وقتی بنیان‌گذار و گرداننده‌ی یکی از بزرگ‌ترین شبکه‌های اجتماعی جهان باشید، تصور اینکه بدون لپ‌تاپ به انجام کارهایتان بپردازید، دشوار است؛ اما به‌ نظر می‌رسد، جک دورسی، مدیرعامل و بنیان‌گذار توییتر، از این قضیه مستثنا است. 

مدیرعامل توییتر این هفته به شهر سیدنی سفر کرد تا درباره‌ی تلاش‌های شرکت تحت رهبری‌اش برای مقابله با اخبار کذب و ترول‌های توییتر در راستای تقویت مکالمات مهم در این شبکه‌ی اجتماعی صحبت کند. با توجه به اهمیت این موضوع که شبکه‌های اجتماعی کنونی می‌توانند دموکراسی و گفتگوهای حولِ آن را به مردم دیکته‌ کنند، جهان رویکردی جدی‌ در قبال آن اتخاذ کرده است.

با این حال خبر کنونی ما به مورد فوق مربوط نمی‌شود؛ بلکه به پاسخی مربوط است که جک دورسی به خبرنگارِ حاضر در جلسه ارائه کرد.

در طی این جلسه، یکی از خبرنگاران با یادآوری عکش مشهورمارک زاکربرگ که در آن، وب‌کم لپ‌تاپش را با چسب پوشانده بود، از دورسی سؤال کرد که آیا وی نیز برای جلوگیری از رصد‌ شدن، چنین کاری انجام می‌دهد؟ پاسخی که دورسی به این سؤال داد غیرم نتظره و در جای خود عجیب بود.

او در پاسخ به این خبرنگار گفت:

من لپ‌تاپ ندارم!

پس از این گفته، سکوت سنگینی بر جمع حاضر شد تا اینکه خبرنگاری پس از وقفه‌ای کوتاه، شروع به خندیدن با صدای بلند کرد و ناگهان حضار نیز با خنده‌های خود به او پیوستند.

وقتی که خنده‌ی حضار به پایان رسید، دورسی صحبت خود را ادامه داد و گفت:

من همه‌ی کارهایم را با گوشی‌ام انجام می‌دهم. این موضوع برای من مهم است؛ زیرا تمام اعلان‌های مربوط به دیگر اپلیکیشن‌ها را خاموش کرده‌ام و تنها روی یک اپلیکیشن تمرکز دارم. در واقع اکنون به‌جای اینکه توسط لپ‌تاپ حجم زیادی از محتوا را روبروی خود قرار بدهم، تنها یک برنامه‌ دارم.

او علاوه بر گفته‌ی فوق، بیان داشت که اخیراً کارهای تایپی زیادی نمی‌کند؛ در عوض ترجیح می‌دهد که دیگران این کار را برای وی انجام دهند.

پژوهشگران با استفاده از یک لیزر قدرتمند که از خود اشعه ایکس ساطع می‌کند، مقداری آب را در کمتر از ۱۰ پیکوثانیه (هر پیکوثانیه برابر با یک تریلیونم ثانیه است) از دمای اتاق (۲۰ درجه سانتی‌گراد) به ۱۰۰ هزار درجه سانتی‌گراد رساندند. این مجموعه‌‌ی آزمایشی که می‌توان آن را سریع‌ترین گرم‌کننده‌ی آب نامید، حالتی عجیب و ناشناخته از آب را تولید کرد. از این رو پژوهشگران امیدوارند با مطالعات بیشتر، درباره خواص عجیب و ناشناخته‌ی آب که فراوان‌ترین و مهم‌ترین مایع کره‌ی زمین است، اطلاعات بیشتری کسب‌کنند. این مشاهدات همچنین کاربردهایی در زمینه‌ی، کاوش‌های بیولوژیکی و آشنایی با لیزر‌های اشعه‌ی ایکس دارد. تیم کارل کالمان از طرف موسسه CFEL و دانشگاهآپسالا سوئد مسئول انجام این پژوهش بودند و گزارش خود را در ژورنال PNAS منتشر کردند.

پژوهشگران با استفاده از لیزر الکترون آزاد در آزمایشگاه SLAC (زیرمجموعه دانشگاه استنفورد) در آمریکا، شلیک‌های بسیار شدید و فوق‌العاده کوتاهی از اشعه‌ای ایکس را به جریانی سریع از آب داشتند.

کالمان می‌گوید:

کار ما روش متداولی برای به جوش آوردن آب نیست!

در حالت معمول، وقتی آب را گرم می‌کنیم، تکان‌خوردن مولکول‌ها بیشتر و بیشتر می‌شود. در حالت مولکولی، گرما رابطه‌ی مستقیمی با حرکت دارد؛ هرچه جسمی گرم‌تر شود، سرعت حرکت مولکول‌هایش بیشتر خواهدشد. به‌عنوان مثال در اجاق گاز یا اگر کمی دقیق‌تر باشیم، در مایکروفر به‌وسیله‌ی گشتاور مغناطیسی که ایجاد می‌شود، سرعت حرکت مولکول‌های آب بیشتر شده و آن‌ها متناوبا، جلو و عقب می‌روند که در نهایت این عمل باعث انتقال گرما شده و غذای‌ ما گرم یا پخته می‌شود.

کالمان  در ادامه توضیح می‌دهد:

سازوکار ایجاد گرمایش در پژوهش ما، اساسا متفاوت است.

پرتوهای پرانرژی ایکس، الکترون را از داخل مولکول آب، خارج می‌کنند؛ بنابراین تعادل بار الکتریکی بر هم می‌خورد و اتم در واکنش به این نیروی دفع‌کننده، شروع به حرکت ناگهانی و سریع می‌کند، به بیان دیگر، با خارج شدن الکترون از داخل مولکول و برهم خوردن تعادلی که باعث شده‌ بود، برآیند تمام نیروهای ذرات زیراتمی، صفر و اصطلاحا اتم در حالت پایدار باشد، پروتون‌ها شروع به دفع یک‌دیگر می‌کنند و در ادامه اتم حرکت می‌کند تا دوباره به حالت پایدار خود برسد! 

آب در کمتر از ۷۵ فمتوثانیه، از حالت مایع به حالت پلاسما تغییر فاز می‌دهد. پلاسما حالتی است که در آن اتم‌ها، الکترون از دست داده‌اند و به صورت یون گازی هستند

اولوف جانسون، یکی دیگر از نگارنده‌های این مقاله می‌افزاید:

اما هنگامی که آب از حالت مایع خود به پلاسما تبدیل می‌شود، تغییری در چگالی‌اش ایجاد نمی‌شود، زیرا اتم‌ها در این زمان اندک، جابه‌جایی قابل توجهی نداشته‌اند. این حالت عجیب از ماده، ویژگی‌های مشابه بسیاری با پلاسمای خورشید و گاز موجود در سیاره بزرگ مشتری دارد، اما چگالی‌اش کمتر و در عین‌حال گرم‌تر از هسته زمین است.

پژوهشگران برای اعتبار بخشیدن به روند شبیه‌سازی، اندازه‌گیری دقیق را نیز در دستور کار خود قرار دادند. اندازه‌گیری و شبیه‌سازی در کنارهم، می‌تواند ابزار مناسبی برای، افزایش اطلاعات عمومی درباره آب و در عین‌حال بررسی حالت عجیب آن باشد.

جانسون تاکید می‌کند:

آب، حقیقتا مایع عجیبی است، شاید اگر همین ویژگی‌های عجیب نبود، بسیاری پدیده‌ها نظیر حیات در کره‌ی زمین وجود نداشت!

آب ویژگی‌های استثنایی و خاصی را در خود جای داده‌است؛ چگالی غیرعادی و بالابودن گرمای ویژه، گوشه‌ای از ناهنجاری‌های این مایع است. باتوجه به برنامه‌ریزی‌های مرکز جهانی آب، در آینده‌ای نه‌چندان دور، ویژگی‌های خاص و منحصربه‌فرد دیگری از این مایع کشف خواهدشد و نتایج به‌دست‌آمده، اهمیت زیادی برای فعالیت‌‌های بشری دارد.

کِنِت بیرین، دیگر نویسنده‌ی این مقاله ادامه می‌دهد:

این مطالعه و بررسی، جدا از اهمیتی که در زمینه‌ی بنیادی علم دارد، باعث آشنایی بیشتر با لیزر‌های پرتوی ایکس می‌شود؛ چرا که غالبا از این دستگاه برای یافتن ذرات زیرات زیراتمی استفاده می‌شود و کاربرد فراوانی در آزمایش‌هایی دارد که شامل مایعات و لیزرپرتوایکس هستند.

در حقیت می‌توان گفت، هرنمونه‌ای را که کریستال نباشد، اگر در مقابل پرتوایکس قرار دهیم، ساختار هسته‌اش به شیوه‌ای که ما مشاهده و در مقاله تجزیه‌وتحلیل کردیم، تخریب می‌شود!

نیکسور تیمنیو، یکی دیگر از پژوهشگران کلیدی حاضر در این مطالعات در پایان گفت:

اندازه‌گیری‌ها نشان می‌دهد که پس از شلیک پرتوایکس و بر هم‌ زدن تعادل، در ۲۵ فمتوثانیه‌ی اول، هیچ‌گونه تغییری در ساختار ایجاد نمی‌شود، اما پس از ۷۵ فمتوثانیه، تغییرات کاملا مشهود و قابل دیدن است. مشاهدات‌ و همچنین بررسی‌های‌ما، می‌تواند باعث ایجاد تکنیک‌های بهتر و موثرتری برای آشکارسازی تک‌مولکول‌ها یا دیگرذرات بسیار ریز، به وسیله لیزر پرتوایکس بشود!

بر اساس توصیه‌ی انجمن پزشکی قلب آمریکا (AHA)، خوردن یک تا دو وعده ماهی در هفته به کاهش خطر سکته و بیماری‌های قلبی کمک می‌کند. قبلا نیز در یک بیانیه‌ی علمی AHA در سال ۲۰۰۲، در مورد مزایای اسیدهای چرب امگا ۳ موجود در ماهی برای سیستم قلبی‌-عروقی صحبت شده بود.

در دستورالعمل غذایی سال‌های ۲۰۱۵ تا ۲۰۲۰ راهنمای رژیم غذایی آمریکایی‌ها، خوردن حداقل دو وعده ماهی در هفته به‌منظور تأمین متوسط ۲۵۰ میلی‌گرم ایکوساپنتائنوئیک اسید (EPA) و دوکوزاهگزائنوئیک اسید(DHA) که اسیدهای چرب امگا ۳ موجود در غذاهای دریایی هستند، توصیه شده است.

این توصیه‌ی AHA که در ژورنال Circulation منتشر شد، در نتیجه‌ی مطالعات مشاهده‌ای به‌ دست آمده است. در این مطالعه‌ی مشاهده‌ای، پژوهشگران نتایج سلامتی افرادی را که گرایش به خوردن ماهی دارند، با افرادی که تمایل به خوردن ماهی ندارند، مقایسه می‌کنند. البته نمی‌توان گفت این نوع مطالعات، بی‌نقص هستند؛ عوامل زیادی وجود دارند که دانشمندان از آن ها بی‌خبرند یا قادر به ثبت آن‌ها نیستند و طبیعتا همه‌ی این موارد نتایج را تحت تأثیر قرار می‌دهند.

برای مثال اگر افراد مصرف‌کننده‌ی ماهی به منابع بهتر یا مراقبت‌های بهداشتی بهتری دسترسی داشته باشند، نتیجه واقعی چه خواهد شد؟ همچین اگر مصرف‌کنندگان ماهی دارای عادات سلامتی قلب دیگری مانند ورزش یا داشتن دوستان بیشتر باشند چه می‌شود؟ بنابراین یک مطالعه‌ی مشاهده‌ای ارتباطات را نشان می‌دهد؛ ولی قادر به اثبات رابطه‌ی علت‌ و معلول نیست. پس باید ببینیم آیا این نتایج از طریق دیگر مطالعات برای مثال پژوهش‌های آزمایشگاهی نیز تأیید می‌شود یا خیر. در واقع در پژوهش‌های زیادی نقش اسیدهای چرب امگا ۳ در ساختار و عملکرد سلول‌ها و بافت‌ها به تأیید رسیده است. برای مثال این اسیدهای چرب در غشای سلولی قرار می‌گیرند و عملکرد پروتئین‌های مختلف را در غشا تحت تأثیر قرار می‌دهند. آن‌ها در کنترل التهابی که در بدن پیش می‌آید نیز نقش دارند.

باید بدانید برای تأمین این مواد لازم نیست حتما یک رژیم غذایی سرشار از ماهی داشته باشیم. طبق توصیه‌ی AHA، مصرف فقط صد گرم ماهی کافی است؛ با این حال بیشتر مردم همین مقدار ماهی را هم مصرف نمی‌کنند. البته از این نظر تمام ماهی‌ها یکسان نیستند؛ برخی از ماهی‌ها دارای اسیدهای چرب مفید بیشتری هستند. در جدول زیر مقادیر اسیدهای چرب مفید در برخی از انواع ماهی آمده است.

در نظر داشته باشید که این توصیه‌ها در مورد ماهی تازه‌ای است که با مواد دیگری مخلوط نشده باشد. هر چه به ماهی مواد بیشتری اضافه شود، وعده‌ی غذایی بیشتر از ماهی خالص و خواص آن فاصله می‌گیرد.

یک موضوع دیگر، نگرانی در مورد سطوح بالای جیوه‌ای است که در برخی انواع ماهی مشاهده شده. سطوح بالای جیوه روی عملکرد مغز، قلب، کلیه، ریه و سیستم ایمنی تأثیر نامطلوب می‌گذارد. سطوح جیوه در ماهی‌های بزرگ شکارچی مانند کوسه، شمشیرماهی، کاشی ماهی، ماهی خالخالی،‌ نیزه ماهی و رافی نارنجی بالاتر است. جیوه‌ای که ماهی‌های کوچک می‌خورند در نهایت به ماهی‌های بزرگ‌تری که در بخش بالاتر زنجیره غذایی قرار دارند، می‌رسد.

پلی‌گراف یا دروغ سنچ ابزاری است که بر اساس تغییرات فیزیولوژیکی مثل تغییر فشار خون، عرق کردن بدن، تغییر ضربان قلب و ...، نتیجه‌گیری می‌کند که فرد در حال دروغ گفتن است. سیستم‌های قدیمی دروغ سنج، تنها میزان برانگیخته شدن فرد و تغییر حالات فیزیولوژیکی وی را رصد می‌کنند که این حالت‌ها ممکن است در اثر عصبانیت، تنش و حالات روحی فرد به‌ وجود آمده باشد. به همین دلیل نمی‌توان پلی‌گراف‌های قدیمی را به‌عنوان ابزاری دقیق و قابل اعتماد در پروسه‌های حقیقت‌یابی مورد استفاده قرار داد.

فناوری مبتنی بر هوش مصنوعی در تلاش است برای همیشه با پلی‌گراف‌های قدیمی خداحافظی کند و به‌جای مانیتورینگ تغییرات فیزیولوژیکی‌، بررسی دقیق‌تری روی تغییرات حرکات چشم، تغییر لحن صدای فرد، وضعیت نشستن سوژه و عواملی از این دست داشته باشد تا پروسه حقیقت‌یابی دقیق و قابل اعتمادی ایجاد کند و راست را از دروغ تشخیص دهد. قطعا یکی از طرفداران این فناوری دروغ سنج مبتنی بر هوش مصنوعی، آزادی‌خواهان مدنی خواهند بود.

پلی‌گراف‌ها چقدر قابل اعتماد هستند؟

در فیلم‌های سینمایی دیده‌ایم که فرد در بازجویی در مقابل دستگاه دروغ سنج می‌نشیند و پاسخ سئوالات را می‌دهد؛ ولی این پلی‌گراف‌های قدیمی چقدر قابل اعتماد هستند؟ آیا واقعا می‌توان به آن‌ها به‌عنوان ابزار حقیقت یاب اعتماد کرد؟ همان‌طور که گفته شد از آنجایی که پلی‌گراف‌های قدیمی مبتنی بر تغییرات فیزیولوژیکی نتیجه راست و دروغ را مشخص می‌کنند، نتایج آن‌ها قابل اعتماد نیست. همین مسئله باعث شده است نسل جدید دروغ سنج‌های کامپیوتری مبتنی بر هوش مصنوعی مورد توجه قرار گیرد تا بتواند فاکتورهای متعدد و بیشتری را در جلسات حقیقت‌یابی مورد توجه و تجزیه و تحلیل قرار دهد. 

سازمان امنیت ملی ایالات متحده و نهادهای دولتی کانادایی و اتحادیه اروپا،‌ مشغول بررسی و آزمون سیستم دروغ‌سنج جدیدی مبتنی بر هوش مصنوعی موسوم به AVATAR هستند. این سیستم دروغ‌سنج جدید با نام آواتار، توسط محققان دانشگاه ایالتی سن‌دیگو و دانشگاه آریزونا طراحی شده است. در جلسه حقیقت‌یاب، آواتار سؤالاتی از سوژه می‌پرسد. زمانی که سوژه به سؤالات استاندارد در مورد اسلحه یا روش تولید آن پاسخ می‌دهد، وضعیت وی به‌صورت کامل و البته دیجیتال مانیتور می‌شود تا اگر مورد مشکوکی مشاهده شود،‌ سوژه برای ارائه توضیحات اضافه به بخش پاسخگویی به مأموران امنیتی منتقل شود. 

آرون الکینز، استادیار سیستم‌های مدیریت اطلاعات ایالت سن دیگو، معتقد است: 

این سیستم می‌تواند تغییر وضعیت چشم‌ها، تغییر لحن صدا، تغییرات وضعیت نشستن یا ایستادن سوژه را تجزیه و تحلیل کند و اگر خطر بالقوه‌ای را تشخیص داد،‌ اعلام کند. حتی اگر سوژه انگشتان دست خود از استرس بچرخاند،‌ آواتار آن را تشخیص می‌دهد.

الکینر معتقد است که این سیستم دقتی بین ۶۰ تا ۸۰ درصد دارد که دقت بالایی به نظر نمی‌رسد؛ ولی باید در نظر بگیرید که دقت آواتار از قدرت تشخیص انسان بالاتر است. دقت تشخیص انسان، بین ۵۴ تا ۶۰ درصد است. آواتار یا سیستم ارزیابی و تشخیص حقیقت در زمان واقعی، تنها سیستم دروغ‌سنج دیجیتال معرفی‌شده برای حقیقت‌یابی نیست و شرکت Converus نیز ماه گذشته سیستمی به نام EyeDetect معرفی کرد. آزمون حقیقت‌یابی در عرض ۳۰ دقیقه‌ برگزار می‌‌شود و بر اساس تغییرات حرکات چشم و بررسی کامپیوتری مبتنی بر هوش مصنوعی، می‌تواند متوجه شود سوژه دروغ می‌گوید یا خیر. این محصول جدید به‌عنوان مدرک صحت گفته‌های یکی از متهمان دادگاه نیومکزیکو از سوی هیئت منصفه پذیرفته شد. در دادگاه سؤالاتی از متهم در مقابل این دستگاه دروغ‌سنج پرسیده شد و دادگاه نتیجه بررسی EyeDetect را پذیرفت.

تدو میکلزن، مدیرعامل شرکت Converus، در بیانیه‌ای گفت:

استفاده از EyeDetect در دادگاه، نقطه عطفی در تاریخچه استفاده از دروغ‌سنج‌ در روند قضاوت محسوب می‌شود. وکلا می‌توانند برای پرونده‌های پیچیده خود از این فناوری استفاده کنند.

همچنین کلانتری در نیومکزیکو از EyeDetect در آزمون استخدامی خود استفاده کرد. شرکت Converus سازنده و طراح این محصول، توجه خاصی به درخواست‌های سیاستمداران علاقمند به این فناوری نشان می‌دهد. ظاهرا استفاده از این فناوری در دادگاه، کلانتری و برخی مکان‌های دیگر شایع شده است و با کمک آن می‌توان دادگاه‌های محاکمات مدنی را به‌راحتی برگزار کرد.

جی استنلی، تحلیلگر و سیاستمدار ارشد اتحادیه‌ی آزادی‌های مدنی آمریکا (ACLU)، می‌گوید:

یادگیری ماشین فناوری روز دنیا است و متخصصان دنبال این هستند که چگونه از آن در حوزه‌های مختلف کاربردی استفاده کنند. یکی از مشکلات اصلی در مورد دروغ‌سنج‌ها این است که واقعا نمی‌توانند بین وضعیت روحی و درونی فرد و محرک‌های بیرونی تمایزی قایل شوند.

ACLU، با سیستم‌های دروغ‌سنجی دهه ۱۹۵۰ مخالف است و پلی‌گراف‌ها را در روند حقیقت‌یابی مؤثر نمی‌داند. استنلی در پست وبلاگ خود در سال ۲۰۱۲ نیز به همین موضوع اشاره کرده بود:

از دهه ۱۹۷۰ تاکنون گفته‌ایم که حتی اگر دستگاه‌ دروغ سنج بتواند در حد قابل قبولی دقیق باشد یا فناوری‌های دقیق‌تری در حقیقت‌یابی معرفی شود، به دلیل نقض قوانین مربوط به آزادی‌های مدنی نمی‌توانیم نتایج آن‌ را بپذیریم. تکنیک‌های ذهن‌خوانی با متمم‌های چهارم و پنجم قانون اساسی ایالات متحده در تناقض هستند و به‌علاوه کرامت انسانی را زیر سؤال می‌برند.

کار eventListener این است که گوش‌به‌زنگ ایجاد یک رویداد باشد. برای آشنایی با این مقوله در ادامه این جلسه همراه زومیت باشید.

بیایید با یک مثال ساده شروع کنیم. فرض کنید یک دکمه دارید که می‌خواهید به محض کلیک روی آن یک پیغام الرت به کاربر نمایش داده شود. در جلسات قبل یاد گرفتیم که این کار را می‌توانیم با قرار دادن یک اتریبیوت onclick روی المان اچ‌تی‌ام‌ال انجام دهیم. در این جلسه این کار را با کمک یک eventListener کلیک انجام می‌دهیم. 

برای اضافه کردن یک eventListener در جاوا اسکریپت از متد addEventListener استفاده می‌کنیم. برای اضافه کردن این متد به المان اچ‌تی‌ام‌ال ابتدا باید این المان را انتخاب کنیم. سپس متد addEventListener را به همراه دو پارامتر ثابت و همیشگی آن می‌نویسیم. این دو پارامتر یکی نوع رویداد است که می‌تواند کلیک، رفتن ماوس، خارج شدن ماوس و ... باشد و پارامتر دوم، فانکشن یا اتفاقی است که مي‌خواهیم بعد از رویداد اجرا کنیم. مثال زیر را ببینید تا درک بهتری از این صحبت‌ها داشته باشید.

HTML

<button id="btn">کلیک کنید</button>

JavaScript:

document.getElementById("btn");

حالا وقت آن رسیده است تا addEventListener را بدان اضافه کنیم. در این مثال ما می‌خواهیم بعد از رویداد کلیک یک آلرت نمایش داده شود. پس یک فانکشن بدون نام الرت برای این اتفاق می‌نویسیم.

document.getElementById("btn").addEventListener("click",function(){ alert("سلام به زومیت خوش آمدید") })

همین مثال را می‌توانیم برای رویداد دیگری مثل رفتن ماوس روی المان بنویسیم:

document.getElementById("btn").addEventListener("mouseover",function(){ alert("سلام به زومیت خوش آمدید") })

نکته دیگری که در رابطه با اضافه کردن eventListener به المان‌ها وجود دارد این است که می‌توانید هر تعداد رویداد که دوست دارید، به یک المان اضافه کنید. یعنی می‌توانید برای همین دکمه که در بالا مثال زدیم،  ویداد رفتن ماوس روی المنت، رویداد برداشتن ماوس از روی المنت و رویداد کلیک را به‌صورت همزمان داشته باشید. در زیر این موضوع را مشاهده می‌کنید.

var element = document.getElementById("btn");

element.addEventListener("mouseover",function(){ alert("قرار دادن ماوس بر روی المان") });

element.addEventListener("click",function(){ alert("کلیک بر روی المان") });

element.addEventListener("mouseout",function(){ alert("برداشتن ماوس از روی المان") });

برای نوشتن eventListener ها نیازی نیست که حتما فانکشن مورد نظر را به‌صورت ناشناس و در داخل خود پارامتر eventListener بنویسیم. در واقع برای خواناتر شدن کد، باید سعی کنید از این نحوه نوشتن اجتناب کنید. به همین خاطر همیشه باید یک فانکشن دارای نام را تعریف کنید و سپس این فانکشن را بدون قرار دادن پرانتز، به‌عنوان پارامتر eventListener بنویسید. مثال زیر را ببینید تا مفهوم را بهتر متوجه شوید.

var element = document.getElementById("btn");

element.addEventListener("click", sayHello);

function sayHello() {

   alert ("HELLO");

}

همانطور که مشاهده می‌کنید، نام فانکشن sayHello را بدون پرانتز به‌عنوان پارامتر دوم addEventListener نوشته‌ایم. بدین ترتیب بعد از اتفاق افتادن رویداد کلیک این فانکشن صدا زده خواهد شد.

حذف eventListener

اگر قصد برداشتن یک رویداد از روی یک المنت را داشته باشید، کافی است از متد removeEventListener استفاده کنید. این متد از شما دو پارامتر می‌گیرد. پارامتر اول نام رویدادی است که قصد حذف آن را دارید و پارامتر دوم فانکشنی است که بعد از حذف این رویداد اجرا می‌شود. در مثال زیر می‌خواهیم رویداد کلیک را که در بالاتر به دکمه اضافه کرده‌ایم از آن حذف کنیم. برای این کار به همان سادگی که آن را اضافه کرده‌ایم، حذف می‌کنیم:

element.removeEventListener("click",remove)

function remove() {

   alert ("eventListener removed");

}

بدین ترتیب دیگر رویداد کلیک روی این المان فعال نخواهد بود.

سخن پایانی 

این آخرین جلسه از آموزش جاوا اسکریپت بود. تنها یک بخش دیگر برای اتمام این دوره باقی مانده و آن هم انجام یک پروژه آموزشی ساده برای تکمیل آموخته‌هایمان است. امیدواریم تا اینجای کار قدم مثبتی در آموزش و پرورش نیروهای فنی‌تر برداشته و شما را با مقدمات دنیای جاوا اسکریپت به‌خوبی آشنا کرده باشیم. هر گونه پیشنهاد و انتقاد شما در برگزاری دوره‌های با کیفیت‌تر یاری خواهد کرد. 

هنگامی که اپل دو گوشی آیفون ۶ و آیفون ۶ پلاس را به بازار عرضه کرد، گزارش‌های بسیاری در مورد کار نکردن صفحه لمسی دریافت شد و برخی کاربران از اپل شکایت کردند.کوپرتینویی‌ها تصمیم گرفتند به شکایت‌ها و اعتراضات پاسخ بدهند و در نهایت اعلام کردند که آمار خرابی‌ نمایشگر گوشی‌های یادشده تعداد محدودی بوده و این معضل به دلیل درست استفاده نکردن از گوشی اتفاق افتاده است و مربوط به شرکت نمی‌شود. با همین استدلال، اپل برای تعمیر گوشی‌هایی که با مشکل کار نکردن تاچ مواجه بودند،‌ ۱۴۹ دلار از مشتری دریافت می‌کرد.

اپل معتقد بود آیفون ۶ در تست مقاومت عملکرد خوبی از خود نشان داده است و کاربرانی که ادعا می‌کنند گوشی آن‌ها در اثر زمین خوردن دچار مشکل شده‌ است، قطعا خودشان به شکل نامناسب و خارج از عملکرد معمول گوشی،‌ آن‌ را تحت فشار قرار داده‌اند. کار به جایی رسید که کوپرتینویی‌ها تصمیم گرفتند از خبرگزاری‌ها و اصحاب رسانه دعوت کنند مقاومت آیفون ۶ مورد آزمایش قرار دهند و با تهیه ویدیویی مقاومت این گوشی را به نمایش بگذارند. این تصمیم کوپرتینویی‌ها نشان‌دهنده‌ی ضعف استحکام بدنه گوشی‌های آیفون قبلی بود؛ ولی اپل برای نجات از حواشی آیفون ۶ به این تصمیم تن داد.

حال بعد از گذشت یک سال و نیم از این ماجرا، اسناد و مدارک درون سازمانی اپل مربوط به شکایت‌های دادگاه نشان می‌دهد که کوپرتینویی‌ها از ابتدا می‌دانستند که آیفون ۶ در حدود ۳.۳ برابر از آیفون ۵ اس مقاومت بیشتری در مقابل خم شدن از خود نشان می‌دهد و در تست مقاومت قطعا پیروز میدان خواهد بود؛ اما شاید بپرسید آیفون ۶ پلاس برادر بزرگ‌تر آیفون ۶ چطور؟ آیفون ۶ پلاس نیز حدود ۷.۲ برابر استحکام بیشتری نسبت به آیفون‌های قبل از خود در مقابل خم شدن نشان می‌دهد. پس مشکل کاربرانی که از اپل شکایت کرده بودند، چه بود؟ اگر آیفون ۶ و آیفون ۶ پلاس در تست مقاومت، استحکام خوبی از خود نشان می‌دهند چرا این کاربران با مشکل مواجه شدند؟

اسناد مربوط به آزمایش تست مقاومت آیفون ۶ و آیفون ۶ پلاس که به‌صورت درون‌سازمانی بایگانی شده بود،‌ به دست خبرگزاری Motherboard رسید که بخشی از اسناد مربوط به پرونده شکایت در دادگاه بودند. شاکیان پرونده ادعا کرده بودند که اپل مشتریان خود را گمراه کرده است. اپل گفته بود هر دو گوشی مقاومت بالایی دارند و در تست خم کردن از باقی گوشی‌های آیفون قوی‌تر هستند. ولی وقتی کاربران تصمیم گرفتند تست خم کردن را روی گوشی خود اجرا کنند، متأسفانه با معضل کار نکردن صفحه لمسی مواجه شدند. برخی کاربران هم ادعا کرده بودند که گوشی در جیبشان خم شده است.

در نهایت مشخص شد وقتی گوشی تحت فشار یا در معرض خم شدن قرار می‌گیرد،‌  چیپ مربوط به مدار مجتمع (IC)‌ از برد خارج می‌شود که علت بروز این مسئله، فقدان ماده چسبند‌ه‌ای به نام «Underfill» در تراشه است. Underfill برای اتصال مدارهای مجتمع به برد به کارمی‌رود و جزو لایه‌های مهم در طراحی برد منطقی محسوب می‌شود. در نهایت روش اتصال نامناسب تراشه به مدار منطقی و عدم استفاده از Underfill،‌ باعث می‌شود وقتی گوشی تحت فشار قرار می‌گیرد تراشه از برد جدا شود و صفحه نمایش لمسی گوشی به درستی کار نکند که به آن «Touch Disease» گفته می‌شود. اسناد و مدارک نشان می‌دهد اپل از ابتدا از این معضل در گوشی‌های آیفون ۶ و ۶ پلاس مطلع بوده است. 

لوسی کوه، قاضی دادگاه منطقه‌ای ایالات متحده، معتقد است:

یکی از بزرگ‌ترین نگرانی‌های اپل پیش از عرضه‌ی آیفون‌ها (آیفون ۶ و ۶ پلاس)، مقاومت کمتر آن‌ها در برابر خمش نسبت به نسل‌های قبلی بود.

این موضوع نشان می‌دهد که اپل قبل از فروش محصولات خود،‌ به این موضوع مهم واقف بوده و با علم به اینکه آیفون‌ ۶ و آیفون ۶ پلاس چه نقاط قوت و ضعفی دارند، آن‌ها را روانه‌ی بازار کرده است. بر اساس اسناد و مدارک درون‌سازمانی، اپل مشکل مربوط به تراشه روی برد گوشی‌های آیفون را یک سال بعد از عرضه‌ی آیفون ۶ به بازار، در ماه می ۲۰۱۶ برطرف کرد. 

ظاهرا اپل پس از بررسی موضوع متوجه شد که برای جدا نشدن چیپ روی برد باید آن‌ را تقویت کند و از Underfill برای این کار کمک بگیرد تا وقتی کاربر قصد دارد گوشی را خم کند،‌ با مشکل جدا شدن تراشه از روی برد مواجه نشود. ظاهرا برد مدل‌های قبلی آیفون چنین مشکلی نداشتند و این مسئله تنها در گوشی‌های آیفون ۶ و ۶ پلاس مشاهده شده است.

کوپرتینویی‌ها در نهایت وجود چنین مسئله‌ای را در برد آیفون ۶ تأیید کردند،‌ ولی هزینه‌ی تعمیر را بر عهده‌‌ی خود مشتری گذاشتند و همان‌طور که گفته شد، اگر کاربری به دلیل قطعی چیپ از برد گوشی با معضل کار نکردن صفحه نمایش مواجه می‌شد، باید ۱۴۹ دلار هزینه تعمیر می‌پرداخت و کوپرتینویی‌ها هیچ هزینه‌ای تقبل نمی‌‌کردند.

در چند هفته آینده انتظار برای رونمایی از خودروی عضلانی فورد موستانگ شلبی GT500 مدل ۲۰۲۰ به پایان خواهد رسید تا خبرهای خوبی از محصول جدید فورد موستانگ بشنویم. تصاویر جاسوسی، این خودروی عضلانی را به‌شدت پوشیده نشان می‌دهند؛ اما می‌توان به برخی از ویژگی‌های ظاهری آن دسترسی پیدا کرد. در ادامه نگاهی کوتاه خواهیم داشت به برخی از مهم‌ترین تغییرات و ویژگی‌های خودروی اسپرت فورد موستانگ شلبی GT500 مدل ۲۰۲۰ که در کلاس پونی‌ کار (زیر شاخه‌ای از خودروهای عضلانی آمریکایی) عرضه می‌شود.

 تصویر رسمی، این خودرو را از نمای بالا نشان می‌دهد که با رنگ آبی مخصوص شلبی و نوارهای مسابقه‌ای دوگانه سفید مزین شده است. این ویژگی در تمامی مدل‌های پیشین تکرار شده بود، اما به نظر می‌رسد که خودروی اسپرت فورد موستانگ شلبی GT500 مدل ۲۰۲۰ کمی پیشرفته‌تر از پیشینیان خود ظاهر شود.

یک دریچه بزرگ روی کاپوت وجود دارد تا به‌طور ایده‌آل تأکیدی بر شایعه قدرت  ۷۰۰ اسب بخار باشد. همچنین می‌توانیم مجموعه‌ای از گلگیرهای برجسته، ورودی‌های هوای منحصربه‌فرد در سپر جلو و بال عقب را در نمای ظاهری جدیدترین مدل خودروی عضلانی فورد موستانگ شلبی GT500 ببینیم. اکنون می‌دانیم که شلبی حتی جلوپنجره مشبک گسترده‌تری به همراه اسپویلر و اسپلیتر بزرگ در جلوی خودرو ارائه می‌دهد. بال عقب بزرگ شباهت بسیاری بهشورولت کامارو ZL1 دارد و از نسخه شلبی GT350 تهاجمی‌تر به نظر می‌رسد؛ آن‌طور که گفته می‌شود،‌ این بال عقب از فیبر کربن ساخته شده است. 

هنوز معلوم نیست دقیقا از کدام پیشرانه، زیر کاپوت فورد موستانگ شلبی GT500 استفاده شود؛ اما شایع شده است که پیشرانه ۵.۲ لیتری خورجینی هشت سیلندر مجهز به سوپرشارژر با نام رمز پردتور (Predator) می‌تواند گزینه‌ای مناسب برای تولید ۷۰۰ اسب بخار قدرت باشد. با توجه به شایعات، به نظر می‌رسد که پیشرانه فورد موستانگ شلبی GT500 از مدل‌های مورد استفاده در شورولت کامارو ZL1 (مدل معمولی و 1LE) با ۶۵۰ اسب بخار قدرت و نیزدوج چلنجر و چارجر هل‌کت بهتر خواهد بود. 

برخلاف مدل شلبی GT350، خودروی عضلانی فورد موستانگ شلبی GT500 از میل‌لنگ ۹۰ درجه سنتی استفاده می‌کند و مشتریان می‌توانند از بین گزینه‌های جعبه‌دنده دستی و مدل دوکلاچه انتخاب کنند. گزینه‌های مربوط به جعبه‌دنده خودرو پیش از این در یک ویدئوی جاسوسی منتشر شده است و می‌توان به یقین در مورد آن اظهار نظر کرد. 

با توجه به بهره‌گیری از پیشرانه قدرتمند ۷۰۰ اسب بخاری، مشتریان فورد موستانگ شلبی GT500 نباید انتظار قیمت پایینی برای آن داشته باشند. این خودروی عضلانی در آینده نزدیک که وارد بازار شود، به‌عنوان رقیب شورولت کامارو ZL1 و دوج چلنجر SRT هل‌کت شناخته خواهد شد. هر کدام از این دو خودرو دارای محدوده قیمت خوبی هستند که از ۶۰ هزار دلار آغاز می‌شوند. احتمال می‌رود که اولین نسخه تولیدی خودروی عضلانی و اسپرت فورد موستانگ شلبی GT500 تا پایان سال جاری میلادی یا حتی اوایل سال آینده در نمایشگاه خودرو دیترویت رونمایی شود. 

هفته‌ی گذشته، ایسر از رایانه‌های دسکتاپ مخصوص گیمینگ سری نیترو ۵۰ رونمایی کرد. بر اساس گزارش ایسر، سری نیترو ۵۰ برای کسانی است که به دنبال قدرت پردازشی بالا هستند؛ قدرتی که فقط در رایانه‌های دسکتاپ می‌توان از آن بهره‌مند شد. این سری از رایانه‌های ایسر به نسل هشتم پردازنده‌های اینتل Core مجهز شده‌اند و کارت‌ گرافیک شرکت‌های انویدیا و AMD وظیفه‌ی ارائه‌ی تجربه‌ای نرم و روان در بازی‌های سنگین را بر عهده دارند.

کیس رایانه‌های این سری سیاه‌رنگ با طراحی و نورپردازی خاص است. نور ال‌ای‌دی به شکل V در بالای کیس خودنمایی می‌کند تا ظاهر دستگاه را به رایانه‌های گیمینگ شبیه کند؛ هرچند ابعاد ۱۶ در ۳۵ در ۳۴ سانتی‌متری دستگاه حکایت از اندازه‌ی کوچک‌تر آن نسبت به کیس‌های معمول گیمینگ دارد.

در خصوص مشخصات داخلی، نیترو ۵۰ به پردازنده‌های نسل هشتم اینتل کور مجهز است. ایسر در پایین‌ترین مدل نیترو ۵۰ از پردازنده‌ی چهار هسته‌ای i3-8100 با کلاک ۳.۶ گیگاهرتز استفاده کرده و در مدل‌های بالاتر به ترتیب پردازنده‌ی شش هسته‌ای i5+ 8400 با کلاک ۲.۸ و پردازنده‌ی شش هسته‌ای و ۱۲ ریسمانی i7+ 8700 را به کار برده است. این دستگاه‌ها تا سقف ۶۴ گیگابایت رم دوکاناله‌ی DDR4-2666 در خود جای می‌دهند و علاوه بر این از مموری اپتان اینتل پشتیبانی می‌کنند. کارت‌های گرافیک‌ متنوعی در این سری به کار رفته است. از شرکت انویدیا گزینه‌های جی‌تی‌ایکس ۱۰۵۰، ۱۰۵۰ تی‌آی و همچنین ۱۰۶۰ و ۱۰۷۰ در دسترس هستند و از شرکت AMD کارت گرافیک RX 580X به کار گرفته شده است. در مدل‌های پایین کارت‌های گرافیک‌ انویدیا ممکن است در اجرای بازی با نرخ ریفرش بالا دچار مشکل شوید؛ اما در مدل‌های ۱۰۶۰ به بالا چنین مشکلی وجود نخواهد داشت.

در بخش ذخیره‌سازی، دو گزینه‌ی ۳ ترابایت HDD و ۵۱۲ گیگابایت SSD در نظر گرفته شده است. نیترو ۵۰ در بخش صوت، به موتور صوتی کریتیو ساند BlasterX 360 مجهز شده است و اتصالات آن کارت شبکه‌ی Dragon LAN، وای‌فای 802.11ac 2Tx2R، بلوتوث ۵.۰ را شامل می‌شود. همچنین داک شارژ بی‌سیم جهت شارژ دستگاه‌هایی که از آن پشتیبانی می‌کنند در نظر گرفته شده است.

دسکتاپ‌های گیمینگ ایسر نیترو ۵۰ از همین ماه در خاورمیانه با قیمت پایه‌ی ۱۱۶۴ دلار، از ماه آینده در شمال آمریکا و انگلستان با قیمت پایه‌ی ۷۹۹ دلار و یک ماه بعد در چین با قیمت پایه‌ی ۹۳۸ دلار عرضه خواهند شد.

شایعه‌ای که پیش از این در مورد سوبارو WRX STI منتشر شده بود، اکنون به حقیقت پیوسته‌ است و به نظر می‌رسد برند ژاپنی قصد دارد مدل ۲۰۱۹ این خودرو را با پیشرانه ۲.۵ لیتری باکسر مجهز به توربوشارژر به قدرت ۳۱۰ اسب بخار عرضه کند. این میزان قدرت خروجی، ۵ اسب بخار بیش‌تر از پیشرانه مورد استفاده در مدل کنونی و مطابق با خروجی نسخه ویژه سوبارو WRX STI تایپ RA است که با تیراژ محدود به ۵۰۰ دستگاه تولید شده بود.

 افزایش جزئی در قدرت خروجی پیشرانه سدان سوبارو WRX STI به لطف استفاده از ورودی جدید هوا و همچنین اگزوز عملکردی جریان بالا محقق شده است. علاوه بر این، سوبارو از پیستون‌های قوی‌تری در مدل ۲۰۱۹ این خودرو بهره می‌برد و واحد کنترل الکترونیکی (ECU) خودرو نیز با تغییراتی روبه‌رو شده است. یکی دیگر از اصلاحات سخت‌افزاری مدل جدید سوبارو WRX STI در جعبه‌دنده‌ی دستی ۶ سرعته دیده می‌شود که با نسبت دنده سوم برای دست‌یابی به شتاب بیش‌تر به‌روزرسانی شده است. استفاده از این ویژگی باعث می‌شود خریداران قبل از اضافه کردن هر گزینه اختیاری دیگری، مبلغ ۳۶,۵۹۵ دلار فقط به خاطر نصب جعبه‌دنده‌ی جدید برای مدل پایه بپردازند. 

اگر خریداران تمایل به دریافت نسخه معمولی WRX باشند، سوبارو می‌تواند با دریافت ۲۷,۱۹۵ دلار برای مدل پایه از پیشرانه ۲.۰ لیتری با ۲۶۸ اسب بخار قدرت در زیر کاپوت استفاده کند. تغییرات مدل سال باعث می‌شود صفحه نمایش لمسی استاندارد ۶.۵ اینچی برای سیستم اطلاعات و سرگرمی با قابلیت ادغام با اندروید اتو و اپل کارپلی در اختیار مشتریان قرار بگیرد. 

خودروی سدان سوبارو مدل ۲۰۱۹ با نسخه ویژه سری خاکستری (Gray) برای هر دو مدل WRX و WRX STI در دسترس خریداران قرار می‌گیرد. تیراژ تولید مدل WRX تنها به ۷۵۰ دستگاه خودرو محدود خواهد شد؛ اما WRX STI با تیراژ ۲۵۰ دستگاه عرضه می‌شود. نسخه ویژه سری خاکستری سوبارو WRX با قیمت ۳۲,۵۹۵ دلار عرضه خواهد شد و از جعبه‌دنده‌ی معمولی ۶ سرعته برای انتقال قدرت به چرخ‌ها بهره می‌برد. این مدل براساس تیپ WRX پریمیوم ساخته می‌شود و رنگ خاکی خاکستری، رینگ‌های ۱۸ اینچی سیاه، آینه‌های برقی تاشو و لوگوی کریستال سیاه سیلیکا را به‌عنوان تجهیزات اختصاصی ارائه می‌دهد. 

سری خاکستری اختصاصی‌تر سوبارو WRX STI با همان اصلاحات ولی همراه با رینگ‌های ۱۹ اینچی عرضه خواهند شد. هزینه خرید این سری ۳۹,۶۹۵ دلار برآورد می‌شود و دارای کالیپر ترمز نقره‌ای برمبو با لوگوی STI سیاه است و در داخل کابین، صندلی‌های ریکارو (Recaro) همراه با صندلی برقی ۸ جهته برای راننده، دکمه فشاری استارت و دسترسی بدون کلید وجود دارد.

اگر علاقه‌مندان ترجیح بدهند که برای خرید مدل‌های نسل بعدی سدان سوبارو WRX منتظر بمانند، باید بدانند این محصولات تا انتهای دهه کنونی عرضه نخواهند شد. هنگامی که سوبارو در نهایت یک مدل جدید STI تولید کند، احتمالا از پیشرانه ۲.۵ لیتری کنونی استفاده نخواهد کرد؛ زیرا خودروساز ژاپنی اشاره کرده که برای این مدل، پیشرانه کوچک‌تری را به‍عنوان بخشی از سیستم محرکه هیبریدی در نظر گرفته است. انتظار می‌رود که از پیشرانه احتراق داخلی برای انتقال قدرت به چرخ‌های جلو استفاده شود؛ درحالی‌که موتور الکتریکی قدرت خود را برای بهره‌گیری از سیستم تمام چرخ محرک (AWD)‌ به محور عقب انتقال می‌دهد. در نتیجه تبدیل سوبارو به خودروی هیبریدی، شاهد کاهش مصرف سوخت محصولات آینده و انتشار آلاینده‌های مضر برای محیط زیست خواهیم بود. 

۷۰ درصد از سطح زمین با آب پوشانده شده و منبع حیات و محل زندگی تعداد بی‌شماری از موجودات زنده است، اما سؤالی همواره محل مناقشه دانشمندان بوده: آب از کجا آمده است؟ دانشمندان فرضیه‌های مختلفی در مورد چگونگی به‌وجود آمدن آب در زمین مطرح کرده‌اند. ممکن است آب از همان ابتدای شکل‌گیری زمین در سیاره‌ی ما وجود داشته است. در حالت دیگر ممکن است آب توسط دنباله‌دارها یا اجرام کیهانی دیگر به زمین وارد شده باشد. فرضیه‌ی دیگر، این است که شاید سیارک‌ها آب را به زمین آورده‌اند.

سیارک‌ها، اجرام سنگی در اندازه‌های مختلف هستند که در دوره‌های مختلفی و گاهی اوقات به تعداد زیاد به زمین برخورد کرده‌اند. بیش از چهار میلیارد سال پیش، سیاره‌ی ما در دوره‌ای موسوم به آخرین بمباران سنگین، توسط سیارک‌های زیادی بمباران شد. نمونه‌های سیارک‌ها و به‌ویژه نوع کندریت کربن‌دار، نشان می‌دهد سیارک‌ها حاوی آب هستند؛ اما به‌عقیده بسیاری از دانشمندان، آب در حرارت شدید ناشی از برخورد سیارک‌ها به زمین، بخار می‌شود.

اما آر. تریک دالی، پژوهشگری از آزمایشگاه فیزیک کاربردی دانشگاه جان هاپکینز و پیتر اچ. شولتز، دانشمند علوم سیاره‌ای از دانشگاه براون، آزمایش‌هایی در مقیاس کوچک انجام داده‌اند که نشان می‌دهد ممکن است آب  سیارک‌ها به‌وسیله‌ی سنگ‌های زمین جذب شده باشد. این دو پژوهشگر نتایج یافته‌های خود را در ژورنال Science Advances منتشر کرده‌اند.

دالی دوره‌ی دکترای خود را در دانشگاه براون می‌گذارند و شولتز، مشاور او در دانشگاه براون است. این دو از توپ عمودی ۲٫۵ متری ناسا در مرکز پژوهشی ایمس بهره بردند. این توپ عمودی از دهه‌ی ۱۹۶۰ به‌منظور بررسی برخوردهای سرعت بالا مورد استفاده قرار می‌گیرد و بخشی از پروژه‌ی آپولو بوده است.

این دو در آزمایش خود، در فضای خلأ سنگی به‌اندازه‌ی نخود فرنگی به‌ نام آنتیگوریت و شبیه مواد کربنات کربن‌دار را به یک نمونه‌ی سنگ آذرین که زمین را شبیه‌سازی می‌کرد، شلیک کردند.این توپ از فاصله‌ای حدود ۳ متری و با سرعتی بیش از ۱۷ هزار کیلومتر در ساعت (پنج برابر سرعت یک گلوله) به سنگ آذرین شلیک کرد. در این سرعت بالا، انرژی برخورد باعث ایجاد حرارتی شد که برخی از آب آنتیگوریت را تبخیر کرد؛ اما سنگ آذرین ذوب‌شده به وسیله‌ی همجوشی با تکه‌های آنتیگوریت، مقادیری از آب را جذب کرد. به‌عنوان مثال، در شلیک از زاويه‌ی ۴۵ درجه‌ای، حدود ۳۰ درصد از آب توسط يک ماده شيشه‌اي (که در اثر حرارت بالای ناشی از برخورد به وجود آمد) و مخلوطي از ترکيب ذوب و سنگي که برش (سنگی شامل بسیاری از قطعات کوچک‌تر به هم متصل) نامید می‌شود، جذب شد.

اگر چنین اتفاقی در برخورد سیارک‌های واقعی رخ داده باشد، این آب ممکن است که بعدها به شکل بخار از جریان‌های گدازه آزاد شده باشد و به شرایطی که باعث ایجاد حیات شده، کمک کرده باشد. دکتر شولتز می‌گوید این آب تمام آب‌های زمین را شامل نمی‌شود؛ اما یافته‌های جدید می‌تواند برای اثبات فرضیه‌ی آورده شدن آب به وسیله‌ی سیارک‌ها به زمین، اهمیت زیادی داشته باشد. دالی به Gizmodo گفت:

 اگر این برخوردها توانسته‌اند آب را در سیارات در حال شکل‌گیری دیگر منظومه‌های سیاره‌ای جذب کنند - موضوعی که به‌ دلایل مختلفی به آن باور داریم - بسیاری از سیارات باید در سطح یا درون خود آب داشته باشند. اگر این آب مایع (و نه بخار آب یا یخ) باشد، یکی از سه عنصر کلیدی حیات در این اجرام کیهانی وجود دارد.

کاترین آلتوگ، پژوهشگری از دانشگاه برن در سوئیس که در این پژوهش جدید شرکت نداشت، می‌گوید این آزمایش نتیجه‌ای عالی دارد و مهم‌تر از همه، نشان می‌دهد که آزمایش‌های واقعی به‌جای صرفا بحث در مورد مدل‌های شبیه‌سازی، تا چه حد مهم هستند. او گفت:

 بر اساس مدل‌های شبیه‌سازی‌شده، برخی از دانشمندان با این فرضیه‌ که سیارک‌ها آب را به‌ زمین آورده‌اند، موافق نیستند. آن‌ها ادعا می‌کنند که بر اثر برخورد تمام آب بخار می‌شود. اما این آزمایش نشان داد احتمالا سیارک‌ها منبع آب‌های زمین بوده‌اند.

اما منشأ آب‌های زمین یک بحث مناقشه‌آمیز بین دانشمندان است و یک آزمایش نمی‌تواند به‌تنهایی پاسخی برای این جدل طولانی باشد. علاوه بر این، آزمایش دالی و شولتز، یک آزمایش مقیاس کوچک است و نمی‌تواند یک آزمایش کامل محسوب شود.