طرح مفهومی ایپکس (APEX) که توسط ویوو ارائه شد، اکنون به یک محصول نهایی تبدیل شده‌ است. این محصول کهویوو نکس اس (NEX S) نام دارد، از نظر مشخصات فنی یک پرچم‌دار قلمداد می‌شود و در کنار آن از برخی ویژگی‌های استثنائی نیز برخوردار است.

ویوو توانسته است نسبت نمایشگر به مساحت کلی پنل جلوی گوشی را به عدد فوق‌العاده‌ی ۹۱.۲۴ درصد برساند؛ برای دست‌یابی به چنین نسبتی، ویوو حاشیه‌ی قسمت پایین نمایشگر را به حداقل رسانده و در قسمت فوقانی نیز خبری از بریدگی یا ناچ (Notch) نیست. این تولیدکننده‌ی چینی، نمایشگر سوپرآمولد ۶.۵۹ اینچی نکس اس را Ultra FullView Display می‌نامد؛ این نمایشگر دارای رزولوشن فول‌اچ‌دی پلاس (۲۳۱۶ در ۱۰۸۰ پیکسل)  و نسبت طول به عرض ۱۹.۳ به ۹ است.

مهم‌تر از همه، در این گوشی مانند گوشی مفهومی ایپکس و گوشی ویوو ایکس ۲۱ یو‌دی، از حسگر اثر انگشت زیر سطح نمایشگر استفاده شده است. به ادعای ویوو، در نکس اس ضریب خطای حسگر اثر انگشت ۳۰ درصد کاهش پیدا کرده و سرعت عملکرد آن ۱۰ درصد افزایش یافته است. با توجه به این مسئله که نمایشگر نکس اس تقریبا تمام فضای جلوی گوشی را به خود اختصاص می‌دهد، طراحان ویوو برای دوربین جلو از همان طرح پریسکوپی موجود در گوشی مفهومی ایپکس استفاده کرده‌اند. دوربین جلوی نکس اس ۸ مگاپیکسلی با گشادگی دیافراگم f/2.0 است. ویوو ادعا می‌کند این مکانیزم پریسکوپی که از یک میکروموتور بهره‌ می‌برد، می‌تواند تا ۵۰ هزار بار مورد استفاده قرار بگیرد.

بلندگوی گوشی جای خود را به نمایشگر لرزان داده است. این فناوری که توسط ویوو Screen SoundCasting نام گرفته، مشابه فناوری القای استخوانی است که در برخی هدست‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد. به‌ ادعای ویوو، استفاده از این فناوری موجب تولید صداهای زیرِ نرم‌تر و بِیس بهتر خواهد شد. ویوو این محصول جدید را به پردازنده‌ی اسنپدراگون ۸۴۵ مجهز کرده‌ است. در کنار این پردازنده، نکس اس به ۸ گیگابایت حافظه‌ی رم مجهز شده است؛ در زمینه‌ی حافظه‌ی ذخیر‌سازی مشتریان می‌توانند بین دو گزینه‌ی ۱۲۸ و ۲۵۶ گیگابایت، یکی را انتخاب کنند.

متأسفانه در بخش دوربین، دست کم روی کاغذ، نکس اس از رقبای خود عقب خواهد ماند. در قسمت پشت گوشی شاهد استفاده از یک سنسور ۱۲ مگاپیکسلی با f/1.8 و یک سنسور ثانویه‌ی ۵ مگاپیکسلی با f/2.4 هستیم؛ ترکیبی که نکس اس از ویوو ایکس ۲۱ یودی به ارث برده است. برای دوربین این گوشی انتظار اعداد و ارقام بالاتری داشتیم؛ اما ممکن است کارایی این دوربین در دنیای واقعی چشم‌گیر باشد.

نکس اس برای تأمین نیرو از یک باتری نسبتا بزرگ ۴۰۰۰ میلی‌آمپر ساعتی استفاده می‌کند و به‌ لطف شارژر ۲۲.۵ واتی عرضه‌شده به‌ همراه این گوشی، می‌توان باتری نکس اس را به‌سرعت شارژ کرد. محصول جدید ویوو از اندروید ۸.۱ اوریو به همراه چهارمین نسخه از رابط کاربری اختصاصی ویوو، موسوم به Funtouch OS استفاده می‌کند. این رابط از چندین بهینه‌سازی متکی به هوش مصنوعی نیز بهره‌ می‌برد.

در کنار موارد فوق، نکس اس به دستیار هوشمند اختصاصی ویوو، موسوم به Jovi نیز مجهز است و یک کلید اختصاصی هم در قسمت کناری گوشی برای فعال‌سازی آن در نظر گرفته شده‌. Jovi می‌تواند کارهایی مانند شناسایی تصاویر، اجرای اپلیکیشن‌ها و اجرای چندین فرمان صوتی مختلف را به انجام برساند. دوربین اصلی گوشی هم از قابلیت‌های متکی بر هوش مصنوعی بهره می‌برد؛ برای مثال می‌توان به تشخیص صحنه‌، فعال‌سازی حالت HDR، اعمال فیلتر و ترکیب تصاویر اشاره کرد.

بنا بر اعلام ویوو، پیش‌سفارش نکس اس از امروز (۲۳ خردادماه) شروع خواهد شد و از دوم تیرماه (۲۳ ژوئن) امکان خریداری این گوشی از فروشگاه‌های فیزیکی نیز میسر خواهد بود. نکس اس با حافظه‌ی داخلی ۱۲۸ گیگابایتی به قیمت ۴۴۹۸ یوآن (۷۰۲ دلار) به فروش خواهد رسید؛ این در حالی است که برای خرید مدل ۲۵۶ گیگابایتی باید مبلغ ۴۹۹۸ یوآن (۷۸۰ دلار) پرداخت کنید. در حال حاضر، عرضه‌ی این گوشی تنها به کشور چین محدود است و زمان عرضه‌ی بین‌المللی آن مشخص نیست. با توجه به این مسئله که ویوو ایکس ۲۱ یودی مدت‌ها پس از عرضه در چین به بازارهای جهانی راه پیدا کرد؛ احتمالا نکس اس نیز به این زودی‌ در بازارهای جهانی عرضه نخواهد شد. برای آگاهی از مشخصات کامل این این گوشی از جدول زیر استفاده کنید:

امروزه بازار ارز دیجیتال رونق فراوانی یافته است و اکثر افراد دوست دارند در این بازار سرمایه‌گذاری کنند. این کار همانند سایر فعالیت‌های تجاری با ریسک فراوانی همراه است؛ به‌خصوص اگر اطلاعات کافی و درستی در زمینه بازار ارزهای رمزپایه نداشته باشیم. به علت نوسان زیاد قیمت بیت‌کوین یا سایر ارزهای دیجیتال، شما می‌توانید در این بازار سود فراوانی به‌ دست آورید یا بالعکس دارایی و سرمایه خود را از دست بدهید. نیک داگلاس، نویسنده سایت لایف هکر، در این زمینه می‌گوید:

من هنگامی که ارزش آن پایین بود، حدود ۴۰۰ دلار بیت کوین خریداری کردم. سپس آن را در اختیار صرافی آنلاین و معروف Mt. Gox گذاشتم و مدتی بعد با ورشکستگی این صرافی، کل سرمایه‌ام را از دست دادم. سپس دوباره حدود ۲۱۰ دلار دیگر بیت کوین خریدم که ارزش آن اکنون به ۱۷۲ دلار کاهش یافته است. به این ترتیب می‌توان نتیجه گرفت که سرمایه‌گذاری در این بازار بیشتر شبیه قمار است. بنابراین به دنبال راه مفیدتری در این زمینه گشتم و با بازی بیت کوین فلیپ آشنا شدم. من تا به امروز حدود ۳۰۰ هزار دلار بیت‌کوین در این بازی از دست داده‌ام که البته این مبلغ واقعی نیست و من در این بازی با شیوه‌های بازار ارز رمز پایه بیشتر آشنا می‌شوم. 

با توجه به نوسان شدید بازار ارز دیجیتال، وارد شدن به این بازار بدون اطلاع دقیق از قوانین و شرایط آن باعث افزایش ریسک و از دست رفتن سرمایه می‌شود. یکی از روش‌های کاهش ریسک استفاده از بازی‌هایی است که شما را با مفاهیم و قوانین این بازار بدون ترس از دست رفتن سرمایه‌ آشنا می‌کنند. بیت کوین فلیپ یک بازی رایگان برای وب، اندروید و iOS است؛ البته گوگل به‌تازگی این بازی را از پلی استور حذف کرده است ولی سازندگان این بازی که گروهی از دانشجویان اهل کشور لتونی هستند و قبلا نیز بازاری برای این بازی‌ها به نام Tradin Games طراحی کرده‌اند، تلاش می‌کنند آن را به پلی استور برگردانند.

در این بازی شما می‌توانید ۲۴ نوع ارز مجازی رایج مانند بیت کوین، اتریوم، ریپل، مونرو، داگ کوین را بر اساس قیمت واقعی آن‌ها در بازار مبادلات ارز دیجیتال خرید و فروش کنید. این بازی علاوه بر قیمت لحظه‌ای و به‌روز هر ارز، توضیح مختصر و کوتاهی از تاریخچه آن در اختیار شما قرار می‌دهد . در واقع این برنامه ابزار آموزشی مناسبی برای افراد تازه‌کار و علاقه‌مند به بازار ارز رمز پایه است. بیت‌کوین فلیپ در ابتدا به‌صورت مجازی ۵۰۰۰ دلار در اختیار شما می‌گذارد و به شما اجازه می‌دهد که با شناسایی استراتژی‌های بازار، هربار بخش کوچکی از این مبلغ را معامله کنید. البته اگر قوانین مربوط را رعایت نکنید تمام دارایی خود را از دست خواهید داد. در مقابل اگر با یادگیری استراتژی‌های بازار پول خوبی کسب کنید، می‌توانید با لینک‌هایی که این بازی در اختیار شما قرار می‌دهد وارد بازار واقعی ارز رمزپایه شوید و با پول واقعی، ارز واقعی خریداری کنید.

این روزها فضای خرید اینترنتی و استفاده از سرویس‌های آنلاین به‌شدت در حال افزایش است؛ به گونه‌ای که حتی بسیاری از کاربرانی که پیش‌تر اعتماد و نظر مثبتی نسبت به استفاده از خدمات آنلاین و مبتنی بر اینترنت نداشتند، این روزها به کاربرد این سرویس‌ها روی آورده‌اند.

همین اعتماد و روی آوردن کاربران به سرویس‌ها و خدمات آنلاین باعث شد این نوع کسب و کار رشد کند و هر روز بیشتر شاهد افزایش تعداد این مدل فعالیت‌ در کشور باشیم. بر این اساس اکنون تعداد کسب‌وکارهای اینترنتی فعال در کشور به ۲۲ هزار رسیده است. رضا الفت نسب می‌گوید طی شش ماه گذشته به ۶۰۰ کسب و کار اینترنتی مجوز فعالیت داده شده است.

به گفته‌ی سخنگوی اتحادیه کسب و کارهای اینترنتی، یک درصد مجموع حجم خرده‌فروشی‌ها در کشور به‌صورت آنلاین صورت می‌گیرد که این میزان در ترکیه ۳ درصد، چین ۱۳ تا ۱۵ درصد و آمریکا و انگلیس ۶ تا ۸ درصد است.

بر اساس گزارش الفت نسب، به ازای هر ۳۵ نفر یک واحد صنفی در کشور راه‌اندازی شده که ۷ برابر نورم جهانی است؛ البته برای توسعه کسب و کار اینترنتی در بدنه دولت مشکلاتی وجود دارد و اگر بنا است که به اشتغال مورد نظر در بستر اینترنت دست پیدا کنیم، لازمه‌ی آن حمایت از کسب و کارهای اینترنتی است.

در همین راستا محسن رضایی، کارشناس حوزه کسب و کار اینترنتی، معتقد است در آینده حاکمیت در کسب و کارهای اینترنتی کمرنگ می‌شود و این فعالیت‌ها در فضای مجازی پررنگ‌تر خواهد شد، البته با وجود اهمیت کسب و کار اینترنتی، متأسفانه راهبرد خاصی برای این قبیل کسب و کار در کشور وجود ندارد.

لایتنینگ اولین بار در سال ۲۰۱۵ و همراه با آیفون ۵ رونمایی شد. این درگاه نسبت به نسل قبلی که یک درگاه ۳۰ پین عریض بود، یک ارتقاء مهم به‌حساب می‌آمد؛ هم از این نظر که فضای بسیار کمتری اشغال می‌کرد و به طراحان آیفوناجازه می‌داد از فضای جدید به‌دست‌آمده برای گنجاندن فناوری‌های جدید استفاده کنند و هم استفاده از آن برای کاربران بسیار ساده‌تر بود؛ به‌خصوص این‌که در آن روزگار هنوز USB-C وجود نداشت و دوطرفه بودن لایتینگ یکی از افتخارات صاحبان دستگاه‌های اپل بود.

اما به نظر می‌رسد عمر این درگاه به پایان خود نزدیک می‌شود. معرفی USB-C و استفاده گسترده آن در تمام دستگاه‌ها عرصه را بر لایتنینگ تنگ کرده است. امروز در بسیاری ار لپ‌تاپ‌ها این درگاه برای شارژ، انتقال تصویر و صدا مورد استفاده قرار می‌گیرد. حتی اپل در لپ‌تاپ‌هایش این درگاه را به‌صورت عمده مورد استفاده و تأکید قرار داده است؛ به‌گونه‌ای که در سال ۲۰۱۶ شاهد معرفی مک‌بوک بودیم، رایانه‌ای که فقط و فقط یک درگاه USB-C‌ دارد. بعد از آن در سایر لپ‌تاپ‌های اپل نیز همه درگاه‌ها حذف شد تا تنها درگاه موجود USB-C باشد. اتفاق جالبی که رخ داده این‌ است که امروز می‌توانید با استفاده از شارژر مک‌بوک و مک‌بوک‌ پرو گوشی اندروید خود را شارژ کنید؛ ولی آیفون را نه! شاید این یکی از اولین و عجیب‌ترین تناقضات موجود در اکوسیستم اپل باشد.

رشد گسترده استفاده از USB-C به علت طراحی خوب و کاربردی آن است. شما می‌توانید با استفاده از این درگاه علاوه بر کاربری معمولی یو‌اس‌بی برای انتقال اطلاعات، نمایش زنده صدا و تصویر، شارژ سریع و حتی اتصال کارت‌ گرافیک خارجی را نیز انجام دهید. همه این مزیت‌ها موجب شده است USB-C به‌مرور جایگزین تمام درگاه‌های قبلی مانند HDMI و جک ۳.۵ میلی‌متری صدا روی گوشی‌ هوشمند و رایانه‌ شود. حتی تاندربولت در نسخه سه از MiniDisplay Port به USB-C روی آورد. محبوبیت بالای این درگاه باعث شده است گستره وسیعی از ابزارهای جانبی برای گوشی‌ هوشمند و لپ‌تاپ‌ ساخته شود.

به نظر می‌رسد این دلایل کافی باشد تا اپل را متقاعد کند از لایتینگ دست بردارد و به سراغ استفاده از USB-C در آیفون برود. اما اپل همیشه راه و روش خاص خود را دارد و ممکن است هنوز هم استفاده از لایتنینگ را منطقی و توجیه‌پذیر بداند؛ به‌خصوص این‌که قطعا چنین مهاجرتی برای کاربران آیفون، آیپدو آیپاد دردسرآفرین خواهد بود. هنوز یک سال بیشتر از حذف درگاه ۳.۵ میلی‌متری و جایگزینی هدفون‌ها در این دستگاه‌ها نمی‌گذرد.

منابعی که خبر از حذف لایتنینگ می‎دهند، قبلا هم پیش‌بینی‌ها و گزارش‌های اشتباهی داده‌اند. بنابراین شاید هنوز زود باشد که بتوان با اطمینان از جایگزینی USB-C در آیفون صحبت کرد؛ اما به‌هرحال این تغییر اجتناب‌ناپذیر خواهد بود.

محققان می‌گویند نورهای درخشانی که در سراسر کهکشان راه شیری دیده می‌شود، احتمالا ابرهایی پر شده از الماس هستند که در اطراف ستاره‌های دور قرار دارند.

محققان مرکز تحقیقاتی " IAC" می‌گویند: اگر حیات بیگانه در منظومه شمسی وجود داشته باشد، روزی با استفاده از ماهواره‌ها و با جست‌جوی سیاره‌های فراخورشیدی، مشخص خواهد شد.

ساختار هرمی سطح سلول خورشیدی سیلیکون-پروسکایت، رکورد جدیدی را در بهره‌وری سلول‌های خورشیدی به جای گذاشت.

به عقیده‌ی بسیاری از کاربران و حتی کارشناسان، کنفرانس امسال WWDC یکی از بی‌هیجان‌ترین رویدادهایی بوده کهاپل در طول دوران فعالیت خود برگزار کرده است. ویژگی‌های اندک آی‌او‌اس، بی‌توجهی به کاربران اپل واچ و به‌روزرسانی جزئی تی‌وی او اس، چیزی جز دلسری با خود به ارمغان نیاوردند؛ با این وجود، سیستم‌عامل مک او اس با به‌روزرسانی موهاوی اندکی بهتر عمل کرد و توانست تا حدودی دلِ استفاده‌کنندگان خود را به‌دست آورد؛ اما این به معنای کامل بودنِ این سیستم‌عامل و رویکرد صحیح اپل در قبال سیستم‌عامل رایانه‌های شخصی خود نیست.

مقاله‌ای که در ادامه خواهید خواند، به قلم ساشا سگان به رشته‌ی تحریر در آمده که در آن به نقد سیاست اپل در قبال مک او اس و رایانه‌های مک پرداخته است. شما می‌توانید این مقاله را در ادامه مطالعه فرمایید.

در اینکه اپل نرم‌افزارهای خوبی را توسعه‌ می‌دهد هیچ شکی وجود ندارد و به عقیده‌ی نگارنده‌ی اصلی این مقاله، مک‌ او‌اس در استفاده‌ی روزمره عملکرد روان‌تری نسبت به ویندوز ارائه می‌کند. در حالی که ویندوز قدرت انجام کارهای خیره‌کننده را در دستانتان قرار می‌دهد؛ اما این سیستم‌عامل مک است که آرامش حقیقی را هنگام کارکردن با آن برایتان به ارمغان می‌آورد.

براساس داده‌های مؤسسه گارتنر، دستگاه‌های مک از حیث فروش سالانه در بازاری که فروش رایانه‌های شخصی با کاهش همراه بوده، توانسته خود را ثابت نگاه دارد؛ بنابراین می‌توان به این نتیجه رسید که اپل نسبت به دیگر رقبا، وضعیت بهتری در این بازار دارد و استرس کمتری او را آزار می‌دهد؛ با این حال کاربران حرفه‌ای این دستگاه‌ها به‌نظر می‌رسد که به دلیلِ دیگری رایانه‌های مک را به دستگاه‌های ویندوزی ترجیح می‌دهند. برای آن‌ها، این سیستم‌عامل مک‌ او اس است که در اولویت قرار دارد و سخت‌افزار همیشه پاشنه‌ی آشیلِ مک‌بوک‌ها و آیمک‌های کوپرتینویی‌ها بوده است. از آن‌جایی که سیستم‌عامل مک‌او‌اس تنها روی رایانه‌های اپل قادر به اجرا است، این افراد گزینه‌ی دیگری پیشِ‌روی خود ندارند و مجبورند به خرید این دستگاه‌ها تن دهند.

سال گذشته به یک رایانه‌ی مک نیاز پیدا کرده و مجبور شدم نسخه‌ی ۲۰۱۵ مک‌بوک پرو را خریداری کنم. بله، لپ‌تاپی را خریداری کردم که از سخت‌افزارِ سه سالِ پیش بهره‌ می‌برد؛ اما به عقیده‌ی من، از مدل‌های کنونی امکانات بیشتری را در اختیارم قرار می‌داد.

تغییرات سخت‌افزاری محصولات اپل در طی چند سالِ گذشته، بسیار بد و ناخوشایند بوده است. برای نمونه، مکانیزم جدید صفحه‌کلید اپل که از آن با نام «مکانیزم پروانه‌ای» یاد می‌شود، به راحتی و با ورود مقدار کمی از گرد و غبار به درونِ آن، صدمه می‌بیند و غیرفعال می‌شود. موردِ بعدی تاچ‌بار است که علیرغم تبلیغ‌های فراوان در رابطه‌ با نوآورانه‌بودنِ آن، درست به مانند اپُن‌داک و تاچ سه‌بعدی، با عدم استقبال توسعه‌دهندگان شخص‌ثالث مواجه شدند که در نتیجه باعث به حاشیه رانده شدنِ آن‌ها شد. با این حال قضیه به همین‌جا ختم نمی‌شود و اپل در جدیدترین مدل مک‌بوک‌های خود، حتی از اضافه‌کردنِ درگاه‌های مرسوم نیز دریغ کرده که صدمه‌ی بزرگی به‌تجربه‌ی کاربری افراد وارد می‌کند.

وقتی که کریگ فدریکی با هیجان فراوان، پشتیبانی مک او اس از گرافیک‌های جانبی را خبر می‌دهد، بیش‌از اینکه خوشحال‌کننده باشد، خنده‌دار است؛ زیرا اکثر کاربرانِ رایانه‌های اپل به کارت گرافیک‌ مجزا نیاز دارند نه واحد پردازش گرافیکی مجتمع اینتل Iris Plus که قدرت چندانی را ارائه نمی‌کند.

با این وجود، سیاست اپل همواره به‌گونه‌ای بوده که نقاط مثبت دستگاه‌هایش را در نظر مخاطب برجسته‌تر نشان می‌داده که همین موضوع باعث نادیده‌ گرفته‌ شدنِ ضعف‌های مک‌بوک‌های اخیر توسط خریداران شده است. ما همین موضوع را در رویداد فروردین‌ماه اپل با معرفی آیپد جدید نیز مشاهده کردیم. در حالی که اپل از این دستگاه به عنوان گزینه‌ای مناسب برای مدارس و محیط‌های آموزشی یاد می‌کرد؛ اما حوزه‌ی آموزشی همواره به دستگاه‌هایی نیاز دارد که علیرغم قیمتِ پایین‌تر، دوام بالاتری داشته باشد؛ از این حیث، آیپد جدید اپل فعلاً نتوانسته به هدفی که در حوزه‌ی آموزش در سر می‌پروراند، دست یابد.

به‌واسطه‌ی مک‌ها، اپل تعامل بین سیستم‌عامل آی او اس و مک او اس را روز به روز نزدیک‌تر و بهتر می‌کند. به‌نظر می‌رسد که آن‌ها با چنین کاری، تنها افرادی را هدف قرار می‌دهند که به دنبال رایانه‌ای جایگزین هستند و به باور من، آن‌ها مشتریانی را که به طرف سرفیس‌های مایکروسافت رفته‌اند، از دست خواهند داد.

حال باید به نظاره نشست و دید که با معرفی دستگاه‌های مکِ جدید و انتشار عمومی مک او اس موهاوی در پاییز امسال، آیا کاربران بیشتری به سوی پلتفرم مایکروسافت کوچ خواهند کرد یا برعکس این اتفاق رخ خواهد داد؟

شناخت نقاط قوت و ضعف، بخشی جدانشدنی از پیشرفت شخصی حرفه‌ای‌ها است. اگر نقاط قوت خود را ندانید، ممکن است نتوانید کارتان را با بهترین مهارت‌هایتان تطبیق دهید و حتی موفق به توسعه‌ی مهارت‌های خود در آینده نشوید. برای کمک به شناخت این نقاط قوت، مجموعه‌ای از ابزارهای ارزیابی به‌وجود آمده است.

همیشه یک نقطه‌ی قوت برجسته در میان دیگر نقاط قوت و ضعف افراد وجود دارد؛ شاید یک ویژگی، مهارت یا توانایی باشد که معمولا قوی‌تر از بقیه عمل می‌کند. دریک لواسور، یک سرهنگ پلیس دارای نشان‌های افتخار، نویسنده و ستاره‌ی شوهای تلویزیونی است؛ او به این نقاط قوت، قدرت‌های خارق‌العاده می‌گوید.

لواسور که از طرفداران داستان‌های دنباله‌دار ابرقهرمانی مانندانتقام‌جویان است، می‌گوید که تفاوت میان شما و همکارتان قابل مقایسه با تفاوت میان سوپرمن و مرد عنکبوتی است. هر دو دارای اهداف مشابهی هستند اما توانایی‌های استثنائی و مختص به آن‌ها کاملا متفاوت است. او در کتاب خود به‌نام «گوشه‌ی مخفی: نقاط قوت پنهانی خود را بیابید، تطبیق پیدا کردن را بیاموزید و اطمینان به پیروزی در بازی زندگی را به‌دست آورید» به این موضوع اشاره کرده است. او می‌گوید:

ما اغلب سعی می‌کنیم در جامعه مانند دیگران اقدام کنیم تا به موفقیت برسیم. اما حقیقت این است که باید کاری را انجام دهیم که برای خود ما موفقیت به‌بار آورده است.

ممکن است پیدا کردن این قدرت خارق‌العاده بیهوده به‌نظر برسد اما مشخص کردن نقاط قوت برتر به این طریق، می‌تواند به شناخت مزیت‌های حقیقی شما در دنبال کردن اهدافتان کمک کند. در ادامه به ذکر چهار سوال می‌پردازیم که در کشف قدرت‌های فوق‌العاده به کمک ما می‌آیند.

انجام چه کاری برای شما به‌نظر بی‌زحمت و آسان می‌رسد؟

به فعالیت‌هایی فکر کنید که روی انجام آن‌ها، تمرکز کامل دارید و بسیار ساده می‌توانید بهترین عملکرد را در آن نشان دهید. برخی در ارائه دادن و برخی در حل مسائل بسیار مشکل محاسباتی عالی باشند. ول نلسون، مشاور شغلی می‌گوید:

به‌دنبال یافتن زمینه‌هایی باشید که در آن‌ها بدون اعمال تلاش خاصی، می‌درخشید؛ این زمینه‌ها، شاخص‌های احتمالی برترین توانایی‌های شما هستند. زمینه‌ای که شما را در جریان انجام کاری می‌اندازد، زمینه‌ای است که احتمالا در آن مهارت بسیار بالایی حین انجام کار نشان می‌دهید؛ بهترین عملکرد در زمینه‌ای بروز پیدا می‌کند که در آن، زمان را از یاد می‌برید، احساس خوبی پیدا می‌کنید و نسبت به پروژه نیز نظر مساعدی دارید.

چگونه دیگران را شگفت‌زده می‌کنید؟

آیا پیش آمده که مرتبا اعلام کنید در زمینه‌ای، عملکرد خوبی دارید؟ آیا مردم برای مشاوره در مورد خاصی یا وارد شدن یا همکاری به پروژه‌ای از شما کمک می‌گیرند؟ به‌گفته‌ی لواسور این نوع بازخورد و درخواست کمک، نشان‌دهنده‌ی توانایی‌های خارق‌العاده‌ی شما هستند. او می‌گوید:

باید به گفته‌های دیگران در مورد خود اهمیت دهید. این شامل تمام صحبت‌ها از جمله نظرات و همین‌طور بررسی عملکردتان می‌شود. به‌دنبال الگوهایی در نظرات باشید که به شما سرنخ‌هایی از موارد تاثیرگذار و پنهان از نظر خودتان بدهد.

نلسون می‌گوید:

همواره مواردی از نقاط قوت ویژه وجود دارند که از چشم خود فرد پنهان می‌مانند؛ یا ممکن است که آن ویژگی‌ها را دست‌کم بگیرد چرا که این مهارت‌ها یا استعدادها به‌نظر آن‌ها بسیار بدیهی هستند. برخی اوقات، پرسیدن نظر همکاران یا مربیان در مورد نقاط قوت برجسته‌ی خود بسیار مفید است.

برای چه موردی حاضر به فداکاری هستید؟

دنی گوتنچت، مدیر عامل و موسس شرکت مشاوره‌ای استخدام و مدیریتی Pathways است؛ او همچنین یکی از نویسندگان کتاب «معنا در کار و زبان مخفی آن» است. دنی می‌گوید:

قدرت‌های خارق‌العاده‌ی ما، ترکیبی از اشتیاق و تسلط هستند. اشتیاق، فرد را خوشحال می‌کند، به اوانگیزه می‌دهد و او را مایل به انجام کار بیشتر می‌کند؛ حتی اگر نیاز به سخت کار کردن و فداکاری در آن مورد باشد. من علاقه دارم از مردم بپرسم که حین انجام چه کاری، احساس می‌کنند که زمان به راحتی می‌گذرد؟ آیا به‌حدی از کارتان لذت می‌برید که حاضر باشید برای آن بجنگید؟ برای مثال، ممکن است یک پرستار بگوید که به جنبه‌ی بالینی مراقبت از بیماران علاقه‌مند است؛ با وجود این حقیقت که این کار سخت و زمان‌بر است اما باعث می‌شود موارد بیشتری را بیاموزد و عملکرد بهتری داشته باشد. اگر علاقه‌ای عمیق به زمینه‌ای داشته باشید که باعث شود کارها را بهتر پیش ببرید، اوضاع چقدر متفاوت می‌شود؟ این سوالات به شما نشان می‌دهند که قدرت‌های خارق‌العاده‌تان چه مواردی هستند.

در چه موردی بی‌پروا هستید؟

به زمان و تجربه‌هایی فکر کنید که در آن‌ها اطمینان بالایی به خود داشته‌اید. آیا زمان‌هایی را تجربه کرده‌اید که احساس اطمینان و راحتی زیادی در مورد دست زدن به ریسک‌های حساب‌شده و به‌چالش کشیدن توانایی‌هایتان کنید؟ کیتی کسلی، روانشناس سازمانی، موسس و رئیس شرکت آموزش نیروی کار و توسعه‌ی Building Giants, LLC است؛ او همچنین نویسنده‌ی کتاب «غول‌های سازنده: سیستمی اثبات‌شده برای دگرگون کردن نیروی کار از طریق آموزش موثر» است. کیتی می‌گوید:

این سطح از راحتی، نشانه‌ای از وجود توانایی‌های بالقوه در آن زمینه‌ی کاری هستند. اغلب اوقات مواردی که در آنها عملکرد خوبی دارید، همان‌های هستند که از انجام‌شان لذت می‌برید. اگر هر روز کاری را انجام دهید که احساس عملکرد خوبی در آن دارید، روز خوبی را پشت‌سر گذاشته‌اید و با خود خواهید گفت: «من موثر واقع شدم. من یاد گرفتم. من قدم مثبتی برای رشد شرکت برداشتم. من مسئله‌ای را حل کردم. من همکاری خوبی را با تیم شرکت انجام دادم». این احساسات و افکار نشان‌دهنده‌ی این هستند که روی نقاط قوت خود کار می‌کنید.

چه موردی را واضح‌تر از دیگران درک می‌کنید؟

لواسور به‌عنوان یک محقق، یاد گرفته که مشاهده‌گر باشد. او به‌دنبال سرنخ‌های موجود در صحنه‌ی جرم می‌گردد و افراد را در زمان بازجویی تحت نظر می‌گیرد. اما همچنین از تجسم برای بهبود مهارت‌های خود استفاده می‌کند. او می‌گو‌ید:

با اختصاص زمان برای وارد شدن به یک موقعیت از لحاظ ذهنی، بینش فوق‌العاده‌ای نیز در مورد نقاط قوت و ضعف خود پیدا می‌کنم. من از زمان دبیرستان و برای فعالیت‌های مختلف به این تمرین مشغول بوده‌ام.

لواسور با تمرین ذهنی این روند احساس می‌کرد که در موقعیت‌های پرریسک، کار را به اتمام رسانده است و این موضوع به او اعتماد به نفس می‌داد. به‌علاوه، او می‌توانست نقاط قوت و موارد ساده برای خود، همچنین نقاط ضعف و دشوارتر را به‌وضوح مشاهده کند.

نلسون اشاره می‌کند که هر قدرت خارق‌العاده‌ای، یک پاشنه‌ی آشیل هم دارد. اگر در انگیزه‌دهی به دیگران و ساختن روحیه‌ی آن‌ها براساس توانایی‌هایشان مهارت دارید، ممکن است کم‌طاقت شوید. اگر در عیب‌یابی و تجزیه‌و‌تحلیل جزئیات مهارت دارید، ممکن است در برخورد با مردم و موقعیت‌هایی که ارائه‌کننده‌ی جزئیات دقیق و انتزاعی نیستند، درگیری پیدا کنید. او می‌گوید:

تمرین‌ها و ابزاری وجود دارند که می‌توانند در شناخت نقاط ضعف مرتبط با برخوردار بودن از نقاط قوت فوق‌العاده در درازمدت به کمک شما بیایند. هر چه بیشتر موردی را به‌عنوان نقطه‌ی قوت خود بشناسید، بیشتر آن را در معرض خطر نابود کردن قرار می‌دهید.

لواسور می‌گوید:

شفاف بودن در مورد نقاط قوت می‌تواند باعث ایجاد تغییرات قابل‌توجه در حرفه و زندگی شود. اولین قدم این است که نقاط قوت را شناسایی کنیم؛ چرا که همه‌ی ما انسان هستیم و توانایی دستیابی به اهداف را داریم اما راه از پیش تعیین‌شده‌ای برای آن وجود ندارد. پیش از شروع به انجام ماموریت، حتی پیش از گلاویز شدن با اهدافمان نیاز است خودآگاهی و درکمان از خود را بالا ببریم.

۲۰ سال قبل بود که مجله تایم، عکس مردی را به همراه چند گیاهان روی جلد خود چاپ کرد و اعلام کرد که این نژاد جدید برنج می‌تواند، کودکان جهان را نجات دهد. اما بعدها ثابت شد که این ادعا، چندان درست نبوده است. در سال‌های پس از آن، این گیاه که برنج طلایی نام داشت، هیچ زندگی را نجات نداده و هیچ کشاورزی این نوع برنج را نمی‌کارد و مشخصا، هیچکس هم برنج طلایی نمی‌خورد.

اما اکنون ممکن است، این رویه به طور کل تغییر کند، سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) این گیاه را تایید کرده و اعلام کرده است که برای خوردن برنج طلایی سالم است. به این ترتیب، ایالات متحده به چهارمین کشوری تبدیل شد که برنج طلایی را تایید می‌کند. و شاید پس از سه دهه مناقشه، اینک بحث به سود گیاهان اصلاح ژنتیکی پیش برود. پیش از این، کشورهای استرالیا، نیوزیلند و کانادا، مجوز کاشت و مصرف برنج طلایی را صادر کرده بودند.

سازمان غذا و داروی آمریکا در بیانیه‌ی رسمی خود اعلام کرد که برنج جدید برای مصرف کنندگان امن است. این سازمان اعلام کرد:

بر اساس اطلاعاتی که موسسه بین‌المللی پژوهش‌های برنج (IRRI) در اختیار سازمان غذا و دارو قرار داده، هیچ نگرانی در خصوص مصرف برنج طلایی وجود ندارد.

برنج طلایی یکی از قدیمی‌ترین ارگانیسم‌های اصلاح شده ژنتیکی (GMO) محسوب می‌شود. تفاوت این برنج با دیگر برنج‌ها این است که DNA این برنج به‌گونه‌ای تغییر یافته که گیاه قادر به تولید ویتامین A شود. کمبود ویتامین A، عامل اصلی نابینایی در کودکان است و خطر بیماری و مرگ ناشی از عفونت های شدید را افزایش می دهد. بر اساس گزارش سازمان بهداشت جهانی (WHO)، سالانه ۲۵۰ تا ۵۰۰ هزار کودک به دلیل کمبود این ویتامین نابینا می‌شوند.

ایده صلاح ژنتیکی برنج برای نخستین بار در دهه‌ی ۱۹۹۰ مطرح شد و پژوهشگران توانستند در سال ۲۰۰۰، برنج طلایی اصلاح ژنتیکی را تولید کنند. تاکنون ایده برنج طلایی، حمایت بسیاری از جوامع بشر دوستانه را در برداشته است. بنیاد راکفلر و بنیاد بیل و ملیندا گیتس، از پیشرفت آن حمایت کرده‌اند، در همین حال، پاپ فرانسیس شخصا برنج طلایی را برکت داده است.

اما مردم هنوز مخالف گیاهان اصلاح شده ژنتیکی هستند. بیش از نیمی از کشورهای اروپایی، کشاورزان را از کاشت گیاهان اصلاح شده ژنتیکی منع کرده‌اند و مرکز پژوهش‌های پیو گزارش کرده است که تقریبا ۴۰ درصد آمریکایی‌ها فکر می‌کنند که گیاهان اصلاح شده ژنتیکی برای سلامتی مضرند. فیلیپین، یکی از کشورهایی است که در مورد گیاهان اصلاح شده ژنتیکی، برخورد راحتی داشته، اما این کشور در سال ۲۰۱۶، مجموعه قوانینی نظارتی را در مورد گیاهان اصلاح ژنتیکی به تصویب رساند.

تفاوت برنج طلایی با دیگر برنج‌های سنتی در این است که DNA این برنج به‌گونه‌ای تغییر یافته که گیاه قادر به تولید ویتامین A شود

در همین حال،‌ سازمان مدافع محیط‌زیست صلح سبز (Greenpeace) این تغییر را تشویق کرده و از آنجایی‌که این سازمان همواره از مواضع محافظه‌کارانه‌ نسبت به گیاهان اصلاح شده ژنتیکی حمایت کرده، اعلام کرده که این دست قوانین نشان می‌دهد که دانشمندان به اندازه کافی در مورد تاثیر زیست محیطی این گیاهان مطمئن نیستند.

گروه‌های دیگری هم مخلاف برنج طلایی هستند. در سال ۲۰۰۱، سازمان محیط زیستی در انگلستان به نامفرندز آو ارث (Friends of the Earth) اعلام کرد که روش‌های ارزان‌تری هم برای جبران کمبود ویتامین A وجود دارد. اشاره این سازمان محیط زیستی، به قطره‌های یونیسف بود که به هزینه‌ی ناچیزی معادل ۴ سنت، کمبود این ویتامین را در کودکان جبران کند.

MASIPAG که یک گروه حامی کشاورزان فقیر است، در سال ۲۰۱۳ اعلام کرد که برنج طلایی تنها برای شرکت‌های زیست فناوری، منفعت دارد و پول‌های زیادی را به سوی آن‌ها سرازیر می‌کند. حتی در سال ۲۰۱۳، فعالان دو سازمان مخالف گیاهان اصلاح ژنتیکی، شالیزارهای برنج طلایی را در فیلیپین تخریب کردند.

اکنون ایالات متحده، چهارمین کشوری است که اعلام می‌کند، برنج طلایی خطری برای سلامتی ندارد و ممکن است که کشورهای دیگر هم از رویه این کشور پیروی کنند. ایالات متحده بخشی از یک گروه بین‌المللی به نام گروه ابتکار جهانی برای مشاوره علمی مرتبط به غذا (GIFSA) است که توصیه‌هایی در مورد ایمنی مواد غذایی فراهم می‌کند و کشورهای عضو این گروه اجازه استفاده از مواد غذایی و داروهای مورد تایید سازمان غذا داروی آمریکا را در کشورهای خود می‌دهند. اگر چه سه کشور دیگر هم برنج طلایی را تایید کرده‌اند، اما این کشورها، قدرت اجرایی لازم برای تغییر استانداردهای بین‌المللی غذایی در بین ۱۸۶ کشور دیگر را ندارند.

اما همه‌ی این مسائل، تنها چالش‌های قانونی کاشت برنج طلایی هستند. در واقع موضوع دیگر کاشت این محصول است. نشریه‌ی مادر جونز در سال ۲۰۱۶، گزارشی را منتشر کرد که نشان می‌داد، برنج طلایی ممکن است برای کاشت چندان مطلوب نباشد. در واقع، گفته می‌شود که برنج طلایی بازدهی بالایی نسبت به برنج سنتی ندارد و کاشت این محصول، ممکن است که برای کشاوران منفعت زیادی نداشته باشد. اما تایید سازمان غذا و داروی آمریکا، هنوز برگ برنده‌ی برنج طلایی است و به تدریج این محصول به‌طور گسترده‌ای پذیرفته خواهد شد. و شاید وعده‌ای که نشریه‌ی تایم دو دهه‌ی قبل داده بود، به واقعیت بدل شود و برنج طلایی بتواند کودکانی زیادی را در سراسر جهان نجات دهد.