همیشه نمی‌توان آن‌جور که باید در مورد برند لوکس DS اتومبیلز متعلق به گروه خودروسازی پژو سیتروئن (PSA) صحبت کرد، اما اکنون خوشحال هستیم که می‌توانیم خبرهای تازه‌ای از خودروساز فرانسوی منتشر کنیم. DS با اعلام برنامه‌هایی از راه‌اندازی چند مدل‌ خودروی هیبریدی و خودروی تمام الکتریکی تا اواسط دهه آینده خبر داد و به نظر می‌رسد که عزم خود را برای سرمایه‌گذاری هنگفت در بخش خودروی الکتریکی جزم کرده است. از سال ۲۰۲۵ تمام مدل‌های جدید DS به گونه‌ای الکتریکی می‌شوند و برخی از پیشرانه‌های احتراق داخلی کنونی نیز به طور کامل حذف می‌شوند.

اما هنوز فاصله طولانی تا سال ۲۰۲۵ باقی مانده است و نمی‌دانیم که تا آن زمان چه اتفاقاتی رخ می‌دهد؛ DS خود را برای ارائه یک خودروی پلاگین هیبرید مجهز به پیشرانه بنزینی در ترکیب با موتور الکتریکی آماده می‌کند. نام کامل این مدل DS 7 کراس‌بک ای-تنس 4x4 خواهد بود و در واقع نسخه هیبریدی نیمه الکتریکی از مدل معمولی خودروی DS 7 معمولی به شمار می‌رود که در این‌جا نمایش داده شده است. یک کراس‌اور کاملا لوکس که تا سال ۲۰۱۹ به بازار عرضه می‌شود و خریداران باید تا آن موقع صبر کنند.

برند لوکس فرانسوی در حال حاضر جزئیات کم اما جالبی از خودروی پلاگین هیبرید آینده خود منتشر کرده است؛ گفته می‌شود که این مدل مجهز به سیستم چهار چرخ محرک خواهد بود و خروجی ترکیبی پیشرانه و موتور الکتریکی به ۳۰۰ اسب بخار می‌رسد. در حالت تمام الکتریکی بیشینه شعاع حرکتی خودروی هیبریدی به ۵۰ کیلومتر طبق چرخه تست جهانی WLTP محدود می‌شود، در حالی که تحت چرخه جایگزین NEDC این میزان کمی خوش‌بینانه‌تر و بیش‌تر خواهد بود.

در هفته‌های آینده DS اولین مدل کاملا الکتریکی خود را قبل از آوردن آن به نمایشگاه خودروی پاریس معرفی خواهد کرد؛ نمایشگاه خودروی پاریس در اوایل ماه اکتبر افتتاح می‌شود و DS احتمالا حضور پررنگی در آن خواهد داشت. هنوز هویت خودروی الکتریکی آینده DS تائید نشده است، اما برخی معتقد هستند که خودروی DS 3 کراس‌بک به طور کامل از سیستم محرکه الکتریکی استفاده می‌کند.

همانطور که برای برند لوکس خودروساز مناسب مناسب به نظر می‌رسد، DS راه را برای حرکت گروه PSA به سمت تولید خودروی الکتریکی هموار می‌کند؛ گروه خودروسازی پژو سیتروئن قصد دارد طی سال‌های آینده از ۴۰ مدل الکتریکی در پنج برند زیرمجموعه خود شامل DS، پژو، سیتروئن، اوپل و واکسهال (Vauxhall) رونمایی کند. اوپل و واکسهال که به تازگی به جمع برندهای زیرمجموعه گروه PSA پیوسته‌اند، در حال تطبیق خود با برنامه جدید گروه هستند و خود را برای ارائه اولین مدل‌های الکتریکی در سال‌های آینده آماده می‌کنند. گروه پژو سیتروئن همانند سایر خودروسازان برتر بازار جهانی، در راستای عمل به تعهدات توافقنامه آب‌وهوایی پاریس برای کاهش آلودگی و اثرات زیست محیطی برنامه‌ریزی می‌کند. اگرچه ممکن است فرآیند طراحی و ساخت مدل‌های الکتریکی کمی زمان‌بر باشد، اما قطعا آینده روشن است و تا سال ۲۰۲۵ می‌توان به بخشی از اهداف دست یافت.

ورزش کردن به‌طور منظم یکی از بهترین کارهایی است که هر کسی می‌تواند برای سلامت جسم خود انجام دهد. اما بر اساس پژوهشی جدید، ورزش گاهی می‌تواند خطر ایجاد اسکلروز جانبی آمیوتروفیک (ALS) را افزایش دهد.

ALS (بیماری‌ نورون‌های حرکتی یا لو گریگ) باعث تخریب عصبی می‌شود و همان بیماری‌ است که گریبان‌گیر استفان هاوکینگ شد. البته ما هنوز اطلاعات زیادی درمورد علت این بیماری کشنده نداریم. ولی به‌ نظر می‌رسد که فعالیت ورزشی شدید می‌تواند عامل خطر بیماری باشد و ما باید مراقب آن باشیم. لئونارد ون‌در‌برگ، عصب‌شناس از دانشگاه پزشکی اوترخت هلند، می‌گوید:

ما شاهد یک رابطه‌ی خطی میان سطح ورزش و بیماری بوده‌ایم؛ بنابراین، ظاهرا خطر مبتلا شدن‌ با افزایش سطح ورزش بالا می‌رود.

تیم ون‌دربرگ برای ارزیابی رابطه‌ی بین فعالیت ورزشی و بیماری ALS (که مدت‌ها است مورد مطالعه پژوهشگران قرار دارد، اما هنوز دلیل آن مشخص نیست) سبک زندگی بیش از ۱۵۰۰ بزرگ‌سال مبتلا به ALS در کشورهای ایرلند، ایتالیا و هلند را مورد بررسی قرار داد.

داده‌های به‌دست‌آمده از این افراد (که با مصاحبه و پرسشنامه جمع‌آوری شد) شامل اطلاعاتی درخصوص سطح فعالیت ورزشی، جنسیت و مواردی مثل دستیابی به امکانات آموزشی، سابقه کاری و مصرف دخانیات و الکل بود. پاسخ‌های افراد مبتلابه بیماری، با گروه ۳ هزار نفری دیگری که متشکل از افراد سالم بودند، مقایسه شد.

سطح فعالیت ورزشی در مقایسه با تمامی عوامل دیگر، احتمال مبتلا شدن به بیماری را افزایش می‌داد.

فعالیت ورزشی در این مطالعه، با میزان دقایق شاخص سوخت‌وساز اندازه‌گیری شد و طبق یافته پژوهشگران، با بالا رفتن شاخص سوخت‌وساز، احتمال مبتلا شدن‌ به ALS بیشتر می‌شودو سطح فعالیت فیزیکی، هم برای اوقات فراغت (ورزش و سرگرمی) و هم برای کار (کارهایی که به فعالیت فیزیکی نیاز دارد) بر مبتلا شدن تأثیر می‌گذارد.

براساس داده‌ها، میانگین ریسک برای فعالیت‌های ورزشی در اوقات فراغت ۷ درصد و برای فعالیت‌های فیزیکی کاری ۶ درصد بود. چنین آمار و ارقامی بیشتر در ایتالیا و ایرلند صادق بودند.

طبق مطالعات قبلی، ورزش و فعالیت‌های شدید احتمال ابتلا به ALS را افزایش می‌داد؛ اما طبق پژوهش جدید، حتی ورزش‌های تفریحی در حد متوسط هم می‌توانند تأثیرگذار باشند.

البته ریسک ۷ درصدی شاید زیاد به‌ نظر نرسد؛ ولی طبق گفته‌ی تیم پژوهشی، ریسک کلی بین افرادی که فعالیت زیادی (نسبت‌به میانگین) دارند و افرادی که فعالیت کمتری دارند می‌تواند به ۲۶ درصد هم برسد.

گفتنی است که چون اطلاعات به‌دست‌آمده از شرکت‌کنندگان در پژوهش، ماهیتی تجربی دارند و از گزارش شخصی و براساس حافظه‌ی آن‌ها نشأت می‌گیرند، نمی‌توان به‌طور قطع رابطه‌ای علت و معلولی بین سطح فعالیت ورزشی و بیماری ALS متصور شد.

اما باز هم پژوهشگران یافته‌ها را نیازمند تحقیقات بیشتری می‌دانند؛ مخصوصا به این دلیل که توضیح محکمی برای علت رابطه وجود ندارد.

با اینکه علت اصلی ALS در اکثر تشخیص‌ها نامشخص است؛ ولی تا ۱۰ درصد موارد به ژنتیک افراد مربوط می‌شود. اینکه فعالیت ورزشی چگونه می‌تواند ژنتیک افراد را تحریک‌ به ایجاد بیماری کند، کاملا مشخص نیست.

سایر پژوهشگران با وجود استقبال از پژوهش، نگران‌اند که مبادا افراد از این یافته‌ها برداشت اشتباهی داشته باشند. دیوید پوترینو، پژوهشگر توانبخشی فیزیکی به پایگاه هلث‌دی گفت:

اگر شما زندگی بدون فعالیتی داشته باشد، به‌ خاطر بیماری قلبی، بسیار سریع‌تر از ALS و ورزش نکردن از دنیا خواهید رفت. هیچکسی تحت هیچ شرایطی نباید به‌ خاطر این پژوهش از ورزش کردن دست بکشد.

این نکته وقتی به تعداد بسیار کم افراد مبتلا به بیماری ALS در جهان نگاه می‌کنیم بیشتر برجسته می‌شود. در نقطه‌ی مقابل، ورزش کردن به‌طور سالم تا حد زیادی از مبتلا شدن به بیماری‌های مختلف جلوگیری می‌کند.

با اینکه محققان پژوهش جدید، ورزش کردن و فعالیت بدنی را یکی از عوامل احتمالی ALS می‌دانند؛ ولی در حقیقت تا اطلاعات بیشتری در این خصوص به‌ دست نیاید، نیازی‌ به نگرانی نیست.

تارا اسپایرز-جونز، دانشمند علوم اعصاب از دانشگاه ادینبرگ که در این پژوهش دخیل نبود، می‌گوید:

به‌ یاد داشتن این نکته مهم است که ALS بیماری نسبتا نادری به شمار می‌آید و در هر ۱۰۰ هزار نفر، تنها ۲ نفر به آن مبتلا می‌شوند. فعالیت فیزیکی، از ما در مقابل بیماری‌های شایعی مثل آلزایمر، بیماری قلبی،دیابت و سرطان محافظت می‌کند. این بیماری‌ها امروزه زندگی بیش از ۱۰ میلیون نفر در انگلستان را تحت تأثیر قرار داده است.

دستاوردهای این پژوهش در Journal of Neurology, Neurosurgery & Psychiatry منتشر شده است.

تورنت یک پروتکل اشتراک فایل بر مبای فناوری نقطه به نقطه (P2P) است. این فناوی به کاربران اجازه می‌دهد فایل‌ها و محتوای مورد نظر خود را بدون وابستگی به یک منبع ثابت دانلود کنند. تورنت‌ محبوبیت بسیار بالایی نزد کاربران اینترنت دارد؛ به‌طوری‌که ۳.۳۵ درصد از کل ترافیک اینترنت به بیت‌تورنت اختصاص دارد و تعداد کاربران ماهانه‌ی آن به بیش از ۲۵۰ میلیون نفر می‌رسد.

تورنت در ظاهر فناوری ساده‌ای دارد؛ اما در حقیقت بخش‌ها و جزئیات مختلفی در به راه افتادن این فناوری دخیل هستند. البته برای استفاده از تورنت نیازی به اطلاعات جزئی در مورد تکنیک‌های آن ندارید؛ اما به‌هر‌حال آشنایی با برخی جزئیات آن خالی از لطف نیست و می‌تواند به بهبود تجربه‌ی شما از تورنت کمک کند. در ادامه‌ی این مقاله‌ی زومیت به معرفی ساختار تورنت، ابزارهای استفاده از آن و نکات ایمنی برای استفاده‌ی هرچه بهتر از این فناوری می‌پردازیم.

اصول تورنت

پیش از اینکه وارد دنیای جذاب تورنت و تورنت کردن شویم، بهتر است با برخی اصطلاحات آن آشنا باشیم. این اصطلاحات در نرم‌افزارها، انجمن‌ها و گروه‌های تورنتینگ استفاده می‌شوند و شناخت آن‌ها تجربه‌ی دانلود را بهتر می‌کند. دلیل استفاده از لغت انگلیسی اصطلاحات در مقاله این است که کاربران در هنگام کار در سرویس‌ها، بتوانند به‌راحتی بخش مورد نظر را پیدا کنند.

• Indexers - ایندکسرها وبسایت‌هایی هستند که فایل‌های تورنت را جمع‌آوری می‌کنند و عملکردی مانند موتور جستجوی محتوا دارند. سرویس‌هایی همچونPirate Bay، Extratorrent و RarBG در این دسته‌بندی قرار می‌گیرند.
• Trackers - ردیاب‌ها سرورهایی هستند که مانند پلی میان کاربران تورنت عمل می‌کنند. وقتی شما فایلی را آپلود یا دانلود می‌کنید، این سرورها کل فرآیند را منظم و ساختاردهی می‌کنند.
• Torrent Client - کلاینت به نرم‌افزارهایی گفته می‌شود که به‌منظور اتصال به ترکرها استفاده می‌شوند. پس از اتصال به‌ کمک این کلاینت‌ها می‌توان فایل‌ها را دانلود کنید و فایل‌های دانلودشده توسط خودتان را نیز به هم متصل کنید. برخی از برترین کلاینت‌های تورنت عبارتند از: Deluge، uTorrent و Transmission.
• Seeders - افرادی که فایلی در شبکه‌ی تورنت آپلود کنند با نام سیدر شناخته می‌شوند. نکته‌ی مهم برای کاربران عادی این است که بهتر است فایل‌های دانلودی را در داخل کلاینت نگهداری کنند تا آن‌ها نیز به‌عنوان سیدر آن فایل در شبکه فعال بمانند. به‌طور خلاصه بدون وجود سیدرها نمی‌توان فایلی را در شبکه‌ی تورنت دانلود کرد.
• Leechers - لیچرها افرادی هستند که بدون سید کردن فایل، آن را دانلود می‌کنند. این اقدام عملیاتی ناپسند در شبکه‌ی تورنت است. 
• Ratio - نرخ آپلود (سید) به دانلود (لیچ) هر کاربر با Ratio مشخص می‌شود. نسبت ایده‌ال برای دانلود هر فایل، باید بیش از ۱.۰ باشد. این بدان معنا است که شما به همان مقدار که در حال دانلود هستید، آپلود می‌کنید.
• Magnet link - این لینک‌ها علاوه بر ایجاد امکان دانلود فایل، منابع و فایل‌های دیگر را مشخص می‌کنند و اجازه‌ی دانلود سریع به کلاینت شما می‌دهند.

تارخچه‌ی تورنت

تاریخچه‌ی اشتراک فایل به دهه‌ی ۱۹۷۰ و زمانی بازمی‌گردد که توسعه‌دهندگان ابتدایی نیاز به ابزاری برای تبادل فایل‌ بین دستگاه‌ها داشتند. اولین پروتکل‌های اشتراک فایل به‌‌این‌گونه بود که با سیستمی مبتی بر سرور و کلاینت، افراد می‌توانست فایل‌ها را از منبعی واحد دریافت کنند. این فناوری با توسعه‌ی سیستم‌هایی همچون usenet و IRC به مرور محبوب شد اما اشکال اصلی آن محدودین سرعت سرور و پهنای باند محدود بود.

با افزایش حجم محتوای در جریان، فناوری‌های متعددی به‌منظور کاهش فشار روی سرورها و افزایش سرعت دانلود توسعه یافتند. در سال ۱۹۹۲ و با ظهور و سقوط سرویس Napster، اشتراک فایل نقطه به نقطه (P2P) به محبوبیت خارق‌العاده‌ای دست یافت. این نرم‌افزار به کاربران امکان می‌داد که با استفاده از شبکه‌های یک به یک به هم متصل شوند. کاربران به‌جای دانلود فایل از یک سرور، تکه‌های بسیار زیاد فایل را از دیگر کاربران دریافت می‌کردند.

پروتکل بیت‌تورنت کمی بعد ظهور کرد. این پروتکل با ترکیب کردن فناوری‌های موجود در اشتراک نقطه به نقطه، انقلابی اساسی در مدل P2P ایجاد کرد. در تعریف ساده، تورنت‌ها فایل‌های بسیار کوچکی هستند که به ترکرها متصل می‌شوند. ترکرها دیتابیسی از لینک‌های گوناگون این فایل‌ها را در اختیار دارند. این لینک‌ها به کامپیوتر کاربرانی متصل می‌شوند که فایل‌های درخواستی را در خود نگهداری می‌کنند. با دانلود کردن یک فایل تورنت، به تعدادی کاربر دیگر متصل می‌شوید و قطعات کوچک فایل مورد نظر خود را دانلود می‌کنید. در نهایت نرم‌افزار تورنت این فایل‌ها را به هم متصل می‌کند.

چگونه از تورنت استفاده کنیم

شاید در نگاه اول فناوری تورنت پیچیده به نظر برسد؛ اما در واقع استفاده از آن بسیار ساده است. البته دانلود در این شبکه به آسانی دانلود از یک وبسایت نیست و برای پیدا کردن محتوای مناسب، خصوصا فیلم و سریال، نیاز به صرف زمان بیشتری دارید. البته با کمی صبر و حوصله و با یافتن منابع صحیح، تورنت کردن دنیایی جدید از اینترنت را برابر چشمان شما خواهد گشود.

به‌منظور اتصال به این شبکه و استفاده از پتانسیل‌های آن، مراحل زیر را دنبال کنید:

۱- یک کلاینت (نرم‌افزار) تورنت نصب کنید. به‌عنوان مثال می‌توانید از نرم‌افزار Deluge که برای ویندوز، مک و لینوکس عرضه شده است استفاده کنید. برای سیستم‌عامل‌های اندروید و iOS نیز کلاینت‌های اختصاصی عرضه شده است؛ اما پیشنهاد می‌شود برای استفاده از این شبکه از کامپیوتر شخصی یا لپتاپ استفاده کنید.

۲- به‌ دنبال تورنت مورد نظر بگردید. از یک ایندکسر (موتور جستجو) برای پیدا کردن محتوای مورد نظر استفاده کنید. نمونه‌های این وبسایت‌ها در بخش معرفی ایندکسر آمده‌اند. با یک جستجوی ساده در گوگل (best torrenting sites) نیز می‌توانید لیستی از سرویس‌دهندگان دیگر را پیدا کنید.

۳- فایل مورد نظر را دانلود کنید. از طریق دانلود مستقیم یا اتصال به مگنت لینک‌ها، دستور دانلود فایل را اجرا کنید.

۴- اگر نرم‌افزار تورنت به‌صورت خودکار اجرا نشد، آن را به‌صورت دستی اجرا و لینک را در آن وارد کنید.

۵- منتظر باشید تا دانلود شروع شود و تکه‌های فایل از کاربران مختلف دریافت شوند.

۶- وقتی دانلود تمام شد، می‌توانید فایل را باز کنید.

۷- پس از دریافت کامل فایل، کلاینت را نبندید تا به‌عنوان سید برای دیگر دانلودکنندگان عمل کنید.

تورنت به کاربران وابسته است

 وقتی فایلی را از یک وبسایت دانلود می‌کنید، به‌احتمال زیاد این فایل از یک کامپیوتر واحد دریافت می‌شود. این ارتباط هاست-کلاینت، ارتباطی مستقیم و راحت است؛ اما محدودیت پهنای باند، سرعت پایین و حتی حذف محتوا، از معایب آن هستند. در بدترین حالت اگر یک فایل تنها روی یک هاست باشد، فقط با حذف آن می‌توان دسترسی تمام کاربران را قطع کرد.

تورنتینگ به‌خوبی مشکلات سرعت و در دسترس بودن فایل‌ها را برطرف کرده است. شما با تورنت کردن، فایل را نه از یک منبع واحد، بلکه از چندین هاست دریافت می‌کنید. بعلاوه هر کاربری که فایل را دریافت می‌کند، پس از دانلود به یک منبع دریافت (سیدر) تبدیل می‌شود و دریافت فایل را برای کاربران بعدی آسان‌تر می‌کند. به بیان ساده هرچه کاربران بیشتری از پروتکل بیت‌تورنت استفاده کنند، این پلتفرم قوی‌تر می‌شود. این حقیقت یکی از دلایل افزایش محبوبیت و تعداد کاربران تورنت در سال‌های اخیر است.

در هنگام تورنت کردن، همیشه به یاد داشته باشید که شما عضوی از یک جامعه هستید. تا آنجا که می‌توانید وظیفه‌ی سید کردن را انجام دهید، نسبت خود را حفظ کنید و اطرافیان خود را نیز به استفاده از این شبکه تشویق کنید.

آیا تورنت کردن قانونی است؟ آیا امن است؟

هر فناوری جدید، موانع خاص خود را دارد و بیت‌تورنت نیز از این قاعده مستثنا نیست. از همان ابتدا که این فناوری رشد کرد، کاربران زیادی برای اشتراک محتوای غیر قانونی اعم از آثار مشمول کپی‌رایت مانند فیلم‌ها و سریال‌ها از آن استفاده کردند. این رفتارها باعث شد افکار عمومی، تورنت کردن را به چشم یک رفتار غیر قانونی ببینند که تا حدودی ناعادلانه است. بیت‌تورنت کاربردهای قانونی زیادی دارد. به‌عنوان مثال می‌توان اشتراک‌گذاری فایل‌ها بدون نیاز به سرور و همچنین اشتراک آسان اطلاعات میان هم‌کلاسی‌ها و کارمندان را مثال زد. در نهایت به این نتیجه می‌رسیم که تورنت کردن در ذات خود عملی قانونی است؛ اما مانند هر ابزار دیگر می‌توان استفاده‌های غیر قانونی نیز از آن انجام داد.

نکته‌ای که باعث زنده ماندن تورنت شده این است که وبسایت‌های تورنت از هیچ فایلی میزبانی نمی‌کنند. شما با تورنت کردن از کاربران دیگر فایل می‌گیرید و هیچ چیز در داخل ترکرها یا ایندکسرها ذخیره نمی‌شود. در نتیجه کل این جامعه از لحاظ قانون و درستی عملکرد در محدوده‌ای خاکستری باقی خواهد ماند.

کاربران تورنت باید در نظر داشته باشند که فضای تورنت مثل استفاده‌ی عادی از اینترنت، خطراتی مانند دریافت ویروس یا بدافزار دارد. بسته به ایندکسری که استفاده می‌کنید، احتمال آلوده شدن به این موارد، کمتر یا بیشتر خواهد بود. خطر دیگر این است که فایل‌ها عمدا یا سهوا اسامی اشتباه خواهند داشت. تمام این موارد بدان معنا است که دریافت فایل از تورنت نیازمند احتیاط خاص خود است.

حفظ امنیت در زمان تورنت کردن

تورنت کردن و وبسایت‌های خدمات تورنت به‌طور کلی امن هستند؛ اما خطرات احتمالی همیشه در اینترنت وجود دارند. ویروس، بدافزار، سرقت اطلاعات و دیگر مشکلات در صورت رعایت نکردن نکات ایمنی توسط کاربران، آن‌ها را تهدید می‌کنند. برای افزایش امنیت در زمان استفاده از تورنت، پیشنهاد می‌شود که موارد زیر را در نظر داشته باشید.

• همیشه از ابزار تغییر آی‌پی استفاده کنید. این ابزار برای حفظ امنیت و حریم خصوصی در اینترنت پیشنهاد می‌شود. اما نیاز به آن‌ در زمان تورنت کردن بیش از هر زمانی است. وصل شدن به کاربران دیگر به معنای نشان دادن آدرس‌ آی‌پی به تمام دنیا است و قطعا در دوران کنونی کار عاقلانه‌ای نیست. فراموش نکنید که هیچ‌گاه بدون استفاده از ابزار تغییر آی‌پی، کلاینت تورنت خود را باز نکنید.

• از نرم‌افزار آنتی‌ویروس استفاده کنید. آنتی‌ویروس‌ مانند خط مقدم کامپیوتر شما در برابر خطرات اینترنتی عمل می‌کند. همیشه در زمان جستجو، دانلود و اجرای فایل‌های تورنت، آنتی‌ویروس خود را در حالت فعال نگه دارید.
• محتوای غیر قانونی دانلود نکنید. دانلود محتوای مشمول قانون کپی‌رایت مانند موسیقی و فیلم، شما را در موقعیت خطر قرار می‌دهد. البته در کشورهای مختلف با قوانین کپی‌رایت مختلف، خطر این مورد متغیر است.
• ترکرهای عمومی را به دقت انتخاب کنید. اینکه تورنت خود را از چه منبعی دریافت کنید بسیار مهم است. منابع معتبر و مشهور از نسخه‌های زیرزمینی امن‌تر هستند. البته هیچ‌گاه نمی‌توان هیچ منبعی را به‌طور کامل تأیید کرد.
• از ترکرهای خصوصی استفاده کنید. نیاز به ثبت نام و تأیید هویت، ترکرهای خصوصی را از خطرات و افراد نفوذگر دور نگه می‌دارد. اگر بتوانید در این ترکرها عضو شوید، امنیت شما بیشتر تأمین خواهد شد.

در سال گذشته شاهد معرفی اولین پردازنده سری رایزن از سوی AMD بودیم. اولین عضو این خانواده تنها یک پردازنده بود و اگر کاربر به پردازش گرافیکی نیاز داشت، باید از یک کارت گرافیک مجزا بهره می‌برد. اما پس از مدتی این شرکت تصمیم گرفت محصولات خود را به همراه پردازنده‌ی گرافیکی مجتمع عرضه کند و چیپ‌های گرافیکی رادئون وگا را در کنار سری رایزن، ابتدا برای محصولات مخصوص لپتاپ و سپس دسکتاپ عرضه کرد.

در حال حاضر AMD هم‌چنان طیف محصولات خانواده رایزن را گسترش می‌دهد. تازه‌ترین محصولات این شرکت، پردازنده‌های کم‌مصرف دسکتاپ هستند که با نام‌های Rayzen 3 2200GE و Ryzen 5 2400GE معرفی شدند. اطلاعات مربوط به دو پردازنده گفته‌شده حدود دو ماه پیش افشا شد و در واقع نسخه‌های کم‌مصرف چیپ‌های Ryzen 5 2400G و Ryzen 3 2200G محسوب می‌شوند که در ابتدای سال جاری میلادی عرضه شدند. هر دو سری مذکور دارای معماری مشابه برای پردازنده و پردازشگر گرافیکی هستند و تعداد هسته‌های آن‌ها نیز برابر است. اما چیپ‌های جدید از فرکانس کاری پایین‌تری بهره می‌برند و در نتیجه توان طراحی حرارتی آن‌ها کاهش پیدا کرده است. به همین دلیل برای کسانی که حاضرند اندکی توان پردازشی را با ذخیره انرژی مبادله کنند، گزینه مناسبی به شمار می‌روند و  برای استفاده در رایانه‌های بدون فن نیز گزینه‌ای مناسب خواهند بود.

هر دو چیپ جدید از معماری ساخت ۱۴ نانومتری بهره می‌برند و به همراه ۳۸۴ کیلوبایت حافظه کش نوع L1، دو مگابایت نوع L2 و ۴ مگابایت نوع L3 عرضه خواهند شد. امکان استفاده از آن‌ها در کنار حافظه‌های رم DDR4 تا فرکانس ۲۹۳۳ مگاهرتز نیز وجود خواهد داشت. پشتیبانی از پلتفرم Socket AM4 مخصوص AMD نیز در این محصولات وجود دارد. پردازنده‌های جدید به‌صورت آنلاک عرضه می‌شوند و کاربران می‌توانند فرکانس کاری آن‌ها را تغییر دهند؛ البته به بهای مصرف انرژی بیشتر. قیمت اعضای جدید خانواده رایزن اعلام نشده است؛ اما مدل‌های ۶۵ واتی 2200G و 2400G به ترتیب برچسب قیمت ۱۰۰ دلاری و ۱۶۳ دلاری دارند.

اگر نگاهی به اخبار و اتفاقات یک سال اخیرِ بیت کوین، اتریوم و دیگر ارزهای رمزنگاری شده (ارز دیجیتال و رمزپول از اسامی دیگر این ارزها هستند) داشته باشید، قطعا متوجه تأثیر آن‌ها بر اخبار فناوری و همه‌گیر شدن تحقیقات در مورد این پدیده‌های خاص شده‌اید. مسیر تغییرات این فناوری شبیه به هر فناوری دیگر است: گیک‌های کامپیوتری به‌منظور از بین بردن عادت‌ها و بازارهای سنتی، فناوری جدیدی توسعه می‌دهند.

پس از توسعه‌ی فناوی توسط متخصصان و فراگیر شدن آن، قانون‌گذاران به دنبال راه‌هایی هستند که آن را تحت کنترل و نظارت خود در بیاورند. این اتفاق در سال‌های اخیر و با انفجار اخبار ارزهای رمزنگاری شده در دنیای اقتصاد و فناوری در حال رخ دادن است. جالب است بدانید طی یک سال گذشته، ارزش بازار ارزهای مجازی از ۳۰ میلیارد دلار به ۴۰۰ میلیارد دلار رسیده است. علاوه بر ارزش، گستردگی این بازار نیز به لطف آیکوها (ICO - سرمایه‌گذاری خصوصی روی استارتاپ و دریافت سکه‌ی مجازی به‌جای سهام) روز به روز بیشتر می‌شود. در این بین تمامی قشرهای مردم از دانش‌آموزان و دانشجویان تا سرمایه‌گذاران و حتی صندوق‌های سرمایه‌گذاری بازنشستگی موج انفجار رمزپول‌ها را حس کرده‌اند.

این اتفاقات، مقامات دولت‌ها و مسئولان را تا حدودی نگران می‌کند. برای اطلاع دقیق‌تر در مورد این نگرانی، نگاهی به افت شدید قیمت بیت کوین طی چند ماه گذشته داشته باشید (سقوط از نزدیکی ۲۰ هزار دلار تا کمتر از ۷ هزار دلار). علاوه بر آن بسیاری از ICO-ها، نوعی کلاهبرداری هستند. به همه‌ی این موارد،‌ دزدی از توکن‌های قانونی و صرافی‌های رمزپول‌ را هم اضافه کنید.

در واکنش به این اتفاقات، مقامات به دنبال تدوین چارچوبی برای قانونی‌سازی این خط مقدم سرکش در دنیای اقتصاد هستند. آن‌ها به دنبال دسته‌بندی و قانون‌مندسازی توکن‌ها هستند. چالش اصلی این است که آیا این توکن‌ها دارایی محسوب می‌شوند و این‌که صاحبان آن‌ها چگونه مشمول مالیات خواهند شد. علاوه بر آن، تلاش‌ها برای جلوگیری از پول‌شویی به کمک این توکن‌ها و همچنین جلوگیری از تروریسم مالی ادامه دارد. در نهایت، هدف اصلی حمایت از سرمایه‌گذاران و به حداقل رساندن ضرر آن‌ها در این بازار جدید است.

اخبار اقتصادی سرتاسر جهان، هر روز خبری از مقامات کشورها مبنی بر لزوم قانون‌گذاری در مورد ارزهای دیجیتال منتشر می‌کنند. ششم آوریل سال جاری میلادی، مقامات مسئول امور مالی در بریتانیا اعلام کردند که هر فعالیت مرتبط با ارزهای رمزنگاری شده، باید تحت نظارت آن‌ها باشد. چند روز بعد در دهم آوریل، وزارت دارایی تایوان اعلام کرد که برنامه‌ای برای وضع قوانین به‌منظور جلوگیری از پول‌شویی با استفاده از ارزهای دیجیتال تدوین کرده است. دادستان عمومی نیویورک نیز در همان ماه از صرافی‌های ارزهای دیجیتال درخواست کرد که اطلاعات کاملی از روند فعالیت‌ها و امنیت کاربران در اختیار آن‌ها قرار دهند.

علاوه بر موارد گفته‌شده، قانون‌گذاران کشورهای مختلف در کنار فعالیت انفرادی، همکاری‌هایی نیز در این زمینه داشته‌اند. به‌عنوان مثال در اجلاس اخیر مدیران بانک‌های مرکزی کشورهای عضو گروه G20 که در ماه مارس و در شهر بوینس آیرسانجام شد، مقامات تمرکز زیادی روی ارزهای رمزنگاری شده داشتند. اعضای حاضر در این اجلاس به این نتیجه رسیدند که این ارزها در حال حاضر اهمیت بالایی برای کل سیستم ندارند؛ اما باید استانداردهای آن‌ها به‌نوعی تدوین شود که شبیه به مؤسسات مالی کنونی رفتار کنند. به‌عنوان مثال هویت مشتریان باید مشخص باشد و فرآیندهایی به‌منظور نظارت بر تراکنش‌ها لحاظ شود تا سوءاستفاده از رمزپول‌ها به حداقل برسد.

بیت‌کوین ابتدا به عنوان ابزاری بسیار مناسب برای خرید و فروش‌های غیر قانونی در «دارک وب» معرفی شد. علاوه بر آن، شهرت این پول رمزنگاری شده مدیون مجرمان اینترنتی نیز هست که آن را به‌عنوان باج‌‌ درخواست می‌کردند. به‌همین دلیل اکثر مقامات قانونی بر این تصور بودند که ناشناس بودن بیت کوین، آن را به ابزاری مناسب برای تمام مجرمان تبدیل خواهد کرد. البته پس از تحقیقات اولیه ثابت شده است که مجرمان سایبری بیشتر از این ابزار استفاده می‌کنند و دیگر مجرمان علاقه‌ی چندانی به آن ندارند. دلیل عدم استقبال از بیت کوین توسط مجرمان دیگر، نوسانات شدید قیمت آن است. به‌هرحال هنوز بخشی از مجرمان یعنی کلاهبرداران، تمایل زیادی به استفاده از این ابزار ناشناس دارند.

مهم‌ترین بخش از زیرساخت ارزهای رمزنگاری شده که نیاز شدیدی به قانون‌گذاری دارد، صرافی‌های آنلاین هستند. درحال حاضر استرالیا و کره‌ی جنوبی، اقداماتی جدی برای تنظیم مقررات این بخش انجام داده‌اند و اتحادیه‌ی اروپا نیز طرح‌هایی به‌این منظور تصویب کرده است. البته هنوز کشورهای زیادی وجود دارند که اقدامی در این زمینه انجام نداده‌اند.

اقدامات انجام‌شده برای بسیاری از کارآفرینان این حوزه مفید بوده است. به‌عنوان مثال تعدادی از صرافی‌ها به‌صورت داوطلبانه اقدام به اجرای قانون شناخت مشتری کرده‌اند و از کاربران، اطلاعات هویتی درخواست می‌کنند. علاوه بر آن، آن‌ها سکه‌های با زیرساخت فوق محرمانه را حذف می‌کنند و از تنظیمات نرم‌افزاری به‌منظور نظارت بر تراکنش‌های غیر عادی استفاده می‌کنند.

تنظیم مقررات باعث می‌شود که صرافی‌ها به سیستم بانکداری سنتی نزدیک‌تر شوند. البته از طرفی برخی بانک‌های سنتی به این صرافی‌ها خدمات ارائه نمی‌دهند و آن‌ها مجبورند با مؤسسات مالی با تعهدات قانونی کمتر همکاری کنند. بانک‌ها نیز عموما دلیل عدم همکاری را کمبود قانون در ارتباط با صرافی‌ها می‌دانند. در نهایت به‌ نظر می‌رسد تنظیم مقررات و تأسیس سازمان‌های رگولاتوری، راه را برای نزدیک شدن صرافی‌ها به بانک‌ها و توانایی نظرات بیشتر روی فرآیندها هموار خواهد کرد.

نکته‌ی مهم دیگر، اختلاف نظر قانون‌گذاران در ارتباط با محافظت از کارمندان است. برخی از آن‌ها، حفظ سرمایه‌گذاران را وظیفه‌ی خود می‌دانند و برخی دیگر، این فعالیت‌ها را نوعی قمار دسته‌بندی می‌کنند. از نظر دسته‌ی دوم تا زمانی که خطرات این فعالیت‌ها گسترده‌تر نشود، نیازی به تنظیم مقررات سخت نیست. برخی مسئولان با نگاه آینده‌نگرانه‌تر، علاوه بر تذکرات متعدد در مورد آیکوها، تمایل دارند که با تنظیم مقررات، هم حقوق مشتریان حفظ شود و هم تجارت رمزپو‌ل‌ها به عنوان کسب‌وکاری جدید به جریان بیافتد. نکته‌ی مهم این‌که اکثر فعالان این بازار جدید از تنظیم مقررات و جلوگیری از ورود کلاهبرداران به آن استقبال می‌کنند.

آخرین نکته‌ی مهم از نظر مسئولان، مالیات در این سیستم است. آن‌ها متوجه درآمد سرشار برخی افراد از تجارتکریپتوکارنسی‌ها شده‌اند. به‌همین دلیل تلاش می‌کنند بخشی از این درآمد را به سمت دولت‌ها سرازیر کنند. علاوه بر آن، آن‌ها از پنهان کردن درآمد به کمک ارزهای دیجیتال نیز واهمه دارند؛ روشی که برخی افراد برای فرار از مالیات از آن استفاده می‌کنند. به‌هرحال در زمان حاضر هنوز نمی‌توان اطلاعات کاملی از تراکنش‌ها و افراد پشت پرده‌ی این ارزها پیدا کرد. البته برخی صرافی‌ها در رقابت با قانون‌گذاران شکست خورده‌اند. به‌عنوان مثال صرافی Coinbase در ماه فوریه اعلام کرد که دادگاه آن‌ را مجبور به ارائه‌ی اطلاعات ۱۳ هزار مشتری کرده است. برخی صرافی‌های دیگر برای فرار از چنین اتفاقاتی، در کشورهایی با قوانین مالیاتی سبک‌تر فعالیت می‌کنند.

در یک نگاه کلی، متوجه تمام خطرات ناشناخته‌ی این بازار جدید می‌شویم. برخی مسئولان با توجه به این خطرات به این نتیجه رسیده‌اند که باید کل سیستم ارزهای رمزنگاری شده از بین برود. به‌عنوان مثال چین، عرضه‌ی هرگونه آیکو یا فعالیت صرافی‌ها را ممنوع کرده است. در ایران نیز با وجود تلاش برای توسعه‌ی رمزپول ملی، خرید و فروش بیت کوین ممنوع اعلام شده است. اما در بسیاری از نقاط جهان به‌ خاطر دشواری سانسور شدید اطلاعات، این اقدامات غیر قابل اجرا هستند.

فعالان بازار ارزهای رمزنگاری شده، دوران کنونی را بسیار شبیه به ابتدای ظهور اینترنت می‌دانند؛ زمانی که مسئولان دولت‌ها تلاش می‌کردند جریان تازه را در کنترل خود بگیرند و از آن به‌عنوان جرمی جدید یاد می‌کردند. اما در نهایت به این نتیجه رسیدند که منافع اینترنت و وب، بسیار بیشتر از خطرات آن است. البته اظهار نظر در این مورد و این مقایسه در ارتباط با ارزهای رمزنگاری شده و فناوری بلاک‌چین که پایه‌های آن‌ها را تشکیل می‌دهد، هنوز زود است. نکته‌ی مهم این‌که غیرقانونی اعلام کردن این بازار جدید، بدون شناخت کافی و پاسخ به سؤال مطرح‌شده، اقدامی نادرست است.

ال‌جی دقایقی پیش با رونمایی رسمی از LG G7 ThinQ به جمع سایر شرکت‌های بزرگی پیوست که از پرچم‌دار سال ۲۰۱۸ خود پرده‌برداری کرده‌اند. جی ۷ جدیدترین محصول ال‌جی از خانواده‌ی دستگاه‌های هوشمند این شرکت با برند «ThinQ» به‌حساب می‌آید. بی‌شک چشم‌گیرترین و واضح‌ترین تغییر در پرچم‌دار جدید کره‌ای‌ها، حذف حاشیه‌های نمایشگر و اضافه‌ شدن زبانه‌ای کوچک به لبه‌ی بالای آن به‌شمار می‌رود؛ زبانه‌ای که در دنیای فناوری بیشتر با نام Notch از آن یاد می‌شود. ال‌جی با پیوستن به جمع شرکت‌های علاقه‌مند به ناچ، نمایشگری ۶.۱ اینچی با نسبت تصویر ۱۹.۵:۹ و رزولوشن ۱۴۴۰ × ۳۱۲۰ پیکسل که عنوان تجاری FullVision را یدک می‌کشد و با حاشیه‌های بسیار باریکی احاطه شده است.

 پنل جدید +M ال‌جی به‌جای OLED بر مبنای فناوری LCD توسعه یافته است؛ اما کره‌ای‌ها مدعی هستند که به‌کارگیری چینش متفاوت RGBW با پیکسل‌های بیشتر باعث بهبود کنتراست و دستیابی به روشنایی حداکثری ۱۰۰۰ نیتی در ال‌جی جی ۷ تین‌کیو می‌شود. نمایشگر ۶.۱ اینچی جی ۷ از استاندارد HDR 10 پشتیبانی می‌کند و در پسِ پوشش شیشه‌ای گوریلا گلس ۵ قرار دارد. ال‌جی اصرار دارد که بریدگی لبه‌ی بالای نمایشگر در حقیقت «نمایشگر دوم جدید» جی ۷ محسوب می‌شود. کره‌ای‌ها در نسل‌های قبلی گوشی‌های سری V برای نخستین بار نمایشگر دوم را به‌ کار برده‌اند؛ اما با گرویدن به فناوری OLED در ال‌جی وی ۳۰، این قابلیت را کنار گذاشتند.

در کنار بریدگی نمایشگر، ال‌جی برای نخستین بار همانند رقیب هم‌وطن خود، کلیدی فیزیکی برای دستیار صوتی جی ۷ تدارک دیده است؛ با این تفاوت که به‌جای توسعه‌ی دستیار دیجیتال اختصاصی، به استفاده از گوگل اسیستنت پایبند بوده است؛ بدین‌ ترتیب، LG G7 ThinQ نخستین گوشی هوشمند دنیا محسوب می‌شود که از کلید سخت‌افزاری برای فعال‌سازی Google Assistant بهره می‌برد. LG G7 مانند اغلب پرچم‌داران کنونی بازار گوشی‌ هوشمند از طراحی مبتنی بر ترکیب فلز و شیشه بهره می‌برد. کره‌ای‌ها پنل شیشه‌ای پشت و جلوی جی ۷ را از جنس گوریلا گلس ۵ و فریم آن را از جنس آلومینیوم انتخاب کرده‌اند و موفق به دریافت گواهی‌های IP68 و MIL-STD-810G برای کل بدنه‌ی این گوشی شده‌اند. پنل شیشه‌ای پشت جی ۷، پشتیبانی از شارژ بی‌سیم سازگار با WPC و PMA را ممکن کرده است. 

انرژی مورد نیاز ال‌جی جی ۷ توسط باتری ۳۰۰۰ میلی‌آمپر ساعتی آن تأمین می‌شود که امکان شارژ سریع آن از طریق درگاه پورت USB-C با فناوری Quick Charge 3.0  کوالکام وجود دارد؛ ضمن اینکه فناوری Qnovo شارژدهی طولانی‌مدت باتری را برای چندین سال تضمین می‌کند. از جمله‌ی مهم‌ترین مشخصات فنی ال‌جی جی ۷ می‌توان به تراشه‌ی اسنپدراگون ۸۴۵، حافظه‌ی رم ۶ گیگابایتی و حافظه‌ی ذخیره‌سازی داخلی ۱۲۸ گیگابایتی این گوشی اشاره کرد؛ البته کره‌ای‌ها امکان ارتقاء حافظه از طریق درگاه microSD را نیز فراهم کرده‌اند. ال‌جی جی ۷ به‌واسطه‌ی تراشه‌‌ی قدرتمند خود از فناوری‌های ارتباطی گسترده‌ای مانند LTE-A، تجمیع سه‌باندی حامل‌های ال‌تی‌ای، Cat.16/13 با سرعت دانلود و آپلود یک گیگابیت‌ بر ثانیه و ۱۵۰ مگابیت‌ بر ثانیه‌، استاندارد‌های وای‌فای a/b/g/n/ac، بلوتوث ۵.۰، GPS و پشتیبانی از دو سیمکارت‌ در برخی از بازارها بهره می‌برد.

ال‌جی جی ۷ در زمینه‌ی دوربین از همان استراتژی سابق کره‌ای‌ها پیروی می‌کند؛ این گوشی از دوربین دوگانه‌ای با سنسور‌های ۱۶ مگاپیکسلی با میدان‌های دید ۷۱ درجه و واید ۱۰۷ درجه بهره می‌برد. ماژول اصلی در پسِ لنزی با دیافراگم f/1.6، لرزش‌گیر اپتیکال تصویر در کنار فوکوس خودکار تشخیص فاز و لیزری قرار دارد. ماژول دوم با لنز واید از دیافراگم تنگ‌تر f/1.9، بدون لرزش‌گیر اپتیکال تصویر و فوکوس ثابت بهره می‌برد. ال‌جی مدعی است که فناوری هوش مصنوعی این شرکت در کنار فناوری تجمیع هوشمند پیکسلی به دوربین ال‌جی جی ۷ در سناریوهایی مانند عکاسی در نور کم قدرت می‌بخشد. دوربین دوم ال‌جی جی ۷ می‌تواند با جمع‌آوری اطلاعات عمق، در ثبت تصاویر پرتره‌ی بهتر نیز کمک کند. دوربین سلفی جی ۷ از سنسور ۸ مگاپیکسلی و لنز f/1.9 با میدان دید ۹۰ درجه بهره می‌برد.

خوشبختانه کره‌ای‌ها نه‌تنها جک ۳.۵ میلی‌متری هدفون را حذف نکرده‌اند؛ بلکه یک مبدل دیجیتال به آنالوگ (DAC) چهارگانه‌ی ۳۲ بیتی Hi-Fi را برای جی ۷ تدارک دیده‌اند که توسط ESS توسعه داده شده است. ال‌جی جی ۷ از دو میکروفون بهره می‌برد که قادر به تشخیص صدا از فاصله‌ی ۵ متری هستند؛ بنابراین می‌توان حدس زد که گوگل اسیستنت با استفاده از این میکروفون‌ها از فواصل دور نیز در دسترس خواهد بود.

ال‌جی جی ۷ تین‌کیو با سیستم‌عامل اندروید اوریو و AI Pack 2.0 ال‌جی روانه‌ی بازار خواهد شد؛ کره‌ای‌ها مدعی هستند که اندروید P را بلافاصله پس از انتشار نسخه‌ی نهایی آن توسط گوگل، در اختیار کاربران جی ۷ قرار خواهند داد. پرچم‌دار جدید ال‌جی در رنگ‌های خاکستری، مشکی، آبی و قرمز روانه‌ی بازار خواهد شد؛ اما هنوز در خصوص زمان عرضه و برچسب قیمتی این محصول اطلاعاتی در دسترس نیست. 

پورشه کاین E-Hybrid مدل پلاگین هیبریدی پورشه کاین است که به‌تازگی معرفی شده است و به‌عنوان مدل ۲۰۱۹ این خودرو به بازار خواهد آمد. این خودرو به یک پیشرانه‌ی ۳ لیتری شش سیلندر از نوع V شکل مجهز است که ۴۵۵ اسب بخار قدرت و ۷۰۰ نیوتن‌متر گشتاور دارد. برای تأمین انرژی مورد نیاز موتور برقی این خودرو یک باتری ۱۴.۱ کیلووات ساعتی از نوع لیتیوم-یون در نظر گرفته شده است که پورشه کاین E-Hybrid را قادر می‌سازد در حالت تمام برقی به شعاع حرکتی ۴۴ کیلومتر دست پیدا کند. 

موتور الکتریکی پورشه کاین E-Hybrid توانایی تولید ۱۳۴ اسب بخار قدرت و ۴۰۰ نیوتن‌متر گشتاور دارد. این خودرو می‌تواند سرعت خود را در ۴.۷ ثانیه از صفر به صد کیلومتر بر ساعت برساند و حداکثر سرعت آن ۲۵۳ کیلومتر بر ساعت است. 

پورشه کاین هیبریدی E-Hybrid تنها با همین یک موتور قابل انتخاب است که در کنار آن یک جعبه‌دنده‌ی هشت سرعته‌ی خودکار تعبیه شده است. این خودرو به‌صورت استاندارد به سیستم چهارچرخ محرک مجهز است. همچنین راننده‌ در این خودرو می‌تواند چندین حالت رانندگی مختلف را انتخاب کند که از بین آن‌ها باید به حالت تمام برقی و حالت اسپرت پلاس اشاره کرد. در حالت تمام برقی دیگر پیشرانه‌ی احتراقی خودرو روشن می‌شود و تنها نیروی الکتروموتور به چرخ‌ها انتقال پیدا می‌کند و در حالت اسپرت پلاس که خودرو در سریع‌ترین وضعیت خود قرار دارد، هر دو پیشرانه‌ی برقی و احتراقی بنزینی حداکثر نیروی خود را به چرخ‌ها انتقال می‌دهند. بدیهی است که در این حالت مصرف سوخت خودرو افزایش پیدا می‌کند. 

برای شارژ کردن باتری پورشه کاین E-Hybrid، پورشه به‌صورت استاندارد یک شارژر ۳.۶ کیلووات ساعتی برای این خودرو در نظر گرفته است که می‌تواند با برق ۲۳۰ ولت ۱۰ آمپر، باتری این خودرو را در زمان ۷ ساعت و ۴۸ دقیقه شارژ کند. یک شارژر بزرگ‌تر ۷.۲ کیلووات ساعتی نیز به‌صورت آپشن قابل انتخاب است که با برق ۲۳۰ ولت ۳۲ آمپر می‌تواند باتری پورشه را در ۲ ساعت و ۱۸ دقیقه شارژ کند. پورشه یک اپلیکیشن قابل نصب روی تلفن هوشمند نیز طراحی کرده است که با استفاده از آن می‌توان زمان شارژ خودرو را برنامه‌ریزی کرد.

از نظر ظاهری تفاوت‌های بین مدل استاندارد پورشه کاین و مدل E-Hybrid این خودرو وجود دارد. ابتدا باید به نوشته‌ی E-Hybrid روی بدنه‌ی این مدل اشاره کنیم اما پورشه کالیپرهای ترمز مدل هیبریدی را به رنگ سبز درآورده است و این خودرو یک درپوش بک اضافه نیز دارد که برای پوشاندن پورت شارژر است. 

در داخل کابین، بخش پشت آمپرها متفاوت است و یک نشانگر شارژ و مصرف برق به این بخش اضافه شده است. رنگ‎‌آمیزی نشان‌دهنده‌ها به رنگ سبز و متفاوت با مدل غیر هیبریدی این خودرو است. امکانات استاندارد پورشه کاین بسیار تکمیل و مناسب است و در لیست امکانات استاندارد آن، مواردی همانند صندلی‌های ماساژور، هداپ دیسپلی، رینگ‌های ۲۲ اینچی و گرمکن برف‌پاک‌کن‌ها وجود دارند؛ اما خریداران این خودرو می‌توانند امکانات اضافه‌ای همانند سیستم تهویه‌ی دوم، سیستم مدیریت فعال سیستم تعلیق و پکیج Sport Chrono را نیز برای خودروی خود سفارش دهند. 

پورشه کاین E-Hybrid به‌صورت آپشن از سیستم کمکی رانندگی پورشه با نام InnoDrive بهره‌مند است.  این سامانه شامل کروز کنترل هوشمند است و می‌تواند با دریافت اطلاعات مسیر حرکت و اطلاعات دریافتی از حسگرها تصمیم بگیرد چه زمانی از موتور برقی استفاده شود و چه زمانی از انرژی حرکتی برای شارژ باتری‌ها استفاده شود. 

پورشه کاین E-Hybrid احتمالا از اوایل سال ۲۰۱۹ و با قیمت پایه‌ای ۷۹ هزار و ۹۰۰ دلار وارد بازار آمریکا خواهد شد. در انتها می‌توانید از گالری تصاویر این خودرو دیدن کنید.

شرکت اینتل در هفته گذشته بسته نرم‌افزاری جدید پلت‌فرم هوش مصنوعی سافرون را معرفی کرد. این بسته نرم‌افزاری می‌تواند در صنعت به‌ بهبود فرآیند تولید و همچنین صنایع هوافضا در جهت افزایش کیفیت تولیدات و همچنین بهینه‌سازی زنجیره تولید به متخصصان این حوزه‌ها کمک کند. بسته نرم‌افزاری جدیدی که برای این پلت‌فرم معرفی شده است، یک ابزار پیشرفته هوش مصنوعی برای سرعت بخشیدن به حل مشکلات در مجموعه‌های تولیدی و شرکت‌های هوافضا است.

این پلت‌فرم از تکنولوژی‌هایی که اینتل بعد از تصاحب شرکت محاسبات شناختی سافرون در سال ۲۰۱۵ به دست آورد، سود می‌برد. این فناوری‌ها در حال حاضر نقش مهمی در پلت‌فرم اینترنت اشیاء، تحلیل داده‌های بزرگ و تلاش‌های این شرکت در بخش امنیت ایفا می‌کنند. 

به گفته‌ی اینتل این بسته نرم‌افزاری جدید از تکنولوژی‌ یادگیری حافظه اشتراکی سافرون و همچنین تکنولوژی تصمیم‌گیری مبتنی بر هوش مصنوعی برای آنالیز داده‌های متنی ساختاریافته و یا بدون ساختار به‌منظور یافتن الگوهای پنهان، روند‌ها و مشابهت‌ها استفاده می‌کند. 

این محصول با بررسی دقیق مشکلات گذشته، نحوه حل آن‌ها، اینکه چه کسی این مشکل را حل کرده است و در نهایت اطلاعات مورد نیاز برای حل آن مشکل، بدون وابستگی به مدل‌های آماری که برای عملکرد صحیح آموزش داده شوند عمل‌ می‌کند. اینتل می‌گوید این محصول به متخصصان کمک می‌کند در زمان کمتری از عهده حل مشکلات برآیند، کیفیت محصولات را افزایش دهند، برای پروسه‌های بازسازی و تعمیر بهتر برنامه‌ریزی کنند و در نهایت زنجیره تولید محصولاتشان را بهینه کنند.

گیل شپرد، مدیر ارشد گروه سافرون در شرکت اینتل، می‌‎گوید:

کاربران این محصول مانند شرکت هوافضای اکسنچر و حتی خود اینتل، در حال حاضر با استفاده از این محصول هوش مصنوعی سافرون، ارزش افزوده قابل توجهی به دست می‌آورند... این نرم‌افزار منابع داده متنوعی مانند تجربه کاربری مشتریان را بررسی می‌کند و به شرکت‌های تولیدی دید بهتری از آنچه برای حل مشکلاتشان لازم دارند می‌دهد. 

تنبل‌های کم‌سرعت و ضعیف‌الجثه‌ای که امروزه می‌شناسیم، سوژه‌ای الهام‌بخش برای بسیاری از تصاویر و محتویات هستند؛ اما در زمان‌های قدیم اعضای غول‌پیکر خانواده‌ی آن‌ها بسیار بزرگ‌تر از انسان‌ها بودند و مورد جالب و بامزه‌ای درمورد این حیوانات عظیم‌الجثه و پنجه‌دار وجود نداشت.

متأسفانه آخرین تنبل‌های زمینی غول‌پیکر هزاران سال پیش منقرض شدند و ما اکنون سر نخی از دلیل انقراض آن‌ها پیدا کرده‌ایم: ما (انسان‌ها) آن‌ها را تعقیب و شکار می‌کردیم.

فرضیه‌ی شکار آن‌ها تنها یکی از تفاسیر محتمل از پژوهشی جدیدی است که از کویر شنی سفید در نیومکزیکو به‌ دست آمده است.

دانشمندان در این مکان خاکی و نمکی، ردپای انسان‌های اولیه را برای اولین بار کشف کردند. اما این تمام ماجرا نیست؛ آن‌ها ردپای ۲۰ اینچی تنبل‌های عظیم‌الجثه را نیز در آنجا کشف کردند که شبیه‌به عروسک‌های فسیلی بودند.

در مجموع بیش از ۱۰ ردپای این موجودات ماقبل تاریخی در کویر شنی سفید پیدا شد و چگونگی بازی بین انسان و تنبل‌های بزرگ در ۱۱ هزار سال پیش را نشان داد.

پژوهشگران تحت هدایت متیو بنت از دانشگاه بورنموث انگلستان، در مقاله خود نوشتند:

جهت ردپای انسان‌ها با تنبل‌ها یکسان بود و در داخل ردپای تنبل‌ها قرار داشت؛ درنتیجه انسان‌ها از عمد به‌ دنبال تنبل‌ها حرکت می‌کردند. انسان‌ها باید قدم‌های معمولی خود را مطابق با قدم‌های بلند تنبل‌ها تنظیم می‌کردند.

چنین تعقیب کردنی شاید مسخره به‌ نظر برسد؛ ولی هدف، راه رسیدن را توجیه می‌کند. شاید انسان‌ها برای مخفی کردن تعقیب خود این‌گونه عمل می‌کردند. البته ما اطلاعات دقیقی از نحوه‌ی عملکرد انسان‌های اولیه نداریم و نمی‌توانیم به‌طور قطع، عملکرد آن‌ها را عمدی قلمداد کنیم؛ اما الگوی حرکتی و رد پای آن‌ها صرفا نشان‌دهنده‌ی تعقیب نیست، بلکه آن‌ها قصد شکار تنبل‌ها را داشتند.

با اینکه طبق نشریات گذشته‌ی پژوهشگران، انسان‌های اولیه تنبل‌ها را به‌ خاطر غذا یا پشمشان شکار می‌کردند؛ ولی رد پاها نشان از تعاملات آن‌ها در قاره آمریکا دارد.

علاوه‌ بر نشانه‌های موجود در ردپاها، موارد دیگری در محل شواهدی مبنی‌ بر احتمال رفتار هجومی و دفاعی تنبل‌ها هنگام مواجه با انسان‌ها وجود دارد.

تنبل‌ها ظاهرا برای فرار از اذیت شدن یا مرگ، تغییر مسیر ناگهانی می‌دادند و همچنین به حالت دایره‌ای هنگام آخرین تلاش‌ها برای زنده ماندن به‌ دور خود می‌چرخیدند. پژوهشگران نوشتند:

مسیر دایره‌ای تنبل‌ها به‌همراه رفتار دفاعی آن‌ها و ایستادن روی پاهای عقبی و آزاد کردن پاهای جلویی برای دفاع سازگار است. ما نام این ساختارها را دایره‌های شلاقی گذاشتیم.

البته هنوز انگیزه‌ی تعقیب انسان‌ها در هزاران سال پیش به‌طور ۱۰۰ درصد مشخص نیست. انگیزه‌ی آن‌ها از تعقیب تنبل‌ها می‌تواند، شکار یا شاید نوعی بازی و سرگرمی باشد.

بنت هم احتمالات را رد نکرد و به پایگاه آتلانتیک گفت:

اینکه دقیقا بگوییم چه اتفاقی افتاده، واقعا سخت است؛ اما به‌ نظر من احتمال آن کم است. تنبل‌ها حیوانات ترسناکی بودند که پنجه داشتند. خود من حاضر نبودم  به‌عنوان یک انسان با آن‌ها روبرو شوم. به‌نظرم روبرویی با آن‌ها ریسک احمقانه‌ای است.

دستاوردهای این بررسی در Science Advances منتشر شده است.

 حمل‌ بار به‌عنوان بخش مهمی از سیستم حمل‌ونقل شناخته می‌شود و مقررات مصرف سوخت در بسیاری از نقاط جهان برای خودروهای سنگین اعمال شده است. به همین دلیل، فشار دولت‌ها برای توسعه سیستم حمل‌ونقل و بازدهی مصرف سوخت ادامه دارد. 

برند نفتی شِل با شرکت تولید کامیون ایرفلا (AirFlow) در ساخت «استارشیپ» همکاری خود را آغاز کرده است؛ استارشیپ یک کامیون بارکش مفهومی بزرگ مجهز به فناوری‌های مختلفی برای صرفه‌جویی در مصرف سوخت است که اکنون در مرحله تولید آزمایشی قرار دارد.

شرکت ایرفلا دارای سابقه‌ی طولانی در تولید کامیون‌های مفهومی کلاس ۸ است که برای بهبود مصرف سوخت، با استفاده از نمونه اولیه Cabover در اوایل دهه ۸۰ میلادی طراحی شده است. به دنبال آن کامیون بالت‌تراک (BulletTruck) در سال ۲۰۱۲ معرفی شد که حمل بار در شرایط واقعی را آغاز کرد و به‌طور متوسط ۱۷.۵ لیتر سوخت در ۱۰۰ کیلومتر مصرف می‌کرد؛ این در حالی است که بالت‌تراک قادر بود وزن بار خالصی معادل ۲۹,۴۹۴ کیلوگرم را از یک ساحل به ساحل دیگر جابجا کند. در حال حاضر با استفاده از ارائه تخصص فنی شل در مورد پیشرانه و اجزای سیستم محرکه و خط انتقال قدرت (و همچنین توصیه‌هایی برای روان‌کننده‌ها)، ایرفلا با تولید نسل جدید کامیون پروتوتایپ به نام استارشیپ (Starship) قدمی دیگر به جلو برداشته است.

هیچ تردیدی وجود ندارد که تریلر و کامیون بارکش نسبت به سایر کامیون‌هایی که احتمالا در بزرگراه حرکت می‌کنند، از خاصیت آیرودینامیک بیش‌تری برخودار هستند؛ این به دلیل طراحی خطوط منحنی کابین سفارشی ساخته‌شده از فیبر کربن است که به شکافتن جریان هوا و کاهش وزن کمک شایانی می‌کند. ساختار فیبر کربنی به کاپوت، سپر و بخش رکاب جلو و عقب کامیون گسترش می‌یابد. در قسمت جلو، یک جلوپنجره مشبک دیافراگمی فعال وجود دارد که در زمان‌هایی که برای خنک‌کاری پیشرانه لازم نیست، بسته می‌شود و جریان هوا را از اطراف سطح بدنه کامیون به سمت قسمت عقب و کنار عبور می‌دهد؛ این ویژگی، زمان گرم شدن پیشرانه را در هوای سرد کاهش می‌دهد. در قسمت عقب کامیون استارشیپ یک دنباله شبیه قایق وجود دارد که درگ را کاهش می‌‌دهد. 

کامیون بارکش مجهز به پیشرانه ۶ سیلندر  Cummins X15 متعلق به سال ۲۰۱۶ است که ۴۰۰ اسب بخار قدرت و ۲،۵۰۸ نیوتن‌متر گشتاور تولید می‌کند. همچنین یک سیستم اکسل (محور) هیبریدی الکتریکی در هنگام بالا رفتن از شیب، حرکت کامیون را تقویت می‌کند. این محور دارای پیکربندی کم‌سرعتی است که برای حفظ قدرت کشش خوب کامیون و ارائه بهره‌وری بهتر ارائه می‌شود. برای نگه‌داری تایرهای کامیون در فشار مطلوب، لاستیک تریلر به سیستم باد اتوماتیک سفارشی (ATIS) مجهز شده است.

با استفاده از فضای آزاد موجود در بالای کامیون، قسمت بالای تریلر با سیستم خورشیدی ۵۰۰۰ وات تجهیز می‌شود که پکیج باتری ۴۸ ولتی را برای استفاده در برخی قطعات الکترونیکی از جمله چراغ‌های LED، برف‌ پاک‌کن، موتورهای دمنده، وسایل اندازه‌گیری پارامترهای کارکردی، سیستم تهویه مطبوع و مایکروویو شارژ می‌کند.

کامیون استارشیپ اولین نمایش عمومی خود را هفته گذشته در رویداد Shell Make the Future آغاز کرد؛ این رویداد در سونوما ریس‌وی (Sonoma Raceway) ایالت کالیفرنیا و پیش از آغاز مسابقه رانندگی ساحل تا ساحل ایالات متحده در ماه آینده، برگزار شد. در این مسابقه کامیون مسیر خود را از کالیفرنیا آغاز می‌کند و باری به وزن ۳۶,۲۸۷ کیلوگرم (حداکثر وزن خالص مجاز کامیون) را تا فلوریدا حمل خواهد کرد. 

در این سفر، تیم پروژه استارشیپ میزان مصرف سوخت و بازدهی حمل بار کامیون را اندازه‌گیری خواهند کرد. مقدار انرژی بسیاری برای انتقال مقادیر زیادی از بار بین دو نقطه مورد نیاز است؛ شل و ایرفلا معتقدند که این مهم‌ترین معیار برای اندازه‌گیری کارایی حمل‌و نقل بار است؛ درحالی‌که علاوه بر کاهش مصرف سوخت، بیش‌ترین میزان بار نیز در داخل تریلر بارگیری می‌شود. در نتیجه هزینه‌های حمل بار و انتشار آلاینده‌های کربنی در کامیون کاهش می‌یابد.