تبادل لینک هوشمند
ناسا در تصاوير جديد خود از مدارگرد اكتشافي مريخ به نمايش كاوشگر كنجكاوي در سطح اين سياره و مسير حركت آن به سوي مناطق هدف پرداخته است. اين تصوير كه توسط فضاپيماي HiRise ناسا به ثبت رسيده محل دقيق اين مريخ‌نورد و فاصله آنرا از محل فرود به نمايش در آورده است.در اين تصاوير رد لاستيك و همچنين مناطقي كه كاوشگر در آنها فرود آمده كاملا واضح است.مهندسان قصد دارند كه از اين تصاوير براي پيگيري كنجكاوي در زمان حركت آن بر روي مريخ استفاده كنند.ناسا اخيرا اعلام كرده بود كه كاوشگر جديد و يك تني اين سازمان توانسته طولاني‌ترين برنامه حركتي خود را پس از پيمودن بيش از 30 متر در تاريخ 14 شهريور با موفقيت تكميل كند.اين كاوشگر به سمت جنوب شرق در حال حركت بوده و از مسير زيگ‌زاگي براي اجتناب از موانع شن و ماسه كه در اين تصاوير كاملا واضح بوده، استفاده مي كند.
اين مسير طولاني‌ترين سفر اجرا شده توسط ناسا بود كه كه ميزان كلي مسافت طي شده را به 109.1 متر رسانده است.همچنين به گفته اين سازمان، كاوشگر كنجكاوي در سلامت كامل فني به سر مي‌برد.تصاوير جديد ديگر از مناطق فرود كيت پيچيده فرودگر كنجكاوي رونمايي كرده‌اند.اين خودروي فناوري پيشرفته با سرعت 21 هزار كيلومتر در ساعت با جو مريخ برخورد كرده و سپس با يك جرثقيل آسماني به آرامي روي زمين فرود آمده است.اپراتورهاي ناسا اكنون از محل فرود نهايي اين جرثقيل به صورت رنگي تصاويري را ثبت كرده و همچنين چترنجات كنجكاوي را در محل فرود شناسايي كرده‌اند.
كاوشگر كنجكاوي پس از بيش از يك ماه حضور در سياره مريخ، اخيرا براي اولين بار از زمان حضور فرودگرهاي وايكينگها در دهه 1970 به بررسي جو شيميايي اين سياره پرداخته است.يكي از اهداف اين كاوشگر در ميان وظايف گوناگون آن، بررسي تركيبات هوايي روي سياره مريخ بوده كه كنجكاوي با جمع‌آوري نمونه‌هاي هوا توسط ابزار بررسي نمونه خود موسوم به Sam به انجام آن پرداخته است. البته دانشمندان ناسا پيش از ارسال نتايج توسط اين مريخ‌نورد از آن باخبر بوده و مي‌دانند كه جو مريخ از ميزان زيادي دي‌اكسيد كربن برخوردار است.اين در حالي است كه كنجكاوي در حقيقت به دنبال نشانه‌هايي از وجود گاز متان در هواي مريخ است چرا كه پيش از اين نشانه‌هايي از وجود اين ماده در سطح سطح سياره مشاهده شده بود. اگرچه مشكل دانشمندان در بررسي اين ماده، عدم ثبات آن در هوا است و اگر كنجكاوي با آزمايشات خود بتواند متان را در هواي مريخ شناسايي كند، احتمالا يك منبع قابل دستيابي از اين ماده در جايي در اين سياره وجود دارد.
پایگاه‌های سِری بیشتر می‌شوند. ناوگان هواپیماهای بدون خلبان گسترش می‌یابد و بر تعداد حملات مرگبار روباتیک افزوده می‌شود. پنج سال پس از آنکه یک پهپاد (پرندهٔ هدایت پذیر از دور) ایالات متحده اولین عملیات از این دست را در سومالیِ پر هرج و مرج انجام داد، پهپادهای امریکا همچنان حملاتی شدید را در شاخ افریقا بر علیه جنگجویان ترتیب می‌دهند. به لطف حساب‌های شخصی در شبکه‌های اجتماعی و نیز اظهارات غیر رسمی، گزارش‌های پراکنده از سقوط پرنده‌های بی‌سرنشین و شکایت‌های گروه ناظران سازمان ملل، سر انجام -هر چند به طور مبهم- می‌توان گستره و شدت این جنگ خاموش روباتیک را شناسایی کرد. مواردی که در ادامه مطلب می‌آید تا اندازه‌ای بر اساس گمانه‌زنی‌ها است، هر چند از سوی افراد مطلع؛ یعنی آنهایی که فقط یکی از جنگ‌های در سایه و در حقیقت یکی از مدل‌های عملیاتی ایالات متحده برای جنگ‌های آینده را واکاوی کرده‌اند.
جنگ در سایه
در کنار عملیات‌های ضدتروریستی در پاکستان، یمن و فیلیپین، جنگ روباتیک در سومالی نیز نشان می‌دهد که چطور نیروهای ارتش امریکا با ابزارهای فوق تکنولوژیک قادر هستند صدمات بزرگی را به اهداف خود تحمیل کنند، آن هم با هزینه مادی اندک و بدون اینکه اکثر مردم ایالات متحده حتی بدانند که چنین جنگی در جریان است.
از سال 2007، هواپیماهای بدون سرنشین Predator (شکارچی) و نسل جدید Reaper (دِروگر یا فرشته مرگ) که قوی‌تر و بزرگتر از نسل قبلی است، به لطف پرنده‌های کوچکتری مثل Ravenو Eagle Scan و هلی‌کوپترهای روباتیک Fire Scout و با برخورداری از پشتیبانی پهپاد بلندپرواز امریکا یعنی Global Hawk جنگجویان سومالیایی را در موقعیت‌های مختلف هدف قرار داده‌اند.
یک پهپاد Predator مسلح بر روی باند پرواز
یک پهپاد Reaper نزدیک آشیانه
این ناوگان بدون سرنشین، خود بخشی از یک لشگر بزرگتر شامل جت‌های بمب‌افکن، ناوهای جنگی، موشک‌های کروز و نیروهای عملیات ویژه هستند و تازه نباید از کمک‌های نیروهای بومی محلی -نظیر لشگر اوگاندا- هم غافل شد. در مجموع، بر طبق آمار «دفتر روزنامه‌نگاری تحقیقی» که در لندن مستقر است، پرنده‌های بدون سرنشین و با سرنشین امریکایی تا کنون حداقل 112 جنگجوی سومالیایی را کشته‌اند. تعداد قربانیان بی‌گناه از بین مردم عادی هم 57 نفر گزارش شده. در این جنگ بی سر و صدا، پهپادها تا به حال بهتر از هر جنگ دیگری که امریکا یک سر آن بوده عمل کرده‌اند.
یک Scan Eagle در حال به پرواز در آمدن از روی عرشه کشتی جنگی؛ خاورمیانه
هواپیماهای بی‌سرنشین از راه می‌رسند
تا همین چندی پیش هنوز پهپادهای جنگی امریکا در شرق افریقا استقرار دائمی نیافته بودند. ارتش و CIA از سال 2001 به بعد Predator های مسلح یک تُنی را آماده عملیات داشتند، ولی در اوایل جنگنده‌های قابل کنترل از راه دور دچار تقاضای عملیاتی زیاد و کمبود عرضه از سوی پیمانکاران بودند. جنگ در افغانستان و سپس عراق آنها را به طور کامل به انحصار خود در آورده بود. این دو جنگ مشکلات زیادی را برای نیروهای کم تعدادِ مستقر در افریقا به وجود آورد زیرا از طرف جنگجویان سومالی تهدیدات فزاینده‌ای در آنجا شکل گرفته بود. در سال 2003 فرماندهی مشترک عملیات ویژه مجبور شد 6 ماه به صورت مخفیانه و با استفاده از زیردریایی‌ها، محموله‌های سری را به آنجا منتقل کند تا دوربین‌های نظارتی در مناطق مختلف نصب شوند. اما تمام آن تجهیزات تنها قادر به ضبط بخشی کوچک از تصاویری بود که پهپادها می‌توانستند فقط در یک مأموریت جمع آوری کنند. یکی از مأموران اطلاعاتی ارشد امریکا در سال 2011 در این باره گفته بود: «اگر ما مجبور به انجام چنین کاری شده‌ایم فقط به خاطر کمبود سایر امکانات (پهپادها) است زیرا در جای دیگری استفاده می‌شوند. دلمان می‌خواست به جای انجام کار به این روش، Predator های بیشتری می‌داشتیم.» کمبود پهپادها ریسک زیادی را به مأموران CIA که سعی می‌کردند یک شبکه اطلاعاتی برای ردیابی مظنونین بسازند، تحمیل می‌کرد. در نتیجه سازمان از پرداخت پول به عنوان "هویج" استفاده کرد تا جنگ‌سالاران سومالیایی را به سمت خود بکشاند. قرار بود نیروی هوایی ارتش نقش "چماق" را بازی کند تا سومالیایی‌ها به این همکاری تشویق شوند ولی تا مدت‌ها خبری از یک چماق واقعی نبود. بنابراین دروغ جای آن را گرفت و به جنگ‌سالاران سومالی گفته شد که پهپادها بر فراز سرشان هستند، حال آنکه نبودند. این یک بلوف بود، که البته جواب هم داد. حمله ناگهانی -و سرانجام شکست خورده- اتیوپی به سومالی بود که درها را برای حضور پر قدرت ایالات متحده در شرق افریقا باز کرد. نیروهای امریکایی با پشتیبانی آتش کشتی‌های هوایی AC-130 به پشت خطوط تانک‌های اتیوپیایی هم رفتند. و به زودی منطقه‌ای که امریکا فقط یک پایگاه بزرگ یعنی پایگاه جیبوتی را در آن داشت، دارای چندین و چند پایگاه شد.
کشتی هوایی AC-130
در پی حضور بیشتر CIA و پیمانکاران خصوصی در منطقه، یک باند فرود سری در بیرون جنگلی در نزدیکی شهر Arba Minch اتیوپی شکل گرفت. به بهانه ردگیری دزدان دریایی سومالی، پنتاگون مجوز استقرار افراد و هواپیماها در جزیره جمهوری سیشل در اقیانوس هند را هم به دست آورد. به زودی تمام پایگاه‌های جدید، از هواپیماهای بدون سرنشین که تولیدشان به سرعت رشد پیدا می‌کرد نیز پشتیبانی کردند. اکنون پس از صرف بودجه سالانه 5 میلیارد دلار از 2007 بدین سو، تعداد پهپادهای بزرگ و متوسط به 678 فروند رسیده و پرنده‌های کوچک هم کمتر از 3000 فروند نیستند. تعدادی از هر مدل به سومالی فرستاده شده، جایی که CIA و پنتاگون نقشه‌هایی برای شکل دادن اتحادی گسترده به منظور شکست نیروهای ستیزه‌جو و سر پا نگه داشتن حکومت نو پای سومالی (که تحت نظرات سازمان ملل است) دارند. نحوه حضور نظامی امریکا در سومالی درست در تضاد با روش اشغال عراق و افغانستان است و شامل حضور گسترده نیروی زمینی نمی‌شود. بلکه در عوض، مأموران CIA، مزدوران، کماندوها و هواپیماهای بدون سرنشین هستند که زمینه‌های اطلاعاتی، آموزشی، عملیات نظامی و پوشش هوایی را فراهم می‌آورند و عملیات جنگی روزانه در خاک سومالی، بر عهده نیروهای اتیوپی، اوگاندا و کنیا است.
شلیک آغازین
اما بخوانید از اولین عملیات پهپادها در افریقا. در 7 ژانویه 2007، یک Predator از پایگاهی در افریقا به پرواز در آمد. شاهدان متفق القول گفته‌اند که آن محل، پایگاه «لمونیه» در جیبوتی بوده است. فرماندهی هواپیما بر عهده یک گروه دو نفره بود که احتمالاً در یک کانتینر در نوادا نشسته بودند (کاملاً دور از منطقه عملیات.) آن Predator تقریباً 800 کیلومتر را تا جنوب سومالی پیمود. سپس بر اساس گزارش‌های سازمان اطلاعات اتیوپی و با استفاده از دوربین فوق دقیق خود رد کاروانی از اتومبیل‌ها که حامل یکی از سران القاعده بودند را زد.
اتاق کنترل یک Predator؛ ستاد مشترک ارتش امریکا در عراق
از آنجایی که آن Predator (احتمالاً برای کاهش وزن به منظور ممکن شدن طی مسافت زیاد) غیرمسلح بود اطلاعات مربوط به هدف، برای یک کشتی هوایی AC-130 ارسال شد که آتش گشود و کل کاروان را به هوا فرستاد. آن عامل القاعده مجروح شد و جان سالم به در برد ولی یک سال بعد در مأموریتی مشابه از پا در آمد. گر چه مأموریت اول Predator با شکست روبرو شد ولی مأموریت‌های روباتیک بعدی با موفقیت بیشتری همراه بودند. Predator ها و Reaper ها معمولاً در گروه‌های 3 یا 4 تایی به کار گرفته می‌شوند که به این مجموعه Orbit گفته می‌شود و 75 نفر متخصص وظیفه پرواز، هدایت، فرود، مسلح‌سازی، و تعمیر این پرنده‌های روباتیک را دارند. همزمان با حضور ناوگانی متشکل از سه Orbit در افریقا، پرنده‌های کوچکتری نیز که با دست پرتاب می‌شوند و Raven نام دارند، وارد معرکه شدند. Raven های معمولی که دارای دوربین بودند برای پروازهای تجسس در حین درگیری‌ها برای آزادسازی موگادیشو مورد استفاده قرار گرفتند.
پرنده کوچک Raven در حال پرتاب شدن برای شروع پرواز شناسایی
در کنار Raven ها که بُرد کوتاه‌تری دارند، هلی‌کوپترهای Fire Scout نیز از روی عرشه ناوگان دریایی مستقر در ساحل سومالی به پرواز در آمدند. این پرنده‌ها در ابتدا برای مقابله با دزدان دریایی به کار گرفته می‌شدند ولی بعدها به خدمت نیروهای ویژه در آمدند تا در عملیات‌های اطلاعاتی، شناسایی و اکتشافی شرکت کنند.
هلی کوپتر Fire Scout در حال فرود بر عرشه کشتی
شاخه دریایی ارتش امریکا از پنج فروند RQ-4 Global Hawk نیز استفاده کرد تا در کنار سایر وظایفش پوشش هوایی برای واحد پنجم ناوگان ساحلی سومالی را تدارک ببیند. البته امکان اینکه آنها از پایگاه امریکا در امارات متحده برخیزند هم وجود دارد.
متخصصین ارتش در حال وارسی یک Global Hawk
از سال 2007 که Predator و Reaper در اختیار نیروی هوایی امریکا قرار گرفت تاکنون تعداد آنها باید به حدود 300 فروند رسیده باشد و تخمین زده می‌شود که نزدیک به 1 میلیون ساعت پرواز را پشت سر گذاشته باشند. از آنجایی که نزدیک 2.5 درصد از پروازها در افریقا صورت گرفته، می‌توان رقم 12 ساعت پرواز در طی هر روز را محاسبه کرد. در چهار سال اول، پهپادها به طور برجسته‌ای نقش‌های پشتیبانی، نظارت و تعقیب اهداف را برای نیروهای عملیات ویژه، حملات هوایی سنگین، بمب‌افکن‌های F-15 و حملات هلی‌کوپتری و موشکی، ایفا می‌کردند. اما اینکه از چه زمانی Predator ها و Reaper ها شروع به استفاده از سلاح‌های خود کردند مشخص نیست. اما اولین حملهٔ تأییدشده از این نوع مربوط می‌شود به ژوئن 2011. از آن زمان تا کنون «دفتر روزنامه‌نگاری تحقیقی» انجام 9 حمله مستقیم دیگر را تأیید کرده.
تأثیرات حضور روبات‌ها در جنگ
ارتش امریکا به ندرت چیزی را تأیید می‌کند و CIA هرگز. از روی شواهد می‌توان تاریخچه جنگ روباتیک امریکا در افریقا را مشخص کرد اما آیا حضور این پرنده‌ها در عملیات‌ها مفید بوده؟ پاسخ دادن به این سؤال سخت است.جان برنان، مقام عالی رتبه مبارزه با تروریسم در دولت باراک اوباما، از پرنده‌های بی‌سرنشین به عنوان بهترین اسلحه‌ها در مبارزه با جنگجویان چریکی نام می‌برد: «هواپیماهای کنترل از راه دور مشخصاً به خاطر شرایط جغرافیایی هوشمندانه‌ترین انتخاب هستند و می‌توانند صدها کیلومتر را در خطرناک‌ترین مناطق طی کنند، اهداف را با دقتی شگفت‌انگیز نابود کرده و به سلامت به پایگاه برگردند. نیاز به این دقت جراح‌گونه است که وجود این ابزارهای جنگی را ضروری می‌کند.»
جان برنان، مقام عالی رتبه مبارزه با تروریسم در دولت امریکا
البته کاهش آمار تلفات انسانی ارتش امریکا برای آقای برنان مهم‌ترین مورد است ولی برخی از عواقب جانبی حملات پهپادها نشان می‌دهد که در شرایط خاص، این روبات‌های پرنده بیش از آنکه سود داشته باشند، ضرر می‌رسانند. به عنوان مثال در پاکستان، خشم عمومی از کشته شدن غیر نظامیان در حملات روباتیک می‌تواند سوخت اضافه‌ای باشد برای پیوستن جوان‌ها به گروه‌های شبه نظامی و این، سرکوب صورت گرفته بر علیه آنها را خنثی می‌کند.اما در سایر کشورها این اثر کمتر بوده، مثلاً در یمن که آن هم منطقه‌ای با توجیه حضور پهپادها است. به نظر می‌رسد آمار تلفات غیرنظامیان در چنین عملیات‌هایی اثر بسیار مهمی بر نتایج آنها داشته باشد. بنابراین عملیات‌ها در مناطق کوهستانی و صحرایی خالی از سکنه، کمتر احساسات منفی را بر علیه امریکا بر می‌انگیزد. شباهت سومالی با یمن نیز در این مورد بیش از شباهتش با پاکستان است که این از نظر سیاست‌گذاران امریکا، یک توجیه مثبت برای استفاده از پهپادهای مسلح است. در عین حال باید گفت که فقدان اعتراضات عمومی بر عیله جنگ روباتیک در افریقا نیز یک عامل تشویقی برای سیاست‌گذاران امریکایی به شمار می‌رود.با پایان جنگ عراق و کاهش عملیات‌های ویژه در افغانستان، امریکا وارد یک عصر جدید جنگی شده. عصری که در آن اکثر درگیری‌های نظامی‌اش از طریق مأموران اطلاعاتی، جاسوس‌ها، کماندوها و هواپیماهای روباتیک فوق پیشرفته، و البته در سایه بی‌خبری مردم جهان انجام خواهد گرفت و از بخش بزرگی از آن تا مدت‌ها به عنوان تاریخ مکتوم یاد خواهد شد. اما مقاله‌هایی مثل این، می‌توانند بخشی از آنچه را که در جریان است از حالت مکتوم به مکتوب تبدیل کنند.
(این مطلب ترجمه‌ای آزاد است و تمام بخش‌های متن اصلی را شامل نمی‌شود.)
يک تیم از محققین منچستر قالی هوشمندی طراحی کرده اند که می تواند با الگو برداری از وضعیت گام های انسان ریسک زمين خوردن او را پيش بینی کند. اين طرح چيزی شبیه به یک فرش است که بر روی زمین پهن می شود و افراد بايستی بر روی آن گام بردارند.همه افراد به مرور زمان و گذشت سن به طور اجتناب ناپذيری دچار تغييراتی در الگو های حرکتی اندامها از جمله پاها در حين راه رفتن می شوند. علاوه بر افراد دارای ناتوانی های حرکتی و بیمارانی که دچار اختلالات اعصاب هستند، ساير افراد نيز در سنين بالا اغلب با اين تغییرات مواجه می شوند. گاهی اوقات این تغييرات منجر به عدم توانایی فرد در حفظ تعادل و به دنبال آن زمین خوردن وی خواهد شد. پيش آمده است که پوکی استخوان هم مزید بر علت شود و یک زمين خوردن ساده، آسیب های جدی استخوانی را پديد آورد.این قالی هوشمند می تواند با الگو برداری از وضعیت گام برداشتن افراد، اين تغییرات را شناسایی کرده و پيش بینی کند که چه حرکاتی روندی بحرانی دارند و ممکن است منجر به عدم توانايی فرد در حفظ تعادلش شوند. بیماران و افراد مسن با دانستن این نکته با احتياط بیشتری قدم بر می دارند و می توانند مشکلات حرکتی خود را قبل از بروز حادثه ای با پزشک خود در ميان بگذارند.لایه زيرين این قالی هوشمند شامل مجموعه ای از فيبر های نوری پلاستیکی و سنسور های الکترونیکی است. این مجموعه با استفاده از تکنيک توموگرافی به گستراندن نور در سطح زیرین قالی می پردازد. در هنگام راه رفتن می تواند تصاويری دو بعدی از نحوه گام برداشتن فرد تهیه کند. پس از تهیه اين تصاویر سيگنالهايی به يک کامپیوتر ارسال می شود و در آنجا اطلاعات مورد پردازش قرار می گیرند.به کمک يک نرم افزار، کار نقشه برداری از گام های فرد در هنگام حرکت روی قالی، انجام می شود. اين برنامه دارای پتانسیل پيش بینی تغييرات الگوی راه رفتن انسان و بررسی وضعیت خطر است. با اين وجود کوچکترين تغییرات در گذر زمان که معمولا توسط خود فرد و يا اطرافیان قابل تشخیص نيست، به کمک این قالی هوشمند قابل شناسایی و پیگیری است.این قالی هوشمند می تواند بسيار کاربردی باشد و به مرور زمان به يک ابزار کمک درمانی برای کلیه افراد دارای ناتوانی خاص و بیماران با اختلالات حرکتی محسوب شود. وجود اين قالی هوشمند در بيمارستان ها و یا حتی منازل بيماران می تواند کمک بزرگی به پزشکان معالج آنها در زمينه پی گرفتن مسیر درمانی صحیح باشد. ممکن است در نمونه های توسعه یافته اين قالی هوشمند دامنه وسيعی از اطلاعات مربوط به بیمار در هنگام گام برداشتن بر روی آن قابل جمع آوری و پردازش باشد. اين طرح در حال حاضر در کنفرانس photon12 ارائه شده است و طراحان آن ادعا کرده اند می توانند تا 50درصد حرکات خطر ساز که منجر به زمین خوردن افراد بالای 65 سال می شوند را پيش بینی کنند.هنوز خبری از زمان توليد این طرح به عنوان یک محصول تجاری در دسترس نیست. اما امید می رود که روز به روز با به کارگیری تکنولوژی، شاهد طراحی ابزار های کمک درمانی گسترده تر و پيشرفته تری برای کلیه بيماران باشیم.
آیا شما هم همیشه دوست دارید تا خاطرات روزانه خود را در جایی ثبت کنید؟ خب اکثر ما این علاقه را از کودکی همراه خود داشته ایم، حتی احتمالا چند بار هم دفتر های ویژه خاطره نویسی را برای خود خریده و اقدام به ثبت خاطرات کرده اید. با پیشرفت تکنولوژی ثبت خاطره نیز دستخوش تغییراتی شد. شما امروزه می‌توانید خاطرات خود را با مراجعه به وب سایت های مختلف و یا از طریق ایمیل برای همیشه در ابرها (سرویس های کلود) جاویدان کنید. اما در این بین همچنان یک مشکل حل نشده باقی مانده و آن حوصله کم مخاطب در خاطره نویسی است. دفتر ها و سایت های رنگارنگ هرچه تلاش کردند نتوانستند علاقه به خاطره نویسی را در مخاطبین ایجاد و حفظ کنند و پس از مدتی کاربران دیگر تمایلی به ثبت خاطرات خود نشان نمی‌دهند. این موضوع در حالی است که همه ما هر روزه در شبکه های اجتماعی فعالیت های مختلفی را انجام می دهیم و به نوعی جنبه ای از زندگی خود را در آنها به ثبت می‌رسانیم. اپلیکیشن Everyday.me با تمرکز بر روی همین نکته، عملیات خاطره نویسی شما را به عهده می‌گیرد.
این سرویس با اتصال به حساب کاربری شما در شبکه های فیسبوک، اینستاگرام و توییتر ، کلیه فعالیت های شما در این مجموعه ها را با ثبت زمان در دفترچه خاطرات شما درج می کند.
شما می‌توانید با مراجعه به اپلیکیشن این سرویس و یا وبسایت آن، به خاطرات خود دسترسی داشته باشید. یکی از امکاناتی که در این قسمت در اختیار شما قرار می‌گیرد، این است که می‌توانید نکاتی را به موارد ثبت شده، اضافه کنید. برای مثال اگر با عکسی که از طریق اینستاگرام آمده است، خاطره خاصی دارید، می‌توانید آن خاطره را در دفترچه خود یادداشت کنید. این برنامه همچنین به شما اجازه می‌دهد تا خاطرات خود را به هاش تگ مجهز کنید، تا از این طریق بعدها بتوانید موارد مشابه را به راحتی پیدا کنید. توجه داشته باشید که ثبت خاطرات لزوما نباید از طریق شبکه های اجتماعی صورت پذیرد و شما می‌توانید با استفاده از وبسایت و یا اپلیکیشن Everyday مطالب مورد نظر خود را یادداشت کنید. این اپلیکیشن رایگان در حال حاضر برای آیفون و آیپاد تاچ تهیه شده است و نسخه اندرویدی آن نیز قرار است به زودی حاضر شود. اما اگر تا آن زمان نمی‌توانید صبر کنید، حتما سری به وبسایت Everyday.me بزنید تا کلیه این امکانات در اختیار شما قرار گیرد. کاربران iOS هم می‌توانند این برنامه را از اپ‌استور دانلود نمایند.
زندگي در كنار ابزارها
NFC يك فناوري ارتباطي رمزگذاري‌شده به روش بي‌سيم است كه مي‌تواند ارتباط ميان كارت‌هاي هوشمند تماسي و دستگاه‌هاي مجهز به اين فناوري را ميسر سازد و به اين ترتيب، دستگاه‌ها مي‌توانند در فواصل كوتاه با يكديگر ارتباط داشته باشند. با استفاده از اين فناوري مي‌توانيد از گوشي تلفن همراهتان علاوه بر پرداخت صورتحساب‌ها و هزينه‌هاي حمل و نقل عمومي براي دريافت اطلاعات از طريق كارت‌ها يا پوسترهاي هوشمند و حتي به‌عنوان كليد براي بازكردن در اتومبيل يا منزل و برقراري ارتباط با شبكه استفاده كنيد. فناوري مشابه ديگري كه تحت عنوان Synchronization يا همان SYNC از آن نام برده مي‌شود، همگام‌سازي لپ‌تاپ، گوشي تلفن همراه، نمايشگر تلويزيوني و هر ابزار ديگري را كه قابليت اتصال به اينترنت داشته باشد، امكان‌پذير مي‌كند. به اين ترتيب، چنانچه اطلاعاتي كه روي سيستم پردازش ابري ذخيره كرده‌ايد به‌روزرساني كنيد يا از طريق هر يك از ابزارها در نرم‌افزار Drop Box نصب‌شده در اين ابزارها تغييرات جديدي را اعمال كنيد بلافاصله پس از اتصال به اينترنت، همه اين ابزارها با تغييرات ايجادشده همگام مي‌شوند. ابزارهاي جديد ارتباطي كه عنوان ديجيتالي را مي‌توان وجه اشتراك آنها دانست تركيبي از فناوري‌هاي مختلف است كه در راس آنها فناوري‌هاي ارتباط جمعي و در دو راس ديگر نرم‌افزارهاي كامپيوتري و فناوري‌هاي جديد ارتباطي قرار دارد. اين سه ضلع كه تشكيل‌دهنده مثلث فناوري در دنياي امروز است، به كاربران دنياي ديجيتال كمك مي‌كند تا بتوانند ذخيره، انتقال، بازيابي، پردازش و دريافت اطلاعات را در دنيايي فراتر از مرزهاي زماني و مكاني تجربه كنند. يكي از مهم‌ترين ويژگي‌هاي فناوري‌هاي اطلاعاتي و ارتباطي جديد اين است كه به نوعي ارتباط تعاملي محسوب مي‌شود. به اين ترتيب، دنيا بيش از پيش به سمت همگرايي‌شدن حركت خواهد كرد. يكي‌شدن مخزن ذخيره محتوا و داده‌ها به هدف اصلي بزرگ‌ترين شركت‌هاي فعال در حوزه فناوري اطلاعات تبديل شده است.فناوري DLNA (ارتباط دستگاه‌هاي ديجيتال خانگي)، يكي از ديگر فناوري‌هايي است كه امكان اتصال و به اشتراك‌گذاري محتوا ميان ابزارهاي الكترونيكي مختلفي كه در خانه وجود دارد امكان‌پذير مي‌كند. در حقيقت، اين فناوري يك شبكه خانگي ميان ابزارهاي الكترونيكي ايجاد مي‌كند و همه ابزارهايي كه از اين استاندارد پشتيباني مي‌كنند در اين شبكه قرار مي‌گيرند. به كمك اين شبكه مي‌توانيد به اطلاعات مورد نظر كه در هركدام از اين ابزارها وجود دارد تنها به كمك يكي از آنها دسترسي داشته باشيد.
آينده در تسخير اينترنت
بسياري از كارشناسان بر اين باورند هر آنچه در آينده در دنياي اينترنت وجود نداشته باشد، وجود خارجي ندارد. كاربران اينترنتي امروزي براي هر كاري ـ از خواندن روزنامه و تماشاي تلويزيون تا برقراري تماس‌هاي تلفني و حتي مسيريابي ـ اينترنت را بهترين گزينه مي‌دانند. اين روزها نه‌تنها گوشي‌هاي هوشمند، كنسول‌هاي بازي، نمايشگرهاي تلويزيوني و حتي قاب عكس‌هاي ديجيتالي امكان اتصال به اينترنت را دارند بلكه اينترنت به‌عنوان يك واسطه امكان ارتباط ميان‌ابزارهايي ديجيتالي را نيز فراهم كرده است. پس از دستيابي به امكان برقراري اولين تماس‌هاي تلفني از طريق اينترنت، امكان برقراري تماس‌هاي ويدئويي نيز به اينترنت اضافه شد و شايد دور از ذهن نباشد روزي بتوان از طريق اينترنت در يك مهماني يا جمع خانوادگي نيز حضور پيدا كرد. فناوري NFC يكي از فناوري‌هايي است كه توانسته در ارتباط و اتحاد ميان‌ابزارهاي دنياي ديجيتال نقش مهمي داشته باشد. به كمك اين فناوري تنها كافي است گوشي هوشمندتان را روي صفحه‌خواني كه به اينترنت متصل است، قرار داده و از آن به‌عنوان يك كارت اعتباري در پرداخت‌ها استفاده كنيد. فناوري پردازش ابري يا همان Cloud Computing نيز يكي از ديگر فناوري‌هاي تاثيرگذار در اين زمينه است. به اين ترتيب، ديگر اطلاعات روي حافظه‌هاي اختصاصي هر يك از ابزارها ذخيره نمي‌شود، بلكه فضايي مجازي در اينترنت به‌عنوان حافظه عمل مي‌كند و اين امكان را در اختيارتان قرار مي‌دهد تا از هر ابزاري كه در اختيار داريد براي بازيابي اين اطلاعات استفاده كنيد. براساس پيش‌بيني‌هاي انجام شده تا هشت سال ديگر تعداد دستگاه‌ها و ابزارهاي متصل به اينترنت بي‌سيم از 6/4 ميليارد به بيش از 50 ميليارد عدد افزايش خواهد يافت كه اين مي‌تواند دليل قانع‌كننده‌اي براي همه‌گيرشدن اينترنت در آينده‌اي نزديك باشد.
دانشمندان توانستند بر رویاهای موش های خوابیده تسلط یابند. کشفی بزرگ که می تواند سرآغاز آموزش درمانی و عادت درمانی های جدیدی در انسان ها شده و خاطرات انتخاب شده ای را توسعه و بهبود بخشیده و خاطرات بد و ناخوشایند را مسدود نماید! قبل از این دانشمندان نشان داده بودند که رویای موش ها درباره مسیرهایی است که ساعت های قبل از خواب می پیمایند. دانیل بندور مدیر مطالعاتی و محقق آزمایشگاه علوم اعصاب Matthew Wilson در موسسه تکنولوژی ماساچوست درباره شیوه کشف این موضوع می گوید: «مناطقی از مغز موش ها که هنگام حرکت درون ماز فعال می شوند، هنگام خواب هم الگوهای یکسانی را نشان می دهند.» شیوه جدید مورد اشاره بندور به محققان اجازه می دهد تا «بدانند موش در هر بخش رویایش، دقیقا کدام بخش از ماز را می بیند.» در این مطالعه جدید بندور و ویلسون به موش ها آموزش دادند تا درون ماز، با دنبال کردن صدای راهنما به دنبال غذا بگردند. یکی از صداها، راهنمایی برای غذای مسیر چپ بود و دیگری راهنمای غذای مسیر راست. سپس هنگامی که موش ها خواب بودند، محققان صداهای راهنما را در قفس پخش کردند. بندور می گوید: «این انگیزش خود به خودی باعث وقوع رویاها درباره مسیری می شد که موش ها هنگام شنیدن صدا غذا را در آن پیدا می کردند.» این دو محقق با انتشار مقاله ای در نشریه Nature Neuroscience نوشتند که این تاثیر می تواند باعث «کشف راه ساده ای برای مهندسی رویا شود» این تیم امیدوار است که با ادامه مطالعاتش بتواند به کنترل بیشتری بر رویا و خاطراتی که طی خواب پردازش می شوند، دست یابند. برای مثال شما معلم یک کلاس ۳۰ نفره هستید که باید نام شاگردان را در اول سال تحصیلی به خاطر بسپرید. بندور پیشنهاد می کند: «آنها را در اطراف اتاق نشانده و با نگاه به هر دانش آموز نام وی را هم بگویید و این کار را چند بار تکرار کنید. اکنون هنگام خواب، بارها و بارها صدای ضبط شده خودتان که نام ها را می خوانید، پخش کنید. این کار باعث می شود رویای شما به سمت این موضوع تمایل پیدا کرده و به شما کمک می کند تطابق چهره-نام را که سعی در یادگیری اش دارید، در ذهن تان تقویت شود.»
فناوري طراحي شده براي خودروهاي مسابقه فرمول يك توانسته يك درمان احتمالي را براي پرده گوش آسيب‌ديده ارائه كند. اين فرآيند از يك پيوند كوچك از گوشت از پشت گوش براي ساخت يك نسخه بدل دقيق از پرده گوش استفاده كرده است.اگرچه اين عمل از دهه 70 تاكنون انجام مي‌شده، جراحان هميشه با مشكل ساخت پرده گوش جديد به شكل واقعي آن روبرو بوده‌اند.اما محققان بیمارستانهای دانشگاهی نورفولک و نورویچ و جراحان گوش كانادايي با استفاده از يك شيوه طراحي كه بخش‌هاي ايروديناميكي را براي خودروهاي مسابقه مي‌سازد، توانسته‌اند يك قالب كامل را براي يك پرده گوش ايجاد كنند.اين فرآيند مبتكرانه موسوم به « fasciaform tympanoplasty» مي‌تواند به سالها درد بيماران پايان دهد.تا پيش از اين جراحان به ساگي كاسه پرده گوش را با پيچاندن پيوند بافتي در انتهاي انگشت خود ايجاد مي‌كردند. اين فرآيند به ندرت منجر به ايجاد يك سطح راه‌راه سطل مانند مي‌شد كه آنرا به گوش داخلي مي‌چسباند.فناوري مورد استفاده در اين شيوه جديد به پخت ليزري موسوم است كه در آن ابتدا قالبها به شكل سه بعدي اسكن رايانه‌يي شده، سپس آنها را به شكل لايه‌هاي كاغذي ريز از فولاد ضدزنگ براي ساخت يك قالب جامد مي‌سازند.در اين جراحي كه به طور آزمايشي بر روي سه بيمار در انگليس اجرا شده است، يك صفحه نازك از بافت ليفي زير پوست پشت گوش گرفته شده و روي قالب پرده گوش فشرده شد. اين قالب سپس در فرمالدئید براي تثبيت شكل آن قرار داده شد. همچنين يك سوراخ كوچك در پايه آن ايجاد شد.اين جراحان در ادامه فرآيند خود پرده گوش قديمي را برداشته و قالب جديد را جايگزين كرده و سوراخ را روي اولين استخوان شنوايي قرار دادند كه از مركز پرده گوش تا سقف كانال گوش ادامه دارد. اين امر باعث ايجاد ارتعاش در تمام واحد شده كه باعث ارتقاي شنوايي مي‌شود.بيماران بايد تا پس از 24 ساعت پس از اين عمل جراحي كه دو ساعت به طول انجاميده بود، روي گوش خود باندهايي را قرار دهند و سپس براي دو شب آينده درون سطح گوش لايه‌هايي را فرو ببرند.
دقيق ترين تجزيه و تحليل از ژنوم انساني با همكاري بيش از 400 دانشمندان از سراسر جهان منتشر شد. دايره المعارف عناصر DNA در سال 2003 ميلادي با هدف شناسايي تمام عناصر عملكردي در ژنوم انساني آغاز به كار كرده و پروژه آزمايشي در سطح يك درصد از ژنوم ها در سال 2007 ميلادي منتشر شد.پس از آن محققان در قالب پروژه كد گذاري، تمامي سه ميليارد جفت كد ژنتيكي موثر كه DNA انسان را تشكيل داده، تجزيه و تحليل كرده و دريافتند كه 80 درصد از ژنوم انسان داراي عملكرد خاص هستند.در اين پژوهش بيش از 400 نفر از 32 آزمايشگاه مختلف در كشورهاي آمريكا، انگليس، اسپانيا، سنگاپور و ژاپن موفق به تهيه دقيق ترين نقشه از ژنوم انساني شدند.تاكنون بيشتر توجه ها بر روي ژن هاي كدكننده پروتئين متمركز بودند كه حدود 20 درصد از ژنوم انسان را تشكيل مي دهند. ژن ها بخش كوچكي از DNA هستند كه حاوي دستورالعمل براي توليد پروتئين يا مواد شيميايي خاص مي‌باشند.محققان در پروژه كد گذاري، طيفي از ژن ها موسوم به «DNA ناخواسته» را به دليل احتمال عملكرد ضعيف و درك ناقص مورد تجزيه و تحليل قرار دادند.دكتر «ايوان بيرني» از محققان موسسه بيوانفورماتيك اروپا در كمبريج و سرپرست تيم تحقيقاتي تأكيد مي كند: بررسي ها نشان داد كه بر خلاف تصورات قبلي، بخش بسيار بزرگي از ژنوم انسان از لحاظ بيولوژيكي فعال است.محققان اميدوارند كه اين تحقيقات به درك عميق تر از بيماريهاي مختلف از جمله بيماري هاي قلبي، ديابت و حتي بيماري هاي رواني منجر شده و به ابداع روش هاي درماني موثرتر بيانجامد.نتايج اين پژوهش در سه مجله Nature، Genome Biology و Genome Research منتشر شده است.
فضانوردان مستقر در ايستگاه فضايي بين المللي (ISS) با كمك يك مسواك سه دلاري موفق به نجات اين ايستگاه 100 ميليارد دلاري شدند. مشكل در ايستگاه فضايي از هفته گذشته و زمانيكه «سونيتا ويليامز» و «آكيهيكو هوشيده» دو فضانورد مستقر در ISS تلاش كردند يكي از واحدهاي برق ايستگاه به نام MBSU را تعويض كنند، آغاز شد.چهار واحد برق MBSU به وزن 100 كيلوگرم در ايستگاه فضايي وجود دارد كه برق مورد نياز را از طريق آرايه هاي خورشيدي خارج از ايستگاه توليد مي كنند و بروز مشكل در يكي از اين واحدها باعث محدود شدن برق ايستگاه مي شود.تلاش براي تعويض واحد MBSU در تاريخ 30 آگوست (نهم شهريور) به دليل وجود تراشه هاي فلزي در داخل پيچ و مهره ها با مشكل مواجه شد. سپس «ويليامز» و «هوشيده» در طول بيش از هشت ساعت مأموريت دشوار خارج از ايستگاه تلاش كردند با كمك پاك كننده مخصوص، اين تراشه ها را تميز كنند.با ناكام ماندن تلاش فضانوردان، محققان ناسا در هوستون شيوه هاي مختلف پاكسازي اين تراشه ها را مورد بررسي قرار دادند و با توجه به محدوديت هاي موجود براي استفاده از قطعات تميز كننده در نهايت ايده استفاده از مسواك مطرح شد.دو فضانورد در طول يك مأموريت چهار ساعته با كمك يك مسواك معمولي سه دلاري موفق به پاكسازي تراشه ها، نصب و راه اندازي واحد جديد برق MBSU و در نهايت نجات ايستگاه فضايي بين المللي 100 ميليارد دلاري شدند.
.: Weblog Themes By Pichak :.