داده‌هاي جديد از سفينه فضايي كاسيني نشان مي‌دهد كه تيتان قمر عظيم زحل كه با جو ضخيم و غناي ارگانيك مواد شيميايي بسيار شبيه به زمين است داراي يك اقيانوس آبي در زير پوسته خود است. نقشه‌هاي جاذبه ترسيمي از داده‌هاي گردآوري شده طي پنج سال حاكي از تغيير شكل تيتان به ميزان 10 متر به دليل اثرات گرانشي است. اين پديده به بهترين نحو وجود مايع آب در نزديكي سطح اين قمر را ثابت مي‌كند.محققان در خصوص اين مطلب كه آيا اين اقيانوس زيرزميني درياچه‌هاي رصد شده بر روي سطح تيتان را تغذيه مي‌كند يا خير، اطلاعي ندارند. با اين حال هر اقيانوسي به احتمال زياد از آب تشكيل شده كه از متان و اتان متعلق به حوضچه‌‌هاي مايعات سطحي سنگين‌تر است.شواهد وجود اقيانوس بر روي تيتان در سنگ‌ها موجود نيست. هسته‌ صخره‌يي اين قمر مي‌تواند نم‌زدا يا مملو از يخ گرم باشد؛ اما بهترين تحليل توسط لوسيانو ايه‌س از دانشگاه ساپينزاي رم ارائه شده كه بر اساس آن تيتان داراي يك اقيانوس مايع واقع در بين 50 و 100 كيلومتري زير سطح است. اين واقعيت قمر مزبور را در زمره اجرام آسماني داراي صلاحيت براي وجود حيات قرار مي‌دهد.يكي از بزرگترين پرسش‌ها در رابطه با صلاحيت قمر براي وجود حيات اين است كه آيا اقيانوس مزبور صخره‌ها را كه منبع مواد معدني و گذرگاهي براي گرما بوده لمس مي‌كند يا خير. بر خلاف اقيانوس قمر اروپا كه تصور مي‌شود بر روي يك بستر صخره‌يي واقع شده، آب تيتان احتمالاً بين لايه‌هاي يخ فشرده شده و اين امر دسترسي آن به مواد معدني و تنوعات دما براي آغار زندگي را غيرممكن مي‌كند.دانشمندان گرانش تيتان را حين شش بار گذر سفينه كاسيني از اين قمر بين سال‌هاي 2006 و 2011 اندازه گرفتند. اين اندازه‌گيري‌ها توسط ردگيري تغييرات كوچك در زير و بمي سيگنال‌هاي راديويي گذركننده بين سفينه و زمين طي اوج‌گيري صورت گرفت.آن‌ها دريافتند كه به هنگام چرخيدن تيتان به دور زحل در هر 16 روز يك بار، اين قمر فشرده مي‌شود. پديده مشابه بر روي زمين و توسط كشش گرانشي ماه رخ مي‌دهد. مرئي‌ترين اثرات اين واقعيت جزر و مدهاي اقيانوسي‌اند و در اين بين ماه تا 50 سانتي‌متر پوسته زمين را از شكل طبيعي خارج مي‌كند.بر اساس اين يافته‌ها، گرانش زحل بر روي تيتان موجب ايجاد يك تغيير 10 متري مي‌شود. چنان‌چه اين قمر جامد مي‌بود، تا اين اندازه تغيير حاصل نمي‌شد.محققان آزمايشگاه پيشرانش جت ناسا به مدل‌هاي رايانه‌يي خود به منظور درك آن چه روي مي‌دهد، مراجعه كردند و دريافتند كه بهترين توضيح براي اين داده وجود لايه مايع آب به ضخامت صدكيلومتر مدفون زير 100 كيلومتر سطح يخي بود. اين دانشمندان اميدوارند كه نقشه‌هاي گرانش را با استفاده از داده‌هاي افزوده از كاسيني و مدل‌بندي‌هاي رايانه‌يي تصحيح كنند.گذر بعدي سفينه كاسيني از كنار تيتان در روز 22 جولاي اعلام شده است.نتايج اين دستاورد در مجله Science انتشار يافته است.

ستاره‌شناسان براي اولين بار موفق به مشاهده مستقيم نور بازتابي از يك سياره در حال گردش در اطراف يك ستاره شده‌اند كه به آنها اجازه تعيين جزئيات بسيار دقيقي را در مورد اين «مشتري داغ» داده است. در گذشته محققان تنها زماني قادر به كسب اطلاعات در مورد جو چنين سياراتي بودند كه آنها از ميان ستاره خود و زمين عبور كرده و براي مدت كوتاهي نور ستاره را كم كنند؛ اما سياره جديد موسوم به «Tau Bootis b» ااز جلوي ستاره خود عبور نكرده و دستيابي به چنين اطلاعاتي را غيرممكن كرده است. علاوه بر آن، نور اين سياره تنها 0.01 درصد از نور منتشر شده از سيستم ستاره‌يي را تشكيل داده كه شناسايي آن را به شدت سخت مي‌كند.اين سياره در سال 1996 كشف شد كه آنرا به يكي از اولين سيارات فراخورشيدي شناخته‌شده تبديل كرد. Tau Bootis b توسط مشاهده نوسانات مسير ستاره ميزبان آن« Tau Bootis» كه با تاثير گرانشي مدار آن ايجاد شده بودند، شناسايي شد.Tau Bootis يك ستاره كوتوله قهوه‌يي سفيد در صورت‌فلكي گاوران است كه با زمين 51 سال نوري فاصله دارد كه نزديكترين ستاره شناخته‌شده به زمين با يك سياره فراخورشيدي است.اين ستاره با چشم غيرمسلح قابل مشاهده بوده اما ستاره‌شناسان براي مشاهده سياره آن 15 سال تلاش كرده‌اند.تيمي از محققان رصدخانه ليدن هلند با استفاده از تلسكوپ بسيار بزرگ رصدخانه جنوب اروپا در شيلي به مشاهده اين سيستم ستاره‌يي پرداختند.تلسكوپ بسيار بزرگ شيلي شامل چهار تلسكوپ است كه هر كدام از يك آينه با قطر 8.2 متري برخوردارند. از اين تلسكوپ‌ها مي‌توان به طور جداگانه يا با هم براي تمركز بر يك جسم براي ارائه يك وضوح بالا استفاده كرد.محققان به آزمايش اين سياره در نور مادون قرمز به دليل تابش نور كمتري اين ستاره به در اين ناحيه طول موج پرداخته و از فناوري جديد براي پيگيري علائمي از سياره آن استفاده كردند.طبق اين پژوهش كه در مجله نيچر منتشر شده، جرم اين سياره 5.95 برابر مشتري بوده و در زاويه 44.5 درجه از منظر زمين در اطراف ستاره خود مي‌چرخد. فاصله مدار گردشي اين سياره از ستاره خود پنج درصد كمتر از فاصله زمين تا خورشيد است.در جو اين سياره تمركز بالايي از منوكسيد كربن وجود داشته و دماي آن با سيارات گازي منظومه شمسي متفاوت است. مطالعات پيشين در مورد اين سيارات نشان داده كه جو آنها در ارتفاعات بالاتر داغتر بوده اما جو اين سياره با ارتفاع سردتر مي‌شود. دليل اين تفاوت هنوز مشخص نشده اما دانشمندان بر اين گمان هستند كه احتمالا به دليل انتشار قوي نور فرابنفش از سياره است.

سربازان بزودي قادر خواهند بود با استفاده از فناوري لبه تيغ بدون ليز خوردن و مانند مرد عنكبوتي از هر سطح عمودي بالا بروند. بدون نياز به طناب، نردبان يا چسب، يكي از تكنيك‌هاي جديد با استفاده از فنجان‌هاي مكش به سرباز اين امكان را مي‌دهد كه با حمل ابزار جنگي خود از ديوار صاف صعود كند. اين فناوري بر فنجان‌هاي مكش متكي است.با اين حال اين تنها روش براي دستيابي به اهداف مورد نظر دانشمندان در اين زمينه نيست.برنامه‌هاي ديگري نيز براي امكان خلق قدرت‌هاي عنكبوتي در سربازان جنگي ارائه شده كه همگي از حركت مارمولك خانگي الهام گرفته‌اند. اين موجود ريز 141.7 گرمي مي‌تواند با حمل بيش از 4 كيلو وزن يعني رقمي معادل 18 برابر وزن خود، از ديوار بالا برود.همه تصور مي‌كنند كه مارمولك‌هاي خانگي از طريق فنجان‌هاي مكش واقع بر روي پاها يا با نوعي ماده لزج چسبنده قادر به صورت دادن صعود خارق‌العادشان هستند. اما اين مهارت در واقع با وجود ميليون‌ها موي ريز بر روي كف پاهاي مارمولك صورت مي‌گيرد. اين موها انگشتان پاي موجود را در تماس با سطح قرار داده و منجر به خلق نيروهاي جازبه مولكولي مي‌شوند.هر يك از اين موها داراي يك كلاه قارچي شكل به اندازه كمتر از يك هزارم ميلي‌متر در عرض هر نوك است. نيروهاي جاذبه براي يك موي منفرد ممكن است ناچيز باشند اما اين نيرو توسط ميليون‌ها موي مستقر بر روي پاها چند برابر شده و مارمولك را قادر به راه رفتن محكم بر روي ديوار مستقيم مي‌كند. آن‌ها همچنين به آساني پاهايشان را از سطح كنده و آن را آزاد مي‌كنند.مركز فناوري پيشرفته سيستم BAE يكي از برنامه‌‌هاي مطرح خود را ارائه داده كه به طرز دقيقي از راه رفتن مارمولك تقليد مي‌كند. دانشمندان اين مركز موفق به خلق ماده‌يي شده‌اند كه به نوعي نسخه مصنوعي كف پاي مارمولك است.ماده جديد داراي لايه‌هاي پليمر متشكل از هزاران ميله ميكروسكوپي به همراه نوك‌هاي باز شده مانند موهاي مارمولك است. هنگامي كه توانايي ماده در چسبيدن به شيشه مورد آزمايش قرار گرفت، نتيجه يك نيروي كشش سه هزار كيلوگرمي در هر متر مربع مشاهده شد.اين ماده همچنين بر روي كف دست‌هاي انسان قرار داده شد و به اندازه كافي براي تحمل وزن وي قوي بود. در صورت استفاده از يك تي شرت توليد شده از اين ماده، اين لباس قادر به تحمل وزن يك خودروي خانوادگي است.دانشمندان آژانس پروژه‌هاي تحقيقاتي پيشرفته دفاعي (DARPA) نيز يك برنامه‌ Z-Man ارائه داده‌اند كه از لحاظ زيستي از مارمولك، عنكبوت و حيوانات كوچك الهام گرفته است. يكي از دستاوردهاي اين برنامه، ماده جديد توليد شده موسوم به Geckskin بوده كه در دانشگاه ماساچوست و با حمايت مالي نسبي آژانس مزبور طراحي شده است.ماده توليد شده به يك پارچه با پوشش پلاستيك 16 اينچ مربعي شباهت دارد و چسبناك نبوده اما مي‌تواند در بالا رفتن از سطوح فوق هموار حتي شيشه به كار رود.اين ماده كه بر نيروي وان در والس يعني نيروي جاذبه بين مولكول‌هاي دو سطح متكي بوده، و قادر به نگه داشتن نيروي بيشينه‌يي معادل 317.5 كيلوگرمي به هنگام چسبيدن به يك سطح عمودي است. به منظور بيشينه كردن تعامل وان در والس با سطح، آزمايشاتي بر روي پدهاي چسبناك Z-Man كه مقلد پاي مارمولك بوده، صورت گرفتند.تلاش‌هاي DARPA همچنين بر روي نانوچسبنده‌ها متمركز شده است. هدف اين آژانس در سال جاري نشان دادن اين امر است كه يك سرباز با تجهيزات 113.4 كيلوگرمي قادر به صعود از يك ديوار بلند 7.62 متري خواهد بود. از اهداف سال آينده اين آژانس مي‌توان به ارائه نمونه‌هاي اوليه نانوچسبنده به كاربران نام برد.فناوري‌هاي الهام گرفته از مارمولك خانگي مي‌توانند در حوزه‌هايي فراتر از صعود از ديوار به كار برده شود. سيستم‌هاي BAE مي‌توانند داراي كاربردهاي نظامي همچون تعمير سريع روزنه‌هاي پوسته هواپيما، تانك‌هاي سوختي، چسبيدن سريع در خفا، توليد سلاح يا وسيله‌هاي نقليه به كار روند. اين فناوري همچنين در عرشه‌هاي كشتي‌هاي حامل و پيشرفت ربات‌ها نيز قابل استفاده است.

با نزديك شدن به زمان نشست بزرگ روز چهارشنبه براي اعلام نتايج دانشمندان در مورد ذره گريزان و اسرارآميز بوزون هيگز، باورها بر اين است كه دانشمندان سرن از كشف آن سخن خواهند گفت. پنج فيزيكدان نظری پیشرو به نشست بزرگ روز چهارشنبه دعوت شده‌اند كه به گمانه‌زني‌ها در مورد كشف بوزون هيگز دامن زده است.پژوهشگاه دانش هاي بنيادي هم كه مركز ايراني فعال در سرن است در نمابري با تصريح اين مطلب كه قرار است روز چهارشنبه خبر كشف علمي مهمي از سوي آزمايشگاه سرن اعلام شود از خبرنگاران علمي دعوت كرده در نشست مطبوعاتي كه ظهر چهارشنبه همزمان با نشست مطبوعاتي مركز تحقيقات هسته يي اروپا(سرن) در محل اين پژوهشگاه برگزار مي شود حضور يابند.انتظار مي‌رود كه دانشمندان برخورددهنده بزرگ هادروني سرن از 99.99 درصد قاطعيت در مورد كشف اين ذره سخن بگويند كه به سطح «چهار سيگما» نيز معروف است.فيزيكدانان ابتدا در 48 سال پيش به پيش‌بيني وجود ذره زيراتمي بوزون هيگز پرداختند.پيتر هيگز از دانشگاه ادينبورگ، استاد بازنشسته فيزيك كه اين ذره به نام وي نام‌گذاري شده است، در ميان استاداني قرار داشته كه براي نشست خبري روز چهارشنبه در سوئيس دعوت شده‌اند.مديريت سرن مي‌خواهد كه دو تيم از دانشمندان با نتايج خود به سطح سيگماي پنج از قاطعيت رسيده و 99.99995 درصد اطمينان از نتايج را به دست بياورند.تام كيبل، ‌استاد بازنشسته 79 ساله فيزيك در امپريال كالج لندن نيز يكي ديگر از دعوت شدگان به بوده كه قادر به شركت اين مراسم نيست.وي در گفت‌وگو با روزنامه ساندي تايمز اظهار كرد: حدس من اين است كه احتمالا نتايج بسيار مثبتي وجود داشته كه از ما براي شركت در اين مراسم دعوت كرده‌اند.ذره بوزون هيگز به عنوان يك كليد در درك جهان محسوب مي‌شود. فيزيكدانان كار آن را اعطاي ذراتي به اتم‌ها براي ساخت جرم آنها خوانده‌اند.بدون اين جرم، اين ذرات ممكن است با سرعت نور از ميان كيهان عبور كرده و قادر به پيوند به يكديگر براي شكل‌دهي به اتمهاي سازنده همه چيز در جهان از سيارات تا انسانها نباشند.برخوردهنده هادروني كه در يك تونل 29 كيلومتري دفن شده در زير زمين در نزديكي مرز سوئيس و فرانسه واقع شده، به برخورد پرتوهاي ذرات زير اتمي پروتون به يكديگر در سرعت نزديك به نور پرداخته و شرايط موجود در كسري از ثانيه پس از انفجار بزرگ را بازسازي مي‌كند.اگر نظريه فيزيكدانان درست باشد، چند ذره بوزون هيگز بايد در ميان هر چند تريليون برخورد پيش از تجزيه سريع آنها، ساخته شوند.اين تجزيه در پشت يك نشانه باقي خواهد ماند كه مانند يك برآمدگي در نمودارهاي دانشمندان نمايش داده خواهد شد.با اين حال باوجود 1600 تريليون برخورد ايجاد شده در اين تونل، كمتر از 300 ذره احتمالي هيگز وجود داشته است.اكنون تصور مي‌شود كه دو تيم مجزاي دانشمندان كه به اجراي آزمايشات مستقل در حالت مخفي از يكديگر پرداخته، هردو به شواهدي از اين ذره دست يافته‌اند.

پتر هيگز

برخورددهنده بزرگ هادروني