در میان تمام محصولاتی که امسال در نمایشگاه یوروبایک آلمان رونمایی شد، سرامیک اسپید درایون توانست بیش‌ترین نگاه‌ها را به سوی خود جلب کند. بر اساس ادعای طراحان، سیستم انتقال قدرت انقلابی سرامیک اسپید که از طریق مکانیزم چرخ‌دنده و شفت نیروی پدال دوچرخه را به چرخ عقب منتقل می‌کند، در مقایسه با بهترین مکانیزم تعویض دنده‌ی برند شیمانو، دورا اِیس، به میزان ۴۹ درصد اصطکاک کم‌تری ایجاد می‌کند.

در قلب این نمونه‌ی اولیه، یک شفت استوانه‌ای از جنس فیبر کربن وجود دارد که از جلو به یک چرخ‌دنده‌ی متصل به پدال و از عقب به یک صفحه‌ی دندانه‌دار مسطح ۱۳ سرعته، متصل است. روی دو سر این شفت در مجموع ۲۱ یاتاقان سرامیکی با اصطکاک بسیار اندک نصب شده است که با دندانه‌های چرخ‌دنده‌ی پدال در جلو و صفحه‌ی مسطح دندانه‌دار روی چرخ عقب تماس دارند. با شروع پدال زدن دوچرخه‌سوار، این یاتاقان‌ها گشتاور حاصل از چرخش چرخ‌دنده‌ی پدال را از طریق شفت به چرخ عقب منتقل می‌کنند و در نتیجه دوچرخه شروع به حرکت می‌کند.

با توجه به اینکه سرامیک اسپید درایون هنوز یک نمونه‌ی اولیه است، امکان تغییر دنده‌ها در آن وجود ندارد، اما به گزارش رسانه‌ی بایک رادار، با استفاده از یک مکانیزم بدون سیم سروو می‌توان یاتاقان‌های عقبی را به سمت جلو و عقب حرکت داد و از این طریق امکان تعویض دنده‌ها را فراهم کرد.

رئیس بخش فنی سرامیک اسپید، جیسون اسمیت، درباره‌ی این نوآوری گفته است:

سرامیک اسپید با افتخار توانست کاری را انجام دهد که خیلی‌ها به موفقیت‌آمیز بودن آن شک داشتند. ما توانستیم با حذف مکانیزم پیچیده‌ی زنجیر و تعویض دنده‌ی معمول، سیستم انتقال قدرتی بسازیم که بازدهی ۹۹ درصدی دارد.

با حذف زنجیر و مکانیزم تعویض دنده‌ی معمول، هشت نقطه‌ی اصطکاک لغزشی که در هنگام درگیری زنجیر با چرخ‌دندها به وجود می‌آید، حذف شده است و این عامل باعث شده سرامیک اسپید درایون بتواند به رقم باورنکردنی بازده‌ی ۹۹ درصد دست یابد. درایون در همکاری با دپارتمان مهندسی مکانیک دانشگاه کلورادو توسعه یافته است و توانسته جایزه‌ی نمایشگاه یوروبایک را ازآن خود کند. با وجود تمام موفقیت‌های به‌دست آمده و جلب نظرهای صورت گرفته توسط این طرح انقلابی هنوز خبری از ارائه‌ی نسخه‌ی تجاری این محصول منتشر نشده است.

رصدخانه‌ی پرتو ایکس چاندرا یکی از تلسکوپ‌های ناسا است که به رصد سیاه‌چاله‌ها، کوازارها، ابرنواخترها و موارد مشابه، یعنی همه‌ی چشمه‌ها و منابع پرانرژی در جهان می‌پردازد.

پس از گذشت بیش از یک دهه از کار آن، دانشمندان توانستند به کمک این رصدخانه، عملا نظری اجمالی به جهان بیندازند. به کمک رصدخانه‌ی چاندرا می‌توانیم برخورد کهکشان‌ها، سیاه‌چاله با بادهای طوفانی کیهانی و پدیده‌های ابرنواختری را که پس از انفجار واژگون می‌شوند، مشاهده کنیم.

این تلسکوپ در ردیف یکی از بهترین رصدخانه‌های ناسا قرار می‌گیرد و می‌توان آن را هم‌تراز با تلسکوپ‌های فضایی هابل، اسپیتزر و رصدخانه‌ی پرتو گاما کامپتون دانست. چاندرا همچنین از جمله ابزارهای ارتباطی عمومی برای آژانس‌ها به‌حساب می‌آید. ناسا غالباً عکس‌های آن را در مطبوعات منتشر می‌کند.

یکی از تصاویر قابل توجه چاندرا موردی شبیه به دست کیهانی است که به سمت یک سحابی درخشان کشیده شده است. با این حال توضیح علمی آن بسیار متفاوت است.

توسعه چاندرا

اخترشناسی پرتو ایکس به‌طور خاصی چالش برانگیز است؛ زیرا در آن لازم است تا برای دیدن پرتوها از جو زمین خارج شویم. اولین مشاهدات پرتو ایکس، زودگذر بودند و فقط در محدوده‌ی پروازهای موشکی صوتی در حد چند دقیقه‌ یا احتمالاً چند ساعتی در یک بالون استراتوسفری رخ می‌داد.

در سال ۱۹۶۲، ریکاردو جیاکونی از اخترشناسان ایتالیایی‌آمریکایی به همراه تیمش موشکی با یک آشکارساز پرتو ایکس به بالای جو زمین ارسال کردند. به این ترتیب، اولین چشمه‌ی پرتوهای ایکس ستاره‌ای را کشف کردند. جیاکونی اشتیاق ذاتی برای انجام پژوهش‌های بیشتر داشت.

ناسا بر اساس طرح او اولین تلسکوپ پرتو ایکس اوهورو را پرتاب کرد. همچنین این تلسکوپ به‌نام ماهواره‌ی Small Astronomical Satellite-1، شناخته می‌شود. این تلسکوپ بیشتر از دو سال در مدار قرار گرفت و اولین نشانه‌های سیاه‌چاله را کشف کرد. رصدخانه‌ی اینشتین از دیگر ایده‌های تیم بود که در سال ۱۹۷۸ تا ۱۹۸۱ به فضا ارسال شد. این تلسکوپ پرتو ایکس به اولین تلسکوپی تبدیل شد که می‌توانست تصویربرداری کند.

جیاکونی از قدرت‌های تثبیت‌شده در اخترشناسی پرتو ایکس بود و با اسمیت‌سونیان و هاروی تانابام تیم پژوهشی تشکیل دادند تا رصدخانه قدرتمندتری ارائه دهند. نامی که برای آن انتخاب کردند اتاق اخترفیزیک پرتو ایکس است و بنابه اعلام دانشگاه هاروارد، هدف آن گرفتن عکس‌های باکیفیت و طیف‌های چشمه‌های پرتو ایکس است.

تلسکوپ اولین بار در سال ۱۹۷۶ پیشنهاد شد و از دهه‌ی ۱۹۸۰ فعالیت‌هایش آغاز شد. با کم کردن آینه‌ها ابزارآلات متصل به تلسکوپ، در سال ۱۹۹۲ مجدداً پیکربندی شد و به این صورت مقداری پول برای متناسب ساختن تلسکوپ ذخیره شد تا امکان پرتاب آن با شاتل مهیا شود. اندکی قبل از پرتاب، تلسکوپ به پاس زحمات برنده‌ی جایزه نوبل و اخترفیزیکدان سوبرامانیان چاندراسخار، چاندرا نامیده شد.

در تصویر بالا، رنگ قرمز پرتوهای ایکس کم انرژی را نشان می‌دهد، رنگ سبز بازه‌ی متوسط و نواحی به رنگ آبی پرانرژی‌ترین پرتوها هستند. تخلیه‌ی انرژی از سحابی اطراف ستاره‌ی درحال مرگ PSR B1509-58 عامل ایجاد این ساختار شبیه به دست آبی رنگ است. نواحی قرمز رنگ از گازهای همسایه هستند و RCW 89 نامیده می‌شوند.

چاندرا در تاریخ ۲۳ ژوئیه ۱۹۹۹ از محفظه‌ی محموله‌ی شاتل فضایی کلمبیا پرتاب شد؛ بزرگ‌ترین ماهواره و شاتلی که تاکنون پرتاب شده است. هشت ساعت بعد از رسیدن کلمبیا به فضا، چاندرا از محافظ جدا شد و با سرعت در جهت خود حرکت کرد. کنترل‌کنندگان برای مدار چاندرا در طی روزهای آتی تنظیمات متعددی انجام دادند.

با پایانی شدن عملیات، چاندرا در مداری بیضوی دور زمین قرار گرفت. فاصله‌ آن بین ۱۶ هزار تا ۱۳۳ هزار کیلومتر از زمین بود. در سمت‌الرأس آن، فاصله‌ی چاندرا به‌اندازه‌ی یک‌سوم فاصله‌ی زمین تا ماه است. این شرایط امکان مشاهدات طولانی‌مدت را تا ۵۲ ساعت فراهم می‌کند؛ قبل از اینکه هدف از نظر ناپدید شود.

جیاکونی قهرمان طولانی‌مدت و معتبر چاندرا، به خاطر کار پیشگامانه‌ی خود در اخترشناسی پرتو ایکس در سال ۲۰۰۲ جایزه‌ی نوبل خود را با دو تن از دیگر پیشگامان این حوزه شریک شد. تانابام، همکار وی، در سال ۱۹۹۱، رئیس مرکز پرتو ایکس چاندرا شد؛ موقعیتی که هنوز هم در اختیار دارد.

اهداف پس از اولین نور

اولین نور یا اولین باری که چاندرا چشم تلسکوپی خود را در فضا باز کرد، اواسط اوت ۱۹۹۹ بود. اولین تصویرهای آن از ذات‌الکرسی-ای، Cassiopeia A بود. این جرم آسمانی ستاره‌ای بود که به‌صورت ابرنواختر منفجر شد و تیکو براهه در سال ۱۵۷۲ شاهد این واقعه بود.

این تصویر در عین زیبایی، ویژگی مهم‌تری داشت و آن سیر و سفر به درون تاریخچه‌ی ذات‌الکرسی-A بود. ناسا در یکی از مطبوعات در اوت سال ۱۹۹۹ اعلام کرد:

دانشمندان احتمال می‌دهند شواهد مشاهده‌شده‌ی یک ستاره نوترونی یا سیاه‌چاله در نزدیکی مرکز آن باشد.

چاندرا عناصری در گاز اطراف محیط ستاره پیدا کرده بود و بعد از آن سال، اخترشناسان این موضوع را در مقالهAstrophysical Journal Letters منتشر و بحث کردند. یافته‌ها شامل سولفور، سیلیکون و آهن می‌شد که از درون ستاره به محیط بیرون منفجر شد.

ستاره‌ها تمایل دارند هیدروژن و هلیوم را در دوران اولیه عمر خود بسوزانند. در زمان هم‌جوشی این عناصر، دمای داخل ستاره قبل از انفجار به میلیاردها درجه کلوین می‌رسد.

سحابی عقرب یکی دیگر از اهداف اولیه‌ی چاندرا بود.این تلسکوپ برای اولین بار نشان داد حلقه‌ای به‌دور یک ستاره‌ی پالسار در مرکز سحابی درحال چرخش است. هابل از قبل تجمعی از ماده را زیرنظر داشت که ستاره‌ی نوترونی را احاطه می‌کردند؛ اما این حلقه یک مورد کاملاً جدید محسوب می‌شد. جف هستر، پروفسور دانشگاه ایالت آریزونا در انتشارات ماه سپتامبر اعلام کرد:

تلسکوپ باید به ما بگوید که انرژی چگونه از تپ‌اختر (پالسار) به درون سحابی منتقل می‌شود؛ همانند یافتن خطوط انتقال بین نیروگاه و لامپ روشنایی است.

آغاز سیاه‌چاله‌ها

چاندرا در دومین سال عملیاتش، پیشرفت‌های چشمگیری کرد. به‌روزرسانی‌های منظم بحث درباره‌ی تحقیقات تلسکوپی را شروع کرد از جمله: ستاره‌های نشردهنده‌ی پرتو ایکس موجود در سحابی جبار، کهکشانی که با قورت دادن همسایه‌هایش رشد می‌کند و شواهدی بر ستاره‌های نوزاد و نوپا.

این تلسکوپ مجموعه‌ای از اکتشافات مربوط یه سیاه‌چاله‌ها را آغاز کرد. در این راستا چاندرا از یک سیاه‌چاله کوازار نوع دو که از خود پرتو ایکس منتشر می‌کرد شواهدی به دست آورد. قبلاً صفحه‌ای ضخیم از ماده، این سیاه‌چاله را پشت خود پنهان کرده بود.

مدتی بعد، دانشمندان وجود نوع جدیدی از سیاه‌چاله را در کهکشان M82 حدس زدند. در طول ۸ ماه مشاهدات، دانشمندان اظهار کردند این سیاه‌چاله‌ می‌تواند نشان‌دهنده‌ی یک مرحله‌ی تکاملی باشد که بین سیاه‌چاله‌های متشکل از ستاره‌ها و سیاه‌چاله‌های کلان‌جرم واقع‌شده در مرکز کهکشان وجود دارد. ناسا در سپتامبر سال ۲۰۰۰ نوشت:

سیاه‌چاله‌ی موجود در کهکشان M82 حداقل ۵۰۰ برابر جرم خورشید را در ناحیه‌ای به اندازه‌ی ماه در خود جای می‌دهد. چنین سیاه‌چاله‌ای، شرایط شدید و طاقت‌فرسایی را برای شکل‌گیری خود لازم دارد، مثل رمبش یک هایپراستار یا ادغام تعداد زیادی از سیاه‌چاله‌ها.

ماده‌ تاریک احتمالی و دیگر یافته‌ها

اخترشناسان همواره به‌دنبال ماده‌ی تاریک هستند. آن‌ها معتقدند این ماده عملاً قابل رؤیت نیست و درعین حال بیشتر جهان را تشکیل می‌دهد. در حال حاضر ما فقط می‌توانیم از طریق گرانش آن‌ را شناسایی کنیم.

در سال ۲۰۰۶ گروهی از اخترشناسان بیشتر از ۱۰۰ ساعت خود را صرف استفاده ار چاندرا کردند، تا شاید خوشه‌ی کهکشانی 1E065756 را ببینند. این خوشه حاوی گازهایی است که از برخورد خوشه‌ای کهکشانی سرچشمه می‌گیرند. مشاهدات چاندرا با مشاهدات متعدد دیگر ادغام شد.

پژوهشگران اثر خوشه‌ی کهکشانی را بر همگرایی گرانشی آزمودند؛ روشی که گرانش، نور را از کهکشان‌های زمینه منحرف می‌کند. مشاهدات گرانشی آ‌ن‌ها حاکی از آن است ماده‌ی معمولی و ماده‌ی تاریک حین برخورد کهکشان از هم جدا می‌شوند.

با ادامه‌ی پژوهش‌های مربوط به ماده‌ی تاریک، چاندرا به‌دنبال پیدا کردن نوع دیگری از ماده‌ی گم‌شده بود. در سال ۲۰۱۰، پژوهشگران با استفاده از چاندرا و رصدخانه‌ی XMM-Newton آژانس فضایی اروپا، به‌دنبال محفظه‌ای از گاز بودند که در طول دیواره کهکشان‌ها قرار داشت و حدود ۴۰۰ میلیون سال نوری از زمین فاصله داشت.

دانشمندان شواهدی از باریون‌ها یافتند. باریون‌ها الکترون‌ها، پروتون‌ها و ذرات دیگری هستند که بخش عمده‌ای از ماده موجود در جهان را تشکیل می‌دهند. دانشمندان گمان می‌کردند آن گاز ممکن است مقادیر قابل توجهی از این ماده را دربرداشته باشد.

دانشمندان همواره به‌دنبال کشف ماهیت ماده به‌سر می‌برند و چاندرا تصاویر شگفت‌انگیزی به ما می‌دهد که ساختار جهان را آشکار می‌سازد. این تصاویر علاوه بر ابرحباب یافت‌‌شده در ابر ماژلانی، شامل نقشه‌هایی از سحابی‌های سیاره‌ای و خوشه‌های کهکشانی به‌ سرعت درحال رشد است.

در سال ۲۰۱۳، چاندرا رکورد جدیدی از یک انفجار سیاه‌چاله کلان‌جرم در کهکشان راه‌شیری ثبت کرد؛ این جرم سماوی کمان ای*، Sagittarius A* یا Sgr A* نامیده می‌شود. زمانی اخترشناسان تصور می‌کردند Sgr A* یک ابر گازی است و می‌خواستند واکنش آن‌ را مشاهده کنند؛ اما بعدها کشف کردند این شی در واقع ابری است که جرمی فشرده را احاطه کرده است. با اینکه G2 انفجارهای مدنظر دانشمندان را ارايه نکرد، آن‌ها مگازبانه‌ای را ثبت کردند که ۴۰۰ بار از حالت عادی خاموش یک سیاه‌چاله و سه برابر نسبت به رکورددار قبلی درخشان‌تر بود. فرد باگانف، عضو مؤسسه‌ی ماساچوست تکنولوژی در کمبریج منچستر در بیانیه‌ای اظهار داشت:

اگر سیارکی متلاشی شود، به‌مدت چند ساعت دور سیاه‌چاله می‌چرخد، درست مانند آبی که دور یک چاه آب باز بچرخد قبل از اینکه در آن فرو رود. ما فقط همین اندازه توانستیم زبانه پرتو ایکس را ببینیم. این موضوع برای ما بسیار جالب است.

نظریه‌ی دیگری پیشنهاد می‌کند خطوط میدان مغناطیسی در G2 با دنبال کردن Sgr A* درهم‌بافته‌ و پیچ خورده‌اند. پیکربندی مجدد گاه‌به‌گاه این خطوط میدان، انفجارهای پرتو ایکسی مشابه زبانه‌های مغناطیسی ایجاد‌شده در سطح خورشید، تولید می‌کند.

در سال ۲۰۱۷، چاندرا جز ابزاری بود که یک پالس نور پرانرژی را دریافت کرد. این پدیده نتیجه‌ی انفجار دو ستاره‌ی نوترونی درحال ادغام شدن بود. مشاهدات حاصل از رصدخانه امواج گرانشی تداخل‌سنج لیزری مؤسسه علوم ملی (LIGO)، امواج گرانشی مربوط به یک برخورد را ثبت کرد. این امر دانشمندان را تشویق به یافتن نشانه‌های حاصل از انفجارهای بعدی کرد. پائول هرتز رئیس بخش اخترفیزیک ناسا اعلام کرد:

این علوم بسیار هیجان‌انگیز هستند. ما برای اولین بار نور و امواج گرانشی ناشی از این رویداد مشابه را دیدیم. کشف امواج گرانشی از یک منبع نور، جزئیاتی از این رویداد را آشکار می‌کند که به‌تنهایی از طریق امواج گرانشی قابل شناسایی نیست. انجام مطالعات با چند رصدخانه اثر فزاینده و باورنکردنی دارد.

چاندرا در حال آماده کردن بشر برای سفر به سامانه‌های ستاره‌ای دیگر است. در سال ۲۰۱۸، چاندرا نتایج یک دهه مطالعه روی آلفا قنطورس، نزدیک‌ترین سامانه‌ی ستاره‌ای به خورشید را در نهایت اعلام کرد. سامانه‌ی ستاره‌ای سه‌تایی در فاصله بیشتر از ۴ سال نوری از زمین قرار دارد و هدف پروژه‌هایی مثل Breakthrough Starshot است؛ پروژه‌ای با هدف ارسال گروهی از نانوکرافت‌ها به سمت سیستم‌ها که به دنبال حیات بالقوه هستند. داده‌های چاندرا پس از مشاهده‌ی سیستم (سامانه) نشان می‌دهد که بمباران پرتو ایکس در اطراف آلفا قنطورس A  اندکی بهتر از خورشید و تنها اندکی بدتر از محیط اطراف آلفا قنطورس B است. تام آیرس پژوهشگر دانشگاه کلرادو بولدر در بیانیه‌ای اعلام داشت:

خبر خوب برای آلفا قنطورس AB وجود حیات احتمالی بر هر یک از سیاره‌های این سامانه است تا بتوانند از انفجارات پرتوهای ناشی از ستاره جان سالم به‌در ببرند. چاندرا نشان می‌دهد حیات باید امکان مبارزه بر سطح سیاره‌ها را حول هر یک از این ستاره‌ها داشته باشد.

انتظار می‌رفت مأموریت چاندرا تا پنج سال کار کند، اما این مدت به ۱۰ سال به طول انجامید و هم‌اکنون نیز پس از ۱۸ سال انجام عملیات با قدرت به کار خود ادامه می‌دهد. در مصاحبه‌ی سال ۲۰۱۰، راجر بریسندن مدیر چاندرا و رئیس پرواز خطاب به Sapce.com گفت ابزار و سیستم‌های پیشرانش توان کافی دارند طوری‌که بتوانند حداقل تا سال ۲۰۱۸ عمر کنند. بریسندن می‌گوید:

سوخت کافی برای ده‌ها سال وجود دارد. مأموریت ۲۰ ساله در حال دستیابی است.

جشنواره‌ی سرعت گودوود، هر سال مجموعه‌ای از متنوع‌ترین خودروهای جهان را گرد هم می‌آورد تا هزاران علاقه‌مند به دنیای خودرو برای شرکت در این مراسم، اقدام کنند. امسال، مصادف با سالگرد ۲۵ سالگی اولین برگزاری جشنواره‌ی سرعت گودوود در سال ۱۹۹۳ بود؛ در طول این ۲۵ سال، گودوود اهمیت خود را در صنعت خودروسازی تثبیت کرده است. خودروسازان معمولاً با قدرتمندترین سوپراسپرت‌ها و لوکس‌ترین خودروهای خود در گودوود حاضر می‌شوند، اما این فقط بخشی از صدها مدل متنوع در زمین‌های سرسبز گودوود است. یکی از شرکت‌های متفاوت امسال، برند سوئدی اینراید(EINRIDE)، با جدیدترین محصول خود به بریتانیا آمده بود. این شرکت که در سال ۲۰۱۶ بنیان‌ گذاشته شده است، در حوزه‌ی خودروهای خودران فعالیت می‌کند. T/Log جدیدترین محصول اینراید، یک کامیون تمام برقی و خودران مخصوص حمل چوب است. T/Log با داشتن قابلیت‌های قابل توجه حرکت در مسیرهای آف‌رود، کامیونی قدرتمند برای حمل چوب در جاده‌های جنگلی است.

رابرت فلک، مدیرعامل اینراید در جریان رونمایی اولین کامیون تمام برقی و خودران حمل چوب دنیا گفت:

ما در اینراید با هدف پیشتازی در تغییر حمل و نقل فعلی به سیستم‌‌ پاک و تجدید پذیر،  همواره در حال نوآوری در فناوری  خودران و خودروهای تمام برقی هستیم. T/Log می‌تواند در محیط‌های سرسخت به‌راحتی دوام بیاورد. ما در این حوزه تازه‌وارد هستیم، اما از طرفی پتانسیل خودروهای برقی در این زمینه قابل توجه است.

بر اساس اطلاعات رسمی منتشر شده، T/Log به‌لطف پلتفرم خودران انویدیا، از فناوری خودران سطح ۴ بهره می‌برد. این کامیون به کابین راننده مجهز نیست اما باوجود فناوری کنترل ریموت فانتوم اوتو، قابلیت کنترل از راه دور حتی با فاصله‌ی چند صد کیلومتر را دارد. در فناوری کنترل از راه دور فانتوم اوتو (Phantom Auto)، می‌توان با ارتباط 4G خودرو را کنترل کرد که پتانسیل فراوانی در حوزه‌های مختلف مانند حمل چوب و خودروهای معدن دارد. T/Log با ابعاد ۲۵۵۲ متر عرض، ۳۵۶۳ متر ارتفاع و ۷۳۳۸ متر طول به باتری ۳۰۰ کیلووات ساعتی با شعاع حرکتی ۱۹۳ کیلومتر در یک‌بار شارژ مجهز بوده و ظرفیت کامل بارگیری آن ۱۶ تن است.

به‌دلیل نبود کابین راننده، T/Log ابعاد بزرگی ندارد و درواقع فضای بار بیشتری در اختیار می‌گذارد؛ همین مورد در هزینه‌های تولید نیز تأثیر قابل توجهی گذاشته است. علاوه بر این نبود سیستم تهویه مطبوع یا سیستم‌های مختلف رفاهی و کمک‌راننده، به‌معنی مصرف بهینه‌ی انرژی و حرکت مطلق با استفاده از باتری‌ها حتی در محیط‌های ناهموار است. کامیون حمل چوب اینراید به نرم‌افزار راهیابی پیشرفته نیز تجهیز شده است. این نرم‌افزار داده‌های وضعیت زنده‌ی جاده‌ها و ترافیک را به T/Log گزارش می‌دهد و مسیر انتخابی باتوجه به وضعیت ترافیکی جاده‌ها تغییر می‌کند. ناوگان T/Log با استفاده از این نرم‌افزار راهیابی می‌شوند، زمان تخلیه‌بار، وضعیت باتری و مصرف انرژی تنظیم می‌شود تا بهینه‌ترین شرایط حمل و نقل وجود داشته باشد.

فلک در ادامه‌ی توضیحات خود گفت:

کابین راننده عاملی در هزینه‌های بالای ساخت کامیون است که در نهایت قیمت نهایی را هم بالا می‌برد. با حذف این بخش و جایگزین کردن راننده با یک اپراتور برای کنترل از راه دور و بررسی وضعیت چند کامیون همزمان، هزینه‌ها بسیار پایین‌تر خواهد آمد. علاوه بر این باوجود قابلیت کنترل از راه دور، همانطور که در معدن‌کاوی مشاهده شده است، محیط کار بهتری برای کارکنان وجود خواهد داشت.

ویژگی دیگر T/Log عدم تولید گازهای گلخانه‌ای و آلاینده است که در برابر کامیون‌های دیزل، یک مدل پاک و دوست‌دار محیط زیست محسوب می‌شود. به‌لطف وجود دوربین‌ها، رادارها و لیدارها T/Log در زاویه‌ی ۳۶۰ درجه به محیط پیرامون خود آگاهی دارد که بنابراین وجود نقطه‌ی کور در این کامیون خودران، معنی ندارد. این مورد ایمنی بیشتری به‌همراه دارد و در مقایسه با رانندگان و هدایت کامیون در مسیرهای سخت، شرایط کاملاً متفاوت است.

فلک در پایان مراسم رونمایی اضافه کرد:

خودروهای سنگین بخش قابل توجهی از آلایندگی جهانی را تشکیل می‌دهند. این مورد را به مرگ سالانه‌ی هزاران نفر با آلودگی NOX اضافه کنید، تا استفاده از انرژی‌های پاک و جایگزین ضروری‌تر از همیشه باشد. T/Log با جایگزین کردن برق به‌جای دیزل، تمام این آلایندگی‌ها را از بین می‌برد؛ فناوری برای همین دستاوردها پیشرفت کرده است؛ این کار شدنی هست، پس باید انجام بپذیرد.

مسلماً T/Log با هدف دور کردن انسان‎ها از محیط‌های کاری خطرناک، نسل جدیدی از خودروهای صنعتی و تجاری را معرفی می‌کند. شاید برخی افراد در اولین واکنش نگران بی‌کاری و از دست دادن شغل باشند، اما هنوز هم در شرایط زیادی به اپراتور انسانی نیاز است. حتی اگر در این بخش کاملاً کارها ماشینی انجام شود، حداقل فرصت کار کردن در محیط‌ها و شرایط کاری مناسب‌تر با مسئولیت‌های پیچیده‌تر و مهم‌تر برای افراد بیشتر فراهم می‌شود. مقامات اینراید امیدوار هستند که T/Log تا سال ۲۰۲۰ به جاده‌ها برسد.

جف بزوس عنوان ثروتمندترین فرد تاریخ دنیای فناوری را از آن خود کرد. بر‌اساس اطلاعات آماری مندرج در Bloomberg Billionaires Index، ارزش خالص سرمایه‌ی جف بزوس، خالق و بنیان‌گذار آمازون از مرز ۱۵۰ میلیارد دلار گذشت. با این حساب سرمایه‌ی او، ۵۵ میلیارد دلار از بیل گیتس بنیان‌گذار مایکروسافت بیشتر شد و در حال حاضر عنوان ثروتمندترین فرد در تاریخ دنیای فناوری را از آن خود کرده است.  

جف بزوس ۵۴ ساله توانست از بیل گیتس ثروتمندتر شود. در سال ۱۹۹۹ بیل گیتس با سرمایه‌ی ۱۰۰ میلیارد دلاری خود به عنوان ثروتمندترین مرد جهان در حوزه فناوری شناخته شد و اکنون جف بزوس با سرمایه‌ی ۱۴۹ میلیارد دلاری خود توانست این جایگاه را از آن خود کند و تبدیل به ثروتمندترین مرد جهان در حوزه‌ی فناوری شود. طبق اطلاعات آماری منتشر شده از سوی فوربز از سال ۱۹۸۲ تاکنون هیچ‌کس نتوانسته است چنین سرمایه‌ای در حوزه‌ی فناوری داشته باشد و جف بزوس، بالاترین رکورد سرمایه‌داری را برای اولین بار در طول تاریخ به نام خود ثبت کرد. 

وقتی Amazon برای حراج سالیانه‌ی تابستانی ۳۶ ساعته یا همان روز پرایم (Prime Day) آماده می‌شد، مشکلاتی برای وب‌سایت و اپلیکیشن موبایل آمازون رخ داد؛ اما این شرکت توانست عبور موفقی از این شرایط داشته باشد. روز گذشته، ابتدا ارزش سهام آمازون با رشد ۵ درصدی از  ۱۸۲۲.۴۹ دلار به ۱۸۴۱.۹۵ دلار رسید؛ ولی سرمایه‌ی جف بزوس تنها برای مدت‌زمان کوتاهی روی نمودار از مرز ۱۵۰ میلیارد دلار عبور کند.

بعد از انتشار نتایج مأیوس‌کننده‌ی نتفلیکس، ارزش سهام آمازون به زیر ۱۸۰۰ دلار رسید. ارزش خالص سرمایه‌ی Jeff Bezos در سال جاری حدود ۵۲ میلیارد دلار افزایش یافته است که بیشتر از کل دارایی جک ما، ثروتمندترین فرد آسیا و مدیرعامل شرکت علی‌بابا است. با چنین سرمایه‌ای جف بزوس فاصله‌ی کمی با سرمایه‌ی ۱۵۱.۵ میلیارد دلاری خانواده‌ی والتون دارد که به عنوان ثروتمندترین خانواده جهان شناخته می‌شوند. 

مایکل کول، مدیر عامل Cresset Family Office، اعلام کرد:

گاهی حتی تصور داشتن چنین اعداد و ارقامی هم کمی دشوار است. این اعداد واقعا عجیب و غریب هستند.

بر اساس یکی از گزارش‌های دولت فدرال، طبق آمار سال ۲۰۱۶، حدود ۳۸.۶ درصد از کل ثروت ایالات متحده امریکا، تحت کنترل تنها یک درصد از خانواده‌های آمریکایی قرار دارد. در حالی که طبق همان اطلاعات آماری، ۲۲.۸ درصد از کل ثروت این کشور نیز در اختیار ۹۰ درصد مابقی شهروندان امریکایی قرار دارد. سال گذشته، شرکت بین‌المللی آکسفام (‌Oxfam) دریافت که بیش از ۸۰ درصد درآمد حاصله‌ی آمریکا در نهایت در اختیار همان یک درصد قرار می‌گیرد. 

براساس مطالعات آماری و فهرست شاخص‌های بلومبرگ، بیل گیتس با دارایی به ارزش ۹۵.۵ میلیارد دلار بعد از بزوس قرار دارد. اگر ارزش دارایی‌هایی همچون بنیاد بیل و ملیندا گیتس را به رقم دارایی فعلی بیل گیتس اضافه کنیم قطعا سرمایه‌ی وی بیش از ۱۵۰ میلیارد دلار خواهد شد. براساس تجزیه و تحلیل داده‌های منتشر شده توسط گیتس، او تقریبا ۷۰۰ میلیون سهم مایکروسافت و ۲.۹ میلیارد دلار پول و سایر دارایی‌های خود را از سال ۱۹۹۶ تاکنون بخشیده یا اهدا کرده است.

همان‌طور که می‌دانید، مایکروسافت از سال گذشته در حال تغییر و بازطراحی اپلیکیشن محبوب خود یعنی اسکایپ است. اهالی ردموند پس از مدت‌ها نسخه‌ی جدیدی از اسکایپ را با موارد بهبودیافته‌ی بی‌شمار و ویژگی‌های جدید روانه بازار کردند. در نسخه‌ی جدید اسکایپ، مواردی چون افزایش کیفیت تماس ویدیویی، قابلیت اشتراک‌گذاری صفحه و افزودن ویژگی منشن کردن افراد به چشم می‌خورد.

علاوه‌بر موارد ذکر شده، ویژگی‌های دیگری نیز در این نسخه از Skype دیده می‌شود که از جمله‌ی آن‌ها می‌توان به اضافه شدن گالری برای فایل‌های رسانه‌ی چت‌ها و افزایش حجم فایل‌های ارسالی به ۳۰۰ مگابایت اشاره کرد. همچنین در به‌روزرسانی آتی این نرم افزار شاهد اضافه شدن ویژگی‌های مهم دیگری چون قابلیت ضبط تماس‌ها و رمزنگاری پیام‌ها، تماس صوت و فایل‌های ارسالی خواهیم بود.

Microsoft نسخه‌ی هشتم اسکایپ را در پاییز گذشته و با تمرکز بر  المان‌های بصری، کدگذاری رنگ‌ها در بخش چت‌ و ایموجی‌های واکنش‌گرا بازطراحی کرد. در نسخه‌ی جدید این نرم افزار که برای دسکتاپ عرضه شده، ویژگی‌های افزایش حجم فایل‌ها و قابلیت اشتراک‌گذاری صفحه‌نمایش در هنگام تماس ویدیویی بیشتر مورد توجه قرار گرفته‌اند.

طبق آمارها، در حال حاضر اپلیکیشن اسکایپ  از  ۳۰۰ میلیون کاربر فعال برخوردار است؛ اما به‌نظر می‌رسد این آمار در آینده رشد چندانی نکند. وجود رقبای قدرتمندی چون فیس‌تایم اپل و واتساپ، عرصه‌ی رقابت را برای ردموندی‌ها تنگ کرده است. اضافه شدن ویژگی‌های نوپا و الهام از دیگر رقبا سبب شده است تا اسکایپ همچنان گزینه‌ی مناسبی برای کسب‌وکارهای مختلف و استفاده‌ی روزانه به‌شمار آید.

به‌طور حتم، مایکروسافت برای حضور در میدان رقابت باید تمامی ویژگی‌های قابل انتظار در عصر فعلی را در محصول خود بگنجاند. حال آن که این شرکت با افزودن ویژگی‌هایی چون پشتیبانی از ویدیو با کیفیت HD، تماس تصویری گروهی با ظرفیت ۲۴ نفر و قابلیت پرکاربرد منشن که از توییتر الهام گرفته شده است، حسن‌نیت خود را ثابت کرده است.

علاوه‌بر این، مایکروسافت قصد دارد تا به‌زودی قابلیت‌های جدید دیگری چون دعوت با پروفایل برای پیوستن به چت، اطلاع از رسیدن پیام‌ها به افراد و لینک برای گروه‌ها را به اسکایپ اضافه کند. با این حال، ویژگی جدید و مورد انتظار اسکایپ، قابلیت رمزنگاری تماس‌های صوتی است که به‌وسیله پروتکل‌هایی با استاندارد صنعتی ایمن‌سازی خواهند شد.

در نهایت باید گفت که نسخه‌ی جدید اسکایپ با تمامی ویژگی‌های ذکرشده به‌زودی برای کاربران iOS منتشر خواهد شد. همچنین نسخه‌ی جدید اسکایپ تا پایان ماه سپتامبر جایگزین نسخه‌های قبلی خواهد شد.

تحقیق و پیشرفت در حوزه‌ی هوش مصنوعی منجر به بهبود بازی‌های ویدیویی شده است. تکنولوژی خبر از NPCهایی (شخصیت‌هایی از بازی که توسط بازیکن کنترل نمی‌شوند) می‌دهد که حرکت‌ها و مبارزات آن‌ها باورپذیرتر شده است و قهرمانان بازی با شخصیت‌های متفاوت و تصویرهای بصری واقعی‌تری به‌نظر می‌رسند. حال، پژوهشگران گروهDeepMind به یک الگوریتم هوش مصنوعی آموزش داده‌اند که در نسخه‌ی سفارشی‌شده‌ی بازی Quake III مانند یک انسان مبارزه کند.

تیم دیپ‌مایند ابتدا روی حالت تسخیر پرچم (Capture the flag) تمرکز کردند که نقشه‌ی بازی از مرحله‌ای به مرحله‌ی دیگر تغییر می‌داد. عوامل هوش مصنوعی باید استراتژی‌های سازگار شدن با نقشه‌ی جدید را می‌آموختند؛ کاری که یک انسان به‌راحتی از پس آن برمی‌آید. همچنین نیاز بود که بتوانند به‌همان خوبی که با تیم دشمن می‌جنگیدند، با تیم دوست همکاری کنند، و البته با استایل‌های مختلف بازی دشمن هماهنگ شوند.

محققان تیم در راستای همین مساله در پستی نوشتند:

عوامل ما باید از ابتدا یاد بگیرند که چگونه مشاهده، فعالیت، همکاری و در موقعیتهای ناشناس رقابت کنند. همه‌ ای‌نها از یک سیگنال تقویتی تکی در هر مسابقه مشخص می‌شود: این‌که تیم ما برنده شد یا خیر.

محققین گروهی از عوامل هوش مصنوعی را به‌گونه‌ای تعلیم دادند که همچون انسان از بازی‌ کردن می‌آموزند و بازی‌شان بهتر می‌شود. هر کدام از این عوامل به‌تنهایی با گرفتن یک سیگنال دریافت جایزه برای رسیدن به اهداف خود انگیزه‌ی بیشتری پیدا می‌کند. این هدف می‌تواند تسخیر پرچم باشد. عوامل هوش مصنوعی روبه‌روی یکدیگر و همین‌طور در مقابل انسان‌ها برای تقویت حافظه و پایداری در رفتارهای خود در مسابقات با سرعت کم و زیاد بازی می‌کنند. پژوهشگران دریافتند که عوامل هوش مصنوعی بیش از انسان‌ها به پیروزی دست می‌یابند و همچنین بیشتر در همکاری مشارکت دارند. عوامل هوش مصنوعی رفتارهای انسانی دیگر نظیر پیروی از هم‌تیمی‌ها و ایجاد کمپین در پایگاه دشمن را نیز به‌خوبی یاد گرفتند.

با این اوصاف، پژوهشگران می‌گویند که هوش مصنوعی می‌تواند در بازی‌های پیچیده‌تر نظیر StarCraft II و Dota 2 نیز شبیه انسان‌ها در هر دو نقش دوست و دشمن ایفای نقش کند. تصور استفاده‌ی تیم‌های eSports از تکنولوژی برای بهبود نتایج خود در آینده چندان دور از انتظار نیست.

آنر نوت ۱۰ پرچمدار آینده‌ی گوشی‌های هوشمند آنر از شرکت Huawei محسوب می‌شود که اخیرا تصویری از نسخه‌ی لوکس آن موسوم به رولزرویس ادیشن منتشر شده است. به تازگی اخبار گوناگونی در مورد ویژگی‌های آنر نوت 10 فاش شده است. به‌نظر می‌رسد زیربرند هواوی قصد دارد تا برای ارائه‌ی یک نسخه‌ی ویژه از پرچمدار خود با رولزرویس وارد همکاری شود. بر‌اساس اطلاعات فاش‌شده، Honor Note 10 Rolls Royce Edition دارای طراحی و ویژگی‌های ظاهری مشابه با نسخه‌ی معمولی آنر نوت ۱۰ خواهد بود و تنها تفاوت آن با نسخه‌ی معمولی، حک شدن لوگوی رولزرویس در مرکز بخش پشتی و بالای لوگوی آنر است.

گفته می‌شود آنر نوت ۱۰ از بدنه‌ای متشکل از فلز و شیشه بهره می‌برد و مطابق تصویر، بخش پشتی نسخه‌ی رولزرویس ادیشن، براق و منعکس‌کننده‌ی نور است. انعکاس نور این تصور را به‌وجود می‌آورد که پشت گوشی از شیشه‌ی نقره‌ای ساخته شده است. دو دوربین با چینش عمودی در میانه‌ی بخش پشتی گوشی قرار دارند که به‌نظر می‌رسد هردو اندکی از بدنه بیرون زده‌اند. یک حسگر اثر انگشت در پشت آنر نوت ۱۰ رولزرویس ادیشن دیده می‌شود و ظاهرا تمام کلیدهای فیزیکی گوشی هم در سمت راست آن تعبیه شده‌اند. تصویر منتشرشده از پرچمدار آنر نشان می‌دهد که در لبه‌ی پایینی این محصول تنها شاهد یک پورت USB نوع سی و بلندگو خواهیم بود؛ بنابراین آنر نوت ۱۰ ممکن است فاقد جک ۳.۵ میلی‌متری صدا باشد یا جک ۳.۵ میلی‌متری آن در لبه‌ی بالایی قرار گرفته باشد. نمای روبه‌روی آنر نوت ۱۰ تاکنون بارها در تصاویر مختلف فاش شده است و مطابق آن تصاویر، پرچم‌‌دار آنر دارای حاشیه‌ی بسیار باریک در بالا و پایین نمایشگر خواهد بود.

اگر مشخصات فاش‌شده برای آنر نوت ۱۰ صحیح باشند، این محصول باید به ۶ گیگابایت حافظه‌ی رم، ۱۲۸ گیگابایت حافظه‌ی داخلی و نمایشگر ۶.۹ اینچی QHD یا QHD+ مجهز باشد. پردازنده‌ی این پرچمدار، کرین ۹۷۰ هشت هسته‌ای و ۶۴ بیتی خواهد بود. آنر نوت ۱۰ به‌صورت پیش‌فرض از اندروید ۸.۱ اوریو و رابط اختصاصی هواوی موسوم به Emotion UI بهره می‌برد، این محصول از شارژ سریع ۲۲.۵ واتی (۵ ولت و ۴.۵ آمپر) استفاده می‌کند و از دو دوربین اصلی ۲۴ و ۱۶ مگاپیکسلی در بخش پشتی بهره می‌برد. یک دوربین سلفی ۲۴ مگاپیکسلی و باتری حجیم ۶۰۰۰ میلی‌آمپر‌ساعتی هم برای این پرچمدار در نظر گرفته شده است تا قدرت آن را هرچه بیشتر به رخ رقبا بکشد. انتظار می‌رود آنر تا چند هفته‌ی دیگر از این محصول رونمایی کند. نسخه‌ی رولزرویس ادیشن این پرچمدار هم احتمالا در مراسمی اختصاصی یا چند روز پس از معرفی نسخه‌ی معمولی رونمایی خواهد شد.

همان‌طور که سامسونگ هر نسخه‌ی جدیدی از گوشی‌های هوشمند خود را معرفی می‌کند، رونمایی از سخت‌افزار به‌روزشده هم موضوع عجیبی نیست. مدتی قبل مشخص شد که کره‌ای‌ها در حال توسعه‌ی تراشه‌ی جدید اکسینوس ۹۸۲۰ برای استفاده در گوشی بعدی گلکسی اس هستند؛ اما ظاهرا چیپ‌ست اکسینوس ۹۸۲۰ روی گوشی گلکسی نوت ۹ دربنچمارک گیک‌بنچ رویت شده است.

شاید برای شما هم این سوال پیش بیاید که چرا Samsung تراشه‌ی جدید خود را با Galaxy Note 9 آزمایش کرده است و چگونه توانسته تراشه را برای استفاده در پرچمدار بعدی خود، به‌موقع آماده کند؟ چند ماه قبل مشخص شد که پردازنده‌ی سامسونگ اکسینوس ۹۸۲۰ در دست توسعه است و سامسونگ قصد دارد این تراشه را روی گوشی بعدی گلکسی اس که احتمالا گلکسی اس ۱۰ باشد، مورد استفاده قرار دهد. اکنون با توجه به اینکه تراشه‌ی Exynos 9820 روی گلکسی نوت ۹ در بنچمارک گیک‌بنچ رویت شده است، به‌نظر می‌رسد که سامسونگ تصمیم دارد که تراشه را با سخت‌افزار موجود مورد آزمایش قرار دهد.  

آزمایش چیپ‌ست‌های جدید با سخت‌افزار موجود، کاملا طبیعی است و حرف X در شماره مدل (SM-N960X) هم نشان می‌دهد که سیستمی که در بنچمارک گیک‌بنچ تحت آزمون قرار گرفته، نسخه‌ی آزمایشی است؛ با این حال، باید در نظر داشته باشید که گلکسی نوت ۹ حاضر در آزمون با حافظه‌ی رم ۴ گیگابایتی و نسخه‌ی اندروید ۸.۰ به‌جای نسخه‌ی اندروید ۸.۱ ظاهر شده است.

بسیاری از مشخصات فنی در لیست وب‌سایت GeekBench از جمله معماری پردازنده و رم با مشخصات گوشی گلکسی اس ۸ مطابقت دارند؛ البته این اطلاعات، علت بالاتر بودن امتیاز کسب‌شده‌ی گلکسی نوت ۹ با مشخصات خاص را در آزمون بنچمارک گیک‌بنچ توجیه نمی‌کنند. گلکسی نوت ۹ با این مشخصات توانسته است در بنچمارک گیک‌بنچ امتیازی به مراتب بیشتر از گلکسی اس ۹ یا گلکسی اس ۹ پلاس مجهز به تراشه‌ی اکسینوس ۹۸۱۰ کسب کند. 

با اینکه تفاوت بین بالاترین امتیازهای گرفته‌شده توسط خانواده‌ی گلکسی اس ۹ و امتیازهای مربوط به گلکسی نوت ۹ خیلی زیاد نیست؛ اما می‌تواند به لیست منتشرشده اعتبار ببخشد. با این حال، در این لحظه نمی‌توان به‌راحتی گفت که کدام بخش از اطلاعات درست است و چه موردی نادرست است و هنوز باید برای نظر نهایی منتظر ماند، هرچند با توجه به اینکه انتظار می‌رود Exynos 9820 با طراحی لیتوگرافی ۷ نانومتری معرفی شود، لذا کارایی و عملکرد بهتری هم خواهد داشت؛ اما برای مقایسه‌ی آن با تراشه‌ی Exynos 9810 باید تا سال آینده زمانی که گلکسی اس ۱۰ رونمایی می‌شود، منتظر ماند.

به‌نظر می‌رسد که مایکروسافت قصد دارد با ادامه‌ی ساخت‌ دستگاه تاشو، حماسه‌ای جدید در دنیای فناوری بیافریند. 

هفته‌ی گذشته، رئیس بخش سخت‌افزار مایکروسافت، پانوس پانای با وب‌سایت وایرد گفتگویی را انجام داده که در آن‌ درباره‌ی موضوعات جذابی مانند سرفیس‌فون و محصولات سخت‌افزاری جدیدِ مایکروسافت در آینده صحبت شده است. در این گفتگو، صریحاً از دستگاه سرفیس‌فون و جایگاه آن در برنامه‌های آتی مایکروسافت پرسیده شده است که با تفرقه‌رفتنِ پانای همراه بود. او در ابتدا با اشاره به ساختِ فرم‌فکتور‌های جدید و توانایی استفاده همزمان از قلم و صفحه‌کلید، قصد فرار از پاسخگویی به این پرسش را داشت؛ اما در نهایت گفت:

خب، نمی‌توانم بگوییم که این برنامه شامل سرفیس‌فون می‌شود.

او به‌صورت صریح بیان کرد که فعلاً ساخت موبایل در چشم‌انداز مایکروسافت جایی ندارد؛ بنابراین دستگاهی که در آینده معرفی خواهد شد، بی‌شک سرفیس‌فون نخواهد بود.

با این اوصاف، مصاحبه‌کننده به همین سؤال اکتفا نکرد و برای روشنگری بیشتر سؤالش رو به‌گونه‌ای دیگر بیان کرد. او از پانای پرسید که آیا در برنامه‌های ردموندی‌ها جایی برای دستگاهی با اندازه‌ای کوچک و ویژگی‌های مخابراتی که وظایف یک گوشی را انجام دهد، وجود دارد یا خیر که رهبر بخش سخت‌افزار مایکروسافت تأیید کرد، سرفیسِ آتی آن‌ها به‌عنوان یک دستگاه ارتباطی مورد استفاده قرار می‌گیرد؛ اما نه در آن شکل و شمایل سنتی که همه‌ی ما در ذهن داریم.

در گذشته بسیاری از خبرگزاری‌ها بر این موضوع پافشاری می‌کردند که دستگاه اندرومدا علیرغم قرارگیری در دسته‌بندی جدید و ظاهری متفاوت از گوشی‌های هوشمندِ مرسوم، امکان برقراری تماس تلفنی را نیز برای کاربران فراهم می‌سازد. با این وجود، اگر دستگاه تاشو مایکروسافت نتواند جایگزین مناسبی برای گوشی‌های هوشمند فعلی باشد، برای قرارگیری در جیب کاربران نیز با مشکلات بسیاری مواجه خواهد بود؛ شاید گزارشِ بازنگری دوباره در این محصول که چندی پیش منتشر شد نیز دلیل غیر از این موضوع نداشته باشد.

شیائومی هفته‌ی پیش تایید کرد که در روز دوم مرداد (۲۴ جولای) مراسمی در شهر مادرید برگزار خواهد شد. شیائومی امروز تیزری را منتشر کرده است که نشان می‌دهد جانشین Mi A1 در راه است.

تیزری که شیائومی در رسانه‌ها منتشر کرده است، از نظر اطلاعاتی که ارائه می‌دهد کاملا ابتدایی است. این تیزر حاوی رندری از شیائومی Mi A1 در مرکز، عبارت «نسخه ی بعدی در راه است» در پایین و لوگوی اندروید وان در گوشه‌ی بالایی است. شیائومی همراه با انتشار این تیزر تاکید کرده است که طرفداران نسخه‌ی پیشین، مدل جدید را دوست خواهند داشت. ظاهرا Mi A2 با یک نمایشگر کشیده‌ی ۶ اینچی، بدنه‌ای آلومینیومی و دوربین اصلی دوتایی عرضه خواهد شد. انتظار می‌رود این گوشی هوشمند به پردازنده‌ی اسنپدراگون ۶۶۰ همراه با ۴ یا ۶ گیگابایت حافظه‌ی رم مجهز باشد. حافظه‌ی داخلی این دستگاه نیز احتمالا از بین سه نسخه‌ی ۳۲، ۶۴ و ۱۲۸ گیگابایتی قابل انتخاب خواهد بود. همان طور که از گوشی‌های پروژه‌ی اندروید وان انتظار می‌رود، Mi A2 نیز با آخرین نسخه‌ی سیستم‌عامل یعنی اندروید ۸.۱ اوریو عرضه می‌شود.

شیائومی در تبلیغات خود برای Mi A2، از هشتگ 2isbetterthan1# استفاده کرده است. برای این اقدام شیائومی می‌توان دو احتمال در نظر گرفت. نخست این که Mi A2 قرار است بهتر از Mi A1 باشد که امری بدیهی است؛ و دوم این که امسال قرار است دو گوشی از این خانواده معرفی شوند که منطقی‌تر است. ظاهرا شیائومی قصد دارد در کنار مدل اصلی، نسخه‌ای ضعیف‌تر به نام Mi A2 Lite را هم عرضه کند. این نسخه از نظر مشخصات سخت‌افزاری شباهت زیادی با Mi A1 خواهد داشت. در واقع تنها تفاوت بین Mi A1 و Mi A2 Lite طراحی آن‌ها خواهد بود. گفته می‌شود که نسخه‌ی لایت دارای دوربین دوگانه و نمایشگری دارای بریدگی با نسبت تصویر ۱۹ به ۹ خواهد بود.

برخی از شایعات مدعی رونمایی از این محصولات در روز ۱۷ مرداد (۸ آگوست) بودند؛ اما شیائومی هنوز زمان مشخصی را برای عرضه‌ی این دو گوشی هوشمند تایید نکرده است. Mi A2 و نسخه‌ی لایت آن احتمالا به ترتیب با قیمت ۳۰۰ و ۲۴۰ یورو عرضه خواهند شد. ممکن است قیمت نسخه‌ی ۱۲۸ گیگابایتی این محصول به ۳۷۰ دلار هم برسد.