هاري هر ساله موجب مرگ 55 هزار نفر مي‌شود كه از اين ميان 31 هزار مورد در آسيا و 24 هزار مورد در آفريقا روي مي‌دهد. در ميان كشورهاي جهان، بيشترين آمار تلفات ناشي از هاري مربوط به كشور هند است و پس از تصويت قانون ممنوعيت كشتن سگ‌هاي ولگرد در اين كشور، اين آمار رو به فزوني نهاد.شمار تلفات ناشي از هاري در اين كشور، حدود 20 هزار نفر در سال است. پس از هند، كشورهاي ويتنام و تايلند مقام‌هاي دوم و سوم را در ميزان تلفات انساني ناشي از هاري دارند. حدود 97 درصد از موارد ابتلاي انسان به هاري از طريق سگ هار است. تدابير انجام شده در برخي كشورها نظير استراليا و ژاپن سبب شده است هاري در ميان حيوانات غير پرنده به كلي ريشه‌كن شود.در برخي ديگر كشورها نيز به خاطر واكسيناسيون گسترده حيوانات اهلي و وحشي، بيماري هاري به كلي از ميان رفته است.بيماري هاري در كشورمان ايران نيز متاسفانه هر سال حدود هشت تا 11 قرباني مي‌گيرد. البته عده زيادي ديگر از افراد حيوان گزيده نيز به مراكز بهداشتي مراجعه مي‌كنند و مورد مراقبت‌هاي پزشكي قرار مي‌گيرند و درمان مي‌شوند. 85 درصد از اين افراد حيوان گزيده روستايي هستند و مردان در اين ميان بيشترين تعداد را دارند. بيشترين درصد مواجهه با بيماري هاري به گروه سني 11 تا 20 سال تعلق دارد. عامل 67 درصد از حيوان گزيدگي‌ها در ايران سگ بوده و گرگ هار نيز دومين عامل انتقال اين بيماري محسوب مي‌شود. همچنين اين بيماري به دام‌هاي كشورمان نيز هر ساله خسارت‌هايي وارد مي‌‌كند.

گاز گرفتن حيوان آلوده سبب انتقال بيماري به انسان مي‌شود. سگ‌ها اصلي‌ترين ميزبان و انتقال دهنده بيماري هاري هستند. در واقع اصلي‌ترين عامل مرگ و مير 55 هزار نفر در آسيا و آفريقا، سگ‌هاي هار هستند.خفاش نيز اصلي‌ترين عامل انتقال هاري در آمريكاي شمالي است. همچنين بتازگي خفاش‌ها در آمريكاي لاتين، استراليا و اروپاي غربي به‌عنوان يكي از عوامل جدي انتقال‌دهنده هاري شناخته شده‌اند.انتقال اين بيماري از طريق تماس ماده عفوني (كه معمولا بزاق است) به ماده مخاطي يا زخم روي پوست صورت مي‌گيرد. انتقال بيماري هاري به شكل انسان به انسان تاكنون ثابت نشده است.بندرت مشاهده شده تنفس مواد معلق موجود در هوا كه حاوي ويروس هستند و نيز پيوند اندام آلوده از يك فرد به فرد ديگر، سبب انتقال اين بيماري ‌شود. مصرف گوشت حيوان آلوده به هاري هم سبب انتقال اين بيماري به انسان نمي‌شود.

ويروس هاري با حركت در اعصاب پيراموني، خود را به مغز مي‌رساند. دوره كمون اين بيماري به فاصله‌اي كه ويروس بايد طي كند تا به سيستم مركزي عصبي انسان برسد، بستگي دارد. به محض اين‌كه ويروس به آنجا رسيد، نشانگان بيماري ظاهر مي‌شود. در اين مرحله درمان موثر بيماري غيرممكن است و ظرف چند روز به مرگ بيمار 
مي‌انجامد.

نشانه اوليه هاري عبارت است از بي‌قراري، سردرد، تب، درد شديد، حركات شديد، هيجان كنترل نشده، افسردگي و آب گريزي. در مراحل نهايي، بيمار دچار جنون مي‌شود كه در نهايت به كما مي‌انجامد. دليل اصلي مرگ نيز معمولا نارسايي تنفسي ـ قلبي است.فاصله زماني بين عفونت و اولين نشانه بين 2 تا 12 هفته است، اما دوره كمون اين ويروس در بدن، بين چهار روز و حتي شش سال هم بوده است. اين زمان به موقعيت و شدت زخم و ميزان ويروسي كه وارد بدن شده، بستگي دارد. پس از ظاهر شدن نشانگان اوليه، فلج نسبي، اضطراب، بي‌خوابي، گيجي و پريشاني، رفتارهاي غيرطبيعي، پارانويا، توهم و حتي هذيان‌گويي پديد مي‌آيد. افراد مبتلا به هاري را آب گريز مي‌خوانند، زيرا اين بيماران كه تا حدي فلج مي‌شوند و قادر به قورت دادن بزاق دهان خود نيستند، از ديدن آب بسيار آشفته مي‌شوند.بين دو تا ده روز پس از پديدار شدن نخستين نشانگان، بيمار فوت خواهد كرد. نجات بيمار پس از پديدار شدن نشانگان تا سال‌هاي اخير تقريبا غيرممكن بوده است. در كل بيماري هاري به دو شكل پرتحرك و كم تحرك ظاهر مي‌شود. حدود 80 درصد از موارد هاري در انسان به شكل پرتحرك است. در اين حالت، فاصله بين پديدار شدن نشانگان و مرگ بيمار سريع‌تر است.در شكل كم‌تحرك، نشانه‌هايي نظير رفتارهاي شديد عصبي و آب گريزي بروز نمي‌كند و بازه زماني ميان اولين نشانگان و مرگ بيمار طولاني تر خواهد بود. همان‌طور كه اشاره شد، امكان بروز هاري كم تحرك، كمتر از حالت پر تحرك است.سال 2004 روش جديدي براي درمان هاري پس از پديدار شدن نشانگان آن در بيمار طراحي و اجرا شد. اين روش درماني پروتكل ميلواكي نام دارد. در اين روش درماني پزشكان پس از پديدار شدن نشانگان بيماري، بيمار را به شكل تعمدي به كما مي‌برند و پس از آن از مواد دارويي خاصي استفاده مي‌كنند. اين روش بر اساس اين فرضيه شكل گرفت كه اثرات زيانبار هاري به خاطر ناكارآمدي موقت مغز صورت مي‌گيرد، لذا توقف موقت برخي كاركردهاي مغز از طريق كما سبب جلوگيري از آسيب زدن به سيستم ايمني و در نتيجه مبارزه بهتر با ويروس مي‌‌شود. تا امروز چند نفر با اين روش از مرگ حتمي نجات يافته‌اند.

هاري يك بيماري كاملا قابل پيشگيري است. پيشگيري از هاري از طريق واكسيناسيون حيوانات و انسان صورت مي‌گيرد.يكي از بهترين راه‌هاي مقابله و حتي ريشه كني هاري، از بين بردن هاري در حيوانات از طريق واكسيناسيون است. واكسيناسيون گسترده حيوانات (بويژه سگ‌ها) در بسياري از كشورهاي جهان بخصوص آمريكاي لاتين، سبب كاهش قابل توجه تلفات ناشي از هاري شده است.براي واكسيناسيون حيوانات وحشي نيز غذاهاي آغشته به واكسن هاري را در قلمرو زندگي حيوانات وحشي رها مي‌كنند.اين روش خاص از واكسيناسيون، بيشتر بر ريشه كني هاري در ميان برخي گونه‌هاي خاص از حيوانات تمركز دارد.دو نوع واكسن مختلف براي مقابله با بيماري هاري در انسان وجود دارد. واكسن‌هايي كه پيش از مواجهه فرد با هاري به وي تزريق مي‌شود، واكسن يادآوري ضدهاري (Preexposure vaccination) ناميده مي‌شود. تا قبل از ارائه واكسن هاري توسط لوئي پاستور در سال 1885، همه موارد انساني هاري به مرگ مي‌انجاميد. لوئي پاستور، واكسن خود را از ويروس‌هاي موجود در بافت عصبي خرگوش و ضعيف كردن آن ويروس‌ها به دست آورد. هنوز هم اين نوع واكسن در برخي كشورها كاربرد دارد و دليل آن هم ارزان قيمت‌تر بودن اين روش نسبت به واكسن‌هاي نوين كاشت سلولي است. نسل جديد واكسن‌هاي هاري از سال 1967 مورد استفاده قرار گرفت. برخي از اين واكسن‌هاي جديد از سلول جنين جوجه حاصل مي‌شود.واكسن پيشگيري قبل از مواجهه با هاري در جلوگيري از هاري كاملا موفق عمل مي‌كند. به همه كساني كه قصد سفر به مناطقي كه خطر ابتلا به هاري در آنجا زياد است، و نيز دامپزشكان و كساني كه در آزمايشگاه‌ها و ساير محيط‌هاي پر خطر مشابه با حيوانات سر و كار دارند، توصيه مي‌شود واكسن ضد هاري بزنند.

چنانچه حيوان خانگي‌تان توسط يك حيوان وحشي، پستاندار گوشتخوار يا خفاش گاز گرفته يا به هر نحوي زخمي شود و حيوان مهاجم براي آزمون هاري در دسترس نباشد، خطر ابتلا به هاري متصور مي‌شود.چنانچه حيوان خانگي قبلا واكسن هاري دريافت نكرده باشد، بهترين راه اين است كه حيوان كشته شود. چنانچه صاحب حيوان با اين كار موافقت نكند، حيوان را بايد به مدت 6 ماه در قرنطينه قرار داد و هر ماه به آن واكسن هاري تزريق كرد.همچنين اگر حيوان خانگي قبلا واكسن هاري دريافت كرده، اما مدت تاثير آن سپري شده، بايد بدقت از سوي دامپزشك مورد معاينه قرار گيرد. چنانچه اين حيوان بتازگي واكسن هاري زده باشد بايد به مدت 45 روز تحت‌نظر دامپزشك باشد.تقريبا تاكنون گزارشي جدي مبني بر ابتلاي برخي پستانداران نظير سنجاب، موش و خرگوش به هاري در دست نيست. گاز گرفتن اين حيوانات سبب هاري نمي‌شود، مگر اين‌كه حيوان از قبل بيمار بوده و رفتاري نامتعادل و عجيب داشته و در عين حال هاري در آن منطقه شيوع داشته باشد.

برنامه‌هاي ويژه روز جهاني هاري از سوي مركزي به نام اتحاد جهاني براي كنترل هاري (Global Alliance for Rabies Control) برنامه‌ريزي مي‌شود. اين مركز بين‌المللي كه سال 2006 از سوي عده‌اي از پژوهشگران پايه‌گذاري شد، هم اينك توسط سازمان بهداشت جهاني و نيز موسسات مختلف بين‌المللي دامپزشكي و سلامت انساني حمايت مي‌‌شود. بيست و هشتم سپتامبر سالگرد مرگ لوئي پاستور است كه براي اولين بار واكسن هاري را به جهانيان عرضه كرد. اتحاد جهاني براي كنترل هاري مي‌كوشد آگاهي بين‌المللي در مورد اثرات هاري بر انسان‌ها و حيوانات و نيز راه‌هاي پيشگيري و درمان آن را بهبود بخشيده، دولت‌ها و سازمان‌هاي مختلف بين‌المللي را به برداشتن گام‌هايي جدي در كاهش و در نهايت ريشه كني اين بيماري تشويق كند.اتحاد جهاني براي كنترل هاري، دولت‌ها را به برنامه‌ريزي دقيق تر در برنامه‌هاي پيشگيري و كنترل و نيز گسترش واكسيناسيون شهروندان و حيوانات (بويژه سگ‌ها) و اطلاع‌رساني به همه طبقات اجتماعي تشويق مي‌كند. همچنين ايجاد هماهنگي بين سازمان‌هاي مختلف ملي و بين‌المللي دخيل در اين حوزه از كاركردهاي ديگر اين مركز جهاني است.

بیمار معمولا فرد مسنی است که به دنبال زمین خوردن، توانایی ایستادن و راه رفتن را از دست می‌دهد. درد شدیدی را در ناحیه لگن و کشاله ران احساس می‌کند که با فشار موضعی در ناحیه شکستگی یا با حرکت دادن اندام تحتانی بیشتر می‌شود. در افراد خیلی ناتوان، بخصوص آنها که قوای ذهنی‌شان قدری تحلیل رفته است، مهم‌ترین علامت شکستگی، ناتوانی در راه رفتن است نه درد. در فرد مسنی که تا به حال راه می‌رفته و ناگهان توانایی راه رفتن خود را به دنبال افتادن روی زمین از دست داده باید به این شکستگی شک کرد.در معاینه بیماران دیده می‌شود اندام تحتانی سمت مبتلا، قدری کوتاه تر شده است؛ به این صورت که اگر هر دو اندام تحتانی این بیماران را در حالت خوابیده به پشت، به هم بچسبانیم، می‌بینیم یک پا قدری بالاتر از پای دیگر قرار گرفته است. در این بیماران، اندام تحتانی مبتلا در حالت استراحت و دراز کشیده به پشت به سمت بیرون چرخیده است. شدت این کوتاهی اندام و چرخش پا به خارج بیش از چرخش به خارج در شکستگی گردن استخوان ران است.تورم و خونمردگی در پوست روی شکستگی از دیگر علائم است که معمولا یکی دو روز پس از بروز شکستگی دیده می‌شود. خونمردگی در شکستگی گردن استخوان ران دیده نمی‌شود. تشخیص قطعی این شکستگی به وسیله رادیوگرافی ساده صورت می‌گیرد.

شایع بودن زمین خوردگی روی سطوح هموار در گروه سالمندان به تفاوت سبک زندگی مردم کشور ما با کشورهای غربی در استفاده از فرش بستگی دارد. زمین خوردن می‌تواند در هر محلی و هر زمانی اتفاق بيفتد. ولی اغلب افراد مسن (حدود 60 درصد) در خانه زمین می‌خورند. بر این اساس ایمن ساختن محیط خانه و درمان مشکلات زمینه‌ای در افراد مسن می‌تواند از درصد بالایی از شکستگی‌های لگن بکاهد.به این منظور در تمام طول عمر بايد از تغذیه مناسب برخوردار بوده، تحت نظر پزشک از مکمل‌هایی که توصیه می‌شود (از قبیل قرص‌های کلسیم و ویتامین D) استفاده كنيد. بررسی کنید آیا دچار پوکی استخوان هستید یا نه. ما این کار را معمولا از طریق بررسی دانسیته و تراکم استخوانی انجام می‌دهیم و از آنجا که این بیماری خطر شکستگی را بشدت افزایش می‌دهد به این بیماران توصیه می‌کنیم با مراجعه به یک متخصص ارتوپد حتما به درمان پوکی استخوان خود بپردازند.اغلب کسانی که دچار اختلالاتی در سیستم عضلانی اسکلتی از قبیل آرتروز و روماتیسم هستند، در راه رفتن خود دچار مشکل می‌شوند. در این مواقع باید تا حد امکان این مشکلات برطرف شود و بیماران را به سطح قابل قبولی از کیفیت حرکتی برسانیم. می‌توان از ورزش‌ها و اقدامات توانبخشی فراوان موجود استفاده كرد. توصیه مهم دیگر، استفاده از کفش مناسب و غیرلغزنده است.یکی از مشکلاتی که ممکن است عامل زمین خوردن باشد، اشکالات بینایی است. به همین دلیل توصیه می‌شود، هر سال معاینات چشم صورت گيرد و در صورت تجویز عینک توسط پزشک، به طور منظم از آن استفاده شود.داروها می‌توانند منجر به اختلال تعادل و مشکلات دیگری شوند که خطر زمین خوردن را افزایش می‌دهند. در مورد عوارض داروهایی که استفاده می‌کنید با پزشک خود مشورت كنيد. البته بیمارانی که دچار آلزایمر هستند، ممکن است داروهای خود را نامنظم یا با دز بیشتر یا کمتر استفاده كنند که برخی اوقات منجر به بروز عوارضی مثل کاهش سطح هوشیاری و حتی افت ناگهانی فشار خون خواهد شد. در کنار این مسائل توجه داشته باشید که مصرف سیگار و الکل، ریسک مشکلات قلبی ـ عروقی و اختلالات هوشیاری را بالا می‌برد. در کنار اصلاح شرايط جسمی و رفع مشکلات زمینه‌ای، بهبود شرایط زندگی نیز می‌تواند از زمین خوردن سالمندان جلوگیری كند. به عنوان مثال چیدمان وسایل خانه را طوری انجام دهید که احتمال زمین خوردن به حداقل برسد. وسایل مزاحم را از سر راه بردارید. از فرش هایی استفاده كنيد که خطر سر خوردن و افتادن روی آنها کمتر است. نورپردازی خانه باید طوری باشد که نقاط تاریک خانه را کاهش دهد. بیماران مسن به علت تغییراتی که با افزایش سن در آنها رخ می‌دهد، ممکن است شب‌ها چند بار برای دستشویی رفتن از خواب بیدار شوند، بنابراین در مسیر اتاق خواب تا توالت منبع نور مناسبی قرار داده تا در صورت نیاز از آن استفاده كنند. در دستشویی و حمام میله‌هایی را به منظور تکیه‌گاه قرار دهید تا در صورت لیز خوردن، فرد بتواند به آن تکیه کرده، تعادل خود را حفظ كند.

عوارض کلی این شکستگی‌ها عبارتند از زخم بستر، عفونت ریوی، عفونت ادراری، لخته شدن خون در ساق و انتقال آن به ریه و دیگر نقاط بدن.گاهی اوقات چند هفته پس از جراحی پیچ گذاشته شده در سر استخوان ران از سر خارج شده، جابه‌جا می‌شود. این عارضه بیشتر در کسانی که پوکی استخوان شدید دارند، شدت شکستگی در آنها زیاد است یا در کسانی که بدرستی عمل نشده‌اند، دیده می‌شود. در صورتی که جابه‌جایی قطعات شکسته، پیچ و پلاک زیاد باشد، بیمار نیاز به عمل جراحی مجدد دارد که در عمل مجدد، پیچ و پلاک قبلی خارج شده شکستگی مجدد جا انداخته مي‌شود و با پیچ و پلاک جدید فیکس مي‌گردد.عارضه بدجوش خوردن شکستگی در مواردی به وجود می‌آید که درمان جراحی برای بیمار انجام نشده یا حین جراحی قطعات شکسته، خوب جا نرفته باشند یا بعد از جراحی به هر علتی جابه‌جایی اتفاق افتاده باشد. در این موارد اندام تحتانی مبتلا کوتاه‌تر مي‌شود و حالت چرخیده به خارج پیدا خواهد کرد. این تغییر شکل‌ها در اکثر مواقع کم بوده، کوتاهی اندام با کمی بلند کردن پاشنه کفش جبران می‌شود. در موارد تغییر شکل شدید بخصوص اگر بیمار جوان باشد، انجام عمل جراحی مجدد و استئوتومی لازم می‌شود. عارضه جوش نخوردن شکستگی در شکستگی‌های ناحیه اینترتروکانتریک کمتر اتفاق می‌افتد. با این حال تعدادی از شکستگی‌های اینترتروکانتریک ممکن است جوش نخورد. درمان این عارضه جااندازی و فیکس کردن قطعات با پیچ و پلاک و در مواردی استفاده از پیوند استخوان است.