همه‌ی ما می‌دانیم که نشستن روی یک صندلی در تمام روز عواقب خوبی برای سلامتی‌ ندارد. ضمن این‌که دانشمندان هم پیش از این متوجه شده بودند که پشت میز نشستن به مدت طولانی می‌تواند منجر به بیماری‌هایی مانند بیماری‌های قلبی، دیابت، فشار خون بالا، چاقی، افزایش کلسترول و ... شود. در این میان، نتیجه‌ی یک مطالعه نشان داده است افرادی که بیش از ۴ ساعت در روز روبروی تلویزیون می‌نشینند، ۵۰ درصد بیش از سایرین در معرض خطر مرگ قرار دارند. با این حال خطر پشت میز نشستن به مدت طولانی تنها به این موارد ختم نمی‌شود و محققان خبرهای بدتری برای شما دارند.

طبق مطالعه‌ای که توسط پژوهشگران مؤسسه‌ی UCLA صورت گرفته است، نشستن طولانی پشت میز کار یا در مقابل رایانه، خطر ابتلا به آلزایمر و زوال عقل را افزایش خواهد داد. برای افرادی که ارزش ذهن و حافظه را می‌دانند، این یافته‌ی علمی خبر ناخوشایندی است. سرپرست این تیم مطالعاتی، پرابا سیدارت از مؤسسه‌ی علوم اعصاب و رفتار انسانی سمل بود. وی یک گروه سنی بین ۴۵ تا ۷۵ سال را مورد بررسی قرار داد و از آن‌ها پرسید متوسط زمانی که صرف نشستن می‌کنند، چند ساعت در هفته است. سپس عملکرد مغز آن‌ها برای ارزیابی ضخامت لوب گیجگاهی، توسط MRI مورد سنجش قرار گرفت. لوب گیجگاهی ناحیه‌ای از مغز است که بخش حیاتی برای تولید و ذخیره‌ی خاطرات شناخته می‌شود. نتایج حاوی خبرهای خوبی نبودند!

لوب گیجگاهی افرادی که مدت‌زمان بیشتری در طول روز صرف نشستن پشت میز می‌کردند، نسبت به سایرین ضخامت کم‌تری داشت. علامتی که می‌تواند نشان از کاهش توانایی شناختی و افزایش زوال عقل در دوران میان‌سالی و سال‌خوردگی باشد. نتیجه‌ی عجیب‌تر این که حتی فعالیت‌های بدنی سطح بالا و حرفه‌ای نمی‌توانند اثرات زیان‌بار نشستن طولانی پشت میز را جبران کنند. به بیان دیگر، پیاده‌روی در هنگام صرف ناهار یا رفتن به باشگاه ورزشی پس از پایان زمان کار هم کمک به کاهش این آسیب مغزی نخواهد کرد.

محققان در نظر دارند نگاه عمیق‌تری به این موضوع داشته باشند و مواردی مانند جنسیت، نژاد و وزن افراد را در تأثیرات منفی نشستن به مدت طولانی بررسی کنند. در مجموع، پیشنهاد می‌شود که در محیط کار خود زمان‌ کم‌تری پشت میز خود صرف کنید و تحرک خود را افزایش دهید. حداقل، به ازای هر یک ساعت چند دقیقه از روی صندلی خود بلند شوید و حرکت کنید. به این ترتیب، مغز شما سپاسگزارتان خواهد بود.

هیدرات گازی که با عنوان یخ قابل اشتعال هم شناخته می‌شود، وقتی گازها در شبکه‌های مولکولهای آب به دام می‌افتند، تشکیل می‌شود و واقعا شبیه یخی عجیب با سطحی دارای برآمدگی و تو رفتگی است. این یخ قابل اشتعال به‌میزان زیادی درون مواد معدنی بسته‌بندی‌شده در رسوبات غنی از رس اقیانوس دیده می‌شود. جالب این است که نمکی بودن و اندازه‌ی روزنه‌های درون این مواد معدنی، نباید مناسب تشکیل هیدارت‌های گازی باشد و این همان چیزی است که متخصصان را متحیر کرده است.

دو پژوهشگر از موسسه‌ی علم و فناوری کره (KAIST) از مجموعه‌ای آزمایش الکتریکی تجربی برای مطالعه‌ی چگونگی اثر متقابل بین آب و رس و این که چگونه هیدرات گازی می‌تواند در این رسوبات اقیانوس شروع به تشکیل شدن کند، استفاده کردند.

دانشمندان مولکولهای آب را برای مطالعه‌ی اثرات متقابل با رس، قطبی کردند

تائه هیوک وون، یکی از این پژوهشگران می‌گوید:

طی این مطالعه ما به درک بهتری در مورد منشا هیدرات‌های گازی که در رسوبات غنی از رس دیده می‌شوند، رسیدیم. در آینده‌ی نزدیک ما قادر خواهیم بود که در سطح تجاری از مخازن طبیعی هیدرات‌های گازی، گاز متان تولید کنیم.

دانشمندان دریافتند که برای تشکیل این نوع از یخ قابل اشتعال، بار منفی سطوح مواد رسی ضروری است. به‌نظر می‌رسد که بخشی از این انرژی موجب شکستن خوشه‌های مولکول آب که با پیوندهای هیدروژنی به هم متصل‌اند، شود و انرژی حرارتی مولکولهای آب را کاهش دهد. یکی از دلایل اشتیاق زیاد دانشمندان برای حل این راز، این است که ممکن است هیدرات‌های گازی منبع دیگری از انرژی باشند؛ سال پیش برای نخستین بار گروهی چینی با هدف استخراج گاز طبیعی از یخ قابل اشتعال زیر آب، آغاز به کار کرد.

اگر این تکنیک بتواند کامل و تجاری شود، ما می‌توانیم منبع جدید و فراوانی از انرژی گاز را مشاهده کنیم. طبق برآوردها، این ذخایر می‌تواند بیش از تمام دیگر سوخت‌های فسیلی باشد.

یک توده از هیدرات گازی

از آن جایی که اساس تشکیل یخ قابل اشتعال چنین ترکیب دقیقی از دما و فشار است، تلاش برای حفظ این ماده به حالت پایدار تا استخراج موفقیت آمیز آن چالش بزرگی است؛ اما این پژوهش‌ها در جهت کمک به چنین مشکلی می‌تواند سودمند باشد. یافته‌های جدید همچنین ابزاری مفید برای مهندسان در جهت پیدا کردن راه حلی برای مشکل مسدود شدن لوله‌های حفاری توسط هیدرات‌ها است.

در مطالعات آینده‌ای که بر اساس پژوهش کنونی انجام شود، لازم است به بررسی شرایط بهینه برای تشکیل هیدرات‌های گازی توجه شود، به‌ویژه از لحاظ میزان قطبی بودن مولکولهای آب در فواصل مختلف نسبت به رسوبات رسی.

با این حال اکنون ما نسبت به قبل در مورد این یخ های عجیب دانش بیشتری داریم. پژوهشگران معتقدند باید ارتباط بین هیدرات‌های گازی و مواد رسی به خوبی درک شود، از آن جایی که این موضوع در برداشت گاز متان از مخازن هیدراتی و ذخایر کربن دی اکسید در رسوبات اقیانوس‌ها نقش مهمی دارد.

این پژوهش در ژورنال Environmental Science & Technology منتشر شده است.

 از زمانی که هواپیما‌ ساخته شده و به وسلیه قدرت‌طلبان برای تجاوز و کشتار مورد استفاده قرار گرفت نیازی ضروری در تمام جهان به وجود آمد؛ نیاز آن بود که باید وسیله‌ای ساخته می‌شد تا ورود پرنده‌های دشمن را رصد می‌کرد.

این موضوع طراحان را به فکر فرو برد تا این که در سال ۱۹۰۶ میلادی آلمانی‌ها توانستند اولین نمونه رادار‌های امروزی را بسازند که با برخورد امواج به مانع و بازتاب آن شی پرنده شناسایی می‌شد، اما روند توسعه تجهیزات نظامی با پیشرفت تکنولوژی چنان سرعتی داشت که طراحان و سازندگان رادار هم ناگزیر مجبور به ساخت رادار‌های پیشرفته‌تر شدند.

رادار‌هایی که بتواند جنگنده‌های دشمن را شناسایی کنند آن هم جنگنده‌هایی که این روز‌ها دیگر رادارگریز شدند؛ از این رو رادار‌های فوق‌پیشرفته امروزی ساخته شدند و جمهوری اسلامی ایران هم که بعد از پیروزی انقلاب سال ۵۷ همواره مورد هجوم دنیا قرار داشت و با تجربیات جنگ ۸ ساله با عراق از همان سال‌های نخست کار ساخت رادار‌ها با طول موج‌های مختلف را در دستور کار قرار داد و در این راه موفقیت‌های خوبی را به دست آورد.

رادار ملی اولین چشم بینای ایرانی

پس از جنگ تحمیلی متخصصان کشور به این نتیجه رسیدند که باید زمینه ساخت راداری دیجیتالی را در داخل کشور فراهم کنند که نتیجه آن در سال ۱۳۷۷ به ساخت راداری با برد ۴۵۰ کیلومتر با نام رادار ملی شد؛ این رادار علاوه بر برد بالا، تفکیک‌پذیر فاصله‌ای و زاویه‌ای بسیار خوب برای پوشش توانست وابستگی ایران را از کشور‌های خارجی قطع کند که این امتیازی ویژه محسوب می‌شود.

از دیگر مزیت‌های رادار ملی راحتی کار برای تیم فنی و فرآیند تعمیراتی است چرا که این رادار که با دانش بومی ساخته و از فناوری پیشرفته بهره می‌برد و به سرعت عیب‌یابی و رفع عیب می‌شود و از طرفی این رادار شرایط آسایش را برای کابر فراهم می‌کند و فردی که از این رادار بهره‌بردای می‌کند قادر است به راحتی اهداف مورد نظر را از اهداف ثابت تشخیص دهد.

اتصال فوری و راحت به شبکه مکانیزه و یکپارچه پدافند هوایی کشور نیز دیگر ویژگی رادار ملی است، اما مهم‌ترین شاخصه این رادار که آن را از سایر تولیدات داخل متمایز می‌کند موضوع سرعت در شروع به کار است؛ محدودیت‌های رادار ملی در تمامی زمینه‌ها به خصوص محدودیت راه‌اندازی از سایر رقبای داخلی و خارجی کمتر است.

از طرف دیگر این رادار امتحان خود را در تمامی شرایط جوی از کوهستان تا کویر پس داده و کمترین خطا را نشان داده است؛ این مزیت‌ها باعث شده تا رادار ملی به راداری پرکاربرد در کشور تبدیل شود و با اتصال و انتقال اطلاعات به مراکز فرماندهی و آتشبار‌های عملیاتی این توان را به نیرو‌های عمل کننده می‌دهد تا در سریع‌ترین زمان بهترین پاسخ را به هر تجاوزی بدهند.

برد این رادار باعث شده تا در رده رادار‌های برد بلند هشدار زودهنگام قرار گیرد و از طرفی، چون آنتن آن ساختاری سه تکه و میله‌ای- شبکه‌ای دارد از حجم آن کم شده و مقاوت آن در مقابل باد افزایش یافته است؛ رادار ملی ثابت است و در مواضع مشخص نصب شده، اما این احتمال هم وجود دارد که با پیشرفت جوانان کشور در امر ساخت تجهیزات؛ نمونه نیمه متحرک یدک شونده آن نیز ساخته شده باشد.

رویت موشک‌های کروز و پهپاد‌ها با خانواده راداری کاشف

پس از رادار ملی که اولین رادار ایرانی بود متخصصان با انگیزه‌تر از قبل کار ساخت را به پیش بردند که نتیجه آن تولید خانواده راداری کاشف شد؛ متخصصان در ابتدا رادار کاشف ۱ را ساختند که کاملا متحرک، میان‌برد و در باند S. با بردی در حدود ۱۵۰ کیلومتر و سقف پوشش ۱۴ کیلومتر است.

کاشف ۱ که به نام TM-ASR-۱ نیز معروف است با توان خروجی ۸۰۰ کیلووات راداری ۲ بعدی است که با ۲ مشخصه فاصله مستقیم و زاویه هدف را می‌سنجد و با نمایش مختصات x. و y. اطلاعات مربوط به فاصله افقی و ارتفاع اهداف را نشان می‌دهد؛ با توجه به برد کاشف ۱ می‌توان آن را رادار هشدار ثانویه در فرایند کشف اهداف دانست، اما به خاطر طول امواج این رادار می‌تواند اهداف با سطح مقطع پایین مانند پهپاد‌های کوچک و موشک‌های کروز را شناسایی کند و از طرفی هم برای عملکرد بهتر به سامانه مقابله با جنگ الکترونیکی مجهز شده است.

آنتن این رادار از نوع سهموی است که قابیلت گردش ۳۶۰ دارد و می‌تواند بر اساس موقعیت و تهدیدات موجود بین ۳ تا ۱۲ دور در دقیقه بزند، اما یکی از نکات مهم در کاشف ۱ این است که این رادار می‌تواند نقشه‌ای از محیط سطحی خود تهیه و مناطق حساس را در نمایشگر‌های مخصوص نشان دهد.

یکی دیگر از ویژگی‌های کاشف ۱ این است که می‌تواند بیش از ۱۰۰ هدف را کشف و در همین زمان ۲۰ مورد را ردگیری کند که این میزان در نمونه‌های مشابه کمتر است، اما بی شک می‌توان ویژگی اصلی آن را قابلیت جابه‌جایی دانست؛ تمامی تجهیزات و خدمه رادار در یک خودور حامل مستقر شده و می‌تواند در کمتر از ۳۰ دقیقه عملیاتی و یا از چرخه عملیات خارج و آماده حرکت شود که این موضوع باعث تحرک بالای این سامانه می‌شود.

فاصله بروز ایراد در کاشف ۱ بیش از ۱ هزار ساعت است که در کمتر از ۳۰ دقیقه هم رفع ایراد می‌شود و می‌تواند در محیطی با سرعت باد ۲۵ متر بر ثانیه و رطوبت ۹۵ درصد کار کند که این موضوع توان رزمی نیرو‌های پدافندی را افزایش می‌دهد، اما پرنده‌های دشمن زمانی متوجه خطر اصلی می‌شوند که بداند نمونه جدید این رادار هم با نام کاشف ۲ ساخته شده است.

در نمونه ۲ این رادار با بهینه‌سازی کاشف ۱ برد به ۲۰۰ کیلومتر افزایش یافته که این یعنی افزایش ۳۳ درصدی برد نسبت به نمونه اول، اما در کاشف ۲ برای تمامی فناوری‌ها از حالت جامد استفاده شده که باعث افزایش قابلیت‌های عملیاتی و همچنین افزایش اطمینان‌پذیری زیرسامانه‌ها می‌شود که در نتیجه آن زمان بروز ایراد در کاشف ۲ بیشتر از نمونه اولیه شد.

مهم‌ترین تفاوت کاشف ۲ با کاشف ۱ در نوع آنتن آن است؛ آنتن نمونه دوم به جای یکپارچه بودن مشبک بوده که این موضوع جرم کمتری را ایجاد می‌کند و در نتیجه توان الکتریکی کمتری برای چرخش مورد نیاز خواهد که باعث می‌شود دوام اجزای متحرک بیشتر و مقاومت رادار در برابر باد بهبود پیدا کند؛ تنها نقطه مشترک دو رادار این است که آنتن هر دو از ۳ بخش تشکیل شده که در حین حرکت از هم باز می‌شوند و در طرفین و بالای خودرو قرار می‌گیرند.

اگر چه این رادار تجربه اول ایران در ساخت چنین تجهیزاتی بود، اما همیشه ایرانی‌ها ثابت کردند وقتی به علم ساخت سلاحی دست پیدا کنند تا پیشرفته‌ترین نمونه آن را نسازند دست از کار نمی‌کشند، فقط باید زمان داد تا نتیجه کار را دید.

بر‌ اساس آخرین تحقیق انجام‌شده توسط شرکت تحقیقاتی GFK، قیمت جهانی گوشی‌ هوشمند به میزان قابل‌ توجهی در حال افزایش است؛ این افزایش قیمت به دلیل کاهش تقاضا رخ داده است. در طول سه‌ماهه‌ی اول سال ۲۰۱۸، صنعت تلفن همراه رقم فروش ۳۴۷ میلیون دستگاه تلفن همراه را ثبت کرد که که نشان از کاهش ۲ درصدی آن در هر سال دارد. این در‌حالی است که میانگین قیمت فروش تلفن همراه به‌طور سالانه ۲۱ درصد افزایش یافته که این میزان برابر با ۳۷۴ دلار برای هر دستگاه تلفن همراه است؛ این روند به‌طور قابل‌ توجهی باعث افزایش در‌آمد این صنعت به مبلغ ۱۲۹.۸ میلیارد دلار در طول این بازه‌ی زمانی شده که در حقیقت ۱۸ درصد بیش از سه‌ماهه‌ی اول سال ۲۰۱۷ به شمار می‌رود. به نظر می‌رسد جهش غیر‌ قابل توصیف در ارائه خدمات نرم‌افزاری گوشی‌ هوشمند لزوما دلیل افزایش قیمت تلفن‌ همراه نیست؛ اما به احتمال بسیار زیاد علاقه‌ی مصرف‌کنندگان به گوشی‌های میان‌رده به دلیل کم شدن هر چه بیشتر فاصله‌ی بین آن‌ها با گوشی‌های پرچم‌دار، حداقل از لحاظ قابلیت‌های اصلی یک تلفن همراه که کاربران در درجه‌ی اول به آن‌ها علاقه‌مند و حاضر به پرداخت پول برای آن‌ها هستند، می‌تواند سبب این افزایش قیمت باشد.

بر اساس تحقیقات جدید، درحالی‌که صنعت تلفن همراه یک سال پیش در حال شکستن رکورد فروش بود، اکنون در حال ثبت لحظه‌ای تاریخی در کسب بالاترین درآمد خود است. آرنت پولیفک، تحلیل‌گر GFK، می‌گوید این واقعیت که یک بخش در حال بلوغ نظیر موبایل وان قادر به کسب در‌آمدی بسیار بالا در صنعت تلفن همراه است درحالی‌که در جذب مصرف‌کنندگان عملکرد ضعیفی دارد، استثنایی است. آخرین گزارش با یافته‌ها و تخمین‌های GFK مطابقت دارد؛ اما این شرکت ادعا می‌کند با وجود نتایج مثبت در سه‌ماهه‌ی چهارم، برای اولین بار در سال گذشته فروش گوشی‌ هوشمند سیر نزولی داشته است.

بخش تلفن همراه در حال حاضر بیشترین کاهش فروش را دارد؛ اما مشخص نیست که آیا وضعیت کنونی با مصرف‌کنندگانی که به دنبال گوشی‌های میان‌رده و پرچم‌دار در مقایسه با گوشی‌های پایین‌رده هستند و همچنین بیش از گذشته تمایل به استفاده از گوشی خود دارند، پایدار خواهد بود یا خیر. در حال حاضر مسئولیت اصلی ارائه نوآوری لازم در جهت ترغیب مصرف‌کنندگان به ارتقاء دستگاه‌های خود در آینده‌ی نزدیک متوجه سازندگان است. در همین راستا می‌توان به استفاده از دوربین‌ سه‌بعدی در گوشی‌های میان‌رده نظیر آنچه پیش‌تر در آیفون X (آیفون ۱۰) دیده بودیم اشاره کرد. در میان مدت انتظار می‌رود این صنعت با سرعت به سمت ساخت گوشی‌هایی با صفحه ‌نمایش‌ تاشو حرکت کند که از آن‌ به‌عنوان دستاوردی بزرگ در صنعت تلفن همراه یاد می‌شود. همچنین انتظار می‌رود این نوع گوشی‌ تا سال ۲۰۱۹ وارد بازار شود.

اکثر ما فیلم سینمایی «نابودگر ۲» را دیده‌ایم؛ فیلمی که در آن سال ۱۹۹۷ فرا رسیده و هوش مصنوعی در تلاش است بشر را از صحنه‌ی روزگار محو کند؛ اما هنوز به این پیش‌بینی هالیوودی نرسیده‌ایم. با این حال، امروزه شاهد استفاده از هوش مصنوعی در حوزه‌های مختلف هستیم. در دهه‌ی گذشته هوش مصنوعی در زمینه‌های مختلفی از امور مالی تا تولید مواد غذایی مورد استفاده قرار گرفته است. در زمان حال، هرچند پیش‌بینی‌های هالیوودی رنگ واقعیت به خود نگرفته‌اند؛ ولی آن‌چه به‌عنوان هوش مصنوعی می‌بینیم هم نتوانسته است پاسخی برای نیازهای مختلف بشر باشد. در ادامه، به‌طور مختصر به تعریف هوش مصنوعی می‌پردازیم و دیدگاه‌های مطرح شده درباره‌ی آینده‌ی هوش مصنوعی را شرح می‌دهیم.

هوش مصنوعی چیست؟

در ابتدا بهتر است به تعریف هوش مصنوعی بپردازیم. هوش مصنوعی یک نرم‌افزار است که برای حل مسئله خلق شده. این نرم‌افزار در ابتدا مسئله‌ای را مورد بررسی قرار می‌دهد، سپس سعی می‌کند با برخی پیش‌بینی‌ها سازوکار مسئله را دریابد.

 اشلی ونس، گزارشگر بخش فناوری بلومبرگ، می‌گوید:

هوش مصنوعی مانند یک فایل بزرگ در نرم‌افزار اکسل است؛ شما از آمار و ارقام موجود در این فایل استفاده می‌کنید تا به بهترین و دقیق‌ترین پیش‌بینی ممکن دست پیدا کنید.

اگر بخواهیم مثال ساده‌تری بزنیم، می‌توانیم به توانایی شناسایی تصاویر اشاره کنیم. اگر شما تصویر میوه‌ای را در اختیار هوش مصنوعی قرار دهید، این نرم‌افزار با بررسی ویژگی‌های مختلف آن میوه‌ و مقایسه‌ی آن‌ها با ویژگی‌های میوه‌های مختلف که در بانک اطلاعاتی‌اش موجود است، می‌تواند به این نتیجه برسد که چه میوه‌‌ای در تصویر دیده می‌شود.

در حال حاضر شرکت‌هایی مانند فیسبوک، گوگل، مایکروسافت و آمازون بیشترین بهره را از هوش مصنوعی می‌برند. اما استفاده‌های فعلی از هوش مصنوعی تا اندازه‌ای محدود هستند. در این میان می‌توان به ویژگی‌هایی همچون شناسایی تصاویر، ترجمه‌ی متون و دید ماشینی (در خودروهای خودران) اشاره کرد.

پیشرفت هوش مصنوعی

شاید باور این مسئله سخت باشد؛ اما اولین تلاش‌ها برای توسعه‌ی هوش مصنوعی به دهه‌ی ۵۰ میلادی بازمی‌گردد. در این دهه‌، اولین شبکه‌های عصبی مصنوعی خلق شدند. این شبکه‌ها نرم‌افزارهایی بودند که از برخی تکنیک‌های تشخیص الگو (Pattern Recognition) مشابه مغز انسان استفاده می‌کردند.

اما اصلی‌ترین پیشرفت‌ها در هوش مصنوعی تقریبا از یک دهه پیش شروع شد. در این دهه، به لطف اینترنت، داده‌های کافی در اختیار شبکه‌های عصبی مصنوعی قرار گرفت. حجم بالایی از تصاویر و متون که در اینترنت منتشر شد‌ه‌اند، نقش سوختی را بازی می‌کنند که باعث به حرکت درآمدن چرخ‌های هوش مصنوعی می‌شود.

اکنون کار به جایی رسیده است که هوش مصنوعی می‌تواند در زمینه‌هایی مانند پیش‌بینی‌های تجاری و انجام بازی‌هایی همچون «گو» انسان‌ را شکست دهد. هوش مصنوعی به حوزه‌ی پزشکی نیز وارد شده است و در تشخیص بیماری‌ها به یاری پزشکان می‌آید.

آینده‌ی هوش مصنوعی

با وجود گسترش تعداد حوزه‌هایی که هوش مصنوعی در آن‌ها به ایفای نقش می‌پردازد، توانایی‌های این فناوری همچنان محدود مانده است. هوش مصنوعی که امروز در اختیار داریم، هنوز هم برای حصول اطمینان از صحت عملکرد خود به انسان‌ها وابسته است. اما هدف دانشمندان دست‌یابی به چیزی است که هوش مصنوعی عمومی (Artificial General Intelligence) یا به‌اختصار AGI نامیده می‌شود.

تفاوت اصلی هوش مصنوعی عمومی با هوش مصنوعی فعلی در این است که هوش مصنوعی عمومی مستقل خواهد بود و به انسان‌ها نیاز نخواهد داشت. اما مشکل اصلی اینجا است که بحث زیادی در مورد رسیدن به هوش مصنوعی عمومی وجود دارد. نه‌تنها نمی‌توان پیش‌بینی کرد که دقیقا چه زمانی به هوش مصنوعی عمومی دست پیدا می‌کنیم؛ بلکه امکان دست‌یابی به چنین نوعی از هوش مصنوعی نیز مورد سؤال قرار گرفته است.

از سوی دیگر، برخی از چهره‌های مطرح دنیای فناوری همچون بیل گیتس و ایلان ماسک، در رابطه با دست‌یابی به چنین سطحی از هوش مصنوعی نگاهی بدبینانه دارند. به عقیده‌ی این افراد، خودکارسازی بسیاری از مشاغل که یکی از نتایج گسترش توانایی‌های هوش مصنوعی است، می‌تواند به بیکار شدن میلیون‌ها انسان منجر شود. هرچند پیش‌بینی‌های بدبینانه از این حد نیز فراتر می‌رود. ماسک می‌گوید:

با هوش مصنوعی، ما در حال احضار شیطان هستیم.

نظر شما در این رابطه چیست؟ آیا کاربردها و توانایی‌های هوش مصنوعی در آینده‌ی نزدیک چندان گسترش نخواهد یافت؟ یا شاهد پیشرفت سریع توانایی‌های هوش مصنوعی و دست‌یابی به هوش مصنوعی عمومی خواهیم بود؟ آیا پیش‌بینی‌های هالیوودی به حقیقت تبدیل خواهند شد و شاهد جدال ماشین‌ها و انسان‌ها خواهیم بود؟

شرکت آمریکایی تی-موبایل و صاحبان آلمانی آن، در حال مذاکره برای خرید اپراتور اسپرینت و ادغام این دو با یکدیگر هستند؛ رویدادی که می‌تواند به‌عنوان یکی از بزرگ‌ترین رخدادهای سال‌های اخیر در حوزه ارتباطات شناخته شود. بر اساس گفته‌های منابع ناشناس، ارزش این توافق در حدود ۲۴ میلیارد دلار خواهد بود. طبق جزئیات این توافق‌نامه، شرکت مادر تی-موبایل یعنی Deautche Telekom Ag، حدود ۴۲ درصد از سهام اسپرینت به همراه ۶۹ درصد حق رأی را در هنگام ادغام دو اپراتور، مالک خواهد شد.

رقم بسیار بالای ۲۴ میلیارد دلار می‌تواند ارزش اسپرینت را به ۶.۱۰ دلار به ازای هر سهم برساند. البته این مقدار ممکن است بر اثر نوسان‌های مالی بازار تغییر کند؛ زیرا سهام‌داران قبلی، سهم جدیدی در شرکت ادغام‌شده با نسبتی ثابت دریافت خواهند کرد. پیش از اعلام جزئیات این توافق ارزش هر سهم اسپرینت به ۵.۵۶ دلار سقوط کرد؛ اما پس از واکنش مثبت به شرح کامل توافق‌نامه، قیمت آن به ۶ دلار بازگشت. در گذشته نیز گفتگوهایی برای توافق بر سر ادغام این دو اپراتور صورت گرفته بود. به نظر می‌رسد مذاکره‌های اخیر پس از چندین هفته در حال دست یافتن به هدف است. آخرین بار این دو شرکت در ۵ ماه پیش بر سر میز نشستند که نتیجه‌ای در پی نداشت؛ زیرا توافقی در نحوه ادغام و کنترل ساختارهای نهاد جدید وجود نداشت.

با این حال ممکن است بار دیگر شاهد انصراف هر دو طرف از ادغام با یکدیگر باشیم. در حال حاضر اسپرینت و تی-موبایل هیچ یک حاضر به انتشار بیانیه خبری یا توضیحاتی در مورد مذاکره خود نشدند. هم‌چنین شرکت آلمانی مالک تی-موبایل که بیش از ۶۳ درصد از سهام این اپراتور را در اختیار دارد، از صحبت درباره این مسئله سر باز زده است.

مشکل دیگر مربوط به مالکیت هر دو اپراتور است که در دست سرمایه‌گذاران غیر آمریکایی قرار دارد. ۸۵ درصد از سهام اسپرینت در اختیار SoftBank Group Corp است که مرکز آن در شهر توکیو قرار دارد. با ادغام این دو اپراتور بزرگ، تعداد بازیکنان اصلی عرصه ارتباطات در ایالات متحده به سه عدد کاهش خواهد یافت. با این حال پس از انتشار گزارشی از سوی خبرگزاری رویترز مبنی بر احتمال دست‌یابی به توافق در هفته آینده، ارزش هر دو شرکت افزایش پیدا کرده است. این مقدار افزایش برای اسپرینت ۱۰ درصد و برای تی-موبایل ۲.۵ درصد اعلام شده است.

در این میان نظر وزارت دادگستری و کمیسیون ارتباطات فدرال ایالات متحده نیز برای شکل‌گیری این نقل و انتقال مهم است. چهار سال پیش درخواست رئیس سافت‌بانک برای ادغام دو اپراتور از سوی این کمیسیون رد شد؛ زیرا دولت آمریکا معتقد بود که کاهش تعداد سرویس‌دهندگان از چهار به سه اپراتور موجب ایجاد اختلال و از بین رفتن تعادل در بازار رقابتی خواهد شد. طی چند وقت اخیر توافق‌های بسیار دیگری نیز توسط دولت فدرال آمریکا برهم خورده است. از جمله آن‌ها می‌توان به خرید Time Warner توسط AT&T و تصاحب کوالکام توسط برودکام اشاره کرد. دولت آمریکا نگرانی‌ بسیاری درباره سلطه سایر کشورها بر اقتصاد و فناوری این کشور از جمله چین دارد و به همین دلیل از شکل‌گیری توافق‌های بین‌المللی انحصارطلبانه جلوگیری می‌کند.

شیائومی با رونمایی از تراشه‌ی اختصاصیSurge S1، قدم در راهی گذاشت که پیش‌تر بزرگانی چون سامسونگ و هواوی در آن قدم نهاده بودند. متأسفانه تلاش‌های این تولیدکننده‌ی چینی در زمینه‌ی تولید پردازنده‌ی سفارشی، با موفقیت همراه نشد؛ اما بر اساس گزارش جدید، به‌ نظر می‌رسد که شیائومی هنوز از تصمیم خود پا پس نکشیده است. با افزایش محبوبیت، گسترش بازار و بالا رفتن سفارشات شیائومی از زنجیره‌های تأمین‌کنندگان، اکنون به‌ نظر می‌رسد که این تولیدکننده‌ی چینی به اعتمادبه‌نفس کافی دست پیدا کرده است و قصد دارد قدم دیگر برای تولید تراشه‌ی سفارشی خود بردارد.

طبق گفته‌ی منابع نزدیک به تأمین‌کنندگان، شیائومی سفارشات خود به بسیاری از زنجیره‌های تأمین نظیر فاکسکان،اینوتک، لارگان پرسیژن و TSMC را افزایش داده است. در یکی از قراردادهای مخفی، جزئیاتی درباره‌ی تراشه‌ی Surge S2 عنوان شده است. پیش‌ از این، شایعات حاکی از آن بودند که این تراشه در MWC امسال نمایش داده خواهد شد؛ با این حال تاکنون چنین اتفاقی نیفتاده است.

بر اساس اطلاعاتی که تاکنون به‌ دست آمده است، چیپست شیائومی بر مبنای لیتوگرافی ۱۶ نانومتری TSMC ساخته خواهد شد؛ همچنین معماری آن به‌گونه‌ای است که امکان پیاده‌سازی هشت هسته‌ی پردازشی داشته باشد. از هشت هسته‌ی اشاره‌شده، چهار هسته از نوع Cortex-A73 با فرکانس کاری ۲.۲ گیگاهرتز و چهار هسته‌ی باقی‌مانده از نوع Cortex-A53 با فرکانس کاری ۱.۸ گیگاهرتز خواهند بود. در کنار موارد فوق، تراشه‌ی Surge S2 از پردازنده‌ی مجتمع گرافیکی Mali G71MP8 استفاده می‌کند و با ذخیره‌سازی UFS 2.1 و حافظه‌ی  LPDDR4 سازگاری خواهد داشت.

نکته‌ی جالب ماجرا، پشتیبانی نکردنِ این پردازنده از CDMA است که در صفحه‌ی مشخصات به آن اشاره شده است؛ با این وجود شاید در مراحل پایانی توسعه، این موضوع دستخوش تغییر شود.

با در نظر گرفتن موارد یادشده، واضح است که تراشه‌ی مورد بحث برای گوشی‌های پرچم‌دار در نظر گرفته نشده؛ اما باتوجه به رتبه‌بندی عملکرد آن، Surge S2 می‌تواند به پلتفرم انعطاف‌پذیر و مؤفقی تبدیل شود.

بنچمارک انتوتو تراشه‌ی Surge S1

بر اساس آنچه منابع صنعتی تأیید کرده‌اند، شیائومی در راستای تأمین ماژول‌ چندلنزی که روی دستگاه‌های بالارده مورد استفاده قرار می‌گیرد، از لارگان پرسیژن تقاضای تولید بیشتر کرده است و روابط شیائومی با فاکسکان نیز رو به قوی‌ شدن پیش می‌رود.

 زندگی موجودات زنده بر روی یک محدوده چند صد کیلومتری از پوسته زمین در حال سپری شدن است. اما انسان ها با اینکه تمام طول عمر خود را در زمین می گذرانند، شناخت کمی نسبت به زمینی که ادامه حیات را میسر می کند، دارند. این سیاره یک تریلیون کیلومتر مکعبی زیر پای ماست و شناخت آن به ما کمک می کند بیشتر از قبل به شگفتی این پدیده پی ببریم. در این مطلب شما را با چهار واقعیت جالب از این کره خاکی آشنا می کنیم.

1- درون زمین داغ است

در ابتدای شکل گیری کره زمین، تمام اجرامی که امروزه برروی کره خاکی می بینیم به صورت گسسته به دور خورشید می‌گشتند و به مرور زمان  به هم چسبیدند و جرم بزرگتری را تشکیل دادند که به دلیل گرانش بسیار قوی اش، اجرام دیگر را نیز به سوی خود کشید و با برخورد آنها با یکدیگر زمین به گویی مذاب و منبعی پر حرارت تبدیل شد. رفته رفته گرانش زمین زیاد شد و کم کم شکل کروی به خود گرفت. هسته از آهن، نیکل، اوسمیم و دیگر عناصر تشکیل شده و وقتی این مواد به عمق زمین می‌روند حرارت تولید می کنند. میزان حرارت خروجی از  سطح زمین، حدود 45 تریلیون وات است که سه برابر مصرف انرژی کل جهان است و ای کاش می‌توانستیم این انرژی را به برق تبدیل کنیم که برای مصرف کل جهان کفایت می‌کرد.

2- زمین 5 قمر طبیعی دارد

اکثر مردم بر این باورند که زمین یک قمر دارد و آن ماه است. اما در منظومه‌ی شمسی و نزدیک به زمین حداقل چهار جرم دیگر وجود دارد. نام بزرگ ترین آنها کروتنه است که از دید ما در مداری لوبیا شکل به دور خورشید می گردد و گاهی دور و گاهی نزدیک زمین است. سه جرم دیگر نیز در حوالی زمین با همین شرایط قرار دارند.

3-  نابود کردن زمین ساده نیست

از لحاظ فیزیکی نابود کردن کره زمین کار بسیار دشواری است. با کمی تفکر می فهمیم این کار عملا به انرژی بسیار زیادی نیاز دارد. به طور مثال فرض کنید چقدر انرژی می خواهد که اجزای این کره خاکی از هم بپاشد و چه نیرویی لازم است که با گرانش مقابله کند و یا فکر کنید چقدر انرژی می خواهیم تا مثلا یک سنگ را با قدرت پرتاب کنیم تا از دام گرانش بگریزد. البته این موضوع را هم باید در نظر داشته باشید که هرچه گرانش کم شود پرتاب سنگ هم آسان تر خواهد بود.

4-  زمین در حال سنگین‌تر شدن است

منظومه‌ی شمسی پر است از خرده ریزه‌ها و اجرام مختلف که کره زمین روزانه چیزی حدود 20 تا 40 تن از آن‌ها را به خودش جذب می‌کند. این زباله‌های کیهانی به قدری هستند که یک ساختمان 6 طبقه را در عرض یک سال پر می کنند. بیشتر مواد جذب شده به صورت گرد و غبارند که در جو زمین می سوزند و ما به آن شهاب سنگ می‌گوییم ولی باید در نظر داشت که سرانجام این ذرات با باران بر روی زمین فرود می آیند و باعث سنگین‌تر شدن این کره خاکی می شوند.

از بامداد امروز یک شنبه نهم اردیبهشت‌ماه، شبکه‌ی تلگرام از دسترس خارج شده است و امکان دسترسی به این سرویس حتی با فیلترشکن وجود ندارد.

با وجود اینکه به صورت رسمی از فیلتر شدن این پیام رسان در روز مشخصی اطلاعی داده نشده بود، اما ظاهرا وعده‌ی فیلتر آن در طول اردیبهشت ماه به حقیقت پیوسته است.

البته برخی منابع این عدم امکان دسترسی را به ماجرای فیلتر بودن مربوط نمی‌دادند. چرا که گفته می‌شود، پاول دورف موسس تلگرام در توییتی به قطعی تلگرام واکنش نشان داده و علت قطعی این سرویس را توضیح داده است که باوجود برخی شایعات، موضوع فیلتر تلگرام صحت ندارد.

به گفته پاول دورف، علت قطعی تلگرام مشکل یکی از سرورها است. پاول دورف ضمن اعلام این خبر از کاربران تلگرام عذرخواهی و اعلام کرده که در ساعات آینده این مشکل حل می‌شود.

با این‌حال بر اساس توئیت دوروف، ظاهرا وی به برخی اشکالات سروری در مرکز و در رابطه با کاربران قاره اروپا اشاره کرده و در پیام او به مشکل ارتباط در ایران اشاره نشده است.

به هرحال اگر این اشکال از مدیریت مرکزی تلگرام باشد، قطعاً در ساعات آینده برطرف خواهد شد، اما اگر موضوع فیلتر شدن تلگرام باشد، احتمال بازگشت آن به شرایط سابق کم است.

 احتمالا می‌دانید که در ادامه‌ی انتشار انبوه اخبار، گمانه‌زنی‌ها و اظهارنظرها در مورد سرنوشت تلگرام در کشور، هفته‌ی گذشته، شرکت ارتباطات زیرساخت با انتشار اطلاعیه‌ای از لغو مجوز استقرار سرورهای شبکه‌ی توزیع محتوای تلگرام (CDN) در ایران خبر داد. حال عباس آسوشه، معاون مرکز ملی فضای مجازی، دلیل اتخاذ چنین تصمیمی را عمل نکردن تلگرام به تعهدات خود عنوان می‌کند، او می‌گوید:

تصمیم گرفتیم امکانات CDN را که [تلگرام] فقط برای کاهش هزینه‌هایش استفاده می‌کرد، از آن بگیریم و در اختیار پیام‌رسان‌های داخلی بگذاریم.

آسوشه با تأکید بر اینکه تلگرام به تعهدات خود عمل نکرد، مدعی شد:

 تلگرام اطلاعات کاربران ایرانی را از کشور خارج کرد و بدین ترتیب از امکانات ما فقط برای کاهش هزینه‌های خود بهره می‌برد؛ بنابراین تصمیم گرفتیم چنین امکاناتی را به‌جای تلگرام در اختیار پیام‌رسان‌های داخلی قرار دهیم.

به گفته‌‌ی معاون فناوری اطلاعات مرکز ملی فضای مجازی، تلگرام در ارتباطات اولیه از سرورهای اروپایی خود برای ارتباط کاربران ایرانی استفاده می‌کرد و از CDN-های مستقر درایران فقط برای کانال‌های پربازدید بهره می‌برد.