طبق اعلام اخیر Qualcomm Incorporated (شرکت مادری که بخش فناوری‌های آن را باعنوان Qualcomm Technologies) می‌شناسیم، این شرکت به‌ همراه فیسبوک در حال توسعه‌ی اینترنت پرسرعت برای فناوری تراگراففیسبوک هستند. آن‌ها می‌خواهند این کار گسترده را با توسعه‌ی یک سیستم وایرلس چندگرهی بر اساس فناوری ۶۰ گیگاهرتزی شرکت کوالکام انجام دهند. هدف آن‌ها از همکاری با تولیدکنندگان و اپراتورهای اصلی موبایل در سیستم ارتباطی زمینی مورد نظرشان، ارتقاء سرعت، بهره‌وری و کیفیت اتصال اینترنت است؛ آن‌هم تنها با بخشی از هزینه‌هایی که برای توسعه‌ی فیبر نوری انجام می‌شود.

کوالکام، خانواده‌های QCA6438 و QCA6428 از تراشه‌های pre-802.11ay خود را با فناوری تراگراف ادغام خواهد کرد. این کار باعث می‌شود تولیدکنندگان بتوانند با استفاده از طیف ۶۰ گیگاهرتزی بدون لایسنس و ارائه‌ی دسترسی وایرلس ثابت (FWA) به مشتریان مناطق شهری، ارتباطاتی با پهنای باند گسترده و سرعت بالا به آن‌ها ارائه دهند. درواقع سازندگان، موج میلی‌متری (mmWave) از نوع ۶۰ گیگاهرتزی برای کاربران خود فراهم خواهند کرد. طبق برنامه‌ی فعلی، شرکت‌ها در اواسط سال ۲۰۱۹ نسخه‌ی آزمایشی طرح را امتحان خواهند کرد. طیف موج میلی‌متری اصطلاحی است که به پهنای باند بین ۳۰ تا ۶۰ گیگاهرتز اطلاق می‌شود و احتمالا در توسعه‌ی نسل پنجم ارتباطات داده، بیشتر از آن خواهیم شنید.

فناوری تراگراف فیسبوک از طریق شبکه‌ای بر اساس یک بک‌هال وایرلس (Backhaul: در علم ارتباطات به بخشی از شبکه‌ی کلی گفته می‌شود که نقش واسط را میان شبکه‌ی مرکزی و سایر زیرشبکه‌های مرتبط بازی می‌کند) موج میلی‌متری، از اتصال پهنای باند پشتیبانی می‌کند. این فناوری بر اساس استاندارد pre-802.11ay ایجاد شده و بهبودهایی هم توسط تراشه‌ی بخش فناوری‌های کوالکام به آن اضافه شده است.

افزون بر این، نرم‌افزار سیستم هم بین کوالکام و فیسبوک ادغام شده است تا از عملیات بیرونی مؤثر پشتیبانی و از ایجاد تداخلدر محیط‌های متراکم جلوگیری کند. کوالکام بخش بک‌هال خارجی را با کمک شماری از از پیشرفت‌های به‌دست‌آمده‌ در این حوزه از قبیل پروتکل TDMA، گره‌های هماهنگ‌شده‌ی زمانی، پیوند کانال و مجموعه‌ی آنتنی بزرگ بهبود بخشیده است تا بر موانع بزرگ در محیط‌ شهری متراکم فائق آید، مناطق بیشتری را پوشش بدهد در نهایت، هزینه و زمان را کاهش دهد.

ارویند گای، معاون بخش محصولات کوالکام اتروس (یکی از زیرشاخه‌های فناوری‌های کوالکام)، می‌گوید:

همکاری ما با فیسبوک باعث ورود فناوری‌های پیشرفته 11ad و pre-11ay به بازار خواهد شد و پردازش پهنای باند را افزایش و هزینه‌ی اپراتورها را کاهش خواهد داد. ترکیب کنترل‌کننده‌ی ابری تراگراف و معماری TDMA با نرخ پیوند ۱۰ گیگابیت برثانیه‌ای کوالکام، مصرف برق پایین و تکنیک‌های کاهش تداخل اولیه، رؤیای اتصال گیگابیتی را به حقیقت بدل خواهد کرد.

یائل مگوایر، معاون اتصالات فیسبوک، می‌گوید:

ما از همکاری با بخش فناوری‌های کوالکام برای پیشبرد به‌کارگیری فناوری‌های pre-802.11ay و 802.11ad از نوع ۶۰ گیگاهرتزی و همچنین ساخت یک اکوسیستم قوی تعامل مقابل براساس تراگراف هیجان‌زده هستیم. هدف ما از تراگراف، ارائه‌ی دسترسی سریع و با کیفیت به مردم مناطق شهری است تا آن‌ها بتوانند فرصت‌ها و جوامع جدیدی بسازند.

چندی پیش، گوگل از سرویس جدید خود با نام یوتیوب موزیک رونمایی کرد. این سرویس که بر استریم موسیقی تمرکز دارد، آمده است تا در این عرصه با رقبای بزرگی چون اسپاتیفای و اپل موزیک به رقابت بپردازد. حال پس از گذشت ۶ روز از انتشار این خبر، یوتیوب به وعده‌ی خود عمل کرد و دسترسی زودهنگامی که پیش‌تر قول داده بود، برای افرادی که در وب‌سایت رسمی ثبت‌نام کرده‌اند، فراهم کرد.

از امروز، تنها تعداد مشخصی از کاربران می‌توانند به‌صورت محدود از این اپلیکیشن استفاده کنند و ویژگی‌های آن‌ را مورد بررسی قرار دهند؛ همچنین در صورت مشاهده‌ی مشکل در این برنامه، می‌توانند از طریق بخش مشخص‌شده، آن را به اطلاع تیم توسعه‌دهنده برسانند.

برطبق گفته‌ی گوگل، این اپلیکیشن برای پیشنهاد آهنگ‌های مورد علاقه‌تان از الگوریتم‌های پیشرفته هوش‌مصنوعی ویادگیری ماشین استفاده خواهد کرد. این الگوریتم‌ها بر اساس سلایق موسیقی شما، مدام در حال یادگیری خواهند بود و به تناسب زمانی که صرف گوش‌ دادن به موسیقی می‌کنید، پیشنهادات بهتری ارائه می‌کنند.

نکته‌ی مثبت درباره‌ی این اپلیکیشن، امکانِ استفاده از آن به‌صورت رایگان و پولی است. بدین ترتیب افرادی که اقدام به خرید اشتراک ماهانه می‌کنند، می‌توانند از تجربه‌ی بدون تبلیغات در یوتیوب موزیک لذت ببرند.

سوپراسپرت SP38 جدیدترین مدل تمام سفارشی فراری است که کاملاً بر اساس نظر مشتری خاص این برند ایتالیایی طراحی و ساخته شده است. مدیران ارشد فراری بدون ذکر نام مالک خودرو، او را با عنوان «یکی از مشتریان اختصاصی» توصیف کردند.

مدل ویژه‌ی SP38 بر اساس 488GTB ساخته شده است. تیم طراحی فراری با تمرکز ویژه به خواسته‌های مشتری خاص این شرکت، زبان طراحی خودروهای مسابقه‌ای و جاده‌ای را با هم ترکیب کرده‌ است. بر اساس گفته‌های مقامات فراری، در طراحی SP38 از مدل افسانه‌ای F40 نیز الهام گرفته شده است. با نگاه اولیه به نمای جلوی SP38، قبل از هر چیز متوجه چراغ‌های متفاوت و تهاجمی آن می‌شویم. در این طرح جدید، با تغییر جایگاه نصب چراغ‌های دی‌تایم به سپر جلو، چراغ‌های اصلی بسیار نازک‌تر شده‌اند. تیم طراحی فراری معتقد است که با تغییر نمای جلو، SP38 در مقایسه با 488 بیشتر در بخش عقب خودنمایی می‌کند. در نمای جانبی شاهد حذف ورودی‌های هوا و ایجاد خطوط ملایم منتهی به محور عقب هستیم.

SP38 در نمای عقب هیچ شباهتی به 488 ندارد. اسپویلر ثابت کوچک به‌ یاد F40، پوشش فلزی با طرح شیاردار کلاسیک پیشرانه به‌جای کاور شیشه‌ای، چراغ‌های جدید و اگزوز بزرگ همه در هماهنگی کامل هستند. تصاویر فضای داخلی فراری SP38 منتشر نشده ولی شخصی‌سازی طراحی کابین تأیید شده است. اما در زیر این پوسته‌ی زیبا، مدل سفارشی SP38 و 488GTB تفاوتی در مشخصات کلی قوای محرکه ندارند و هر دو از پیشرانه‌ی ۸ سیلندر V شکل ۳.۹ لیتری توئین‌توربو با قدرت ۶۶۱ اسب بخار و گشتاور ۷۶۰ نیوتن‌متر استفاده می‌کنند. عملکرد فنی SP38 اعلام نشده است؛ 488 با نهایت سرعت ۳۳۰ کیلومتر بر ساعت در زمانی حدود ۳ ثانیه به سرعت ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت می‌رسد که احتمالاً مدل سفارشی SP38 نیز در همین محدوده است.

فراری SP38 برای اولین بار در همایش خودروهای کلاسیک ویلا دِسته (Villa d'Este) در معرض دید عموم گذاشته خواهد شد.

بر اساس پیش‌بینی‌ انجام‌شده، تا پایان سال جاری میلادی یک‌چهارم از کاربران گوشی‌های هوشمند در کشور آمریکا که بالغ بر ۵۵ میلیون نفر می‌شوند، از سیستم‌های پرداخت الکترونیک برای انجام تراکنش‌ استفاده خواهند کرد. نکته‌ی جالب در این آمار این است که ۴۰ درصد از مجموع ۵۵ میلیون کاربری که از راهکارهای پرداخت الکترونیک استفاده می‌کنند، سیستم پرداخت الکترونیک استارباکس را مورد استفاده قرار خواهند داد که از این‌رو، این سیستم پرداخت عنوان محبوب‌ترین سیستم پرداخت الکترونیک را به خود اختصاص خواهد داد.

مؤسسه‌ی eMarketer با اشاره به اینکه اپلیکیشن پرداخت الکترونیک استارباکس پیش از سیستم پرداخت سه شرکتاپل، گوگل و سامسونگ رونمایی شده است، اعلام کرد که سیستم پرداخت استارباکس موفق‌ترین سیستم‌ پرداخت الکترونیک در آمریکا است و این روند طی سال‌های آینده نیز ادامه خواهد داشت.

کاربران و مشتریان استارباکس می‌توانند با استفاده از اپلیکیشن پرداخت الکترونیک این شرکت، علاوه بر پرداخت از طریق موبایل، امتیازهایی برای خرید‌های بعدی دریافت می‌کنند. استارباکس اعلام کرده که سیستم سفارش و پرداخت از طریق موبایل و اپلیکیشن این شرکت طی سه‌ماهه‌ی اول سال جاری میلادی نزدیک به ۱۲ درصد از تراکنش‌های مشتریان آمریکایی این شرکت را به خود اختصاص داده است.

eMarketer پیش‌بینی کرده است که استارباکس طی ۶ ماهه‌ی دوم سال ۲۰۱۸ بیش از ۲۳.۴ میلیون مشترک در آمریکا خواهد داشت که از سیستم پرداخت الکترونیک این شرکت استفاده می‌کنند. eMarketer علت استقبال از سیستم پرداخت الکترونیک استارباکس را عرضه‌ی زودهنگام در کنار جامعه‌ی کاربری وفادار و همچنین جوایزی خوانده است که استارباکس از طریق این سیستم به کاربرانش اهدا می‌کند. به‌طور حتم دسترسی به اپلیکیشن استارباکس که در هر دو پلتفرم iOS‌ و اندروید در دسترس است، مزید بر علت شده تا این اپلیکیشن مورد استقبال واقع شود؛ هر دو سیستم اپل پی و گوگل پیبه پلتفرم اختصاصی خود محدود هستند.

آمار ارائه‌شده توسط eMarketer نشان می‌دهد که نزدیک به ۸۰ درصد خرده‌فروشان آمریکایی، سامسونگ پی و ۵۰ درصد آنان اپل پی را قبول کرده‌اند و گوگل پی در رتبه‌ی سوم قرار گرفته است.

تقریبا ۶۰ سال پیش بود که جیمز تیل و یکی از همکارانش از دانشگاه ساسکاچوان، در بررسی نتایج یک پژوهش مورد غیرمنتظر‌ه‌ای مشاهده کردند که به‌راحتی قابل چشم‌پوشی نبود. آن‌ها خودشان در آن زمان از روند پیش رو آگاه نبودند؛ ولی این دو دانشمند در مسیر کشف سلول‌های بنیادی و استفاده از پتانسیل بالای آن‌ها برای درمان افراد نابینا در اثر آسیب نخاعی قرار داشتند.

تیل می‌گوید: «در آن لحظه که ما این موضوع را کشف کردیم، هر دو واکنش مشابهی داشتیم: اینکه به مورد جالب توجهی برخورده‌ایم.»

جیمز تیل در آزمایشگاه دانشگاه تورنتو در سال ۱۹۷۵

تیل در سال ۱۹۶۰ یک پژوهشگر در مؤسسه‌ی سرطان اونتاریو بود. در همان زمان او و همکارش ارنست مک کولچ، هنگام مطالعه‌ی اثرات اشعه روی موش حالتی غیر عادی را کشف کردند. در آن آزمایش، موش‌ها تا اندازه‌ای تحت تابش اشعه‌ی ایکس قرار می‌گرفتند و طی ۳۰ روز در صورتی‌که پیوند سلول مغز استخوان دریافت نمی‌کردند، از بین می‌رفتند. برای تعیین اینکه چه مقدار سلول می‌تواند موجود را زنده نگه دارد، به موش‌ها مقادیر مختلفی از سلول‌ تزریق می‌شد.

صبح روز یکشنبه و چندین روز پس از تزریق سلول، مک کلوچ نمونه‌های گرفته‌شده از موش‌ها را مورد بررسی قرار داد. این هماتولوژیست متوجه توده‌های کوچکی روی طحال موش‌ها شد؛ به‌ازای هر ۱۰ هزار سلول مغز استخوان ترزیق‌شده، یک توده وجود داشت. تیل می‌گوید:

اینکه تعداد توده‌هایی که ما آن‌ها را به‌عنوان کلونی در نظر می گرفتیم دارای ضریب همبستگی مستقیم با تعداد سلول‌های مغز استخوان پیوندی بود، نشان می‌داد این کلونی‌ها ممکن است کلون باشند (از یک سلول مشتق شده‌اند). ما مطمئن نبودیم چه چیزی را دنبال می‌کنیم؛ اما به‌سرعت درمورد چیزی که در ادامه باید انجام بدهیم، توافق کردیم. ما به شواهد بیشتری نیاز داشتیم که ثابت کنیم این کلونی‌ها، کلون هستند.

جیمز تیل در سال ۲۰۱۷

تیل و مک کلوچ مشاهدات اولیه‌ی خود را در سال ۱۹۶۱ در ژورنال Radiation Research منتشر کردند؛ اما خودشان به‌دنبال تأیید این حدس رفتند. پژوهش آن‌ها توسط اندی بکر و لو سیمینوویچ نیز دنبال شد و به‌گفته‌ی تیل، کامل قانع‌کننده بود که آن‌ها کلون بودند. این نتایج هم در سال ۱۹۶۳ در Nature منتشر شد.

در همان زمان سیمینوویچ، زیست‌شناس مولکولی و استاد راهنمای تیل، پژوهشگر اصلی مطالعاتی بود که نشان داد در میان نتایج سلول‌هایی که به کلونی‌ها توسعه می‌یابند، سلول‌هایی هستند که خودشان می‌توانند کلونی‌های جدیدی به‌ وجود بیاورند. بنابراین سلول‌های تشکیل‌دهنده‌ی کلونی می‌توانند خودشان را تجدید کنند.

کار سیمینوویچ نیز در سال ۱۹۶۳ همراه با یافته‌های قبلی منتشر شد و به‌گفته‌ی تیل:

ما متقاعد شدیم که سلول‌های بنیادی تشکیل‌دهنده‌ی خون را در اختیار داریم. قبل از آن، ما تنها به آن‌ها با عنوان واحدهای تشکیل‌دهنده‌ی کلونی (CFUs) اشاره می‌کردیم چون مطمئن نبودیم واقعا با چه چیزی سر و کار داریم ... توانایی بازسازی خود یک ویژگی مهم تعیین‌کننده‌ی سلول‌های بنیادی بود و این تعریف سلول‌های بنیادی تاکنون بر جای مانده است. سه سال طول کشید تا بدانیم واقعا با کشف بسیار مهمی مواجه هستیم.

پیش‌بینی‌ها و پیشگویی‌ها از دیرباز در تمامی تمدن‌ها و فرهنگ‌ها وجود داشته‌اند. این پدیده‌ها امروز نیز در اشکال مختلف دیده می‌شوند که می‌توانند به حقیقت بپیوندند یا طرفداران خود را ناامید کنند. پیشگویی‌هایی که به حقیقت پیوسته‌‎اند، کمیاب هستند؛ اما آن‌هایی که به آخر خط می‌رسند، تا همیشه در ذهن مردم باقی خواهند ماند.

در این مطلب زومیت به بررسی یکی از پیشگویی‌های تاریخی دنیای سرمایه‌گذاری می‌پردازیم. وارن بافت، اسطوره‌ی سرمایه‌گذاری ده سال پیش و در دوران اوج بحران اقتصادی یک پیش‌بینی مالی انجام داد. بحران اقتصادی آن زمان، بزرگ‌ترین بحران پس از رکود بزرگ بود. وارن بافت که اکنون در میان سه فرد برتر ثروتمندترین افراد جهان قرار دارد، در آن زمان پیش‌بینی خود را علنی کرد و این پیش‌بینی بر خلاف بسیاری موارد دیگر، به حقیقت پیوست. پیش‌بینی بافت جزو معدود مواردی بود که پیشگو، سرمایه‌ی خود را در آن هزینه کرد.

بخش اول: پیشگوی اوماها

در ماه می سال ۲۰۰۶، حدود ۲۰ هزار سرمایه‌گذار در محل گردهم‌آیی‌های شرکت برکشایر هاتاوی گردهم آمدند تا به رسم هرساله، به صحبت‌های وارن بافت (معروف به پیشگوی اوماها) گوش دهند. وارن بافت ابتدا در مورد سرمایه‌گذاری در روزنامه‌ها و سپس املاک و مستغلات صحبت کرد و در هر دو مورد از حباب در حال شکل‌گیری گفت.

گردهم‌آیی سالانه برکشایر هاتاوی

او سپس به Hedge Fund-ها (صندوق‌های پوشش ریسک که پول سرمایه‌گذاران را در بخش‌های مختلف بازار سرمایه‌گذاری می‌کنند و بخشی از سود را به‌عنوان کارمزد دریافت می‌کنند.) حمله کرد و از کارمزد بیش‌ از اندازه‌ی آن‌ها انتقاد کرد. این صندوق‌ها به‌خاطر ادعای حرفه‌ای بودن، کارمزد زیادی از سرمایه‌گذاران دریافت می‌کردند.

وارن بافت در بخشی از سخنان خود در آن سال گفت:

اگر همسر شما باردار باشد، از یک متخصص زنان و زایمان کمک می‌گیرید. اگر لوله‌کشی منزل خراب شود با یک لوله‌کش تماس می‌گیرید. قطعا افراد حرفه‌ای در هر صنعت، ارزش افزوده‌ای نسبت به مردم معمولی خواهند داشت. اما در دنیای سرمایه‌گذاری در مجموع چنین چیزی حقیقت ندارد. تنها حقیقت، هزینه‌ی سالانه بیش از ۱۴۰ میلیارد دلار برای سرمایه‌گذاران است.

مدیران هج‌فاندها ادعا می‌کنند که بازار را بیشتر از هر کسی می‌شناسند. صرف‌نظر از هزینه‌ی بالای شراکت با این صندوق‌ها، برخی از آن‌ها در برخی مواقع موفق می‌شوند؛ اما در طول زمان و در مجموع محاسبات کارآمد نخواهند بود.

بافت در ادامه پیش‌بینی کرد که در ده سال بعدی، سرمایه‌گذاری در صندوق سرمایه‌گذاری مبتنی بر شاخص S&P عملکردی بهتر از مجموعه‌ای از هج‌فاندها خواهد داشت. در تعریف ساده صندوق سرمایه‌گذاری مبتنی بر شاخص (Index Fund) به‌عنوان سرمایه‌گذاری کم‌هزینه با ریسک پایین شناخته می‌شود. این نوع سرمایه‌گذاری هیچ‌گاه عملکردی فوق‌العاده بهتر یا بدتر از روند کلی بازار ندارد. بافت حاضر شد ۵۰۰ هزار دلار روی این پیش‌بینی شرط‌بندی کند.

وارن بافت در گردهم‌آیی سالانه‌ی سال ۲۰۰۷

ایندکس فاند همیشه به‌عنوان خسته‌کننده‌ترین نوع سرمایه‌گذاری شناخته می‌شود. در این سرمایه‌گذاری، سود و زیان پیرو نوسانات کلی بازار است. بعلاوه این سرمایه‌گذاری مدیریت متمرکز ندارد و به همین دلیل، کارمزدهای آن بسیار پایین‌تر از هج‌فاند است. از نگاه بافت، سرمایه‌گذاری در این بخش همیشه بهتر از اعتماد کردن به حرفه‌ای‌های بازار است.

اعتماد بافت به سرمایه‌گذاری ایندکس فاند در نامه‌ی سالانه‌ی او در سال ۲۰۱۷ هم مشهود است:

در طول سال‌ها فعالیت، افراد مختلف از من در مورد سرمایه‌گذاری مشورت می‌خواهند. پاسخ‌های متعدد در طول سالیان دراز، من را به درکی از رفتار انسان‌ها رسانده است: توصیه‌ی عمومی من، سرمایه‌گذاری در ایندکس فاند است. در این میان دوستان من که قانع‌تر بودند، از توصیه‌ها پیروی کردند.

به‌هرحال من باور دارم که هیچ‌یک از افراد فوق ثروتمند، مؤسسات بزرگ سرمایه‌گذاری و صندوق‌های سرمایه‌گذاری بازنشستگی، به نصیحت من عمل نکرده‌اند. در عوض، این افراد و مؤسسات تنها از من تشکر کرده‌اند و به سمت سرمایه‌گذاری‌های با کارمزد بالا یا افرادی با نام مشاور رفته‌اند.

هیچ کس در روز سخنرانی و در ماه‌های بعد، در شرط‌بندی بافت شرکت نکرد. اما در جولای سال ۲۰۰۷، تد سیدس (Ted Seides)، یکی از مدیران شرکت سرمایه‌گذاری Protégé Partners به بافت نامه نوشت و اعلام کرد که شرط او را پذیرفته است. او در نامه‌ای در مخالفت با ایده‌ی بافت به او نوشت:

هج‌فاندها در زمان‌های خاص عملکردی بهتر از میانگین بازار خواهند داشت و در بقیه‌ی موارد پایین‌تر از آن حرکت می‌کنند. در دوره‌های عملکردی مختلف، مدیران بهترین هج‌فاندها عملکردی برتر از میانگین بازار داشته‌اند و ما علاوه بر در نظر گرفتن سرمایه‌گذاری‌های کم‌ریسک، بر این باور هستیم که روند کنونی ادامه خواهد یافت.

تد سیدس و وارن بافت، رقبای شرط‌بندی معروف

سیدس ادر ادامه شانس برنده شدن شرکتش در این شرط‌بندی را ۸۵ درصد محاسبه کرد و گفت این حرکت، اعتبار زیادی برای شرکت آن‌ها به همراه خواهد داشت.

مرحله‌ی بعدی در این رقابت، ثبت قانونی و انتشار خبر شرط‌بندی بود. نکته‌ی مهم این‌که قمار کردن در قانون ایالات متحده‌ی آمریکا ممنوع است و افراد این کار را به‌صورت غیرقانونی و مخفیانه انجام می‌دهند. اما بافت و رقیبش قصد داشتند به‌صورت عمومی رقابت کنند و از اعتبار آن برای خود سود ببرند.

تنها راه قانونی موجود، استفاده از بنیاد خیریه‌ی Long Bets بود. این سازمان عمومی برای شرط‌بندی‌ها و رقابت‌ها تأسیس شده بود تا سود آن‌ها به امور خیریه اختصاص پیدا کند. در این سازمان، هر طرف رقابت هزینه‌ای را متقبل می‌شود. در نهایت هزینه‌ی شرط‌بندی در بخش مورد نظر فرد برنده هزینه خواهد شد. این انتخاب، یک میلیون دلار سرمایه به بخشی نیازمند اختصاص می‌داد و اتفاق بدی نبود. تنها نکته این بود که در یک طرف فردی با میلیاردها دلار سرمایه و در یک طرف یک صندوق سرمایه‌گذاری بود. به‌هرحال هدف از این رقابت و شرط‌بندی، پول نبود و تنها رقابت بر سر صحیح بودن پیش‌بینی‌ها انجام می‌شد.

بخش دوم: شرط‌بندی برای خیریه

داستان خیریه‌ی Long Bets به یک شرط‌بندی در سال ۱۹۹۵ بازمی‌گردد. کوین کلی که بعدا سردبیر مجله‌ی وایرد شد، در حال مصاحبه با کرک‌پاتریک سیل، یکی از اعضای گروه‌های نئو-لادیت آن زمان بود. لادیت‌ها گروه‌هایی از کارگران انگلیسی بودند که در قرن نوزده در اعتراض به حضور ماشین‌آلات در صنعت، بسیاری از آن‌ها را نابود کردند. کرک‌پاتریک اعتقاد داشت پایان جهان به‌زودی اتفاق خواهد افتاد. البته کلی با عقیده‌ی او مخالف بود.

کوین کلی، سردبیر مجله وایرد

سیل پیش‌بینی خود را این‌گونه بیان کرده بود:

در سال ۲۰۲۰، جامعه‌ی بشری دچار بحران بین‌المللی سقوط ارز خواهد شد. درگیری میان گروه‌های مختلف جوامع و جنگ میان ثروتمندان و فقرا، از نشانه‌های این سال خواهد بود. علاوه بر آن مشکلات زیست‌محیطی باعث مرگ بسیاری از مردم و مهاجرت‌های گسترده خواهد شد.

کلی در آن مصاحبه از سیل پرسید که آیا حاضر است روی ایده‌اش شرط‌بندی کند؟ سیل پاسخ مثبت داد و کلی به‌سرعت یک چک هزار دلاری روی این پیش‌گویی شرط‌بندی کرد. کلی بعدا در مورد این اتفاق نوشت:

شرط‌بندی در این موضوع ما را وادار کرد که بیشتر در مورد عقاید تعصبی‌مان فکر کنیم. علاوه بر آن انتشار عمومی این خبر باعث شد که اعتبار ما نیز در معرض خطر قرار بگیرد. این قدرت شرط‌بندی‌های عمومی است. این پدیده‌ها منطق را بیشتر وارد قضایا می‌کنند و به تردیدها در مورد مسائل پایان می‌دهند. بعضی اوقات آن‌ها می‌توانند جامعه را نیز تغییر دهند.

کلی در ادامه به این نکته اشاره می‌کند که تاریخچه‌ای طولانی پشت این نوع از شرط‌بند‌ی‌ها خصوصا در موضوعات علمی وجود دارد. او معتقد است. در سال ۱۶۰۰، منجم مشهور یوهانس کپلر با رقیب خود کریستن لانگومونتانوس بر سر کشف فرمولی برای توضیح حرکت مداری مریخ در هشت روز شرط‌بندی کرد. البته او شرط را باخت و کشف این فرمول پنج سال زمان برد؛ اما این شرط‌بندی نتیجه‌ای داشت که تاریخ نجوم مدرن را تشکیل داد.

طراحی آزمایش تراز بدفورد

در سال ۱۸۷۰، جان همپدن، حامی نظریه‌ی زمین مسطح، یک شرط‌بندی ۵۰۰ پوندی با آلفرد راسل والاس (از دانشمندان محقق نظریه‌ی تکامل) انجام داد. او ادعا کرد که می‌تواند با استفاده از آزمایش تراز بدفورد مسطح بودن زمین را اثبات کند. البته او در این شرط‌بندی شکست خورد و حتی به خاطر تهدید کردن رقیب به مرگ به زندان رفت. اگرچه این اتفاقات پایان خوشی نداشت اما حداقل نظریه‌ی زمین مسطح را تا سال‌ها منسوخ کرد.

شرط‌بندی علمی دیگر که به سال‌های اخیر مربوط می‌شود، در سال ۱۹۸۰ و میان پل الریش (زیست‌شناس و دانشمند محیط زیست) و جولیان سیمون (کارشناس اقتصاد) با قیمت ۱۰ هزار دلار بسته شد. موضوع شرط‌بندی افزایش قیمت مس، کروم، نیکل، قلع و تنگستن تا ۱۰ سال بعد بود که با کاهش شدید قیمت آن‌ها، سیمون شرط را برد.

برنده‌ی این شرط در دهه‌ی بعدی شهرت زیادی پیدا کرد و نتیجه‌ی این شرط‌بندی، تأثیر زیادی روی طرز تفکر مردم در مورد منابع محدود گذاشت. کلی در این مورد می‌گوید:

سیمون یکی از منتقدان طرفداری تعصبی از منابع محیط زیست بود. هیچ یک از مقالات و یادداشت‌های او به‌اندازه‌ی شرط‌بندی با الریش تأثیر عمیق نداشت. این شرط‌بندی کوچک، حرکت‌های محیط زیستی را تغییر داد و نگرش‌ها را در مورد کمبود منابع طبیعی تغییر داد.

البته اگر این شرط‌بندی چند سال دیگر به طول می‌انجامید، با افزایش قیمت این فلزات الریش برنده می‌شد. اما این افزایش قیمت نیز تنها نوسانی کوچک در نمودار همیشه کاهشی قیمت این فلزات بوده است.

نمودار کاهشی قیمت فلزات

استورات برند، هم‌بنیانگذار بنیاد Long Now و یکی از دانشجویان الریش، در کنار کلی به این نوع از شرط‌بندی‌ها علاقه‌مند شدند. آن‌ها به این حقیقت رسیدند که این رقابت‌ها روی طرز تفکر عمومی تأثیر می‌گذارد و تفکر طولانی‌مدت را ترویج می‌کند. برند با تحقیق روی این شرط‌بندی‌ها به یک فرمول کلی رسید و این موضوع را با هیئت‌مدیره‌ی بنیاد در سال ۲۰۰۱ در میان گذاشت:

مردم به‌جز مسابقات ورزشی روی پدیده‌های طولانی‌مدت نیز شرط‌بندی می‌کنند. به‌عنوان مثال پیتر شواتز با هانتر لاوینز در مورد زمان گسترش عمومی خودروهای برقی شرط‌بندی کرده‌اند. آن‌ها بین دوره‌ی زمانی ۱۰ تا ۲۰ ساله و ۱۵ تا ۲۵ ساله با هم رقابت می‌کنند. بنیاد لانگ ناو می‌تواند زمینه‌‌ای برای این افراد فراهم کند تا به‌عنوان مثال هر کدام هزار دلار شرط‌بندی کنند و نتیجه در سال ۲۰۱۶ مشخص شود.

سپس پول شرط‌بندی و کارمزد آن در اختیار لانگ ناو قرار می‌گیرد. این پول تا زمان سررسید شرط‌بندی در اختیار بنیاد می‌ماند و ما روند پیشرفت رقابت را مشاهده می‌کنیم. در زمان پایان شرط‌بندی از هر دو طرف دعوت می‌کنیم تا برای رسیدن به نتیجه در مورد فرد پیروز مذاکرده کنند. اگر هیچ‌یک از آن‌ها قانع نشد مبلغ شرط‌بندی تقسیم بر دو می‌شود. اگر فردی پیروز شد یا یکی از طرفین غایب بود، فرد برنده همه‌ی پول را در اختیار خواهد داشت. در حالتی که هیچ‌یک از طرفین حاضر نشوند، پول پس از مدتی به لانگ ناو تعلق خواهد گرفت.

من شرط می‌بندم که این ایده موفق خواهد شد.

برند در سال ۲۰۰۲ به همراه کوین کلی و دریافت کمی کمک مالی از جف بزوس، لانگ بتس را تأسیس کرد. این انجمن از پیشگوها درخواست می‌کند که نام مورد بحث و مقدار شرط‌بندی خود را ثبت کنند. بنیاد لانگ ناو نیز موقعیتی برای نظارت بر هر پیشگویی و صحت‌سنجی و مذاکره در مورد آن فراهم می‌کند.

استوارت برند در کنار کوین کلی و رئیس کنونی لانگ بتس

تمامی شرط‌بندی‌های لانگ بتس با یک پیشگویی شروع می‌شوند. سپس پیشگویی دیگر در مقابل نظر اولیه وارد می‌شود و در نهایت، مبلغ و مدت زمان رقابت مشخص می‌شود. حداقل زمان برای بررسی پیشگویی‌ها دو سال است و زمان حداکثری برای آن‌ها وجود ندارد. در نهایت هر یک از طرفین یک موضوع خیرخواهانه برای صرف هزینه‌ی شرط‌بندی مشخص می‌کنند. وقتی زمان شرط‌بندی به پایان برسد، مؤسسه‌ی لانگ بتس هزینه‌ی آن را برای موضوع انتخاب‌شده توسط برنده خرج خواهد کرد.

وبسایت لانگ بتس آماری عمومی از پیشگویی‌ها و شرط‌بندی‌ها ذخیره می‌کند. علاوه بر آن این وبسایت افراد را تشویق می‌کند تا در مورد شرط‌بندی‌های گذشته و نتایج آن‌ها بحث کنند و به هدف نهایی که تغییر طرز تفکر در مورد پدیده‌های طولانی‌مدت است، نزدیک شوند. در طول سال‌هایی که از تأسیس لانگ بتس می‌گذرد، شرط‌بندی‌ها در این پلتفرم از چند صد دلار تا چندین هزار دلار متغیر بوده‌اند.

تا سال ۲۰۰۷، بزرگ‌ترین شرط‌بندی متعلق به میشل کاپور بود. او معتقد بود که تا سال ۲۰۲۹ هیچ کامپیوتر یا هوش مصنوعی توانایی حل کردن آزمایش تورینگ را نخواهد بود. رقیب او در این رویداد ری کرزویل بود و مبلغ ۱۰ هزار دلار برای این رقابت تعیین کردند. سپس نوبت به وارن بافت و پیش‌بینی بزرگش رسید که با مبلغ ۵۰۰ هزار دلار، رکورد را شکست.

تعدادی از شرط‌بندی‌های معروف لانگ بتس

بخش سوم: لاکپشت و خرگوش

بافت برای اجرای شرط‌بندی درصندوق سرمایه‌گذاری Vanguard سرمایه‌گذاری کرد. شرکت پروتیژ هم در تعدادی صندوق سرمایه‌‌گذاری خطرپذیر سرمایه‌گذاری کرد که نام آن‌ها هیچ‌گاه فاش نشد. البته بافت می‌توانست گزارشات سالیانه‌ی این صندوق‌ها را مشاهده کند.

هر یک از طرفین شرط‌بندی، مبلغ ۳۲۰ هزار دلار در صندوق‌های مورد نظر سرمایه‌گذاری کردند. شرط آن‌ها بر سر این مسئله بود که این پول تا پایان شرط‌بندی به یک میلیون دلار خواهد رسید. در بخش انتخاب خیریه‌ها، سیدس خیریه‌ی لندنیAbsolute Return for Kids و بافت، یک خیریه در شهر خودش یعنی اوماها با نام Girls, Inc انتخاب کرد.

کوین کلی در مورد این شرط‌بندی می‌گوید:

شرط‌بندی بافت بهترین مثال از یک شرط‌بندی طولانی‌مدت طبق استانداردهای لانگ بتس است. این اتفاق در زندگی و تصمیم‌گیری هر فردی که در بازار سهام سرمایه‌گذاری می‌کند تغییر ایجاد خواهد کرد. مسئله‌ی مورد بحث این است که آیا یک سرمایه‌گذاری خسته‌کننده و بدون ریسک، نتیجه‌ای برابر با یک سرمایه‌گذاری خطرپذیر خواهد داشت؟ پاسخ این سؤال تأثیری بزرگ روی دنیای سرمایه‌گذاری خواهد داشت.

جدول عملکرد طرفین رقابت بافت / سیدس

کارول لومیس، یکی از دوستان وارن بافت و گزارشگر مجله‌ی فورچن، در مقاله‌ای به این نکته اشاره کرد که با وجود اعتماد به نفس بالای شرکت پروتیژ، کارمزدهای بالای هج‌فاندها مشکل اصلی آن‌ها در رقابت با بافت خواهد بود. علاوه بر آن، این سرمایه‌گذاری Fund of Funds (صندوق سرمایه‌گذاری در سایر صندوق‌ها) است که کارمزد اضافه‌ای خواهد داشت. او در مقاله‌اش توضیح داد:

صندوق‌های سرمایه‌گذاری با ریسک بالا ۲۰ درصد از سود کسب‌شده در سرمایه‌گذاری را برای خود کنار می‌گذارند. علاوه بر آن چون سرمایه‌گذاری پروستیژ نوعی فاند آو فاندز است، ۵ درصد کارمزد اضافه از ۸۰ درصد باقی‌مانده کم می‌شود و در نهایت، سرمایه‌گذار تنها ۷۶ درصد از بازگشت سود سالانه را دریافت می‌کند. بقیه‌ی این سود به افرادی واریز می‌شود که بافت در بیانیه‌ی خود به آن‌ها اشاره کرد.

علاوه بر موارد گفته‌شده، سرمایه‌گذار ۲.۵ درصد کارمزد اضافه بر دارایی نیز پرداخت خواهد کرد. در نهایت به این نتیجه می‌رسیم که پروستیژ برای برنده شدن در این شرط‌بندی راه دشواری در پیش دارد و صندوق‌های انتخاب‌شده توسط آن‌ها باید بسیار عالی عمل کنند.

به‌محض انتشار عمومی خبر شرط‌بندی، نظرات متعدد کاربران روی وبسایت منتشر شد. عموم کاربران اعتقاد داشتند که شرط‌بندی در رقابت با وارن بافت تصمیمی کاملا اشتباه است. البته سیدس در اظهارنظرهای خود ابراز خوشحالی کرد که با بافت رقابت نمی‌کند بلکه رقیب او، بازدهی عملکردی صندوق سرمایه‌گذاری با ریسک پایین خواهد بود.

در ابتدای رقابت، عملکرد صندوق S&P بسیار بد بود. با گسترش بحران اقتصادی در سال ۲۰۰۸، شاخص عملکرد ۴۵ درصد نسبت به اوج گرفتن سال قبل کاهش یافت. در پایان سال اول، بازده هج‌فاندها بسیار بهتر از صندوق وارن بافت بود. البته سال اول برای هر دو طرف بحرانی بود. بافت ضرر ۳۷ درصدی و پروستیژ زیان ۲۳.۹ درصدی تجربه کردند. بافت با توجه به این آمارها شوخ‌طبعی خود را حفظ کرد و در این مورد گفت: «امیدوارم داستان آیسوپوس در مورد پیروزی لاک‌پشت در رقابت با خرگوش صحیح باشد.»

پس از گذشت چند سال، سرمایه‌گذاری بافت موفق بود و توانست در سال پنجم، شرکت پروستیژ را پشت سر بگذارد و تا پایان زمان شرط‌بندی برتری خود را حفظ کند. در نهایت، نشانه‌های پیروزی بافت کاملا روشن شد.

اهدای مبلغ پیروزی به خیریه‌ی Girls, Inc

پس از گذشت یک دهه از شروع این رقابت، سرمایه‌گذاری ایندکس فاند سود سالانه‌ی ۷.۱ درصد را گزارش کرد و این در حالی بود که سود هج‌فاندها پس از کسر کارمزد به سالانه ۲.۲ درصد می‌رسید. در نهایت بافت به نتیجه‌ی دلخواه خود رسید. نکته‌ی مهم در این رقابت این است که عموما کارمزدها در محاسبه‌ی سود صندوق‌های پرریسک در نظر گرفته نمی‌شوند. علاوه بر آن وقتی پول کسب‌شده‌ی سالانه بار دیگر وارد سرمایه‌گذاری نشود، هیچ‌گاه نمی‌توان در طولانی‌مدت با یک صندوق سرمایه‌گذاری پرریسک به نتیجه رسید.

بافت پس از پایان این شرط‌بندی و کسب پیروزی، سال گذشته در گردهم‌آیی سرمایه‌گذاران برکشایر هاتاوی گفت:

به نظر من، نتیجه‌ی ناامیدکننده‌ای که در این رقابت برای سرمایه‌گذاران هج‌فاندها اتفاق افتاد، در آینده هم رخ خواهد داد. وقتی تریلیون‌ها دلار سرمایه سالانه توسط مدیران این صندوق‌ها مدیریت می‌شوند و کارمزد آن‌ها دریافت می‌شود، طبیعی است که مدیران این صندوق‌ها بیشترین سود را خواهند داشت و مشتریان متضرر خواهند شد. تمامی سرمایه‌گذاران کوچک و بزرگ باید سرمایه‌گذاری روی صندوق‌های با ریسک و هزینه‌ی پایین (ایندکس فاند) را به‌عنوان اهداف اصلی خود انتخاب کنند.

از طرفی سیدس عقیده دارد که بافت در این رقابت خوش‌شانس بوده است و صندوق‌های ریسک پایین در یک دهه‌ی گذشته عملکردی بیش از اندازه خوب داشته‌اند. او معتقد است اگر این شرط‌بندی ۱۰ سال دیگر ادامه پیدا کند، قطعا بافت در آن شکست خواهد خورد. اما بافت عقیده‌ی دیگری دارد. او می‌گوید:

رفتارهای انسانی هیچ‌گاه تغییر نمی‌کنند. افراد ثروتمند و شرکت‌های سرمایه‌گذاری بزرگ همیشه به دنبال نصیحت و راهکاری ویژه هستند. مشاورانی که بتوانند از این نیاز این افراد استفاده کنند، قطعا ثروتمند خوهند شد. برای این افراد معجون جادویی امسال هج فاندها هستند و ممکن است این معجون سال دیگر تغییر کند.

به هر حال نتیجه‌ی این رفتارها، صحت یک ضرب‌المثل را تأیید می‌کند: وقتی فردی ثروتمند به فردی باتجربه برسد، فرد باتجربه ثروتمند می‌شود و فرد ثروتمند تجربه کسب خواهد کرد.

وارن بافت در کنار رقیب خود و مدیر مؤسسه‌ی خیریه

در نهایت سرمایه‌ی شرط‌بندی که با محاسبه‌ی سود سالیانه به ۲.۲ میلیون دلار رسید، به مؤسسه‌ی Girls Inc در اوماها اهدا شد. این سرمایه یک پیروزی بزرگ در تاریخ بود و برای مؤسسه‌ای با بودجه‌ی عملکردی سالانه ۲.۸ میلیون دلار، یک پیروزی فوق‌العاده محسوب می‌شد. در نهایت این پول در تاریخ ۱۷ فوریه‌ی سال ۲۰۱۸ با حضور وارن بافت، نماینده‌ی شرکت پروتیژ و الکساندر روز، مدیر مؤسسه‌ی خیریه به آن‌ها پرداخت شد.

بافت از مدیر مؤسسه درخواست کرد که این هزینه به بهترین نحو برای دختران بی‌سرپرست خرج شود. آن‌ها تصمیم گرفتند یک کلیسای قدیمی را به محل سکونتی برای دختران پس از خروج از پرورشگاه و پیش از ورود به جامعه در نظر بگیرند. این ساختمان، Protégé House نامیده شد.

مسابقات درگ خودروهای جاده‌ای استاندارد همیشه از جذابیت خاصی برخوردار است؛ به‌خصوص وقتی که اهریمن ۸۴۰ اسب بخاری دوج (با تلفظ صحیح انگلیسی داج، Dodge) در این میدان وجود داشته باشد. همه‌ می‌دانیم دوج چلنجر SRT دیمون با هدف اصلی ثبت زمان زیر ۱۱ ثانیه در مسیر ۴۰۰ متری درگ ساخته شده است. کانال یوتیوب «درگ تایمز» با انتخاب چلنجر دیمون و کوپه‌ی سوپراسپرت لامبورگینی هوراکان، به مقایسه‌ی عملکرد خودروهای محور عقب و تمام چرخ محرک در مسیر مستقیم ۴۰۰ متری می‌پردازند.

در این مقایسه‌ی تماشایی هر دو خودرو کاملاً استاندارد کارخانه‌ای هستند و به‌جز تعویض تایرها به برند «میکی تامپسِن»، تغییر دیگری انجام نشده است. چلنجر دیمون با پیشرانه‌ی ۸ سیلندر V شکل ۶.۲ لیتری، سوپرشارژر ۲.۷ لیتری و بسته‌ی مخصوص آماده‌سازی درگ، ۸۴۰ اسب بخار قدرت در اختیار راننده قرار می‌دهد. در مقابل دیمون پرقدرت، کوپه‌ی اسپرت لامبورگینی هوراکان، برادر کوچک سوپراسپرت اونتادور با پیشرانه‌ی  ۱۰ سیلندر V شکل ۵.۲ لیتری تنفس طبیعی و قدرت ۶۰۲ اسب بخار قرار گرفته است. در نگاه اول شاید تفاوت ۲۳۸ اسب بخار قدرت بین دیمون و هوراکان، برنده را مشخص کند؛ اما باید توجه کرد که گاو خشمگین ایتالیا در مقایسه با اهریمن دوج، علاوه بر بیش از ۳۱۸ کیلوگرم وزن کمتر، یک محور محرک بیشتر نیز در اختیار دارد. تمام چرخ محرک بودن هوراکان، به‌خصوص در آغاز حرکت بسیار کمک‌کننده خواهد بود.

این دو خودروی پرطرفدار در یک مسابقه‌ی درگ با سه مرحله رقابت می‌کنند. نتیجه‌ی این مسابقه را اعلام نمی‌کنیم تا ویدئوی زیر را مشاهده کنید. هر دوی این خودروها قابلیت ثبت زمان زیر ۱۱ ثانیه و حتی نزدیک به ۱۰ ثانیه در درگ ۴۰۰ متری دارند؛ اما دیمون به مهارت بیشتری برای کنترل هرزگردی دو تایر پهن محور عقب خود نیاز دارد. اخیراً ویدئوی جالب از درگ چلنجر دیمون و نسل جدید شورولت کوروت ZR1 منتشر شد. در این درگ ۴۰۰ متری دیدنی کوروت با تایرهای رادیال زمان ۱۰.۲ ثانیه ثبت کرد؛ اما دیمون در ۱۱.۵۹ ثانیه به پایان خط رسید. به‌نظر شما چلنجر دیمون، حریف هوراکان خواهد شد؟

بدون توضیحات بیشتر، شما را به دیدن این درگ دیدنی دعوت می‌کنیم.

اواخر سال ۲۰۱۶ بود که مته‌ی نمونه‌بردار سوخت هسته‌ای مریخ‌نورد کیوریاسیتی (کنجاوی) با نقص فنی موتور از کار افتاد. ناسا هفته‌ی گذشته اعلام کرد که روش جدیدی برای بازگردانی قابلیت مته آزمایش کرده و ممکن است این تکنیک بتواند، قابلیت تجزیه‌وتحلیل نمونه‌های سنگی مریخ را دوباره به مریخ‌نورد بازگرداند.

مته‌ی کیوریاسیتی برای رسوخ به درون سنگ‌های مریخ از ترکیب چکش تصادمی و مته‌ی چرخشی استفاده می‌کند. در اوایل مأموریت کنجکاوی، یک نقص الکتریکی مشکلاتی مکانیکی برای چکش مریخ‌نورد به‌ وجود آورد؛ اما مشکلی که در  دسامبر ۲۰۱۶ به‌ وجود آمد، منبع تغذیه‌ی موتور مریخ‌نورد را از کار انداخت. از آن زمان، آژانس فضایی تلاش کرده است مشکل سیستم حفاری کنجکاوی را از دور برطرف کند، اما مهندسان ناسا تاکنون نتوانسته‌اند قابلیت حفاری مریخ‌نورد را به کار بیاندازند.

اکنون مهندسان ناسا اعلام کرده‌اند که با استفاده از تکنیکی جدیدی به نام تغذیه‌ی حفاری گسترشی (Feed Extended Drilling) یا FED، مته‌ی نمونه‌بردار مریخ‌نورد را به کار بیاندازند. با توجه به اینکه مهندسان ناسا نتوانسته‌اند به‌صورت عادی از موتور برای هدایت مته استفاده کنند، می‌خواهند از بازوهای رباتیک کنجکاوی استفاده کنند.

در این تکنیک، تثبیت‌کننده‌های مریخ‌نورد برای تماس با سنگ مورد استفاده قرار نمی‌گیرند و به‌جای استفاده از موتور مته، تیغه با نیروی حرکتی بازوی رباتیک به درون سنگ‌ها پیش‌روی خواهد کرد. با وجودی که آزمایش‌های اواخر ماه فوریه نتوانستند، هیچ نمونه‌برداری موفقیت‌آمیزی انجام دهند، اما نشان دادند که مته می‌تواند بدون استفاده از تثبیت‌کننده هم به‌خوبی عمل کند.

استیون لی، معاون پروژه‌ی کنجکاو در آزمایشگاه پیشرانش جت ناسا در پاسادنا، کالیفرنیا، در بیانیه‌ای گفت:

این آزمایش بزرگ بعدی ما برای بازگرداندن قدرت حفاری مریخ‌نورد به نزدیکی قابلیت سابقش است.

مرحله‌ی بعدی، پیدا کردن راهی برای رساندن نمونه‌های حفاری به آزمایشگاه داخلی کنجکاوی بدون خراب شدن تجهیزات داخلی است. ناسا می‌گوید این مشکل با آزمایش روی ماکت مریخ‌نورد در آزمایشگاه مریخ (در آزمایشگاه پیشرانش جت ناسا) بر طرف‌نشدنی است و باید روی مریخ‌نورد واقعی انجام شود.

تیم عملیاتی مریخ‌نورد کنجکاوی در تابستان و پاییز سال ۲۰۱۷، آزمایش‌هایی در آزمایشگاه پیشرانش جت ناسا در پاسادنا انجام دادند تا بتوانند مته حفاری مریخ‌نورد را دوباره به کار بیاندازند

به این ترتیب، مریخ‌نورد برای نتیجه‌گیری بهتر در طول آزمایش، در حال بازگشت به‌سوی لایه‌های سنگ رسوبی ناحیه ورا رابین ریج است که چند هفته قبل از آن عبور کرده بود؛ اما به‌دلیل نقص فنی نتوانسته بود مته خود را به کار بیاندازد و از این سنگ‌های رسوبی نمونه‌برداری کند.

اشاوین واساوادا، دانشمند پروژه مریخ‌نورد کنجکاوی، گفت:

می‌خواهیم به‌طور هدفمند به عقب برگردیم، چرا که اعضای تیم کنجکاوی بر این عقیده‌اند که حفاری نوعی سنگ در لایه‌ای حدود ۶۰ متری زیر خط الراس، ارزش علمی زیادی دارد. خوشبختانه در موقعیتی قرار داریم که مسیری کوتاه را طی کنیم ... هر لایه از کوه شارپ یک فصل از تاریخچه مریخ را آشکار می‌کند. بدون مته، اولین عبور ما از این لایه، شبیه سطحی خواندن این فصل بود. حالا فرصتی برای خواندن دقیق آن داریم.

به‌ نظر می‌رسد که دانشمندان ناسا می‌خواهند، تا جای ممکن، انواع سنگ‌های کوه شارپ (ائولیس) را بررسی کنند. کوه شارپ که ۵ کیلومتر ارتفاع دارد، در مرکز دهانه‌ی برخوردی گیل واقع‌ شده است. مریخ‌نورد کیوریاسیتی، پس از رسیدن به این دهانه، شواهدی یافت که نشان می‌داد، ممکن است که این ناحیه در گذشته، دارای حیات میکروبی بوده باشد.

مأموریت ۲.۵ میلیارد دلاری کنجکاوی که پیچیده‌ترین مریخ‌نوردی است که ناسا به مریخ فرستاده، از زمان شروع کار خود در مریخ در سال ۲۰۱۲، اکتشافات زیادی انجام داده است، از جمله، کشف شواهدی از وجود آب مایع در دهانه گیل، حضور متان و مولکول‌های آلی، برخی ساختارهای رسوبی و حتی یک گوی سنگی. مأموریت اصلی مریخ‌نورد کنجکاوی، دو سال (یا یک سال مریخی که ۹۸ هفته دارد) برنامه‌ریزی شده بود؛ اما با توجه به دستاوردهای مریخ‌نورد و همچنین قابلیت‌های بالا آن در برخورد با مسائل فنی کوتاه‌‌مدت، اتفاقات غیرمنتظره و سطوح‌ ناهموار مریخ، ناسا تصمیم به تمدید مأموریت مریخ‌نورد خود تا زمانی نامعلومی گرفت.

اچ‌تی‌سی به‌عنوان یکی از قدیمی‌ترین شرکت‌های تولیدکننده‌ی گوشی هوشمند، ساعتی پیش از پرچم‌دار جدیدش با نام اچ‌تی‌سی یو ۱۲ پلاس رونمایی کرد. یو ۱۲ پلاس همانند دیگر پرچم‌داران جدید به تراشه‌ی اسنپدراگون ۸۴۵ مجهز شده است. تایوانی‌ها بر خلاف بسیاری از رقبا هنوز به استفاده از نمایشگر ال‌سی‌دی پایبند هستند و این بار نیز شاهد نمایشگر ۶ اینچی از نوع Super LCD 6 با رزولوشن +QHD یا ۱۴۴۰ × ۲۸۸۰ پیکسل هستیم؛ شایان ذکر است که به‌جز پرچم‌دار جدید سونی و جی ۷ تین‌کیو، تقریبا باقی پرچم‌داران نامدار دنیای موبایل از نمایشگرهای اولد بهره می‌برند.

خوشبختانه این گوشی از استاندارد IP68 برای مقامت در برابر نفوذ آب و گردوغبار بهره می‌برد. تایوانی‌ها همانند دیگر پرچم‌داران جدید، استفاده از ترکیب شیشه و فلز را برای گوشی خود در نظر گرفته‌اند. فقدان جک ۳.۵ میلی‌متری صدا در یو ۱۲ پلاس و پرچم‌داران سال ۲۰۱۸ چیزی عجیبی نیست و معدود شرکت‌هایی مانند سامسونگ هنوز از این درگاه استفاده می‌کنند. اچ‌تی‌سی فناوری لبه‌های حساس به فشار (Edge Sense) خود را بار دیگر در پرچم‌دارش به کار بسته است و حالا کلیدهای پاور و کنترل صدا نیز بازخورد‌های لامسه‌ای (هپتیک) از خود به‌ نمایش می‌گذارند.

تمامی گوشی‌های پرچم‌دار جدید از دوربین دوگانه بهره می‌برند و حالا اچ‌تی‌سی نیز به جمع استفاده‌کنندگان از این نوع دوربین‌ پیوسته است. زوم اپتیکال و ایجاد افکت بوکه دیگر نقصی برای پرچم‌داران اچ‌تی‌سی محسوب نمی‌شوند و بررسی‌ DxOMark نیز توانمندی دوربین این گوشی را نشان می‌دهد. یو ۱۲ پلاس با اندروید اوریو عرضه می‌شود و باتری ۳۵۰۰ میلی‌آمپر ساعتی آن تقریبا مشابه اکثر رقبای پرچم‌دارش است. در ادامه می‌توانید مقایسه‌ی مشخصات فنی یو ۱۲ پلاس، آیفون ۱۰، گلکسی اس ۹ پلاس، اکسپریا ایکس زد ۲ پریمیوم، جی ۷ تین‌کیو، پی ۲۰ پرو و وان‌پلاس ۶را مشاهده کنید: