باتری‌ بهتر، یعنی محصولات بهتر. باتری‌های خوب، عمر بیشتری در گوشی‌ هوشمند دارند و دیرتر تمام می‌شوند و برای سفرهای طولانی‌مدتِ عاری از هرگونه استرس ناشی از خالی شدن باتری، عالی هستند. باتری‌ها همچنین منبع ذخیره‌ی مؤثرتری برای سازه‌های بزرگی مثل مراکز داده هستند. اما فناوری باتری با سرعت کمی پیشرفت می‌کند که البته دلایل خودش را دارد؛ فرایندهای شیمیایی و همچنین مشکلات تجاری‌سازی طرح‌های جدید باتری‌، بسیار سخت است. بهبود عملکرد باتری‌ حتی برای ماهرترین شرکت‌ها هم امری بسیار سخت تلقی می‌شود.

اما با وجود تمامی مشکلات، کسی دست از تلاش برای بهبود اوضاع برنمی‌دارد. پژوهشگران و فن‌شناسان در سال‌های اخیر روش‌های جدیدی در خصوص مواد تشکیل‌دهنده باتری‌ شارژی لیتیوم یون ارائه کرده‌اند که می‌توان با استفاده از آن‌ها، وضعیت تراکم باتری را بهبود بخشید و مهم‌تر از آن امنیت باتری را بالا برد. مسلما چنین فناوری‌های به‌زودی وارد بازار نخواهند شد؛ اما وقتی به تمام شدن باتری‌ گجت‌های خود در اواخر روز نگاه می‌کنیم، آرزو می‌کنیم که سرانجام در آینده وضعیت باتری‌ها بهتر شود.

اساس و اصول باتری

فناوری باتری به‌اندازه‌ای پیچیده است که حتی ماهرترین افراد برای درک آن، حس می‌کنند باید دکترای شیمی داشته باشند. بنابراین در اینجا سعی می‌کنیم به‌صورت کلی به آن بپردازیم. اکثر لوازم الکتریکی قابل حمل از باتری‌های لیتیوم یون بهره می‌برند. این باتری‌ها از یک آند، یک کاتد، یک جداساز، الکترولیت، جریان مثبت و جریان منفی تشکیل شده‌اند. آند و کاتد پایانه‌های باتری هستند. انرژی زمانی تولید و ذخیره می‌شود که یون‌های لیتیوم -که توسط الکترولیت حمل می‌شوند- بین دو پایانه باتری حرکت کنند.

یون لیتیوم هنوز هم یکی از سبک‌ترین و مؤثرترین اجزای تشکیل‌دهنده باتری‌ها است؛ اما از آنجایی که تراکم انرژی فیزیکی زیادی دارد، محدودیت‌هایی در مقدار شارژی که می‌تواند نگه دارد، وجود دارد. چنین پدیده‌ای گاهی از اوقات می‌تواند خطرناک باشد: اگر مشکلی برای جداساز به وجود بیاید و الکترودها با یکدیگر تماس پیدا کنند، باتری شروع‌ به داغ شدن می‌کند و الکترولیت‌های مایع هم بسیار قابل اشتعال هستند. داغ شدن و در پی آن قابل اشتعال بودن، می‌تواند باعث ترکیدن باتری‌ها بشود. پارتا موکرجی که در دانشگاه پردو در زمینه ذخیره انرژی و تبدیل آن تحقیق می‌کرد، می‌گوید:

خرابی خودروهای الکتریکی و گوشی‌های سامسونگ به‌ دلیل همین مشکلات گرمایی بود.

امروزه روی برخی از مواد تشکیل‌دهنده‌ی باتری‌ کار می‌شود تا مواد جدیدی جایگزین آن‌ها کنند که ثبات گرمایی و بهره‌وری باتری را افزایش دهد. به‌عنوان مثال به‌جای اینکه از گرافیت کربن استفاده کنند، از ذرات نانوی سیلیکونی برای آند یا از الکترولیت جامد به‌جای نوع مایع استفاده می‌کنند.

 در تصویر، باتری لیتیوم یون یک خودروی الکتریکی را مشاهده می‌کنید. شهرت روزافزون خودروهای برقی باعث پیشرفت در فناوری باتری می‌شود

آند سیلیکونی

در باتری‌های لیتیوم یون از مواد آند گرافیتی استفاده می‌شود. اما ذرات سیلیکونی بسیار ریز می‌توانند جایگزینی بسیار خوبی برای گرافیت باشند و حداقل از بین شرکت‌های فناوری، یکی از آن‌ها اعتقاد دارد که چنین کاری در مورد باتری‌های سال آینده انجام خواهد شد.

جین بردیچوسکی، مدیرعامل شرکت سیلا نانوتکنولوژی و یکی از کارکنان سابق تسلا، در مورد آینده باتری‌های نانوسیلیکونی می‌گوید:

یک اتم سیلیکون می‌تواند حدود ۲۰ برابر لیتیوم بیشتری نسبت‌ به اتم‌ کربن ذخیره کند؛ پس با استفاده از سیلیکون برای اینکه لیتیوم در باتری ذخیره شود، سیلیکون کمتری نیاز خواهد بود و در نتیجه حجم مواد داخل باتری کمتر خواهد شد.

طبق گفته‌ی او، شرکت سیلا نانو در اوایل سال ۲۰۱۹، اولین باتری خود را عرضه خواهد کرد. بردیچوسکی انتظار دارد که عمر باتری‌های این شرکت در مقایسه با باتری‌های لیتیوم یون سنتی، ۲۰ درصد بهبود یابد.

سایرین هم در حال حاضر از روش آند سیلیکونی به‌عنوان یکی از مواد باتری برای حل مشکلات استفاده می‌کنند: کنسرسیوم کاملی برای همین مشکل تشکیل شده است که شامل آزمایشگاه‌های ملی آرگون، سندیا و لارنس برکلی می‌شود. طبق گفته بردیچوسکی و گلب یوشین (یکی از مؤسسان سیلا و افسر ارشد فناوری آن) پژوهش آن‌ها با بقیه متفاوت است؛ چراکه مشکل انبساط را حل کرده‌اند. سیلیکون تمایل‌ به منبسط شدن دارد و می‌تواند با هر بار شارژ شدن، باتری را نابود کند. فناوری شرکت سیلا با آگاهی از این حقیقت، فضای بیشتری در اختیار ذرات میکروسکپی سیلیکون قرار می‌دهد تا در صورت انبساط، مشکلی برای باتری به‌ وجود نیاید.

استفاده از چنین راه‌ حلی بسیار ساده به‌ نظر می‌رسد؛ ولی بردیچوسکی نظر دیگری دارد:

انجام چنین کاری ۷ سال طول کشید و ما بدون اغراق حدود ۳۰ هزار بار در آزمایشگاه خود چنین عملی را پیاده کردیم تا شیوه‌ای برای خلق چنین ساختاری به‌ وجود بیاوریم.

بردیچوسکی می‌گوید پیاده‌سازی چنین روش‌هایی در آزمایشگاه زمانی یک امر موفق تلقی می‌شود که با بهتر کردن شرایط در یک قسمت، شرایط قسمت‌های دیگر بدتر نشود؛ چون معمولا چنین امری در آزمایشگاه‌ها رخ می‌دهد.

فلز لیتیوم

باتری‌هایی که از فلز لیتیوم ساخته شده‌اند فورا توجهات را به خود جلب کردند. این نوع باتری‌ ابتدا در اواخر دهه ۱۹۸۰ توسط مولی‌انرژی به‌‌صورت عمومی عرضه شد؛ ولی آتش گرفتن تعداد زیادی از آن‌، به فراخوان عمومی تمام باتری‌های موجود در بازار منجر شد. اما طبق گفته موکرجی و سایرین، باتری‌های فلز لیتیوم در ۵ سال گذشته تغییرات خوبی کرده‌اند. طرح‌ جدید این باتری‌ها از فلز لیتیوم برای بخش آند منفی باتری به‌جای گرافیت استفاده می‌کند که باعث می‌شود باتری شارژ بیشتری نگه دارد.

علاقه‌ به نگه داشتن انرژی بیشتر در باتری‌، به‌ خاطر رشد خودروهای برقی افزایش یافت. طبق گفته‌ی پژوهشگران ARPA-E در مقاله‌ای که در نیچر در دسامبر گذشته منتشر شد:

پلتفرم مواد لیتیوم یون حاضر به‌ احتمال زیاد نمی‌تواند اهداف مربوط‌ به وزن، انرژی، تراکم و هزینه را برای بسته‌های خودروی الکتریکی وزارت انرژی آمریکا تا سال ۲۰۲۲ برآورده کنند. همچنین ساختن باتری با الکترودهای فلز لیتیوم می‌تواند تراکم انرژی آن را تا ۵۰ درصد افزایش دهد.

هفته‌ی گذشته پژوهشگرانی از دانشگاه ییل مقاله‌ای در Proceedings of the National Academy of Sciences منتشر کردند که جزئیات یک شیوه جدید برای کار کردن با الکترودهای فلز لیتیوم را نشان می‌داد. طبق توصیف هیلاینگ ونگ، رهبر پژوهش، این شیوه تلاش می‌کند از ۸۰ تا ۹۰ درصد لیتیوم داخل باتری استفاده کند. قبل از اینکه باتری‌ها مونتاژ شوند، پژوهشگران یک جداساز فیبری شیشه‌ای در ترکیبات نیترات لیتیوم قرار دادند. موقع کار کردن باتری، آزاد شدن تدریجی نیترات لیتیوم و تجزیه آن، عملکرد الکترودهای فلز لیتیوم را بهبود می‌بخشد. اما بزرگ‌ترین مشکل فلز لیتیوم این است که باعث تولید گرمای زیادی در باتری می‌شود. ونگ و تیمش توانستند مؤثر بودن این ترکیب (فلز لیتیوم همراه مواد افزودنی محافظ) را در محیط آزمایشگاهی ثابت کنند. البته استفاده از چنین روشی در دنیای واقعی متفاوت است. ونگ گفت:

ما کارمان را در مقیاس کوچکی انجام دادیم و شرایط تحت کنترل ما بود، بنابراین مشکلی درمورد امنیت وجود نداشت. پیشرفت ما خوب بوده است؛ ولی هنوز برای عرضه باتری به بازار تلاش‌های بیشتری باید صورت بگیرد.

باتری حالت جامد

حالت جامد

افراد متخصص در عرصه‌ی باتری‌ها گاهی اوقات به‌جای عبارت فلز لیتیوم از اصطلاح حالت جامد استفاده می‌کنند؛ چرا که هر دو عبارت برای بخش‌های مختلف باتری و ساختار کلی باتری‌ها به‌طور همزمان مصداق دارند. حالت جامد باتری‌ها مانند فلز لیتیوم توجه زیادی در سال‌های اخیر به خود جلب کرده‌اند؛ چراکه می‌توان از آن‌ها در خودروهای الکتریکیاستفاده کرد. یک باتری حالت جامد با نوعی سرامیک یا شیشه، می‌تواند ‌به‌جای الکترودهای باتری و الکترولیت مایع یا هر دوی آن‌ها مورد استفاده قرار گیرد. از آنجایی که ماده‌ای جامد جایگزین مواد قابل اشتعال می‌شود، باتری می‌تواند دمای بیشتری را تحمل کند و درنتیجه ظرفیت آن افزایش می‌یابد.

یکی از شرکت‌های ووبورن شیوه‌ای متفاوت به‌ کار گرفته است. این شرکت مواد یونی به‌ همراه یک پلیمر یا پلاستیک رسانای یونی را جایگزین الکترولیت مایع می‌‌کند. این ترکیب در مقابل آتش مقاوم است.

مایک زیمرمن، مدیر عامل مواد یونیک متریال، می‌گوید:

افراد روی آندها و کاتدهای مختلف کار می‌کنند؛ درحالی‌که مانع اصلی پیشرفت باتری، همان الکترولیت است که ما قصد داریم در آینده وضعیت آن را بهبود بخشیم.

طبق گفته‌ی زیمرمن، سرامیک و شیشه می‌توانند شکننده باشند و باعث خارج شدن گاز هنگام قرار گرفتن در معرض رطوبت شوند؛ بنابراین نمی‌توانند راه‌ حل مناسبی برای باتری‌های جامد باشند. به‌گفته‌ی یکی از سرمایه‌گذاران اصلی یونیک متریال، این شرکت در تلاش است تا بهترین ویژگی‌های باتری‌های قلیایی کم‌هزینه را با برق و ماهیت قابل شارژ مجدد یون لیتیوم را ترکیب کند که اگر موفق شود، می‌تواند حتی شبکه‌ی هوشمندی جدیدی برای فناوری خود به‌ وجود بیاورد.

البته چنین پیشرفتی قرار نیست حتما به‌زودی وارد بازار باتری‌ شود. سال گذشته شرکت تویوتا اعتراف کرد که در توسعه‌ی باتری‌های جامد به‌ مشکلاتی برخورده است. سپس نوبت‌ به اظهار نظر معاون ارشد پژوهش و مهندسی شرکت نیسان در ماه آوریل رسید. طبق گفته او، توسعه‌ی باتری‌های حالت جامد عملا در مرحله‌ی صفر قرار دارد.

البته یک حرکت دیگر از یونیک متریال مزیت دیگری برای شرکتش به‌ همراه داشت. طبق‌ اعلام شرکت، آن‌ها قصد ندارند کار تولید و ساخت باتری‌ را بر عهده بگیرند، بلکه تنها لایسنس فناوری خود را در اختیار سازندگان باتری موجود قرار خواهند دهاد. برای اکثر نوآوران و مبتکران عرصه باتری، حتی اگر بتوانند مشکلات مربوط‌ به مواد، شیمی و امنیت باتری‌ها را حل کنند، باز هم ساختن یک کارخانه‌ی تولید باتری واقعا کار سختی است؛ مگر اینکه فردی مثل ایلان ماسکباشید و شرکت بزرگ تسلا در اختیارتان باشد.

مایکروسافت سال گذشته‌ی میلادی رسماً از سیستم طراحی فلوئنت رونمایی کرد که قرار است به‌مرور در رابط کاربری محصولات نرم‌افزاری مختلف این شرکت مورد استفاده قرار گیرد. فلوئنت، یک سیستم طراحی مدرن رابط کاربری است که در آن از عناصر مختلفی نظیر نور، سایه، افکت‌های آکریلیک، پنجره‌های نیمه‌شفاف و... استفاده می‌شود و ظاهری زیبا به محیط نرم‌افزار می‌بخشد. مایکروسافت تا به امروز از این طراحی در ویندوز ۱۰، رابط کاربری ایکس‌باکس و هولولنزاستفاده کرده است که هنوز در مراحل اولیه قرار دار؛ اما به‌زودی  استفاده از این طراحی فراگیر خواهد شد و به نرم‌افزارهای دیگر نیز راه خواهد یافت.

سال گذشته، مایکروسافت در جریان کنفرانس Ignite 2017، نسخه‌ی جدید مجموعه نرم‌افزاری آفیس را با نام «آفیس ۲۰۱۹» رونمایی کرد. آفیس یکی از مهم‌ترین نرم‌افزارهای سازمانی و خانگی جهان به‌شمار می‌رود و مایکروسافت به‌عنوان توسعه‌دهنده‌ی آن، همواره تلاش می‌کند قابلیت‌های جدیدی به آن اضافه کند؛ بنابراین استفاده از سیستم طراحی فلوئنت در نرم‌افزارهای این مجموعه چندان دور از ذهن نیست. مایکروسافت تا به این لحظه درباره‌ی استفاده از طراحی فلوئنت در آفیس ۲۰۱۹ چیزی نگفته است؛ اما به‌تازگی دو ویدیو توسط یک هکر در توییتر منتشر شده است که استفاده از این طراحی را در آفیس ۲۰۱۹ نشان می‌دهد. با توجه به این ویدیوها، به‌ نظر می‌رسد که مایکروسافت در نسخه‌ی دسکتاپ، تحت وب و نسخه یونیورسال آفیس ۲۰۱۹، از طراحی فلوئنت استفاده کرده است.

این ویدیوهای دو دقیقه‌ای، تجربه‌ی کاربری و رابط کاربری بهبودیافته‌ی ورد آنلاین و پورتال آفیس ۳۶۵ را نشان می‌دهند؛ اما در ویدیوی نخست، جزئیاتی از سیستم طراحی فلوئنت آفیس ۲۰۱۹ نیز نشان داده می‌شود.

در این ویدیو، مشاهده می‌شود یک‌ سری انیمیشن جدید به آفیس اضافه شده است که به هنگام جابه‌جایی میان تب‌ها و منوها، خود را نشان می‌دهند. رابط کاربری نیز بسیار ساده‌تر از قبل شده و آفیس اکنون شبیه دیگر اپلیکیشن‌های مدرن است. حالتی نیز دیده می‌شود که در آن کاربر می‌تواند با توجه به سلیقه‌ی خود، رابط کاربری کلاسیک آفیس را فعال کند. برخی از آیکون‌ها نیز باز طراحی شده‌اند و ظاهری جدید به‌ خود گرفته‌اند. شخصی که در این ویدیو صحبت می‌کند، به بازنویسی آفیس آنلاین روی پلتفرمی جدید اشاره می‌کند که باعث شده است آفیس آنلاین سریع‌تر از هر زمان دیگری باشد و کم‌ترین تأخیر زمانی را داشته باشد.

در این ویدیو صرفاً نسخه‌ی تحت وب آفیس نشان داده می‌شود؛ اما این تغییرات قرار است به نسخه‌ی دسکتاپ آفیس ۲۰۱۹ نیز راه یابند و ورد دسکتاپ دقیقاً از این رابط کاربری بهره می‌برد. در این ویدیوها افکت‌های آکریلیک طراحی فلوئنت دیده نمی‌شود؛ اما سایه‌ها و انیمیشن‌های مرتبط، نشان داده می‌شوند. به‌ نظر می‌رسد که افکت‌های آکریلیک و پنجره‌های نیمه‌شفاف نیز به آفیس ۲۰۱۹ اضافه خواهند شد. مایکروسافت هنوز در مورد تغییرات آفیس ۲۰۱۹ جزئیاتی ارائه نکرده است. به‌ نظر می‌رسد ردموندی‌ها به‌زودی نشستی برگزار خواهند کرد تا اطلاعاتی در مورد نسخه‌ی جدید آفیس به کاربران ارائه دهند. اینسایدرها نیز هنوز بیلدهای پیش‌نمایش آفیس ۲۰۱۹ را دریافت نکرده‌اند و خبری از این تغییرات ندارند؛ اما طولی نمی‌کشد که مایکروسافت این بیلدهای پیش‌نمایش را جهت آزمایش، در اختیار اینسایدرها می‌گذارد.

این نخستین ویدیو از آفیس ۲۰۱۹ است و تا به امروز تصویری از رابط کاربری آن دیده نشده بود. حال که طراحی فلوئنت به آفیس ۲۰۱۹ راه یافته است، از این پس شاهد هماهنگی بیشتری در طراحی محصولات نرم‌افزاری مایکروسافت خواهیم بود. در این ویدیو به گزینه‌ای به‌ نام «Coming Soon» نیز اشاره می‌شود. این گزینه در واقع قابلیتی است که به کاربران امکان می‌دهد برخی از ویژگی‌های آفیس را زودتر از سایرین دریافت کنند. نکته‌ای که باید بدانید این است که آفیس ۲۰۱۹ فقط روی ویندوز ۱۰ قابل نصب و اجرا است و روی سایر نسخه‌های سیستم‌عامل ویندوز نصب نمی‌شود.

حدود سه سال قبل، اولین اخبار درباره‌ی تصمیم سامسونگ برای طراحی و تولید گوشی هوشمند تاشو منتشر شد. اکنون بعد از گذشت نزدیک به سه سال، اگر همه چیز خوب پیش برود و سامسونگ بتواند گوشی هوشمند تاشو خود را با مشخصات و ویژگی‌های مورد انتظارش آماده کند، باید انتظار داشته باشیم، در نمایشگاه MWC سال ۲۰۱۹ شاهد رونمایی رسمی و عرضه‌ی آن به بازار باشیم.

البته سامسونگ قصد دارد در نمایشگاه CES سال ۲۰۱۹ در فضایی خصوصی و تنها برای اپراتورهای مخابراتی شریک خود، گوشی تاشو را به نمایش بگذارد. در نمایشگاه CES 2018 نیز سامسونگ از گوشی تاشو خود پشت درهای بسته رونمایی کرد. طبق اعلام نظر و بررسی تحلیل‌گران بازار، در صورتی که سامسونگ بخواهد چنین گوشی هوشمند تاشویی را به بازار عرضه کند، قیمت آن حدود ۲۰۰۰ دلار خواهد بود. 

همان‌ طور که گفته شد، انتظار نداریم گوشی هوشمند تاشو سامسونگ تا سال ۲۰۱۹ به بازار عرضه شود. ولی ظاهرا تأمین‌کنندگان قطعات آن، از ماه نوامبر شروع به ارسال سفارش‌های سامسونگ الکترونیکس کرده‌اند تا بتواند تولید انبوه محصول خود را آغاز کند. کیم جونگ ایون، سرپرست تحقیقاتی گلدن بریج، پیش‌بینی کرده است که قیمت خرده‌فروشی گوشی هوشمند تاشو سامسونگ با نمایشگر اولد ۷.۳ اینچی، بدون در نظر گرفتن یارانه‌ی اپراتورهای مخابراتی حدود ۱۸۵۰ دلار خواهد بود. اندازه‌ی نمایشگر در حالت عادی ۴.۵ اینچ و وقتی باز شود، ۷.۳ اینچ خواهد بود. 

پیش از این گفته شده بود که ظاهرا گوشی هوشمند تاشو سامسونگ دارای دو نمایشگر داخلی و یک نمایشگر بیرونی است. وقتی گوشی باز شود و دو نمایشگر داخلی در کنار یکدیگر قرار بگیرند، صفحه نمایش بزرگ‌تر ۷.۳ اینچی را در اختیار کاربر قرار خواهند داد. همان‌طور که گفته شد، انتظار می‌رود سامسونگ نمونه اولیه محصول خود را در نمایشگاه CES 2019 در ماه ژانویه (دی‌ماه) و پیش از رونمایی رسمی برای اپراتورهای مخابراتی شریک خود رونمایی کند. ولی رونمایی رسمی گوشی هوشمند تاشو سامسونگ به ماه جولای (تیرماه) و نمایشگاه MWC موکول خواهد شد.

بر اساس گزارش‌های قبلی، سامسونگ قصد دارد در ابتدا حدود  ۳۰۰ تا ۵۰۰ هزار دستگاه گوشی هوشمند تاشو تولید کند و اگر فیدبک مثبتی از بازار دریافت کرد، محصول ویژه‌ی خود را به تولید انبوه برساند. اگر قیمت محصول جدید سامسونگ ۲۰۰۰ دلار باشد، قطعا همه کاربران قدرت خرید آن را نخواهند داشت و همین مسئله، فروش آن را تحت‌الشعاع قرار خواهد داد.

البته برخی معتقدند که هدف سامسونگ از عرضه‌ی اولین گوشی هوشمند تاشو به بازار، موفقیت تجاری و فروش نیست؛ بلکه قصد دارد توانایی خود را در عرضه‌ی محصولاتی متفاوت به رخ بکشد. گام بعدی که سامسونگ دنبال می‌کند، عرضه‌ی گوشی هوشمند تاشو با قیمتی مقرون‌به‌صرفه است تا بتواند در عرصه‌ی تولید گوشی‌ هوشمند تاشو نیز به به موفقیت تجاری دست پیدا کند.

کادیلاک فناوری جدیدی را با نام سوپر کروز معرفی کرده است که در حال حاضر به صورت آپشن روی مدل CT6 نصب می‌شود و به راننده این امکان را می‌دهد تا هنگام رانندگی در اتوبان دست‌های  خود را از روی فرمان بردارد. کادیلاک قصد دارد تا استفاده از این سیستم را از سال ۲۰۲۰ افزایش دهد و در سایر خودروهای خود را نیز، عرضه کند. همچنین احتمالا شاهد حضور سیستم سوپر کروز کنترل از سال ۲۰۲۰ در سایر خودروهای جنرال موتورز باشیم.

سوپر کروز سیستم کادیلاک اولین سیستم ارتباطی V2X بهره‌مند است. این فناوری جدید همچنین از سال ۲۰۲۳ در خودروهای کراس‌اوور این شرکت نیز نصب خواهد شد. این تکنولوژی به راننده این امکان را می‌دهد تا چراغ‌های راهنمایی را راحت‌تر مشاهده کند. همچنین اطلاعاتی همانند مناطق کاری نیز در اختیار راننده قرار می‌گیرد. برد این سیستم در حدود ۳۰۰ متر است و می‌تواند‌ اشراف کاملی روی اتفاقاتی که در پیرامون خودرو در حال اتفاق افتادن هستند باشد. ضمن اینکه چنین بردی کارای خودروها را در هوای مه آلود بسیار افزایش می‌دهد. سال گذشته بود که کادیلاک توانست ۱۹۳۱ کیلومتر تست را روی  سیستم سوپر کروز انجام دهد و خودروهای مجهز به این سیستم را از شهرهای ممفیس در تنسی تا سانتافه در نیومکزیکو مورد تست و آزمایش قرار داد.

هنگامی که سوپر کروز را روشن می‌کنید در حقیقت نوعی بسیار پیشرفته از سیستم کروز کنترل هوشمند را روشن کرده‌اید. این سیستم اظلاعات مورد نیاز خود را از GPS، سنسورها، دوربین‌ها و رادارهای خودرو دریافت می‌کند و به این ترتیب راننده این امکان را خواهد داشت تا دست‌های خود را به طور کامل از روی فرمان بردارد. همچنین سوپر کروز میزان هشیاری راننده را نیز زیر نظر دارد تا اطمینان حاصل کند راننده در هنگام فعال بودن این سیستم حواس خود را به رانندگی معطوف کرده است و برای مثال مشغول بازی با تلفن همراه خود نیست. در حال حاضر تنها ایرادی که می‌توان به سیستم سوپر کروز کنترل کادیلاک دانست این است که تنها در مسیرهای خاصی قابل استفاده است. برای مثال کادیلاک نقشه‌هایی را تهیه کرده است که ۳۳۸ هزار کیلومتر جاده را در کشورهای آمریکا و کانادا در بر می‌گیرد.

همچنین این سامانه اطلاعات ضروری این جاده‌ها همانند خطوط و خط مرکزی را در اختیار دارد. مجموعه چنین اطلاعاتی سبب می‌شود که راننده در طول رانندگی بتواند دست‌های خود را از روی فرمان بردارد و کنترل خودرو را به طور کامل به کامپیوتر واگذار کند. جالب است بدانید که سیستم سوپر کروز این توانایی را دارد تا حتی توقف کامل نیز انجام دهد. ضمن اینکه کنترل چراغ‌های مه‌شکن نیز بر عهده‌ی این خودرو است و می‌تواند به طور خودکار آن‌ها را روشن و خاموش کند. فعال سازی سوپر کروز کادیلاک تنها با استفاده از یک کلید روی غربیلک فرمان انجام می‌شود. با این وجود اما امکان استفاده از این سامانه در تمامی جاده‌ها وجود ندارد، ضمن اینکه شرایط آب و هوایی نیز می‌تواند بر روی عملکرد این خودرو تاثیر منفی بگذارد.

آژانس فضایی روسیه قصد دارد برای از بین بردن زباله‌های فضایی، یک توپخانه لیزری ابداع کند.

جیم برایدنستاین در طول این کنفرانس خبری، اعلام کرد که ناسا به طرح‌های پژوهشی علوم زمین متعهد خواهد ماند. مدیر جدید ناسا همچنین گفت که ناسا به برنامه‌های به تاخیر افتاده خود مانند تلسكوپ فضایی جیمز وب و موشك اعماق فضا یا سیستم پرتاب فضایی ادامه خواهد داد. برایدنستاین همچنین گفت که ناسا، بدون در نظر گرفتن یک جایگزین به برنامه ایستگاه فضایی بین‌المللی خاتمه نمی‌دهد.

جیم برایدنستاین روز ۳ اردیبهشت با تایید صلاحیت مجلس سنای آمریکا به عنوان مدیر جدید ناسا برگزیده شد تا بهسیزدهمین مدیر ناسا تبدیل شود. برایدنستاین در سال ۲۰۱۲ به عنوان نماینده جمهوری‌خواه ایالت اکلاهما در مجلس نمایندگان انتخاب شده بود و در آنجا ریاست کمیته خدمات مسلح و کمیته علم، فضا و فناوری را بر عهده داشت. او همچنین به عنوان خلبان در نیروی دریایی ایالات متحده خدمت کرده و سابقه بیش از ۱۹۰۰ ساعت پرواز و ۳۳۳ فرود با جنگنده‌های نورثروپ گرومن ئی-۲ هاوکی و مک‌دانل داگلاس اف/ای-۱۸ هورنت را در کارنامه دارد. برایدنستاین همچنین سابقه مدیریت موزه هوا و فضایی و پلانتاریوم تولسا را دارد.

پایان عصر ایستگاه فضایی بین‌المللی

در طرح بودجه دولت ترامپ برای سال ۲۰۱۹، به ناسا پیشنهاد شده است که بودجه ایستگاه فضایی بین‌المللی را تا سال ۲۰۲۵ قطع کند. در طرح بودجه پیشنهادی دولت ترامپ، بودجه ۱۹٫۹ میلیارد دلاری به ناسا اختصاص داده خواهد شد که نسبت به سال گذشته ۳۷۰ میلیون دلار افزایش خواهد داشت. این پیشنهاد دولت در واقع برای افزایش سرمایه‌گذاری در ماموریت‌ها و فناوری‌های است که فضانوردان را تا سال ۲۰۲۰ به ماه بازگردانند.

همچنین کاخ سفید می‌خواهد که تا سال ۲۰۲۵، کنترل کامل یا جزئی از آزمایشگاه مدارگرد را به شرکت‌های خصوصی واگذار کند. با وجود این، بازرس کل ناسا، ماه گذشته در نشست مجلس سنا، این طرح را رد کرد و اعلام کرد که بخش خصوصی علاقه‌ای به این آزمایشگاه مداری ندارد و هنوز مورد تجاری برای ایستگاه فضایی در دسترس نیست. در همین حال، برایدنستاین با این موضوع مخالف است. برایدنستاین می‌گوید، با شرکت‌هایی صحبت کرده که علاقه شدیدی برای به دست گرفتن کنترل ایستگاه فضایی بین‌المللی دارند.

برایدنستاین گفت:

شرکت‌هایی هستند که علاقه‌مندند، مدیریت ایستگاه فضایی بین‌المللی را برعهده بگیرند.

 برایدنستاین می‌گوید که این مسئله قبل از اینکه وارد ناسا شود هم وجود داشته است. به گفته‌ی او، زمانی که نماینده مجلس نمایندگان بوده، چندین شرکت در این مورد با او صحبت کرده‌اند. برایدنستاین اشاره‌ای به نام شرکت‌های مورد نظر نکرد، اما اشاره کرد که ممکن است، شرکت‌های خاصی بخواهند بخش‌هایی از ایستگاه فضایی را اداره کنند. او تاکید کرد که هنوز تصمیم‌گیری در این زمینه صورت نگرفته است.

پرتره رسمی جیم برایدنستاین. برایدنستاین

برایدنستاین معتقد است که عدم دسترسی به مدار پایین زمین برای ایالات متحده یک محدودیت نخواهد بود. اما مدیر جدید ناسا، احتمالا از برخی مسئله غافل است؛ به عنوان مثال، بعد از لغو برنامه شاتل فضایی ناسا، تاکنون هیچ موشک آمریکایی برای فرستادن فضانوردان به ایستگاه فضایی بین‌المللی در دسترس نبوده است.

موشک‌های ناسا در مقابل موشک‌های تجاری

ناسا طی یک دهه آینده، موشکی جدیدی به نام جدید سیستم پرتاب فضایی (Space Launch System) را خواهد ساخت که قرار است، انسان را به ماه و مریخ ببرد. با این حال، اولین پرتاب این موشک در طول یک دهه گذشته به طور مداوم به تعویق افتاده است. همچنین پس از ساخت سیستم پرتاب فضایی، انتظار می‌رود که تنها یک یا دو بار در سال به فضا پرتاب شود و هزینه‌ی هر پرتاب آن هم حدود ۱ میلیارد دلار خواهد بود.

اما منتقدان، هزینه‌های این موشک را بسیار بالا می‌دانند و به ناسا پیشنهاد کرده‌اند که به جای آن از موشک‌های تجاری ارزان‌تر مانند فالکون هوی اسپیس ایکس استفاده کند که تقریبا قابلیت‌هایی مشابه موشک ناسا دارد و هزینه پایه هر پرتاب آن هم از ۹۰ میلیون دلار شروع می‌شود. هنگامی که در مورد این انتقادها از برایدنستاین سوال شد، او اعتراف کرد که سیستم پرتاب فضایی ناسا، پر هزینه و روند ساخت آن آهسته است.

او گفت:

وقفه‌هایی وجود داشته که هزینه‌های خاص خود را دارند.

 اما برایدنستاین ادعا کرد که از آنجایی که هیچ موشک تجاری با قابلیت‌های سیستم پرتاب فضایی ناسا برابری نمی‌کند، از آن حمایت می‌کند.

 برایدنستاین گفت:

 در برخی قسمت‌ها هنوز توانایی تجاری بالایی نداریم و در صورتی که چنین باشد، نظر من این است که ناسا باید بودجه‌های دولتی چنین توانایی را به دست بیاورد. و وقتی بحث اکتشاف فضای عمیق به میان می‌آید، ناسا دارای قابلیتی است که هیچ سازمان یا شرکت دیگری به اندازه این سازمان توانایی ندارد.

البته به نظر نمی‌رسد که اینطور باشد، ناسا نه تنها در حال حاضر این قابلیت را ندارد، بلکه احتمالا برای مدت طولانی این توانایی را نخواهد داشت. سیستم پرتاب فضایی، در بهترین زمان‌بندی ممکن تا سال ۲۰۲۰ آماده خواهد شد و زمانی که آماده عملیات شود، تمام قابلیت‌های خود را به کار نخواهد گرفت. حداقل سه پرتاب اول سیستم پرتاب فضایی که بین سال‌های ۲۰۲۰ تا ۲۰۲۴ انجام می‌شوند، از مرحله‌ی فوقانی به نسبت کم قدرتی استفاده خواهند کرد. و بعد از آن است که ناسا، اولین نسخه قدرتمندتر موشک خود را آزمایش می‌کند، پرواز آزمایشی که ممکن است تا قبل از ۲۰۲۵ انجام نشود. بنابراین تا دستیابی به توانایی‌های کامل موشک‌های جدید ناسا، سال‌ها زمان نیاز است.

رندر هنری از سیستم پرتاب فضایی. این موشک قدرتمند که طی یک دهه آینده ساخته خواهد شد، قرار است، انسان را به ماه و مریخ ببرد

 برایدنستاین می‌گوید، دید بازی در این مورد دارد و اگر دیگر موشک‌های تجاری قابلیت‌های مورد نیاز را داشته باشند، نظرش را عوض خواهد کرد.

او گفت:

 اگر روزی شرکت یا سازمان دیگری بتواند چنین قابلیت‌هایی را فراهم کند، از آن استفاده خواهیم کرد.

در همین حال، اسپیس ایکس در حال ساخت موشک غول‌پیکری به نام فالکون بزرگ است که انتظار می‌رود، قدرتمندتر از سیستم پرتاب فضایی ناسا باشد. اسپیس ایکس خیلی خوش‌بین است که تا سال ۲۰۲۲ بتواند این موشک فوق‌العاده قدرتمند خود را آزمایش کند.

تاخیر برنامه‌ خدمه تجاری ناسا

قرار است دو شریک تجاری ناسا، اسپیس ایکس و بوئینگ، تا پایان سال ۲۰۱۸،  اولین فضانوردان را به ایستگاه فضایی بین‌المللی بفرستند.  با این حال، دی ماه بود که دفتر حسابرسی دولت آمریکا گزارش داد که اسپیس ایکس و بوئینگ در برنامه‌های خود تاخیر داشته‌اند. سال ۲۰۱۵ بود که ناسا، قراردادی برای ساخت کپسول‌های فضایی جهت مسافرت‌های خدمه‌دار با دو شرکت اسپیس ایکس و بوئینگ امضا کرد. این قراردادها بخشی از برنامه‌ خدمه تجاری ناسا هستند که هدف آن این است که به فضانوردان امکان سفر به مدار زمین را با فضاپیماهای خصوصی شرکت‌های اسپیس ایکس و بوئینگ را بدهد.

در ابتدا، قرار بود که این ماموریت‌ها سال گذشته آغاز شوند. اما برنامه‌های این سفر به ایستگاه فضایی بین‌المللی هم اکنون تا زمانی بین سال‌های ۲۰۱۹ و ۲۰۲۴ به تاخیر افتاده‌اند. تاخیر این دو شرکت، هزینه‌ی گزافی برای ناسا خواهد داشت، چرا که این سازمان فضایی، گزینه‌ی دیگری برای فرستادن فضانوردان به فضا ندارد.

ناسا در حال حاضر، جایگاه‌هایی را در موشک سایوز روسیه خریداری کرده است که تا پاییز سال ۲۰۱۹ اعتبار دارند. اگر اسپیس ایکس و بوئینگ تا آن زمان برای پرتاب فضانوردان آماده نباشند، بین برنامه‌های ناسا در ایستگاه فضایی فاصله می‌افتد. اما برایدنستاین فکر نمی‌کند که موضوع مشکل‌ساز شود.

او گفت:

مطمئن هستم، زمانی‌که مهلت قرارداد ما با سایوز به پایان برسد، برنامه خدمه تجاری آماده خواهد شد.

به عقیده منتقدان، تاخیر برنامه خدمه تجاری، به این دلیل است که ناسا شرکت‌های طرف قرارداد خود را ملزم به رعایت استانداردهای ایمنی بسیار بالایی کرده است.  ناسا هر دو شرکت طرف قرارداد خود را ملزم کرده است که ضریب خطر را در فضاپیماهای خود به‌نحو چشم‌گیری کاهش دهند. ضریب خطری که ناسا در نظر گرفته، احتمال وقوع یک حادثه مرگبار فضایی از هر ۲۷۰ پرواز است، در حالی که ضریب خطر شاتل فضایی ناسا، یک از هر ۸۰ پرواز بود.

در حالی که هر دو شرکت هوافضایی، به دنبال رفع این مسائل امنیتی هستند، دفتر حسابرسی دولت (GAO) در گزارش خود، نسبت به برآورده کردن این استانداردها، ابراز تردید کرده بود. در همین حال، برایدنستاین اشاره کرد که این نیاز هم ممکن است تغییر کند.

 برایدنستاین گفت:

به نظر نمی‌رسد در این زمان، چنین خواسته‌ای قابل دستیابی باشد.

سرنوشت تلسکوپ فضایی جیمز وب

اسفند ماه بود که ناسا اعلام کرد، تلسکوپ فضایی جیمز وب (JWST) تطبق برنامه در سال ۲۰۱۹ به فضا فرستاده نمی‌شود، بلکه در سال۲۰۲۰ به فضا پرتاب می‌شود. این تصمیم پس از ارزیابی مستقل هیئت نظارت ناسا و پس از گزارش دفتر حسابرسی دولت (GAO) گرفته شد. در این گزارش نسبت به تاخیرهای زیاد و افزایش هزینه‌ها ابزار نگرانی شده بود. دفتر حسابرسی دولت پیش‌بینی کرده است که با توجه به تاخیرهای زیاد طی سال‌های اخیر، هزینه‌های ساخت تلسکوپ فضایی جیمز وب به طور چشمگیری افزایش خواهد یافت.  برایدنستاین  تایید کرد که ناسا از شرکت هوافضای نورث‌روپ گرومن (که وظیفه ساخت برخی از قطعات تلسکوپ را برعهده دارد) رضایت ندارد.

سال ۲۰۱۲ بود که کنگره بودجه ۸ میلیارد دلاری را برای ساخت تلسکوپ فضایی جیمز وب اختصاص داد. بنابراین قانون‌گذاران مجبور خواهند شد که مجددا در پروژه تجدید نظر کنند، چرا که هزینه‌های افزایش خواهد یافت.

 برایدنستاین  گفت:

وقتی در نشست کنگره حاضر شوم، نمایندگان را تشویق می‌کنم که به این ماموریت متعهد باشند. ما اکنون راه بسیار طولانی را طی کرده‌ایم و دستاوردهای علمی که از جیمز وب به دست می‌آوریم، به اندازه کافی مهم هستند تا این پروژه را به سرانجام برسانیم.

همچنین تاخیر این تلسکوپ، روی برنامه اخترفیزیک ناسا هم تاثیر گذاشته است. در طرح بودجه دولت ترامپ، پیشنهاد شده است که بودجه تلسکوپ مادون قرمز میدان گسترده (WFIRST) قطع شود. این تلسکوپ قرار است که اواسط سال ۲۰۲۰ به فضا فرستاده شود و انرژی تاریک، سیارات فراخورشیدی و طیف وسیعی از پدیده‌های کیهانی را بررسی کند. اما در گزارش طرح بودجه دولت پیشنهاد شده است که به دلیل هزینه قابل‌توجه و اولویت‌های بالاتر، برنامه این تلسکوپ لغو شود. در همین حال، ناسا به دانشمندان تیم تلسکوپ WFIRST اعلام کرده است که هزینه‌های طراحی‌های خود را محدود به ۳ تا ۵ میلیارد دلار کنند. برایدنستاین  اشاره کرد که ناسا برای برنامه‌های پرهزینه‌ی تلسکوپ فضایی، با دشواری‌هایی مواجه است.

رندری از تلسکوپ تلسکوپ فضایی جیمز وب (JWST). زمانی که جیمز وب به فضا پرتاب شود، تبدیل به بزرگ‌ترین تلسکوپ فضایی جهان می‌شود

او گفت:

این نوع ماموریت‌های پرچم‌دار که بخش مهمی از بودجه بخش اختر فیزیک ناسا را به خود اختصاص داده‌اند، چالش‌برانگیزند.

پژوهش‌های علوم زمینی ناسا

نمایندگان دموکرات پس از نامزدی برایدنستاین برای ریاست ناسا، به شدت از اظهار نظرهای او در مورد تغییرات اقلیمی انتقاد کرده بودند. برایدنستاین در یکی از اظهارات خود در طی یک جلسه مجلس نمایندگان در سال ۲۰۱۳ گفته بود که دمای زمین طی ۱۰ سال گذشته افزایش نیافته و باراک اوباما باید به دلیل پرداخت هزینه‌های گزاف برای بررسی تغییرات اقلیمی عذرخواهی کند. او سپس، در سال ۲۰۱۷، در اظهار نظر بسیار نرم‌تری گفته بود که انسان‌ها مسئول تغییرات اقلیمی هستند، اما او نمی‌داند تا چه حدی نقش دارند.

اما برایدنستاین اخیرا در مراسمی که در دفتر مرکزی ناسا در واشنگتن برگزار شد، به کارکنان ناسا گفت:

توافق عمومی در مورد تغییرات اقلیمی را انکار نمی‌کنم. کاملا به تغییرات اقلیمی باور دارم و ما انسان‌ها به طور عمده‌ای در این مسئله نقش داریم. دی‌اکسیدکربن یک گاز گلخانه‌ای است و هم‌اکنون با حجمی به درون جو فرستاده می‌شود که قبلا دیده نشده بود و ما مسئول آن هستیم.

شاید تفکرات برایدنستاین تغییر کرده باشد یا اینکه متوجه شده است که او هم اکنون ریاست یک سازمان فضایی را برعهده دارد که بودجه‌ای ۱٫۹ میلیارد دلاری برای پژوهش‌های مرتبط به علوم زمین در اختیار دارد. ناسا یکی از چندین سازمان فدرال است که به همراه بنیاد ملی علوم، وزارت کشاورزی و وزارت کشور ایالات متحده بودجه پژوهش‌های مربوط به تغییرات اقلیمی را تامین می‌کند.

برایدنستاین اشاره کرد که این تغییر عقیده قبل از اینکه به ناسا بیاید، رخ داده، او گفت زمانی که در کمیته نیروهای مسلح مجلس نمایندگان آمریکا بوده، به شدت از پژوهشی حمایت کرده بود که نحوه‌ی تغییرات اقلیمی بر امنیت ملی را بررسی می‌کرد.

برایدنستاین در کنفرانس همچنین متعهد شد که ناسا به پژوهش‌های تغییرات اقلیمی ادامه خواهد داد. برایدنستاین همچنین گفت که از دو ماموریت علمی آینده ناسا، ماهواره‌ی PACE و رصدخانه‌ فضایی CLARREO که در طرح بودجه سال ۲۰۱۹ دولت ترامپ، پیشنهاد شده بود که لغو شوند، حمایت می‌کند.  

در کنفرانس خبری، خبرنگار نیویورک تایمز از برایدنستاین در مورد نظرسنجی مرکز پژوهشی پیو پرسید که نتیجه‌گیری کرده، اکثر آمریکایی‌ها معتقدند که علوم زمین باید به جای سفر به ماه و مریخ، اولویت ناسا باشد. برایدنستاین گفت که ناسا همچنان به اندازه‌ای که بتواند به اکتشاف فضایی ادامه می‌دهد.

 او گفت:

فکر می‌کنم که ناسا می‌تواند در علوم زمین و اقلیمی پیشرو باشد. فکر می‌کنم برای ناسا مهم است که دیگر ماموریت‌های خود را هم ادامه دهد.

سپس نماینده سابق جمهوری‌خواه، افزود که ماموریت او در ناسا این است که این سازمان را همچنان به‌صورت غیر سیاسی نگه دارد.

 او گفت:

مهم است که ناسا در امور سیاسی دخالتی نداشته باشد و به جای آن به علم بپردازد.

تراشه‌ی اسنپدراگون ۷۱۰ کوالکام با طراحی لیتوگرافی ۱۰ نانومتری و قابلیت‌های خوبی از جمله پشتیبانی از پردازش شبکه‌ی عصبی و موتور چند هسته‌ای هوش مصنوعی برای گوشی‌های میان‌رده گزینه‌ی خوبی است. با اسنپدراگون 710، گوشی‌های میان رده از گذشته قوی‌تر خواهند بود. اما کوالکام روی تراشه‌‌ی جدید دیگری هم کار می کند. 

تراشه‌ی اسنپدراگون ۶۸۰ در بنچمارک گیک‌بنچ رویت شد و به‌زودی روی گوشی‌های میان‌رده مورد استفاده قرار خواهد گرفت. CPU آن شش هسته‌ای و دارای پیکربندی ۲+۴ است که قبلا در تراشه‌ی اسنپدراگون ۶۵۰ و اسنپدراگون ۸۰۸ شاهد آن بودیم. البته توجه داشته باشید که نام تراشه‌ هنوز به صورت قطعی از سوی کوالکام مشخص نشده است. اگر به یاد داشته باشید اسنپدراگون ۷۱۰ در ابتدا با نام اسنپدراگون ۶۷۰ نامگذاری شده بود. اگر به اعداد توجه کنید می‌توانیم انتظار داشته باشیم که با تراشه‌ای با نسخه‌ای پایین تر اسنپدراگون ۷۱۰ روبرو خواهیم بود. سرعت کلاک هسته‌های اصلی آن مشابه Kryo 260 در اسنپدراگون ۶۶۰  برابر  ۲.۱۵ گیگاهرتز و Kryo 4xx در اسنپدراگون ۷۱۰ است.

با این حال، تراشه مذکور در آزمون تک هسته‌ای امتیاز ۱۹۰۰ را دریافت کرد که بالاتر از امتیاز ۱۶۰۰ در اسنپدراگون ۶۶۰ است و  نشان می‌دهد با نسل جدید یعنی نسل چهارم Kryo مواجه هستیم. در عملکرد چند هسته‌ای امتیاز تراشه‌ی مذکور کمی کمتر از امتیاز اسنپدراگون اس ۶۶۰ (‌با دو هسته‌ی بیشتر)‌ شد. اما این مقایسه در واقعیت می‌تواند بدین صورت نباشد چون فعالیت‌ها به‌ندرت بیش از دو هسته را تحت فشار قرار می‌دهند. 

در کل و با مشاهده نتایج می‌توانیم انتظار داشته باشم که تراشه‌ی جدید اسنپدراگون ۶۸۰ کوالکام می‌تواند گزینه‌ی مناسبی برای گوشی‌های میان‌رده باشد. آزمون بنچمارک روی پلتفرم طرح توسعه‌ی کوالکام با حافظه‌ی رم ۶ گیگابایتی انجام شد و هنوز روی هیچ گوشی هوشمندی مورد بررسی قرار نگرفته است. اما تراشه‌ی اسنپدراگون ۶۶۰ برای اولین بار در اوایل سال ۲۰۱۷ مورد آزمون قرار گرفت و اولین گوشی‌های مجهز به این تراشه، چند ماه بعد رونمایی شدند.

لکسوس RX یکی از اولین خودروهای کلاس کراس‌اور لوکس سایز متوسط است از دو دهه پیش تا به‌امروز عرضه شده است. لکسوس RX پرفروش‌ترین محصول برند زیرمجموعه‌ و لوکس تویوتا در آمریکا است که در بیشتر بازارها نیز فروخته می‌شود. در این مطلب نسخه‌ی با ابعاد طویل‌تر و سه ردیف صندلی این مدل را موسوم هب لکسوس RX350L  بررسی می‌کنیم.

لکسوس RX برای اولین بار در اواخر سال ۱۹۹۷ در بازار ژاپن با نام تویوتا هریر (Harrier) عرضه و سپس در قالب محصول لکسوس با کد RX به بازار جهانی صادر شد. از بین ۴ نسل عرضه شده از لکسوس RX با طرح انتقال قدرت محور جلو و دو محور، نسل اول آن در کلاس کامپکت و سه نسل بعد در کلاس کراس‌اور لوکس سایز متوسط تولید شده‌اند. سری RX در خانواده‌ی لوکس لکسوس، پایین‌تر مدل‌های GX و LX  و بالاتر از مدل NX قرار می‌گیرد. کد RX از سرواژه‌های کراس‌اور درخشان (Radiant Crossover) یا تفریح در دشت و طبیعت (Recreation Cross Country) تشکیل شده است. نسل اول لکسوس RX سال ۱۹۹۸ با پیشرانه‌های ۶ سیلندر V شکل و ۴ سیلندر خطی، گیربکس اتوماتیک ۴ سرعته و شاسی یکپارچه به بازار عرضه شد. در سال ۲۰۰۰ فیس‌لیفت RX رونمایی شد. نسل اول لکسوس RX در سال‌های ۱۹۹۸ و ۱۹۹۹ از نگاه نشریات JD Power و Motor Trend جذاب‌ترین و بهترین کراس‌اور لوکس بازار آمریکا انتخاب شد.

لکسوس RX از سال ۲۰۰۳ تا ۲۰۰۷ با پیشرانه‌های ۴ سیلندر و V6، گیربکس اتوماتیک ۵ سرعته و بر اساس پلتفرم K تویوتا در ژاپن و کانادا تولید شد. پس از عرضه‌ی نسل سوم RX در سال ۲۰۰۸، آخرین نسل از پرفروش‌ترین کراس‌اور لوکس لکسوس در سال ۲۰۱۵ با زبان طراحی جدید این شرکت ژاپنی عرضه شد. نسل چهارم لکسوس RX با پیشرانه‌های ۴ سیلندر خطی، V6 بنزینی و هیبرید، گیربکس اتوماتیک ۸ سرعته پ در تیپ‌های مختلف فروخته می‌شود. مدل RX 350L با سه ردیف صندلی در سال ۲۰۱۷ رونمایی شد. تولید و عرضه‌ی مدل جادارتر لکسوس RX کاملاً بر اساس درخواست مشتریان (به‌خصوص بازار آمریکا) انجام شده است.

لکسوس RX 350L؛ یک ردیف صندلی بیشتر

لکسوس RX 350L با طول ۵ متر، حدود ۱۱ سانتی‌متر بزرگ‌تر از مدل استاندارد با ظرفیت ۵ سرنشین است. از آنجایی که فاصله‌ی دو محور مدل استاندارد و L مشابه و حدود ۲.۷۹ متر است، طول اضافی صرفاً در پشت ستون C جلب توجه می‌کند. خمیدگی کمتر بخش عقب برای ایجاد فضای بیشتر سر، تنها تفاوت بزرگ مدل L با استاندرد RX بوده که صرفاً در نمای نیمرخ قابل تشخیص است. در واقع لکسوس RX 350L در تمام زوایه یه جز نیمرخ مشابه تیپ‌های دیگر نسل چهارم RX است. تیپ L با قیمت پایه ۴۷ هزار و ۶۷۰ دلار فروخته می‌شود؛ با انتخاب مدل تمام چرخ محرک (AWD)، برچسب قیمت پایه ۴۹ هزار و ۷۰ دلار خودنمایی می‌کند که در مقایسه با مدل استاندارد لکسوس RX، حدود ۴۴۰۰ دلار بیشتر است.

نکته‌ی مهم این است که لکسوس RX در ابتدا با هدف تولید تیپ جادارتر طراحی نشده است و باتوجه به اینکه فضای ایجاد شده ارتباطی به فاصله‌ی محورها ندارد، نشستن در صندلی‌های ردیف سوم کار نسبتاً مشکلی است. البته صندلی‌های ردیف دوم به‌خوبی خم می‌شوند ولی به‌دلیل اینکه درها برای کابینی با سه ردیف صندلی طراحی نشده‌اند، سوار و پیاده شدن به لکسوس RX 350L فرآیند پیچیده‌ای است. بر اساس گفته‌های تیم طراحی لکسوس، صندلی‌های ردیف سوم حدود ۶۰ سانتی‌متر فضای پا در اختیار سرنشینان قرار می‌دهند، اما باید خاطر نشان کرد که این فضا فقط در صورت جلو بردن کامل صندلی‌های ردیف دوم ایجاد می‌شود. در واقع باید سرنشینان ردیف وسط با پاهای خود خداحافظی کنند تا فضای پای ۶۰ سانتی‌متر در عقب وجود داشته باشد. در صورت ثابت نگه داشتن صندلی‌های ردیف دوم و ایجاد فضایی راحت، در نهایت سرنشین با حداکثر سن ۱۰ سال در ردیف آخر جای خواهد گرفت.

همانطور که می‌دانیم خودروهای با سه ردیف صندلی برای خانواده‌های پرجمعیت طراحی شده‌اند و سناریوی همیشگی این خودروها، سفرهای خانوادگی طولانی مدت است. در شرایطی که تمام صندلی‌های RX 350L تکمیل باشند، فقط ۴۶۲ لیتر فضا برای بارگیری در دسترس بوده که حتی از برخی هاچ‌بک‌های فعلی بازار هم کمتر است. با خواباندن صندلی‌های ردیف سوم، فضای بار به ۹۴۶ لیتر و خواباندن ردیف‌های سوم و دوم به ۲۰۰۲ لیتر افزایش پیدا می‌کند.

برای مقایسه به مشخصات نزدیک‌ترین رقیب لکسوس RX 350L توجه می‌کنیم. مدل ۲۰۱۸ آکورا MDX با قیمت پایه ۴۴ هزار و ۲۰۰ دلار در مقایسه با RX 350L، حدود ۱۲ سانتی‌متر فضای پای سرنشینان ردیف آخر و ۱۴ سانتی‌متر فضای پا ردیف دوم بیشتری دارد. البته نکته‌ی مهم این است که MDX در حالت تکمیل ظرفیت، فقط ۴۲۵ لیتر در صندوق عقب حجم دارد. با این‌حال در صورت خواباندن صندلی‌های ردیف آخر، صندوق عقب آکورا ۱۰۸۷ لیتر فضا در اختیار می‌گذارد.آکورا MDX با ۱.۲۷ سانتی‌متر طول کمتر و ۲.۵ میلی‌متر ارتفاع بیشتر و فضای جادارتر از RX 350L، اهمیت طراحی خودروی ۷ سرنشینه در برابر ۵ سرنشینه را نشان می‌دهد.

پیشرانه‌ی V6 و کابین راحت

از حساسیت به اعداد و جادار بودن لکسوس RX 350L که بگذریم، کابین این کراس‌اور لوکس کاملاً مجلل و راحت است. سرنشینان جلو دید بسیار خوبی به بیرون دارند که با وجود صندلی‌های چرمی باکیفیت، سواری لذت بخشی تجربه خواهند کرد. ترکیب متریال عالی و مونتاژ بی نقص، کمک شایانی به فضای داخلی لوکس RX 350L کرده است. البته نباید انتظار کیفیت کابین مرسدس‌بنز را داشت، اما این مدل با استانداردهای لکسوس همخوانی دارد و سرنشینان در جاده‌های شهری شلوغ یا بین شهری، احساس ناخوشایند نخواهند داشت.

لکسوس RX 350L مدل ۲۰۱۸ از همان پیشرانه‌ی ۶ سیلندر V شکل ۳و۵ لیتری مدل استاندارد RX 350 استفاده می‌کند. البته مدل RX 350L با کاهش قدرت ۵ اسب بخار و گشتاور ۶ نیوتن‌متر مواجه شده است و در مجموع، ۲۹۰ اسب بخار قدرت و ۳۵۷ نیوتن‌متر گشتاور دارد. علاوه بر این RX 350L با حدود ۱۰۵ کیلوگرم وزن بیشتر همراه شده است تا در زمان ۸.۱ ثانیه (تیپ تمام چرخ محرک) به سرعت ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت برسد. مدل استاندارد RX  350 در تست سرعت صفر تا ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت، زمان ۷.۹ ثانیه ثبت کرده است. لکسوس RX 350L تماماً به‌منظور راحتی در مسافت‌های طولانی تنظیم شده است. گیربکس ۸ سرعته اتوماتیک در کنار فرمان بدون هیایو و در آرامش کامل کار می‌کنند. شاسی نیز به‌منظور سواری راحت تیونینگ شده است و حتی در حالت رانندگی اسپرت هم RX 350L به طبیعت اصلی خود؛ ایجاد سواری آرامش بخش خیانت نمی‌کند.

وزن بیشتر که ناشی از صندلی‌های ردیف سوم است، مصرف سوخت RX 350L را حدود ۰.۱ لیتر در هر ۱۰۰ کیلومتر بیشتر از مدل استاندارد کرده است. لکسوس RX 350L در هر ۱۰۰ کیلومتر شهر، بزرگراه و ترکیبی ۱۲.۳، ۹ و ۱۰.۶ لیتر بنزین می‌سوزاند. البته برای افرادی که نگران هزینه‌های سوخت هستند، لکسوس مدل هیبرید RX 450h را پیشنهاد می‌کند.

رابط کاربری قدیمی سیستم اطلاعات و سرگرمی

سیستم اطلاعات و سرگرمی لکسوس از نمایشگر ۱۲.۳ اینچی استفاده می‌کند که جایگاه نصب آن بسیار مناسب است. قابلیت‌های این سیستم با وجود راهیاب ماهواره‌ای مناسب به‌نظر می‌رسد اما وجود ماوس ریموت همه چیز را سخت کرده است. بدون شک لمسی نبودن نمایشکر ۱۲.۳ اینچی و استفاده از نسل قدیمی ماوس ریموت در کنسول مرکزی برای یک خودروی لوکس مدل ۲۰۱۸ مناسب نیست. به‌طور کلی باید اعتراف کرد که سیستم تاچ پد و ماوس ریموت لکسوس تجربه‌ی کار کردن با سیستم اطلاعات و سرگرمی بسیار با کیفیت و رنگارنگ را به‌دلیل رابط کاربری نامناسب، به کابوسی وحشتناک تبدیل می‌کند.

مورد مهم دیگر نبود رابط‌های اپل کارپلی و اندروید اتو که متوجه سیاست‌های مقامات تویوتا است. مدیران ارشد تویوتا پس از سال‌ها بالاخره در برخی محصولات مدل ۲۰۱۹ خود از اپل کارپلی استفاده می‌کنند ولی هنوز هم به دلایل نقض حریم خصوصی کاربران، خبری از اندروید اتو در خودروهای تویوتا و لکسوس نیست. حداقل در لکسوس RX 350L وجود کنترل‌های دکمه‌ای و سنتی برای تنظیم حجم صدای سیستم صوتی، سیستم تهویه و گرم‌کن‌های صندلی‌ها برای افرادی که کار کردن با نمایشگر لمسی را مناسب نمی‌دانند، خبر خوبی است.

کلام آخر

اقدام مدیران ارشد لکسوس در پاسخ‌گویی به خواسته‌ی مشتریان و تولید کراس‌اور لوکس سایز متوسط با سه ردیف صندلی، قابل تحسین است، اما توجه نکردن به طرح اصلی سری RX و صرفاً اضافه کردن طول آن بدون افزایش فاصله‌ی محورها نتیجه‌ی مطلوبی نداشته است. در بازار کراس‌اورهای لوکس جادار، قطعاً انتخاب‌های بهتری از لکسوس RX 350L مانند آکورا MDX، بیوک Enclave و اینفینیتی QX60 پیش روی مشتریان قرار دارد. می‌توان با خواباندن صندلی‌های ردیف سوم RX 350L، یکی از بهترین کراس‌اورهای لوکس سایز متوسط بازار جهانی را در اختیار گرفت اما در این صورت تفاوت چندانی با تیپ‌های دیگر سری RX وجود نخواهد داشت. صرفاً ۱۳۰ لیتر فضای بیشتر صندوق عقب، ارزش ۴۴۰۰ دلار بیشتر RX 350L  در برابر مدل استاندارد را ندارد.

مایکروسافت، امسال در جریان نمایشگاه E3 2018، یکی از بهترین کنفرانس‌ها را برگزار کرد و علاوه بر معرفی ده‌ها بازی جدید، اطلاعات تازه‌ای را نیز با کاربران در میان گذاشت. فیل اسپنسر، رئیس بخش ایکس‌باکس، در جریان همین کنفرانس اعلام کرد که مایکروسافت، در حال آماده شدن برای طراحی و ساخت کنسول‌های جدیدتر ایکس‌باکس است. کسی نمی‌دانست منظور فیل اسپنسر از این صحبت‌ها چیست و قرار است این کنسول‌های جدید چه زمانی عرضه شوند؛ اما حال یکی از منابع نزدیک به مایکروسافت، به اطلاعاتی محرمانه در خصوص ایکس‌باکس و سرفیس دست یافته است. با توجه به این اطلاعات اکنون می‌توان حدس زد که کنسول‌های جدید ایکس‌باکس چه زمانی معرفی می‌شوند و آینده‌ی محصولات سرفیس به چه شکل خواهد بود.

برَد سَمز از وب‌سایت Thurrott،‌ می‌گوید که نسل بعدی ایکس‌باکس با اسم رمز اسکارلِت (Scarlett) شناخته می‌شود و مایکروسافت در نظر دارد که آن را در سال ۲۰۲۰ معرفی کند. مایکروسافت سال گذشته‌ی میلادی ایکس‌باکس وان ایکس را به بازار عرضه کرد و معرفی یک کنسول جدید با فاصله‌ی ۳ سال، به نظر جالب است. طبق این گزارش، مایکروسافت احتمالاً برای توسعه‌ی قابلیت backward compatibility (پشتیبانی از بازی‌های نسل‌های پیشین ایکس‌باکس) به عنوان یکی از نقاط قوت کنسول‌های خود، همچنان به استفاده از فناوری APU شرکت AMD ادامه می‌دهد. اگر مایکروسافت این کار را انجام دهد، با معرفی اسکارلِت سخت‌افزارهای فعلی منسوخ نخواهند شد. مانند رابطه‌ی میان ایکس‌باکس وان ایکس با نسخه‌ی اورجینال ایکس‌باکس وان، اسکارلِت نیز صرفاً ویژگی‌های پیشرفته‌تر و جدیدی را به ارمغان می‌آورد که از جمله‌ی آن‌ها می‌توان به گرافیک قوی‌تر و فریم‌ریت بالاتر اشاره کرد.

همان‌طور که در ابتدا نیز اشاره شد، فیل اسپنسر گفت که مایکروسافت در حال آماده شدن برای طراحی و ساخت کنسول‌های جدیدتر است. وقتی اسپنسر به «کنسول‌ها» اشاره می‌کند، یعنی ما باید منتظر معرفی محصولات دیگری نیز باشیم. منابع وب‌سایت Thurrott می‌گویند که اسکارلِت، اسم رمز خانواده‌ای از کنسول‌ها است و به یک کنسول محدود نمی‌شود. این خبر بسیار جالب است؛ اما جالب‌تر این‌که مایکروسافت در حال حاضر روی یک سرویس ابری جدید کار می‌کند که می‌تواند گیم‌پلی کنسول را با همان کیفیت روی هر دستگاهی استریم کند. شرکت‌هایی مانند EA و یوبی‌سافتنیز روی سرویس‌های استریم ابری خود کار می‌کنند.

سرفیس‌های جدید

در اطلاعات فاش شده، جزئیاتی نیز در مورد دستگاه‌های سرفیس آمده است. این گزارش‌ها نیز مجدداً از سوی برَد سَمز از وب‌سایت Thurrott ارائه شده‌اند. منابع این شخص، تأیید کرده‌اند که مایکروسافت قرار است یک دستگاه سرفیس ارزان قیمت ۴۰۰ دلاری را نیز معرفی کند تا آیپدهای شرکت اپل را به چالش بکشد. این خبر را پیش‌تر نیز شنیده بودیم؛ اما صحت آن تأیید نشده بود. این دستگاه جدید با اسم رمز لیبرا (Libra) شناخته می‌شود و انتظار می‌رود که مایکروسافت آن را تا پیش از پایان سال جاری میلادی، معرفی کند. این دستگاه، دارای نمایشگری ۱۰ اینچی است و از درگاه شارژ سرفیس و USB-C‌ بهره می‌برد.

دستگاه دیگری که مایکروسافت آن را در سال جاری میلادی معرفی می‌کند، یک سرفیس با اسم رمز آندرومدا(Andromeda) است. اینتل، امسال در نمایشگاه کامپیوتکس ۲۰۱۸ از یک رایانه با دو نمایشگر لمسی رونمایی کرد که گفته می‌شود آندرومدا نیز محصولی مشابه است؛ اما ممکن است که از نظر ظاهری تفاوت‌هایی داشته باشد. ایسوس نیز همانند اینتل، روی محصولی با دو نمایشگر کار می‌کند که با اسم رمز Precog شناخته می‌شود؛ اما طبق اطلاعات فاش شده، دستگاه آندرومدا کاملاً نوآورانه است و به اندازه‌ای کوچک است که می‌توان آن را در جیب لباس قرار داد. همواره شاهد بوده‌ایم که مایکروسافت وقتی سرفیس جدیدی را معرفی می‌کند، سایر شرکای سخت‌افزاری مانند دِل و اچ‌پی، از آن الهام می‌گیرند و محصولات جدیدی را بر پایه‌ی آن عرضه می‌کنند. حال به‌نظر می‌رسد که این شرکا تصمیم گرفته‌اند محصول خود را پیش از عرضه‌ی آندرومدا، معرفی کنند.

نسل بعدی سرفیس پرو نیز با اسم رمز کارمِل (Carmel) شناخته می‌شود و مایکروسافت هنوز تاریخ دقیقی برای معرفی آن اعلام نکرده است. در اطلاعات فاش شده، اشاره‌ای به نسل جدید محصولاتی مانند سرفیس استودیو یا سرفیس لپ‌تاپ نشده است.

کاربران امیدوارند که این دستگاه‌های جدید باعث منسوخ شدن دستگاه‌های فعلی نشوند؛ زیرا نسل فعلی این دستگاه‌ها بین رقبای خود، ممتازند و ویژگی‌های بی‌نظیری دارند که شاید همچنان منسوخ نشوند. دستگاه‌های جدیدی که معرفی می‌شوند، گویا صرفاً چند به‌روزرسانی سخت‌افزاری نسبت به نسل فعلی خود داشته باشند. مایکروسافت باید در نسل بعدی این محصولات از پردازنده‌های نسل هشتم اینتل استفاده کند؛ زیرا محصولات فعلی این شرکت هم‌اکنون از نسل هفتم پردازنده‌های اینتل بهره می‌برند و از این نظر، نسبت به سایرین عقب هستند. در مورد آندرومدا نیز گویا شاهد یک محصول کاملاً جدید و نوآورانه خواهیم بود که شرکت‌های بسیاری از آن الهام خواهند گرفت.

آن‌چه که مهم است، گسترده شدن طیف محصولات مایکروسافت است. مایکروسافت روزگاری فقط شرکت نرم‌افزاری بود؛ اما چند سالی است که به یکی از شرکت‌های سخت‌افزاری معروف تبدیل شده است. به نظر می‌رسد که ردموندی‌ها سال‌های پرمشغله‌ای را در پیش داشته باشند.

تهاجمی‌ترین مدل فورد موستانگ (با تلفظ صحیح انگلیسی ماستنگ) استاندارد در مدل جدید و ۲۰۱۹ شلبی GT350 است که با بهبود سیستم تعلیق و پیشرانه‌ی ۸ سیلندر V شکل ۵.۲ لیتری، پتانسیل بیشتری دارد. موستانگ شلبی GT350 جدید در کنار بهبود سیستم تعلیق مغناطیسی، کمک فنرهای جدید و دمپرهای بهتر دریافت کرده است تا امکان فرمان‌پذیری و سواری چابک‌تر برای راننده فراهم شود. سیستم کنترل پایداری الکتریکی شلبی GT350 با سه حالت مختلف تنظیم در پیست تست مخصوص فورد آزمایش می‌شود تا در کنار تایرهای میشلن پایلوت اسپرت کاپ 2 با اندازه‌ی ۲۹۵ در جلو و ۳۰۵ در عقب، چسبندگی این پونی‌کار قدرتمند به بیشترین حد ممکن برسد.

رینگ‌های آلومینیومی ۱۹ اینچی، کالیپرهای ترمز برند برمبو با ۶ پیستون جلو و ۴ پیستون در عقب را مخفی کرده‌اند. از دیگر تغییرات مدل ۲۰۱۹ شلبی GT350 اسوپویلر جدید عقب و باله‌ی کوچک سپر جلو برای بهبود آیرودینامیک است. فورد موستانگ شلبی GT350 مدل ۲۰۱۹ از پیشرانه‌ی ۸ سیلندر V شکل ۵.۲ لیتری با قدرت ۵۲۶ اسب بخار و گشتاور ۵۸۱ نیوتن‌متر استفاده می‌کند که نهایت دور موتور آن به ۸۲۵۰ دور بر دقیقه می‌رسد. مسئولیت انتقال تمام این قدرت به محور عقب بر عهده‌ی گیربکس دستی ۶ سرعته از برند Tremec است.

بیلی جانسون راننده‌ی مسابقه‌ای تیم فورد در رقابت‌های استقامتی فدارسیون جهانی اتومبیرانی (WEC) و IMSA آمریکا در جریان تست مدل جدید GT350 گفت:

در کنار چسبندگی بهتر و ارتقای سیستم ترمز و شاسی، شلبی GT350 سطح جدیدی از رانندگی با عملکرد بالا را پیشنهاد می‌کند. رانندگی با آن در پیست برای حرفه‌ای‌ها و تازه‌کارها لذت بخش است، به‌طوریکه حس ابرقهرمان را به راننده القا می‌کند. ثبات آن در پیچ‌ها مشوق رانندگی تهاجمی و فشار و سرعت بیشتر در پیچیدن است.

اما مدل جدید شلبی GT30 فقط در عملکرد فنی تغییر نکرده و کابین آن نیز با تجهیزات رفاهی بیشتر، متفاوت‌ شده است. تزئینات آلومینیومی، فیبرکربن و دوخت‌های زیبا در پنل فرمان و درها جلب توجه می‌کنند، صندلی‌های مسابقه‌ای برند ریکارو به‌صورت استاندارد قابلیت تنظیم برقی دارند و سیستم صوتی حرفه‌ای Harman با ۱۲ بلندگو در کنار نمایشگر ۸ اینچی سیستم اطلاعات و سرگرمی سینک 3 فورد قرار گرفته است. بدنه‌ی موستانگ شلبی GT350 در مدل ۲۰۱۹ با دو رنگ آبی ولوسیتی و آبی پرفورمنس فورد و طرح نوارهای مسابقه‌ای با رنگ‌های سیاه براق، سفید آکسفورد یا آبی کُنا در دسترس است. مقامات فورد اعلام کردند که پس از دریافت بازخوردهای مشتریان و طرفداران دنیای خودرو، تمرکز اصلی در مدل ۲۰۱۹ به سمت تغییرات شاسی پیش رفت و ظاهر دست نخورده باقی ماند.

این مورد منطقی به‌نظر می‌رسد چرا که برخلاف طراحی جلو پنجره‌ در مدل جدید موستانگ استاندارد، شلبی GT350 نیازمند دریچه‌های هوای بزرگ است. بازطراحی دوباره این مورد در مدل جدید شلبی GT350 و ایجاد هماهنگی با طرح جدید چراغ‌های جلو مسلماً نیازمند هزینه‌های بیشتر است و برای یک مدل تولید محدود توجیه اقتصادی ندارد. البته نبود پنل تمام دیجیتال فرمان موستانگ جدید در شلبی GT350 کمی توی ذوق می‌زند. موستانگ شلبی GT350 جدید اوایل سال ۲۰۱۹ به بازار عرضه می‌شود. قیمت رسمی این مدل با نزدیک شدن به موعد رسمی عرضه مشخص خواهد شد. مدل فعلی این خودروی پرطرفدار با قیمت پایه ۵۸ هزار و ۲۳۵ دلار فروخته می‌شود.