با شروع واردات خودروهای خارجی در ابتدای دهه‌ی ۱۳۸۰، مدل سوناتا از هیوندای وارد ایران شد. این محصول، یک سدان لوکس برای بازار داخلی به حساب می‌آمد و مردم را با سطح جدیدی از امکانات و کیفیت در یک خودروی سواری آشنا کرد. در سال‌های اخیر، هیوندای سوناتا به عنوان پرفروش‌ترین سدان وارداتی بازار ایران شناخته شده است، هرچند که عامه‌ مردم، به دلیل میزان درآمد و محدودیت‌های قانونی؛ دسترسی کاملی به مدل‌های روز دنیا ندارند.

  شرکت هیوندای در سال ۱۹۴۷ و اوج بحران اقتصادی مربوط به جنگ جهانی دوم شکل گرفت؛ اما امروزه ارزش تجاری بالاتری نسبت به آئودی، نیسان و پورشه دارد. دپارتمان خودروسازی هیوندای، در سال ۱۹۶۷ شروع به فعالیت کرد و امروزه با جایگاه سی و نهم جهان در فهرست مهم‌ترین برندهای دنیا، تقریبا ارزشی برابر با فورد آمریکا کسب کرده است؛ درحالی‌که فورد با قدمت ۱۱۵ سال، یکی از قدیمی‌ترین خودروسازان صنعتی دنیا محسوب می‌شود. با این اوصاف، طبیعی است که در هر کلاس خودرویی، از جمله لوکس و نیمه لوکس؛ محصولی ساخت هیوندای در بازار جهانی حضور داشته باشد.

نسل اول سوناتا با تکیه بر پلت‌فرم میتسوبیشی ساترن در سال ۱۹۸۵ ساخته شد. این خودرو با نسل سوم و هنگام واردات خودروهای خارجی در دهه‌ی ۱۳۷۰ به تعداد محدود وارد ایران شد و در کشور سازنده، بین سال‌های ۱۹۹۳ تا ۱۹۹۸؛ تولید و فروخته می‌شد. با شروع جهانی شدن در صنعت کره و خصوصا خودروسازی این کشور، نسل پنجم سوناتا در سال ۲۰۰۴ پا به بازارهای جهانی گذاشت.  این مدل، موفقیتی باورنکردنی برای هیوندای بود و برخلاف پلت‌فرم مشترک با اوپتیما، فراتر از برادر خود ظاهر شد. سوناتا نسل پنجم که با پیشرانه‌ی ۲.۴ لیتری در ایران نیز حضور داشت، تا سال ۲۰۰۹ در کارخانه‌های هیوندای کره، امریکا، چین، هندوستان، ترکیه، مصر، تایلند و سودان تولید شد.

سوناتا در بازار جهانی با نسل ششم و تولید بین سال‌های ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۴ تثبیت شد. این خودرو در ایران با کد YF شناخته می‌شود و دارای پلت‌فرم مشترک با کیا اوپتیما و هیوندای i40 است. امروزه سوناتا در بازار جهانی با نسل هفتم، شناخته می‌شود که سال ۲۰۱۵ معرفی شد و در ایران، LF نام دارد. این محصول، با فیس‌لیفت تمام عیار برای مدل ۲۰۱۸ روبرو شد و از دید بسیاری از مردم، به اندازه‌ی یک نسل جدید؛ تغییر کرد. خبر خوب این است که سوناتا LF با چهره‌ی ۲۰۱۸، همراه پیشرانه‌ی هیبرید و پلاگین هیبرید؛ وارد ایران می‌شود. هرچند که مثل سال‌های گذشته، قیمت خودروهای کره‌ای برای عامه‌ی مردم ایران؛ فراتر از انتظار و غیر قابل خرید است، نسخه‌های مدرن با موتور برقی، برای کاهش آلودگی محیط و مدیریت مصرف بنزین، مفید خواهند بود.

طراحی ظاهری و بدنه

مدل جدید هیوندای به لطف چراغ‌ها و جلوپنجره‌ی مدرن، کاملا متحول شده است. محصول ۲۰۱۸، اسپرت‌تر و جوان‌پسندتر به نظر می‌رسد، ضمن اینکه شباهتی به رقبا ندارد و با شخصیتی مستقل ارائه می‌شود.

شاید حجم‌دهی سپر، مهم‌ترین تفاوت مدل جدید سوناتا با نسخه‌ی قبل باشد. جایگاه مه‌شکن‌ها در طرفین به دلیل جاسازی مناسب و طرح زاویه‌دار، حالتی خشن و آرواره‌مانند تداعی می‌کنند که تشنه‌ی سرعت به نظر می‌رسد. در این بخش از LED استفاده شده است که فراتر از مه‌شکن‌های دایره‌ای در سدان‌های ارزان‌قیمت دیده می‌شود. به زحمت می‌توان قطعه‌ای پلاستیکی در نمای روبروی سوناتا ۲۰۱۸ یافت و تقریبا تمام سپر تا پایین، فلزی هستند. حتی با هدف زیباسازی بیشتر، نوار باریکی از فلز نقره‌ای رنگ در پیرامون جلو پنجره و حاشیه‌ی پایین سپر استفاده شده است که نشان از وسواس و دقت سازنده در ارائه‌ی محصولی جذاب و چشم‌گیر دارد. 

از نمای جانبی، کمی از ویژگی‌های لوکس سوناتا کاسته و به جلوه‌ی اسپرت خودرو افزوده شده است. سقف کشیده تا عقب، عملا درپوش صندوق را بسیار کوتاه نشان می‌دهد و حالتی شبیه به خودروهای فست بک (نظیر محصولات اسپرت آئودی) فراهم می‌کند. البته نباید فراموش کرد که کاپوت عقب سوناتا با شیشه‌ی پشت، بالا نمی‌رود و مثل یک سدان معمولی، عملکرد مستقل دارد. طرح رینگ‌های سوناتا در مدل‌های استاندارد، لیمیتد، اسپرت و هیبرید متفاوت است، ضمن اینکه سایزهای ۱۶، ۱۷ و ۱۸ اینچ خواهد داشت. تمامی نسخه‌ها، دارای فریم فلزی در پنجره‌ها و زیر رکاپ، همراه آینه بغل سیاه‌رنگ مجهز به چراغ راهنما هستند. از نکات مهم در طراحی نمای جانبی، می‌توان به خطوط حجم‌دهنده اشاره کرد که چندان پرتعداد نیستند و صرفا با ۲ خط از انتهای چراغ عقب تا گلگیر جلو و زیر رکاب ارائه می‌شوند.

پشت خودرو، نسبتا ساده است و البته شباهت زیادی به کیا اوپتیما دارد. نسخه‌ی ۲.۴ لیتری از سوناتا، دارای اگزوز دوگانه نیست و با یک خروجی تزئین شده با فلز براق تولید می‌شود، اما مدل اسپرت  دارای ۲ خروجی اگزوز است. مهم‌ترین نکته‌ی مثبت در طراحی نمای پشت، حجم‌دهی سپر و کاپوت عقب است که همراه با لبه‌ای شبیه به اسپویلر در انتهای درپوش صندوق، کاملا اسپرت و جوان‌پسند به نظر می‌رسد. لوگوی سازنده و نام مدل (SONATA) در مرکز و هماهنگ با تقارن ادوات مختلف، دیده می‌شوند. چراغ‌های قرمز هشداردهنده هم، جایگاه خلاقانه و بسیار خوبی در طرفین سپر دارند. از ابتکارات جالب در طراحی سوناتا، باید به دکمه‌ی فشاری بازکننده‌ی صندوق اشاره کرد که داخل لوگوی سازنده، پنهان شده است.

در مجموع، نمی‌توان ایراد خاصی به نمای ظاهری سوناتا ۲۰۱۸ گرفت. این خودرو، فراتر از یک فیس‌لیفت به نظر می‌رسد و در خیابان، به عنوان محصولی مدرن و تازه‌ساز، جلب توجه می‌کند. سدان هیوندای، بر اساس تبلیغات این برند، برای رقابت با تویوتا کمری ساخته شده و این محصول اصیل و بسیار پرفروش را هدف خود قرار داده است. هر چند که ظاهر نسل جدید کمری هم، اسپرت‌تر از گذشته به نظر می‌رسد، می‌توان ادعا کرد که فارق از شهرت برندها، علاقه‌مندان سبک طراحی تهاجمی و اسپرت، جذب سوناتا ۲۰۱۸ شوند. ابعاد این سدان کره‌ای، شامل طول ۴,۸۵۵ میلی‌متر با عرض ۱,۸۶۵ میلی‌متر و ارتفاع سقف ۱,۴۷۵ میلی‌متر، همراه فاصله محورهای ۲,۸۰۵ میلی‌متر است.

فضای داخلی و کابین

ورود به سوناتا ۲۰۱۸، حسی متفاوت از مدل‌های قبلی این خودرو در بیننده ایجاد نمی‌کند. از سویی دیگر، انبوه کلیدها و نمایشگرهای میان داشبورد، کمی گیج‌کننده و قدیمی به نظر می‌رسد. حتی روی فرمان هم، چنین وضعیتی وجود دارد و دارای کلیدهای پرشماری است.

داشبورد و تودری‌ها‌ی سوناتا، دارای ادواتی شبیه به چوب است که البته پلاستیک هستند، اما ترکیب خوبی با دیگر اجزا ایجاد می‌کنند. بسیاری از کلیدهای فشاری و گردان مربوط به کنترل امکانات رفاهی هم، فلزی و از مواد مرغوب ساخته شده‌اند. ماده‌ی اصلی تشکیل‌دهنده‌ی داشبورد، پلاستیک است، اما کیفیت قابل قبولی دارد و کمی نرم عمل می‌کند. این متریال داخل درها و ستون‌ها نیز دیده می‌شود. در قسمت دسته‌دنده، پلاستیک پیانویی و شفاف استفاده شده است.

نمایشگر لمسی ۵ یا ۸ اینچ با قاب فلزی، در تمامی مدل‌ها ثابت است. پیرامون این قسمت، کلید فیزیکی وجود ندارد و همراه با کمی فرورفتگی ارائه می‌شود. از نکات عجیب در طراحی فضای داخلی سوناتا ۲۰۱۸، نامتقارن بودن مجرای خروجی تهویه مطبوع در طرفین نمایشگر، برخلاف حالت متقارن مدل ۲۰۱۷ است که تا حدودی ناخوشایند به نظر می‌رسد. کلیدهای مربوط به کنترل ناوبری، سیستم سرگرمی‌ها، تغییر صدا و رادیو، کمی پایین‌تر قرار دارند. مشابه این قسمت، نمایشگر و دکمه‌های تهویه مطبوع، همراه آپشن‌های سرمایش و گرمایش در نزدیکی دسته دنده هستند که مجموعا، دسترسی خوبی برای راننده فراهم می‌کنند.

 پشت فرمان، کلیدهای پرتعدادی برای مدیریت سیستم سرگرمی، تماس تفلنی و کروز کنترل وجود دارد. طرح فرمان، در همه‌ی مدل‌ها استخوانی است و با ترکیب جذابی از فلز نقره‌ای رنگ در پایین و پوشش چرن مزین به خط دوخت ارائه می‌شود. مدل‌های آپشنال و نسخه‌ی اسپرت (با پیشرانه‌ی توربوشارژ) دارای فرمان D شکل (قسمت مسطخ در پایین) هستند. پنل روبروی راننده، دارای نمایشگر TFT سایز ۴.۲ اینچ با کامپیوتر سفری است، ضم اینکه عقربه‌های سنتی سرعت سنج و دورموتور هم، کمی متفاوت از مدل ۲۰۱۷ هستند تا میزان سوخت باقی‌مانده در باک و درجه حرارت پیشرانه را داخل خود داشته باشند. در مجموع، پنل پشت فرمان سوناتا ۲۰۱۸، نسبتا ساده است و با فریم پلاستیک، فراتر از انتظار راننده‌ی یک سدان خانوادگی در این رنج قیمت، نخواهد بود.

فضاسازی خودرو، قابل قبول به نظر می‌‌رسد. برای سرنشینان بلندقد، فاصله‌ی مناسبی برای زانوها و بین سر تا سقف وجود دارد که البته روی صندلی ردیف دوم و برای فردی با قد ۱۸۵ سانتیمتر، چندان ایده‌آل و آزاد نیست. کنار دسته دنده وداخل استراحتگاه  بازوی بین صندلی‌های عقب، چند جالیوانی وجود دارد، ضمن اینکه از پاکتی داخل‌درها، محفظه‌ی بین صندلی‌های جلو و داخل داشبورد نیز می‌توان به خوبی استفاده کرد. از نکات جالب در این سدان کره‌ای، باید به پرده‌ی عمودی مخفی در پنجره‌ی عقب اشاره کرد که به راحتی بالا کشیده می‌شود.

سوناتا ۲۰۱۸، دارای ۴۶۰ لیتر فضای مفید در صندوق عقب است که در نسخه‌ی پلاگین هیبرید، به دلیل وجود باتری‌ها؛ اندکی کاهش می‌یابد. تویوتا کمری با ۳۹۹ لیتر، هوندا آکورد با ۴۷۳ لیتر و کیا اوپتیما با ۵۱۰ لیتر فضای صندوق ارائه می‌شوند.

پیشرانه و شرایط فنی

سوناتا در بازار جهانی با ۵ پیشرانه فروخته می‌شود که شامل ۳ مدل بنزینی، یک نسخه‌ی هیبرید و یک نمونه‌ی پلاگین هیبرید است. با توجه به اینکه تمامی این خودروها دارای حجم موتور کمتر از ۲.۵ لیتر هستند، ممنوعیت برای ورود به ایران ندارند.

مثل سال‌های گذشته، سوناتا همچنان با پیشرانه‌ی ۴ سیلندر ۲.۴ لیتری مجهز به GDI (پاشش مستقیم سوخت) عرضه می‌شود. قدرت این مدل با گیربکس اتوماتیک ۶ سرعته، ۱۸۵ اسب بخار با گشتاور ۲۴۱ نیوتن‌متر است که به ترتیب در دور موتورهای ۶۰۰۰ و ۴۰۰۰ دور بر دقیقه حاصل می‌شود. سوناتا ۲۰۱۸ همراه پیشرانه‌ی ۲.۴ لیتری، با نهایت سرعت ۲۱۰ کیلومتر بر ساعت، در زمان ۸ ثانیه به سرعت ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت می‌رسد و میانگین مصرف سوخت ۸ لیتر در ۱۰۰ کیلومتر خواهد دارد. در بزرگراه و ترافیک شهری هم، مصرف سوخت این مدل ۶.۷ لیتر تا ۹.۵ لیتر در ۱۰۰ کیلومتر برآورد می‌شود. لازم به توضیح است که در بعضی نقاط جهان، سوناتا با پیشرانه‌ی ۲.۴ لیتری Mpi نیز عرضه می‌شود که ۱۷۰ اسب بخار قدرت دارد و طبیعتا، کم‌مصرف‌تر از نسخه‌ی مجهز به مجهز به GDI عمل می‌کند.

دیگر نسخه‌ی بنزینی سوناتا که احتمالا با توقف عرضه در آینده‌ی نزدیک مواجه خواهد شد، مجهز به پیشرانه‌ی توربوشارژ ۱.۶ لیتری است. این مدل، قدرت  ۱۷۸ اسب بخار و گشتاور ۲۶۴ نیوتن‌متر تولید می‌کند از ۱۵۰۰ دور بر دقیقه تولید می‌کند تا در زمان ۸ ثانیه به سرعت ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت برسد. نهایت سرعت سوناتا ۱.۶T Eco، نزدیک به ۲۳۰ کیلومتر بر ساعت است و با میانگین مصرف سوخت ۷.۵ لیتر در ۱۰۰ کیلومتر ارائه می‌شود.

قدرتمندترین نسخه‌ی سوناتا ۲۰۱۸ در بازار جهانی، با پیشرانه‌ی ۲ لیتری توربوشارژ، همراه اینترکولر قابل خرید است که قدرت ۲۴۵ اسب بخار و گشتاور ۳۵۲ نیوتن‌متر دارد. به لطف تولید نهایت گشتاور از دور موتور ۱۳۵۰ دور بر دقیقه، سوناتا ۲.۰T در زمان ۶.۸ ثانیه به سرعت ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت می‌رسد و نهایت سرعت ۲۴۰ کیلومتر بر ساعت خواهد داشت. میانگین مصرف سوخت این مدل، ۱۰.۵ لیتر در ۱۰۰ کیلومتر است و با گیربکس اتوماتیک ۸ سرعته، همراه شیفترهای پشت فرمان تولید می‌شود.

سوناتا هیبرید از سال ۲۰۰۸ تولید می‌شود و در نسخه‌ی ۲۰۱۸، با پیشرانه‌ی ۲ لیتری به قدرت ۱۹۳ اسب بخار، همراه گشتاور ۱۹۰ نیوتن‌متر قابل خرید است. این محصول، در زمان ۹.۵ ثانیه به سرعت ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت می‌رسد و با میانگین مصرف سوخت ۴.۷ لیتر در ۱۰۰ کیلومتر، نهایت مصرف سوخت ۱۹۰ کیلومتر بر ساعت دارد.

سوناتا پلاگین هیبرید، به تازگی در ایران رونمایی شده است. این خودرو، بالاترین آستانه‌ی قیمت را در میان دیگر نسخه‌های هیوندای سوناتا در بازار جهانی دارد. موتور برقی جریان متناوب ۶۷ اسب بخار با پیشرانه‌ی بنزینی ۲ لیتری و ۱۵۴ اسب بخار، مجموعا قدرت ۲۰۲ اسب بخار و گشتاور ۱۵۰ نیوتن‌متر فراهم می‌کنند.  سوناتا پلاگین هیبرید در زمان ۷.۷ ثانیه به سرعت ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت می‌رسد و نهایت سرعت ۲۰۰ کیلومتر بر ساعت دارد. به لطف باتری‌های ۹.۸ کیلووات ‌ساعت در سوناتا پلاگین هیبرید ، می‌توان با شارژ کامل و باک بنزین ۵۵ لیتر، مسافتی نزدیک به ۹۰۰ کیلومتر طی کرد، یا بدون استفاده از بنزین تا ۴۳ کیلومتر با تکیه بر باتری و موتور برقی پیمود.

آپشن‌ها و امکانات رفاهی

واردات سوناتا هیبرید و تمام بنزینی ۲۰۱۸، تابع ارزش دلار و نیاز بازار داخلی است. با این اوصاف، فهرست آپشن‌ها متغیر خواهند بود. در بازار جهانی، ۲ تیپ اصلی برای سوناتا بنزینی وجود دارد که استاندارد و اسپرت نام دارند. مهمترین تفاوت ظاهری این مدل‌ها، از طرح جلوپنجره قابل تشخیص است، چرا که در نسخه‌ی استاندارد با خطوط افقی و در نمونه‌ی اسپرت دارای طرح مشبک است. رنگه‌ای بدنه، سفید، سیاه، قرمز، خاکستری، نقرهای، آبی روشن و آبی تیره هستند. طرح رینگها نیز متنوع خواهد بود و سایزهای ۱۶، ۱۷ و اینچ را پوشش میدهد. سوناتا هیبرید و پلاگین هیبرید، تفاوت ظاهری چندانی با نمونه‌ی بنزینی استاندارد ندارند و صرفا در بعضی نمونه‌های پلاگین از رینگ‌های اختصاصی استفاده شده است.  

سوناتا ۲۰۱۸، در تیپ‌های SE، SEL، لیمیتد، اسپرت، اسپرت 2.0T و لیمیتد 2.0T عرضه میشود. ارزان‌ترین نسخه با کد SE، دارای روشنایی روز، چراغ‌های خاموش و روشن خودکار، ورود بدون کلید، استارت دکمه‌ای، فرمان تلسکوپی، صندلی‌های جمع‌شونده‌ی عقب، نمایشگر لمسی ۷ اینچ میان داشبورد، نمایشگر ۳.۵ اینچ تک‌رنگ پشت فرمان، ناوبری ماهواره‌ای، سیستم صوتی ۶ بلندگو با درگاه USB و AUX، امکان ارتباط تلفنی از طریق بلوتوث، سیستم هماهنگ با اپل کارپلی و اندرویداتو خواهد بود.

نسخه‌ی SEL علاوه بر آپشن‌های استاندارد، دارای گرم‌کن صندلی‌های جلو، پوشش چرم صندلی‌ها و تودری، ۳ سال اشتراک سیستم ارتباط اینترنتی خودرو موسوم به بلولینک (Blue Link)، شارژر USB در عقب، ناوبری ماهواره‌ای، گرمکن آینه بغل، نمایشگر ۴.۲ اینچ پشت فرمان و سیستم صوتی قدرتمندتر است.

سوناتا لیمیتد، دارای چراغ‌های LED در جلو است ضمن اینکه با فناوری گردش پویا (Dynamic Bending Lights) هنگام چرخش فرمان یا نزدیک شدن به خودروهای روبرو، تغییر شدت و زاویه می‌دهد. علاوه بر موارد موجود، در نمونه‌های SE و SEL، صندلی‌های برقی در جلو، طرح چوب داشبورد، حافظه‌ی تنظیمات صندلی و آینه‌ها، سانروف، ترمز دستی برقی (دکمه‌ای)، تهویه مطبوع دوگانه، سیستم صوتی با کیفیت ۴۰۰ وات از برند اینفینیتی (infinity)، نمایشگر لمسی ۸ اینچ، گرم‌کن داخل فرمان، شارژر بیسیم، کروز کنترل هوشمند با قابلیت افزایش و کاهش خودکار سرعت، ناوبری Here HD مجهز به دریافت اطلاعات ترافیک و نرم‌افزار سفر، دیگر امکانات موجود در نسخه‌ی لیمیتد هستند.

مدل‌های اسپرت، اسپرت 2.0T و لیمیتد 2.0T  از نظر امکانات رفاهی، تفاوت زیادی با مدل لیمیتد ندارند، اما با جلو پنجره‌ی مشبک، رینگ‌های طرح اسپرت، ترمزهای قدرتمندتر، تعویض دنده (شیفتر) پشت فرمان، پدال‌های آلومینیوم، اگزوزهای کروم دوگانه و فرمان شکسته (طرح D) ارائه می‌شوند.

تست تصادف و آپشن‌های ایمنی

پیشتر اشاره شد که هیوندای، با هدف جذب مخاطب تویوتا کمری اقدام به تقویت و بهبود سوناتا می‌کند. شاید به همین دلیل،  سدان کره‌ای به بنیاد ایمنی و بیمه‌ی بزرگراه‌های امریکا (IIHS) سپرده شده است تا برای مردم این منطقه که خریدار همیشگی تویوتا کمری هستند، بهتر شناخته شود. سوناتا در سال ۲۰۱۶، موفق به کسب امتیاز برتر (+Top Safety Pick) از موسسه‌ی IIHSشد. در ادامه‌ی مطلب، فیلم مربوط به تست تصادف نسل جدید سوناتا با چهره‌ی ۲۰۱۷ قابل مشاهده است.

بنا به امتیازات کارشناسی، در تمامی تست‌های برخورد از سمت مستقیم، جناجین، سقف و ایمنی سر، امتیاز خوب (Good) به سوناتا داده شده است، در حالیکه در نسخهی فولآپشن مجهز به فناوریهای ترمز اضطراری، امتیاز عالی (Superior) دارد. 

ارزانترین نسخه‌ی سوناتا ۲۰۱۸، دارای ترمزهای ضد قفل (ABS) همراه ترمز کمکی (BA) و تقسیم هوشمند نیروی ترمز (EBD)، مدیریت تعادل (VSM)، کنترل لغزش (TCS)، هشدار نقطهی کور و تعویض لاین، سنسور پارک عقب و ترافیک است. دیگر امکانات ایمنی در نسخههای مختلف سوناتا که ممکن است به صورت پیشفرض یا به انتخاب خریدار روی خودرو نصب شوند، عبارتند از:  ترمز خودکار با قابلیت تشخیص عابرین پیاده، هدایت هوشمند بین خطوط، حفظ خودرو در شیب، سنسورهای پیرامون بدنه و تماس خودکار با پلیس یا فوریتهای پزشکی به هنگام حادثه.

بررسی فنی و مقایسه با رقبا

صحبت از ارزش کیفی و توانایی‌های سوناتا ۲۰۱۹ با مقایسه‌ی این خودرو نسبت به رقبا، نمود بهتری پیدا می‌کند. پیش‌تر اشاره شد که مدیران هیوندای، تویوتا کمری را هدف خود قرار داده‌اند و البته سدان کره‌ای را با آستانه قیمتی نزدیک به این محصول (۵۰۰ دلار ارزان‌تر) تولید می‌کنند. از سویی دیگر، هوندا آکورد هم در کلاس سدان‌های خانوادگی حضور دارد که در صورت واردات مجدد توسط نمایندگی، در ایران قابل خرید خواهد بود. با نگاهی گذرا به سایت‌های معتبر خارجی متوجه شدیم، رقابتی تنگاتنگ میان کمری، آکورد و سوناتا در رده‌بندی‌های مختلف این کلاس وجود دارد و برتری مطلق به هیچکدام داده نشده است. ذکر این نکته نیز اهمیت دارد که کمری، برخلاف ۲ رقیب دیگر؛ دارای نسخه‌ی پلاگین هیبرید در بازار جهانی نیست و سدان پلاگین هیبرید هوندا، با نام اینسایت در خارج از ایران عرضه می‌شود.

بحث ظاهری کاملا سلیقه‌ای است، اما چنانچه طرفدار برند خاصی نباشید و سن شما کمتر از ۷۰ سال باشد، نظری مثبت نسبت به طراحی بدنه‌ی سوناتا خواهید داشت. این خودرو، اسپرت و جوان‌پسند به نظر می‌رسد، اما به طور واضح، از دیگر سدان‌های مشهور جهان الگوبردای نشده است. نسل‌های گذشته، تا حد زیادی محافظه‌کارانه طراحی می‌شدند اما در مدل ۲۰۱۹، می‌توان به ترکیب مدرن چراغ‌ها با بدنه‌ی کشیده و کاپوت عقب کوتاه، امتیاز بالایی داد. نسخه‌ی اسپرت سوناتا، درصورت واردات به ایران؛ می‌تواند برای علاقه‌مندان به خودروهای سرعتی با ظاهر هیجان‌انگیز، جذابیت بیشتری نسبت به کمری و آکورد داشته باشد.

در فضای داخلی سوناتا ۲۰۱۹، نمی‌توان برتری خاصی نسبت به رقبا احساس کرد. داشبورد کمری،  مدرن و آینده‌نگر به نظر می‌رسد، درحالی که کابین آکورد، لوکس و باوقار توصیف می‌شود. در مجموع، شلوغی کلیدها و دسته‌بندی پرتعداد آن‌ها روی داشبورد و فرمان سوناتا، می‌تواند آزاردهنده باشد و البته، حس رانندگی با یک خودروی قدیمی به راننده بدهد. اگر بخواهیم سخت‌گیرانه نقد کنیم، حالت اسپرت و جوان‌پسند سوناتا در بیرون با فضای بی‌تفاوت و میانه‌روی داخل، هم‌خوانی ندارد.

کیفیت مواد به کاررفته در سوناتا، با توجه به رقبا و کلاس قیمتی، قابل قبول است. هرچند که نسخه‌ی پایه با صندلی‌های پارچه‌ای عرضه می‌شود، با کمی هزینه‌ی بیشتر می‌توان از چرم مرغوب‌تر استفاده کرد. نسخه‌های با آپشن‌ بالاتر، در مدل‌های آکورد و کمری؛ پرهزینه‌تر از سوناتا هستند، اما در نهایت می‌توان بالاترین امتیاز را به سدان هوندا داد. از نظر امکانات رفاهی و ایمنی، نسخه‌ی استاندارد سوناتا، کمی برتر از رقبا است اما در مدل فول‌آپشن، پا به ‌پای سدان‌های مطرح ژاپنی پیش‌ می‌رود. راحتی صندلی‌ها برای ۵ سرنشین در سوناتا فراهم می‌شود، اما می‌تون ادعا کرد در صندلی عقب کمری، فضای بیشتری وجود دارد و در عوض، صندوق بار سوناتا جادارتر است.

از نظر ویژگی‌های فنی، مصرف سوخت، توانایی‌های مربوط به فرمان‌پذیری و شتاب‌گیری، رقابت نزدیکی بین کمری، آکورد و سوناتا وجود دارد، اما باید قبول کرد که محصول کره‌ای، با کمی اختلاف؛ بازنده خواهد بود. در بحث کیفیت رانندگی و فرمان‌پذیری، کمری مدل ۲۰۱۸ به لطف بازطراحی سیستم تعلیق عقب، تعادل بهتری نسبت به سوناتا دارد و آکورد هم بنا به تست‌های کارشناسان خارج از کشور، سواری نرم‌تری ارائه می‌دهد. نسخه‌ی پایه و ۲.۵ لیتری کمری، ۲۰۳ اسب بخار قدرت دارد و پیشرانه‌ی ۱.۵ لیتری توربوشارژ هوندا هم، ۱۹۲ اسب بخار قدرت تولید می‌کند که نسبت به موتور ۲.۴ لیتری و ۱۸۵ اسب بخار سوناتا برتری دارند. جالب اینجا است که مصرف سوخت سدان‌های ژاپنی نیز، در نسخه‌ی پایه؛ کمی بهتر از سوناتا برآورد می‌شود. این شرایط، در نسخه‌ی هیبرید تفاوت دارد. سوناتا هیبرید، قدرت ۱۹۳ اسب بخار و مصرف سوخت ۴.۷ لیتر در ۱۰۰ کیلومتر دارد، اما کمری هیبرید با قیمت مشابه سدان کره‌ای، قدرت ۲۰۸ اسب بخار و مصرف سوخت ۵.۵ لیتر در ۱۰۰ کیلومتر ارائه می‌شود. برای هوندا آکورد هیبرید، قیمت بالاتر است، اما قدرت خروجی ۲۱۲ اسب بخار و مصرف سوخت ۴.۸ لیتر در ۱۰۰ کیلومتر وجود دارد. سوناتا پلاگین هیبرید در ایران رونمایی شده است و در صورت عرضه‌ی نهایی، رقیبی از هوندا و تویوتا نخواهد داشت.

 در مجموع، نمی‌توان ادعا کرد که سوناتا در مقابل کمری و آکورد، ارزش خرید ندارد. این محصول، با اختلافی اندک و قابل ارفاق، کیفیت ساخت و رانندگی پایین‌ترین نسبت به رقبا ژاپنی دارد. از سویی دیگر نباید فراموش کرد، در نسخه‌های مختلف با آپشن‌های مشترک، قیمت سدان کره‌ای از کمری و آکورد کمتر خواهد بود. این اختلاف قیمت، بر بازار ایران با تعرفه‌ی گمرکی بالا، تاثیر بیشتری می‌گذارد و احتمالا با تفاوت قیمت چندده میلیون تومان، جذابیت خواهد داشت.

قیمت نهایی در ایران

در زمان نگارش این مطلب، ارزش دلار نامشخص است و در بازار آزاد تا ۶۰۰۰ تومان معامله می‌شود. از سویی دیگر، نمایندگی هوندا در ایران فعالیت خاصی ندارد و نزدیک به یک سال از واردات آخرین سری تویوتا کمری به کشور می‌گذرد. با این حساب، تنها رقیب سوناتا ۲۰۱۸ در بازار ایران، کیا اوپتیما است که به دلیل مشابهت فنی و کیفی با سدان هیوندای، براساس تقاضای خریدار، معامله خواهد شد.

  پیش‌تر اشاره شد که آستانه قیمت سدان هیوندای با پیشرانه‌ی ۱۸۵ اسب بخار، ۲۳ هزار دلار است. مدل هیبرید با پیشرانه‌ی ۱۹۳ اسب بخار و آپشن‌های پایه ۲۷ هزار دلار قیمت دارد، ضمن اینکه نمونه‌ی پلاگین هیبرید در ارزان‌ترین نسخه،  ۳۵ هزار دلار فروخته می‌شود. فراموش نکنیم، تعرفه گمرک برای خودروهای هیبرید و پلاگین هیبرید که پیشرانه‌ی بنزینی آن‌ها، مثل سوناتا؛ حجم ۱.۵ تا ۲.۵ لیتر دارد، ۲۵ درصد است. با این حساب، قیمت نهایی مدل پلاگین هیبرید سوناتا، حدود ۱۰ تا ۱۵ درصد گران‌تر از نمونه‌ی تمام بنزینی خواهد بود و توجیح خرید خواهد داشت. مدل هیبرید هم، می‌تواند مثل گذشته؛ ارزان‌تر از نسخه‌ی بنزینی فروخته شود.

گالری

وقتی نام سونی را در دنیای گوشی‌های هوشمند می‌شنویم بیش از آن که روزگار کنونی این غول باسابقه به ذهن خطور کند گذشته‌ی درخشان آن تداعی می‌شود؛ اما این روزها یکی از کم‌ اهمیت‌ترین المان‌ها در بقای یک شرکت تولیدکننده‌ی گوشی هوشمند، سابقه‌ی آن است و این بازار بی‌رحم پایبندنی به روش‌های سنتی و عقب ماندن از ترندهای روز را به هیچ‌وجه تحمل نمی‌کند. سونی در جریان CES 2018 از میان‌رده‌های جدید سری XA موسوم به اکسپریا ایکس ای 2 و اکسپریا ایکس ای 2 اولترارونمایی کرد.

سونی، اکسپریا ایکس ای ۲ را به عنوان برادر کوچک نسخه‌ی اولترا با مشخصات ضعیف‌تری به بازار عرضه کرده است. ایکس ای ۲ بر خلاف ایکس ای ۲ اولترا یک گوشی کامپکت برای دوست‌داران گوشی‌های سایز کوچک است؛ از طرفی نسخه‌ی اولترا هنوز جثه‌ی بزرگ پیشینیان خود را حفظ کرده است. استفاده از تراشه‌ی اسنپدراگون ۶۳۰ و تمرکز روی دوربین در کنار بهبود برخی از المان‌های طراحی باعث شده تا این دو میان‌رده‌ی تازه از راه رسیده، گوشی‌های قابل احترام‌تری نسبت به نسل گذشته باشند.

Xperia XA2 و XA2 Ultra روی کاغذ قدم‌های روبه‌جلویی از سوی سونی محسوب می‌شوند؛ اما باید دید این تلاش به اندازه‌ی کافی برای رقابت با نام‌داران این روزهای دنیای گوشی‌های هوشمند کافی خواهد بود یا خیر. باتری با ظرفیت بیشتر، استفاده‌‌ی بهتر از فضای جلوی گوشی در ایکس ای ۲ و دوربین سلفی دوگانه‌ در ایکس ای ۲ اولترا در کنار تراشه‌ی بهتر ما را بر آن داشت تا این دو عضو جدید میان‌رده‌‌ها را در زومیت بررسی کنیم. پیش از هر چیز شما را به مشاهده‌ی مشخصات فنی این دو گوشی دعوت می‌کنیم:

اکسپریا XA2 و XA2 Ultra توسط دفتر سونی در ایران برای بررسی در اختیار زومیت قرار گرفته است.

طراحی

سونی در بحث طراحی گوشی در سال‌های اخیر راه جداگانه‌ای نسبت به رقبا در پیش گرفته و کمتر به استانداردهای جدید بازار در بحث طراحی توجه داشته است. وقتی گوشی‌های جدید این کمپانی ژاپنی را می‌بینیم، به یاد گذشته می‌افتیم و ما این مساله را یک ضعف می‌دانیم. حاشیه‌های بالا و پایین نمایشگر همچنان پابرجا هستند. با این حال این حاشیه‌ها در ایکس ای ۲ اولترا نسبت به نسل قبل بسیار کمتر شده‌اند؛ به طوری که با وجود بزرگ‌تر شدن نمایشگر حاشیه‌های بالا و پایین به اندازه‌ی XA1 زشت و آزاردهنده نیستند. ایکس ای ۲ اولترا از این نظر تغییر زیادی نکرده است و حاشیه‌های بالا و پایین تقریبا همان چیزی است که درXA1 Ultra شاهد آن بودیم. حاشیه‌های دو طرف نمایشگر نیز همچنان اندک است و یک نکته‌ی مثبت طراحی محسوب می‌شود.

متاسفانه در کمال تعجب شاهد ضحامت بالای هر دو گوشی نسبت به نسل قبل و دیگر رقبا هستیم. سونی از باتری‌های بزرگی در این میان‌رده استفاده کرده است ولی همین مساله به ضخیم شدن دستگاه منجر شده است. ایکس ای ۲ و ایکس ای ۲ اولترا با وجود پلاستیکی بودن قاب پشتی، سنگین هستند؛ ایکس ای ۲ با وزن ۱۷۱ گرمی خود یکی از سنگین‌ترین میان‌رده‌های جدید بازار است و برادر بزرگ‌ترش نیز با ۳۰ گرم افزایش وزن نسبت به نسل پیشین (ایکس ای وان اولترا ۱۸۸ گرم وزن داشت) وضعیت مشابهی با آن دارد. متاسفانه بدنه‌ی گوشی یکپارچه نیست و شاهد چند تکه بودن فریم فلزی گوشی هستیم؛ استفاده از چهار تکه‌ی کوچک در بالا و پایین فریم گوشی با توجه به پلی‌کربناتی بودن قاب پشتی هر دو گوشی تصمیم درستی به نظر نمی‌رسد. فریم دستگاه مانند دیگر گوشی‌های سونی منحنی شکل است ولی همچنان گوشه‌های تیز از تبدیل شدن این دو محصول به گوشی‌هایی خوش‌دست جلوگیری می‌کند.

اصلی‌ترین تفاوت طراحی اکسپریا ایکس ای ۲ و اکسپریا ایکس ای ۲ الترا نسبت به نسل قبل، کنار گذاشته شدن طراحی تخت در پشت این گوشی‌ها است؛ به طوری که انحنای اندکی در سراسر قاب پشتی به چشم می‌خورد. پلاستیک مات استفاده شده در قاب پشتی بی کیفیت بودن را القا نمی‌کند؛ با این حال استفاده از فلز و یکپارچگی بدنه حس بهتری به کاربر منتقل می‌کند. نسخه‌ی مشکی رنگ ایکس ای ۲ اولترای مورد بررسی زومیت مستعد جذب اثر انگشت بود؛ اما این مساله در نسخه‌ی آبی رنگ ایکس ای ۲ چندان آزاردهنده نیست. با وجود ضخامت بالا، کم بودن برآمدگی دوربین‌های این دو گوشی چندان دور از ذهن نبود. سونی از گوریلا گلس ۴ برای محافظت از جلوی گوشی بهره برده است که با انحنای بسیار اندکی به فریم گوشی پیوند خورده‌ است.

خوشبختانه سونی یکی از اصلی‌ترین نقص‌های ایکس ای وان و ایکس ای وان اولترا یعنی فقدان حسگر اثر انگشت را برطرف کرده است؛ حسگرها همچون پرچمداران جدید سونی به پشت گوشی انتقال پیدا کرده‌اند و از نظر ابعاد و محل قرارگیری ایرادی به آن‌ها وارد نیست. دقت حسگر و عمق آن برای لمس ساده مناسب است با این حال باز شدن قفل گوشی با سرعت چندان بالایی صورت نمی‌گیرد و نمونه‌های دیگر بازار از جمله گوشی‌های چینی در این بخش موفق‌تر ظاهر شده‌اند. شایان ذکر است که این حسگرها ژست‌های خاصی که در برخی از رقبا دیده می‌شود را پشتیبانی نمی‌کنند.

کلید پاور دایره‌ای و کوچک سونی و کلید تغییر حجم صدا در لبه‌ی سمت راست قرار گرفته‌اند و محل آن‌ها به خصوص در نسخه‌ی عادی مناسب است؛ اما به‌شخصه استفاده از کلید بزرگ‌‌تر پاور را در این گوشی‌ها بیشتر می‌پسندیدم. کلید شاتر نیز که عضو جداناپذیر گوشی سونی محسوب می‌شود همچنان با وجود استفاده‌ی نه چندان زیاد در پایین لبه‌ی سمت راست قرار گرفته و محل آن نیز به مانند گذشته برای گرفتن عکس‌های سلفی مناسب نیست. لبه‌ی پایینی گوشی با لبه‌ی تراش خورده‌ و سطح صاف خود میزبان درگاه یو‌اس‌بی نوع C و خروجی اسپیکر دستگاه است. سونی شیار سیم‌کارت و حافظه را نیز در لبه‌ی سمت چپ گوشی‌ها قرار داده است که با در آوردن آن، با مشکل رایج راه‌اندازی دوباره‌ی گوشی روبرو خواهید شد؛ نسخه‌ی اولترا به شیار جداگانه برای افزایش حافظه‌ی ذخیره‌سازی تا ۲۵۶ گیگابایت مجهز شده است.

سونی از پیشگامان در ارائه‌ی گوشی‌هایی با مقاومت در برابر نفوذ گرد و خاک و آب به شمار می‌رود با این حال میان‌رده‌های جدید این شرکت فاقد استانداردهای لازم در این زمینه هستند. در پایان این بخش باید گفت طراحی این گوشی‌های جدید در برخی المان‌ها پیشرفت و در برخی دیگر پس‌رفت کرده است؛ بنابراین طراحی را نباید نکته‌ی مثبتی برای آن‌ها درنظر گرفت. در پایان این بخش باید گفت اکسپریا ایکس ای ۲ و ایکس ای ۲ اولترا نسبت به گذشته زیباتر شده‌اند ولی همچنان ضعف‌های کوچک و بزرگی در طراحی ‌آن‌ها به چشم می‌خورد.

نمایشگر

سونی ابعاد نمایشگر نسخه‌ی عادی XA2 را نسبت به گذشته افزایش داده است و حالا شاهد نمایشگری ۵.۲ اینچی در آن هستیم. نسخه‌ی اولترا نیز همانند گذشته به نمایشگری با قطر ۶ اینچ مجهز شده است. خبری از نمایشگر کشیده در این دو گوشی نیست و سونی همچنان به استفاده از نمایشگرهای ۱۶ به ۹ اصرار دارد. رزولوشن نیز در هر دو گوشی فول‌اچ‌دی انتخاب شده است؛ این رزولوشن به ترتیب تراکم ۴۲۴ و ۳۶۷ پیکسل بر اینچ را برای ایکس ای ۲ و ایکس ای ۲ اولترا به ارمغان می‌آورد که برای یک گوشی در این رنج قیمتی مناسب است. تقریبا تمام میان‌رده‌های بازار به جز محصولات سامسونگ به نمایشگرهای IPS LCD مجهز شده‌اند و دو گوشی جدید سری ایکس‌ ای‌ نیز از قضیه مستثنی نیستند.

پرچمداران سونی با قابلیت‌های نرم‌افزاری خاصی برای بهبود نمایش رنگ‌ها همراه هستند به طوری که استفاده از موتور پردازش تصویر اختصاصی سونی از دیرباز در این گوشی‌‌ها رایج بوده است؛ سونی برای بخش «Image enhancement» در این گوشی‌ها نام «Color gamut and contrast» را درنظر گرفته است که دقیقا همان گزینه‌های قدیمی را در اختیارتان قرار می‌دهد؛ حالت استاندارد رنگ‌های باطراوت‌تری نسبت به زمان غیرفعال بودن این قابلیت ارائه می‌دهد؛ این بهبود بیشتر در رنگ‌های گرم ملموس است. حالتی نیز تحت عنوان «Super-vivid mode» برای گسترش دامنه‌ی رنگ‌ها و نمایش اشباع‌تر آن‌ها در تنظیمات نمایشگر گنجانده شده است.

بهترین دقت نمایش رنگ‌ها در حالت استاندارد به دست می‌آید؛ این خطا در ایکس ای ۲ اولترا و در این حالت به ۳.۸ می‌رسد. در زمان غیرفعال بودن ویژگی‌های بهبوددهنده‌، خطای دقت رنگ برای XA2 و XA2 Ultra به ترتیب برابر با ۶.۴ و ۵.۷ بدست آمد که تقریبا با استانداردهای بازار میان‌رده‌ها مطابقت دارد. نمایشگر این دو گوشی نیز به ترتیب ۹۹.۱ و ۹۹.۸ طیف رنگ sRGB را پوشش می‌دهد که رقم‌هایی رضایت‌بخش و مناسب به شمار می‌روند. رنگ سفید دقت خوبی ندارد و آبی به نظر می‌رسد.

خوانایی نمایشگرهای هر دو گوشی در زیر نور خورشید با توجه به روشنایی مناسب آن‌ها رضایت‌بخش است؛ نسخه‌ی اولترا در این بخش موفق‌تر عمل کرد. برای بررسی روشنایی اکسپریا ایکس ای ۲ و ایکس ای ۲ اولترا آن‌ها را در آزمایشگاه زومیت بررسی کردیم؛ روشنایی حداکثر دو نمایشگر به ترتیب ۴۸۲ و ۶۰۳ نیت به دست آمد. اما عمق نه چندان زیاد رنگ مشکی و روشنایی حداقل بالا به عملکرد موفق گوشی در این زمینه لطمه می‌زند؛ روشنایی حداقلی دو گوشی به ترتیب ۳.۴۲ و ۴.۸۲ بدست آمد که با توجه به فقدان قابلیت فیلتر نور آبی استفاده از گوشی در محیط‌های تاریک را سخت و آزاردهنده می‌کند. نسبت کنتراست Native نیز برای ایکس ای ۲ و ایکس ای ۲ اولترا برابر با ۱۱۳ و ۱۲۷ محاسبه شد. خوشبختانه زاویه‌ی دید نمایشگرهای هر دو گوشی در روشنایی‌های بالا مناسب است؛ اما از بازتاب نور از نمایشگر که گاهی اوقات آزاددهنده می‌شود نیز نباید چشم‌پوشی کرد. برای مقایسه‌ی نتایج آزمایش روشنایی این گوشی‌ها با دیگر میان‌رده‌ها از جدول زیر استفاده کنید:

اسپیکر و قابلیت‌های صوتی

همانطور که انتظار می‌رفت سونی از اسپیکر مونو در لبه‌ی پایینی گوشی استفاده کرده است؛ نسل پیشین نیز فاقد اسپیکر استریو بود. صدای خروجی این اسپیکر مونو در هر دو گوشی مانند ایکس ای وان اولترا بلندی خوبی دارد؛ شفافیت و توانایی اسپیکر در تولید صداهای بم نیز قابل ‌قبول است اما همانند نسل پیش دیستورشن (اعوجاج) در پاره‌ای از سناریو‌ها آزاردهنده است. در مجموع می‌توان اسپیکرهای دو میان‌رده‌ی جدید را میرا‌ث‌داران خوبی برای سری ایکس ای دانست زیرا علاوه بر بلندی صدا در تولید مناسب آن نیز توانمند هستند.

سونی برای ارائه‌ی بهترین میدان صوتی برای یک موسیقی خاص، از قابلیتی با نام «+ClearAudio» استفاده کرده است. همچنین ویژگی «SmartAmp» برای ایجاد صدایی بلندتر و شفاف‌تر به کار گرفته شده است. فعال‌سازی قابلیت «+ClearAudio» و بهینه‌سازی تنظیمات صوتی از طریق بخش «Audio settings» در تنظیمات صدا در دسترس است. در صورت فعال بودن این قابلیت، استفاده از اکولایزر و برخی تنظیمات مربوط به صدای فراگیر امکان‌پذیر نخواهد بود. علاقه‌مندان به صدای بیس می‌توانند با کمک ویژگی «Clear Bass» در بخش اکوالایزر میزان بیس را تغییر دهند. اکولایزری که سونی به‌صورت پیش‌فرض در این گوشی تعبیه کرده است متأسفانه از نظر تعداد اسلایدرهای فرکانس با نمونه‌های دیگر بازار قابل مقایسه نیست.

خروجی صدا در زمان استفاده از هدفون قابل مقایسه با عملکرد اسپیکر نیست ولی با این حال حداقل‌های لازم برای لذت بردن از موسیقی را دارا است. خوشبختانه به لطف پشتیبانی از بلوتوث ۵ در این گوشی و کدک‌های aptX HD و LDAC در اکسپریا ایکس ای ۲ و ایکس ای ۲ اولترا شنیدن موسیقی با هدفون‌های بی‌سیم لذت‌بخش‌تر از گذشته شده است.

نرم‌افزار و رابط کاربری

اگر از کاربران قدیمی گوشی‌های سونی باشید با نگاه اول به رابط‌کاربری اکسپریا ایکس ای ۲ و برادر بزرگ‌ترش به یاد همان رابط کاربری سبک و سر راست گذشته خواهید افتاد. میان‌رده‌های جدید سونی به صورت پیش‌فرض اندروید اوریو را اجرا می‌کنند؛ ولی نشانی از تغییرات بنیادی و ملموس در ظاهر رابط کاربری دیده نمی‌شود. هنوز هم آیکون‌های آشنای سونی و اپلیکیشن‌های پیش‌فرض شناخته‌شده‌ی آن در رابط کاربری حضور دارند. پایداری و روان بودن رابط کاربری که نتیجه‌ی نزدیک بودن به اندروید خام است را می‌پسندیم با این حال کمبود ویژگی‌های ارائه شده در این رابط کاربری و فقدان برخی از قابلیت‌ها همچنان یک نکته‌ی منفی محسوب می‌شود.

صفحه‌ی هوم تغییر خاصی نسبت به گذشته نکرده است و هنوز هم دسترسی سریع به جستجوی اپلیکیشن‌ها با سوایپ به سمت پایین در این صفحه امکان‌پذیر است؛ سوایپ به سمت بالا نیز صفحه‌ی اپلیکیشن‌ها را ظاهر خواهد کرد. امکان تغییر پوسته، تعداد سطر و ستون‌ها و همچنین ترنزیشن‌ها نیز با لمس و نگه داشتن انگشت در صفحه‌ی هوم در اختیار کاربر خواهد بود. کاربر می‌تواند علاوه بر پوسته‌های توسعه‌داده شده توسط سونی از ساخته‌های دیگر کاربران و شرکت‌ها که در گوگل پلی موجود است نیز استفاده کند. بخش اعلان‌ها نیز تغییر خاصی نکرده و ظاهر خود را حفظ کرده است با این حال تفاوت‌هایی در جایگیری برخی آیکون‌ها مانند تنظیمات به چشم می‌خورد.

بخش «Xperia Actions» که در قسمت «Assist» در رابط کاربری در دسترس است یکی از جالب‌ترین بخش‌های رابط کاربری است. در این بخش کاربر قادر به برنامه‌ریزی برای اجرای خودکار یک اپلیکیشن و اعمال یک سری از تنظیمات است. برای مثال با مشخص کردن زمان‌ها و محل‌هایی که نیاز به تمرکز دارید، گوشی به صورت خودکار چراغ اعلان‌ها را غیر فعال می‌سازد. این قابلیت ۵ موقعیت مختلف مانند تمرکز، بازی و خواب را در اختیار کاربر قرار می‌دهد که هر کدام تنظیمات و شخصی‌سازی خاص به خود را دارند. با بروزرسانی شدن گوشی‌ها به اندروید اوریو، ویژگی‌های یکسانی همچون تصویر در تصویر و کانال‌‌های نوتیفیکیشن به آن‌ها اضافه شده است.

سونی همواره به شارژدهی و تنظیمات آن در رابط کاربری گوشی‌هایش اهمیت داده است و رابط کاربری جدید نیز از این قضیه مستثنی نیست. همچنان دو حالت «STAMINA mode» و «Ultra STAMINA mode» برای کاهش مصرف شارژ گوشی در نظر گرفته است؛ حالت اول با غیر فعال کردن برخی قابلیت‌های پرمصرف به ماندگاری شارژ گوشی کمک می‌کند. در این بخش می‌توان سطح محدودسازی فعالیت‌ها و همچنین شرایط فعال شدن STAMINA mode را به دلخواه تغییر داد. سونی برای محافظت از باتری در اتصال طولانی مدت گوشی به شارژر، قابلیتی با نام «Battery Care» را توسعه داده است.

دوربین

سونی از مدت‌ها پیش استفاده از سنسورهای با رزولوشن بالا را در میان‌رده‌های خود آغاز کرده است. دوربین اصلی میان‌رده‌های جدید سونی دوگانه نیست و هر دو گوشی از سنسور و لنزهای یکسانی استفاده می‌کنند. سنسور ۲۳ مگاپیکسلی استفاده شده در اکسپریا ایکس ای ۲ و ایکس ای ۲ اولترا به لطف تراشه‌ی اسنپدراگون ۶۳۰ حالا قادر به فیلم‌برداری 4K و ضبط ویدئوهای اسلوموشن فول اچ‌دی با نرخ ۱۲۰ فریم بر ثانیه است. خبری از لرزش‌گیر اپتیکال و فوکوس لیزری در این دوربین‌ها نیست و سونی به فوکوش خودکار با تشخیص فاز اکتفا کرده است. لنز ۲۴ میلی‌متری با گشودگی f/2.0 دقیقا مشابه نسل گذشته است و تفاوتی دیده نمی‌شود.

سنسور دوربین‌های موبایل به‌صورت پایه با نسبت ۴ به ۳ تولید می‌شوند؛ از این‌رو استفاده از آن‌ها برای ثبت تصاویر عریض‌تر ۱۶ به ۹، بخشی از پیکسل‌های قابل ثبت توسط دوربین را نادیده خواهد گرفت. در اکسپریا ایکس ای وان پلاس در حالت نسبت تصویر ۴ به ۳ شاهد ثبت حداکثر ۲۲.۸۵ مگاپیکسل (۲۳ مگاپیکسل) هستیم. از طرفی در حالت ۱۶ به ۹ با وجود افزایش عرض تصویر، ۲۰.۱۴ مگاپیکسل (۲۰ مگاپیکسل)‌ ثبت می‌شود.

همانطور که گفته شد سونی تمرکز ویژه‌ای روی عکاسی سلفی در نسخه‌ی اولترا داشته است. ایکس ای ۲ به یک دوربین تکی ۸ مگاپیکسلی با لنزی فوق عریض و میدان دید ۱۲۰ درجه‌ای مجهز شده است؛ خبری از فوکوس خودکار و لرزش‌گیر در این دوربین نیست. در سوی دیگر سونی در اقدامی رو به جلو از دوربین دوگانه برای بخش سلفی استفاده کرده است؛ در کنار سنسور ۸ مگاپیکسلی و لنز فوق عریض آن، سونی یک سنسور ۱۶ مگاپیکسلی مجهز به لرزش‌گیر اپتیکال و فوکوس خودکار را برای نسخه‌ی اولترا درنظر گرفته است. سونی برای عملکرد بهتر در شرایط نوری ضعیف از فلش در جلوی دستگاه استفاده کرده است اما نزدیک بودن بیش از اندازه‌ی فلش به سوژه در هنگام عکس‌برداری سلفی و تک رنگ بودن آن گاهی اوقات به تصاویر غیر طبیعی منجر می‌شود. استفاده از لنز فوق عریض به دلیل پوشش گسترده‌ی فضا بهترین گزینه برای عکاسی سلفی محسوب می‌شود. استفاده از لرزش‌گیر اپتیکال تصویر و فوکوس خودکار در این دوربین نیز روی کاغذ چیز کمیابی در میان‌رده‌ها محسوب می‌شود.

نرم‌افزار دوربین همان‌ چیزی است که پیش از این در دو گوشی‌های پیشین این سری شاهد آن بودیم. اپلیکیشن دوربین ساده و قابل فهم طراحی شده است و با یک دست و به‌راحتی می‌توان بین حالت‌های مختلف و دوربین‌های جلو و عقب تغییر وضعیت داد؛ سوایپ به سمت راست و چپ حالت‌های مختلف مانند عکاسی دستی، Superior Auto (عکاسی در حالت اتوماتیک)، فیلم‌برداری و حالت‌هایی مانند پانوراما، عکاسی همراه با افکت‌های واقعیت افزوده و افکت‌های خلاقانه را در اختیار کاربر قرار می‌دهد. سوایپ به سمت پایین برای انتخاب دوربین سلفی و اصلی دستگاه به کار می‌رود. عکاسی HDR تنها در حالت تنظیمات دستی در دسترس است؛ اما دوربین در صورت نیاز از قابلیت HDR در حالت خودکار نیز استفاده خواهد کرد. در عکاسی سلفی قابلیت «Soft Skin Effect» تنها در حالت تنظیمات دستی فعال است که در پاره‌ای از اوقات به خصوص در دوربین سلفی مشکل‌ساز می‌شود. جابه‌جایی در بین دوربین‌های ۱۶ و ۸ مگاپیکسلی سلفی در ایکس ای ۲ اولترا به راحتی با آیکون بالای شاتر در رابط کاربری صورت می‌گیرد.

در بحث کیفیت تصویر دوربین اصلی این دو گوشی باید به جزئیات بالای تصاویر ثبت شده در نور مناسب اشاره کرد. رنگ‌ها‌ی ثبت شده به واقعیت نزدیک هستند با این حال رنج دینامیکی و ثبت جزئیات در سایه‌ها کمی برای دوربین چالش‌ برانگیز است. تصاویر ثبت شده در نور مناسب به طور کلی شارپ و واضح هستند اما به دلیل لنز استفاده شده در دوربین شاهد کاهش وضوح اندکی در حاشیه‌های تصویر هستیم. همچنین در برخی از سناریو‌ها شاهد نویز حتی در محیط‌های روشن هستیم با این حال این میزان به قدری نیست که به کیفیت تصاویر لطمه‌ی جدی بزند. عکاسی در محیط‌های کم‌نور با وجود کاهش جزئیات تصاویر رضایت‌بخش است و نویز تصاویر ثبت شده در این حالت کمی کنترل شده‌تر از رقبا ارزیابی می‌شود؛ با این حال از پردازش‌ها و الگوریتم کاهش نویز سونی نیز که گاهی به غیرطبیعی شدن تصاویر منجر می‌شود نیز نباید چشم‌پوشی کرد. سرعت پایین دوربین در محیط‌های کم‌نور، ثبت تصویر ایده‌آل با یک بار عکاسی از سوژه را دشوار می‌کند. در کل کیفیت تصاویر ثبت شده توسط دوربین اکسپریا ایکس ای ۲ و ایکس ای ۲ اولترا رضایت‌بخش و تا حدودی بهتر از رقبای هم قیمت است؛ ثبت عکس‌های مناسب در نور کم از یک میان‌رده چندان منطقی نیست و نمی‌توان گفت که ایکس ای ۲ از رقبا در این بخش ضعیف‌تر است.

عکس‌های گرفته شده با دوربین سلفی ایکس ای ۲ از نظر جزئیات قابل مقایسه با دوربین پشتی دستگاه نیستند با این حال کیفیت کلی تصاویر به اندازه‌ای است که از تصاویر عریض آن لذت ببرید. دوربین دوگانه‌ی اکسپریا ایکس ای ۲ اولترا با پوشش ۸۸ و ۱۲۰ درجه‌ای سلیقه‌های مختلف را پاسخگو خواهد بود. جزئیات ثبت شده به خصوص در زمان غیرفعال بودن «Soft Skin Effect» مناسب است. حقیقت این است که انتظار ما از لرزشگیر اپتیکال تصویر دوربین ۱۶ مگاپیکسلی این گوشی بیشتر از توان واقعی آن بود. دوربین‌های سلفی گوشی در شرایط نوری نامناسب جزئیات بالایی ندارد با این حال نویز به اندازه‌ی نمونه‌های چینی افزایش پیدا نمی‌کند.

نمونه‌ی تصاویر ثبت‌شده با اکسپریا ایکس ای ۲ و ایکس ای ۲ اولترا

نسل‌های پیشین به دلیل استفاده از تراشه‌ی ساخت مدیاتک قادر به فیلم‌برداری 4K نبودند. اکسپریا ایکس ای ۲ و ایکس ۲ اولترا قادر به ثبت ویدئوهای 4K با نرخ ۳۰ فریم بر ثانیه هستند؛ برای فیلم‌برداری با این رزولوشن می‌بایست از حالت‌های دوربین «4K video» را انتخاب کرد. علاوه بر امکان انتخاب فرمت فایل خروجی، امکان استفاده از لرزشگیر غیر اپتیکال اختصاصی سونی موسوم به SteadyShot نیز وجود دارد. رنگ‌ها و کنتراست در ویدئوهای 4K ثبت شده با این دو گوشی مناسب است با این حال از دست رفتن جزئیات نیز در این ویدئوها مشاهده می‌شود. این گوشی‌های همچنین قادر به ضبط ویدئوهای اچ‌دی با نرخ ۱۲۰ فریم بر ثانیه نیز هستند.

بازده و عملکرد

سونی سرانجام استفاده از تراشه‌های ساخت مدیاتک در میان‌رده‌‌های سری ایکس ای را کنار گذاشته است و این مساله یک اقدام مثبت در جهت برداشته شدن برخی از محدودیت‌های نسل قبل این گوشی‌‌ها است. سونی در هر دو نسخه از تراشه‌ی اسنپدراگون ۶۳۰ استفاده کرده است که یک نسخه‌ی بهبود یافته از اسنپدراگون ۶۲۶ به شمار می‌رود. این تراشه‌ی ۱۴ نانومتری به ۸ هسته‌‌ی Cortex-A53 با حداکثر فرکانس ۲.۲ گیگاهرتز مجهز شده است. اسنپدراگون ۶۳۰ از کنترلر حافظه‌ی LPDDR4 و تراشه‌ی ال‌تی‌ای X12 بهره می‌برد و استانداردهای بلوتوث و وایرلس نیز نسبت به ۶۲۶ در آن بهبود پیدا کرده‌اند. شایان ذکر است که به لطف مودم ایکس ۱۲ بیشینه‌ سرعت دانلود و آپلود به ۶۰۰ و ۱۵۰ مگابیت در ثانیه می‌رسد.

پردازش‌های گرافیکی در اکسپریا ایکس ای ۲ و ایکس ای ۲ اولترا توسط واحد گرافیکی آدرنو ۵۰۸ صورت می‌گیرد. گوشی‌های نسل قبل به دلیل استفاده از تراشه‌ی هلیو پی ۲۰ قادر با وجود توانایی‌‌های سنسور دوربین قادر به ضبط ویدئوهای 4K نبودند؛ به لطف استفاده از اسنپدراگون ۶۳۰ ایکس ای ۲ قادر به ثبت ویدئوهای 4K با نرخ ۳۰ فریم بر ثانیه است. پردازنده‌ی سنسور تصویر اسپکترا ۱۶۰ استفاده شده در این تراشه از یک دوربین ۲۴ مگاپیکسلی یا دوربین دوگانه‌ی ۱۳ مگاپیکسلی با قابلیت زوم اپتیکال نیز پشتیبانی می‌کند. این تراشه‌ی نسبتا جدید کوالکام از فناوری شارژ سریع «Quick Charge 4» و بلوتوث ۵.۰ نیز پشتیبانی می‌کند.

اکسپریا XA2 و XA2 اولترا به ترتیب با ۳ و ۴ گیگابایت حافظه‌ی رم وارد بازار می‌شوند. حافظه‌ی ذخیره‌سازی درنظر گرفته شده برای نسخه‌ی عادی به ۳۲ گیگابایت محدود می‌شود اما نسخه‌ی اولترا در دو مدل ۳۲ و ۶۴ گیگابایتی عرضه می‌شود؛ امکان افزایش حافظه‌ تا ۲۵۶ گیگابایت به کمک درگاه میکرو اس‌دی وجود دارد. برای بررسی سرعت حافظه‌ی eMMC استفاده شده در این گوشی‌ها از اپلیکیشن AndroBench استفاده کردیم. عملکرد نسخه‌ی اولترا در سه بخش نرخ خواندن ترتیبی، نوشتن ترتیبی و خواندن تصادفی بهتر از برادر کوچک‌ترش بود. نتیجه‌ی هر دو گوشی در این بنچ‌مارک با استانداردهای میان‌ردها مطابقت دارد با این حال نسخه‌ی اولترا در بین نمونه‌های خوب بازار جای می‌گیرد.

زومیت برای ارزیابی عملکرد سخت‌افزار گوشی‌، در کنار اجرای بازی‌های گرافیکی و تحت‌ فشار قراردادن آن، بنچمارک‌های مختلفی روی گوشی اجرا می‌کند. بنچمارک انتوتو تمام جنبه‌های گوشی، مانند GPU ،CPU، حافظه‌ی رم و تجربه‌ی کاربری را مورد بررسی قرار می‌دهد؛ علاوه بر نسخه‌ی جدید انتوتو نتایج انتوتو ۶ نیز برای مقایسه‌ی بهتر با میان‌رده‌های قدیمی‌تر آورده شده است. بنچمارک Ice Storm Unlimited یک تست آف‌اسکرین برای مقایسه‌ی CPU و GPU در دستگاه‌های مختلف محسوب می‌شود؛ بنابراین مواردی مانند رزولوشن نمایشگر و DPI آن، تأثیری بر نتایج ندارد. بنچمارک PCMark، عملکرد دستگاه را به‌جای الگوریتم‌های انتزاعی و غیر قابل لمس، بر اساس تسک‌های روزمره می‌آزماید. بنچمارک گیک‌بنچ با محوریت بررسی عملکرد CPU در تسک‌های روزمره، در دو حالت تک و چند هسته‌ای عمل می‌کند. جدول زیر نتایج دقیق بنچمارک‌ها برای گوشی‌های میان‌رده و پایین‌رده را نشان می‌دهد:

همانطور که از نتایج مشهود است، استفاده از تراشه‌ی اسنپدراگون ۶۳۰ به طور محسوسی عملکرد دستگاه را نسبت به نسل گذشته بهبود بخشیده است. عملکرد دستگاه در بخش اجرای تسک‌‌های گرافیکی نیز یک پله بالاتر از نسل گذشته و میان‌رده‌های هم قیمت بازار قرار گرفته است. علاوه بر نتایج خوب بنچ‌مارک‌ها در استفاده‌ی روزمره نیز شاهد عملکرد رضایت‌بخش هر دو گوشی بودیم به طوری که لگ و مشکل خاصی از نظر راه‌اندازی و اجرای اپلیکیشن‌ها مشاهده نمی‌شود؛ البته سبک بودن رابط کاربری باعث شده تا لگ و مشکل خاصی نیز در ترنزیشن‌ها و جابه‌جایی در بخش‌های مختلف آن به چشم نخورد. اجرای عالی و بدون نقص بازی‌های گرافیکی و سنگین را تنها باید از پرچمداران انتظار داشت با این حال میان‌رده‌های از تازه از راه رسیده‌ی سونی نیز در این بخش رضایت کاربر را جلب خواهند کرد؛ از بازی‌های سبکی و متوسطی مانند Candy Crush و SkyForce Reloaded گرفته تا Tekken به نرمی اجرا شدند.

باتری

باتری از زمان تولد سری ایکس ای تا به امروز هیچ‌گاه نقطه‌ی ضعف این سری نبوده است و این مساله در مورد ایکس ای ۲ و ایکس ای ۲ اولترا نیز صادق است؛ سونی در این میان‌رده‌های جدید خود با استفاده از باتری‌های بزرگ‌تر به دنبال رکوردشکنی در این بخش است. ژاپنی‌ها از باتری‌های ۳۵۸۰ و ۳۳۰۰ میلی‌آمپر ساعتی در اکسپریا ایکس ای ۲ اولترا و ایکس ای ۲ استفاده کرده‌اند که به ترتیب ۸۸۰ و ۱۰۰۰ میلی‌آمپر ساعت نسبت به نسل قبل بیش‌تر شده است. با وجود پشتیبانی پردازنده اسنپدراگون ۶۳۰ از Quick Charge 4 به عنوان یک استاندارد جدید، ایکس ای ۲ و ایکس ای ۲ اولترا از Quick Charge 3 بهره می‌برند. همچنین شارژ تطبیقی Qnovo با تحت‌ نظر گرفتن و تنظیم شدت جریان، به عمر بیشتر باتری کمک می‌کند؛ به ادعای سونی این قابلیت باعث دو برابر شدن عمر باتری‌ گوشی می‌شود.

ما برای بررسی عملکرد باتری اکسپریا XA2 و XA2 Ultra، آزمون مرسوم زومیت را روی این گوشی اجرا کردیم، آزمون نخست مربوط به پخش فیلم در حالتی است که روشنایی نمایشگر در حد ۲۰۰ نیت تنظیم شده و گوشی در حالت پرواز قرار دارد. در این آزمون میان‌رده‌های سونی‌ با ثبت زمان‌‌های ۱۱ ساعت و ۶ دقیقه و ۱۲ ساعت و ۳۰ دقیقه موفق عمل کردند. 

آزمون‌های دیگر به اجرای تست‌های باتری Manhattan 3.1 و Work 2.0 از بنچمارک‌های GFXBench و PCMark مربوط می‌شود که آزمون نخست ترکیبی از توانایی پردازشی را در کنار شارژدهی بررسی می‌کند و آزمون دوم یکی از گزینه‌های توانمند در شبیه‌سازی استفاده‌ی روزمره‌ی کاربران از گوشی‌ها محسوب می‌شود. در آزمون PCMark هر دو گوشی با ثبت ۸ ساعت و ۲۰ دقیقه عملکرد خوبی داشتند؛ اما بهترین میان‌رده‌ی حاضر در این تست نبودند. در تست‌های GFXBench به خصوص در بخش Long Time Performance نیز میان‌رده‌های جدید سونی سربلند بودند. در استفاده‌ی روزمره نیز اکسپریا ایکس ای ۲ و ایکس ای ۲ اولترا تا دو روز استفاده‌ی عادی پاسخگوی نیازهای شما خواهد بود. در پایان این بخش توصیه می‌کنیم برای عملکرد بهتر این گوشی‌ها از قابلیت STAMINA mode که سونی سال‌ها صرف توسعه و بروزرسانی آن کرده است نیز استفاده کنید. 

جمع‌بندی

سونی برای احیای دوران باشکوه پیش از ظهور اندروید تلاش زیادی کرده است با این حال شرایط کنونی این غول ژاپنی طرفدارانش را راضی نمی‌کند. ایکس ای ۲ و ایکس ای ۲ اولترا میان‌رده‌های سال ۲۰۱۸ سونی هستند که با حفظ ریشه‌ها،‌ تغییرات کوچک و بزرگی را نسبت به نسل پیش به خود دیده‌اند. اکسپریا ایکس XA2 و XA2 اولترا با تقریبا با فرمول مشابهی با دیگر گوشی‌های سونی وارد بازار شده‌اند؛ زبان کلی طراحی تغییر نکرده است و ژاپنی‌ها به سنت‌های خود در طراحی آن‌ها پایپند بوده‌اند. این دو گوشی زیبا‌تر شده‌اند با این حال وزن و ضخامت بالای این گوشی‌ها یک عقب‌گرد از سوی سونی محسوب می‌شود. روشنایی بالای نمایشگرهای دو گوشی به خصوص در نسخه‌ی اولترا و دقت رنگ متوسط آن‌ها باعث شده است تا با یکی از نمونه‌های قابل‌قبول ال‌سی‌دی در این بازه‌ روبرو باشیم. حجم صدای اسپیکر هر دو گوشی مناسب است و حسگر اثرانگشت نیز در جای مناسبی در پشت گوشی جایگذاری شده است.

دوربین این دو گوشی عکس‌های پر جزئیاتی در روشنایی مناسب ثبت می‌کند و حالا به لطف تراشه‌ی اسنپدراگون ۶۳۰ قادر به ثبت ویدئوهای 4K است. نویز کنترل شده، دامنه‌ی دینامیکی متوسط و دوربین سلفی پایین‌تر از حد انتظار نکاتی هستند که در بخش دوربین اشاره به آن‌ها ضروری به نظر می‌رسد. استفاده از تراشه‌های اسنپدراگون به وضوح برتری خود را نسبت به تراشه‌های مدیاتک در بنچمارک‌ها نشان داد. طبق انتظار سونی از نسخه‌ی هشتم اندروید موسوم به اوریو در میان‌رده‌های جدیدش استفاده کرده است؛ این نسخه با همان ظاهر آشنای رابط کاربری سونی همراه شده و همچنان سبک و روان است. سونی المان‌های طراحی مانند وزن و ضخامت را برای رسیدن به شارژدهی بالاتر و استفاده از باتری‌های بزرگ‌تر فدا کرده است؛ شارژدهی بالای ایکس ای ۲ و ایکس ای ۲ اولترا برگ برنده‌ی سونی برای به دست آوردن دل طیف وسیعی از کاربران است که از شارژدهی پایین گوشی‌های خود گلایه دارند.