث خودروهای حفاظت شده، می تواند محافظ جان مرزبانان این سرزمین در برابر اشرار و تروریست ها باشد؛ مرزبانانی که دهه هاست جلوی ورود سیل موادمخدر به غرب را گرفته اند اما در پاسخ به این لطف بزرگ به بشریت، هر روز با انواع تهدیدات از جانب کسانی مواجه می شوند که از طرف همان دولت های غربی، شارژ مالی و نظامی شده اند و دولتمردانشان اراده و علاقه ای برای کمک به این اقدام و لطف بزرگ جمهوری اسلامی ندارند.

سامسونگ پس از مدت‌ها، سرانجام در جریان برگزاری کنفرانس SDC 2018 اعلام کرد که می‌خواهد سنت‌شکنی کند و به تولید گوشی با نمایشگر دارای بریدگی روی بیاورد. کره‌ای‌ها آن زمان از چهار نمایشگر جدید رونمایی کردند: Infinity Flex به‌عنوان نمایشگری منعطف برای گوشی تاشدنی، Infinity-U به‌عنوان نمایشگر دارای بریدگی U شکل،Infinity-V به‌عنوان نمایشگر دارای بریدگی V شکل و Infinity-Oبه‌عنوان نمایشگری که در گوشه‌ی بالایی‌اش به یک حفره‌ی کوچک برای دوربین سلفی، مجهز شده است.

یکی از شایعه‌های مهم اخیر، به استفاده‌ی Samsung از نمایشگر اینفینیتی-اُ در پرچمدار سال بعدی خود یعنی گلکسی اس ۱۰ مربوط می‌شود. این نمایشگر جدید، یک حفره‌ی دایره‌ای‌شکل در گوشه‌ی بالایی سمت چپش دارد که قرار است میزبان دوربین سلفی باشد. 

تاکنون شاهد پتنت‌های مختلفی بوده‌ایم که همگی به اینفینیتی-اُ نسبت داده شده‌اند، اما به‌تازگی وب‌سایت اسلش‌لیکس دو تصویر را منتشر کرده و مدعی شده است که در آن‌ها، نمایشگر جدید سامسونگ به نمایش گذاشته می‌شود.

همان‌طور که ذکر کردیم، دوربین سلفی در گوشه‌ی بالایی سمت چپ نمایشگر جای می‌گیرد. با این‌حال، با مشاهده‌ی این تصاویر نمی‌توان به میزان حاشیه‌ی موجود در اطراف این حفره پی برد؛ احتمال اینکه پیکسل‌های نمایشگر بتوانند تا لبه‌ی این حفره پیش بروند، چندان بالا نیست.

در کنار این موارد، هنوز جایگاه اسپیکر دستگاه و حسگرهای جلویی آن، در هاله‌ای از ابهام قرار دارد. برخی از این حسگرها (نظیر حسگر اثر انگشت) ممکن است به زیر نمایشگر منتقل شوند. در ضمن اخیرا در شایعه‌ای خوانده بودیم که احتمال دارد نمایشگر گلکسی S10 دارای فناوری ویژه‌ای نظیر القای استخوانی برای انتقال صدا باشد.

همان‌طور که می‌توانید ببینید، بخش‌هایی از این تصاویر شدیدا تار شده‌اند تا دیگر اجزای نمایشگر قابل‌مشاهده نباشد. بی‌شک طی ماه‌های آتی، شاهد انتشار اخبار جدیدی در مورد نمایشگرهای سامسونگ خواهیم بود.

سازنده‌های دستگاه اندرویدی قبل از اندروید ۹، از توصیه‌های سازنده‌های صفحه‌نمایش برای تنظیم نور صفحه نسبت به نورمحیط استفاده می‌کردند. این نگاشت برای همه کاربران به یک صورت بود و دارندگان گوشی‌های همراه باید پیوسته از نوار روشنایی برای تنظیم نور صفحه به میزان مورد نظرشان استفاده می‌کردند. کشیدن نوار به سمت چپ، صفحه را تاریک‌تر و کشیدن آن به سمت راست، روشنایی را بیشتر می‌کرد. دستکاری کردن این نوار باعث می‌شد هربار که تنظیمات نور محیط تغییر می‌کرد، دوباره نیاز داشت تا کاربر این نوار را تنظیم کند.

با اندروید ۹، گوگل تغییری را در نظر گرفته است که روشنایی تطبیقی را بهبود دهد. این سیستم‌عامل حالا از یادگیری ماشین استفاده می‌کند تا بفهمد که وابسته به محیط، روشنایی صفحه دلخواه کاربر چه میزانی است. گوشی هر بار را که شما نوار روشنایی را به میزان دلخواهتان تنظیم می‌کنید، به خاطر می‌سپارد. دستگاه آموزش می‌بیند تا به‌طور خودکار نوار روشنایی را هربار که نور محیط تغییر می‌کند تنظیم کند. این کاری است که در اندروید اوریو کاربر باید خودش انجام دهد. به‌گفته‌ی گوگل:

ما باور داریم که روشنایی صفحه یکی از ویژگی‌هایی است که باید خودش توانایی تنظیم خودکار را به‌صورت کامل داشته باشد و انجام این تغییرات در اندروید پای قدمی به سمت این موضوع است. این قابلیت، برای نمایش بهترین عملکرد گوشی است و نباید مهم باشد که مدل یادگیرنده روی دستگاه شما اجرا می‌شود یا روی محیط ابری (Cloud)، دستگاه شما باید در عرض یک شب که به شارژ متصل است آموزش ببیند.

گوگل می‌گوید مدلی که برای بهبود روشنایی تطبیقی استفاده می‌کند توانایی به‌روزرسانی دارد و براساس استفاده‌ی کاربر بهبود پیدا می‌کند. مدل‌های پیکسل گوگل از حالا این ویژگی را دارند و شرکت با سازنده‌های اندروید در تعامل است تا این ویژگی را به گوشی‌های دیگر دارایAndroid Pie نیز اضافه کند.

وبسایت Carbuzz به‌تازگی گزارش داده است که شرکت تیونینگآمریکایی هنسی برنامه‌ی جدیدی برای ارتقا قدرت دوج چلنجر SRT Hellcat با نام HPE1200 در دست دارد. هنسی قبلا نیز پروژه‌ای با نام HPE1000 معرفی کرده بود؛ دوج چلنجر HPE1000 که هم‌اکنون در بازار عرضه می‌شود می‌تواند ۱۰۳۵ اسب بخار قدرت تولید کند.

هنسی تجربه‌ی زیادی در ارتقا مدل‌های چلنجر دارد و چندی پیش نیز پکیج HPE1200 را برای دوجDemon معرفی کرده بود. این مدل هنگامی که برای تست روی دستگاه داینو قرار گرفت توانست ۱۰۱۳ اسب بخار قدرت و ۱۲۹۳ نیوتون‌متر گشتاور تولید کند. برای مقایسه مدل HPE1000 توانست ۸۸۰ اسب بخار قدرت و ۱۰۹۳ نیوتون‌متر گشتاور را روی دستگاه داینو ثبت کند. همان‌طور که می‌بینید این اعداد کمتر از عدد اعلامی برای قدرت موتور هستند و دلیل آن نحوه‌ی محاسبه‌ی دستگاه داینو است. این دستگاه میزان اسب بخاری را که در نهایت به چرخ‌ها می‌رسد را اندازه گیری می‌کند و به‌دلیل هدر رفت نیرو در سیستم انتقال قدرت معمولا این عدد کمتر از اسب بخار تولیدی پیشرانه است.

هنسی در پکیج HPE1000 از یک سوپرشارژر بزرگ با حجم ۴.۵ لیتر استفاده کرده که جایگزین سوپرشارژر استاندارد ۲.۷ لیتری دوج شده است.

این تیونر همچنین از سیستم اگزوز اسپرت، هدرزهای ساخته شده از فولاد ضد زنگ، دریچه‌ی گاز جدید، انژکتورهای تقویت شده و مبدل کاتالیستی جدیدی بهره گیری کرده است که انتظار می‌رود در پکیج تیونینگ HPE1200 نیز همین موارد مشاهده شوند.

پس از پایان تولید دوج چلنجر دیمن، پرچم‌دار خودروهای عضلانی دوج، مدل هلکت Redeye خواهد بود. این مدل جدید از پیشرانه‌ی ۶.۲ لیتری V8 سوپرشارژردار بهره می‌برد که قدرت و گشتاور خروجی آن به ترتیب به ۷۹۷ اسب بخار و ۹۸۵ نیوتون‌متر می‌رسند. سوپرشارژر جدید این مدل می‌تواند فشار بوست ۱۴.۵ psi تولید کند که در مقایسه با عدد ۱۱.۶ psi سوپرشارژر قبلی دوج افزایش قابل توجهی را نشان می‌دهد. دیگر بخش‌هایی که در پیشرانه‌ی جدید دوج تغییر کرده اند، دسته شاتون‌ها و پیستون‌های جدید هستند که توانایی تحمل فشار بالاتری دارند.

قیمت دوج چلنجر Hellcat Redeye از ۶۹ هزار و ۶۵۰ دلار آغاز می‌شود که به این مبلغ باید ۱۷۷۰ دلار مالیات را نیز اضافه کرد؛ قیمت نهایی این ماسل کار قدرتمند به ۷۱ هزار و ۳۵۰ دلار می‌رسد.

چرا آگاهی من در اینجا حضور دارد و آگاهی شما، آنجا است؟ چرا جهان برای هر کدام از ما، دارای مفهومی متفاوت است؟ چرا هر کدام از ما مرکز تجربه‌‌ای منحصر به خودمان هستیم و اطلاعات را از جهان بیرون دریافت می‌کنیم؟ چرا بعضی چیزها «آگاهی» یا «شعور» دارند و ظاهراً بقیه فاقد آن هستند؟ آیا با قاطعیت می‌توانیم بگوییم که یک موش، از آگاهی برخوردار است؟ یک پشه یا یک باکتری چطور؟

همه‌‌ی این پرسش‌‌ها، جوانب مختلف «مسئله‌‌ی  ذهن و بدن» از دوران باستان هستند که اساساً این پرسش را مطرح می‌‌کند: رابطه‌‌ی بین ذهن و ماده چیست؟ پرسشی که هزاران سال است در برابر دریافت یک پاسخ قانع‌‌کننده، مقاومت کرده است.

مسئله‌‌ی ذهن و بدن در طی دو دهه‌‌ی گذشته، نامی جدید برای خود دست‌‌وپا کرده است. اکنون آن را با نام «مسئله‌‌ی دشوار»  آگاهی می‌‌شناسند. درست پس از آنکه فیلسوف معروف، دیوید چالمرز، این واژه را در مقاله‌‌ی کلاسیک خود مطرح کرد و در سال ۱۹۶۶، در کتاب خود با نام «ذهن هوشیار: در جستجوی یک نظریه‌‌ی بنیادین»، به تشریح آن پرداخت.

چالمرز اندیشید که مسئله‌ی ذهن و بدن باید در مقایسه با آنچه که به زبان عامیانه، «مسائل ساده» در علم عصب‌شناسی تلقی می‌شوند، به‌‌عنوان یک «مسئله‌‌ی دشوار» در نظر گرفته شود. مسائلی نظیر این که نورون‌ها و مغز چگونه در سطح فیزیکی کار می‌کنند؟ البته که پاسخ به چنین پرسش‌هایی، به‌سادگی میسر نخواهد شد. اما شاید منظور اصلی او این بود که همه‌‌ی این‌‌ پرسش‌‌ها در مقایسه با «مسئله‌‌ای واقعا دشوار» نظیر توضیح چگونگی ارتباط آگاهی و ماده، مسائلی نسبتاً  آسان محسوب می‌‌شوند.

در طول دهه‌‌ی گذشته، تم هانت، سانتا باربارا و جاناتان اسکولر از اساتید روان‌‌شناسی دانشگاه کالیفرنیا، نظریه‌‌ای را با نام «نظریه‌‌ی رزونانس آگاهی» مطرح کرده‌اند.

آن‌ها بر این باورند که رزونانس (یا ارتعاشات هماهنگ) نه‌‌تنها در بطن آگاهی انسان، بلکه در آگاهی حیوانات و حتی در مفهوم کلی‌‌تر، در هر واقعیت فیزیکی دیگری حضور دارد. این قضیه ممکن است کمی شبیه عقاید هیپی‌‌ها به نظر برسد: «همه‌‌چیز یک ارتعاش است!»

همه‌‌چیز درمورد ارتعاشات

همه‌‌ی آنچه که در دنیا می‌‌بینیم، به‌طور مداوم در حال حرکت و ارتعاش است. حتی اشیایی که به‌‌ظاهر ساکن به نظر می‌‌آیند، در حال ارتعاش، نوسان و رزونانس در فرکانس‌‌هایی گوناگون هستند.

رزونانس نوعی حرکت است که با نوسان بین دو حالت تعریف می‌شود. در نهایت می‌‌توان گفت که دنیای ماده، درواقع ارتعاشاتی در زیرلایه‌‌های مختلف است. به این ترتیب، در هر مقیاس که بررسی کنیم، طبیعت در حال ارتعاش است.

اما اتفاق حیرت‌‌انگیز زمانی می‌‌افتد که اشیا با فرکانس‌‌های مختلف، با یکدیگر تلاقی می‌‌کنند: در بیشتر موارد، آن‌‌ها بعد از مدتی شروع به نوسان در فرکانسی یکسان خواهند کرد.  آن‌ها با یکدیگر همگام می‌شوند؛ آن هم به‌‌شیوه‌‌ای که گاهی می‌‌تواند مرموز به نظر برسد. این اتفاق با نام پدیده‌‌ی «سازمان‌یافتگی خودجوش» توصیف می‌شود.

ریاضیدانی به‌‌نام استیون استروگاتز، مثال‌های مختلفی از فیزیک، زیست‌شناسی، شیمی و علوم اعصاب را برای نشان دادن «همگام‌سازی» (یا رزونانس) در کتاب خود در سال ۲۰۰۳، ارائه کرده است: در این کتاب که باعنوان «همگام‌‌سازی: چگونگی ظهور نظم از دل آشوب در جهان، طبیعت و زندگی روزمره» به چاپ رسیده است، به مثال‌‌های زیر اشاره شده است:

• هنگامی که گونه‌های خاصی از کرم شب‌‌تاب در اجتماعات بزرگ گرد هم می‌آیند، آهنگ تابش نور آن‌‌ها به شیوه‌‌ای رمزآلود با یکدیگر هماهنگ می‌‌شود.
• تولید لیزر زمانی امکان‌‌پذیر می‌‌شود که فوتون‌ها در یک قدرت و فرکانس یکسان، همگام‌ شود.
• چرخش ماه دقیقاً با مدار گردش آن به دور زمین همگام است؛ به‌طوری که ما همواره یک رخ از ماه را می‌‌بینیم.

بررسی رزونانس منجر به بینشی عمیق در مورد ماهیت آگاهی و همچنین مفهوم کلی جهان می‌شود.

همگام شدن خودبه‌خودی تابش کرم‌های شب‌تاب

همگام‌سازی درون مغز

دانشمندان علوم اعصاب نیز در پژوهش‌های خود با همگام‌‌سازی مواجه شده‌‌اند. برانگیخته‌‌شدن وسیع نورون‌‌ها در مغز انسان، در فرکانس‌هایی قابل‌سنجش رخ می‌دهد و تصور می‌‌شود که آگاهی پستانداران در ارتباط با انواع مختلفی از همگام‌سازی نورونی باشد.

به‌عنوان مثال، پاسکال فرایز، متخصص مغز و اعصاب از آلمان، روش‌هایی را بررسی کرده است که در آن‌ها، الگوهای الکتریکی مختلفی در مغز با یکدیگر همگام می‌‌شوند تا انواع مختلفی از آگاهی بشری را به‌‌وجود آورند. فرایز روی امواج گاما، بتا و تتا تمرکز کرده است. این امواج به نرخ نوسانات الکتریکی در مغز اشاره دارند که به‌­وسیله‌­ی الکترودهای جاسازی‌‌شده در بیرون جمجمه اندازه‌گیری می‌شوند.

گروه‌هایی از نورون‌ها برای برقراری ارتباط با یکدیگر، از پالس‌های الکتروشیمیایی استفاده می‌‌کنند که خود عامل ایجاد این نوسانات هستند. میانگین سرعت و ولتاژ این سیگنال‌ها، امواج EEG را تولید می‌‌کند که می‌‌‌توان تعداد آن‌‌‌‌ها را در واحد ثانیه اندازه‌گیری کرد.

امواج گاما، امواجی هستند که با فعالیت‌های هماهنگ در مقیاس بزرگ مثل ادراک، مراقبه یا آگاهی متمرکز در ارتباط هستند؛ امواج بتا با حداکثر فعالیت مغزی یاانگیختگی و امواج تتا نیز با آرامش و رویاپردازی ارتباط دارند. این سه نوع از امواج، برای تولید (یا حداقل کمک به تولید) انواع مختلفی از آگاهی انسانی با یکدیگر همکاری می‌‌کنند. اما هنوز بحث‌‌هایی زیادی درمورد رابطه‌‌ی دقیق میان امواج الکتریکی مغز و آگاهی وجود دارد.

فرایز از این مفهوم به‌‌عنوان «ارتباط از طریق همبستگی» یاد می‌‌کند. از دیدگاه او، همه‌‌چیز در‌‌مورد همگام‌‌سازی عصبی است. این همگام‌‌سازی، براساس سرعت نوسان الکتریکی مشترک، اجازه‌‌ی برقراری ارتباطی روان بین نورون‌ها را می‌دهد. بدون این نوع همبستگی هماهنگ، ورودی‌ها به فازهای تصادفی از چرخه‌‌ی تحریک‌‌پذیری نورون ختم می‌‌شوند و نهایتاً در ارتباطات بی‌‌اثر شده یا دست‌‌کم، اثر آن‌‌ها بسیار کاهش می‌‌یابد.

امواج ساطع‌شده از مغر انسان در سطوح کارکرد مختلف

نظریه‌‌ی رزونانس در آگاهی

نظریه‌‌ی رزونانس که بر پایه‌‌ی پژوهش‌‌های فرایز و بسیاری از افراد دیگر بنا نهاده شده است، با رویکردی گسترده‌تر می‌تواند به ما در توضیح آگاهی در انسان، پستانداران و حتی مفاهیمی پیچیده‌‌تر کمک کند.

براساس رفتار مشاهده‌شده از تمام موجودیت‌هایی که ما را احاطه کرده‌‌اند، از الکترون‌ها گرفته تا مولکول‌ها، باکتری‌‌ها، موش‌‌ها، خفاش‌ها و غیره؛ این ایده مطرح می‌‌شود که هر آنچه اطراف ماست، از یک سطح نسبی از آگاهی برخوردار است.

این امر در ابتدا به‌نظر عجیب می‌رسد؛ اما با توجه به ماهیت آگاهی،پن‌‌سایکیزم (دیدگاهی که بر مبنای آن، ماده دارای آگاهی تلقی می‌‌شود) از جایگاه ویژه‌‌ای برخوردار شده است.

پن‌‌سایکیزم استدلال می‌کند که آگاهی در یک نقطه‌ی مشخص از روند تکامل پدیدار نشده است؛ بلکه این مفهوم همواره با ماده در آمیخته بوده و این دو، درواقع دو روی یک سکه هستند.

اما بخش اعظمی از این آگاهی (که با انواع مختلف ماده در جهان ما پیوند خورده است)، در مرحله‌‌ای بسیار بدوی به سر می‌‌برد. برای مثال یک الکترون یا یک اتم فقط از مقدار ناچیزی از آگاهی برخوردار است. اما بر اساس این دیدگاه، همان‌‌طور که ماده غنی‌‌تر و منسجم‌‌تر می‌‌شود، این آگاهی نیز گسترش می‌‌یابد و بالعکس.

ارگانیسم‌های زیستی می‌توانند به‌‌سرعت اطلاعات را از طریق مسیرهای بیوفیزیکی مختلفی (هم الکتریکی و هم الکتروشیمیایی) مبادله کنند؛ اما ساختارهای غیر زیستی تنها می‌توانند با استفاده از مسیرهای گرمایی و حرارتی، به تبادل اطلاعات بپردازند و البته این تبادل، بسیار کندتر و با حجم اطلاعاتی بسیار کمتر انجام می‌گیرد. موجودات زنده، به‌‌لطف سرعت بالای تبادل اطلاعات در خود، به مقیاسی وسیع‌‌تر از آگاهی دست پیدا می‌‌کنند. ارتباطات درونی در این موجودات بسیار بیشتر و ساختارهای زیستی آنان بسیار منسجم‌‌تر از اشیایی نظیر یک تخته‌سنگ یا یک تپه شن خواهد بود.

در این رویکرد، سنگ‌ها و تپه‌‌های ماسه در حقیقت «توده‌های صرف» هستند که تنها مجموعه‌ای از موجودیتی آگاه در سطح اتمی یا مولکولی به حساب می‌‌آیند. اما قضیه برای آنچه که در زندگی زیستی رخ می‌‌دهد، کاملاً متفاوت است, یعنی جایی که این موجودیت‌های کوچک با آگاهی اندک با یکدیگر ترکیب شده و یک موجودیت با آگاهی وسیع‌‌تر را ایجاد می‌کنند. این فرآیند ترکیبی، تنها مشخصه‌‌ی اصلی زندگی زیستی است.

ایده‌‌ی اصلی مطالعه‌‌ی فعلی این است که پیوندهایی که به سطوحی بالاتر از آگاهی منجر می‌‌شوند (مانند آگاهی انسان‌ها و دیگر پستانداران)، از یک رزونانس مشترک در میان بسیاری از اجزای کوچک‌تر ناشی می‌‌شود. سرعت این امواج رزونانس، عاملی است که ابعاد آگاهی موجودات را در هر لحظه تعیین می‌‌کند.

همان‌طور که یک رزونانس مشترک به‌‌خصوص، به اجزای بیشتر و بیشتری بسط می‌یابد، موجودیت آگاه جدیدی که از این پدیده حاصل می‌شود، به‌مراتب بزرگ‌تر و پیچیده‌تر خواهد بود. بنابراین یک رزونانس مشترک در مغز انسان که به همگامی امواج گاما منتج می‌‌شود، تعداد بسیار بیشتری از نورون‌ها و ارتباطات نورونی را نسبت به همگامی امواج بتا یا تتا، شامل خواهد شد.

اما این دیدگاه درمورد رزونانس در ارگانیسم‌‌های بزرگ‌تر نظیر دسته‌‌ی بزرگی از کرم‌‌های شب‌‌تاب که با فرکانسی یکسان می‌تابند، چه می‌‌گوید؟ پژوهشگران فکر می‌کنند که رزونانس زیست‌‌تابی، ناشی از نوسانگرهای زیستی درونی است که به‌‌صورت خودکار بین هر کرم شب‌‌تاب و دیگر هم‌‌نوعان آن همگام می‌‌شود.

اما آیا می‌‌توان گفت که این گروه از کرم‌‌های شب‌‌تاب از سطح بالاتری از آگاهی گروهی برخوردار هستند؟ احتمالاً نه، چرا که می‌توانیم این پدیده را بدون رجوع به هوشمندی و آگاهی نیز توضیح دهیم.

نکته‌ی روشن، این است که در ساختارهای بیولوژیکی بهره‌‌مند از مسیرهای اطلاعاتی و قدرت پردازش مناسب، تمایل به خودسازمان‌‌دهی، منجر به ایجاد موجودیت‌‌هایی با آگاهی بزرگ‌تر می‌‌شود.

نظریه‌‌ی رزونانس آگاهی تلاش دارد یک چارچوب یکپارچه از علوم اعصاب و همچنین پرسش‌­های بنیادی‌‌تری از عصب‌‌شناسی، بیوفیزیک و فلسفه‌‌ی ذهن را ارائه کند. این نظریه به بطن مسائل مربوط به آگاهی و تکامل سیستم‌های فیزیکی می‌‌پردازد.

بله، احتمالا حق با هیپی‌ها است: همه‌‌چیز درمورد ارتعاشات است؛ اما بیشتر درمورد نوع ارتعاشات و مهم‌تر از همه، در مورد ارتعاشات مشترک.

لوکا استفانکو، پژوهشگر امنیتی در eset جزئیات ۱۳ بازی را که توسط فقط یک توسعه‌دهنده ساخته شده بود توییت کرد. این بازی‌ها در زمان توییت این پژوهشگر هنوز از گوگل‌پلی قابل دانلود بودند. دو بازی در فهرست تِرِندهای فروشگاه بودند که در نتیجه‌ی آن، کاربران بیشتر آن را می‌دیدند. در کل، قبل از اینکه گوگل آن‌ها را شناسایی کند، این برنامه‌ها بیش از ۵۸۰ هزار مرتبه نصب داشتند.

هرکسی که برنامه‌ها را نصب می‌کرد انتظار داشت تا یک بازی خودرو یاکامیون داشته باشد؛ اما به نظر آن‌ها بازی نصب‌شده، مشکل داشت و هر مرتبه آن را باز می‌کردند از برنامه بیرون می‌آمد.

پشت پرده، برنامه یک قطعه کد از دامنه‌ای دیگر دانلود می‌کرد – که به نام توسعه‌دهنده‌ای از استانبول ثبت شده بود --  و برنامه جاسوسی را نصب می‌کرد، سپس آیکُن برنامه را حذف می‌کرد. هنوز مشخص نیست که دقیقاً این برنامه‌های جاسوسی چه‌کاری می‌کردند؛ بر اساس اطلاعاتی که توسط وایرِس توتال منتشر شده، اسکنرهای برنامه‌های مخرب درباره عملکرد برنامه گزارش مشترکی نداشتند. اما چیزی که مشخص است برنامه هروقت گوشی اندروید یا تبلت راه‌اندازی می‌شد اجرا می‌شد و دسترسی کامل به ترافیک شبکه داشت که در نتیجه آن سازنده برنامه می‌توانست اطلاعات کاربران را سرقت کند.

در تماس با مالک دامنه واقع در استانبول، مَرت اُزِک، نیز هنوز پاسخی حاصل نشده است.

اسکات وِست‌اُوِر، سخنگوی گوگل تایید کرد که «این برنامه‌ها سیاست‌های ما را نقض کرده‌اند و از فروشگاه پخش حذف شده‌اند».

این یک لغزش امنیتی شرم‌آور دیگر توسط گوگل است که نسبت به اپلامنیت برنامه‌های فروشگاهش را جدی نمی‌گیرد؛ این در حالی است که گفته می‌شود سیاست‌های اپل بسیار سخت‌گیرانه‌تر است.

Google چندین سال است تلاش می‌کند تا با معرفی ویژگی‌هایی مانند اجازه دسترسی به برنامه‌ها، امنیت اندروید را بهبود بخشد. اما این غول فناوری همچنان به مبارزه با برنامه‌های مخرب و جاسوسی در فروشگاه گوگل‌پلی ادامه می‌دهد که بزرگ‌ترین مشکل امنیتی اندروید به حساب می‌آیند. گوگل فقط در سال پیش، بیش از ۷۰۰ هزار برنامه مخرب را از فروشگاه حذف کرد؛ و تلاش کرده است تا قدرت تشخیص سیستم‌های خود را تقویت کند تا این برنامه‌ها در مرحله اول نتوانند وارد فروشگاه شوند.

از زمان معرفی گلکسی اس 8 و برادر بزرگترش بود که دستیار صوتی هوشمند سامسونگ به نام بیکسبی برای رقابت با نام‌داران این عرصه نظیر الکسای آمازون، سیری اپل و دستیار صوتی گوگل عرضه شد. هرچند بیکسبی به روند پیشرفت خود ادامه داد و نسخه‌ی دوم آن در گلکسی نوت 9 ارائه شد، اما اقبال کم کاربران به آن و گشتن به‌دنبال روش‌هایی برای غیرفعال‌سازی یا تغییر کارکرد کلید اختصاصی بیکسبی نشان می‌داد این دستیار صوتی آن‌طورها که باید نتوانسته کاربران سامسونگ را برای استفاده از خود قانع کند.

اما به‌نظر می‌رسد که سامسونگ با بازکردن درهای بیکسبی به روی توسعه‌دهندگان شخص‌ ثالث، بالاخره عزمی جدی برای رساندن دستیار صوتی هوشمند خود به سطحی مطلوب و کنار زدن رقبا کرده است؛ اما سوال این‌جاست که این پیشرفت بیکسبی را برای اولین‌بار در کدام‌یک از محصولات این شرکت خواهیم‌ دید؟

پاسخ این سوال در دستان چانگ یو سوک، معاون اجرایی سامسونگ است. آقای چانگ که همچنین مدیریت بخش هوش مصنوعی سامسونگ را نیز برعهده دارد، اولین گوشی هوشمند تاشوی سامسونگ را که مدت‌ها است آوازه‌ی آن‌ را شنیده‌ایم میزبان نسخه‌ی جدید بیکسبی معرفی کرده‌ است.

هرچند اطلاعات بیشتری از گوشی تاشدنی سامسونگ با نام احتمالی گلکسی F و نسخه سوم دستیار صوتی هوشمند بیکسبی در دسترس نیست، اما وقتی بدانیم هوش مصنوعی به اعتقاد مدیر بخش هوش مصنوعی این غول فناوری کره‌ای، تابه‌حال فقط قدم‌های اولیه‌ی خود را برداشته و بازیگر بزرگ ده سال آینده خواهد بود، می‌توان به نگرش عمیق سامسونگ نسبت به دستیار صوتی هوشمندش و علت صرف هزینه‌ی ۲۲ میلیارد دلاری برای فناوری هوش مصنوعی پی‌ برد؛ چراکه سامسونگ قصد دارد تا سال ۲۰۲۰ از دستیار صوتی هوشمند بیکسبی در تمامی محصولاتش، از تلفن هوشمند گرفته تا ساعت‌های هوشمند، تلویزیون‌ها، یخچال‌ها و حتی مایکروویوها استفاده‌کند و البته که چنین تصمیم عظیمی هرگز کم‌هزینه و آسان نخواهد بود!

نظر شما دراین‌باره چیست؛ آیا با این رویکرد سامسونگ در سال‌های آینده شاهد سیطره‌ی او بر بازار خواهیم بود؟ آیا سومین نسخه‌ی بیکسبی و گلکسی F تاشدنی قدم مناسبی برای این مسیر بزرگ خواهد بود؟

مرسدس AMG E63 S یکی از قوی‌ترین و سریع‌ترین خودروهای سدان موجود در بازار است، با این وجود اما به نظر متخصصان برابوس(Brabus) این خودرو قدرت کافی ندارد؛ به همین دلیل این تیونر صاحب نام آلمانی تصمیم گرفته است تا جان تازه‌ای به سوپرسدان مرسدس بنز ببخشد.

مرسدس AMG E63 S برابوس در جایگاهی بسیار بالاتر از مدل استاندارد AMG قرار می‌گیرد. پیشرانه‌ی V8 تویین توربوی E کلاس با ۴ لیتر حجم پس از انجام بهینه‌سازی‌ها حالا می‌تواند ۷۸۹ اسب بخار قدرت و ۱۰۰۰ نیوتون متر گشتاور تولید کند. حداکثر گشتاور این سدان ارتقا یافته در دور موتور ۳۵۰۰ دور بر دقیقه قابل دستیابی است و مرسدس AMG E63 S را قادر می‌سازد تا در ۳ ثانیه سرعت خود را از صفر به ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت برسد.

اگر می‌خواهید بدانید که برابوس چگونه قدرت این خودروی چهاردر ۱۰۴ هزار دلاری را افزایش داده است باید به توربوشارژرهای بزرگ برابوس اشاره کنیم که جایگزین توربوهای کوچک‌تر AMG شده‌اند. برای مقایسه بد نیست بدانید که مدل استاندارد مرسدس AMG E63 S با ۶۰۳ اسب بخار قدرت و ۸۵۰ نیوتون متر گشتاور همراه است؛ این ارقام ۱۸۶ اسب بخار و ۱۵۰ نیوتون متر کمتر از E63 S برابوس هستند.

جدای از بحث فنی، این مدل مرسدس E کلاس از نظر ظاهری نیز با سایر E63 ها متفاوت است. برابوس بدنه‌ی این خودرو را با پوششی مات به به رنگ سبز تیره با خطوط نارنجی پوشانده که در کنار رینگ‌های مشکی رنگ، کنتراست زیبایی ایجاد کرده‌اند. رینگ‌های بزرگ E63 S برابوس دارای قطر ۲۱ اینچی هستند. تایر‌های مورد استفاده در این مدل از برند مشهور کنتیننتال مدل SportContact 6 و با ابعاد 265/30 ZR21 در جلو و 305/25 ZR21 در عقب هستند.

محصول جدید برابوس به جز رنگ بدنه، در برخی قسمت‌های دیگر نیز با مدل استاندارد AMG متفاوت است. برابوس محصول خود را به اسپویلر جلو از جنس فیبر کربن، سیستم اگزوز اسپرت با سر اگزوزهای سرامیکی مشکی رنگ و دیفیوزر جدید عقب مجهز کرده است. در وسط دیفیوزر عقب این خودرو یک مه شکن به سبک خودروهای F1 قرار داده شده و یک اسپویلر فیبر کربن روی صندوق عقب نصب شده است.

در کهن‌‌ترین و خشک‌‌ترین بیابان کره‌‌ی زمین؛ محلی به‌‌غایت بایر و بی‌‌روح که به‌‌خوبی شایسته‌‌ی لقب «جهنم زمین» است، حتی ساده‌ترین امور هم آن‌‌طور که در جاهای دیگر انتظار می‌‌رود، پیش نمی‌‌رود. کافی است که آب را در نظر بگیرید. ما معمولاً به آب به‌‌عنوان یک نعمت زندگی‌‌بخش در جهان می‌‌نگریم؛ اما در هسته‌‌ی خشک کویر آتاکاما در شیلی، بارش‌های غیرمعمول، روندی کاملا معکوس را رقم می‌‌زند؛ نفرینی مرگبار که آخرین گونه‌‌های حیات را نیز منقرض می‌‌کند.

باور کلی بر این است که هسته‌‌ی کویر آتاکاما از حدود ۱۵ میلیون سال پیش، در وضعیتی دائما خشک باقی مانده است و هیچ‌گونه شواهدی مبنی بر وقوع کم‌‌ترین بارندگی در ۵۰۰ سال گذشته در آن یافت نمی‌‌شود. اما چند سال پیش، ناگهان اوضاع تغییر کرد. قضیه مربوط به زمانی می‌‌شود که این صحرا در ماه‌های مارس و اوت سال ۲۰۱۵، وقوع بارانی بسیار نادر را تجربه کرد. اتفاقی که دوباره در ژوئن سال گذشته نیز تکرار شد.

به نظر می‌‌رسید خشکسالی طولانی درهم شکسته بود و البته با خود بسیاری از چیزهای دیگر را نیز در هم شکست: اشکالی از زندگی که طی مدت‌‌های مدید برای خو گرفتن با شرایط بسیار خشک اکوسیستم، تکامل یافته بودند، نتوانستند خود را با بارش‌‌هایی مرگبار که ناگهان بر سرشان نازل شد، وفق دهند.

آلبرتو فیرن، زیست‌‌اخترشناس از دانشگاه کورنل می‌گوید:

وقتی باران به آتاکاما رسید، ما امیدوار بودیم که یک شکوفایی عظیم رخ دهد و زندگی به کویر بازگردد. در عوض، ما درسی خلاف آنچه انتظار می‌رفت، فرا گرفتیم. ما دریافتیم که باران در هسته‌‌ی خشک کویر آتاکاما منجر به انقراض گسترده‌‌ی بسیاری از گونه‌های میکروبی بومی در آن محل شده است.

قبل از شروع بارش باران در آتاکاما، نمونه‌های خاک به‌دست‌آمده از منطقه‌‌ی یانگی واقع در هسته‌‌ی کویر، بیانگر شواهدی از وجود ۱۶ گونه‌‌ی میکروبی مختلف بود.

با توجه به ویژگی‌های ویرانگر منطقه، این کویر اغلب به‌عنوان محیطی شبیه‌سازی‌شده از شرایط مریخ مورد توجه کارشناسان بود و همواره محیط نامساعد آتاکاما یکی از بهترین نمونه‌‌ها برای بررسی شرایط پیدایش حیات در سیاره‌‌ی سرخ، مورد مطالعه قرار می‌گرفت.

بعد از وقوع بارانی عجیب، که برکه‌‌هایی پرتلالو از آب را در چشم‌اندازی پوشیده از شن و ماسه به جای گذاشت، تجزیه‌‌و‌‌‌‌تحلیل خاک منطقه نشان داد که جمعیت میکروبی یانگی، با نابود شدن ۷۵ تا ۸۷ درصد از گونه‌های خود، انقراضی وسیع را تجربه کرده است. این در حالی است که این باران به ظهور گونه‌‌هایی از زندگی در بخش‌‌های دیگر بیابان نیز کمک کرد.

فیرن می‌گوید بعد از اینکه باران آمد، تنها دو تا چهار گونه‌‌ی میکروبی در تالاب‌‌ها یافت شد و هنوز شواهد مربوط به بقای دو گونه از آن‌‌ها در یانگی، بسیار ضعیف است. او ادامه می‌‌دهد:

شواهد ما برای اولین بار نشان می‌‌دهد که چنانچه میکروارگانیسم‌‌هایی که در شرایطی دشوار، به استخراج رطوبت اندک موجود در خشک‌‌ترین محیط‌‌ها خو گرفته‌‌اند، ناگهان در معرض تماس با مقادیر زیادی آب قرار گیرند، نتیجه‌‌ای جز مرگ بر اثر شوک اسمزی برای آن‌ها در پی نخواهد داشت.

شوک اسمزی زمانی اتفاق می‌افتد که غلظت مواد محلول در مایع اطراف سلول به‌‌طور ناگهانی تغییر ‌کند؛ این پدیده به‌‌نوبه‌‌ی خود باعث تغییر سریع جریان آب به غشای سلولی و نهایتاً وارد شدن استرسی مضاعف به سلول می‌شود.

گونه‌ها به روش‌های مختلفی برای دفاع در برابر این استرس سلولی تکامل یافته‌‌اند؛ اما ظاهراً این سازوکار درمورد گونه‌‌‌‌های موجود در کویر آتاکاما رخ نداده بود؛ موجوداتی که هم‌‌اکنون جمعیت آنها به ۲ تا ۴ گونه محدود شده است.

با این حال، به همان اندازه که این سرنوشت حیات میکروبی غم‌انگیز بود، یافته‌های به‌‌دست‌آمده برای انسان‌ها مثبت بود؛ چرا که بینش‌های جدید و ارزشمندی را درمورد چگونگی سازگاری یافتن میکروب‌‌ها در دنیاهایی بیگانه و عقیم، به ما ارائه کرد.

مرگ بر اثر رطوبت، واقعیتی بود که ما انتظار وقوع آن را برای چنین گونه‌‌هایی در حیات فرازمینی نیز نداشتیم. فیرن می‌گوید:

مطالعه‌‌ی آکاتاما نشان می‌دهد که بازگشت آب به سیاره‌‌ی مریخ، احتمالاً به‌‌جای ایجاد شانس حیات دوباره در حیات میکروبی این سیاره، می‌تواند منجر به ناپدید شدن گونه‌‌های حیات مریخی شود؛ البته اگر تاکنون چنین حیاتی آنجا وجود داشته باشد.

دهه‌های ۱۹۹۰ و ۲۰۰۰، سال‌های ابتدایی ظهور اینترنت و وب در ذهن عموم مردم بود. وب، شکل جدیدی از هر‌ آن چیزی را ایجاد کرد که بشریت پیش از آن تجربه کرده بود. روابط شخصی، هویت خصوصی و ارتباطات، همگی در فضای سایبری جدید دستخوش تغییر بودند. از طرفی، این انقلاب و تحول، باعث سقوط بسیاری از مفاهیم کسب‌وکاری و اقتصاد می‌شد.

در آن سال‌ها کمتر کسی تصور این همه تحول و ساختارشکنی را داشت. دردهه‌ی ۲۰۰۰، یک وبلاگ کوچک می‌توانست یک رسانه‌ی بزرگ را از میدان به‌در کند. استارتاپ‌ها در آن سال‌ها به‌سرعت تولد و رشد داشتند. آنها یک‌شبه، میلیون‌ها کاربر جذب می‌کردند و بنیان‌گذاران و کارمندان خود را ثروتمندتر از فعالان باتجربه و مسن بازارهای دیگر می‌کردند.

جان پری بارلو نویسنده‌ای بود که در دهه‌ی ۱۹۹۰، توصیفی قابل توجه از این فضای سایبری جدید ارائه داد. او از علاقه‌مندان به این فضای جدید خواست که این تعریف را در نظر داشته باشند: «مکانی را تصور کنید که متجاوزان به آن، غیرقابل ردگیری باشند؛ جایی که کالاها به دفعات بی‌نهایت دزدیده می‌شوند و هنوز در مالکیت صاحبان اولیه قرار دارند. در این فضا، کسب‌وکارهای ناشناس،‌ تاریخچه‌ی همه‌ی ارتباطات شخصی شما را می‌دانند. در این وضعیت، فقط بچه‌ها در خانه راحت هستند. در این دنیای جدید، افکار مهم‌تر از موجودات هستند. هر کسی در این دنیای جدید به‌اندازه‌ی سایه‌‌های تمثیل غار افلاطون، مجازی است».

در سال‌های پایانی قرن بیستم، همه‌ی اتفاقات سریع و با تأثیرهای زودگذر بودند. یک روز، شرکت AOLدر صدر بازار بود و روز بعد، داستان شکست‌های آن مایه‌ی شوخی و عبرت نویسندگان حوزه‌ی کسب‌وکار می‌شد. نت‌اسکیپ، مانند یک موشک صعود و سقوط می‌کرد و هیچ‌گاه به اوج نمی‌رسید. البته در همین وضعیت، بزرگانی همچون مایکروسافت ایجاد شدند.

مای‌اسپیس، زمانی به‌عنوان فرمانروای رسانه‌های اجتماعی شناخته می‌شد. یک روز همه‌جا خبر از آنها بود و روز بعد، نشانی از این سرویس پیدا نمی‌شد. موتورهای جستجو و رسانه‌های اجتماعی نیز به‌سرعت ظهور و سقوط می‌کردند. آلتاویستا، بیگ‌فوت، فرندستر نام‌های بزرگی بودند که بسیار سریع ناپدید شدند.

هرج‌ومرج ایجادشده در آن سال‌ها این سوال را ایجاد می‌کرد که آیا مقیاس به‌نتیجه رسیدن یک کسب‌وکار و اقتصاد آن، در وضعیت جدید اقتصادی قابل اعتماد است یا خیر. در پاسخ، تصور عمومی، بزرگ بودن را به‌معنای قدیمی بودن، سنتی بودن، داشتن سلسله‌مراتب عمودی و صنعتی بودن تشریح می‌کرد. در این وضعیت، شرکت‌های بزرگ مانند دایناسورهایی بودند که در دوران موجودات دوپا زندگی می‌کردند. در این شرایط، موجودی کوچک و باهوش بودن، بهتر از بزرگ بودن (و از بین همه‌چیز در اثر آن)، تعریف می‌شد.

تمام اتفاقات گفته‌شده، این تصور را ایجاد کرد که در فضای سایبری، سلطه‌ی یک شرکت یا سازمان بر بازار (مونوپولی) معنی ندارد. به بیان دیگر، اینترنت این نوع از فرمانروایی را تحمل نمی‌کند. کسب‌وکارها هم در آن زمان به‌سرعت اینترنت حرکت می‌کردند: یک شرکت سه‌ساله، میانسال محسوب می‌شد و شرکت پنج‌ساله، در شرف مرگ بود. مفهوم ممانعت از ورود رقبای جدید، دیگر متعلق به قرن بیستم بود و در عصر جدید، رقابت تنها یک کلیک با شرکت‌ها فاصله داشت.

در این گیرودار، حتی اگر شرکتی به مونوپولی تبدیل می‌شد، باز هم جای نگرانی نبود. مونوپولی‌های آن زمان، عملکرد شیطانی نداشتند. آنها شرکت‌های جدیدی بودند که با هدف خدمت به مردم و ارائه‌ی محصولات جذاب و مفید تأسیس می‌شدند. انواع خدمات از دسترسی به اطلاعات (گوگل) خرید ارزان کتاب (آمازون) یا ساختن جامعه‌‌ای جهانی (فیسبوک) توسط این شرکت‌های چابک ارائه می‌شد.

این شرکت‌ها نه‌تنها قیمت زیادی برای محصولات خود در نظر نداشتند‌، بلکه گاهی اوقات نیز کاملا رایگان خدمت‌رسانی می‌کردند. گوگل، ایمیل رایگان، اپلیکیشن‌ مسیریابی رایگان و فضای ابری رایگان به کاربران می‌داد. به‌همین دلیل، شرکت‌هایی مانند فیسبوک و گوگل، مانند سازمان‌های خیریه به چشم می‌آمدند. در تعریف ساده، چه‌کسی می‌تواند از صلیب سرخ به‌خاطر مونوپولی در خدمت‌رسانی در بحران‌ها شکایت کند؟ 

به‌هرحال، شرایط به‌گونه‌ای بود که همه، به این کسب‌وکارهای جدید اعتماد و علاقه داشتند. در این وضعیت،‌ تنها افرادی بدبین جرأت اظهار نظر مخالف و ابراز این عقیده که اقتصاد، آن‌چنان هم تغییری نکرده است، داشتند. ایده‌ی بدبینانه‌ی دیگر این بود که وضعیت جدید، انقلابی نیست و تنها فازی از تاریخ محسوب می‌شود که زمانی، پایان خواهد یافت. پایان این فاز، زمانی خواهد بود که شرکت‌ها، فناوری‌های جدید را به‌طور کامل درک کنند.

به‌هرحال پس از یک دهه باز بودن بازار و آسان شدن ظهور شرکت‌های جدید، اتفاقی پیش‌بینی‌نشده رخ داد. برخی شرکت‌ها مانند گوگل،‌ فیسبوک و آمازون از بین نرفتند. آنها دوره‌ی پنج‌ساله‌ی مذکور را بدون نشانه‌ای از زوال،‌ سپری کردند. در عوض، آنها با قدرت به موقعیت سلطه‌ی خود چسبیدند و حتی در آن پیشرفت هم می‌کردند.

ناگهان، بازار دیگر شاهد چندین موتور جستجو با ایده‌های گوناگون نبود و تنها یک سرویس فرمانروایی می‌کرد. همین اتفاق برای فروشگاه‌های آنلاین و شبکه‌های اجتماعی هم رخ داد و بازیگران سلطه‌گر نمایان شدند. این وضعیت، پایانی بر شرایط جدید بودن این شرکت‌ها بود. آنها دیگر بازیگرانی جدید و تهدیدگر شرکت‌های سنتی نبودند.

در اینجا و با ظهور مونوپولی‌های جدید، عدم ورود قانون ضد انحصارگرایی (اسامی دیگر: ضد قیومیت، آنتی‌تراست) به این شرکت‌ها، قابل تأمل است. نگارنده‌ی مقاله معتقد است این قانون، تحول وضعیت بازار از دهه‌ی ۱۹۹۰ را متوجه نشد. از نظر او، آنتی‌تراست به‌مدت یک دهه و حتی بیش از آن، به بازیگران اصلی دنیای فناوری اجازه‌ی فعالیت مشکوک داد. حتی مواجهه با خطرات واضح و ادغام‌های ضد رقابتی این شرکت‌ها هم، مجریان آنتی‌تراست را بیدار نکرد.

برای توضیح این سهل‌انگاری بالا، فیسبوک مثال خوبی محسوب می‌شود. این استارتاپ در سال ۲۰۰۴ تأسیس شد و به‌سرعت، رقیب خود یعنی مای‌اسپیس را از بازار خارج کرد. مای‌اسپیس یکی از معدود استارتاپ‌های موفق لس‌آنجلسی بود؛ اما در آن سال‌ها به محلی برای تبلیغات مزاحم، کاربران غیرواقعی و ترول‌ها تبدیل شده بود. به‌هرحال فیسبوک تنها در مدت چند سال، فرمانروای شبکه‌های اجتماعی شد.

در دهه‌ی ۲۰۱۰، فیسبوک یک رقیب بسیار جدی پیدا کرد. نام این استارتاپ جدید اینستاگرام بود. اینستاگرام، اپلیکیشنی بر مبنای دوربین بود که یک شبکه‌ی اجتماعی نیز به آن متصل شد. سهولت استفاده از این اپلیکیشن و سرعت بالای ارسال و اشتراک‌گذاری تصاویر، آن را به ابزاری محبوب در بین جوانان تبدیل کرد. پس از مدت کوتاهی، مزیت‌های اینستاگرام نسبت به فیسبوک روشن شد. نیکولاس کارلسون کارشناس کسب‌وکار در آن زمان نوشت:

اینستاگرام با سرعت و سهولت بیشتر، به کاربران قابلیت انجام کاری را می‌دهد که دوست داشتند در فیسبوک انجام دهند.

اینستاگرام در مدت ۱۸ ماه به آمار ۳۰ میلیون کاربر رسید و به‌سرعت، رقیبی جدی برای فیسبوک شد. دلیل اصلی نیز توانایی‌های این سرویس در اکوسیستم موبایل بود؛ جایی که نقطه‌ی ضعف فیسبوک محسوب می‌شد. فراموش نکنید که طبق دکترین صنعت اینترنت، فیسبوک با عمر ۸ ساله در شرف بازنشستگی بود.

اما باوجود تمام فرضیه‌ها، اتفاقی پیش‌بینی‌نشده افتاد. فیسبوک به جای تسلیم موقعیت خود، رقیب جدید را خرید. تنها با پرداخت یک میلیارد دلار، مشکل بزرگ فیسبوک به‌راحتی حل شد و سرمایه‌گذاران نیز مطمئن شدند. تایم در آن زمان نوشت: «خرید اینستاگرام توسط فیسبوک، به سرمایه‌گذاران ثابت کرد که شرکت، در مسیر سلطه بر اکوسیستم موبایل، جدی است. به‌علاوه، یک رقیب در حال ظهور و رشد نیز از بازار خارج شد».

اصولا وقتی یک شرکت بزرگ بازار، رقیبی در حال ظهور را می‌خرد، زنگ‌های هشدار قانون‌گزاران به صدا در می‌آید. در این مورد، فعالان قانونی آمریکایی و اروپایی، هیچ مورد مشکوکی در خرید اینستاگرام مشاهده نکردند. در متن منبع، اطلاعاتی در ارتباط با تحلیل مقامات آمریکایی وجود ندارد اما گزارش بریتانیایی‌ها در آن ذکر شده است.

گزارش بریتانیایی‌ها، مسئله را این‌گونه تحلیل می‌کند: از آنجایی که فیسبوک، اپلیکیشن اصلی تصویربرداری ندارد، اینستاگران به‌عنوان رقیبی برای جذب مشتری محسوب نمی‌شود. از طرفی، اینستاگرام نیز تبلیغات نمی‌فروخت و رقیبی برای فیسبوک نبود. در نهایت، گزارش تنها با با توجه به این دو توضیح، فیسبوک و اینستاگرام را رقیب نمی‌داند.

نتیجه‌گیری هیئت نظارت بریتانیایی با توجه به این دو توضیح پیش‌پاافتاده، مضحک به‌نظر می‌رسد. حتی کاربران نوجوان اینترنت هم به‌راحتی متوجه رقیب بودن این دو برند می‌شدند. همین کاربران نیز اولین کسانی بودند که پلتفرم شبکه‌ی اجتماعی خود را از فیسبوک به اینستاگران تغییر می‌دادند. به‌هرحال با این نوع از تحلیل و بررسی شرکت‌ها در دهه‌ی ۲۰۱۰، دولت‌ها به غول‌های دنیای فناوری امکان دادند تا همه‌ی رقبای احتمالی خود را بخرند.

عدم نظارت کافی بر خرید اینستاگرام توسط فیسبوک، باز هم درس عبرتی به مأموران قانون نداد. فیسبوک، رقیب بزرگ بعدی خود یعنی واتساپ را نیز خرید. این خرید جدید، تهدیدی در بخش پیام‌رسانی بود که امکانات خوب رمزنگاری با حریم خصوصی بیشتر را به کاربران عرضه می‌کرد. این خرید ۱۹ میلیاردی هم هیچ زنگ خطری را به صدا در نیاورد.

البته بسیاری از مردم و کارشناسان از قیمت بسیار بالای واستاپ شوکه شدند. اما به‌هرحال وقتی بحث بر سر صنعت شبکه‌های اجتماعی و درآمد سالانه‌ی بیش از ۵۰ میلیارد دلاری آنها باشد، این قیمت قابل‌قبول به‌نظر می‌رسد.

به‌هرحال فیسبوک در مجموع ۶۷ خرید بدون هیچ‌گونه مانع قانونی انجام داد. این ارقام تا جایی تعجب‌برانگیز است که بدانیم آمازون ۹۱ و گوگل ۲۱۴ خرید را در کارنامه‌ی خود دارند. البته تعداد کمی از این خرید و ادغام‌ها، شرایط قانونی نیز داشته‌اند. بدین ترتیب، صنعت فناوری به محل بازی چند شرکت محدود تبدیل شد: گوگل به‌عنوان بازیگر اصلی موتورهای جستجو و صنایع وابسته، فیسبوک برای رسانه‌های اجتماعی و آمازون هم فرمانروای تجارت الکترونیک شد. موقعیت این غول‌ها روز به روز بیشتر تثبیت می‌شود و رقبا، هم‌چنان در سایه می‌مانند.

حتی اگر اکثر این خرید و ادغام‌ها را با هدف جذب تیم توسعه‌ای شرکت‌های کوچک‌تر بدانیم، خریدهایی همچون اینستاگرام و واتساپ، قطعا رقابت‌های بالقوه‌ی زیادی را از بین برد. در مثالی دیگر، گوگل در دهه‌ی ۲۰۰۰ سرویس گوگل ویدیو را راه‌اندازی کرد. سرویس تقریبا موفقی که البته در مقابل رقیب اصلی یعنی یوتیوب، حرفی برای گفتن نداشت. در آن زمان، گوگل بدون هیچ محدودیتی، یوتیوب را خریداری کرد.

سرویس مسیریاب Waze، یک بازیگر تازه‌وارد در صنعت نقشه و مسیریابی آنلاین بود. این شرکت نیز رقیبی جدی برای سرویس گوگل مپ محسوب می‌شد. در نهایت، گوگل این رقیب را نیز خریداری کرد تا به مونوپولی خود در بازار نقشه‌های آنلاین قوت ببخشد.

سرویس‌های دیگر همچون Doubleckick و AdMob به‌عنوان رقیبان اصلی گوگل در صنعت تبلیغات نیز توسط این غول دنیای فناوری خریداری شدند. دولت آمریکا با وجود احتمال ورود اپل به این بازار جدید (که هیچ‌وقت انجام نشد)، اجازه‌ی خرید ادموب را به گوگل داد. آمازون نیز سابقه‌ی خرید رقبا را دارد و شرکت‌هایی همچون Zappos، Diapersو Soap را خریداری کرد.

خریدهای گفته‌شده به‌نوعی بودند که شرکت‌های کوچک، چاره‌ای جز قبول پیشنهاد نداشتند. البته اگر خریدها روش‌های کمتر تهاجمی داشتند، تأثیرات روی صنعت فناوری نیز متفاوت می‌شد. به‌هرحال، رسانه‌های دنیای فناوری در آن زمان هم متوجه تأثیرات این خریدها شدند. تک‌کرانچ در سال ۲۰۱۴ در مورد خرید واتساپ توسط فیسبوک نوشت:

فیسبوک اکنون صاحب بزرگترین اپلیکیشن پیام‌رسان جهان شد. به‌علاوه، این شرکت بزرگترین تهدید خود برای فرمانروایی بر شبکه‌های اجتماعی را از بین برد.

کارشناسان دیگر نیز معتقد بودند اگر فیسبوک، این خرید را انجام نمی‌داد، در موقعیت رقابتی بسیار دشوار با بازیگران جدید و جذاب پیام‌رسانی آنلاین قرار می‌گرفت. این تهدیدها حتی به موجودیت فیسبوک نیز لطمه می‌زدند. به‌هرحال، این شرکت با خرید رهبر بازار اپلیکیشن‌های پیام‌رسان، تهدید مذکور را از بین برد.

غول‌های فناوری در مواقعی که خرید و ادغام ممکن نبود، روش کلون (تقریبا معادل کپی) را در پیش می‌گرفتند. تکنیکی که مایکروسافت بارها استفاده در تاریخ خود استفاده کرد. به‌عنوان مثال گوگل تهدید سرویسYelp و بازخوردهای افراد محلی در مورد کسب‌وکارها را درک کرد و برای مقابله با آن، سرویس local را در کنار گوگل مپ ایجاد کرد.

در سرویس‌هایی مانند یلپ و گوگل لوکال، دارایی اصلی، تعداد کاربران محسوب می‌شود. گوگل به‌عنوان بازیگر جدید این بازار، از این دارایی محروم بود. آنها با سرقت نظرات یلپ و انتشار آنها در سرویس خودشان، این مشکل را تا حدودی رفع کردند. با همین روش ساده، یلپ تا حدودی از رقابت خارج و نتایج سال‌ها تلاش نیز توسط گوگل بهره‌برداری شد.

البته قانون‌گذاران در مورد کپی کردن نظرات به گوگل تذکر دادند؛ این غول فناوری نیز با قبول اشتباه و متوقف کردن کپی‌ها، باز هم اصرار داشت که در حال کمک به یلپ بوده است. در نهایت، سرویس کپی‌شده از یلپ به کار خود ادامه داد و با روشی کاملا شبیه مایکروسافت، تلاش کرد تا نظرات سرویس لوکال خودش، بالاتر از نظرات یلپ به نمایش درآیند. برخی از این نظرات حتی طبق الگوریتم‌های خود گوگل نیز باید پایین‌تر می‌بودند.

فیسبوک نیز با روشی مشابه، بسیاری از قابلیت‌های رقیبش یعنیاسنپ‌چت را کپی کرد که حتی به تمسخر توسط کاربران انجامید. آمازون هم ید طولانی در کلون کردن ایده‌های موفق دارد. این شرکت با کلون کردن، فاصله‌ی خود را با رقبا تا حد زیادی افزایش داد.

البته، یادگیری شرکت‌ها از یکدیگر ایرادی ندارد و موجب گسترش نوآوری می‌شود؛ اما یک خط باریک وجود دارد که پس از آن، کپی کردن ایده‌ها به از بین رفتن رقابت منجر می‌شود. این وضعیت وقتی ایجاد می‌شود که کپی کردن، به‌جای بهبود فعالیت، به از بین بردن رقبا و حفظ مونوپولی بیانجامد. به‌عنوان مثال وقتی فیسبوک از رقبا جاسوسی می‌کند یا جلسه‌ای با شرکت دیگر ترتیب می‌دهد تا تنها از جزئیات کارکرد آن مطلع شود یا بدتر از آن، مانع سرمایه‌گذاری در شرکت رقیب می‌شود، این خط باریک از بین رفته است.

به‌هرحال در سال‌های گذشته، این شرکت‌ها به‌جای بهبود خود، به فکر تثبیت موقعیت بازار بوده‌اند. این حرکت، برای برخی از این شرکت‌ها، عجیب و نامناسب به‌نظر می‌رسد. شرکت‌هایی نظیر گوگل و فیسبوک که در زمان استارتاپ بودن، به مفاهیم قدیمی اینترنت اعم از باز بودن فضای رقابت و ساختارشکنی، وفادار بودند؛ اما اکنون همه‌ی امتیازها به شرکت‌های بزرگ می‌رسد. درواقع، قانون طبیعت حکمفرما شده است و تنها مونوپولی‌ها، شانس انجام کارهای خوب را دارند.

پیتر ثیل، نویسنده‌ی کتاب Competition Is for Losers، اقتصاد رقابتی را مربوط به تاریخ می‌داند. او معتقد است این اصطلاحات تنها دام‌هایی برای شرکت‌های کوچک هستند. این شرکت‌ها تنها زمانی می‌توانند از تلاش همیشگی برای بقا رهایی پیدا کنند که سودی برای مونوپولی‌ها داشته باشند.

به‌هرحال شرکت‌های بزرگ فناوری در حال حفظ این مونوپولی هستند. Facebook، بر خلاف تصور عمومی که هدف آن را نزدیک کردن جهانیان به هم می‌داند، تنها فرم دیگری از وصل کردن میلیاردهای انسان به یکدیگر است. برای رسیدن به این هدف نیز، این شرکت باید یک مونوپولی جهانی داشته باشد. به‌همین ترتیب، گوگل برای سازمان‌دهی به اطلاعات جهان، باید به تمام اطلاعات موجود دسترسی پیدا کند. آمازون نیز تصمیم دارد فرآیند خرید را آسان کند. بله، با استفاده از این سرویس، خرید بسیار آسان می‌شود اما کاربران، تحت سلطه قرار گرفته و هیچ شانسی برای ترک آمازون ندارند.

در نهایت، با توجه به اتفاقات سال‌های اخیر در بحث خرید و ادغام شرکت‌های فناوری، به‌نظر می‌رسد قوانین جهانی در مورد مبارزه با سلطه‌گرایی،‌ نیاز به بازنگری جدی دارند. نظر شما چیست؟ آیا با این روند که چند شرکت، تمامی فعالیت‌های مهم کاربران را در اختیار داشته باشند، موافقید؟

براساس تحقیقات جدید انجام‌شده توسط محققان، توسعه‌ی باتری‌های لیتیوم فلزی ایمن‌تر با فناوری شارژ سریع‌ امکان‌پذیر می‌شود. براساس تحقیقات انجام‌شده در Penn State، که اخیرا در نشریه‌ی Nature Energy نیز منتشر شده است،  توسعه‌ی باتری‌های لیتیوم فلزی با طول عمر بیشتر، ایمنی بالاتر و همچنین بهره بردن از فناوری شارژ سریع امکان‌پذیر می‌شود. 

محققان این دانشگاه موفق شدند با استفاده از نوعی اسفنج پلیمری سه‌بعدی که اتصالات شیمیایی را با صفحات فلزی آند باتری برقرار می‌کند، باتری‌های نسل جدیدی به‌مراتب ایمن‌تر و با طول عمر بیشتر توسعه دهند. دونگای ونگ، استاد مهندسی مکانیک و پژوهشگر اصلی این پروژه گفت:

این پروژه قصد دارد نسل بعدی باتری‌های فلزی را توسعه دهد. دهه‌ها است که باتری‌های فلزی لیتیومی در بازار عرضه می‌شوند، اما مشکلات بسیاری در مسیر توسعه‌ی آنها وجود دارد. 

با توجه توسعه‌ی فناوری‌های جدید مورد نیاز در برخی دستگاه‌‌ها، همچون فناوری شارژ سریع در خودروهای الکتریکی، باتری‌های لیتیوم-یونی (Li) پتانسیل لازم برای توسعه را ندارند و نسبت به چنین تغییراتی آسیب‌پذیر هستند. تغییر شکل قسمت سوزنی‌شکل باتری، باعث کاهش طول عمری آن می‌شود و همچنین امکان بروز مشکلاتی در حوزه‌ی ایمنی باتری از جمله آتش‌سوزی و انفجار را بالا می‌برد.

ونگ در ادامه‌ی صحبت‌های خود توضیح داد:

درنظر داشتیم از پلیمر به‌‌جای قسمت فلزی لیتیومی استفاده کنیم. ماده پلیمری همانند اسفنجی متخلخل عمل می‌کند که نه تنها منجر به تسریع انتقال یون‌ها می‌شود، بلکه از زوال آنها هم جلوگیری می‌کند. در نتیجه، صفحات فلزی باتری حتی در دماهای پایین و شرایط استفاده از فناوری شارژ سریع، آسیب نخواهند دید.  

ونگ، عضو هیئت علمی موسسه‌ی EESI در ایالت پنسیلوانیا و عضو مرکز تحقیقاتی BEST، یکی از موسسات تحقیقاتی مهم در زمینه‌ی‌ ذخیره‌ی انرژی است. یکی از مولفه‌های مهمی که در این تحقیق مورد توجه قرار دارد این است که محققان رشته‌های مختلف از دو مرکز تحقیقاتی برجسته‌ی EESI و BEST گرد هم آمده‌اند تا به در این پروژه حضور فعالی داشته باشند. ونگ در ادامه‌ی صحبت‌های خود توضیح داد:

همکاری محققان هر دو موسسه‌ی تحقیقاتی، نقش به‌سزایی در پیشبرد این پروژه داشته است و به ما اجازه می‌دهد تا بتوانیم جنبه‌های مختلف طرح توسعه‌‌ای خود را اعم از مشکلات مربوط به علم مواد، مهندسی شیمی، شیمی و دیدگاه های مهندسی مکانیک مورد بررسی قرار دهیم. 

در این کار پروژه، گروه Long-Qing Chen در دپارتمان مهندسی و علم مواد، امور مربوط به مدل‌سازی پروژه را به‌منظور درک بهتری از توسعه‌ی آند فلزی لیتیوم برعهده داشتند. براساس نظر محققان، کاربرد عملی این کار، می‌تواند منجر به تولید باتری‌هایی قدرتمندتر، ایمن‌تر و با طول عمر بیشتری شود. ونگ گفت:

رویکرد جدید برای توسعه‌ی باتری، می‌تواند منجر به تولید باتری‌هایی برای خودروهای الکتریکی شود که بعد از طی صدها کیلومتر، کاربر نیازی به شارژ باتری ندارد. این فناوری منجر به افزایش طول عمر باتری گوشی‌های هوشمند نیز می‌شود. 

این تیم تحقیقاتی با نگاهی به آینده، قصد دارد سلول‌های باتری با فرمت بزرگ‌تری را توسعه دهد تا مزایا و قابلیت‌های نسل جدید باتری‌های خود را بیشتر به‌نمایش بگذارد. وانگ گفت:

قصد داریم در توسعه‌ی نسل جدید باتری‌، به تلاش خود ادامه بدهیم و با چنین رویکردی انتظار می‌رود بتوانیم طول عمر باتری‌های لیتیومی را دو برابر کنیم. 

اپل‌واچ ‌می‌تواند به کاربران کمک کند تا از خطر آفتاب‌سوختگی، پیری زودرس پوست و حتی سرطان پوست در امان باشند. در صورتی که کاربران بیش از حد در معرض اشعه‌‌ی مضر خورشید از جمله ماوراء بنفش قرار گرفته باشند، پتنت جدید اپل به آنها هشدار می‌دهد.

قرار گرفتن بیش از حد در معرض اشعه‌ی ماوراء بنفش، می‌تواند تاثیرات جدی بر سلامت کاربر داشته باشد. برخی تاثیرات اشعه‌ی ماورا بنفش از بقیه‌ی اثرات آن جدی‌تر است. کاربرانی که حمام آفتاب می‌گیرند ولی به‌اندازه‌ی کافی از پوست خود محافظت نمی‌کنند، یا مدت زمان طولانی در معرض نور خورشید قرار دارند؛ بیش از بقیه‌ی افراد در معرض خطرات ناشی از آفتاب سوختگی از جمله سرطان پوست قرار دارند. تاثیر اشعه‌ی UV می‌تواند منجر به بروز آسیب‌‌های مختلفی به پوست از جمله تخریب خاصیت الاستیکی پوست و از بین رفتن بافت کلاژن و تغییر رنگ در آن شود.

با توجه به خطرات ذکرشده ناشی از ماندن بیش از حد در معرض اشعه‌ی خورشید، اپل معتقد است تشخیص اینکه آیا کاربر خارج از منزل است و همچنین اینکه کاربر چه مدت زمانی در بیرون منزل در معرض اشعه‌ی UV قرار دارد، حائز اهمیت است. روز سه‌شنبه، پتنت جدیدی در اداره ثبت اختراع و علائم تجاری ایالات متحده، با عنوان دوزیمتری اشعه‌ی UV و هشدار قرار گرفتن در معرض آن ثبت شد. این پتنت سیستمی را توصیف می‌کند که در آن سنسورهایی تعبیه شده است که می‌توانند اشعه‌ی UV را تشخیص دهند و مدت زمانی را که کاربر در معرض آن قرار می‌گیرد مشخص می‌کند. درنهایت سیستم می‌تواند به کاربر هشدار دهد که بیش از حد در معرض اشعه‌ی مضر خورشید قرار گرفته است. علاوه‌بر این، چنین سیستمی می‌تواند راهکارها و اقدامات پیشگیرانه‌ای به کاربری که بیش از حد در معرض نور خورشید قرار گرفته است، پیشنهاد بدهد.

در حالی که اپل، به استفاده از یک دستگاه اشاره می‌کند؛ تصاویر ارائه‌شده برای پتنت حاکی از آن است که این سیستم بخشی از اپل‌واچ خواهد بود. البته منطقی است که اپل بخواهد این سیستم را در اپل‌واچ پیاده‌سازی کند که دستگاهی همراه کاربر است و معمولا در معرض نور قرار می‌گیرد و در نتیجه برای پایش اشعه‌ی مضر خورشید مناسب است.  

براساس اطلاعات ثبت‌شده در پتنت اپل، دستگاه مورد نظر شامل تعدادی سنسور UV است که می‌تواند بیرون بودن کاربر را تشخیص دهد و درنتیجه، مدت زمانی که کاربر در معرض اشعه‌ی خورشید قرار گرفته است را پایش کند. داده‌های سنسورها تجزیه‌وتحلیل می‌شوند و کل زمان قرارگرفتن کاربر در معرض نور خورشید مشخص می‌شود و با توجه به میزان اشعه‌ی ماوراء بنفش که کاربر را در معرض آن قرار دارد، توصیه‌هایی به وی ارائه خواهد شد.

همچنین، این سیستم می‌تواند توسط سنسورهای دیگری از جمله حسگر نور محیطی و حسگر مادون قرمز تقویت شود. در چنین وضعیتی، سیستم قادر است اطلاعات دقیق‌تری در مورد میزان اشعه‌ی خورشید که کاربر در معرض آن قرار دارد یا مدت زمانی که کاربر در خارج از منزل یا در محیط‌های داخلی،  و در اصل در معرض منابع متفاوت نور قرار دارد، ارائه دهد که بر نتیجه‌ی کلی گزارش تاثیرگذار است.

به‌منظور افزایش کیفیت نتایج، اپل‌واچ می‌تواند از شاخص اطلاعات مربوط به اشعه‌ی UV برای ساعات مختلف روز، به‌استناد گزارش‌های هواشناسی و بدون درنظر گرفتن موقعیت مکانی استفاده کند. با توجه به اینکه این شاخص‌ها در ساعات مختلف روز تغییر می‌کند، ساعت‌هایی که اشعه‌ی UV بیشترین تاثیر مخرب را بر پوست ایجاد می‌کنند، به کاربر در قالب هشدار، اطلاع‌رسانی می‌شود. خصوصا اگر کاربر مدت زمان زیادی در معرض نور خورشید قرار گرفته باشد، مجددا سیستم به وی هشدار می‌دهد.

از آنجایی که اپل، پتنت‌های مختلفی را به ثبت می‌‌رساند، ثبت پتنتی جدید به‌معنی اجرای آن نیست و تضمین نمی‌کند که قطعا قصد دارد پتنت مربوطه را توسعه دهد و مشخص نیست آیا در محصول بعدی اپل شاهد چنین ویژگی‌هایی باشیم یا خیر. توانایی پایش میزان قرارگیری کاربر در برابر اشعه‌ی UV در اپل‌واچ‌، توسعه‌ی قابل‌ملاحظه‌ای است. در حال حاضر اپل‌واچ سری ۴، ویژگی‌های خوبی در حوزه‌ی سلامت از جمله ردیابی تناسب اندام و ‌پایش ECG در اختیار کاربران قرار می‌دهند. پیشتر گفته شده بود که اپل واچ سری ۴ توانایی ثبت نوار قلب کاربر را دارد. 

البته این اولین بار نیست که اپل راهکارهایی برای حفاظت کاربران دربرابر اشعه‌های مضر خورشید به ثبت می‌رساند؛ در ماه ژوئیه، پتنت دیگری تحت عنوان «تشخیص محافظتی مبتنی بر نور» به ثبت رسانده بود. این پتنت نشان می‌داد که چگونه دستگاه‌های اپل می‌توانند تشخیص دهند که استفاده از کرم‌های ضد آفتاب تا چه حد از کاربر محافظت می‌کند. این پتنت به کاربر توصیه ‌می‌کند که چه قسمت‌هایی از بدن نیاز به محافظت بیشتری دارند و بیشتر  در معرض نور خورشید قرار می‌گیرند و همچنین به کاربر توصیه می‌کند که در چه زمان‌هایی بیشتر نیاز به محافظت در برابر اشعه‌ی مضر خورشید خواهد داشت. 

جدیدترین پرچمدار سامسونگ یعنی گلکسی اس ۱۰ به‌احتمال قوی نسبت به نسل قبل، بسیار بهبود خواهد یافت. طبق گزارش جدیدی از سوی وال‌استریت ژورنال، گلکسی اس ۱۰ که سامسونگ با عرضه‌ی آن، ده‌سالگی برندGalaxy S را جشن خواهد گرفت، سه مدل معمولی و یک مدل فوق قدرتمند با کدنام Beyond X خواهد داشت. این محصول ویژه، ضمن پشتیبانی از نسل پنجم ارتباطات (5G)، از ۶ دوربین و نمایشگر بزرگ ۶.۷ اینچ سود خواهد برد.

اندازه‌ی نمایشگرهای به‌کار گرفته شده در سه مدل معمولی Samsung Galaxy S10، احتمالاً در بازه‌ی بین ۵.۸ (اندازه‌ی فعلی گلکسی اس ۹) تا ۶.۴ اینچ (اندکی بزرگ‌تر از گلکسی اس ۹ پلاس) خواهد بود. همچنین این گوشی‌ها بسته به مدل‌شان (با نام‌های احتمالی گلکسی اس ۱۰ لایت، گلکسی اس ۱۰ و گلکسی اس ۱۰ پلاس) در مجموع سه یا پنج دوربین خواهند داشت.

علاوه بر این‌ها، گفته می‌شود که کره‌ای‌ها قصد دارند در گلکسی اس ۱۰ از ویژگی شارژ‌ بی‌سیم معکوس (که پیشتر در گوشی میت ۲۰ پرو هواوی شاهد آن بوده‌ایم.) استفاده کنند؛ قابلیتی کاربردی که به این گوشی‌ها توانایی شارژ کردن دیگر دستگاه‌ها (نظیر گوشی هوشمند یا هدفون) را خواهد داد.

بر طبق ادعای وال‌استریت ژورنال، مدل فوق‌قدرتمند S10 که فعلاً از آن با کدنام «بیاند ایکس» یاد شده است، نمایشگر غول‌پیکر ۶.۷ اینچ خواهد داشت و برای پی بردن به بزرگی این نمایشگر، بهتر است گوشی نوت ۹ را مثال بزنیم؛ دستگاهی که نمایشگر ۶.۴ اینچ دارد و این یعنی مدل ویژه‌ی گلکسی اس ۱۰ قرار است از این هم بزرگ‌تر باشد. 

در ضمن گفته می‌شود که بیاند ایکس در مجموع ۶ دوربین (دو دوربین سلفی و چهار دوربین اصلی) خواهد بود و از جدیدترین نسل ارتباطات یعنی 5G پشتیبانی خواهد کرد. با بررسی اجمالی اطلاعات منتشر‌شده، به این موضوع پی می‌بریم که بیاند ایکس به‌لحاظ مفهومی، در نگاه اول شبیه آیفون X اپل می‌ماند که این شرکت دهمین سال عرضه‌ی گوشی‌هایش را با آن جشن گرفت. 

Beyond X در واقع به‌روزرسانی بزرگی برای گوشی‌های سری گلکسی اس به‌شمار می‌آید که قرار است به‌جای داشتن ظاهری تکراری، زبان طراحی و فناوری‌های به کار رفته در این گوشی‌ها را چند قدم به پیش ببرد و ما را با نسل جدید این گوشی‌های محبوب، آشنا کند.

با این‌همه، نباید فراموش کرد که به احتمال قوی گوشی بیاند ایکس در کنار مدل‌های معمولی گلکسی اس ۱۰، به نمایشگرهای با بریدگی ویژه‌ی سامسونگ (شامل اینفینیتی-یو، اینفینیتی-وی و اینفینیتی-اُ) که این شرکت آن‌ها را در جریان کنفرانس SDC امسال به نمایش گذاشت، مجهز خواهند بود. 

بر مبنای ادعای وال‌استریت ژورنال، تمامی این چهار گوشی طی برگزاری رویدادی در اواسط ماه فوریه‌ی ۲۰۱۹ (بهمن-اسفند ۱۳۹۷) رونمایی خواهند شد. انتظار می‌رود که سامسونگ ابتدا سه مدل معمولی اس ۱۰ را روانه‌ی بازار کند. ظاهراً کره‌ای‌ها قصد دارند گوشی فوق‌قدرتمند بیاند ایکس را زمانی عرضه کنند که اپراتورهای مخابراتی، توانایی پشتیبانی از 5G را پیدا کرده باشند؛ اتفاقی که در تاریخی نامعلوم در بهار ۲۰۱۹، رنگ حقیقت به خود خواهد گرفت.

با همه‌ی این‌ها فراموش نکنید که محصولات موبایلی سامسونگ در سال ۲۰۱۹، فقط به این چهار گوشی ختم نمی‌شوند. کره‌ای‌ها از مدت‌ها پیش خود را برای عرضه‌ی گوشی تاشدنی در سال ۲۰۱۹ آماده کرده‌اند که وال‌استریت ژورنال این گوشی تاشدنی را گلکسی فلکس می‌نامد.

لایکا ساعاتی پیش از D-Lux 7 به‌عنوان جدیدترین نسل دوربین‌های کامپکت خود رونمایی کرد که از بسیاری جهات همچون دوربین Lumix DC-LX100 II پاناسونیک به‌ نظر می‌رسد، اما ظاهر زیباتری دارد و علاقه‌مندان خواهند توانست در فصل تعطیلات کریسمس پیش‌رو، آن را تهیه کنند.

Leica D-Lux 7 یک حسگر ۱۷ مگاپیکسلی CMOS چهار سوم دارد که بزرگ‌تر از حسگرهای به‌کاررفته در اکثر دوربین‌های کامپکت سنتی به‌شمار می‌رود. گفتنی است که مدل پیشین این دوربین یعنی D-Lux 6، از  حسگری ۱۰.۱ مگاپیکسلی بهره می‌بُرد. در کنار این موارد، لایکا D-Lux 7 می‌تواند تصاویر را در حالت پشت سر هم با نرخ ۷ فریم بر ثانیه ثبت کند.

این دوربین  حداکثر حساسیت ایزو ۲۵٬۶۰۰ دارد و ضمن ثبت تصویر با کیفیت 4K، از حالت «Post Focus» بهره می‌برد. این حالت همان طور که از نامش پیدا است، امکان تنظیم فوکوس را در نقاط مختلف تصویر، پس از ثبت آن‌ها و با استفاده از برخی برنامه‌های سازگار، به کاربر می‌دهد. علاوه بر این‌ها، دوربین کامپکت جدید لایکا می‌تواند ویدیوهای 4K را با نرخ ۳۰ فریم بر ثانیه و فرمت MP4 ضبط کند.

لنز اپتیکال ۹۰-۲۴ میلی‌متری دوربین D-Lux 6 (عرضه‌شده در پنج سال پیش) که دیافراگم متغیر f/1.4 تا f/2.3 داشت، در مدل جدید، ارتقاء یافته و به یک لنز ۷۵-۲۴ میلی‌متری سری Vario-Summilux با دیافراگم متغیر f/1.7 تا f/2.8 تبدیل شده است. در قسمت بالایی این لنز علاوه بر وجود حلقه‌ی فیزیکی دیافراگم، شاهد یک سوئیچ فیزیکی مستقل هستیم که امکان تغییر نسبت تصویر را از بین گزینه‌های ۳:۲، ۱۶:۹، ۱:۱ و ۴:۳ فراهم می‌کند. در قسمت کناری لنز هم یک سوئیچ مخصوص برای انتخاب حالت‌های مختلف فوکوس، تعبیه شده است.

منظره‌یاب الکترونیکی لایکا D-Lux 7 نمایشگری با ۲.۷۶ میلیون نقطه دارد و نمایشگر ۳ اینچ اصلی این دوربین از نوع لمسی LCD است و از ۱.۲۴ میلیون نقطه بهره می‌برد. این دوربین جدید به باتری لیتیوم یون ۱٬۰۲۵ میلی‌آمپرساعتی BP-DC15 مجهز شده است و کاربر می‌تواند آن را با پریز برق، کامپیوتر یا درگاه Micro USB شارژ کند.

این دوربین می‌تواند با اپلیکیشن FOTOS لایکا و با بهره‌گیری از بلوتوث و وای‌فای، به دستگاه‌های بر مبنای اندرویدو iOS متصل شود. اپلیکیشن FOTOS ضمن ارائه‌ی امکان اشتراک‌گذاری تصاویر، بین دوربین و گوشی، امکان کنترل از راه دور آن را نیز به کاربر می‌دهد. همچنین به یاری این اپلیکیشن می‌توان روی گوشی خود، تصویر زنده‌ی نمایشگر دوربین را مشاهده کرد. لایکا، همراه این دوربین، فلاش CF D را هم عرضه می‌کند.

دوربین D-Lux 7 لایکا از هم‌اکنون با قیمت ۱٬۱۹۵ دلار برای پیش‌خرید در دسترس است. در ادامه از شما دعوت می‌کنیم ویدئوی رسمی لایکا از این دوربین کامپکت جدید را مشاهده کنید: 

گفته می‌شود در کنفرانس روز توسعه‌دهندگان سامسونگ که در شهر سئول برگزار می‌شود؛ می‌توانیم شاهد چشم‌اندازی از گوشی‌های هوشمند تاشدنی سامسونگ باشیم. باید گفت که این همایش قرار است سالیانه برگزار شود، اما چرا سالیانه؟

مدیر بخش گوشی‌های هوشمند سامسونگ، دی‌جی کُه (DJ Koh) که اخیراً درباره‌ی برنامه‌های این شرکت صحبت کرده است، افزود که به‌لطف سه‌گانه‌های گلکسی اس 10 و گوشی‌های تاشدنی سری گلکسی اف (Galaxy F)، آینده‌‌ی شرکت در سال بعد بسیار بهتر از سال جاری خواهد بود.

و البته تولید گوشی‌های سری اف ادامه خواهد داشت، همان‌طور که دیجی کُه گفته است باید هرساله منتظر گوشی‌های هوشمند تاشدنی این شرکت باشیم و به نظر می‌آید همین حالا هم طرح این گوشی‌ها را در میان نمونه‌های اولیه در کنفرانس توسعه‌دهندگان سامسونگِ سان‌فرانسیسکو دیده باشیم.

طرح‌های ثبت اختراع این شرکت نشان از آن دارد که این گوشی‌ها قابلیت تا شدن به داخل دارند و صفحه‌نمایش آن‌ها در حالت باز تمام صفحه و در حالت بسته نیمی از آن را پوشش می‌دهد. در هر حالت این صفحه می‌تواند به دو قسمت تقسیم شده یا به‌سمت یکی از لبه‌های گوشی منتقل شود. 

اگر به خاطر داشته باشید، هفته‌ی گذشته وبلاگ روسی رُزتکد با ارسال چند تصویر، اطلاعات مختصری از گوشی پیکسل ۳ لایت گوگل که اکنون با اسم رمز سارگو (Sargo) هم شناخته می‌شود، فاش کرد. حالا این وبلاگ تصاویر جدیدی را فاش کرده و اعلام کرده است که تصاویر مذکور با دوربین اصلی پیکسل ۳ لایت ثبت شده‌اند. از لحاظ ظاهری، به‌نظر می‌رسد که پیکسل ۳ لایت شکل و شمایلی مشابه پیکسل 2 دارد، با این تفاوت که نسبت ابعاد صفحه‌نمایش آن همانند گوشی‌های جدید، باریک‌تر شده و از جک سه و نیم میلیمتری هدفون هم پشتیبانی می‌کند.

تصاویری که به‌ظاهر با محصول جدید غول جست‌وجوگر ثبت شده، امیدوارکننده به‌نظر می‌رسند و در نماهای داخلی و خارجی کیفیت خوبی از خود نشان می‌دهند. البته باید توجه داشت که نمونه عکس‌های منتشر شده، صرفاً کیفیت خام دوربین پیکسل 3 لایت را به نمایش گذاشته‌اند و مطمئناً در محصول نهایی و با اعمالِ ویژگی‌های نرم‌افزاری شرکت گوگل، شاهد کیفیت بالاتری خواهیم بود.

اگر به تصویر مربوط به میوه‌های روی میز توجه کنید، متوجه خواهید شد که فضای اتاق داخل عکس نورپردازی مناسبی ندارد، اما حتی با در نظر گرفتن این نکته هم، میزان جزئیات ثبت شده، گواهی بر کیفیت بالای دوربین پیکسل جدید در شرایط نوری ضعیف است. تصاویر دیگرِ گرفته‌شده در فضاهای بیرونی، آسمان ابری را نشان می‌دهند. جالب است بدانید که هوای ابری، کار را برای تنظیم نوردهی دوربین‌های کوچک بسیار سخت می‌کند. البته امید داشتیم جزئیات بیشتری را در بخش‌های تیره‌ و به‌ویژه سایه‌های موجود در تصویر شاهد باشیم. در آخر باید اشاره کنیم تصویری که جاده و درخت‌ها را نشان می‌دهد، زاویه دید وسیعی دارد و به‌نظر می‌رسد در حالت 4k ثبت شده است.

آن‌طور که از شواهد به‌نظر می‌رسد، پیکسل ۳ لایت همانند برادران بزرگ‌ترش از یک لنز ۱۲ مگاپیکسلی در پنل پشتی و لنز ۸ مگاپیکسلی در پنل جلویی بهره می‌برد. البته صحبت‌کردن درباره‌ی کیفیت دوربین این گوشی میان‌رده هنوز زود است و باید منتظر ماند و دید که آیا دوربین پیکسل ۳ لایت می‌تواند به پای پیکسل 3 و پیکسل 3 ایکس ال برسد یا خیر؟ وبلاگ رُزتکد به علاقه‌مندان توصیه کرده  که این تصاویر را با تصاویر اولیه‌ی پیکسل ۳ ایکس ال مقایسه کرده و نظرات خود را بیان کنند، اما مشکل اینجا است که به دلیل اختلاف میزان نوردهی و زاویه‌ی دوربین در تصاویر مختلف، نمی‌توانیم مقایسه‌‍‌ی دقیق و منصفانه‌ای انجام دهیم.

در هر حال، عرضه‌ی پیکسل ۳ لایت به عنوان  محصولی میان‌رده از گوگل، اتفاقی جدید به شمار می‌رود که برای طرفداران خانواده‌ی پیکسل جالب خواهد بود. گفته می‌شود این گوشی با برچسب قیمتی ۴۰۰ الی ۵۰۰ دلاری به‌فروش خواهد رسید.

در سال‌های نخست ظهور اندروید، به‌روزرسانی‌های نرم‌افزاری این سیستم‌عامل در زمان‌های مشخصی منتشر نمی‌شدند. بارها پیش می‌آمد که این به‌روزرسانی‌ها برای گوشی‌های اندرویدی در باز‌ه‌های زمانی مختلف یا حتی چندین بار در طول سال، منتشر می‌شدند. با این‌حال، گوگل این روزها رویکردی منظم‌تر از قبل در پیش گرفته و هر سال ماهانه، یک به‌روزرسانی عمده و چندین به‌روزرسانی کوچک امنیتی را برای گوشی‌های مبتنی بر اندروید منتشر می‌کند.

با این‌وجود اگر گوشی‌ شما همچون محصولات سری نکسوس و پیکسل ساخت گوگل، سیستم‌عامل اندروید خالص نداشته باشد، قطعاً هیچ‌گاه نمی‌توانید از زمان انتشار به‌روزرسانی جدید یا حتی انتشار و عدم انتشار آن برای دستگاه خود، مطمئن باشید.

در بیشتر مواقع، کاربران جدید اندروید پس از اطلاع از عدم انتشار به‌روزرسانی جدید برای گوشی هوشمند جدیدشان، ناراحت و ناامید می‌شوند. مسئله‌ی آزاردهنده‌ی دیگر این است که در برخی موارد حتی گوشی‌های جدیدی هم که به بازار عرضه می‌شوند، مبتنی بر جدیدترین نسخه‌ی سیستم‌عامل اندروید نیستند. که باید از خود پرسید، دلیل این موضوع چه می‌تواند باشد؟

اکوسیستم اندروید

برخلاف اکوسیستم ios که اپل سالانه، چند دستگاه جدید مبتنی بر آن منتشر می‌کند، اندروید اکوسیستمی بسیار شلوغ‌تر (و در نتیجه بی‌نظم‌تر) دارد. در حقیقت هر شرکت تولیدکننده‌ای می‌تواند تبلت یا گوشی هوشمند خود را بسازد، آن را به اندروید مجهز کند و سرانجام به‌دست مشتریانش برساند. در بازه‌ی زمانی ۱۰ ساله‌ بین سال‌های ۲۰۰۷ تا ۲۰۱۷، فقط ۱۴ دستگاه آیفون مختلف روانه‌ی بازار شد اما در همین بازه‌ی زمانی، هزاران گوشی اندرویدی از سوی شرکت‌های مختلف عرضه شده‌اند. تعجب نکنید، هزاران؛ این رقم واقعی است!

علاوه‌بر این، گوشی‌های اندرویدی در زمینه‌ی قطعات سخت‌افزاری تنوع بسیار بیشتری دارند و این سیستم‌عامل موظف است با آن‌ها همگام‌ شود. برخی از گوشی‌ها در رده‌ی محصولات بسیار ارزان‌قیمت جای می‌گیرند که بیشتر، ساکنین کشورهای در حال توسعه برای رفع نیازهایشان از آن‌ها استفاده می‌کنند. برخی دیگر از گوشی‌ها، اصطلاحاً «پرچم‌دار» هستند که به سخت‌افزاری قدرتمند تجهیز می‌شوند. پرچمداران اندرویدی در اکثر مواقع، صرف‌نظر از پردازنده، به سخت‌افزاری قدرتمندتر از آیفون‌های اپل مجهز هستند.

با این وجود، مجموعه‌ای از گوشی‌های اندرویدی هستند که با نگاهی اجمالی به آن‌ها می‌توان متوجه شد، از لحاظ چرخه‌ی به‌روزرسانی سیستم‌عامل و پشتیبانی از محصول، بسیار به آیفون‌ها مشابه هستند پیکسل‌های گوگل از جمله محصولات مذکور هستند؛ گوشی‌های هوشمندی که گوگل خود به‌صورت اختصاصی تولید می‌کند و محبوبیت چشمگیری هم دارند.

درحالی که تمام شرکت‌های سازنده‌ی گوشی‌های هوشمند می‌توانند روی دستگاه خود، نسخه‌‌ی سفارشی‌سازی‌شده‌ای از اندروید قرار دهند، پیکسل که برندی متعلق به خود گوگل است، به اندروید خام مجهز می‌شود. این نسخه از سیستم‌عامل گوگل، در حقیقت یگانه‌ترین و مرتب‌ترین تجربه‌ای را ارائه می‌دهد که می‌توانید از اندروید تصور کنید. گوگل، خودش روی انتشار به‌روزرسانی برای پیکسل‌ها نظارت می‌کند، بنابراین این محصولات عموماً نخستین گوشی‌هایی هستند که در زمان انتشار جدیدترین نسخه‌ی اندروید، آن را دریافت می‌کنند.

 با این‌حال، داستانِ سایر محصولات کاملاً فرق می‌کند.

چرا گوشی شما، به نسخه‌ی جدید اندروید به‌روزرسانی نمی‌شود؟

سازندگان گوشی‌های موبایل نظیر سامسونگ، اچ‌تی‌سی و هواوی برای این‌که بتوانند سیستم‌عامل اندروید را در دستگاه خود استفاده کنند، لازم است درایورهای این سیستم‌عامل را به‌طور ویژه برای دستگاه‌های خود شخصی‌سازی کنند. این درایورها در اغلب موارد، متن‌بسته (Closed Source) هستند و این یعنی فقط خود آن شرکت می‌تواند آن‌ها را به‌روزرسانی کند. بدیهی است که گوگل نمی‌تواند به‌همین‌سادگی نسخه‌ای از اندروید را به انتشار برساند که با همه‌ی دستگاه‌های بازار کار کند. در حقیقت، گوگل نسخه‌ی جدید را منتشر می‌کند و بعد، این سازندگان گوشی‌ها هستند که باید وارد عمل شوند و آن نسخه را برای همه‌ی دستگاه‌های خود، شخصی‌سازی و منتشر کنند.

البته هماهنگ‌شدن یک نسخه از اندروید با گوشی‌های مختلف، فقط از طریق درایورها انجام نمی‌شود. بسیاری از شرکت‌های سازنده‌ی گوشی‌های موبایل اندرویدی مثل سامسونگ و ال‌جی (و البته دیگر شرکت‌های شناخته‌شده) برای این‌که گوشی‌‌هایشان را به دستگاهی منحصر‌به‌فرد تبدیل کنند، روی سیستم‌عامل آن‌ها پوسته‌ی اختصاصی قرار می‌دهند (مثل One UI برای گوشی‌های جدید سامسونگ، EMUI برای گوشی‌های هواوی و...).

به‌عبارتی ساده‌تر، چنین شرکت‌هایی رابط کاربری اندروید را از جوانب زیادی تغییر می‌دهند، مواردی را به آن اضافه و از آن حذف می‌‌کنند یا اپلیکیشن‌های اختصاصی خود را در آن قرار می‌دهند. نباید فراموش کرد که اعمال همه‌ی این تغییرها، نیازمند صرف زمان و انرژی بسیار زیادی است. از این رو هر موقع که نسخه‌ی جدید اندروید منتشر می‌شود، سازندگان مجبورند آن را با همه‌ی ویژگی‌های مدنظر خود شخصی‌سازی کنند که طبیعتاً پروسه‌ای زمان‌بر است و سبب تأخیر در انتشار نسخه‌ی جدید این سیستم‌عامل برای دستگاه‌های شرکت‌های نام‌برده می‌شود.

با این‌همه، موضوع فقط به این هم خلاصه نمی‌شود. در حقیقت برخی از به‌روزرسانی‌های اندروید به سخت‌افزاری قدرتمندتر نیاز دارند و این یعنی روی دستگاه‌های قدیمی‌تر نصب نمی‌شوند. البته این قضیه  منحصر به اندروید نیست و چنین اتفاقی را برای به‌روزرسانی‌های iOS و حتی سیستم‌عامل‌های دسکتاپ هم شاهد هستیم.

از طرفی، با در نظر گرفتن این‌ که تعداد بسیار زیادی دستگاه اندرویدی در بازار وجود دارد، اکثر آن‌ها خیلی‌ زودتر از دستگاه‌های دسکتاپ یا دستگاه‌های مبتنی بر iOS از چرخه‌ی دریافت به‌روزرسانی جدید خارج می‌شوند. اگر یک شرکت سازنده برای مثال هر سال ۶ مدل مختلف از دستگاه‌هایش را تولید کند، آیا پشتیبانی مداوم سال به سال، از همه‌ی آن‌ها ارزشش را دارد؟ عموماً شرکت‌های سازنده‌ی دستگاه‌های اندرویدی، تا آن حد که باید، به ادامه‌ی پشتیبانی از دستگاه‌ خود پس از عرضه‌ی رسمی آن به بازار، تمایل نشان نمی‌دهند (این موضوع به‌ویژه برای دستگاه‌های ارزان‌قیمت نمود پیدا می‌کند).

با عرضه‌ی تعداد زیادی دستگاه جدید به بازار، انگیزه‌ی بسیار کمی برای صرف‌ زمان به‌منظور انتشار به‌روزرسانی برای محصولی که به‌تازگی با نسخه‌ای جدید جایگزین شده است، در شرکت‌ها مشاهده می‌شود. چنین شرکت‌هایی همواره تمایل دارند که شما به‌عنوان مشتری، سراغ خرید مدل جدید‌تر بروید که در عمل سود بیشتری هم برای آن‌ها دارد. از همین‌رو ترجیح می‌دهند مدل قدیمی را از لحاظ نرم‌افزاری به‌روز نکنند. البته این روند در طول زمان حداقل برای گوشی‌های پرچم‌دار بهتر و بهتر شده، اما  باید این را هم در نظر گرفت که هر ساله این گوشی‌ها، گران‌تر از قبل می‌شوند و مشتری لازم است هزینه‌ی بیشتری برای تهیه‌ی آن‌ها پرداخت کند. مطمئناً هنوز با آن روز فاصله‌ی زیادی داریم که شرکتی مثل سامسونگ بتواند همچون گوگل از محصولاتش پشتیبانی نرم‌افزاری بکند.

آخرین نکته این‌که سازندگان گوشی‌های هوشمند‌ مبتنی بر اندروید همواره زیر بار منت اپراتورهای تلفن‌های همراه بوده‌اند؛ اپراتورهایی که به‌تنهایی می‌توانند انتشار به‌روزرسانی‌های جدید را برای گوشی‌هایی که سیم‌کارت‌های آن‌ها را دارند به تعویق بیندازند. گرچه اپل قدرت لازم برای تسلط بر این اپراتورها را دارد و با خیال راحت به‌روزرسانی‌های جدیدش را هر زمان که بخواهد منتشر می‌کند، اما اکثر گوشی‌سازهای اندرویدی چنین توانایی‌ای ندارند. باز هم تاکید می‌کنیم که این روند در طول زمان بهتر شده است، اما هنوز با رسیدن به سطح عالی فاصله‌ی بسیار دارد.

چگونه به‌روزرسانی‌های جدید اندروید را سریع‌تر دریافت کنیم؟

اگر از این‌ دلسرد شده‌اید که دستگاه‌های اندرویدی‌تان به‌روزرسانی جدید را دریافت نمی‌کنند، راه روشنی وجود دارد که می‌توانید بر آن تکیه کنید: سراغ خرید پیکسل‌ها بروید؛ روند ساخت، فروش و پشتیبانی از این گوشی‌ها را خود گوگل انجام می‌دهد، بنابراین پیکسل‌ها همواره به‌موقع جدیدترین به‌روزرسانی‌های این سیستم‌عامل را دریافت می‌کنند. بد نیست بدانید که گوگل این سطح از پشتیبانی را برای گوشی‌های پیکسل به‌مدت حداقل دو سال تضمین می‌کند، همچنین همین پشتیبانی را برای همه‌ی به‌روزرسانی‌های عمده‌ی اندروید و سه سال را برای به‌روزرسانی‌های ماهانه‌ی امنیتی.

اگر بنا به هر دلیلی نمی‌توانید سراغ خرید پیکسل‌ها بروید، می‌توانید برای خرید مدل‌های جدید گوشی سامسونگ یاگوشی هواوی و دیگر برندهای معتبر اقدام کنید. خبر خوب آن است که اکثر شرکت‌های بزرگی که گوشی‌های اندرویدی دارند مثل سامسونگ، در چند سال اخیر، پشتیبانی نرم‌افزاری بهتری از پرچمداران خود به‌عمل آورده‌اند و از چنین دستگاه‌هایی به‌مدت حداقل دو سال پشتیبانی می‌کنند. برای مثال، بهتر است به گوشی گلکسی S7 اشاره کنیم. محصولی که در سال ۲۰۱۷ (درحالی که حدوداً یک سال و نیم از عرضه‌ی آن می‌گذشت.) به همان نسخه‌ای از سیستم‌عامل اندروید مجهز بود (اندروید نوقا) که گلکسی S8 از آن استفاده می‌کرد اما همین موضوع که این دو گوشی به یک نسخه از اندروید مجهز هستند، خودش می‌تواند به‌عنوان یک مشکل مطرح شود.

در اواخر سال ۲۰۱۷، درحالی که گلکسی S8 پرچم‌دار سامسونگ به‌شمار می‌آمد، هنوز هم به نسخه‌ی اوریو (که در آن زمان چند ماه از انتشارش می‌گذشت.) به‌روزرسانی نشده بود که این یعنی حتی اگر گوشی پرچم‌دار شرکت‌های بزرگی غیر از گوگل را خریداری کنید، باز هم مجبورید برای تجربه‌ی جدیدترین نسخه‌ی اندروید روی دستگاه خود، ماه‌ها صبر کنید. 

البته راه دیگری نیز برای دریافت سریع به‌روزرسانی‌ها وجود دارد که کمتر پیشنهاد می‌شود، درست حدس زدید؛ منظورمان کاستوم رام است.

کاستوم رام‌ها

اندروید سیستم‌عاملی متن‌باز (Open Source) است و این یعنی کاربرانش می‌توانند کد منبع (Source Code) آن را بردارند و با اعمال تغییراتی در آن، نسخه‌ی ویژه‌ی خودشان را که از آن به‌عنوان «کاستوم رام» (Custom ROM) یاد می‌شود، منتشر کنند. اگر گوشی‌تان دستگاهی با محبوبیت بالا است، به احتمال زیاد، دیگر کاربران اندروید از مدتی پیش کار روی کاستوم رام آن گوشی را آغاز کرده‌اند. اگر با کاستوم رام‌ها آشنا نیستید و تاکنون از آن‌ها استفاده نکرده‌اید، LineageOS می‌تواند انتخاب مناسبی برایتان باشد.

با این‌همه، کاستوم رام‌ها پشتیبانی رسمی نمی‌شوند و برای نصب کردن و مدیریت آن‌ها روی دستگاه خود، باید برخی کارها را انجام دهید که عموماً از آنچه یک کاربر نسخه‌ی معمولی اندروید باید انجام دهد، بیشتر و پیچیده‌تر هستند. البته این موضوع مانع استفاده از کاستوم رام‌ها نمی‌شود و بسیاری از علاقه‌مندانِ دنیای اندروید، عاشق استفاده از کاستوم رام روی گوشی خود هستند.

کاستوم رام‌ها، توانایی خرید دستگاهی که دوست دارند را به گیک‌های اندرویدی می‌دهند تا بتوانند  نسخه‌ای خام‌تر از اندروید (نسبت به نسخه‌ی معمولی) را روی آن نصب کنند. نسخه‌ای که دیگر شخصی‌سازی‌های نرم‌افزاری شرکت سازنده را در بر نمی‌گیرد و سیستم‌عامل دستگاه را به جدیدترین نسخه به‌روزرسانی می‌کند. احتمال ساخت کاستوم رام برای گوشی‌های محبوب اندرویدی بسیار بیشتر از دیگر گوشی‌ها است، با این‌حال هرچه زمان می‌گذرد، سازندگان گوشی‌ها، امکان دسترسی به کد منبع را به‌منظور ساخت کاستوم رام، برای توسعه‌دهندگان و هکرهای رام، بسیار سخت‌تر از قبل می‌کنند. 

اگر علاقه‌مند به استفاده از کاستوم رام هستید، بهترین راه این است که در انجمن‌های XDA Developers به جستجو بپردازید. نکته‌ی جالب این است که حتی گوشی‌های سری پیکسل هم کاستوم رام دریافت می‌کنند و کاربران آن‌ها به نصب کاستوم رام‌ها، علاقه‌ی زیادی نشان می‌دهند.

هنگام خرید گوشی جدید، از چه چیزهایی اجتناب کنیم؟

اگر قصد دارید برای خرید گوشی جدید اقدام کنید و انتشار به‌روزرسانی‌های نرم‌افزاری اندرویدی برایتان اهمیت خاصی دارد، نه‌تنها نکته‌های مهمی وجود دارد که باید آن‌ها را رعایت کنید، بلکه محصولاتی نیز هستند که نباید سراغ آن‌ها بروید.

اگر دریافت به‌روزرسانی جزو مواردی است که به آن اهمیت می‌دهید، هیچ‌گاه سراغ خرید گوشی‌های ارزان‌قیمت نروید. مطمئناً به یاد دارید که پیشتر در همین مقاله به نبود انگیزه‌ی کافیِ سازندگان، برای به‌روزرسانی گوشی‌های قدیمی که محبوبیت کمتری دارند، اشاره کردیم.

اگر محصولی که خریداری می‌کنید، زیر ۵۰۰ دلار قیمت داشته باشد، به احتمال بسیار زیاد با مشکل مربوط به دریافت‌نکردن به‌روزرسانی جدید اندروید مواجه خواهید شد. هرچه قیمت گوشی از این مقدار پایین‌تر بیاید، احتمال انتشار به‌روزرسانی نرم‌افزاری برای آن، کمتر می‌شود.

در این بین ممکن است گوشی‌های سری موتورلا  از این قضایا مسثتنی باشند. نمی‌توان از موتورلا انتظار داشت که از محصولی اقتصادی مثل Moto E همچون پرچمداری نظیر Moto Z پشتیبانی کند، اما این شرکت همواره نشان داده است که پشتیبانی خوبی از محصولاتش می‌کند.

هرچه محصولی که می‌‌خواهید بخرید گران‌قیمت‌تر و محبوب‌تر باشد، احتمال انتشار به‌روزرسانی نرم‌افزاری جدید برای آن بیشتر است اما تا زمانی که پیکسل‌های گوگل را نخرید، هیچ تضمینی برای انتشار جدیدترین نسخه‌ی اندروید روی دستگاهتان وجود ندارد، اما حداقل بیایید نیمه‌ی پر لیوان را ببینیم: اندروید دست شما را در این زمینه باز می‌گذارد تا خودتان انتخاب کنید.

شرکت نام آشنای مازراتی که در ساخت خودروهای اسپرت تبحر بالایی دارد، بر اساس گزارش وب‌سایت CarSalesBase در ماه گذشته تنها ۹۵۰ خودرو در ایالات متحده فروختّ است. این شرکت ایتالیایی از ابتدای سال ۲۰۱۸ میلادی تاکنون، ۹۳۶۳ دستگاه خودرو به بازار آمریکا تحویل داده که در مقایسه با مدت مشابه سال قبل، تقریباً ۱۶ درصد کاهش داشته است. یکی از بزرگ‌ترین مشکلات ساکنین مودنا، فقدان خودرو جدید در سبد محصولاتشان عنوان می‌شود اما مهم‌ترین مشکل، رفتار نامناسب مدیران با بازارهدف و محصولات این شرکت است.

مایک منلی، مدیر جدید گروه خودروسازی فیات کرایسلر (FCA)، در مصاحبه اخیر خود اشاره کرد که درنظر گرفتن مازراتی به‌عنوان یک خودروساز با تولیدانبوه اشتباه است؛ همچنین او اعتقاد دارد که فروش محصولات مازراتی زیر سایه‌ی آلفارومئو باعث شد که به اعتبار و سابقه این خودروساز پرآوازه ضربه بخورد. افت فروش خودروهای لوکس در بازار چین و تصویب مجموعه قوانین WLTP در اروپا موجب کاهش یا توقف تولید بسیاری از محصولات در شرکت‌های خودروسازی شد که مازراتی هم به تبع آن، با کاهش تولید مواجه شده است.

سرجیو مارکیونه، مدیرعامل سابق گروه فیات کرایسلر که مدتی پیش به‌دلیل بیماری درگذشت، برنامه‌ای بلندپروازانه برای فروش مازراتی در نظر گرفته بود؛ او تصمیم داشت مطابق با این برنامه، فروش محصولات این شرکت را به مرز ۷۵ هزار دستگاه برساند. با تجدید نظری که در نیمه سال ۲۰۱۸ صورت گرفت، برنامه تولید به ۵۰ هزار دستگاه کاهش یافت اما با توجه به فروش ۱۰ ماهه نخست سال جاری، بعید است که خودروساز ایتالیایی بتواند مطابق با برنامه پیش برود.

در ۹ ماهه نخست سال ۲۰۱۸، این شرکت بیش از ۲۶ هزار دستگاه خودرو در سطح جهان فروخت؛ مازراتی برای رسیدن به برنامه تولید باید در فاصله‌ بین ماه‌های مهر و دی، نزدیک به ۲۴ هزار دستگاه خودرو به بازار عرضه کنند. این میزان، ۳۰ درصد بیشتر از رکوردی است که مازراتی در ۳ ماهه آخر سال ۲۰۱۶ با تولید ۱۸ هزار و ۲۳۷ دستگاه به ثبت رسانده است. بنابراین به احتمال فراوان این خودروساز ایتالیایی نمی‌تواند به هدف سالانه خود دست یابد.

شیائومی، تولیدکننده‌ی مطرح چینی در زمینه‌ی گوشی‌های هوشمند، در فاصله‌ی ماه‌های ژانویه تا سپتامبر موفق شده است ۱.۴۵ میلیارد دلار سود خالص  به دست آورد. شرکت چینی فقط در سه‌ماهه‌ی اخیر به ۳۵۷.۲۳ میلیون دلار سود خالص دست پیدا کرده که این رقم در مقایسه با مدت مشابه سال گذشته، پیشرفت چشمگیری نشان می‌دهد. گفتنی است متوسط تخمین‌هایی که برای سود شیائومی در این مدت زده می‌شد، حدود ۲۷۳.۷ میلیون دلار بود.

براساس گزارش مالی شیائومی، سود عملیاتی این شرکت ۳۸.۴ درصد کاهش داشته است؛ در حالی که درآمد آن دست‌خوش ۴۹.۱ درصد افزایش شده است. آمارهای فوق در حالی به دست آمده‌اند که فروش کلی گوشی هوشمند هم در چین و هم بازارهای بین‌المللی کاهش یافته است.

با این وجود، براساس گزارش مؤسسه‌ی تحقیقاتی IDC، شیائومی در کنار دو تولیدکننده‌ی چینی دیگر با نام‌های اوپو وویوو در مجموع حدود یک چهارم سهم بازار گوشی هوشمند دنیا در نیمه‌ی اول سال ۲۰۱۸ را به خود اختصاص داده‌اند.

بازاری که شیائومی در آن روند رشد سریعی داشته بازار هند است. همواره در هند از گوشی‌های سری ردمی شیائومی که سری اقتصادی این شرکت به حساب می‌آیند، استقبال فراوانی می‌شود.

در بازار اروپا نیز دو کشور روسیه و اسپانیا که سال گذشته پذیرای ورود رسمی گوشی‌های این شرکت چینی بودند، در موفقیت شیائومی سهیم بوده‌اند، ضمن اینکه، این شرکت، اوایل ماه جاری، گوشی پرچمدار خود، یعنی می ۸ پرو را به طور رسمی روانه‌ی بازار انگلستان کرد.

از آن‌جایی که برند شیائومی تصویر گوشی‌های ارزان قیمت چینی را به ذهن متبادر می‌کند، در ارائه‌ی گوشی‌های پرچمدار گران‌قیمت با حاشیه‌ی سود بالا با چالش‌هایی مواجه است. برای مقابله با این چالش و به منظور افزایش حاشیه‌ی سود، شرکت موفق چینی قصد دارد با نام برندهای دیگری نیز در بازار گوشی هوشمند فعالیت داشته باشد تا عرضه‌ی گوشی‌های پرچمدار را با نام برندهایی غیر از شیائومی انجام دهد. آن‌ها در همین راستا، اخیراً با Meitu، شرکت معروف چینی در زمینه‌ی تولید نرم‌افزار ویرایش عکس، مذاکراتی انجام داده‌اند.

راه‌اندازی استارتاپ، همیشه با پیچیدگی‌های زیادی همراه است. معمولاً کارآفرینان باید نقش‌های مختلفی را به عهده بگیرند و اولویت این نقش‌ها در مراحل مختلف رشد، تغییر می‌کند. اما یکی از مهم‌ترین مسائلی که در همه‌ی مراحل، موفقیت مجموعه‌ی تلاش‌های یک استارتاپ را تحت تأثیر قرار می‌دهد، موضوع تأمین سرمایه است. طبیعتاً شرایط ایده‌آل استارتاپ‌ها، دسترسی به سرمایه از طرف یک یا چندین سرمایه‌گذار خواهد بود؛ اما در دنیای واقعی، این اتفاق به‌سادگی امکان‌پذیر نیست. بااین‌حال، عدم جذب سرمایه‌گذار خطرپذیر (وی‌سی‌ها) لزوماً به معنای شکست استارتاپ، یا دست کشیدن از چشم‌اندازی که برای آن زحمت کشیده‌اید، نیست.

بوت استرپینگ، به معنای عام بازگرداندن بخشی از درآمد جاری به کسب‌وکار، یا تأمین مالی از راه‌های داخلی، یکی از گزینه‌های جایگزین جذب سرمایه‌ی وی‌سی است. ما در زومیت، در مقالاتی مختلفی به این موضوع پرداخته‌ایم و در این مطلب، علاوه بر مرور نکات قبلی، نگاه جامع‌تری به مزایا و گام‌های کلیدی آن داریم.

بوت استرپینگ چیست

طبق تعریف دیکشنری کسب‌وکار، بوت استرپینگ به معنی ساخت یک کسب‌وکار با بودجه‌ای ناچیز است. کارآفرینانی که از مدل بوت استرپینگ استفاده می‌کنند (بوت استرپرها) معمولاً به درآمد و پس‌انداز شخصی تکیه می‌کنند، هزینه‌های عملیاتی را پایین می‌آورند، در صورت نیاز سریعاً موجودی انبار را به صفر می‌رسانند و بسیاری از اوقات، پرداخت نقدی را برای سرویس‌های خود انتخاب می‌کنند.

ویکی‌پدیا نیز در تعریف بوت استرپینگ می‌نویسد:

بوت استرپینگ در کسب‌وکار، به معنای راه‌اندازی یک کسب‌وکار بدون کمک یا سرمایه‌ی خارجی است، به این صورت که بنیان‌گذاران، بودجه‌ی موردنیاز برای توسعه‌ی شرکت را از جریان نقدی درآمد تأمین می‌کنند و در هزینه‌های خود محتاط هستند. عموماً در ابتدای راه‌اندازی استارتاپ، بودجه‌ی کمی برای فرایند بوت استرپ کنار گذاشته می‌شود.

آلیسا گریگوری، کارآفرین، کارشناس و نویسنده‌ی کسب‌وکار نیز می‌گوید:

در کسب‌وکارهای کوچک، بوت استرپینگ به فرآیند راه‌اندازی ، بازاریابی و حتی رشد یک کسب‌وکار با استفاده از منابع محدود اشاره می‌کند. کارآفرینانی که از مدل بوت استرپ استفاده می‌کنند، معمولاً کسب‌وکار خود را با بودجه‌ای ناچیز آغاز می‌کنند، تنها برای امور ضروری پول خرج می‌کنند و اصولاً به منابع خارجی به‌عنوان کمک مالی نگاه نمی‌کنند.

مزایای بوت استرپینگ برای استارتاپ‌ها

۱- کنترل: شما می‌توانید همه‌ی تصمیمات نهایی را بدون نیاز به مشورت با سرمایه‌گذاران و سهام‌داران اتخاذ کنید.

۲- تمرکز بیشتر: شما می‌توانید همه‌ی وقت خود را به توسعه‌ی محصول و بازاریابی آن اختصاص دهید.

۳- حفظ فشار ارگانیک: عدم ارتباط با سرمایه‌گذار باعث می‌شود استرس و فشار کمتری را تجربه کنید.

۴- ساخت یک تیم خوب: شما با هدف صرفه‌جویی در منابع کمیاب، به نیروهای متعهد و متخصصی نیاز دارید که به لحاظ اخلاقی و مهارتی، خودشان را شریک مسیر پیشرفت استارتاپ بدانند.

۵- افزایش خلاقیت: منابع کمیاب، شما را به سمت راه‌حل‌های مفیدتر و خلاقانه‌تر هدایت می‌کنند. شما مجبورید راه‌حل‌های قابل اجرایی پیدا کنید که به‌سرعت کار کنند.

۶- مالکیت سهام شرکت: درنهایت، یکی از مهم‌ترین مزایای بوت استرپینگ این است که مجبور نیستید در مقابل دریافت سرمایه، بخشی از سهام کسب‌وکار خود را واگذار کنید. به همین دلیل هم در مقام قدرت باقی می‌مانید.

۷- پیوت ساده‌تر: زمانی که هیچ شخص ثالثی، کنترل استارتاپ شما را در دست ندارد، در صورت نیاز راحت‌تر و سریع‌تر تغییر مسیر می‌دهید.

۸- حفظ سود: زمانی که استارتاپ شما شروع به سودآوری کرد، خود شما تصمیم‌گیری می‌کنید که با این سود، سرمایه‌گذاری مجددی انجام دهید یا آن را خرج کنید. با فاندینگ وی‌سی، هرگز چنین فرصتی به دست نمی‌آورید.

۹- تمرکز روی مشتریان: زمانی که سرمایه‌ی زیادی ندارید، باید روی مشتریان تمرکز کنید، یعنی منابعی که اشتباهات شما را به‌سختی می‌بخشد. به همین دلیل شما باید همه‌ی پروسه‌ها را با توجه به نتایج مطلوب مشتریان طراحی کنید.

مهم‌ترین نکات پروسه‌ی بوت استرپینگ

باوجود تمام مزایایی که ذکر شد، بوت استرپ کردن استارتاپ، فرایند ساده‌ای نیست. شما باید با ترکیب صحیحی از ریسک‌پذیری، اعتماد، رقابت و اراده حرکت کنید تا بدون قربانی کردن چشم‌انداز و ارزش‌های اصلی شرکت، به موفقیت برسید. در این راه نکات زیر به شما کمک می‌کند از تلاش‌های خود، نتیجه‌ی مثبت بگیرید:

یک MVP تولید کنید

با توجه به اینکه بودجه یا سرمایه‌ی کمی در اختیار دارید، پیش از هر چیز باید اطمینان حاصل کنید که ایده‌ی کسب‌وکار شما، در بازار مورد استقبال قرار می‌گیرد یا به عبارتی، تقاضایی برای آن وجود دارد. بنابراین قبل از اینکه یک ریسک بزرگ مالی را بپذیرید، حداقل محصول پذیرفتنی را تولید و ارائه کنید. اگر این محصول، کمپین کراودفاندینگ موفقی داشت یا عرضه‌ی آن در شبکه‌های اجتماعی با موفقیت روبرو شد، می‌توانید سرمایه‌گذاری بزرگ‌تری روی آن داشته باشید.

هزینه‌های شخصی را از هزینه‌های کسب‌وکار جدا کنید

بسیاری از کارآفرینان فکر می‌کنند که استارتاپ کوچکی را راه‌اندازی کرده‌اند و از محل پس‌انداز خود، هزینه‌های آن را می‌پردازند. بنابراین به‌راحتی مسائل مالی شخصی و شغلی خود را کنار هم قرار می‌دهند. اما اگر در حال اجرای بوت استرپینگ هستید، تفکیک هزینه‌های شخصی و کسب‌وکار مهم‌تر از همیشه است. در غیر این صورت، بودجه‌ی محدود استارتاپ را به‌صورت بهینه مدیریت نمی‌کنید و پول را سریع‌تر از پیش‌بینی‌ها خرج می‌کنید. در عوض، جدا نگه‌داشتن حساب‌های شخصی و شغلی به شما کمک می‌کند در هزینه‌های غیرضروری صرفه‌جویی کنید.

یک جریان درآمدی ایجاد و مدیریت کنید

پیش از شروع عملیات استارتاپ، برای ایجاد یک جریان دائمی درآمد برنامه‌ریزی کنید. بسیاری از بنیان‌گذاران روی پس‌اندازهای خود متمرکز می‌شوند. ولی به یاد داشته باشید که پس‌انداز، یک جریان نقدینگی نیست و نمی‌تواند هزینه‌های شخصی یا حقوق و دستمزد شما را پوشش بدهد. اولین نکته‌ی حیاتی فرایند بوت استرپ، برنامه‌ریزی برای جریان منظم درآمد است. به این منظور شما می‌توانید شغل روزانه‌ی خود را ادامه دهید، یا محصول اولیه‌ای تولید کنید که درآمدزایی منظمی داشته باشد.

هزینه‌های عملیاتی را به کمک دورکاری کاهش دهید

هرکسی که تاکنون متریک‌های مهم کسب‌وکار مانند هزینه‌ی جذب مشتری (CAC) یا هزینه‌ی ارائه‌ی خدمات (CTS) را محاسبه کرده باشد، به‌خوبی می‌داند که کاهش هزینه‌های عملیاتی کار سختی است. یکی از تکنیک‌های کاهش هزینه‌های عملیاتی، استخدام کارمندان دور کار است. در این صورت نیازی نیست که فضایی را به‌عنوانمحیط کار فراهم کنید یا تجهیزات کامپیوتری بخرید. حتی در هزینه‌هایی مانند قهوه و تنقلات و اقلام مشابه، صرفه‌جویی می‌کنید.

صرفه‌جویی را یکی از ارزش‌های شرکت بدانید

بسیاری از اوقات تصور تسهیلات و امکانات سایر شرکت‌ها، فریبنده است. به این واقعیت فکر کنید که به‌عنوان یککارآفرین مقتصد، باید در هزینه‌های غیرضروری، مثل میز و صندلی‌های لوکس یا تعویض ابزارها و لوازمی که هنوز به‌خوبی کار می‌کنند، صرفه‌جویی کنید. این فرهنگ را در کسب‌وکار خود توسعه دهید و درآمد شرکت را صرفاً در راه‌های هوشمندانه و پایدار خرج کنید.

سودآوری را نسبت به رشد، در اولویت قرار دهید

این روزها هم شرکت‌های بخش عمومی و هم شرکت‌های خصوصی، اهمیت رشد را بیشتر از سودآوری می‌دانند. بنیان‌گذاران شیفته‌ی نمودارها و گراف‌هایی هستند که در آن‌ها همه‌ی اعداد، در سمت بالا و راست نمایش داده می‌شوند.

اما رشد کسب‌وکار هزینه‌های خود را دارد و گاهی یکی از بزرگ‌ترین هزینه‌های آن، سودآوری است. برای کارآفرینانی که می‌خواهند از استراتژی بوت استرپینگ استفاده کنند، انتخاب مدل کسب‌وکاری که سریع‌تر به سودآوری می‌رسد، تصمیم هوشمندانه‌ای است.

در همه حال طبق بودجه‌ی برنامه‌ریزی‌شده حرکت کنید

زمانی که فروش محصول افزایش می‌یابد و سودآوری آغاز می‌شود، ممکن است هیجان‌زده شوید. بااین‌حال شما هنوز در فاز استارتاپ قرار دارید و باید پروسه‌ی بوت استرپینگ را ادامه دهید. بهتر است ذهنیت محدودیت منابع را حفظ کنید. سود مازاد را در یک حساب بانکی نگه‌دارید و به مصرف مخارج غیرمنتظره برسانید. به‌علاوه در آینده می‌توانید از این پول برای توسعه‌ی محصول استفاده کنید.

استخدام کارمندان ماهرتر

کارمندان عالی، می‌توانند حجم کاری ۱.۵ یا دو کارمند را مدیریت کنند. به همین دلیل بهتر است بنیان‌گذاران، روی استخدام استعدادهای برتر تمرکز کنند. گرچه حقوق و دستمزد درخواستی این کارمندان به‌مراتب بالاتر از کارکنان معمولی است، ولی درنهایت سود بیشتری را عاید استارتاپ می‌کنند. به‌علاوه، برای کارآفرینانی که بیشتر به دنبال پول نقد هستند، پیشنهاد بخشی از سهام استارتاپ به‌جای حقوق و دستمزد به این کارمندان برتر، گزینه‌ی خوبی محسوب می‌شود. گزینه‌های مختلف شراکت در سهام، استراتژی کوتاه‌مدت خوبی است که به حفظ نقدینگی کمک می‌کند.

استخدام پیمانکاران به‌جای کارمندان تمام‌وقت

در صورت امکان می‌توانید با استخدام آزادکاران (فریلنسرها) و پیمانکاران، نیروی کار استارتاپ خود را مقیاس‌پذیر کنید. برخلاف کارمندان تمام‌وقت، این کارمندان منتظر دریافت پاداش‌های سنتی کسب‌وکار نیستند. در حال حاضر حتی شرکت‌هایی مانند گوگل و فیس‌بوک که مشکلی به لحاظ پول نقد ندارند هم برای برخی از کارهای مهم خود (مثل نظارت آنلاین) از پیمانکاران استفاده می‌کنند.

راه‌اندازی یک برنامه‌ی کارآموزی جذاب

کارآموزان هم گروه دیگری از نیروی کار هستند که نسبت به کارمندان تمام‌وقت، دستمزد و مزایای کمتری درخواست می‌کنند. البته یکی از مهم‌ترین شروط موفقیت این استراتژی، پروسه‌ی صحیح استخدام است. اگر کارآفرینان به این نکته توجه داشته باشند، می‌توانند کارآموزان برتر را از دانشگاه‌های خوب، استخدام کنند. این کارآموزان حاضرند زمان  و انرژی خود را روی کسب تجربه و همکاری با مربیان قوی، سرمایه‌گذاری کنند.

بنیان‌گذارانی که به‌منظور کاهش هزینه‌های اجرایی، کارآموزان را استخدام می‌کنند، علاوه بر اجرای پروسه‌ی دقیق استخدام، باید هر چه زودتر یک برنامه‌ی آموزشی کامل را هم راه‌اندازی کنند.

جذب مشتریان از طریق بازاریابی مستقیم

یکی از راه‌های کاهش هزینه‌های بازاریابی، بهره‌گیری از مزایای بازاریابی فردبه‌فرد است. شما برای جذب مشتریان اولیه، هزینه‌ی زیادی نمی‌پردازید. هدف این است که مشتریان اولیه، محصولات شما را به سایرین توصیه کنند. بهترین راه که شما را به این هدف می‌رساند، فراهم کردن یک تجربه‌ی عالی و فوق‌العاده برای آن‌ها است.

جستجوی ارگانیک برای کاهش CAC

هزینه جذب مشتری یا CAC یکی از مهم‌ترین متریک‌هایی است که هر کسب‌وکار، باید برنامه‌ریزی مناسبی برای آن داشته باشد. هرچه CAC بالاتر باشد، حفظ جریان نقدی و مقیاس‌پذیری معتبر کسب‌وکار، سخت‌تر می‌شود. برعکس، اگر هزینه‌ی جذب مشتریان کمتر باشد، سودآوری بیشتری خواهید داشت و می‌توانید در سطح وسیع‌تری روی جذب مشتریان جدید سرمایه‌گذاری کنید.

یک راه عالی برای کاهش CAC، مهارت پیدا کردن در جستجوی ارگانیک (نتایج غیر پولی موتورهای جستجو) به‌عنوان یک کانال بازاریابی است. برخلاف آگهی‌های تبلیغاتی یا تبلیغات پولی شبکه‌های اجتماعی، موفقیت در جستجوی ارگانیک، هزینه‌ی زیادی به شما تحمیل نمی‌کند. استراتژی‌های مختلف بازاریابی محتوا، تأثیر فوق‌العاده‌ای بر رشد آگاهی، افزایش ترافیک و درنهایت، جذب مشتریان دارند.

کسب درآمد از پروژه‌های جانبی

زمانی که شرکت Airbnb تازه تأسیس‌شده بود، سرمایه‌ی زیادی در دسترس نداشت و شدیداً با چالش نقدینگی مواجه بود. نیاز به درآمد نقدی بنیان‌گذاران را بر آن داشت تا با راه‌اندازی یک پروژه‌ی جانبی، بر مشکلات غلبه کنند. آن‌ها در جریان انتخابات وقت آمریکا، هزار جعبه‌ی تنقلات تبلیغاتی فروختند و پول موردنیاز برای ادامه‌ی کار خود را به دست آوردند.

شرکت‌هایی که به دنبال جریان نقدینگی هستند، می‌توانند یک طرح جانبی با نام برند خود راه‌اندازی کنند. آن‌ها از این طریق محصولات یا خدماتی را به فروش می‌رسانند که علاوه بر درآمدزایی، به آگاهی بخشی در مورد برند نیز کمک می‌کند.

نکته‌ی مهمی که همیشه باید به یاد داشته باشید، این است که در کنار کاهش هزینه‌ها، باید مسئولیت‌پذیری کسب‌وکار خود را حفظ کنید.

بهبود فرایند بوت استرپینگ

در یکی دیگر از مقالات زومیت، به این نکته اشاره کردیم که کلید موفقیت بوت استرپینگ، زمان است. بنابراین انتظارات خود را از پیشرفت مراحل، تعدیل کنید. عدم دسترسی به سرمایه‌ی وی‌سی، احتمالاً سرعت رشد کسب‌وکار شما را آرام‌تر می‌کند. اما این موضوع به معنی شکست استارتاپ نیست. رشد آهسته لزوماً بد نیست، مخصوصاً اگر هم‌زمان با راه‌اندازی استارتاپ، در حال یادگیری اصول دنیای کسب‌وکار هم هستید. به‌علاوه، نکات تکمیلی زیر به شما کمک می‌کند فرایند بوت استرپینگ بهینه‌تری داشته باشید:

مقیاس‌پذیری آرامی داشته باشید. یکی از بزرگ‌ترین اشتباهات بنیان‌گذاران استارتاپ‌ها، این است که کسب‌وکار خود را خیلی زود مقیاس دهی می‌کنند. رشد زودهنگام، فشاری را به شما تحمیل می‌کند که قابل مدیریت نیست. در عوض مقیاس‌دهی آرام به شما فرصت می‌دهد در طول زمان، پایه‌های قوی‌تری برای کسب‌وکارتان فراهم کنید.

روی پروسه‌هایی متمرکز شوید که درآمدزایی بیشتری دارند. در مدل تأمین مالی بوت استرپینگ، بخش اعظم درآمدی که به دست می‌آورید دوباره به کسب‌وکار شما بازمی‌گردد. بنابراین باید در سرمایه‌گذاری منابع محدود خود، هوشمندانه عمل کنید. همچنین باید از فرآیندهایی استفاده کنید که پول بیشتری برایتان می‌آورند.

 ریسک‌پذیری استراتژیک: معمولاً کارشناسان توصیه می‌کنند که برای تأمین سرمایه‌ی موردنیاز استارتاپ، از وام‌های بانکی یا شخصی (قرض از اطرافیان) استفاده نکنید، مگر در شرایطی که بانک‌ها، تسهیلات خاصی به کسب‌وکارها اختصاص می‌دهند. درهرصورت اگر از روش‌های اعتباری مثل چک‌های مدت‌دار، پرداخت‌های قسطی یا خریدهای اعتباری استفاده می‌کنید، برنامه‌ریزی دقیقی برای بازپرداخت حساب‌های خود داشته باشید. نکته‌ی مهم: اجازه ندهید ریسک‌پذیری، به ضرر کسب‌وکار شما تمام شود.

به دنبال تسهیلات مالیاتی باشید: یکی دیگر از گزینه‌های پیش رو، تبدیل‌شدن به یک شرکت دانش‌بنیان است. در این صورت پس از نهایی شدن محصول، از مزایای مالیاتی آن بهره‌مند می‌شوید.

 ارتباطات را فراموش نکنید: ارتباطات کسب‌وکار صرفاً به معنای رابطه با سرمایه‌گذاران نیست. شما به کمک شبکه‌سازی می‌توانید مشتریان بیشتری جذب کنید. به‌علاوه، فرصت بسیار خوبی برای آگاهی بخشی و معرفی محصولات یا خدمات خود به دست می‌آورید. یکی دیگر از مزایای ارتباطات سودمند، آشنایی با مدیران و بنیان‌گذاران موفق و یادگرفتن دروس کسب‌وکار از آن‌ها است. در دنیای کسب‌وکار، معروف است که ارتباطات، می‌توانند به‌اندازه‌ی یک سرمایه‌گذار بزرگ مفید باشند.

ترجیح درآمدزایی به صرفه‌جویی

در ابتدای مطلب، اشاره کردیم که اگر به سرمایه‌گذار دسترسی ندارید، باید تا حد ممکن در هزینه‌های خود صرفه‌جویی کنید. اما برخی از کارشناسان هم مهم‌ترین راهکار برای موفقیت بوت استرپینگ را کسب درآمد می‌دانند. آن‌ها معتقدند که به‌جای متمرکز شدن روی کاهش هزینه‌ها، باید به فکر افزایش سرمایه‌ی ورودی به استارتاپ باشید. به عبارتی شما باید شبکه‌سازی، ملاقات با مشتریان، تلاش برای افزایش اعتبار شرکت و هر پروسه‌ای را که به افزایش درآمد شما کمک می‌کند، در اولویت قرار دهید. به همین دلیل هم توجه به مدل کسب‌وکار، کلیدی‌ترین عنصر موفقیت بوت استرپینگ محسوب می‌شود.

به شراکت فکر کنید

درنهایت، اگر به سرمایه‌گذاری وی سی دسترسی ندارید، می‌توانید به شراکت فکر کنید. گرچه کارآفرینانی که نسبت به چشم‌انداز خود بسیار پرشور هستند، دوست ندارند کنترل ایده‌ی خود را با شخص دیگری سهیم شوند. اما شریکی که به ایده‌ی شما اعتقاد دارد و درعین‌حال از مهارت‌های مکمل برخوردار است، می‌تواند فشار و بار کاری زیادی را از روی دوش شما بردارد. بااین‌حال باید مطمئن شوید که اهداف نهایی شریک بالقوه، با چشم‌انداز شما همسویی دارد.

جان فیشر، هم‌بنیانگذار و مدیرعامل شرکت CrowdOptic می‌گوید:

مطمئن شوید که شریک مناسبی را انتخاب کرده‌اید و انتظارات شما باهم سازگار است. از اینکه در ابتدای کار، گفتمان سختی در خصوص مسائل مالی داشته باشید، نترسید. توافقات اولیه، موفقیت آینده‌ی شرکت شما را رقم می‌زنند.

روز گذشته با انتشار خبر رسمی تخلف مالی کارلوس گوسن (Carlos Ghosn)، صنعت خودروسازی که روزهای پیچیده‌ای را پشت سر می‌گذارد، تلنگر بزرگی تجربه کرد. مدیرعامل رنو که عامل اصلی توافق ژاپنی‌ها و فرانسوی‌ها و مذاکره بر سر یک میز است، رسوایی عظیمی به‌بار آورد.

تخلف مالی گوسن در طول بیش از ۵ سال و شفاف نبودن درآمد او، سرانجام برملا شد. مقامات نیسان هرچه سریع‌تر به‌دنبال حذف گوسن از ریاست هیئت مدیره این شرکت هستند. این مدیر ۶۴ ساله، از سال ۲۰۱۱ تا امروز حدود ۴۴ میلیون دلار درآمد خود را گزارش نداده است و حالا در صورت ثابت شدن اتهامات، از طرف ژاپنی‌ها با محکومیت زندان (احتمالاً ۱۰ سال)، جریمه‌ی نقدی یا هر دو رو‌به‌رو خواهد شد. گوسن همان مدیری است که با شکل دادن اتحاد رنو و نیسان، همکاری ژاپنی‌ها و فرانسوی‌ها را به عنوان رقیبی جدید برای غول‌های خودروسازی جهان شامل تویوتا، فولکس واگن و جنرال موتورز تعریف کرد. حالا به‌نظر می‌رسد که ژاپن، تنها به مدیران بومی نیاز دارد. 

۴۰ سال تجربه مدیریت در صنعت خودروسازی

کارلوس گوسن سال ۱۹۵۴ در پورتو ولیو برزیل متولد شد؛ پدربزرگ او در سن ۱۳ سالگی از لبنان به برزیل مهاجرت کرده بود. گوسن تا سال ۱۹۶۰، به‌‌دلیل نوشیدن آب آلوده در برزیل بیمار بود؛ به‌همین خاطر، در سن ۶ سالگی به همراه مادر و خواهر خود به لبنان مهاجرت کرد. او پس از طی کردن مقاطع ابتدایی، برای ادامه‌ی تحصیل به فرانسه رفت؛ سال ۱۹۷۴ با مدرک مهندسی از دانشگاه پلی‌تکنیک پاریس و سپس سال ۱۹۷۸ از دانشسرای ملی معدن پاریس فارغ‌التحصل شد. گوسن پس از اتمام تحصیلات، ۱۸ سال در شرکت بزرگ تایرسازی میشلن فعالیت کرد؛ در طول این مدت، تلاش‌های گوسن به‌قدری قابل‌توجه بود که به تدریج مقام‌های بالاتر مدیریتی میشلن را به‌دست آورد. سال ۱۹۹۰ او به مقام مدیرعاملی بخش آمریکای شمالی میشلن انتخاب شد. سرانجام در سال ۱۹۹۶ بود که خودروساز فرانسوی رنو، گوسن را علاوه‌بر مدیر ارشد بخش تحقیقات، مهندسی و توسعه پیشرانه، خرید و تولید به‌عنوان مدیر بخش آمریکای جنوبی این شرکت به‌خدمت گرفت. یک سال بعد، به‌لطف استراتژی گوسن رنو دوباره به سوددهی رسید.

سال ۱۹۹۹، گوسن مقامات نیسان را به شکل‌گیری اتحاد با رنو ترغیب کرد؛ پس از خرید ۴۳.۵ درصد سهام نیسانتوسط فرانسوی‌ها و دراختیار گرفتن ۱۵ درصد سهام رنو توسط ژاپنی‌ها، اتحاد رنو-نیسان شکل گرفت. گوسن پس از این اتفاق بزرگ، ابتدا به مقام مدیر عملیات ارشد و سپس مدیرعاملی نیسان در سال ۲۰۰۱  (زمانی که این شرکت ژاپنی با بدهی ۲۰ میلیارد دلاری رو‌به‌رو بود) رسید.

برنامه‌ی گوسن برای احیای با موفقیت انجام شد. حاصل آن کاهش ۵۰ درصدی بدهی‌ها و افزایش سود شرکت تا ۴.۵ درصد بود. کاهش ۱۴ درصد نیروی کار، تعطیلی کامل پنج خط تولید در ژاپن، کاهش تعداد سهام‌داران و تامین‌کنندگان، نتیحه‌ی کار او بود.

گوسن که چهره‌ی خارجی در صنعت خودروسازی ژاپن بود، بسیاری از قوانین سنتی این کشور نظیر ترفیع گرفتن بر اساس درجه و سن فرد، استخدام مادام‌العمر و روابط سنتی در شرکت‌های ژاپنی موسوم به کرتسو (Keiretsu) را زیرپا گذاشت؛ درواقع تا مدت‌ها، گوسن در نزد ژاپنی‌ها به «قاتل کرتسو» شهرت داشت. او برای اولین بار، زبان رسمی نیسان را از ژاپنی به انگلیسی تغییر داد و مدیران بخش اروپا و آمریکا را هم به جلسات استراتژی مهم شرکت دعوت کرد. حاصل اقدام‌ها گوسن، تبدیل شدن نیسان به یکی از خودروسازان تراز اول با سوددهی بیشتر از میانگین جهانی،‌ بود.

سال ۲۰۰۵، گوسن به مقام مدیرعاملی رنو رسید و در فهرست جهانی فورچن گلوبال 500، اولین فردی بود که همزمان مدیریت دو برند میلیارد دلاری را برعهده داشت. موفقیت‌های گوسن در رنو و نیسان، توجه بسیاری از خودروسازان را جلب کرد؛ جنرال موتورز و فورد به‌دنبال این مدیر توانا بودند. گوسن با شرط در اختیار گرفتن همزمان دو مقام مدیرعامل و ریاست هیئت مدیره به درخواست فورد پاسخ داد که البته آمریکایی‌ها موافقت نکردند. سال ۲۰۰۸، گوسن به مقام مدیرعامل و رئیس هیئت مدیره‌ نیسان رسید و سال ۲۰۰۹ هم مدیرعامل و رئیس هیئت مدیره رنو شد. او نقش مهمی در بازسازی خط تولید خودروسازان ژاپن، پس از سونامی سال ۲۰۱۱ داشت.

گوسن از سال ۲۰۱۳ تا ۲۰۱۶، رئیس هیئت مدیره‌ی شرکت خودروسازی آفتوواز (AvtoVAZ) روسیه بود؛ پس از آن که نیسان ۳۴ درصد سهام میتشوبیشی را در اختیار گرفت، گوسن صندلی ریاست هیئت مدیره‌ی این شرکت ژاپنی را هم پذیرفت. همکاری نزدیک دو شرکت ژاپنی نیسان و میتسوبیشی در توسعه خودروهای برقی آغاز شد؛ از طرفی اتحاد رنو-نیسان-میتسوبیشی، پس از تویوتا، فولکس واگن و جنرال موتورز بزرگ‌ترین گروه خودروسازی جهان را تشکیل داد. گوسن سال ۲۰۱۷ با حفظ مقام ریاست هیئت مدیره، عنوان مدیرعامل نیسان را تسلیم کرد؛ او هم‌اکنون، در قالب مدیرعامل رنو به اضافه رئیس هیئت مدیره رنو، نیسان و میتسوبیشی فعالیت می‌کند. همچنین مدیرعامل و رئیس هیئت مدیره‌ی اتحاد رنو-نیسان-میتسوبیشی هم، محسوب می‌شود.

اهمیت رسوایی کارلوس گوسن

گوسن، کارگردان اصلی اتحاد سه شرکت بزرگ، معتبر و اصیل خودروسازی با بیش از ۴۷۰ هزار نیروی انسانی و ۱۲۲ کارخانه تولید است؛ اتحاد ژاپنی‌ها و فرانسوی‌ها در سال گذشته بیش از ۱۰ میلیون و ۶۰۰ هزار دستگاه خودرو عرضه کرد و پس از فولکس واگن در مقام دوم پرفروش‌ترین گروه خودروساز جهان قرار گرفت. البته رنو-نیسان- میتسوبیشی در بخش فروش خودروهای سواری و با حذف آمار فروش خودروهای سنگین، پرفروش‌ترین خودروساز سال ۲۰۱۷ جهان شدند. کاملاً مشخص است که تخلف مالی چنین فردی، ضربه‌ای بزرگ به صنعت خودروسازی و اقتصاد کشورهای توسعه یافته وارد می‌کند. پس از انتشار خبر رسوایی گوسن، ارزش سهام‌ شرکت‌های رنو، نیسان و میتسوبیشی به‌ترتیب با ۹، ۶.۱۱ و ۶.۵۸ درصد کاهش رو‌به‌رو شدند.

اتحاد این سه شرکت با نام آلیانس شناخته می‌شود و در دو قاره‌ی مختلف، به‌معنی همکاری نزدیک در مهندسی خودرو است. مدیران ارشد هر برند به سه مدیرعامل هر شرکت گزارش کار می‌دهند؛ تصمیم‌های مهم مالی و هدف‌گذاری‌های آلیانس، با مشورت هر سه طرف معامله انجام می‌شود. در تاریخ صنعت خودروسازی اتحاد‌های مختلفی بین شرکت‌ها برقرار شده، اما هیچکدام به مانند رنو-نیسان-میتسوبیشی با موفقیت همراه نبوده است. پس از این اتحاد و باتوجه به گسترش فناوری خودروهای برقی،‌ خودروسازان بزرگ دیگر مانند فولکس واگن و فورد به‌دنبال همکاری بیشتر و ایجاد اتحاد جدید هستند.

رسوایی گوسن باعث نابودی کامل همکاری رنو، نیسان و میتسوبیشی نخواهد شد، اما قطعاً به اهداف آینده و برنامه‌های این اتحاد، ضربه‌ی بزرگی خواهد زد. براساس گزارش‌های موجود، قرار بر این بود که گوسن در سال ۲۰۲۲ مقام مدیرعاملی رنو را ترک کند؛ حذف او در سال ۲۰۱۸ و انتخاب جایگزین در مدت زمان کم، علاوه بر رنو، بر هر سه شرکت تأثیرگذار خواهد بود.

سرنوشت کارلوکس گوسن و اتحاد رنو، نیسان، میتسوبیشی

در کنفرانس خبری روز گذشته، هیروتو سایکاوا مدیرعامل نیسان اعلام کرد به‌ دلیل تخلف مالی و همچنین استفاده از دارایی‌های شرکت برای مصرف شخصی (مثل استفاده‌ی رایگان از منازل مسکونی نیسان در هلند و سه کشور دیگر)، به‌زودی کارلوس گوسن از ریاست هیئت مدیره این شرکت کنار گذاشته می‌شود. سایکاوا اشاره کرد که گوسن و گِرِگ کلی  (نماینده قانونی گوسن، Greg Kelly) هر دو دستگیر شده‌اند و افراد پیشنهادی جایگزین آن‌ها در جلسه‌ی بعدی هیئت مدیره، مشخص می‌شوند. در گزارش سایکاوا آمده است که گوسن به‌دلیل تخلف مالی در شفاف نبودن گزارش درآمد و چند تخلف مهم دیگر، بازداشت شده است؛ بنابراین هنوز ابعاد کامل رسوایی مشخص نیست.

کنفرانس خبری مدیرعامل نیسان

احتمالاً فرانسوی‌ها هم به تخلفات گوسن روی خوش نشان ندهند؛ مدیرعامل نیسان و میتسوبیشی هر دو به‌طور مستقیم اخراج گوسن را اعلام کرده‌اند، اما اعضای هیئت مدیره رنو برگزاری یک جلسه‌ی فوری برای بررسی شرایط را لازم دانسته‌اند. هم‌اکنون سرنوشت گوسن در دست پلیس ژاپن و مدیران ارشد رنو، نیسان و میتسوبیشی است.

رسوایی گوسن، دولت فرانسه را به‌دلیل دراختیار داشتن ۱۵ درصد سهام رنو درگیر می‌کند؛ علاوه‌بر این، در صورت دست داشتن سهام‌داران آمریکایی در تخلف مالی، کمیسیون بورس و اوراق بهادار ایالات متحده (SEC) هم به این رسوایی وارد خواهد شد.