تبادل لینک هوشمند با توجه به اینکه بسیاری از خرابه‌های باستانی زمین هم‌جهت با ستارگان آسمان ساخته شده‌اند، شک اندکی وجود دارد که سازندگان آنها مشتاق تماشای ستارگان بودند، اما مردمان قرن بیستم که چنین نیستند!
معبد آنگور وات در کامبوج: در قلب پایتخت باستانی امپراطوری خمر و در میان کامبوج مدرن امروزی، معبد آنگور وات قرار گرفته است. این معبد بین سال‌های 492 تا 529 توسط سوریاوارمان دوم و برای عبادت خدای هندو، ویشنو ساخته شده است.
معبد آنگور وات زیر تابش آفتاب عصرگاهی آرمیده است. قلب این عمارت از پنج برج ساخته شده است، که هر کدام نشانه یکی از قله کوه‌های مرو هستند. در اطراف این مجموعه خندقی به عرض 174 متر حفر شده است. امروزه از بقایای این بنا به عنوان عبادتگاه مقدس بودائیان استفاده می‌شود.
ماچو پیچو در بلندی‌های دامنه کوه‌های آند کشور پرو و در ارتفاع 2450 متری سطح دریا آرمیده است. شهر پنهان توسط جنگل و رودخانه‌های دره‌ای عمیق احاطه شده است. جاده‌ای از سوی یکی از این رودخانه‌ها به سمت این مکان باستانی بالا می‌رود؛ مکانی که توسط اینکاها در حدود سال 839 ساخته شد ولی در زمان حمله اسپانیایی‌ها متروکه رها شد.
اگرچه مردم محلی این مکان را می‌شناختند، اما ماچو پیچو تا پیش از سال 1290 شمسی مورد توجه بین‌المللی نبود تا اینکه توسط تاریخ‌دان آمریکایی هیرام بینگهام به جهان معرفی شد. از آن زمان تا کنون، این مکان به یکی از جاذبه‌های گردشگری مهم و محبوب جهان تبدیل شده است.
در میان زمین‌های سبز و چشم‌نواز ویلت‌شایر انگلستان، دایره‌ای از سنگ‌های ایستاده موسوم به استون‌هنج قرار گرفته است؛ سازه‌ای که به باور باستان‌شناسان زمانی بین سال‌های 3000 تا 2000 پیش از میلاد بنا شده است.
آیا استون‌هنج یک ساعت خورشیدی پیش از تاریخ است؟ گمان می‌شود که جهت‌گیری سنگ‌های ایستاده استون‌هنج به گونه‌ای طراحی شده است که خورشید در تاریخ‌های مهم نجومی مانند انقلاب تابستانی، نواحی خاصی از آن را روشن کند.
این تصویر ماهواره‌ای خرابه‌های چیچن ایتزا را در مکزیک نشان می‌دهد. گمان می‌شود که چیچن ایتزا به عنوان یکی از بزرگ‌ترین شهرهای مایاها که ساخت آن از قرن 6 پس از میلاد آغاز شده است، به مدت حدود 6 قرن نقطه تمرکز مهمی در زمین‌های کم ارتفاع شمال تمدن مایا بوده است.
مجسمه کوکولان در معبد جنگجویان چیچن ایتزا. معبد چیچن ایتزا به گونه‌ای ساخته شده است که خورشید در طلوع خورشید اعتدال بهاری و پاییزی به پلکان شمالی می‌تابد.
با گذشت سالیان دراز، طبیعت مکزیک زمین‌هایی را که روزی توسط شهر مایاپان اشغال شده بود بازپس گرفته است. این شهر که در 100 کیلومتری غرب چیچن ایتزا واقع شده است، پایتخت سیاسی و فرهنگی قوم مایا در منطقه یوکاتان پنینسولا در اواخر دوره پساباستان به شمار می‌رفت.
آسمان بر فراز مایاپان همیشه به رنگ آبی است. با وسعت 4.2 کیلومترمربع، این شهر دارای بیش از 4000 سازه است که بیشتر آنها مسکونی بوده‌اند و در مجتمع‌هایی با دیواره‌های پیرامونی سنگی قرار داشتند. باستان‌شناسان تخمین می‌زنند که حدود 10 تا 12 هزار نفر در این ساختمان‌ها زندگی می‌کردند.
ویرانه‌های شهر باستانی دزیبلیل‌چالتون قوم مایا در مکزیک. به نظر محققان امرزوی، سازندگان دزیبلیل‌چالتون به این دلیل این مکان را برای ساخت شهر برگزیدند که نزدیک‌ترین محل ممکن به نواحی ساحلی تولید نمک (به فاصله 22 کیلومتر) بود، و در عین حال در محدوده حاصلخیز و قابل سکونت منطقه قرار داشت.
معبد هفت دخترک دزیبلیل‌چالتون. نامگذاری این معبد به دلیل هفت پیکره کوچکی است که هنگام کشف معبد در دهه 50 میلادی در زیر خرابه‌های معبد هرمی دیگری، در آن کشف شده‌اند. در اعتدال بهاری، خورشید به گونه‌ای می‌تابد که نور آن از یکی از پنجره‌های معبد وارد و از پنجره دیگر خارج می‌شود.
این تصویر ماهواره‌ای خرابه‌های شهر اوکسمال را نشان می‌دهد، که یکی از مهم‌ترین مکان‌های باستان‌شناسی در فرهنگ مایا محسوب می‌شود. ساختمان‌های آن به دلیل اندازه، تزئینات و دکوراسیون، و کیفیت غیرعادی بالای ساخت شهرت دارند که باعث شده است سالم‌تر از بسیاری از مکان‌های باستانی قوم مایا باقی بمانند.
هرم جادوگران بلندترین سازه‌ای باستانی اوکسمال است. نام این سازه از افسانه‌های محلی مایا گرفته شده است که می‌گوید خدای جادوگری به نام ایتزامنا، با استفاده از قدرت و جادوی خود به تنهایی این هرم را در یک شب ساخته است.
این عکس، نمای ماهواره‌ای از باقیمانده‌های شهر باستانی تئوتیهوکان را در شمال شرقی شهر مکزیکوسیتی به تصویر می‌کشد. تصور می‌شود که این شهر در سده اول پس از میلاد ساخته شده است، و تا قرن هشتم نیز به حیات خود ادامه داده است. در این ارتفاع، تئوتیهوکان بزرگ‌ترین شهر آمریکا بود که جمعیتی بالغ بر 125 هزار نفر را در خود جای داده بود.
هرم خورشید در شهر تئوتیهوکان: تصور می‌شود که این معبد برای تکریم یکی از خدایان ساخته شده است، اما تخریب عمدی نوک معبد قبل از انجام مطالعات باستان‌شناسی، مانع از شناسایی خدای خاصی مرتبط با آن شده است.
نمای ماهواره‌ای از شهر باستانی بعلبک در شرق دره بکا لبنان. این شهر که در دوران حکمرانی روم به نام هلیوپولیس شناخته می‌شد، یکی از بزرگ‌ترین پایگاه‌های لجستیکی امپراطوری بود و در بر گیرنده برخی از بهترین ویرانه‌های حفظ شده لبنان است.
معبد ژوپیتر در بعلبک: خدایانی که در این معبد ستایش می‌شدند شامل ژوپیتر، ونوس و بکوس بودند که به ترتیب با رب‌النوع‌های بومی منطقه به نام‌های حداد، آتارگاتیس و خدای جوان باروری پیوند خورده بودند. تاثیرات محلی و بومی را می‌توان در جای جای طراحی معبد مشاهده کرد.
دیوار بزرگ چین که شاهکار مهندسی زمینی زمان خود بود، بیش از 8800 کیلومتر از غرب به شرق چین امتداد داشت و مرزهای این کشور را در مقابل تهاجم مغول‌ها حفظ می‌کرد. چندین دیوار جداگانه در قرن هفتم پیش از میلاد ساخته شده بودند، که بعدها و طی حکومت خاندان مینگ به یکدیگر متصل شدند و تقویت و یکپارچه گشتند.
این بخش از دیوار چین در شمال شهر پکن واقع شده است. دیوار بزرگ چین از شانهایگوان در شرق آغاز شده و تا دریاچه لوپ در غرب امتداد می‌یابد؛ و قوسی دارد که حدودا مرز جنوبی مغولستان را مشخص می‌سازد. اهداف دیگر از ساخت دیوار چین، قانونمند کردن و تشویق بازرگانی و همچنین کنترل ورود و خروج مهاجران به چین بود.
احتمالا همه این محل باستانی را می‌شناسد: اهرام جیزه در غرب مصر. باستان‌شناسان تخمین می‌زنند که این اهرام حدود سال‌های 2600 تا 2500 پیش از میلاد ساخته شده‌اند و مقبره‌های پادشاهان حاکم مصر هستند. بزرگ‌ترین این اهرام منسوب به فرعون خوفو است، و برای چندین قرن بلندترین ساختمان دنیا به شمار می‌رفت.
اهرام که نمایانگر شکوه باستانی مصر هستند، در زمان یونانیان و پس از آنکه به عنوان یکی از عجایب هفتگانه جهان معرفی شدند، از شهرتی جهانی برخوردار شدند. با فاصله فراوان از سایر رقبا، اهرام مصر قدیمی‌ترین شگفتی باستان و تنها باقیمانده آنها در عصر حاضر هستند.
معابد ابوسیمبل در ساحل دریاچه ناصر مصر، طی دوران حکمرانی رامسس سوم در قرن سیزدهم پیش از میلاد و در دل کوه کنده شده‌اند. این معابد یادبودی برای گرامیداشت وی و ملکه‌اش نفرتی‌تی بوده است، تا هم پیروزی وی را در نبرد کادش به یاد بیاورند و هم همسایگان حبشی آنها را مرعوب کند.
پس از ساخت سد آسوان بر روی رود مصر و طی ساخت دریاچه ناصر، معابد ابوسیمبل در معرض غرق شدن قرار گرفتند. به همین دلیل طی سال‌های 1964 تا 1968 / 1343 تا 1347 کل مجموعه به دقت به تکه‌های عظیم بریده شد، جدا شد، و 65 کیلومتر بالاتر و 200 کیلومتر عقب‌تر از رودخانه، مجددا در مکان جدید خود بنا گردید.
شهر مردگان: سقاره گورستان باستانی و وسیعی در مصر است که ساکنان ممفیس، پایتخت باستانی مصر، مردگان خود را در آنجا دفن می‌کردند. در این محل اهرام بیشماری وجود دارد، که هرم پله‌ای مشهور جوزا به عنوان قدیمی‌ترین سازه سنگی تکمیل شده تاریخ نیز در این مکان واقع شده است.
گردشگران در اطراف معابد 3500 ساله نزدیک هرم پله‌ای سقاره در حال گشت و گذار هستند. 16 پادشاه دیگر مصر نیز معابد خود را در سقاره بنا کرده‌اند، که در وضعیت‌های مختلف ویرانی یا حفاظت قرار دارند.
.: Weblog Themes By Pichak :.