حوادث بخش جدایی‌ناپذیر از ورزش هستند و فوتبال نیز از این قائده مستثنی نیست. اگر جام‌جهانی فوتبال ۲۰۱۸ را دنبال کرده باشید، بی‌شک از مصدومیت ادینسون کاوانی، ستاره‌ی تیم ملی اروگوئه باخبر هستید. اهمیت این مصدومیت به حدی بالا بود که حضور نداشتنِ وی در بازی‌های بعدی نتیجه‌‌ای جز حذف برای تیم ملی اروگوئه در بر نداشت.

حال به‌واسطه‌ی همکاری مشترک برخی از دانشگاه‌ها و باشگاه‌های ورزشی نظیر دانشگاه پیزا، CNR، دانشگاه میلان، باشگاه بارسلونا و باشگاه بسکتبال فیلادلفیا، الگوریتمی توسعه یافته که با استفاده از کلان‌داده‌ها، هوش‌مصنوعی را به‌گونه‌ای تربیت می‌کند تا توانایی پیش‌بینی مصدومیت بازیکنان حرفه‌ای را داشته باشد.

برای رسیدن به این مهم، الگوریتم، ترکیبی از پارامترهای فیزیکی را از طریق دستگاه جی‌پی‌اس که به بازیکنان بسته شده، در طی بازی‌ها و تمرینات دریافت می‌کند و پیشنهادات لازم برای جلوگیری از مصدومیت‌های بیشتر را به مربیان و پزشکان ارائه می‌کند.

در آزمایشی که روی یک تیم ورزش در طول یک فصل صورت گرفت، الگوریتم یادشده توانست بیش از ۵۰ درصد از مصدومیت‌های عضلانی را پیش‌بینی کند. این هوش‌مصنوعی از احتمال مصدومیت بازیکنان در صورت دویدن‌های طولانی و پرسرعت خبر می‌دهد؛ همین امر باعث می‌شود تا مربیان فشار کمتری روی بازیکنان آسیب‌دیده بیاورند تا روند بهبود آن‌ تسریع شود.

طبق گفته‌ی پژوهشگرانِ این پروژه، اگر مربیان ورزشی در طول مسابقان قهرمانی به این اطلاعات دسترسی داشته باشند، هزینه‌ی بازیابی بازیکنان به مقدار ۷۰ درصد کاهش پیدا خواهد کرد.

آلسیو روسی، پژوهشگر بیومدیکال که در سال‌های اخیر در زمینه‌ی استفاده از فناوری اطلاعات و هوش‌مصنوعی برای ارزیابی عملکرد ورزشی تخصص کسب کرده، در این باره می‌گوید:

چند سالی می‌شود که تیم‌های حرفه‌ای با علاقه‌ی زیاد دنیای کلان‌داده و پتانسیل موجود در آن را برای نظارت و بهبود عملکرد ورزشکارانشان دنبال می‌کنند. حال این پدیده در فوتبال نیز مانند دیگر ورزش‌ها در حالِ رشد است.

قرار است در ماه‌های آتی، این پژوهشگران از دیگر تیم‌های حرفه‌ای فوتبال برای آزمایش الگوریتم خود استفاده کنند. طبق گفته‌ی آن‌ها، ابزارهای جدید به آن‌ها در تشخیص دقیق‌تر مصدومیت‌های ورزشی کمک بیشتری خواهد کرد.

اقیانوس‌ها مهم‌ترین انبارهای ذخیره‌ی کربن‌دی‌اکسید اتمسفر در مقیاس‌های زمانی دهه تا هزاران سال هستند. اما فرایند به دام انداختن گازهای گلخانه‌ای در اثر فعالیت اقیانوس جنوبگان تضعیف شده‌است. در حقیقت افزایش فعالیت آن، پرده از راز گرم شدن زمین طی ۱۱ هزار سال گذشته بر می‌دارد.

دنیل سیگمن استاد دانشگاه پرینستون می‌گوید:

گرمای آن دوره با افزایش تدریجی در سطوح کربن‌دی اکسید‌ تثبیت شد و درک دلیل آن افزایش، جالب است.

دانشمندان فرضیه‌های مختلفی در مورد آن افزایش در مقادیر کربن‌دی‌اکسید پیشنهاد کرده‌اند؛ اما دلایل نهایی همچنان ناشناخته مانده‌ است. اکنون گروهی بین‌المللی از پژوهشگران تحت هدایت دانشمندانی از دانشگاه پرینستون و موسسه‌ی ماکس پلانک در پژوهش جدید خود به خیزش آب (حرکت آب از عمق به سطح) اقیانوس جنوبگان اشاره کرده‌اند. پژوهش آن‌ها در ژورنال Nature Geoscience منتشر شده‌است.

خیزش آب در مقیاس وسیع در اقیانوس جنوبگان؛ در این جا بادهای قوی رو به مشرق در اطراف جنوبگان می وزند و موجب جریان آب به سمت شمال می‌شوند

سیگمن گفت:

ما فکر می‌کنیم که پاسخ را یافته‌ایم. افزایش جریان آب در اقیانوس جنوبگان موجب نشت کربن‌دی‌اکسید به اتمسفر شده و به گرم شدن زمین کمک کرده‌است.

یافته‌های آن‌ها در مورد تغییرات اقیانوسی می‌تواند برای پیش‌بینی اینکه چگونه گرم شدن کره زمین بر چرخه‌ی اقیانوس‌ها تاثیر خواهد گذاشت و اینکه در اثر استفاده از سوخت‌های فسیلی، کربن‌دی‌اکسید اتمسفر چه میزان افزایش خواهد یافت، استفاده شود.

افزایش چرخه‌ی جریان اقیانوس جنوبگان موجب نشت کربن‌دی‌اکسید به اتمسفر و گرم شدن کره زمین شد

مدت‌هاست پژوهشگران می‌دانند که رشد و فرو رفتن فیتوپلانکتون‌ها در اعماق آب، کربن‌دی‌اکسید را با خود به اعماق اقیانوس می‌برد؛ فرایندی که پمپ بیولوژیکی نامیده می‌شود. سیگمن گفت:

پمپ بیولوژیکی در عرض‌های جغرافیایی پایین‌ فعالیت دارد؛ ولی در نزدیکی‌ قطب‌ها فعالیتش ناتمام باقی می‌ماند. در آن‌جا به‌علت قرار گرفتن سریع آب‌های عمقی در معرض سطح، کربن‌دی‌اکسید دوباره در اتمسفر تخلیه می‌شود. بدترین مجرم هم اقیانوس جنوبگان است! از دیدگاه ما اقیانوس جنوبگان به‌منزله‌ی نشتی در پمپ بیولوژیکی محسوب می‌شود.

سیگمن و همکارانش دریافتند که خیزش آب اقیانوس جنوبگان می‌تواند مسئول تثبیت اقلیم طی دوران هولسنباشد. بیشتر دانشمندان معتقدند که گرمایش دوران هولسن برای توسعه‌ی تمدن بشری حیاتی بوده‌است. هولسن دوره‌ای بین دو دوره‌ی یخبندانی بوده‌است؛ یکی از فواصل کمیاب آب‌و‌هوای گرم که پس از چرخه‌های یخبندان میلیون‌ها سال پیش رخ داد. عقب‌نشینی یخچال‌ها، چشم‌اندازهای وسیع‌تری را رو به انسان‌ها گشود و غلظت‌های بالاتر کربن‌دی‌اکسید اتمسفر، شرایط را برای کشاورزی مهیا کرد و موجب کم شدن فعالیت‌های شکار انسان‌ها و ایجاد سکونتگاه‌های دائمی شد.

پژوهشگران بر این باورند که دوره‌ی هولسن با دیگر دوره‌های بین یخبندانی، تفاوت‌های مهمی داشته‌است. در دوره‌های بین یخبندانی دیگر ،شرایط اقلیمی تثبیت نمی‌شد و شرایط به سمت سرد شدن پیشرونده‌ی آب‌وهوا پیش می‌رفت؛ حالتی که در دوره‌ی هولسن وجود نداشت. همچنین غلظت کربن‌دی‌اکسید موجود در اتمسفر از اول دوره‌ی هولسن تا آخر هولسن به اندازه‌ی ۲۰ پی‌پی‌ام افزایش داشته‌است، در حالیکه غلظت کربن‌دی‌اکسید در دیگر دوره‌های میان یخبندانی تقریبا پایدار بوده یا کاهش می‌یافت. از آغاز دوران صنعتی‌شدن تاکنون نیز، غلظت کربن‌دی‌اکسید اتمسفر در نتیجه‌ی احتراقسوخت‌های فسیلی از ۲۸۰ پی‌پی‌ام به بیش از ۴۰۰ پی‌پی‌ام رسیده است. سیگمن گفت:

شاید افزایش ۲۰ پی‌پی‌ام مشاهده‌شده طی دوره‌ی هولسن کوچک به نظر برسد؛ ولی دانشمندان عقیده دارند که همین مقدار افزایش کم ولی معنی‌دار، نقشی کلیدی در جلوگیری از سرد شدن پیشرونده طی دوره‌ی هولسن داشته‌است و این امر احتمالا به توسعه‌ی تمدن‌های پیچیده‌ی بشری کمک کرده‌است.

پژوهشگران به‌منظور مطالعه‌ی علل بالقوه افزایش کربن‌دی‌اکسید در دوره‌ی هولسن، سه نوع فسیل را از مناطق مختلف اقیانوس جنوبگان مورد بررسی قرار دارند: دیاتوم‌ها و فرامینیفرها که هر دو از میکروارگانیسم‌های دارای پوسته موجود در اقیانوس‌ها بوده‌اند و مرجان‌های دریای عمیق. از نسبت‌های ایزوتوپ‌های نیتروژن مواد آلی محصور شده در دیواره‌های معدنی این فسیل‌ها، دانشمندان تکامل غلظت‌های مواد تغذیه‌ای آب‌های سطحی اقیانوس جنوبگان را طی ده هزار سال گذشته، بازسازی کردند. آنجا استودر نویسنده‌ی نخست مقاله گفت:

روشی که ما برای آنالیز فسیل‌ها، استفاده کردیم منحصر به فرد است و راهی جدید را برای مطالعه‌ی تغییرات گذشته وضعیت اقیانوس‌ها فراهم می‌کند.

پژوهشگران آزمایشگاه سیگمن در دانشگاه پرینستون برای ایجاد مدلی که نشان دهنده‌ی فعالیت اقیانوس جنوبگان طی دوره‌ی هولسن باشد، ایزوتوپ‌های نیتروژن موجود در فسیل‌ها را استخراج کردند. فسیل‌های مورد بررسی عبارت بودند از (از سمت چپ): فرامينيفر پلانکتونيک، دیاتوم شعاعی و دسموفیلوم دیانتوس مرجان دریای عمیق

اندازه‌گیری‌های ایزوتوپ‌های نیتروژن محصور در فسیل‌ها، نشان‌دهنده‌ی افزایش مقادیر آب غنی از مواد مغذی و کربن‌دی‌اکسید بالا آمده از عمق اقیانوس به سطح اقیانوس جنوبگان طی دوره‌ی هولسن است. در حالیکه علت این خیزش آب هنوز مشخص نیست، محتمل‌ترین فرایند، تغییر در بادهای تندی که در نیمکره جنوبی می‌وزند (Roaring 40s)، است. به‌علت افزایش بالا آمدگی آب اقیانوس طی دوره‌ی هولسن، پمپ بیولوژیکی ضعیف شد و اجازه‌ی نشت مقادیر بیشتری از کربن‌دی‌اکسید از اعماق اقیانوس به اتمسفر را داد و این احتمالا، توجیه‌گر افزایش ۲۰ پی‌پی‌امی در کربن‌دی‌اکسید اتمسفر طی آن زمان است. سیگمن گفت:

این فرایند موجب می‌شود که مقداری از کربن‌دی‌اکسیدی که در اعماق ذخیره‌شده به اتمسفر بازگردد. ما اساسا به شکاف‌های موجود در غشای پمپ بیولوژیکی فشار می‌آوریم.

افزایش در سطوح کربن‌دی‌اکسید اتمسفر طی دوره‌ی هولسن در جهت مخالف روند رفتن به سمت دوره‌ی سرما که پس از دوره‌های بین یخبندانی گذشته اتفاق می‌افتاد، عمل کرد. نتایج جدید نشان می‌دهند که اقیانوس ممکن است مسئول ثبات ویژه اقلیمی دوره‌ی هولسن بوده باشد. همین فرایندها امروزه هم دست به کارند: جذب کربن توسط اقیانوس موجب کاهش در کربن‌دی‌اکسید اتمسفری تولید شده در اثر استفاده از سوخت‌های فسیلی می‌شود و بالا آمدن آب اقیانوس نیز اجازه می‌دهد مقداری کربن‌دی‌اکسید به اتمسفر بازگردد. سیگمن گفت:

اگر نتایج دوره‌ی هولسن بتواند برای پیش‌بینی روند تغییر بالا آمدن آب اقیانوس جنوبگان در آینده، استفاده شود، توانایی ما برای پیش‌بینی تغییرات در میزان کربن‌دی‌اکسید اتمسفر و بنابراین اقلیم جهانی بهبود خواهد یافت.

ربکا سلیگمان استاد دانشگاه در زمینه‌ی انسان‌شناسی پزشکی و روانشناسی درباره‌ی رابطه‌ی بین تغذیه و سلامت روان توضیح می‌دهد. بسیاری از ما این سخن را که (این غذا را بخور تا احساس بهتری داشته باشی) شنیده یا حتی خودمان به دیگران گفته‌ایم؛ در واقع اکثر مردم دارای تجاربی در زمینه‌ی غذا و حالت روانی خود هستند.

وقتی پسر من یک کودک بود خلق و خوی او مستقیما با محتویات معده‌اش ارتباط داشت. من و همسرم به سرعت یاد گرفتیم که حالات سازگاری او به میزان زیادی با مصرف گرانولا (نوعی میان‌وعده) وابسته است. ما هیچوقت بدون گرانولا جایی نمی‌رفتیم.

شواهد جدید از رشته‌ی نوپای روانپزشکی تغذیه به ما در درک چنین داستان‌هایی کمک می‌کند. بررسی ارتباط بین تغذیه و جنبه‌های عملکردی مغز از نظر سلامت روان به دهه‌ی ۱۹۷۰ بر می‌گردد و متخصصان تغذیه‌ی شاغل در بخش پزشکی مکمل و جایگزین مدت‌های مدیدی است که از این ارتباط آگاهند. اما این حوزه از پژوهش در روانپزشکی اخیرا حرکت‌های جدیدی داشته است. در پنج سال اخیر، پژوش‌های مشاهده‌ای متعددی اهمیت رژیم غذایی را در افراد ساکن در مناطق مختلف جهان نشان داده‌است. سلیگمان به‌عنوان یک انسان‌شناس پزشکی که اثرات متقابل بین سلامت روانی و جسمی را بررسی می‌کند، مشاهده کرده‌ که مشکلات روانشناختی اغلب دارای ارتباط نزدیکی با شرایط بدنی ما هستند. یافته‌های جدید در زمینه‌ی روانپزشکی تغذیه نشان می‌دهد که حالات احساسی ما ارتباط نزدیکی با نوع غذایی که می خوریم، دارد و تاییدکننده‌ی ارتباط بین جسم و روان است.

در مطالعه‌ی جدیدی که توسط پژوهشگران دانشگاه جان هاپکینز انجام شده‌است، نشان داده شده که مصرف گوشت‌های تیمارشده با نیترات‌ها (مثل هات‌داگ، سوسیس و کالباس) می‌تواند در بروز علایم شیدایی (مانیا) تاثیر‌گذار باشد. اگرچه عوامل دیگر نیز در سطوح بالینی شیدایی نقش دارند، ولی این مطالعه نشان می‌دهد افرادی که مقادیر زیادی از این نوع گوشت‌ها مصرف می‌کنند، ممکن است تاثیرات مهم فیزیولوژیکی و رفتاری را تجربه کنند.

دیگر مطالعات نشان داده‌اند که رژیم‌های غذایی حاوی مقادیر بالای میوه، سبزیجات و چربی‌های خوب می‌تواند به جلوگیری یا حتی درمان افسردگی کمک کنند. برعکس، رژیم‌های حاوی مقادیر بالای چربی‌های اشباع، کربوهیدارت‌های تصفیه‌شده و غذاهای فرآوری‌شده، خطر بالاتر ابتلای به افسردگی را به همراه دارند. همچنین شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد رژیم غذایی روی سلامت ذهنی کودکان از جمله بروز افسردگی و اضطراب و نیز اختلال کم‌توجهی-بیش‌فعالی (ADHD) اثر می‌گذارد.

مطالعات ارتباط بین کیفیت رژیم غذایی و ADHD در کودکان را تایید می‌کنند. شواهدی وجود دارد مبنی بر این که کمبود برخی از مواد مغذی می‌تواند در این اختلال نقش داشته باشد. مقادیر اضافه‌ی از غذاهای فرآوری‌شده و کربوهیدرات‌های تصفیه‌شده (از جمله شکر تصفیه‌شده) ممکن است حقیقتا موجب افزایش خطر بروز علایم ADHD شود. این نتایج در مورد ارتباط بین رژیم غذایی و ADHD می‌تواند به والدین کمک کند که با مداخلات غیر دارویی در درمان اختلالاتی نظیر ADHD و ایجاد احساسات و رفتار بهتر در فرزند خود موثر باشند.

این امر همچنین می‌تواند در ایجاد یک جهت‌گیری جدید در روانپزشکی مفید باشد؛ چیزی که در سال‌های اخیر روند نزولی داشته و علم روانپزشکی عمدتا روی علت‌های عصب‌شناختی و درمان‌های دارویی در درمان اختلالات ذهنی تمرکز داشته‌‌است. به عنوان یک پیامد از این رویکرد، نرخ مصرف داروهای روان‌درمانی در بسیاری از کشورها از جمله بریتانیا زیاد بوده‌است. برای مثال میزان تجویز داروهای محرک روان در درمان شرایطی نظیر ADHD چیزی معمول به شمار رفته و برای ۴/۵ درصد از کودکان در این کشور این داروها تجویز می‌شود.

از آن جایی که غذا ذاتا بخشی از محیط اجتماعی و فرهنگی مردم است، در پژوهش‌های روانپزشکی تغذیه نیز باید فاکتورهای فرهنگی و اجتماعی در نظر گرفته شود تا توصیه‌های درمانی و مداخله مفهوم حقیقی پیدا کنند. اگرچه این حوزه هنوز در حال پیدایش است، پتانسیل آن در توجیه ارتباط قوی بین فقر و مشکلات سلامتی و ذهنی نظیرافسردگی و حتی اسکیزوفرنی هیجان‌انگیز است. تغذیه شاید یکی از مسیرهایی باشد که طی آن فقر و انزوا موجب تضعیف رفاه روانی می‌شود.

البته یک خطر مهم حاصل از نتایج چنین پژوهش‌هایی این است که به جای توانمندسازی والدین در یافتن راه‌حل‌های غیردارویی برای حل مشکلات فرزندشان، این یافته‌ها موجب افزودن بار اضافی روی خانواده‌ها شده و آن‌ها را در معرض سرزنش برای مشکلات عاطفی و رفتاری فرزندشان قرار دهد؛ اما بیشترین این خطر در مورد آسیب‌پذیرترین قشر جامعه، یعنی آن‌هایی که تغذیه خوب انتخاب خودشان نبوده و در آن‌ها عوامل مختلفی روی سلامت ذهنی ضعیفشان اثر می‌گذارد، وجود خواهد داشت.

براساس آخرین گزارش منتشرشده از سوی یکی از تامین‌کنندگان شناخته‌‌شده‌ی سامسونگ، این شرکت قصد دارد سری گوشی‌های هوشمند پرچمدار بعدی خود یعنی گلکسی اس ۱۰ را با طراحی مشابه گلکسی اس ۹ که اوایل سال جاری رونمایی شد، به بازار عرضه کند.

تعداد زیادی از کارمندان و پرسنل سامسونگ از طراحی فعلی گوشی‌های هوشمند این شرکت رضایت دارند و ظاهرا کره‌ای‌ها قصد ندارند تغییرات فاحشی در طراحی ظاهری کلی گوشی‌های پرچمدار خود ایجاد کنند. البته منبعی که این گزارش جدید را منتشر‌ کرده است، پیش از این در گزارش دیگری اعلام کرده بود که سامسونگ هنوز تصمیم قطعی خود را در مورد تغییر یا عدم تغییر طراحی کلی گوشی پرچمدار بعدی خود نگرفته است. خط‌مشی تغییر ندادن طراحی کلی ظاهری در معرفی آخرین پرچمدار سامسونگ، کاملا دیده شد. گوشی گلکسی اس ۹ تغییرات ظاهری چندانی نسبت به گوشی‌های گلکسی اس ۸ و گلکسی اس ۸ پلاس که در سال ۲۰۱۷ معرفی شدند، نداشت.  

Samsung در چند نسل قبلی گوشی‌های پرچمدار خود از نمایشگر سوپر امولد (Super AMOLED) با نسبت تصویر ۱۸.۵:۹ استفاده کرده است که با نام نمایشگر بی‌نهایت (Infinity Display) معروف است. به‌همین دلیل شاید به‌جرات بتوان گفت که بیشترین تلاش تبلیغاتی سامسونگ در گوشی‌های هوشمند جدید در حوزه‌ی طراحی، به کمتر شدن حاشیه‌ی گوشی و نمایشگر متقارن مثلا نمایشگر بدون بریدگی منتهی شده است. با این وجود، به‌نظر می‌رسد سامسونگ کماکان همین خط‌مشی را در گوشی‌های پرچمدار بعدی خود ادامه می‌دهد و با همین نمایشگر محصولات آتی را به بازار عرضه می‌کند و در کوتاه‌مدت شاهد تغییرات فاحشی در طراحی گوشی‌های پرچمدار سامسونگ نخواهیم بود. همان‌طور که می‌دانید گلکسی اس ۹ که شباهت زیادی به گلکسی اس ۸ دارد، نتوانست فروش خوبی را در بازار به‌نام خود رقم بزند. شاید یکی از دلایل این مساله، تغییرات جزئی و کم بودن نوآوری‌های مربوط به این گوشی هوشمند باشد؛ که برخی نسبت به آن انتقاد هم کرده بودند. 

حتی اگر این گزارش صحت داشته باشد و گلکسی اس ۱۰ با طراحی ظاهری مشابه نسل‌هیای قبلی خود رونمایی شود، ولی نباید این نکته را نادیده بگیریم که Galaxy S10 تغییرات چشمگیر دیگری نسبت به نسل‌های قبلی خود خواهد داشت. گلکسی اس ۱۰ از سنسور اثر انگشت اولتراسونیک زیر نمایشگر و دوربین سلفی سه‌بعدی با قابلیت تشخیص عمق پیشرفته‌تر بهره خواهد برد. پیشتر نیز گفته شده بود که گلکسی اس ۱۰ پلاس احتمالا از دوربین سلفی دوگانه بهره می‌گیرد. هم‌چنین در خبر دیگری هم آمده بود که گلکسی اس ۱۰ از تکنولوژی تشخیص چهره پیشرفته تری بهره خواهد برد. براساس گزارش‌های غیررسمی منتشرشده، گلکسی اس ۱۰ تقریبا در پایان فصل اول سال ۲۰۱۹ و احتمالا در کنگره‌ی جهانی موبایل ۲۰۱۹ بارسلونا اسپانیا معرفی خواهد شد.

روز سه‌شنبه، نهم خردادماه، شاهد انتشار خبری مبنی بر سرقت BGP یا پروتکل دروازه‌ای مرزی تلگرام توسط مخابرات بودیم. این خبر با واکنش محمدجواد آذری جهرمی، وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات همراه شد؛ وی تصریح کرد که سازمان تنظیم مقررات مأمور شده تا گزارشی را در این رابطه تهیه کند و شرکت مخابرات نیز بر اساس آن جریمه خواهد شد.

اما برای بسیاری از کاربران سوال این است که پروتکل دروازه‌ای مرزی چیست و سرقت آن چگونه صورت می‌گیرد؟ اگر شما هم کنجکاو هستید تا اطلاعات بیشتری در این زمینه کسب کنید، تا انتها زومیت را همراهی کنید.

پروتکل دروازه‌ای مرزی چیست؟

فرض کنید در شهری بزرگ به دنبال مطب پزشکی موسوم به «دکتر امیر علوی» هستید؛ اما آدرس مطب را در اختیار ندارید. احتمالا برای پیدا کردن آدرس به دفترچه‌ی تلفن یا کتابچه‌های آدرس رجوع می‌کنید تا آدرس مورد نظر را پیدا کنید. اما چالش بعدی برای رسیدن به مطب، پیدا کردن سریع‌ترین مسیر بین خانه‌ی شما تا مطب دکتر است؛ احتمالا برای این کار از یک نقشه کمک می‌گیرید تا سریع‌ترین مسیر را به شما نشان دهد. چنین مسئله‌ای در رابطه با اینترنت نیز صدق می‌کند.

ابزارهای متصل به اینترنت نیز دارای آدرسی اختصاصی موسوم به ip هستند و برای یافتن ip سایت‌ها و سرویس‌های مختلف از سامانه‌ای موسوم به «سامانه‌ی نام دامنه» یا DNS استفاده می‌شود. برای مثال، وقتی آدرس www.zoomit.ir را در مرورگر خود تایپ می‌کنید، سامانه‌ی DNS به شما کمک می‌کند تا ip مربوط به این آدرس را پیدا کنید؛ در چنین حالتی، DNS نقش کتابچه‌ی آدرس در مثال بالا را بازی می‌کند. اما در گستره‌ی شبکه‌ی اینترنت، مسیرهای متعددی برای تبادل اطلاعات میان رایانه‌ی شما و ip-های مختلف وجود دارد. این‌جا است که پای پروتکل BGP به میدان باز می‌شود؛ در حقیقت، BGP وظیفه‌ی همان نقشه‌ای را ایفا می‌کند که به بهترین مسیر از مبدا تا مقصد را به شما نشان می‌دهد. پروتکل دروازه‌ای مرزی یا BGP، پروتکل مسیردهی اینترنت است؛ این پروتکل امکان جابه‌جایی بهینه‌ی ترافیک از یک ip به ip دیگر را فراهم می‌کند.

سرقت پروتکل دروازه‌ای مرزی چیست؟

پیش از این‌که به تشریح سرقت پروتکل دروازه‌ای مرزی یا BGP Hijacking بپردازیم، لازم است تا با مفهوم «سامانه‌ی خودگردان» یا Autonomous System در اینترنت آشنا شویم. یک سامانه‌ی خودگردان شبکه‌ای بزرگ یا مجموعه‌ای از شبکه‌ها است که به یک فراهم‌کننده‌ی خدمات اینترنت (ISP) یا سازمانی بسیار بزرگ تعلق دارد. برای هر سامانه‌ی خودگردان نیز شماره‌ای در نظر گرفته می‌شود که اصطلاحا ASN (Autonomous System Number) نامیده می‌شود. سرقت پروتکل دروازه‌ای مرزی زمانی روی می‌دهد که یکی از این سامانه‌های خودگردان، بر خلاف واقع، ادعا کند مجموعه‌ای از ip-ها به وی تعلق دارند؛ البته باید توجه داشت که چنین رویدادی همواره عمدی نیست و گاهی به دلیل خطاهای پیکربندی اتفاق می‌افتد.

از آن‌جا که پروتکل دروازه‌ای مرزی به گونه‌ای طراحی شده تا بهینه‌ترین مسیر برای تبادل اطلاعات بین دو رایانه برگزیده شود، سرقت پروتکل دروازه‌ای مرزی همواره موفق نیست. برای موفقیت چنین سرقت‌هایی، باید یکی از دو شرط زیر برقرار شوند:

۱. حمله کننده باید مسیری با محدوده‌ی کوچک‌تری از ip-ها را ارائه دهد؛ به گونه‌ای که این محدوده کوچکتر از محدوده‌ی ip-های سامانه‌ی خودگردان اصلی باشد.

۲. مسیر ارائه شده برای برخی از بلوک‌های ip باید کوتاه‌تر از مسیر اصلی باشد.

در صورت موفقیت سرقت پروتکل دروازه‌ای مرزی، جداول مسیردهی در سراسر اینترنت تغییر خواهند کرد و حمله کننده ترافیک مربوط به قربانی را در اختیار خواهد گرفت. چنین حملاتی تا زمان آگاهی از آن‌ها و اصلاح مسیر همچنان ادامه خواهند یافت. مشکل اینجا است که پروتکل دروازه‌ای مرزی در دورانی تدوین شده که امنیت یکی از نگرانی‌های اصلی نبوده است. بر اساس این پروتکل، تمام شبکه‌ها قابل اعتماد هستند و هیچ مکانیزم داخلی برای تعیین صحت مسیرها پیش‌بینی نشده است. حتی اگر به دنبال ایجاد ساز و کاری برای تعیین صحت مسیرها باشیم، این حقیقت که اینترنت شبکه‌ای جهانی و بسیار گسترده است، کار را بسیار سخت می‌کند؛ چرا که در این شبکه‌ی گسترده نمی‌توان منبعی واحد برای کسب اطلاعات معتبر پیدا کرد.

نتایج سرقت پروتکل دروازه‌ای مرزی چیست؟

در نتیجه‌ی چنین حملاتی، ترافیک اینترنت در مسیرهایی اشتباه به حرکت درمی‌آید؛ نظارت بر ترافیک رد و بدل شده یکی از نتایج چنین سرقت‌هایی است. همچنین، سرقت پروتکل دروازه‌ای مرزی  می‌تواند منجر به هدایت ترافیک به سمت «چاله‌های‌سیاه» شود؛ در چنین حالتی، ترافیک ارسالی اصطلاحاً «گُم» شده و به مقصد نمی‌رسد. در برخی موارد نیز حمله کننده نقش یک میانجی ناخواسته را بازی می‌کند؛ این میانجی می‌تواند ترافیک رد و بدل شده را تغییر دهد یا آن را سرقت کند. ارسال‌کنندگان هرزنامه‌ها (Spammer-ها) نیز گاهی از چنین حملاتی استفاده می‌کنند تا ip-های نادرست را جایگزین ip-های معتبر کنند.

یکی از پیامدهای سرقت پروتکل دروازه‌ای مرزی برای کاربران، کاهش سرعت تبادل اطلاعات است؛ چرا که در نتیجه‌ی این حملات، داده‌های ارسالی از بهینه‌ترین مسیر ممکن عبور نمی‌کنند. در بهترین سناریو، چنین حمله‌ای تنها موجب کاهش سرعت ارسال و دریافت اطلاعات می‌شود؛ اما در بدترین حالت ممکن، چنین حملاتی ممکن است به سرقت اطلاعات حیاتی منتهی شوند. به کمک این حملات، مهاجمان می‌توانند کاربران را به سمت وب‌سایت‌هایی راهنمایی کنند که ظاهری شبیه به وب‌سایت‌های معتبر دارند؛ اما در حقیقت نسخه‌هایی تقلبی از این وب‌سایت‌ها هستند.

پیشینه‌ی سرقت پروتکل دروازه‌ای مرزی

یکی از قابل‌توجه‌ترین سرقت‌ها در ماه آوریل سال جاری میلادی رخ داد. در این سرقت، یک ISP از روسیه، به‌طور عمدی مجموعه‌ای از ip-ها را متعلق به خود اعلام کرد؛ این در حالی بود که این آدرس‌ها در حقیقت به یکی از مسیرهای سامانه‌ی DNS آمازون تعلق داشت. در نتیجه‌ی این حمله، کاربرانی که می‌خواستند به یکی از وب‌سایت‌های نقل و انتقال ارز رمزپایه دسترسی پیدا کنند، به سمت نسخه‌ای تقلبی از این وب‌سایت هدایت می‌شدند. در نتیجه‌ی این حمله، هکرها توانسته بودند مبلغی معادل ۱۵۲ هزار دلار را به سرقت ببرند.

اما موارد ناخواسته و اتفاقی سرقت پروتکل دروازه‌ای مرزی هم کاملا رایج هستند. در سال ۲۰۰۸، شرکت مخابرات پاکستان که قصد داشت دسترسی به وب‌سایت یوتیوب را در پاکستان مسدود کند، مسیرهای پروتکل دروازه‌ای مرزی خود را برای وب‌سایت یوتیوب به‌روزرسانی کرد. این تغییرات به شرکت‌های فراهم‌کننده‌ی سرویس اینترنت (ISP-ها) نیز منتقل شده و در نهایت در سراسر اینترنت پخش شد. به ناگاه، تمام تقاضاهای مربوط به وب‌سایت یوتیوب به سمت شرکت مخابرات پاکستان روانه شدند. این مسئله باعث شد تا به مدت چند ساعت، دسترسی به یوتیوب برای اکثر کاربران در جهان غیرممکن شود.

راهکار کشف و مقابله با سرقت پروتکل دروازه‌ای مرزی چیست؟

افزایش وقفه (Latency)، کاهش کارایی شبکه و اشتباه در هدایت ترافیک در اینترنت از جمله نشانه‌های سرقت پروتکل دروازه‌ای مرزی هستند. بسیاری از شبکه‌ها به طور منظم به‌روزرسانی‌های جداول پروتکل دروازه‌ای مرزی را مورد بررسی قرار می‌دهند تا اطمینان حاصل کنند که کاربران‌شان با مشکل افزایش وقفه مواجه نمی‌شوند. برخی از پژوهشگران نیز ترافیک اینترنت را مورد پایش قرار می‌دهند و یافته‌های خود را منتشر می‌کنند.

از آن‌جا که در زمان تدوین پروتکل دروازه‌ای مرزی، ویژگی‌های امنیتی به عنوان یک اولویت در نظر گرفته نشده‌اند؛ به‌کارگیری راهکارهای امن‌تر برای مسیردهی در اینترنت می‌تواند به‌ عنوان یک گزینه‌ی اساسی در نظر گرفته شود. در حال حاضر چنین راهکارهایی در دست توسعه هستند؛ اما فاصله‌ی زیادی تا به‌کارگیری گسترده‌ی آن‌ها وجود دارد. یکی از این راهکارها، افزونه‌ای موسوم به BGPSec برای BGP است که امکان بررسی و تایید رمزنگاری شده‌ی تغییرات در مسیرهای مربوط به سامانه‌های خودگردان را فراهم می‌کند.

نباید فراموش کرد که اینترنت بستری جهانی است و سازمانی واحد نمی‌تواند مسئولیت تامین امنیت آن را بر عهده بگیرد؛ پس تمام شرکت‌های فراهم کننده‌ی ارتباط اینترنت باید تلاش کنند تا امنیت این شبکه‌ی جهانی تضمین شود. یکی از راهکارهای تضمین امنیت شبکه، پیروی از «معیارهای توافق‌شده‌ی دوطرفه برای امنیت مسیردهی» است که به اختصار MANRS (Mutually Agreed Norms for Routing Security) نامیده می‌شود. MANRS اقدامی گروهی از سوی برخی اپراتورها و نقاط تبادل اینترنت(IXP-ها) است که مبنایی را در زمینه‌ی انتظارات امنیتی جهت مسیردهی امن فراهم می‌کند.

 از جمله اقدامات پیش‌بینی شده در چهارچوب MANRS، می‌توان به فیلترینگ اشاره کرد. بر اساس اصل فیلترینگ، اغلب شبکه‌ها تنها باید در صورت نیاز اعلامیه‌های مالکیت ip-ها را مورد پذیرش قرار دهند. همچنین، اعلام تملک بر ip-ها باید محدود به شبکه‌هایی خاص و نه تمامی اینترنت باشد. چنین اقداماتی، خطاهای مربوط به مسیردهی را کاهش می‌دهند و ار پذیرش مسیرهای جعلی نیز جلوگیری می‌کند. بررسی و تایید جهانی مسیرها و ایجاد ابزارهای نظارتی و اشکال‌زدایی نیز از جمله اقداماتی هستند که در قالب MANRS پیش‌بینی شده‌اند؛ اما حقیقت این است که اعمال چنین ضوابطی در عمل آسان نیست.

چینی‌ها نمونه اولیه نسل جدید ابررایانه فرامقیاس "سان‌وی"(Sunway) را راه اندازی کردند.

دانشمندان موفق به رصد یک "سیاره بی‌ستاره"(rogue planet) در خارج از منظومه شمسی شدند.

حتی شرکت های  محبوب‌ مانند جگوار و پورشه (در همکاری با ریمک) اعلام کرده‌اند که قصد پیوستن به‌قطار تولید ابرخودروهای الکتریکی رادارند. خبرهایی از تولید یک ابرخودروی الکترونیکی بسیار سریع وجود داردکه به نام مرکلر (Merkler) میرا GT شناخته می‌شد. البته ما واقعاً تصور نمی‌کردیم که آن‌یک طرح واقعی باشد.

مرکلر خودروی میرا GT خود را در دسته‌بندی ابرخودروها قرار می‌دهد. میزان قدرت خروجی آن ۱۴۰۰ اسب بخار است که توسط چهار موتور الکتریکی تأمین‌شده و می‌تواند آن را در رده ابرخودروها قرار داد.  

خودروی الکتریکی پینین فارینا این توانایی را دارد تا در کمتر از ۲ ثانیه از حالت سکون به‌سرعت ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت دست پیدا کند.که این‌یک رکورد بسیار خوب محسوب می‌شود و انتظار می‌رود خودروی میرا GT نیز شتابی در همین اندازه داشته باشد.

آنچه مارا تحت تأثیر قرار می‌دهد تصاویر گرافیکی منتشرشده از این ابرخودرو است که بسیار به واقعیت نزدیک است و امیدواریم که نسخه نهایی نیز کمترین میزان تغییرات را با این طرح‌ها داشته باشد.

حتی به نظر می‌رسد که برخی از خودروسازان برای برندهایی که ناشناخته هستند خودروهایی را تولید می‌کنند که مارا متعجب می‌کند.

مرکلر در اعلام جزئیات درباره مدل مفهومی میرا GT بسیار سخاوتمندانه عمل کرد. تمام بدنه این خودرو از فیبر کربنساخته‌ خواهد شد که باعث کاهش وزن می‌شود. این خودرو دارای ۴ موتور الکتریکی با قدرت هرکدام، ۳۵۰ اسب بخار است که بروی چرخ‌ها نصب‌ خواهد شد و مجموعاً ۱۴۰۰ اسب بخار نیرو تولیدمی‌کنند.

علاوه بر ظاهر عجیب این خودرو که مانند حشره به نظر می‌رسد؛ سه ورودی هوا در جلوی خودرو دیده می‌شود؛ که مکان قرارگیری توربین‌های بادی هستند. این توربین‌ها از نمونه‌های وجود در هواپیماها الگوبرداری شده است که وظیفه تولید مجدد الکتریسیته را بر عهده‌دارند. در این مدل مفهومی هرچقدر که سرعت بیشتر باشد، ذخیره برق توسط توربین‌ها، افزایش پیدا خواهد کرد.

علاوه بر این دریچه هوای جلوی خودرو نیز جریان هوای موردنیاز برای خنک‌سازی دیگر قسمت‌های خودرو که نیاز به خنک‌سازی دارند مانند موتورهای نصب‌شده روی چرخ‌ها، ترمزها، تهویه هوا و باطری‌ها را تأمین می‌کند.جریان هوای ورودی به سمت عقب خودرو هدایت‌شده و به‌خوبی از آن خارج می‌شود.

اگزوز مثلثی تعبیه‌شده در قسمت عقب خودرو برای تولید گازهای گلخانه‌ای نیست بلکه مکانی برای خروج جریان هوای گرم به بیرون است و باعث کارایی بهتر خودرو می‌شود. یکی دیگر از ابتکارات جالب در خودروی مفهومی میراGT استفاده از دوربین بجای آینه است که بروی میله‌های آنتن مانند موجود در کنار شیشه جلو خودرو در دو طرف نصب‌شده.

گوگل همواره درحال بررسی و تست امکانات جدیدی است؛ هرجند نباید تصور کنیم که تنها گوگل چنین استراتژی را در راستای تحقق اهدافش در پیش گرفته است. اینستاگرام نیز، همواره سعی دارد با تغییراتی هرچند کوچک، در‌جهت بهبود برنامه‌ گام بردارد. گاهی برخی کاربران نسبت به بعضی تغییرات و به‌روزرسانی‌ها روی خوشی نشان نمی‌دهند؛ حال‌ آنکه برخی دیگر از چنین تغییراتی استقبال هم می‌کنند.

سمت چپ: فعلی؛ سمت راست: تست

اینستاگرم قصد دارد موقعیت قرارگیری آیکون‌های پروفایل‌ و پیام خصوصی (Direct Message)‌ را جابه‌جا کرده و امکان دسترسی سریع کاربران به ایموجی‌ را در قسمت نظرات سریع‌تر و آسان‌تر کند. در حال حاضر آیکون پیام خصوصی در سمت راست بالای نمایشگر قرار دارد و آیکون پروفایل در سمت راست پایین نمایشگر قرار دارد. از آنجایی که کاربران از آیکون پیام خصوصی بیشتر از پروفایل استفاده می‌کنند، اینستاگرام در حال تست جابه‌جایی این دو آیکون در برنامه است. البته از آنجایی کاربران به محل قرارگیری این دو آیکون عادت کرده‌اند؛ احتمالا به دفعات، دچار اشتباه شوند. کاربرانی که تنها یک حساب کاربری در اینستاگرام دارند، آیکون پروفایل را مشابه شکل همیشگی‌ آن می‌بینند. کاربرانی که چندین حساب‌کاربری اینستاگرام دارند، حین استفاده از هر حساب‌کاربری، عکس همان پروفایل در قسمت پایین نشان داده نمی‌شود؛ در عوض یک آیکون برای آن‌ها نمایش داده می‌شود که در آن عکس پروفایل‌ها در کنار هم قابل مشاهده است. 

سمت چپ: فعلی؛ سمت راست: تست

اینستاگرام در حال بررسی و تست تغییرات دیگری است. در حال حاضر وقتی کاربران بخواهند عکسی را برای تعدادی از دوستان خود ارسال کنند، باید در قسمت نوار منوی استاندارد علامت «+» را لمس کنند تا بتوانند به دوربین دسترسی داشته باشند، اینستاگرام در حال تست امکان اضافه‌کردن گزینه‌ی دکمه‌ی دوربین در قسمت بالای نوار منو استاندارد است تا کاربران بتوانند از دکمه‌ی دوربین استفاده کنند و آنچه مد نظرشان است سریع‌تر برای دوستان خود ارسال کنند. 

سمت چپ: فعلی؛ سمت راست: تست

در نهایت، Instagram امکان دسترسی سریع به ایموجی در بخش کامنت‌های هر پست را مورد بررسی و تست قرار می‌دهد. این ویژگی برای افرادی کاربرد دارد که با Emoji بیشتر سروکار دارند؛ ولی اگر کاربرانی هستند که در کامنت‌گذاری از ایموجی زیاد استفاده نمی‌کنند، می‌توانند این گزینه را غیرفعال کنند. این گزینه به کاربران علاقه‌مند به ایموجی کمک می‌کند تا دسترسی سریع‌تری به ایموجی‌ها داشته باشند.

آئودی با بهره‌گیری از محصولات و توانایی مهندسان، به دنبال آینده‌ای بهتر برای صنعت حمل‌ونقل است. خودروساز آلمانی در رویداد Formula Student germany در هاکن‌هایم حضوری پرشور خواهد داشت؛ در این رویداد، دانشجویان و دانشمندان جوانی از ۲۳ کشور مختلف در چند زمینه با هم رقابت خواهند کرد. آئودی در این مسابقات با ۳ تیم و تنها در بخش‌های خودروی الکتریکی و خودران (بدون راننده) شرکت می‌کند. طبق گفته برگزارکنندگان، تیم‌های شرکت کننده در این مسابقات به دنبال کسب امتیاز در زمینه هزینه و ساخت، طراحی مهندسی، بهره‌وریانرژی و شتاب‌گیری هستند. 

آنتیه ماس، مدیر بازاریابی بین‌المللی آئودی می‌گوید:

نوآوری‌ها در این‌جا اتفاق می‌افتد. هر کسی که روحیه پیشگامی و تعهد به تیم را در Formula Student از خود نشان دهد، تمام ویژگی‌هایی را که ما در آئودی برای آن ارزش قائل هستیم، دارا خواهد بود. به همین دلیل ما امسال تمرکز خود را بر شرکت در این مسابقات قرار داده‌ایم.

آئودی برنامه‌های بزرگی برای تولید خودروی خودران و مدل‌های برقی دارد. این شرکت امیدوار است تا سال ۲۰۲۵ بیش از ۲۰ مدل خودروی الکتریکی به بازار معرفی کند. این خودروساز همچنین قصد دارد نخستین خودروی خودران را تا سال ۲۰۲۱ تولید کند، که براساس خودروی مفهومی آئودی آیکون (Aicon) طراحی خواهد شد. بخشی از این برنامه شامل استفاده از کارشناسان ۲۵ کشور جهان برای توسعه فناوری خودران در مقر آئودی در مونیخ می‌شود. برنامه رانندگی خودران و هوشمند آئودی در زمینه توسعه از ۶۰۰ کارشناس استفاده می‌کند.

آنتیه ماس اضافه کرد:

ما در حال حاضر تحرک بسیار خوبی در زمینه توسعه این فناوری داریم. بنابراین، جوانان، مهندسان و کارشناسان فناوری اطلاعات بهترین فرصت را دارند تا به آینده فکر کنند و تغییرات را در آئودی نیز شکل دهند.

در حالی که آینده خودروی خودران و فناوری مستقل بسیار درخشان ارزیابی می‌شود، شرکت‌های زیادی در این زمینه وارد شده‌اند. از جمله این شرکت‌ها می‌توان به اپل، گوگل (ویمو)، اوبر، تویوتا، دایملر (مرسدس بنز) و بوش اشاره کرد. اما استفاده از فناوری خودران در خودروی مسابقه‌ای آئودی، به معنی قرار نگرفتن انسان پشت فرمان نیست. تصویری از خودروی مسابقه‌ای آئودی منتشر شده، که دارای کمربند ایمنی و صندلی است؛ اگرچه راننده خودروی خودران آئودی به کار رانندگی نمی‌پردازد، اما در صورت تخطی نرم‌افزار خودران از برنامه می‌تواند تصمیم درست را به صورت لحظه‌ای بگیرد و اجرا کند.