در نامه‌ای که توسط موسسه‌ی Future of Life Institute منتشر شده است، ۲۴۰۰ پژوهشگر و بیش از ۱۰۰ سازمان فناوری از سراسر جهان خواستار ممنوعیت جهانی سلاح‌های خودکار یا خودران (اشاره به تانک‌ها و هواپیماها و سایر تجهیزات بدون سرنشین) مرگبار شده‌اند. آنها متعهد شده‌اند که هیچگاه چنین سلاح‌ها و تجهیزاتی را تولید نکنند. در این نامه می‌خوانیم:

ما، امضاکنندگان این درخواست، از رهبران دولت‌ها و سیاستمداران می‌خواهیم برای ایجاد آینده‌ای با استانداردهای بین‌المللی، مقررات و قوانین روشن علیه سلاح‌های خودکار تلاش کنند. چنین سازوکارهایی در حال حاضر وجود ندارند. ما تصمیم داریم خود را به یک استاندارد جامع برسانیم: ما در تولید، تجارت یا در استفاده از سلاح‌های خودکار مرگبار، نه مشارکت می‌کنیم و نه از روندهای مربوط به آن پشتیبانی خواهیم کرد. ما از شرکت‌ها و سازمان‌های فناوری و همچنین رهبران، سیاستگذاران و دیگر افراد می‌خواهیم که در این تعهد شرکت کنند.

امضا کنندگان نامه‌ی فوق، شامل افرادی همچون ایلان ماسک، سه بنیانگذار دیپ‌مایند به‌نام‌های شین لگ، مصطفی سلیمان و دمیس هسابیس، معاون اسکایپ  جائه تالین و برخی از پژوهشگران پیشرو در عرصه‌ی هوش مصنوعی در جهان مانند استوارت راسل، یوشو بنگیو و یورگن شیمیدوبر هستند. دیپ‌مایند گوگل، بنیاد XPRIZE و Clearpath Robotics نیز برخی از شرکت‌های فناوری بودند که نامشان در لیست امضاکنندگان بیانیه‌ی فوق آمده است.

این وبسایت همچنین اشاره کرده است که که ۲۶ کشور عضو سازمان ملل متحد نیز، ممنوعیت سلاح‌های کشنده خودکار را مورد تایید قرار داده‌اند. این کشورها عبارتند از: الجزایر، آرژانتین، اتریش، بولیوی، برزیل، شیلی، چین، کلمبیا، کاستاریکا، کوبا، جیبوتی، اکوادور، مصر، غنا ، گواتمالا، سریر مقدس، عراق، مکزیک، نیکاراگوئه، پاکستان، پاناما، پرو، فلسطین، اوگاندا، ونزوئلا و زیمبابوه.

 این نامه در کنفرانس مشترک بین‌المللی هوش مصنوعی IJCAI 2018 که توسط مؤسسه‌ی Future of Life برگزار شده بود، منتشر شد. اگر چه این موسسه پیش از این هم به تهیه و امضا شدن نامه‌های اینچنینی کمک کرده است؛ اما این اولین باری است که افراد متعهد در بیانیه، به‌طور جداگانه اعلام کرده‌اند که برای توسعه‌ و ساخت سلاح‌های خودکار مرگبار اقدام نخواهند کرد.

این حرکت در زمانی رخ می‌دهد که شرکت‌های پیشرو در زمینه‌ی فناوری هوش مصنوعی، در معرض یک معضل داخلی پیرامون توسعه‌ی هوش مصنوعی و گسترش آن برای استفاده‌ی نظامی‌ هستند.

در ماه مه سال جاری میلادی، ۱۲ کارمند گوگل، این شرکت را به‌دلیل مشارکت در پروژه‌ی Maven ارتش آمریکا ترک کردند. گفتنی است که پروژه‌ی Maven به برنامه‌ی هواپیماهای مبتنی بر هوش مصنوعی پنتاگون اطلاق می‌شود. تقریبا ۴ هزار کارمند دیگر گوگل نیز در آن مقطع درخواست‌نامه‌ای را امضا کرده‌ و از کمپانی گوگل خواستند که همکاری با این پروژه را متوقف سازد.

نامه‌ی فعلی منتشرشده در استکهلم، اولین نامه‌ای نیست که در زمینه‌ی استفاده‌ی تسلیحاتی از هوش مصنوعی و پیامدهای ناگوار آن منتشر شده باشد. در ماه سپتامبر سال گذشته‌ی میلادی، بیش از ۱۰۰ مدیر عامل شرکت‌های هوش مصنوعی و رباتیک در سراسر جهان، یک نامه‌ی سرگشاده خطاب به سازمان ملل متحد تنظیم کردند. آنها در نامه‌ی خود هشدار داده بودند که از فناوری موجود در زمینه‌ی کاری‌شان، می‌توان برای ساخت ربات‌های قاتل هم استفاده کرد و باید برای این مسئله، چاره‌ای اندیشیده شود.

با وجود هشدارهای فراوان اینچنینی، هنوز روند رو‌به‌رشد عملیات‌های نظامی‌ با استفاده از سلاح‌های خودکار (و خودران) وجود دارد. در ماه ژانویه‌ی سال ۲۰۱۸ میلادی، واشنگتن پست گزارش داد که حدود ۱۳ فروند هواپیماهای بدون سرنشین مسلح از یک مکان ناشناخته به پرواز درآمده و به ستاد عملیات نظامی‌ روسیه در سوریه حمله کردند.

هند همچنین علاقه‌ی خود را به توسعه‌ی یک برنامه‌ی نظامی‌ متمرکز بر هوش مصنوعی در طی DefExpo 2018 در ماه آوریل نشان داد. به‌گزارش نشریه‌ی Times of India، آجی کومار، وزیر تولیدات دفاعی این کشور، اظهار کرده که دولت هندوستان آژانسی برای پیگیری این طرح‌ها تاسیس کرده و نقشه‌ی راهی را برای ساخت سلاح‌های مبتنی بر هوش مصنوعی تدارک دیده‌اند.

حتی اگر برخی شرکت‌ها هم خواستار ممنوعیت استفاده از هوش مصنوعی برای کاربردهای تسلیحاتی باشند، هوش مصنوعی باز هم به پیشرفت‌های خود در همه‌ی ابعاد ادامه می‌دهد. این را هم می‌دانیم که تحت هر شرایطی همیشه چند سیب گندیده می‌تواند در یک جعبه‌ی سیب سالم وجود داشته باشد. با استناد به همین گفته‌ی مشهور، می‌توانیم مطمئن باشیم که افرادی هم وجود خواهند داشت که با استفاده از هوش مصنوعی به گسترش جنگ‌افزارها کمک کنند. این وضعیت تا حدودی با جو موجود پیرامون سلاح‌های شیمیایی متفاوت است.

با در نظر گرفتن همه‌ی مواردی که اشاره کردیم، ممنوعیت ساخت و کاربرد سلاح‌های پیشرفته در مراحل اولیه‌ی توسعه و در زمانی که تنها چند کشور قادر به ساخت آنها هستند، آسان‌تر می‌نماید. امیدواریم که ابتکاراتی مانند نامه‌ی اخیر، به دولت‌ها و سازمان‌های جهانی کمک کند تا به مسائل مربوط به سلاح‌های کشتار جمعی به‌طور جدی‌تر و بهتری بپردازند. زیرا نیاز به نظارت و قانون‌گذاری‌های جدید در سراسر جهان روزبه‌روز بیشتر می‌شود.

صد‌ها سال است که کودکان عامل پیشرفت‌هایی در حوزه‌های علم، تکنولوژی، غذا و سرگرمی بوده اند، حتی پیش از آنکه به سن قانونی برسند و بتوانند یک ماشین را برانند. در ادامه به ۱۴ اختراع مهم و جالبی می‌پردازیم به دست کودکان ساخته شدند.

۱- ترامپولین

جورج نیسن ۱۶ ساله بعد از دیدن صحنه‌ی سقوط هنرمندان بندباز بر روی تور محافظی که در زیر آن‌ها قرار دارد، دست به اختراع ترامپولین زد (میز پارچه‌ای ضخیم و کشسانی که برای پرش در آکروبات یا صرفا تفریح و سرگرمی استفاده می‌شود). جورج با خود فکر کرد اگر این هنرمندان بندباز بعد از افتادن روی آن تور دوباره پرش کنند جالب‌تر خواهد بود. ترامپولین تقریبا ۹۰ سال قدمت دارد و نیسن آن را در سال ۱۹۳۰ اختراع کرد.

۲- ظرف مخصوص بیکن

در یکی از روز‌های سال ۱۹۹۳ خانواده‌ی ابی فلک متوجه شدند در خانه دستمال کاغذی ندارند تا بتوانند روغن اضافه‌ی بیکن‌هایی که می‌خواستند در مایکرویو درست کنند را بگیرند، به همین دلیل ابی ۸ ساله تصمیم گرفت روش بهتری برای پخت بیکن‌ها پیدا کند. بعد از کمی آزمون و خطا، ابی ظرف پایه داری به نام بیکن ساز (Makin Bacon) اختراع کرد که مخصوص استفاده در مایکرویو بود و چربی بیکن‌ها در هنگام پخت به داخل ظرف زیر پایه‌ها می‌ریخت. ایده‌ی درخشان ابی او را به یک نوجوان میلیونر تبدیل کرد.

۳- محافظ گوش

در سال ۱۸۷۷، چستر گرینوود ۱۵ ساله که از یخ زدن گوش هایش در حین اسکیت روی یخ خسته شده بود، قابی از جنس مفتول ساخت و از مادربزرگش خواست چند تکه پوست سگ آبی را به آن بدوزد تا با آن گوش هایش را گرم نگه دارد. اختراع این محافظ‌های گوش با استقبال زیادی رو به رو شد و حتی سربازان جنگ جهانی اول از این وسیله استفاده می‌کردند.

۴- خط بریل

پیش از آنکه لوییس بریل ۱۵ ساله الفبای بریل را در سال ۱۸۲۴ اختراع کند، افراد نابینا با لمس حروف برجسته‌ای قادر به خواندن بودند که شیوه‌ی کند و پر زحمتی بود. لوییس بریل که بینایی‌اش را در سن ۳ سالگی بر اثر آسیب دیدن چشم‌هایش از دست داده بود، نوعی شیوه‌ی مکاتبه که مورد استفاده‌ی ارتش فرانسه بود را تبدیل به الفبایی کرد که استفاده از آن برای افراد نابینا آسان بود.

۵- چراغ‌های درخت کریسمس

در گذشته آتش سوزی درخت‌های کریسمس اتفاق شایعی بود، چون از شمع برای تزئین آن‌ها استفاده می‌شد. اما آلبرت ساداکای ۱۵ ساله در سال ۱۹۱۷ با اختراع رشته چراغ‌های ارزان قیمت تری که دیگر خطر آتش سوزی نداشتند به این مشکل پایان داد.

۶- کامیون‌های اسباب بازی

رابرت پچ یکی از جوان‌ترین مخترعان تاریخ است، به گونه‌ای که در سن ۶ سالگی دست به اختراع کامیون‌های اسباب بازی زد. در سال ۱۹۶۳ رابرت نمونه‌ی اولیه‌ی اختراعش را با در بطری و مقوا درست کرد و این اختراع بعد‌ها به اشکال مختلفی از کامیون‌های اسباب بازی تولید شد.

۷- سوپرمن

شخصیت مرد پولادین یا همان سوپرمن اولین بار در سال ۱۹۳۳ در ذهن دو نوجوان ۱۷ ساله به نام جری سیگل و جو شاستر شکل گرفت و در سال ۱۹۳۸ در داستان‌های کمیک به تصویر درآمد. برخی از تاریخ نگاران کتاب‌های کمیک معتقدند که ایده اصلی این شخصیت مربوط به ماجرای مرگ پدر سیگل در جریان یک سرقت مسلحانه در فروشگاهش است.

۸- بستنی یخی

اختراع بستنی یخی هم مانند بسیاری از اختراعات دیگر حاصل تصادف بود. فرانک اپرسون ۱۱ ساله در یکی از روز‌های سال ۱۹۰۵، بر حسب اتفاق یک کاسه جوش شیرین و آب که داخل آن تکه چوبی برای هم زدن بود را در طول شب روی ایوان خانه رها کرد و محتویات ظرف منجمد شد. حدود ۲۰ سال بعد از این کشف اتفاقی، فرانک کار فروش این بستنی‌های خوشمزه را شروع کرد.

۹- بالشتک هشدار دهنده

آلیسا چاوز همیشه از شنیدن خبر مرگ کودکانی که تصادفا در ماشین‌های گرم جا مانده بودند ناراحت بود و می‌خواست کاری کند که از این اتفاق تلخ جلوگیری کند. در سال ۲۰۱۴ آلیسای ۱۴ ساله به ایده‌ی بالشتک هشدار دهنده یا صندلی داغ (Hot Seat) رسید. این بالشتک مجهز به سنسور، درون صندلی ماشین کودک قرار می‌گیرد و به گوشی هوشمند والدین متصل می‌شود. اگر سنسور‌های بالشتک متوجه شوند که گوشی هوشمند بیشتر از ۶ متر از ماشین فاصله گرفته و کودک هنوز درون صندلی است، قابلیت هشدار آن فعال می‌شود.

۱۰- تلویزیون‌های اولیه

اختراع تلویزیون تحول بزرگی در زندگی انسان ایجاد کرد و یکی از افراد پیشگامی که به ساخت این تکنولوژی مهم کمک کرد نوجوان ۱۵ ساله‌ای که بود که اولین بار ایده‌ی این وسیله در خواب به سراغ او آمد. فیلو تی. فارنزورث در سال ۱۹۲۱ طرح‌هایی برای سیستم یک تلویزیون برقی ترسیم کرد که ۶ سال بعد تبدیل به شکل اولیه‌ی تلویزیون شد.

۱۱- تخته‌ی اسکی روی آب

رالف ساموئلسون ۱۸ ساله تصمیم گرفت علاقه اش به ورزش اسکی را با اشتیاقی که نسبت به آب و اسکی روی آن داشت ترکیب کند. در سال ۱۹۲۲، رالف اولین تخته‌ی اسکی روی آب خود را با باریکه‌هایی از جنس چوب و به روش خم کردن انتهای آن‌ها به سمت بالا ساخت.

۱۲- کمد‌های قفل آهنربایی

سارا باکل ۱۴ ساله که از درگیری همیشگی خود با در کمد فلزی اش در مدرسه خسته شده بود، در سال ۲۰۰۶ به ایده‌ی کمد‌های قفل آهنربایی رسید. پدر سارا مدیر عامل یک شرکت تولید کننده‌ی آهنربا بود.

۱۳- اسنوموبیل

در سال ۱۹۲۲ جوزف آرمند بامبردیر ۱۵ ساله، ۴ چوب اسکی و یک پروانه را با تسمه به یک موتور ماشین متصل کرد و اولین نمونه‌ی اسنوموبیلرا ساخت. او سال‌ها روی اختراع خود کار کرد تا آنکه مدل پرطرفدار اسنوموبیل به نام اسکی دو (Ski-Doo) را تولید کرد.

۱۴- باله‌های شنا

بنجامین فرانکلین، مخترع مشهور و یکی از بنیانگذاران کشور امریکا، در سال ۱۷۱۷ تنها ۱۱ سال داشت که برای ساده‌تر کردن شنا، باله‌های شنا را اختراع کرد. با این حال، برخلاف باله‌های لاستیکی امروزی، اختراع فرانکلین باله‌های قطوری بود که به دست‌ها متصل می‌شد.

اختراعات محققان در سراسر جهان است که رشد و پیشرفت جوامع را به دنبال دارد که در این بسته خبری بنا داریم به معرفی برخی از اختراعات در سراسر جهان بپردازیم.

کمربندی که تلفن همراه شما را شارژ می‌کند

به تازگی محققان موفق به طراحی و ساخت کمربندی شده‌اند که می‌تواند 3 هزار میلی آمپر باتری را در خود نگهداری کند تا بوسیله آن تلفن همراه خود را شارژ کنید، این کمربند به یک چراغ ال ای دی مجهز است و میزان باتری باقیمانده را به شما نشان می‌دهد؛ همچنین بر روی این کمربند درگاه شارژی قرار گرفته است و از طریق آن هر نوع دستگاه هوشمندی را می‌توانید شارژ کنید.

امنیت دوچرخه خود را با قفل‌های هوشمند تضمین کنید

همه ما برای محافظت از دوچرخه‌های خود از قفل استفاده می‌کنیم اما این قفل‌ها همگی جزو نمونه‌های قدیمی هستند و اگر زمانی کلید آنها گم شود نمی‌توانیم قفل دوچرخه را باز کنیم به تازگی قفلی طراحی شده است که شما با خیال راحت می‌توانید آن را هر کجا که می‌خواهید ببرید.

این قفل به تلفن همراه شما متصل می‌شود و تنها با فشردن یک دکمه بر روی تلفن همراه می‌توانید دوچرخه خود را قفل کنید، روی این قفلپنل‌های خورشیدی قرار گرفته‌اند که این قفل را شارژ می‌کند.

اگر شما دوچرخه‌تان را در جایی رها کرده باشید و این قفل بر روی دوچرخه‌تان قرار داشته باشد می‌توانید با فشردن یک دکمه سریعا دوچرخه را قفل کرده و امنیت آن را بالا ببرید.

باتری که در سی ثانیه تلفن شما را شارژ می‌کند

به تازگی باتری برای تلفن‌های همراه هوشمند به بازار آمده است که در کمتر از 30 ثانیه تلفن همراه شما را شارژ می‌کند این باتری به فناوری نانو مجهز است و به همین دلیل تلفن همراه شما را در زمانی بسیار کم شارژ می‌کند.

بر اساس خبرها و گزارش‌هایی که تاکنون منتشر شده، ظاهرا سامسونگ در تلاش است هر چه زودتر گوشی هوشمند انعطاف‌پذیری، به بازار معرفی کند و به همین منظور، ده‌ها ثبت اختراع مختلف درباره‌ی محصول جدید خود به ثبت رسانده است.

چند ماه قبل معلوم شد که شماره مدل SM-G888N0 مربوط به گوشی هوشمند انعطاف پذیر سامسونگ با نام تجاریگلکسی ایکس است و نام گلکسی ایکس با نمایشگر تاشو در بخش پشتیبانی سایت سامسونگ فاش شد. اسفندماه ۱۳۹۶، با ثبت نشان تجاری گلکسی ایکس، احتمال ساخت گوشی منعطف بیشتر شد و همان زمان ویدیوهای مفهومی Galaxy X منتشر شد. بر اساس آخرین گزارش وال استریت ژورنال، گلکس ایکس اوایل سال آینده‌ی میلادی رونمایی خواهد شد. در خبر دیگری که هفته‌ی قبل منتشر شد، اعلام شده بود که گوشی انعطاف پذیر سامسونگ احتمالا در نمایشگاه CES 2019 رونمایی می‌شود.

گلکسی ایکس Samsung دارای نمایشگر ۷ اینچی است که در وسط، کاملا شبیه به کیف پول تا می‌شود. البته زمانی که گوشی به صورت تا شده قرار داشته باشد، از نمایشگر دیگری در قسمت بیرونی دستگاه بهره می‌برد. نمایشگر ثانویه، به کاربران کمک می‌کند تا برای مشاهده ساعت، بررسی تماس‌های دریافتی یا اعلان‌ها مجبور نباشند گوشی را باز کنند و به‌راحتی می‌توانند چنین اطلاعاتی را از روی نمایشگر ثانویه مشاهده کنند. از آنجایی که گلکسی ایکس مجهز به دو نمایشگر مجزا است، انتظار می‌رود به باتری با ظرفیت بالاتری هم نیاز داشته باشد؛ هرچند هنوز اطلاعاتی در مورد باتری گوشی انعطاف پذیر سامسونگ منتشر نشده است. بر اساس گزارش وال استریت ژورنال، احتمالا قیمت گلکسی ایکس سامسونگ ۱۵۰۰ دلار خواهد بود. 

با توجه به قیمت احتمالی گلکسی ایکس، انتظار نمی‌رود بعد از رونمایی، شاهد فروش آن در پشت ویترین مغازه‌ها باشیم. قطعا خرید چنین گوشی گران‌قیمتی برای همه‌ی کاربران مقدور نخواهد بود. صرف نظر از کارایی چنین گوشی هوشمندی، همه‌‌ی کاربران نمی‌توانند برای خرید یک گوشی هوشمند چنین رقمی بپردازند. لذا انتظار می‌رود گلکسی ایکس در ابتدا توسط طرافداران جدی گوشی های خاص و متفاوت خریداری شود.

گلکسی ایکس سامسونگ با کد نام Winner اوایل سال آینده‌ی میلادی معرفی می‌شود. البته تا این لحظه هنوز به صورت رسمی مشخص نشده است که گوشی انعطاف پذیر سامسونگ قرار است چه زمانی و در کدام بازار عرضه شود. باید منتظر بمانیم تا در خبرهای بعدی اطلاعات بیشتری در مورد گلکسی ایکس منتشر شود. 

اپل در رونمایی از آیفون ۱۰ از قابلیتی تحت عنوان فیس‌آی‌دی رونمایی کرد. این قابلیت به اپل اجازه داد تا با حذف حس‌گر اثرانگشت، راهکار تازه‌ای برای امنیت دستگاه ایجاد کند. پس از اپل شرکت‌های دیگری چون اوپو، شیائومی و ویوو به سراغ این فناوری رفته و توانستند با اندک اختلاف‌هایی، فناوری شناسایی سه بعدی چهره را اضافه کنند. در سال ۲۰۱۸ پیش‌بینی می‌شود تعداد دستگاه‌هایی که به‌صورت جهانی با این قابلیت عرضه می‌شود، به بیش از ۱۰۰ میلیون دستگاه برسد.

تا چند ماه دیگر، نسل بعدی آیفون معرفی می‌شود و استفاده گسترده‌تر از این قابلیت، دیگر شرکت‌های فناوری را هم به استفاده از آن مجاب می‌کند. تفاوتی که هنوز وجود دارد، عدم اتکا به این فناوری به‌صورت تنها است. به زبان دیگر شرکت‌هایی همچون شیائومی در گوشی می 8 اکسپلورر شیائومی از شناسایی سه بعدی صورت در کنار حسگر اثرانگشت استفاده کرده‌اند. اوپو با معرفی گوشی فایند ایکس روشی نوین را در محل استفاده از سنسورهای جلوی دستگاه در پیش گرفت.

در ارتباط با شرکت ویوو، انتظار داریم در نیمه دوم سال ۲۰۱۸ از فناوری به نام شناسایی سه بعدی TOF رونمایی کند. این فناوری ممکن است چند پله از فناوری کنونی حرفه‌ای‌تر باشد و بتواند در دنیای اندروید، عملکردی بی‌نظیر را از خود به‌جای بگذارد. گفته می‌شود، هدف‌گذاری این شرکت چینی برای تولید ۱۲ میلیون دستگاه با این فناوری است.

به نظر شما تا چه میزان شناسایی سه بعدی چهره به‌عنوان یک قابلیت کامل شناخته می‌شود؟

در حالی که در بیشتر کشورها کم و بیش مجازات‌هایی مشخص برای مقابله با نقض قانون کپی‌رایت وجود دارد؛ اما در ایران این قانون چندان رعایت نمی‌شود و تاکنون مشاهده نشده است که مجازاتی برای کاربران متخلف در نظر گرفته شود. بر این اساس همیشه شاهد تضییع حقوق ناشران، هنرمندان و مؤلفان هستیم.

با این حال در قوانین مربوط به حق مالکیت مفادی وجود دارد که براساس آن چنانچه فردی، قسمتی یا تمام اثر متعلق به دیگری را به نام خود یا به نام خود پدیدآورنده بدون اجازه‌ی او یا به نام شخص دیگری غیر از پدیدآورنده‌، نشر، پخش یا عرضه کند به حبس تأدیبی از ۶ ماه تا ۳ سال محکوم خواهد شد. ماده‌ی ۲۴ در خصوص ترجمه بیان می‌کند که هرکس بدون اجازه، ترجمه‌ی دیگری را به نام خود یا دیگری چاپ، پخش و نشر کند به حبس تأدیبی از سه ماه تا یک سال محکوم می‌شود.

به‌نظر می‌رسد که این قانون در حال به‌رسمیت شناخته شدن در کشورمان است؛ سایت آی‌تی‌ایران خبری منتشر کرده مبنی بر اینکه حکم زندان متهم به نقض کپی‌رایت تایید شد.

یک برنامه نویس اندروید که توانسته این حکم را علیه فردی که اپلیکیشن‌اش را به صورت رایگان در کانال تلگرامی عرضه می‌کرد بگیرد، گفت:

اخيرا در تلگرام شاهد کانال‌هايی هستيم که مديرانشان اقدام به انتشار نرم افزارهای گوشی‌های هوشمند می‌کنند. روند کار اين کانال‌ها بدين شکل است که نرم افزارهای محبوب که از مارکت‌های معروف ايرانی در حال انتشار هستند را دانلود کرده و فايل apk (فايل نصبی سيستم عامل اندرويد) آن را استخراج کرده و در کانال خودشان جهت تبليغات و جذب اعضا برای کانال و گاها برای فروش منتشر می‌کنند.

به گفته‌ی وی، بر خلاف تصور، اين عمل در کشور ايران جرم بوده و برای مجرم، قانونگذار بطور شفاف تعيين مجازات کرده است که ماده ۱ و ۱۳ از قانون حمايت از حقوق پديدآورندگان نرم افزارهای رايانه‌ای مصوب دی ۱۳۷۹ مجلس شورای اسلامی به آن پرداخته است.

وی همچنین اعلام کرد:

در روند پيگيری پرونده قضائی فوق، متاسفانه شاهد عدم اطلاع مجريان قانون از وجود قانون فوق بوديم که باعث کاهش سرعت روند رسيدگی به پرونده می‌شد که خوشبختانه نهايتا منجر به صدور حکم قطعی محکوميت شد. بر این اساس، حکم بدوی دادگاه کیفری ۹۱ روز حبس تعزیری و ۵۰ میلیون ریال جریمه و پرداخت خسارت شاکی بود که در دادگاه تجدیدنظر تایید شد. میزان خسارت عنوان شده ۶۰ میلیون تومان است که البته برای مطالبه آن باید دادخواست حقوقی جداگانه‌ای تقدیم دادگاه حقوقی شود.

در همین راستا، مدیر کافه‌بازار، حسام آرمندهی نیز به این موضوع واکنش نشان داد. او در صفحه‌ی شخصی توییتر خود نوشته است:

پیگیری این فرد جای تحسین دارد و رویه‌های قضایی را شکل می‌دهد. همانقدر که توانایی فنی در کسب و کارهای مبتنی بر اینترنت مهم است، ظرفیت حقوقی و مالی هم مهمند.

وی همچنین اعلام کرده است:

کافه بازار ۲ سال پیش در پرونده‌ای با موضوع Fraud توانست ۸۵۰ میلیون تومان حقوق ضایع شده‌ی توسعه دهندگانش را به ایشان بازگرداند.

من به پزشکم گفتم که پایم را در دو جا شکسته‌‌ام؛ او به گفت دیگر به آن جاها نرو.

در این مطالعه سه هزار آمریکایی مورد بررسی قرار گرفتند. بررسی‌هایی در زمینه‌ی تجربیات آن‌ها با پزشکان مراقبت‌های اولیه صورت گرفت و معلوم شد در این زمینه روندهای هشدار دهنده‌ای وجود دارد:

از هر ۱۰ پزشک، ۹ نفرشان اصلا در مورد پیشینه‌ی مصرف مواد مخدر پرس و جو نمی‌کنند.

کمتر از ۲۰ درصد پزشکان به اندازه‌ی کافی در مورد سلامت روانی بیمار خود پرسش می‌کنند.

کمتر از ۱۰ درصد پزشکان در مورد اقدامات پیشگیرانه سلامتی در ارتباط با رانندگی تذکر می‌دهند.

دکتر الکس لیکرمان بنیانگذار و مدیر شرکت آمریکایی ImagineMD، گفت:

به سختی می‌توان باور کرد که اکثر پزشکان مراقبت‌های اولیه در آمریکا، صحبت در مورد مهم‌ترین موضوعاتی را که ممکن است باعث مرگ بیمار شوند، مانند مصرف بیش از اندازه دارو و مواد، خودکشی و تصادفات رانندگی نادیده می‌گیرند. در حالی که آن‌ها به عنوان متخصصین اصلی در زمینه‌ی سلامت ما عمل می‌کنند، ولی طی سال فقط چند دقیقه را با ما سپری می‌کنند. در این ملاقات مختصر، چه موضوعاتی باید با دقت مطرح شود؟ با در نظر گرفتن موضوعات مهم زیادی که در ارتباط با سلامت و بهداشت فرد وجود دارد و سوالات اجتناب‌ناپذیری مانند جوش‌های دائمی و یا درد شانه‌ها....، چقدر ناگفته باقی خواهد ماند؟

در نظرسنجی این مطالعه به این سوال پرداخته شده بود: آیا در آمریکا پزشکان به اندازه کافی در مورد علت مرگ با بیماران خود صحبت می‌کنند؟

تحلیلگران در تجزیه‌و‌تحلیل خود دو گروه پاسخ‌دهندگان بین ۴۴-۱۵ سال و پاسخ‌دهندگان بین ۶۴-۴۵ سال را در نظر گرفتند و روی قابل پیشگیری‌ترین علت‌های مرگ تمرکز کردند. آن‌ها از بیماران خواستند که با دقت بگویند پزشک آن‌ها در مورد چه موضوعاتی و تا چه حدی با آن‌ها صحبت کرده‌است.

لیکرمان گفت:

حتی با وجود اینکه بحران مصرف مواد مخدر چندین سال است که همه‌گیر شده است، هنوز کمتر از یک دهم آمریکایی‌ها گزارش دادند که پزشک آن‌ها در مورد این موضوع، صحبت کرده‌است. این نشان دهنده‌ی شکست معنی‌دار سیستم مراقبت بهداشتی برای رسیدگی به این موضوع است.

در گروه افراد ۶۴-۴۵ سال، چیزی که ایکرمان به آن مدرک نادیده گرفتن اصول می‌گفت، آشکار بود؛ در گروهی که بیماری کرونری قلب در آن شایع‌ترین علت مرگ بوده و مردم اغلب دچار بحران میانسالی می‌شوند و نیاز شدید به شغل و خانواده دارند، در کمتر از نیمی از روابط پزشک-بیمار، موضوع استرس مطرح می‌شود. طبق گفته‌ی لیکرمان پزشکان آمریکایی در زمینه صحبت در مورد مباحثی که بیشترین تاثیر را روی سلامت بیمارشان دارد، مشارکتی ندارند.

چرا پزشکان مراقبت‌های اولیه در مورد عوامل خطر ناشی از معمول‌ترین دلایل مرگ با بیمارانشان صحبتی نمی‌کنند؟ علت آن نیست که آن‌ها نمی‌خواهند بلکه به خاطر آن است که زمان کافی ندارند. چیزهایی که بیش از همه موجب مرگ انسان‌ها می‌شود، اغلب قابل پیش‌گیری هستند، اما سیستم پزشکی مانع پرسش پزشکان در مورد این موضوعات و نیز پرداختن به رفتارهایی که لازم است به منظور کاهش خطر مرگ، در بیمار تغییر کند، می‌شود.

ظاهرا در این موضوع زمان نیز تغییر معنی‌داری نداشته است. یک دهه پیش، مطالعه‌ای توسط دکتر مینگ تايي-سیل انجام شد که نشان می‌داد در این ملاقات‌ها زمان بسیار محدودی به موضوعات خاص اختصاص داده می‌شد. زمان متوسط ملاقات ۱۵/۷  دقیقه بود که شش موضوع را پوشش می‌داد. حدود ۵ دقیقه به طولانی‌ترین مباحث اختصاص داده می‌شد در حالیکه بقیه موضوعات هر کدام ۱/۱ دقیقه زمان می‌برد. نویسندگان این مقاله از مجموعه داده منحصر به فردی که متشکل از ملاقات‌های ضبط شده‌ی بیماران سالخورده با پزشک مراقبت‌های اولیه خود در سطوح سازمانی مختلف بود، استفاده کردند.

نتایج نشان می‌داد با اینکه موضوعات مختلفی در ملاقات‌ها مطرح می‌شد، اما زمان کلی صرف شده برای بیماران مختلف چندان متفاوت نبود؛ بنابراین برای بهبود کیفیت مراقبت‌های سلامتی، باید فشار زمانی که هم روی بیمار و هم روی پزشک وجود دارد و نیز تاثیر انگیزه‌های مالی و هزینه‌های زمانی بهبود تعامل بیمار-پزشک، در نظر گرفته شود.

تا زمانی که چنین شرایطی وجود دارد که پزشکان بیش از حد و تمام وقت مشغول به کارند، به نظر نمی‌رسد که حداقل به این زودی، امیدی برای تغییر این مشکل وجود داشته باشد. بهترین کار در حال حاضر این است که بیمار خودش اقدام کند و سعی کند از زمانش به بهترین نحو استفاده کند.

موسسه ملی پیری (NIA) در آمریکا برای حداکثر استفاده از زمان، نکات مفید را برای ملاقات با دکتر مشخص کرده‌است. این توصیه‌ها عبارتند از:

صادق باشید. این وسوسه‌انگیز است که بگویید سیگار کمی می‌کشید یا خوب غذا می‌خورید ولی این لزوما به نفع شما نیست. اگر به پزشک خود حقیقت را نگویید او نمی‌تواند به شما کمکی کند.

قبل از اینکه پیش پزشک بروید، مهم‌ترین سوالات خود را مشخص کنید. سوالات یا نگرانی‌هایی که باید با پزشک در مورد آن‌ها صحبت کنید، را انتخاب کنید. آن‌ها را از پیش مشخص کنید و سپس به نوبت در مورد هر کدام صحبت کنید.

به مساله اصلی بپردازید. برای استفاده بهینه از زمان، از موضوع اصلی دور نشوید. برای مثال مختصری از علایم یا نگرانی‌های خود را با پزشک در میان بگذارید و هنگام صحبت در مورد آن‌ها تکرار و نیز بدتر یا بهتر شدن آن‌ها را عنوان کنید.

دیدگاه خود در مورد ملاقات را بیان کنید. اگر شما دچار عجله، نگرانی یا ناراحتی هستید، بگویید. اگر لازم باشد، ملاقات دومی تعیین کنید یا از پزشک زمان بیشتری طلب کنید.

به خاطر داشته باشید که پزشک ممکن است قادر به پاسخگویی به تمامی سوالات شما نباشد. حتی بهترین پزشکان نیز ممکن است نتوانند به برخی سوالات جواب دهند. یک پزشک خوب در چنین موقعیتی به شما می‌گوید که پاسخی ندارد و به شما در یافتن پاسخ کمک می‌کند یا متخصصی را به شما معرفی می کند. مشکلات مرتبط با حافظه، افسردگی وعملکرد جنسی، لزوما بخش‌های طبیعی از فرایند پیر شدن نیستند و اگر یک پزشک با عجله نشانه‌ها و پرسش‌های شما را به پیری نسبت دارد، در مورد یافتن پزشک دیگری فکر کنید.

اینکه شما و پزشکتان به چه خوبی با هم صحبت می‌کنید یکی از مهم‌ترین بخش‌های دریافت مراقبت‌های سلامتی مناسب است. این موضوع در هر سنی مصداق دارد اما از آن‌جایی که سالمندان اغلب نگرانی‌های متعددی دارند، این بویژه مهم است که آن‌ها بتوانند به راحتی و بیشتر با پزشک خود صحبت کنند.

یادگیری این کار نیاز به زمان و کوشش دارد. اگر توضیحات یا دستورالعمل‌های پزشک واضح نیستند، باید سوال کنید. حتی وقتی پزشک سوالی نپرسیده‌است، مشکلات را بیان کنید و اگر شما نگرانی‌های در مورد یک درمان خاص یا تغییری در ارتباط با زندگی روزمره خود دارید، با پزشک مطرح کنید. همچنین هرچند شاید به نظر خجالت‌آور و خیلی خصوصی بیاید، اما صحبت کردن در مورد مسائل زیر هم توصیه می‌شود:

الکل، سقوط و ترس از افتادن، احساس ناراحتی با خود پزشک، غم و اندوه و افسردگی، ایدز، مشکلات حافظه، مشکلات خانوادگی و مشکلات جنسی.

در حالی‌که بسیاری از کشورهای دنیا با تکیه بر قطعه‌سازی و تولید خودرو تحت برندهای خارجی، سهم تجاری بالایی از صنعت و اقتصاد جهانی دارند، ماجرای محصول ساخت ایران با طراحی و تجهیزات داخلی، از اهمیت‌ ویژه‌ای برای مردم و صنعت‌گران کشور، برخوردار است. پروژه‌ی خودروی ملی، از ۲ دهه پیش در برنامه‌های  ایران خودرو و سایپا مطرح بود. سابقه‌ی بالای صنعت خودرو در ایران، یکی از دلایلی است که مردم را، چشم‌انتظار تولید خودروی ملی نگه‌داشته و البته، هنوز به واقعیت تبدیل نشده است. هرچند که محصولاتی نظیر، سمند، دنا، رانا، تیبا، ساینا و کوئیک، ادعاهای بزرگی در زمینه‌ی مهندسی بومی و طراحی داخلی دارند، همچنان با تکیه بر قطعات و دانش خارجی، تولید می‌شوند. 

جدیدترین دست‌پخت خودروسازی ایران برای صنعت و مردم کشور، یک سدان کامپکت با نام رهام است که توسط سایپا و براساس پلتفرم بومی، تولید خواهد شد. هرچند که جزئیات زیادی از شرایط فنی رهام در دسترس نیست، اما می‌توان از ظاهر و طراحی بدنه‌ی آن، رضایت داشت. همان‌طور که پیش‌تر در زومیت اشاره کرده بودیم، زمان و هزینه‌ی قابل توجهی توسط مهندسان سایپا، صرف پیش‌تولید رهام و پلتفرم SP100 شده است تا از نظر بدنه و شاسی، شاهد تولید خودرویی کاملا ایرانی باشیم. البته، بسیاری از برندهای مطرح دنیا و خصوصا خودروسازان مشهور چینی، از پلتفرم‌های مشارکتی یا غیر بومی برای محصولات خود استفاده می‌کنند؛ اما به نظر می‌رسد با عرضه‌ی SP100، گام مهمی در جهت ساخت یک خودروی تمام ایرانی، برداشته شده است.

مهندسان سایپا ادعا می‌کنند، علاوه بر استحکام و زیبایی، ایمنی بالا نیز در طراحی رهام مدنظر قرار گرفته است تا خودرویی در سطح استانداردهای جهانی و قابل آزمایش توسط بنیادهای مشهور تست تصادف (مثل  Euro NCAPE) در ایران تولید شود. از سویی دیگر، می‌توان امتیاز خوبی به طراحی ظاهری رهام داد، چراکه فراتر از تیبا و ساینا، تحسین بازدیدکنندگان درنمایشگاه خودروی شیراز را در پی داشت و هماهنگ با خودروهای روز دنیا در کلاس خود، جلوه کرد.

رهام، فعلا با پیشرانه‌ی ۱.۶ لیتری یا به طور دقیق‌تر، ۱۶۵۰ سی‌سی عرضه می‌شود که قدرت ۱۱۳ اسب بخار و گشتاور ۱۵۴ نیوتن‌متر تولید می‌کند. این موتور ۴ سیلندر ۱۶ سوپاپ، مشابهت زیادی با قوای محرک جدید، روی برلیانس H330 دارد و احتمالا، تحت لیسانس برلیانس چین در ایران تولید خواهد شد. رهام، با جعبه‌دنده دستی ۵ سرعته یا گیربکس اتوماتیک ۶ سرعته عرضه خواهد شد و بین ۱۲۶۰ تا ۱۳۳۰ کیلوگرم، وزن خواهد داشت. با این اوصاف، می‌توان پیش‌بینی کرد که خودروی ملی سایپا، در زمانی حدود ۱۱ تا ۱۲ ثانیه به سرعت ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت برسد و مشابه برلیانس H330؛ نهایت سرعت ۱۸۰ کیلومتر بر ساعت داشته باشد.

امکانات ایمنی و رفاهی رهام، نسبتا قابل قبول است. این خودرو، دارای ۲ کیسه هوا در مدل استاندارد و ۶ ایربگ در نمونه‌ی فول‌آپشن است. ترمز ضد قفل  (ABS) با فناوری توزیع هوشمند نیروی ترمز (EBD) در تمامی مدل‌ها وجود دارد و سیستم مدیریت تعادل (ECS)، آپشن قابل انتخاب خواهد بود. سان روف، صندلی چرمی، نمایشگر لمسی ۷ یا ۱۰ اینچ (بسته به تیپ خودرو)، سیستم پایش فشار باد لاستیک، کروز کنترل، فرمان برقی با سختی حساس به سرعت، کلیدهای کنترل روی فرمان، تهویه مطبوع خودکار، صندلی با قابلیت تنظیم ارتفاع، آینه‌های جانبی  فلزی همراه باز و بسته شدن اتوماتیک، سنسور پارک عقب، ورود و خروج بدون نیاز به کلید، استارت دکمه‌ای و رینگ‌های اسپرت آلومینیوم، مهم‌ترین امکانات جانبی رهام در مدل‌های مختلف هستند.

قیمت سایپا رهام در تیپ های مختلف، نامشخص است اما بنا به اظهارات غیررسمی مدیران سایپا، در بازه‌ی قیمتی ۴۰ تا ۶۰ میلیون تومان عرضه خواهد شد. این خودرو با استفاده از مگاپلتفرم SP100، در آینده با بدنه‌های هاچبک و کراس نیز، تولید می‌شود.

وقتی برای ملاقات با پانوس پانای به دفتر وی در ساختمان شماره ۳۷ مقر مایکروسافت می‌روید، قرارگیری دو اسکناس یک دلاری زیر تبلت سرفیس اولین چیزی است که توجه‌تان را به خود جلب می‌کند.

وقتی از پانای درباره‌ی این دلارها پرسیدیم، او این اسکناس‌ها را مربوط به شرط‌بندی‌ بر سرِ موفقیت یکی از محصولات مایکروسافت عنوان می‌کند. هنگامی که از او پرسیدیم، آیا محصول موردنظر، همان سرفیس آرتی است یا خیر، آثار غافلگیری در چهره‌ی او ناگهان آشکار شد. او در پاسخ گفت:

من آن شرط (اشاره به یکی از اسکناس‌ها) را از دست دادم؛ اما قصد دارم این یکی را برنده شوم. این یکی در مورد محصولی است که هم‌اکنون در بازار قرار دارد.

با این حال، پانای اصرار دارد که این دستگاه جدیدِ ۲ در ۱ را از براداران بزرگ‌تر خود، یعنی سرفیس آرتی، سرفیس ۳ و غیره جدا بداند. او باور دارد سرفیس گو دستگاهی با ویژگی‌های ویژه سرفیس پرو هزار دلاری است؛ با این تفاوت که قابلیت حمل‌پذیری بهتری دارد و قیمت مقرون‌به‌صرفه‌ای را به مشتری ارائه‌ می‌کند.

درست مانند سرفیس پرو، سرفیس گو نیز ویژگی‌های جدایی‌پذیر دارد. به‌لطف همین ویژگی‌ها شما می‌توانید برای نوشتن راحت‌تر متون در محیط رایانه، از صفحه‌کلید اِلکانترا مایکروسافت استفاده کنید که مکانیزمی مشابه نسخه‌ی مورد استفاده در سرفیس پرو‌ دارد. در دیگر بخش‌ها هم شاهد استفاده از همان بدنه‌ی فلزی در کنار صفحه‌نمایش باکیفیت، درخشنده و لمسی هستیم که مقیاس تصویر ۳:۲ را ارائه می‌کند و برای محافظت در برابر خط و خش، از گوریلا گلس بهره می‌برد. قسمت پشتی دستگاه نیز پایه‌ی نگهدارنده‌‌ای قرار گرفته که تا زاویه‌ی ۱۶۵ درجه‌  قابلِ خم‌کردن است. ساده بگوییم، این دستگاه دقیقاً همان سرفیس پرو است؛ منتها در قد و قواره‌ای کوچک‌تر و قیمتی رقابتی‌تر.

هنگامی که برای نخستین‌بار با این دستگاه روبرو شدم، مدیر بازاریابی محصول، ناتالیا اوربانوویچ، سرفیس گو را از درون کیف چرمی ۱۰ اینچی‌ بیرون آورد تا راحتی حمل آن را نشان دهد. وزن این دستگاه به‌اندازه‌ای سبک‌ است که احتمال اشتباه گرفتنِ آن با دفترچه‌ی یادداشت وجود دارد.

قرار است سرفیس‌ گو ارزان‌ترین محصول در خانواده‌ی سرفیس باشد و هنگامی که این دستگاه در ماه آگوست به بازار عرضه شود، کاربران می‌توانند مدل پایه‌ی آن را با قیمت ۳۹۹ دلار خریداری کنند. این قیمت برای پیکربندی‌ای است که شامل حافظه‌ی ذخیره‌سازی ۶۴ گیگابایتی و حافظه‌ی رم ۴ گیگابایتی می‌شود. در بخش نرم‌افزار نیز اهالی مایکروسافت ویندوز ۱۰ هوم در حالت S Mode را در نظر گرفته‌اند که بدین مفهوم است، کاربران برای دریافت اپلیکیشن‌، تنها به فروشگاه نرم‌افزاری ویندوز ۱۰ محدود هستند. این قیمت تنها برای موارد فوق است و اگر قصد استفاده از قلم و صفحه‌کلید فیزیکی داشته باشید، باید مبلغی اضافه پرداخت کنید.

خوب است بدانید که سرفیس گو نخستین تبلت ۱۰ اینچی ردموندی‌ها نیست و آن‌ها پیش‌تر با تبلتِ سرفیس و سرفیس ۳تجربه‌ی استفاده از این اندازه‌ی نمایشگر را در محصولاتشان داشته‌اند. در حالی که سرفیس ۳ از نسخه‌ی کامل ویندوز ۱۰ بهره می‌بُرد؛ اما این دستگاه قدرت چندانی را در اختیار کاربر قرار نمی‌داد؛ با این حال، مکانیزم شارژ این دستگاه بیش از همه‌چیز دردسرساز بود و پانای نیز به این مشکل اذعان می‌کند.

از این جهت، نیاز به عرضه‌ی مدلی جدید بسیار حس می‌شد. در حالی که بسیاری تصور می‌کردند که نسخه‌ی بعدی تبلت‌ مایکروسافت، سرفیس ۴ نام دارد؛ اما پانای نبودِ ویژگی‌های انقلابی را دلیلِ نام‌گذاری سرفیس پرو، بدون هیچگونه نام و شماره‌ی اضافی عنوان می‌کند.

پانای می‌گوید در آن زمان تقاضای واضحی برای جانشین سرفیس ۳ وجود داشت که با توجه به بسیاری از تعاریف، باید سرفیس ۴ نام می‌گرفت؛ اما به‌دلیل نبودِ ویژگی‌های انقلابی چنین اتفاقی میسر نبود؛ در عوض آن‌ها با شروع یک برنامه‌ی ۳ ساله، به توسعه‌ی سرفیس گو کنونی با نام رمز لیبرا مشغول شدند تا خلأ ایجاد شده پر شود.

حال دستگاه جدید مایکروسافت با درس گرفتن از اشتباهات پیشین، آمده تا خود را در دلِ کاربران جای کند. سرفیس گو اکنون از همان درگاه سرفیس کانکت بهره می‌برد که در مدل‌های پرو شاهد وجودش هستیم؛ همچنین برای انتقال سریع‌تر فایل‌ها، درگاهی هم برای USB-C در نظر گرفته شده است. تمامِ این‌ها در کنار عمر باتری ۹ ساعته و استفاده از پردازنده‌ی سری گلد اینتل باعث شده تا این دستگاه در رده‌ی قیمتی خود، امکانات مناسبی را ارائه کند.

پیت کریاکو، مدیر برنامه‌ی ارشد بخشِ سرفیس از همکاری نزدیک مایکروسافت و اینتل برای بهینه‌سازی پردازنده‌ این دستگاه می‌گوید:

اگر شما گرافیک این دستگاه را با گرافیک مدل Core i5 سرفیس پرو مقایسه کنید، عملکرد سرفیس گو ۳۳ درصد بهتر خواهد بود؛ این در حالی است که رقم یادشده برای مدل Core i7 به ۲۲ درصد می‌رسد. بنابراین در حالی که در مورد پردازنده‌های ویژه سخن می‌گوییم، شاهد این هستیم که از منظر گرافیکی عملکرد بهتری را این پردازنده‌ها ارائه می‌کنند.

با این وجود، بهبودهای سرفیس گو تنها به بخش سخت‌افزاری محدود نمی‌شود و غول نرم‌افزاری برخی از ویژگی‌های نرم‌افزاری ویندوز ۱۰ را نیز برای عملکرد بهتر با بهینه‌سازی همراه کرده است. 

پانای در همین رابطه می‌گوید:

ما مجموعه‌ نرم‌افزاری آفیس را بهینه‌سازی کردیم و پس از آن به سراغ پردازنده‌ی اینتل رفتیم. با بهینه‌سازی ویندوز از این موضوع اطمینان حاصل کردیم که در حالت عمودی نیز دستگاه به خوبی کار می‌کند. در این بین، تیم کورتانا نیز طراحی بخش مربوط به این دستیار را اندکی بهبود بخشید؛ به بیانی دیگر، ما جزئیاتی که انتظار کاربران از یک دستگاه ۱۰ اینچی را شکل می‌دهند، دستخوش تغییر و بهینه‌سازی کردیم.

معمولاً خرید دستگاهی در اندازه‌ی کوچک، معامله‌ی دو وجهی است. شما با صرف‌نظر از فضای بیشتر برای اپلیکیشن‌ها، قابلیت حمل‌پذیری را مورد توجه قرار می‌دهید. مایکروسافت برای اطمینان از تطبیق‌پذیری محتوا با اندازه‌ی صفحه‌نمایش سرفیس گو، به‌طور پیش‌فرض اسکالری را برای دستگاه یادشده در نظر گرفته تا هیچگونه ناهماهنگی‌ای در ظاهر محتوا ایجاد نشود؛ در این راه ردموندی‌ها با توسعه‌دهندگان شخص‌ثالث نیز همکاری کرده‌اند تا برنامه‌های آن‌ها نیز عملکرد مناسبی داشته باشند.

طبق گفته‌ی رالف گروئن، تبدیل تبلت سرفیس به نمونه‌ای کوچک‌تر کارِ آسانی نبوده است. گروئن که به عنوان رئیس بخش طراحی مایکروسافت فعالیت می‌کند، ما را به سمت ساختمان ۸۷ هدایت کرد. در این ساختمان که تیم ۶۰ نفره‌ی گروئن حضور دارند، طراحی محصولات و تبدیل ایده‌های نو به دستگاهی نهایی صورت می‌گیرد.

به‌لطف سرمایه‌گذاری مایکروسافت در ساختِ ماشین‌آلاتِ منیزیم، ساخت بدنه‌ی سرفیس گو آسان‌تر شده بود. اکنون اگر این دستگاه را در دست بگیرید، متوجه نرمی لبه‌های آن می‌شوید که استفاده و حمل آن در دست را راحت‌تر می‌کند؛ این موضوع به‌خصوص در مواقعی که مشغول به مطالعه یا رسم طراحی‌هایتان هستید، نمود پیدا می‌کند.

در این بین، بزرگ‌ترین چالشی که پیش‌روی تیم قرار داشت، ساخت تایپ کاور صفحه‌کلید برای سرفیس گو بود. در این پروسه، تنها فاکتورِ ثابت، انسان‌ها و انگشت‌هایشان هستند. کاهش حجم صفحه‌کلید در راستای تطابق آن با اندازه‌ی دستگاه، موضوعی است که در صورت عدم پیاده‌سازی صحیح، شکایات کاربران را به همراه خواهد داشت.

بدون شک کیبورد سرفیس گو نسبت به نمونه‌ی سرفیس پرو اندازه‌ای کوچک‌تر دارد؛ اما با این وجود، هنوز شاهد استفاده از تِرَک‌پد شیشه‌ای با دقت بالا هستیم؛ همچنین طبق گفته‌ی گروئن، فرورفتگی دکمه‌های کیبورد هنگم فشردنِ آن‌ها، نسبت به کیبورد سرفیس پرو تقریباً کمتر است.

نکته‌ی قابل توجه دیگر، استفاده از مکانیزم تغییر سوئیچ در طراحی کیبورد سرفیس گو است که میزان گودی دکمه‌ها را کمتر کرده است. تیم مهندسی مایکروسافت برای اتخاذ این تصمیم، ساعت‌ها به تماشای ویدیو‌های تایپ‌کردن کاربران نشسته که با دوربین‌های سرعت‌بالا به ثبت رسیده‌اند. هدفِ تیم از ساخت این کیبورد انتقال حس خوب از لمس دکمه‌ها بوده و تلاش آن‌ها تنها به کوچک‌سازی ابعاد خلاصه نشده است. 

در گفتگو با گروئن به اظهار نظر اپل مبنی بر اینکه صفحه‌نمایش لمسی برای رایانه‌های شخصی گزینه‌ی مناسبی نیست، اشاره شد. کریگ فدریکی نیز اخیراً در مصاحبه‌ای که انجام داده، استفاده از چنین دستگاه‌هایی را خسته‌کننده عنوان کرده است. با این وجود، مایکروسافت همچنان به استفاده از نمایشگرهای لمسی در رایانه‌های شخصی‌اش تعهد نشان می‌دهد.

گروئن در واکنش به این سخنان ابتدا به سرفیس لپ‌تاپ اشاره کرد که اولین ساخته‌ی مایکروسافت با کیبورد کلاسیک و نمایشگر لمسی است؛ به جز سرفیس لپ‌تاپ بقیه محصولات مایکروسافت همگی از قطعات جدایی‌پذیر استفاده می‌کند. 

او می‌گوید:

پیشکش کردنِ راه‌های بیشتر برای انجام کارها به این معنا نیست که ما چیزی را اضافه‌ کرده‌ایم.

گروئن اذعان می‌کند که در صورت استفاده بلند مدت از صفحه‌نمایش لمسی، بدون‌شک حس خستگی به کاربر منتقل می‌شود؛ اما این تنها راهی نیست که کاربران قرار است از آن استفاده کنند.

گروئن با استناد به جمله‌ی مشهور استیو جابز می‌گوید:

همین قضیه برای قلم نیز صدق می‌کند و نیازی نیست که همواره از این وسیله برای تعامل با رایانه استفاده کنیم؛ زیرا هر فرد به طور عادی با ۱‍۰ انگشت متولد می‌شود که خود به‌تنهایی می‌توانند نقش یک قلم را ایفا کنند. با این حال هنگامی که قصد رسم طرحی را داریم، قلم ابزاری فوق‌العاده است.

او در ادامه‌ی صحبت‌هایش می‌گوید: «سعی ما بر این است تا محصولات را برای مردم طراحی کنیم و قصد نداریم در این راه، به افراد نحوه‌ی استفاده کردن از دستگاهایمان را دیکته کنیم.»

حال پرسش اینجاست که مایکروسافت سرفیس گو را برای چه قشری ساخته است؟ پاسخِ این سؤال به شخصی که از آن پرسش می‌کنید بستگی دارد؛ اما جوابِ آن در قالبی کوتاه و مختصر، همه‌کس و همه‌قشر می‌شود.

اوربانوویچ، مدیر بازاریابی محصولات، سرفیس گو را راهکار مایکروسافت برای دستیابی به مخاطب بیشتر عنوان می‌کند؛ از مادری خانه‌دار گرفته تا دانش‌آموزان و کارآفرینان!

کیریاکو در توصیف دوربین این دستگاه می‌گوید:

به کارگران فکر کنید، کارگر ساختمانی و معمار که می‌توانند از آنچه که می‌خواهند عکس بگیرند یا از اسناد مدنظرشان اسکن تهیه کنند.

وی در ادامه با اشاره به درگاه سرفیس کانکت، آن را برای استفاده در مسافرت‌های تجاری ایده‌آل عنوان می‌کند.

پانوس پانای در ابتدا پاسخی فلسفی به این سؤال می‌دهد. او رؤیای دستیابی به مخاطبین بیشتر را در سر می‌پروراند. پانای می‌گوید:

این رؤیای نهایی من نیست؛ اما خطوطی محو در زندگی و کار وجود دارد که با بهره‌گیری از این پتانسیل‌ها، سرفیس گو قدمی آشکار برای رسیدن‌ به آن‌ها بر می‌دارد.

روزی پیش از گفتگوی حاضر با پانای (پیش از معرفی سرفیس گو)، او برای خرید با پسرش به یک فروشگاه رفت و برای نشان‌دادنِ مشکل فوری‌ای که در فرآیند کارکردن وجود دارد، سرفیس گو را از کیفش بیرون آورد. پسرِ پانای از وی پرسید که آیا از دستگاهی جدید استفاده می‌کند که مدیر بخش سخت‌افزار مایکروسافت با پی‌بردن به اشتباهی که در محیط عمومی انجام داده، فوراً این تبلت را در زیر ژاکت خود پنهان کرد.

پانوس پانای، مدیر بخش سخت‌افزار مایکروسافت

اکنون تیمِ تحتِ رهبری پانوس پانای نسبت به هشت سالِ گذشته که سرفیس صرفاً طرحی مفهومی در آزمایشگاه‌های مایکروسافت بود، درک عمیق‌تری نسبت به نحوه‌ی استفاده‌ی کاربران پیدا کرده‌اند. ردموندی‌ها از مدت‌ها پیش با ساخت ماوس، صفحه‌کلید، وب‌کم و کنسول ایکس باکس، در حوزه‌ی سخت‌افزار حضور داشتند؛ اما زمانی که این شرکت تصمیم به ساخت رایانه‌ی شخصی با برند خود گرفت، برگِ جدیدی برای تیم سخت‌افزار ورق خورد. حال این شرکت شانسی دوباره‌ به‌دست آورده بود تا خود را علاوه بر مشتریان تجاری، در دلِ مشتریان عادی نیز جای دهد.

نخستین‌ سال‌های ورود سرفیس به بازار سخت و پرمخاطره بود. سرفیس آرتی به عنوان اولین دستگاه از برند سرفیس، گویی از نبودِ ویژگی‌ای رنج می‌برد. ورود آن به بازار با انتشار رسمی ویندوز ۸ که رابط‌کاربری جدیدی را به کاربران ارائه می‌کرد، همزمان شد. سرفیس آرتی از معماری ۳۲ بیتی مبتنی بر پردازنده‌ی آرم بهره می‌برد که تنها توانِ اجرای برنامه‌های موجود در فروشگاه نرم‌افزاری ویندوز ۸ را در اختیار افراد قرار می‌داد. بسته به این که از چه کسی درباره‌ی سرفیس آرتی سؤال کنید، برخی آن را ایده‌‌ای افتضاح می‌دانند و برخی دیگر فلسفه‌ی وجود این دستگاه را جلوتر از زمان خودش عنوان می‌کنند.

پس از آن، غول‌ نرم‌افزاری برای جبران اشتباه پیشین شروع به عرضه‌ی دستگاه‌های جدیدی از سری سرفیس کرد که ویژگی‌های به‌مراتب بهتری را در اختیار کاربران می‌گذاشتند. سال ۲۰۱۳ میلادی، خط تولید سری پرو با عرضه‌ی سرفیس پرو آغاز به کار کرد و تا همین الان نیز این خط تولید مشغول به فعالیت است؛ با این وجود محصولات سری پرو همگی جزو دسته‌ی ویژه و بالارده هستند که معمولاً قیمتی بین ۸۰۰ تا ۲۶۰۰ دلار دارند. صرف نظر از محصولات سرفیس پرو، مایکروسافت اکنون به تولید دستگاه‌های بی‌نظیر دیگری همچون سرفیس‌بوک، سرفیس لپ‌تاپ و سرفیس استودیو نیز مشغول است که همگی آن‌ها ویژگی‌های خاصی را در کلاس خود ارائه می‌کنند.

با تمامِ این تفاسیر، هنوز سری سرفیس نتوانسته از نقطه‌نظر فروش به رکورد قابل‌توجهی در حوزه‌ی رایانه‌های شخصی دست پیدا کند. لین هوآنگ از مؤسسه آماری IDC می‌گوید:

از منظر فروش، کارنامه‌ی کلی سری سرفیس نسبتاً متوسط بوده است. در بازه‌ای، این محصولات رشد خیره‌کننده‌ای را تجربه می‌کردند؛ اما با رونمایی از آیپد پرو و عرضه‌ی آن به بازار، آمار فروش محصولات سرفیس در فصل‌های مالی پیشین، سال به سال کاهش یافته یا به‌صورت ثابت باقی مانده است.

علاوه بر رقابت با اپل، اکنون اهالی مایکروسافت باید نگران رقیبی دیگر نیز باشند؛ کروم‌بوک‌های ارزان‌قیمتِ گوگل که در مدتی کوتاه توانسته‌اند بخش بزرگی از بازار حوزه‌ی آموزشی را به تسخیر خود درآورند.

وقتی از پانوس پانای درباره‌ی این موضوع سؤال می‌شود، او در پاسخ می‌گوید:

آیا من کروم‌بوک‌ها را نیز مدنظر دارم؟ کاملا

آیا درباره‌ی آیپد‌های اپل فکر می‌کنم؟ ۱۰۰ درصد

من برای انجام کارهایم از دستگاه‌های گوناگونی استفاده می‌کنم که اگرچه خسته‌کننده است؛ ولی مجموعه‌ی کاملی از برنامه‌ها را برایتان به ارمغان می‌آورند.

پانای به یکی از مشکلات کروم‌بوک‌های سبک‌وزن اشاره می‌کند؛ نبودِ حافظه‌ی ذخیره‌سازی محلی! در همین حین، او می‌گوید سرفیس به‌گونه‌ای طراحی شده تا مردم هم‌ به‌صورت محلی و هم از طریق فضای ابری به بهره‌وری برسند. او در ادامه می‌گوید که هدف مایکروسافت از ساخت سرفیس گو ابداً رقابت با کروم‌بوک‌های گوگل نبوده و نیست. توانایی‌های بالای سرفیس گو بر همگان عیان است و این متخصصان آی‌تی مدارس هستند که بین نسخه‌ی پرو و نسخه‌ی S، یکی را برای دانش‌آموزان برمی‌گزینند.

در طول این گفتگو، رهبر بخش سخت‌افزار ردموندی‌ها ابداً از برنامه‌هایش برای آینده‌ی فراتر از سرفیس گو سخنی به زبان نمی‌آورد. اگر سرفیس گو مایکروسافت را دوباره‌ به ساخت دستگاه‌هایی در اندازه‌ی کوچک واداشته است؛ بنابراین ساخت دستگاهی تاشو که در جیب قرار بگیرد و با استفاده از پردازنده‌‌ی آرم، وظایف موبایل را نیز انجام دهد، چندان دور از انتظار نیست.

حال مایکروسافت در مسیری قدم گذاشته که رسیدنِ آن به مقصد، تنها به مؤفقیت سرفیس گو بستگی دارد. این شرکت قصد دارد با سرمایه‌گذاری روی دستگاه‌های کوچک، مردم را به محصولات سرفیس وابسته سازد تا عشق جایگزین اجبار شود و افراد با آغوشی باز محصولات مایکروسافت را برای استفاده انتخاب کنند. 

پیشرفت فناوری همیشه قابل توجه بوده است و به‌نظر می‌رسد در کنار جنگ خودروسازان در تولید خودروهای خودران، رقابت بر سر طراحی خودروهای پرنده نیز شدیدتر شده است. استارتاپ سیلیون ولی اوپنر (Opener)، پس از ۹ سال آزمایش و طراحی در سکوت خبری، خودروی پرنده تک سرنشین خود موسوم به بلک‌فلای (Blackfly) با طرحی مشابه پهپادها را معرفی کرد. خودروی پرنده‌ی بلک‌فلای اولین محصول متخصصان این استارتاپ است که البته حمایت لری پیج، هم‌بنیان‌گذار گوگل را هم در کنار خود می‌بینند. مارکوس لنگ، بنیان‌گذار استارتاپ اوپنر و طراح بلک‌فلای اعلام کرد که این مدل پرنده با قیمتی مشابه خودروهای شاسی‌بلند، سال آینده به‌بازار خواهد رسید. طراحی بلک‌فلای به‌گونه‌ای است که حرکت با آن در جاده‌ی آسفالت امکان‌پذیر نیست. بر اساس گفته‌های لنگ، سطح پرواز و فرود مناسب این خودروی پرنده‌ی زمینی با پوشش علف است.

حذف چرخ و دوری از طراحی مشابه خودروها، آزادی عمل بیشتری در ایجاد قابلیت‌های پروازی به مهندسان داده است. البته بلک‌فلای تنها خودروی پرنده‌‌ی ناسازگار با جاده نیست؛ محصولات برندهای مختلف شامل خودروی پرنده‌ی تویوتا، ولوکوپتر دایملر، آئرواسپیس دلورین، لیلیوم آژانس فضایی اروپا، شورفلای ورک‌هورس یا هواگرد اخیر لری پیج با نام کیتی هاوک همه برای فرود و پرواز به سطحی غیر از جاده‌ی آسفالت نیاز دارند. اما بزرگ‌ترین تفاوت بلک‌فلای با محصولات شرکت‌های دیگر، آماده بودن آن برای پرواز است؛ این مدل در کانادا و ایالات متحده آمریکا مجوز پروازی به‌عنوان هواگرد فوق‌سبک وزن را دریافت کرده است.

بلک‌فلای از چهار پروانه در باله‌ی جلو چهار پروانه در باله‌ی عقب استفاده می‌کند. پروانه‌ها از فناوری LEAP ناسا (اداره کل ملی هوانوردی و فضای آمریکا)؛ سرعت گردش متفاوت در هر پروانه که پیش از این، در مدل X-Plane مشاهده شده است، استفاده می‌کنند. البته اوبر هم با به‌خدمت گرفتن مارک مور؛ کارمند سابق ناسا با تجربه‌ی ۳۰ ساله در این زمینه، به‌این فناوری علاقه نشان داده است.

بر اساس گفته‌های مقامات اوپنر، پس از قبولی در آزمون کتبی خلبانی خصوصی اداره‌ی هوانوردی فدرال آمریکا (FAA)، هر فرد پس از چند دقیقه آموزش مقدماتی امکان پرواز با بلک‌فلای را خواهد داشت. محصول اوپنر به سیستم کمکی پرواز و فورد و قابلیت بازگشت به محل تعیین شده به‌صورت خودران مجهز است. علاوه بر این، در صورت رها کردن اهرم کنترلی توسط خلبان، بلک‌فلای در هوا معلق می‌ماند. برای ایمنی بیشتر سیستم کمکی فرود و چتر بالیستیک برای مواقع خطرناک نصب شده است. بر اساس قوانین مشخص آمریکا، بلک‌فلای فقط در شرایط آفتابی و مناطق غیرمسکونی با حداکثر سرعت ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت مجوز پرواز تا مسافت نهایت ۴۰ کیلومتر دارد. در کانادا باید گواهینامه خلبانی فوق‌سبک وزن را دریافت کرد تا بتوان با این خودروی پرنده با سرعت حداکثر ۱۱۶ کیلومتر بر ساعت، نهایت مسافت ۶۴ کیلومتر را طی کرد.

مهندسان اوپنر که هدف نهایی فروش یک خودروی پرنده‌ برای حمل و نقل شخصی را دنبال می‌کنند، در آینده بلک‌فلای را به پروانه‌های کم‌صدا، کنترل در محدوده‌ی مشخص و شارژ سریع با قابلیت تکمیل ظرفیت باتری در ۲۵ دقیقه مجهز خواهند کرد. خودروی پرنده‌ی استارتاپ اوپنر در جشنواره‌ی هوا و فضای ۲۰۱۸ اشکوش ویسکانسین، به‌نمایش عمومی گذاشته می‌شود.